Η Ζερυα αποχωρησε αποτομα απο την αιθουσα δινοντας διαταγη στην Ναρα, την αρχηγο των πολεμιστριων και επικεφαλη της προσωπικης της φρουρας, να εκτελεστει αμεσα η ποινη που επεβαλε στους αιχμαλωτους στρατιωτες και μαλιστα στην αυλη που εβλεπαν τα ιδιαιτερα διαμερισματα της. Οι τεσσερις πολεμιστριες την συνοδευσαν μεχρι αυτα. Πισω ακολουθουσε ο αρχοντας Ζαρ που μπηκε κι αυτος στα βασιλικα διαμερισματα.
Η Ζερυα ειχε ανοιξει ηδη το παραθυρο που εβλεπε στην αυλη και παρακολουθουσε τις προετοιμασιες της μαστιγωσης. Ο Ζαρ πλησιασε και εβαλε το δεξι του χερι στον ωμο της.
- Καλως ηρθες αρχοντα !, του ειπε εκεινη και χαιδεψε με το χερι της το χερι του.
Οι αιχμαλωτοι ειχαν ηδη δεθει στους ξυλινους στηλους της αυλης. Πολεμιστριες σκιζαν τα ρουχα τους με τα μαχαιρια τους, ξεγυμνωνοντας τα σμιλευμενα στην μαχη γεροδεμενα κορμια τους που γυαλιζαν στον μεσημεριανο ηλιο.
- Βασιλισσα μου !, ειπε ο Ζαρ. - Επετρεψε μου να αποσυρθω ! Πρεπει να καθαριστω απο τις σταχτες και τα αιματα της μαχης !
- Μεινε εδω !, προσταξε η Ζερυα σφιγγοντας το χερι του.
Η μαστιγωση ειχε αρχισει. Οι πολεμιστριες χτυπουσαν δυνατα τα γυμνα κορμια των αιχμαλωτων παιρνοντας φορα. Εκεινοι δεχονταν τα χτυπηματα ανεκφραστοι και σιωπηλοι.
- Σκληροι αντρες !, ειπε ο Ζαρ. - Μας κουρασαν πολυ στη μαχη !
Η Ζερυα χαμαγελασε κουρασμενα.
- Οι σκληροι αυτοι αντρες σε λιγο θα ικετευουν για ευθανασια ! Τα μαστιγια εχουν ολα σιδερενιες οπλες και ειναι ποτισμενα βδομαδες τωρα μεσα στο υγρο των κακτων του καστρου !, ειπε και γυρισε μεσα στην αγκαλια του.
- Παρε με ! Παρε με τωρα ! Οπως εισαι !, ειπε και κολλησε τα χειλη της στα χειλη του.
Ο Ζαρ την εσφιξε βιαια στην αγκαλια του και την εριξε στο βασιλικο κρεββατι. Οι φωνες οδυνης των αιχμαλωτων ειχαν αρχισει. Οι σαρκες τους ξεσκιζονταν κατω απο τα ανηλεα χτυπηματα των πολεμιστριων. Οι σιδερενιες απολιξεις των μαστιγιων εκοβαν τα κορμια τους και το φαρμακι των κακτων ποτιζε τις σαρκες τους βαθεια εως μεσα στα κοκκαλα προκαλωντας τους αφορητο και πρωτογνωρο πονο !
Η Ζερυα βρισκοταν σε εκσταση. Ο Ζαρ μπαινοβγαινε βιαια μεσα της. Εκεινη γευοταν τα παθιασμενα φιλια του. Γευοταν την αλμυρα του ιδρωτα του, το αιμα απο τις πληγες του, το ξεραμενο αιμα των εχθρων, την σκονη του πολεμου που βρισκοταν πανω του. Τα αυτια της γεμιζαν απο τις κραυγες μαρτυριου των αιχμαλωτων που βασανιζονταν...
Απανωτοι οργασμοι κλονισαν το κορμι της. Και σαν χειμαρρος κι ο αρχοντας Ζαρ, τελειωσε μεσα της μουγκριζοντας σαν αγριμι του δασους...
...Η βασιλισσα φανηκε στο παραθυρο της αυλης. Με ενα της νευμα προσταξε την Ναρα να σταματησει η μαστιγωση. Υστερα της εγνεψε να ανεβει πανω στα βασιλικα διαμερισματα. Σε λιγο η ψηλη πολεμιστρια, η εμπιστη ακολουθος υποκλινοταν μπροστα της.
- Στις προσταγες σου, βασιλισσα μου !
- Τους πηγατε στην φυλακη ?, ρωτησε η Ζερυα.
- Μαλιστα βασιλισσα μου ! Ειναι σιδεροδεσμιοι στους τοιχους της πιο βαθειας φυλακης !
- Μηπως πεθανε κανεις ?
- Οχι, βασιλισσα μου ! Τα κοριτσια μου ξερουν ποτε να σταματουν !
Η Ζερυα χαμογελασε ικανοποιημενη.
- Ωραια !, ειπε και σηκωθηκε απο το ανακλινδρο. - Απο αυριο θα αντικαταστησουν τα αλογα μου στα μαγκανοπηγαδα !
Η Ναρα εγνεψε καταφατικα και υποκλιθηκε.
- Φωναξε μου την Κιρα καθως φευγεις !, προσταξε η Ζερυα και κοιταχτηκε στον καθρεπτη του δωματιου της. - Πρεπει να της πω να προσεχει πολυ απο δω και περα στο κυνηγι...
