Φίμωση
Η φίμωση αποτελεί μια συγγενή ανωμαλία στα αγόρια ,ενω στον ενήλικα άνδρα πολλές φορές οφείλεται σε φλεγμονώδους αιτιολογίας παθήσεις (χρόνια βαλαποσθίτιδα), σε συνέργεια με συστηματικές νόσους (σακχαρώδη διαβήτη), καθώς επίσης και κακή υγιεινή.
Τι ακριβώς όμως σημαίνει φίμωση ;
Είναι η αδυναμία αποκάλυψης της βαλάνου ( της κεφαλής του πέους δηλαδή ), λογω σχηματισμού ενος δακτυλίου στο δέρμα (ακροποσθία) που την περιβάλλει. Το δέρμα λοιπόν που περιβάλλει την βάλανο δεν μπορεί να τραβηχτεί προς τα πίσω ,η όταν αυτό γίνει με σχετικά βίαιο τρόπο τότε δεν είναι δυνατό να επανέλθει στη θέση του , κατάσταση που ονομάζεται παραφίμωση και είναι δυνατόν να δημιουργήσει νέκρωση του δέρματος του πέους και γι'αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα.
Η φίμωση μπορεί να δημιουργηθεί σε οποιαδήποτε ηλικία , αλλά στα αγόρια κάτω του τριών ετών σπάνια παρατηρείται αληθινή φίμωση και ο σχετικά στενός δακτύλιος της ακροποσθίας βαθμιαία διερύνεται, ωστε σε μεγαλύτερες ηλικίες να μπορεί να αποκαλυφθεί φυσιολογικά η βάλανος. Η φίμωση δεν ειναι επικίνδυνη πάθηση στα παιδιά, εκτός απο ορισμένες περιπτώσεις. Όταν δηλαδή ο δακτύλιος είναι τόσο στενός και το δέρμα να καλύπτει πλήρως το στόμιο της ουρήθρας , έτσι ώστε να εμποδίζεται η ούρηση. Γι' αυτό το λόγο κύριο μέλημα των γονέων και ειδικότερα της μητέρας που έχει στενότερη επαφή με την υγιεινή του παιδιού ειναι η παρακολούθηση της ούρησης του παιδιού εάν είναι φυσιολογική (δηλ. να σχηματίζεται ακτίνα-καμπύλη) η εάν αυτή εμποδίζεται. Στην περίπτωση που η μητέρα παρατηρήσει οποιαδήποτε αλλαγή στην ούρηση η έχει κάποια αμφιβολία ,πρέπει οπωσδήποτε να επισκέπτεται το γιατρό της. Παλαιότερες απόψεις της ιατρικής που ίσως συναντώνται και σήμερα, συνιστούσαν καθημερινή αποκάλυψη της βαλάνου και τράβηγμα του δέρματος ( ακροποσθίας ) του πέους προς τα πίσω , πιστεύοντας οτι έτσι πραγματοποιείται μηχανική διεύρυνση του δακτυλίου.Αυτός όμως ο χειρισμός δεν κάνει τίποτα άλλο απο το να προκαλέι μικροτραυματισμούς και ρήξεις του δέρματος γύρω απο τον δακτύλιο, ενώ ο οργανισμός κατά την επούλωση αυτών των μικροτραυματισμών δημιουργεί ουλές που έχουν ως αποτέλεσμα την περαιτέρω στένωση του δακτυλίου , και ίσως, προκαλώντας φίμωση εκεί που δέν υπήρχε .Θα πρέπει λοιπόν οι μητέρες να αρκούνται στην εξωτερική καθαριότητα και μόνον του πέους του παιδιού.Πολλές φορές στο παιδί με φίμωση μπορεί να παρουσιασθεί φλεγμονή του δέρματος που περιβάλλει την βάλανο και εμφανίζεται με ερυθρότητα στο δέρμα όπως επίσης κνησμό (φαγούρα) και ενίοτε εμφάνιση πυώδους υγρού απο το πέος, σ'αυτή την περίπτωση θα πρέπει να απευθυνθούμε, οπωσδήποτε στο γιατρό.
Η δεύτερη περίπτωση κατά την οποιά είναι επικίνδυνη η φίμωση , είναι όταν στο παιδί παρουσιάζονται επανειλλημένες ουρολοιμώξεις (υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις). Έχουν γίνει διάφορες μελέτες, που αντικρούουν η μία την άλλη , όσον αφορά δηλαδή την συμμετοχή της φίμωσης για αυτές τις ουρολοιμώξεις ή όχι και έχει βρεθεί ότι αυτή μπορεί να ευθύνεται στα άρρενα βρέφη ηλικίας 3-6 μηνών , ενώ στα μεγαλύτερα αγόρια θεωρείται απίθανο να έιναι αυτή η αιτία τών υποτροπιαζουσών ουρολοιμώξεων.Έτσι λοιπόν ανακεφαλαιόνοντας σε δύο περιπτώσεις θα πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα το πρόβλημα της φίμωσης, όταν αυτή δυσχεραίνει την ούρηση και όταν σε βρέφος ηλικίας 3-6 μηνών παρουσιάζονται υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις. Όταν δεν συντρέχει κάποιος απο αυτούς τούς δύο λόγους , θα πρέπει η επέμβαση να αναβάλλεται εως ότου το παιδί να μεγαλώσει και να μπορεί να λάβει τοπική αναισθησία.Τώρα όσον αφορά τον ενήλικα άνδρα , η φίμωση μπορεί όπως ήδη ανέφερα να είναι αποτέλεσμα μιας φλεγμονώδους κατάστασης όπως είναι η βαλανοποσθίτιδα, ή ακόμα εκδήλωση μιάς συστηματικής πάθησης όπως είναι ο διαβήτης και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που να προκαλεί πλήρη απόφραξη (ουλώδης φίμωση ) στη δίοδο των ούρων , με αποτέλεσμα τη στάση των ούρων και ακομα την νεφρική ανεπάρκεια απο χρόνια απόφραξη ,εικόνα που μπορεί κανείς να συναντήσει σε ασθενεί με χρόνιες παθήσεις παραμελημένους. Η φίμωση στον ενήλικα μπορεί να είναι και ατία ανικανότητας αφου δεν επιτρέπει την ευχερή διεισδυση κατά την επαφή , αλλά και αιτία υπογονιμότητας αφου εμποδίζει την εύκολη έξοδο του σπέρματος.Δεν θα πρέπει να συγχέουμε την φίμωση , με τον βραχύ χαληνό , κατάσταση κατα την οποία ο χαληνός μία μεμβράνη που συνδέει το δέρμα του πέους ( ακροποσθία) με την βάλανο ακριβώς κάτω απο την ουρήθρα , είναι πιο κοντός απο όσο πρέπει με αποτέλεσμα να επιτρέπει μεν την αποκάλυψη της βαλάνου , αλλά να εμποδίζει τη στύση και μάλιστα να προκαλεί πόνο και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις κατα την διάρκεια της επαφής να γίνεται και ρήξη του χαληνου( σχίζεται) με αιμορραγία , που αρκετές φορές ,να χρειασθεί μικρο επέμβαση για να σταματήσει.
Η αντιμετώπιση της φίμωσης , γίνεται με χειρουργική επέμβαση, την πολύ γνωστή απο αρχαιοτάτων χρόνων περιτομή.Ακόμα και σήμερα σε ωρισμένους λαούς εκτελείται για θρησκευτικούς λόγους στα νεογέννητα αγόρια. Η περιτομή θεωρείται τεχνικά απλή επέμβαση και συνήθως γίνεται με τοπική αναισθησία στον ενήλικα άνδρα και τα μεγάλα παιδιά, ενω χρησιμοποιούνται ράμματα τα οποία απορροφούνται .Θα πρέπει όπως είπαμε να αποφεύγεται η χορήγηση γενικής αναισθησίας για την εκτέλεση περιτομής και θα πρέπει να περιμένουμε να μεγαλώσει το παιδί , εκτός αν υπάρχουν οι λόγοι που προανέφερθηκαν.
Μετά την περιτομή με τοπική αναισθησία το παιδί η ο άνδρας μπορεί να φύγει και να πάει σπίτι ή το πολύ να παραμείνει μία ημέρα, ενώ η επούλωση του τραύματος είναι πλήρης εντός το πολύ 20 ημερών .
Πηγή:www.ourologos.gr/fimosi
