Λένε ότι για να διηγηθείς σωστά μια ιστορία, πρέπει να είσαι και λίγο ψεύτης.
Θα αφήσω τον καθέναν από εσάς να επιλέξει ποιά κομμάτια πιστεύει, και ποιά αισθάνεται ότι είναι καρπός της φαντασίας μου. Θυμηθείτε, γράφω για να σας ευχαριστήσω, οπότε ελπίζω να επιλέξετε το μείγμα αλήθειας και ψέμματος που σας ψυχαγωγεί περισσότερο.
Θα πάρω το χρόνο και το χώρο μου. Αν σας φανεί ότι αυτή η ιστορία τραβά πολύ, ή κινείται σε μονοπάτια άσχετα με το θέμα, θυμηθείτε...οι πραγματικές ιστορίες σπάνια ακολουθούν μια απλή και ίσια πορεία.
Ήταν ένα ανοιξιάτικο βράδυ Σαββάτου, ο καιρός αρκετά καλός για να φορά κανείς ελαφριά ρούχα. Είχαμε τελειώσει μόλις ένα session Dungeons and Dragons, ενός συνεργατικού παιχνιδιού ρόλων και φαντασίας με ζάρια, και οι φίλοι μας είχαν φύγει πριν λίγο, σε καλή διάθεση μετά από τη νίκη μας έναντι ενός δράκου. Το διαμέρισμα άνηκε στην DM μας, τη φίλη μας δηλαδή που είναι υπεύθυνη για την ιστορία που ζούμε και "ελέγχει" τον φανταστικό αυτό κόσμο των περιπετειών μας, και είχαμε μείνει εγώ και αυτή στον καναπέ να συζητάμε. Ήταν συχνό...αποφορτιζόμασταν μετά από ένα δυνατό session, της έδινα feedback, και συζητούσαμε για μελλοντικές πλοκές.
Εκείνο το βράδυ ήταν ιδιαίτερα θελκτική. Επιτέλους τα χειμωνιάτικα ρούχα ήταν στο πατάρι, και το σορτς της άφηνε τα μακριά, όμορφα πόδια της ελεύθερα να τα χαίρονται τα μάτια και να τα συλλογίζεται το μυαλό. Τα κόκκινα μαλλιά της, ακόμα και στο ημιφωτισμένο σαλόνι της, ήταν σαν να είχαν αιχμαλωτήσει ένα ηλιοβασίλεμα, και πλαισίωναν υπέροχα το χαριτωμένο της πρόσωπο, το βασίλειο δύο καταπράσινων ματιών που έλαμπαν από έμπνευση και φαντασία ενω συζητούσαμε.
Γιατί δεν είμαι μαζί της? Γιατί δεν της έχω αφιερωθεί? Αυτό είναι μια άλλη ιστορία, φοβάμαι.
Κάποια στιγμή όπως μιλούσαμε, ξεφυσά με έναν δικό της, απόλυτα χαριτωμένο τρόπο, και με κοιτά παιχνιδιάρικα.
"Θα σου δώσω παραπάνω exp (experience points) αν μου κάνεις ένα μασάζ στα πόδια~." μου είπε, μια μικρή πρόκληση.
Ξαφνιάστηκα. Μετά έγνεψα και της έκανα νόημα να βάλει τα πόδια της στους μηρούς μου, προκειμένου να ξεκινήσουμε.
Σίγουρα έχετε διαβάσει και ζήσει πολλά. Μπορώ να γράψω γι΄αυτό που έγινε μετά. Να βάλω λέξεις που όλοι ξέρουμε στη σειρά, και θα νιώσετε πως ήσασταν εκεί.
Μπορώ να μιλήσω για το πώς οι αντίχειρές μου εξερεύνησαν την υπέροχη καμάρα του πέλματός της, πώς ήταν τόσο απαλό το δέρμα της που το δάχτυλό μου βυθιζόταν ελάχιστα, σαν να το πόδι της να με καλοδεχόταν.
Μπορώ να μιλήσω για το πώς οι λεπτεπίλεπτοι αστράγαλοί της κατέληγαν σε υπέροχες φτέρνες, ελάχιστα λιγότερο μαλακές από το υπόλοιπό πόδι της, λίγο ροζ και αβίαστα απαιτητικές, καθώς ζητούσαν από εμένα λίγο παραπάνω προσπάθεια για να νιώσουν το μασάζ μου.
Μπορώ να μιλήσω για το "μήλο" του ποδιού της, κάπως ροζ και αυτό, που με κυκλικές κινήσεις έτριψα και ένιωσα, και πώς οδηγούσε στα πανέμορφα, καλοσχηματισμένα δάκτυλά της, τα νύχια της βαμμένα μαύρα, μια υπέροχη αντίθεση με το λευκό δέρμα της.
Μπορώ να διηγηθώ το πόσο ζεστά ήταν τα πόδια της μετά από λίγο. Να αναπολήσω για εσάς τις μικρές αναπνοές απόλαυσής που άφηνε ενώ την έτριβα, μουσική στα αυτιά μου. Για το πανέμορφο άρωμά της, μιά μίξη της κρέμας ποδιών που χρησιμοποιούσε-honey almond- και του δικού της, φυσικού, θηλυκού αρώματος.
Αλλά δεν θα είναι το ίδιο. Θα είναι απλά ένα ασπρόμαυρο σκίτσο φτιαγμένο από γράμματα, και ακόμα και η πιό παραστατική φαντασία δεν μπορεί να το γεμίσει χρώματα με τέτοιο τρόπο που να έρθει στη ζωή, όχι όπως το έζησα.
"Κάποιος φαίνεται να το χαίρεται. Ελπίζω να κρατάς στο μυαλό σου το πόσο exp έχω κερδίσει ως τώρα. Και...επέτρεψέ μου να δοκιμάσω κάτι ακόμα..." της είπα. Ποσώς με ενδιέφερε το exp εκείνη τη στιγμή, αλλά πρέπει να καταλάβετε, ήταν η μάσκα, ο κώδικας που χρειάζονται δύο φίλοι την πρώτη φορά που κάνουν κάτι διαφορετικό, κάτι το όχι ολότελα "κανονικό". Ένας τρόπος να λένε κάτι, και να εννοούν κάτι άλλο.
Έτσι, πλησίασα το πόδι της που κρατούσα απαλά στα δυο μου χέρια σαν να ήταν φτιαγμένο από πορσελάνη. Η ανάσα μου με γέμισε με το άρωμά της, και τα χείλη μου για πρώτη φορά γνώρισαν το χαμηλότερο σημείο του σώματός της. Το γελάκι της, ο τρόπος που τα δάκτυλά της τεντώθηκαν και το πόδι της κύρτωσε σαν ικανοποιημένη γάτα...όλα αυτά μου έδειξαν ότι είχε απολαύσει τη στιγμή και την επαφή μας, το φιλί αυτό, όσο το είχα απολαύσει και εγώ.
Θα αφήσω το τι συνέβη την υπόλοιπη νύχτα στη δική σας φαντασία. Σίγουρα θα προκύψει κάτι που θα απολαύσετε περισσότερο από τη δική μου αφήγηση. Εξερευνήστε αυτή τη νύχτα μου με τις σκέψεις και τις ιδέες σας, και κάντε τη δική σας. Ένα μικρό δώρο από εμένα σε κάθε έναν από εσάς, για το χρόνο που αφιερώσατε στην ανάγνωση του κειμένου.
ΥΓ: Αν τυχόν η μοίρα μας παίζει παιχνίδια και το διαβάζεις αυτό, Δ. , να ξέρεις ότι σε λάτρεψα περισσότερο από όσο είχα το θάρρος να σου το πω.
