Ηταν χειμώνας Δευτέρα δημοτικού, ξαπλωμένος στο κρεβάτι μαζί με την αδερφή μου 2 χρόνια μεγαλύτερη και την ξαδέρφη μου 1 χρόνο μικρότερη. Οι γονείς λείπανε είχαν πάει έξω σε μια δεξίωση και εμείς αραξαμε σπίτι να δούμε ταινία. Ως ατίθασο παιδί που ήμουνα κάποια στιγμή βαρέθηκα την ταινία και ήθελα να παίξω Nintendo παρά τη θελήσει των κοριτσιών. Επειδή όμως τότε δεν έδινα και πολύ σημασία στα θέλω των άλλων, ξαπλώνω ανάποδα και μπρούμυτα, ανοίγω το Nintendo και αργήσω να παίζω μόνος μου. Ενώ είμασταν λοιπόν ξαπλωμένοι και σκεπασμένοι μια ένα ελαφρύ πάπλωμα, νιώθω από αριστερά μου κάτι παγωμένο στα πλευρά μου... ήταν τα δακτυλάκια της ξάδερφης που μου να ανασηκωσαν την μπλούζα. Ξαφνικά νιώθω το ίδιο πράγμα και απο δεξιά... ήταν το ποδαράκι της αδερφής που ζεστενοταν και αυτό στα πλευρά μου... δεν είπα λέξη γιατί ένιωθα μια παράξενη αίσθηση... Σιγά σιγά και τα δύο ποδαράκια άρχισαν να ανεβαίνουν προς τα πάνω, το ένα της ξάδερφης μου να μ ακουμπά στο πλάι του στήθους μου, και το άλλο της αδερφής μου χωρίς να το καταλάβω είχε ανέβει πάνω στο κεφάλι μου, όχι ακουμπιστο, σε στάση να με πατάει. Ένιωθα το πέλμα της να καλύπτει το πάνω μέρος του κεφαλιού και τα δάκτυλα στον αέρα... Να σαι καλά ξάδερφε που μας ζεστάνεις τα πόδια από την μία, γέλια απο την άλλη... θυμάμαι έκανα κάνα 2 τυναγματα να φύγουν και καλά ότι με ενοχλούσαν παρακαλώντας παράλληλα να μην πάρουν αλλά τίποτα... ευτυχώς
Όταν τελείωσα το Nintendo σηκώθηκα με μεγάλη καύλα από το κρεβάτι τρέχοντας στην τουαλέτα για τα περαιτέρω...
Αυτά.....