Το διαμέρισμα που νοίκιασα, ήταν όπως ακριβώς το ήθελα. Το μόνο του μειονέκτημα ήταν η ιδιοκτήτρια. Μιά ξυνή γύρω στα τριανταπέντε σαράντα, χήρα χωρίς παιδιά χωρίς σκυλιά, με λίγα κιλά παραπάνω από το κανονικό αλλά μαλλί φροντισμένο στην εντέλεια όλες τις ώρες της ημέρας. Και σαν να μην έφταναν αυτά, έμενε και στο από πάνω πάτωμα.
-Κύριε Αλέξανδρε, διαβάστε παρακαλώ με προσοχή το συμβόλαιο πριν το υπογράψετε. Οι περισότεροι στις μέρες μας πρώτα υπογράφουν και μετά διαβάζουν, μου είπε όταν πήγα να κλείσω το σπίτι.
Δυό πράγματα μου έκαναν εντύπωση διαβάζοντάς το. Το ένα ήταν η ημερομηνία γέννησης. Είχε καβατζάρει τα πενήντα. Το δεύτερο ήταν οι περίεργοι, στριφνοί νομικοί όροι που χρησιμοποιούσε.
-Μου επιτρέπετε μιά ερώτηση;
-Παρακαλώ
-Αν δεν είμαι αδιάκριτος, τι δουλειά κάνετε;
Χαμογέλασε και μου είπε
-Σας κάνει εντύπωση η διατύπωση του κειμένου;
-Ακριβώς. Ομολογώ πως δυσκολεύτηκα να παρακολουθήσω την ροή του.
-Είμαι νομικός. Αν ποτέ χρειαστήτε τις υπηρεσίες μου, που δεν σας το εύχομαι, θα είμαι στην διάθεσή σας.
Και συνέχισε
-Θα προσέξατε κύριε Αλέξανδρε, τον όρο που αφορά την επιθεώρηση της κατοικίας κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Δεν έχω κάτι εναντίον σας, σας θεωρώ συμπαθή και γι αυτόν άλλωστε τον λόγο σας παραχωρώ το διαμέρισμα. Αλλά οφείλω να ελέγχω την κατάσταση της ιδιοκτησίας μου.
-Συμφωνώ μαζί σας. Άλλωστε, όπως λέει και ο λαός, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
Δεν ενθουσιάστηκε με την παροιμία, φαίνεται πως θεωρούσε τον εαυτό της τουλάχιστον κόμισσα στην αυλή του Λουδοβίκου του 14ου και μου απάντησε χωρίς να μιλήσει με το βλέμα της κόμισσας προς τον ιπποκόμο της.
Λιγές μέρες μετά το τέλος της μετακόμισης, έλεγξε το σπίτι σαν λοχαγός στην επιθεώρηση της Παρασκευής και έμεινε ικανοποιημένη. Όταν πήγα στον διαχειριστή, έναν γλοιώδη κουτσομπόλη, γιά να πληρώσω τα πρώτα κοινόχρηστα και μετά τα τυπικά καλοσωρίσματα με ρώτησε τι γνώμη είχα για την σπιτονοικοκυρά μου.
-Εξαιρετική. Τυπική στις σχέσεις της και ακριβοδίκαιη στις συναλλαγές της. Τι να του έλεγα δηλαδή; Μήπως και ήξερα τι είδους σχέσεις είχε με την ξυνή;
-Πρόσεξες πως το ανσανσέρ ανεβοκατεβαίνει στον όροφό της όλες τις ώρες της νύχτας;
-Όχι, θάπρεπε;
-Ένα σου λέω. Να την προσέχεις. Έχει αδυναμία στα όμορφα αγόρια κι αν μπλέξεις μαζί της, θάχεις κακά ξεμπερδέματα.
Δεν θέλησε να πει τίποτα άλλο.
Λίγες ημέρες πριν από το τέλος του τρίτου μήνα, χτύπησε την πόρτα του σπιτιού. Την υποδέχτηκα σφιγμένος, γιατί το σπίτι δεν ήταν και στα καλύτερά του. Δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία, μου είπε μόνο
-Κύριε Αλέξανδρε, θα προτιμούσα το νοίκι να μην το καταθέτετε στην τράπεζα αλλά να μου το δίνετε. Έτσι κι εσείς αποφεύγετε την ταλαιπωρία κι εγώ επίσης δεν θα χρειάζεται να ελέγχω συστηματικά τον λογαριασμό μου.
-Όπως επιθυμείτε. Σε δύο μέρες είναι η ημέρα της πληρωμής. Τι ώρα θέλετε να σας φέρω τα χρήματα;
-Στις επτά το απόγευμα σας βολεύει;
-Μιά χαρά
-Καλώς λοιπόν, θα σας περιμένω. Καλό σας απόγευμα.
-Και σε σας.
Την προκαθορισμένη ημέρα και ώρα, χτύπησα την πόρτα του διαμερίσματός της.
-Καλησπέρα
-Παρακαλώ, περάστε, καθήστε
Αφού τελειώσαμε με τα διαδικαστικά, με ρώτησε.
-Θα θέλατε ένα ποτό;
Παραξενεύτηκα. Γιά να δικαιολογηθεί, μου είπε
-Υποθέτω πως η ημέρα σας είναι ιδιαίτερα απαιτητική. Ένα ποτό μετά το τέλος της πιστεύω πως βοηθά. Πάντοτε βέβαια μέσα στα πλαίσια του μέτρου και της λογικής.
-Ένα ουίσκι θα το έπινα, σας ευχαριστώ.
-Με πάγο, νερό, σόδα;
-Σκέτο.
Έβγαλε μιά αγριοφωνάρα.
-Σύλβια, ένα ουίσκι σκέτο γιά τον κύριο και το δικό μου.
Μερικές στιγμές πέρασαν κι ένα δειλό πλάσμα ακαθορίστου φύλου ντυμένο με στολή υπηρέτριας έκανε την εμφάνισή του στο καθιστικό κρατώντας ένα δίσκο με δύο ποτήρια. Το κοίταζα με το στόμα μισάνοιχτο να αφήνει τα ποτήρια στο τραπέζι και να βγαίνει από το δωμάτιο αχνοπατώντας σαν φάντασμα.
Χαμογελούσε με την ταραχή μου. Δεν θέλησα να κάνω κανένα σχόλιο. Σήκωσα το ποτήρι μου και ήπια, χωρίς να πω στην υγειά σας, όπως επιβάλουν οι καλοί τρόποι.
-Δεν θα με ρωτήσετε για την υπηρέτριά μου;
-Θάπρεπε;
-Είστε ολομογουμένως διακριτικός αν και φαίνεται να ταραχτήκατε από την παρουσία της.
-Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπόρεσα να αντιληφθώ το γένος της, πως την είπατε Σύλβια, της Σύλβιας.
-Ασφαλώς και το καταλάβατε. Είναι ένα γλυκό και τρυφερό αγοράκι που στον πραγματικό κόσμο τον λένε Αντώνη.
-Και τι κάνει εδώ;
-Μου προσφέρει τις υπηρεσίες του
-Αμισθί;
-Όχι βέβαια, απλώς η ανταμοιβή του δεν είναι σε χρήμα, αλλά σε συναισθήματα.
-Δηλαδή;
-Βρίσκεται κάτω από τις διαταγές μου, τον τιμωρώ όταν κάνει σφάλματα και όταν το αξίζει απολαμβάνει την ερωτική ικανοποίηση που έχει ανάγκη.
-Τι ακριβώς απολαμβάνει;
-Τον στήνω στα τέσσερα και τον ξεσκίζω με δονητή μέσης.. Στην συνέχεια, του επιτρέπω να τραβήξει μιά μαλακία και να χύσει με τον κώλο ορθάνοιχτο και μερικές φορές ματωμένο.
Έμεινα να την κοιτάω με το στόμα ορθάνοιχτο. Περισότερο από αυτά που είπε μου έκανε εντύπωση η γλώσσα που χρησιμοποίησε. Αυτή δεν έκανε τίποτα περισότερο από το να απολαμβάνει την σύγχυση που μου προκάλεσε.
-Θα θέλατε μήπως να καπνίσετε; Ξέρω πως καπνίζετε, το διαμέρισμά σας μυρίζει
-Αν δεν σας ενοχλεί, μπόρεσα να απαντήσω.
-Θα κάνουμε μαζί ένα τσιγάρο, τι λέτε;
-Εντάξει
Φώναξε άγρια στο δύστυχο εκείνο πλάσμα
-Σταχτοδοχείο και τα τσιγάρα μου
Ο Αντώνης-Σύλβια εκτέλεσε την διαταγή της γρήγορα και αθόρυβα.
-Μην φύγεις από το δωμάτιο, μπορεί να σε χρειαστώ, του(της) είπε.
-Νας σας προσφέρω ένα; Και μου πρότεινε το πακέτο με σιγαρίλος Cohiba.
-Ευχαριστώ. Το πήρα, πήρα και αυτή ένα, έψαξα στην τσέπη μου, βρήκα τον zippo και της είπα "Επιτρέψτε μου να σας το ανάψω"
-Ποτέ μην χρησιμοποιήτε αναπτήρα βενζίνης για να ανάψετε ένα εξαιρετικής ποιότητος προϊόν καπνού. Μόνον αναπτήρες αερίου.
-Φωτιά, φώναξε.
Το δουλικό πλησίασε με έναν αναπτήρα στο χέρι και την κοίταξε ερωτηματικά. Με μιά κίνηση του κεφαλιού της, με έδειξε. Το δουλικό πλησίασε, μου άναψε του πουράκι και στην συνέχεια άναψε κι εκείνης. Ήπιαμε λίγο από το ποτό μας, χαμογέλασε και με ρώτησε
-Πως αισθάνεστε;
-Άβολα και έδειξα με τα μάτια μου το δουλικό
-Θέλετε να μείνουμε μόνοι μας;
-Να μην σας βγάλω από την καθημερινότητά σας
-Ευχαρίστησή μου.
Φώναξε στο δουλικό
-Φέρε εδώ το ουίσκι, βάλε Σούμπερτ, ντύσου και φύγε. Δεν σε θέλω άλλο σήμερα.
Αρχίσαμε να συζητάμε για την πολυκατοικία. Ποιοί μένουν και τι μέρος του λόγου είναι ο καθενας. Για όλους, εκτός από τον διαχειρηστή, είχε να πει κι έναν καλό λόγο. Σε κάποια στιγμή, ακούστηκε η πόρτα του διπλανού διαμερίσματος, να κλείνει με δυνατό θόρυβο. Έδειξε να εκνευρίζεται.
-Και ο διπλανός σας, τι άνθρωπος είναι;
-Ποιός;
-Ο διπλανός, ο κύριος Γραμματικόπουλος, τουλάχιστον έτσι γράφει το κουδούνι.
Χαμογέλασε, σηκώθηκε όρθια και μου είπε
-Έλάτε κύριε Αλέξανδρε, θα σας δείξω το μικρό μου μυστικό. Και με οδήγησε σε έναν ενιαίο χώρο γύρω στα 50-60 τετραγωνικά, παράταιρα γωνιασμένο με δύο μόνο κλειστές πόρτες, εκτός από την εξώπορτα.
-Αυτό είναι το διπλανό διαμέρισμα. Μου ανήκει και όπως βλέπετε το έχω μετατρέψει σε ένα μικρό, προσωπικό γυμναστήριο.
Σε έναν τοίχο υπήρχε ένας τεράστιος καθρέφτης, και σκορπισμένα δεξιά κι αριστερά όργανα γυμναστικής. Υπήρχε και άφθονος ελεύθερος χώρος για ασκήσεις εδάφους. Στους τοίχους ήταν κρεμασμένα μερικά μετάλια, φωτογραφίες από αγώνες και σε ένα ράφι αραδιασμένα μερικά κύπελα.
-Εξαιρετικό, αλλά η πόρτα που έκλεισε;
-Ήταν η Σύλβια.
-Βλέπετε κύριε Αλέξανδρε, ασχολούμαι συστηματικά με τον αθλητισμό. Όποιοι με βλέπουν για πρώτη φορά, συνήθως υποθέτουν πως έχω μερικά κιλά παραπάνω. Στην πραγματικότητα όπως καταλαβαίνετε, δεν πρόκειται για λίπος, αλλά γιά μυϊκή μάζα.
-Είχα δει στο συμβόλαιο την ημερομηνία της γεννήσεώς σας. Και είχα εκπλαγεί. Είχα την εντύπωση πως δεν είστε πάνω από 35 χρονών.
-Με κολακεύετε.
-Όχι καθόλου, λέω την αλήθεια. Τώρα καταλαβαίνω πως διατηρείστε τόσο νέα και εντυπωσιακή.
-Αγαπητέ Αλέξανδρε, φαίνεται πως ξέρεις να φέρεσαι σε μία γυναίκα.
-Δεν λέω παρά μόνον την αλήθεια.
-Θάθελες να μιλάμε στον ενικό;
Έκανα ένα νεύμα συγκατάθεσης.
-Που λες Αλέξανδρε, δεν αρκεί μόνο η άθληση για να καθυστερήσει μιά γυναίκα τα αποτελέσματα του χρόνου. Χρειάζονται κι άλλα πράγματα.
-Μέρος αυτών των πραγμάτων είναι και το δουλικό;
-Ας πούμε πως ναι. Φάνηκε πως δεν ήθελε να συνεχίσει την συζήτηση σε αυτό το μοτίβο. Προσπάθησα ν' αλλάξω θέμα
-Αν καταλαβαίνω καλά, αυτό ήταν ένα αυτόνομο διαμέρισμα στο οποίο κάποτε ζούσε ένας κύριος Γραμματικόπουλος, το οποίο το αγοράσατε, εεε θέλω να πω το αγόρασες εσύ, άνοιξες μία πόρτα επικοινωνίας με το δικό σου διαμέρισμα, γκρέμισες τους εσωτερικούς τοίχους και το μετέτρεψες σε γυμναστήριο, σωστά;
-Ακριβώς
-Κι αυτές οι κλειστές πόρτες;
-Η μία οδηγεί στο μπάνιο. Γιά την άλλη, θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά. Επιστρέφουμε;
Με έπιασε τρυφερά από το χέρι και με οδήγησε πίσω στο καθιστικό. Ομολογώ πως ξαφνιάστηκα. Καθήσαμε δίπλα δίπλα στον καναπέ.
-Βάλε μου ένα ποτό. Την σέρβιρισα, κι ανάψαμε ένα πουράκι ακόμη.
-Κι εσύ;
-Τι εγώ.
-Πες μου λίγα πράγματα γιά σένα. Λίγο πολύ τα σχετικά με την δουλειά σου τα ξέρω. Υπάρχει τίποτα πέρα από αυτή;
-Τώρα πιά όχι. Μετακόμισα γιατί χώρησα με την φίλη μου με την οποία ζούσαμε μαζί κοντά τρία χρόνια. Αυτή γύρισε στην πόλη της κι επειδή το σπίτι ήταν φορτωμένο με την παρουσία της αποφάσισα να φύγω από εκεί.
-Και γιατί έφυγε;
-Δεν έβρισκε αξιοπρεπή δουλεία. Στην πατρίδα της, πήγε στην δουλειά του πατέρα της κι από ό,τι μαθαίνω, πάει μιά χαρά. Ξαναβρήκε και τους παιδικούς της φίλους...
Ο τόνος της φωνής μου, φανέρωσε την θλίψη μου. Το κατάλαβε.
-Σε προσκαλώ να φάμε μαζί, εδώ στο σπίτι μου.
-Μα να σε βάλω σε κόπο;
-Κανένας κόπος. Θα παραγγείλω απ' έξω, θ' ανοίξουμε κι ένα μπουκάλι καλό κρασί και θα περάσουμε ένα όμορφο βράδυ. Τι λες;
-Εντάξει.
-Κάνε μου όμως μιά χάρη. Για να δώσουμε ένα επίσημο τόνο στην βραδυά, πήγαινε να φορέσεις ρούχα βραδυνής εξόδου. Όταν θα είναι όλα έτοιμα, σε σαράντα πενήντα λεπτά, θα σου κάνω μιά αναπάντητη.
-Σύμφωνοι.
Με συνόδεψε ως την πόρτα και καθώς έβγαινα, μου έσφιξε το χέρι.
Βρε πως εξελίσονται τα πράγματα, σκέφτηκα όταν μπήκα στο σπίτι μου κι άρχισα να ετοιμάζομαι. Σίγουρα θα καταλήξω στο κρεβάτι μαζί της απόψε. Αυτό που με προβλημάτιζε, ήταν αν θα φερόμουν σαν συνηθισμένος εραστής ή αν θα της έδειχνα το άλλο μου πρόσωπο, αυτό του παθητικού αγοριού που το βασανίζουν και το βιάζουν δυναμικές γυναίκες. Έκλινα προς την δεύτερη εκδοχή, όμως παράλληλα σκεφτόμουν πως δουλικό είχε ήδη. Άλλου είδους ανάγκες της κάλυπτε το δουλικό, άλλες θα έπρεπε να καλύψω εγώ. Από την άλλη πάλι, να βρεθώ με μιά τέτοια αφέντρα, έμπειρη, ώριμη και να αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη μου φαινόταν εξωφρενικό. Στο τέλος, κατέληξα στην απόφαση να μην ανοιχτώ από την πρώτη φορά. Θα έπαιζα τον ρόλο του εραστή ωρίμων κυριών. Εκτός κι αν με κωλοδαχτύλιαζε.
Διάλεξα ένα σκούρο, επίσημο κουστούμι και λευκό μεταξωτό πουκάμισο. Προβληματίστηκα για την γραβάτα. Να βάλω ή όχι; Αποφάσισα να φορέσω. Αφού το πρωτόκολλο προέβλεπε επισημότητα, καλό θα ήταν να το ακολουθήσω μέχρι το τέλος. Την ώρα που έχωνα στην μέσα τσέπη του σακκακιού μερικά προφυλακτικά, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν από εκείνη. Άνοιξα το ντουλάπι όπου φύλαγα μερικά καλά κρασιά, διάλεξα ένα πανάκριβο, έκλεισα πίσω μου την πόρτα κι ανέβηκα στον από πάνω όροφο.
Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη, την άκουσα από μέσα να λέει: Έλα μέσα, σε δυό λεπτά θα είμαι έτοιμη. Το τραπέζι ήταν έτοιμο, με τα κηροπήγιά του, τις λινές του πετσέτες, τα κρυστάλινα ποτήρια του κρασιού και πάει λέγοντας. Είχε παραγγείλει κινέζικο.
Μετά από μερικά λεπτά, μπήκε κι αυτή στο δωμάτιο. Αυτό που αντίκρυσα, ήταν κάτι το εκπληκτικό.
Φορούσε ένα πολύ κοντό κόκκινο φόρεμα με λεπτές τιράντες που αναδείκνυε το εκπληκτικό της κορμί. Τις φαρδιές πλάτες, τα δυνατά γεμάτα μπράτσα της, τα παντοδύναμα πόδια της. Από τα πλαϊνά του φορέματος, μπορούσες να διακρίνεις το γραμμωμένο στομάχι της. Ακόμη κι αν δεν ήμουν υποτακτικός, αυτή η γυναίκα θα με έκανε την πουτανίτσα της χωρίς μεγάλο κόπο. Δεν το γλυτώνω, θα με γαμήσει απόψε σκέφτηκα. Πήγα να την φιλήσω στο μάγουλο, αλλά βρέθηκα να φιλώ τα χείλη της που είχαν μιά εξαιρετική γεύση.
-Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ πως κάτω από την συντηρητική σου εμφάνιση, κρύβεται μιά τέτοια εκρηκτική ύπαρξη, της είπα όταν μπόρεσα να μιλήσω.
Δεν τρελάθηκε κιόλας από τον έπαινό μου, μάλλον θα είχε συνηθίσει σε τέτοια σχόλια.
-Σ' ευχαριστώ. Έφερες κρασί, τι είναι;
Της έδειξα το μπουκάλι και τότε πραγματικά ενθουσιάστηκε.
-Με βρήκες απροετοίμαστο, έφερα ό,τι βρήκα στο σπίτι.
-Αν αυτό το σπάνιο κρασί είναι το συνηθισμένο σου, μου φαίνεται πως πρέπει να ξανασυζητήσουμε για το νοίκι.
Γελάσαμε.
-Δεν μπορούμε να το πιούμε τώρα, πρέπει να αεριστεί. Τώρα, θα αρκεσούμε στο δικό μου ταπεινό κρασάκι. Κάθησε, ελπίζω να τρως κινέζικο με ξυλάκια.
-Το λατρεύω.
Την βοήθησα να καθήσει στην θέση της, σαν πραγματικός κύριος και έπειτα κάθησα κι εγώ.
Τελειώσαμε το φαγητό κι αρχίσαμε διάφορα παιχνιδάκια, το πρακτικό αποτέλεσμα των οποίων ήταν εγώ να βρεθώ γυμνός στην μέση του καθηστικού με την ψωλή μισοσηκωμένη κι αυτή μόνο με το string να εξετάζει από κοντά κάθε εκατοστό του κορμιού μου. Παρατήρησε πολύ προσεκτικά την πλάτη μου. Πριν από ένα περίπου μήνα, μιά επαγγελματίας αφέντρα με είχε μαστιγώσει. Κάποια αχνά σημάδια αυτού του μαστιγώματος πρέπει να είχαν μείνει κι αυτή τα είδε. Δεν είπε τίποτα. Βρέθηκε μπροστά μου, τα σώματά μας να ίσα που αγγίζονταν. Με κοίταζε στα μάτια. Την άρπαξα από την μέση και έχωσα την γλώσσα μου στο στόμα της. Το περίμενε. Παραδόθηκε. Την έριξα στο τραπέζι του καθιστικού, της άνοιξα τα πόδια κι κάρφωσα την γλώσσα μου ανάμεσά τους. Την άκουσα να βογγά. Μετά από ένα άγριο γλύψιμο, το σώμα της τραντάχτηκε. Είχε φτάσει σε οργασμό. Την γύρισα και μπήκα μέσα της δυνατά. Σε λίγα λεπτά, είχε τελειώσει πάλι. Σηκώθηκε και μου είπε πάμε μέσα. Την ακολούθησα. Στον διάδρομο, την άρπαξα, την έριξα στον τοίχο και άρχισα να την φιλάω και να την δαγκώνω στον λαιμό από πίσω. Το χέρι της βούτηξε τον πούστο μου κι άρχισε να τον παίζει. Γύρισε και μου επιτέθηκε. Βρέθηκε πίσω μου, μου τράβηξε βίαια τα μαλιά και με ακινητοποίησε στον απέναντι τοίχο. Με δάγκωσε στον λαιμό, οι παλάμες της έτριβαν τις ρώγες μου και κάπου κάπου τις πίεζαν με δύναμη. Παραδόθηκα. Κόλησε το κορμί της στο δικό μου. Έτριβε το μουνί της πάνω στον κώλο μου. Έσκυψα λίγο. Με γράπωσε από την λεκάνη και άρχισε να κινείται λες και με βίαζε. Εγώ βογγούσα ελαφρά Αχ Αχ Αχ. Γύρισα το κεφάλι μου στο πλάι, άνοιξα το στόμα μου και περίμενα να με φιλήσει. Έχωσε την γλώσσα της ενώ συνέχισε να τρίβεται στον κώλο μου. Με άρπαξε πάλι από τα μαλιά, με έσυρε και με πέταξε μπρούμυτα πάνω στο κρεβάτι. Τώρα θα με καρφώσει σκέφτηκα. Δεν πρέπει, πρέπει να γυρίσω ανάσκελα. Μου ήταν αδύνατο. Με βούτηξε από τον ώμο και με γύρισε. Ανέβηκε πάνω μου και πήρε την ψωλή μου μέσα της. Άρχισε να τον παίρνει βαθειά και γρήγορα. Το κεφάλι της πεταγόταν πότε δεξιά, πότε αριστερά. Τα μαλιά της ανέμιζαν. Τα μάτια της ήταν μισόκλειστα. Τα χέρια της στηρίζονταν στο στήθος μου. Κάθε λίγο μου έριχνε χαστούκια. Μου έστριβε τις ρώγες. Μου τράβαγε τα μαλιά. Τέλειωσε ξανά καί ξανά. Την πέταξα ανάσκελα, άνοιξα τα πόδια της, ξάπλωσα πάνω στο κορμί της και μπήκα μέσα της. Για πολή ώρα. Γιά κάμποσους οργασμούς. Δεν έλεγα να τελειώσω, δεν ήθελα. Είχε πλημμυρίσει κυριολεκτικά. Αναγκάστηκα να σταματήσω. ΄Ετρεξε στο μπάνιο.
Αφού ηρέμησα λίγο, πήγα κι εγώ στο μπάνιο. Βρεθήκαμε και οι δύο κάτω από το ντους κι αρχίσαμε να πλένουμε ο ένας τον άλλο. Χωρίς την προηγούμενη ένταση, αλλά με συγκρατημένο αισθησιασμό. Άρχισε να τρίβει την πλάτη μου. Τα χέρια της κατέβηκαν χαμηλά. Δεν πρέπει να προδοθώ, δεν πρέπει, όχι, σκεφτόμουν. Ένα δάχτυλο άρχισε να τρίβει την κωλοτρυπίδα μου. Έπρεπε να γυρίσω και να σταματήσω αυτό μου ερχόταν. Μου ήταν αδύνατον. Δάγκωσε ελαφρά το αυτί μου και μου ψιθύρισε: Σκύψε. Κι άλλο λίγο, έτσι. Η άκρη του δαχτύλου της μπήκε μέσα μου. Βόγγηξα. Έπαιξε για λίγο, Σ' αρέσει; με ρώτησε. Δεν απάντησα. Ακούμπα στον τοίχο, μου είπε. Αποφάσησα να παραδοθώ ολοκληρωτικά. Όχι σταμάτα, της είπα. Βγήκα από την ντουζιέρα και πήγα μπροστά στον νιπτήρα με τον τεράσιο καθρέπτη. Άνοιξα τα πόδια μου, ακούμπησα τους αγκώνες μου στο έπιπλο, τεντώθηκα προς τα πίσω, γύρισα την κοίταξα και χαμογέλασα. Ήρθε και στάθηκε πίσω μου. Άνοιξε ένα συτράρι, πήρε μιά αλοιφή και την άπλωσε στα δάχτυλά της. Με κοίταζε μέσα από τον καθρέφτη και χαμογελούσε. Με απαλές κινήσεις μου έβαλε το πρώτο δάχτυλο. Βαθειά. Βόγγηξα. Ακολούθησε κι ένα ακόμη. Άρχισε να μπαινοβγαίνει. Πόνεσα λιγάκι και φάνηκε να το απολαμβάνει. Έκλεισα τα μάτια μου. Μην τα κλείνεις, κοίτα με, μου είπε. Υπάκουσα. Άρχισα να βογγάω δυνατότερα. Η αναπνοή μου έγινε βαριά.
-Το ξέρεις πως έχω πούτσο; με ρώτησε.
-Τον θέλω.
-Είναι μεγάλος και χοντρός
-Χώστον μου.
-Σ' αρέσει να σε γαμάνε;
-Ναι, γάμα με, πήδα με, σε παρακαλώ
-Θα σε γαμήσω εδώ, μπροστά στον καθρέφτη, θέλεις;
-Ναι, ναι μην αργείς.
-Περίμενε
Γύρισε μετά από λίγο φορώντας έναν μακρύ και χοντρό πούτσο, στο χρώμα του δέρματος. Μου έβαλε ένα τελευταίο κωλοδάχτυλο και μετά ένοιωσα πως άνοιγα στα δύο. Η διείσδυση είχε ξεκινήσει.
Αυτό είναι το πρώτο μέρος μιας εικονογραφημένης ιστορίας που ανέβασα στο νέο μου blog http://greekkinkyblog.blogspot.gr/
