MEΡΟΣ 10ο
"Λοιπόν κορίτσια, πρέπει επιτέλους να βρείτε τους σωστούς άνδρες και να αποκατασταθείτε..." ήταν η αρχή της κουβέντας της Κυρα Θάλιας με τις κόρες της.
"Εσύ κράτα τις δυνάμεις σου για σήμερα το βράδυ..." αρκέστηκε να μου πει ρίχνωντάς μου ένα δυνατό σκαμπίλι στο μαρκούτσι μου.
Στο μεταξύ κάθε φορά που ο πούστος μου ήταν έτοιμος να εκραγεί μέσα στην μαγική της παλάμη και βογκούσα και έτρεμα μέσα στην αγγαλιά της, εκείνη σταματούσε να με μαλακίζει απαγορεύοντας μου τη λύτρωση.
Και μόλις ηρεμούσα, ξανάρχιζε να με χαϊδεύει απαλά στ αρχίδια και στα κωλομάγουλα.
Και μετά... ξανά τα ίδια... τα νύχια της ταξίδευαν παιχνιδιάρικα και όργωναν το στυλιάρι μου από τη βάση μέχρι το πουτσοκέφαλο.
Πλέον δεν μπορούσα όχι να βογγίξω, μα ούτε και να ανασάνω.
Σε κάθε προσπάθιά μου να αρθρώσω κάποιο ήχο, έρχόταν το άλλο της χέρι στο σβέρκο μου και έσπρωχνε το κεφάλι μου στο πλούσιο στήθος της.
Όλο μου το κεφάλι πνιγόταν βαθιά μέσα στις βυζάρες της.
Και εκείνη συνέχιζε να μιλά στις κόρες της λέγοντάς τους πως έπρεπε να βρουν έναν άντρα σαν κι εμένα.
Το βασανιστήριο πρέπει να κράτησε πάνω από μία ώρα.
Πλέον ένιωθα τ αρχίδια μου να πονούν αφόρητα.
Δεν έκανα όμως την παραμικρή προσπάθια να απελευθερωθώ από την αγκαλιά αυτής της γυναίκας αράχνης.
Βασανιζόμουν απίστευτα αλλά δεν ήθελα να σταματήσει.
Πρέπει να ήμουν απίστευτα μαζοχιστής, και αυτή η γυναίκα μου μάθαινε ποιός πραγματικά ήμουν...
Κάποια στιγμή, σταμάτησε να μιλά και τράβηξε τα χέρια της από πάνω μου.
"Κοκέ! σήκω σαν καλό αντράκι που είσαι και πήγαινε να πλήνεις τα πιάτα... Αννιώ!... πήγαινε μαζί του να επιβλέπεις μην κάνει καμμία ζημιά..." πρόσταξε και με έσπρωξε στο πάτωμα μπρος στις ποδάρες της.
Η "μικρή" Αννιώ, προχώρησε στην κουζίνα και την ακολούθησα φορτομένος με όλα τα πιάτα και τα ποτήρια και βογκώντας από τον πόνο σε κάθε μου βήμα.
Πρέπει να πήγαινα πραγματικά σα χεσμένος προσπαθώντας να μην κουνιούνται τ'αρχίδια μου, γιατί όλες τους , ακόμα και η Κυρα Θάλια ξεπατώθηκαν για ακόμα μια φορά στα γέλια.
Καθώς προχωρούσαμε ακούστηκε η φωνή της "...και φρόνιμα και οι δυο σας γιατί θα σας κόψω τα πόδια!, θα σας ακούμε..."
Στην κουζίνα η Αννιώ φόρεσε στο γυμνό κορμί μου μια λουλουδάτη ποδιά.
Η ποδιά μπροστα ήταν σαν αντίσκηνο με αποτέλεσμα να στέκομαι αρκετά πίσω από το νιπτήρα.
Η Αννιώ με κοίταζε αμίλητη να επιτελώ ότι είχα διαταχθεί.
Μετά από δύο λεπτά η Κυρα Θάλια έκανε μια αθόρυβη έφοδο στην κουζίνα για να ελέγξει την κατάσταση.
"Έτσι μπράβο..." είπε βλέποντας μας εμένα χαροπή νοικοκυρούλα και την Αννιώ αποροφημένη με ένα περιοδικό και ήσυχη έφυγε αφήνοντάς μας και πάλι μόνους.
Λόγω της απόστασης που δημιουργούσε ο πούτσος μου μες το νυπτήρα, σιγά σιγά μια λιμνούλα από νερό σχηματίστηκε στο πάτωμα.
"Την έκανε τη ζημιά του μαμά... έριξε νερά στο πάτωμα..." την άκουσα πίσω μου να φωνάζει.
"Ε βάλτον να καθαρίσει και σιγουρέψου ότι δεν θα τα ξανακάνει θάλασσα..." ακούστηκε η φωνή της Κυρα Θάλιας.
"Εντάξει μαμά.." απάντησε η Αννιώ.
Ήρθε από πίσω μου και άνοιξε τέρμα τη βρύση
Και ξαφνικά ένιωσα το ένα χέρι της Αννιώς κάτω από την ποδιά μου να μου γραπώνει δυνατά τ αρχίδια, και το άλλο να μου σφραγίζει δυνατά το στόμα.
"Τσιμουδιά..." μου ψυθίρησε στο αυτί καίγοντάς το με την ζεστή της ανάσα.
"Κάτω και σφουγκάριζε!" φώναξε και με έσπρωξε στο πάτωμα πιάνοντας με απ το μαλί.
Όταν όμως βρέθηκα στα τέσσερα, μου ψυθίρισε "ανάσκελα".
Την κοίταξα απορρημένος.
Μου έριξε μια κλωτσιά στα πλευρά μονολογώντας "τι μαλάκας Χριστέ μου..."
Γύρισα ανάσκελα ξαπλώνοντας πάνω στα νερά.
Έκείνη με μία αστραπιαία κίνιση, σήκωσε τη νυκτικιά της, έκανε στο πλάι το κόκκινο μικροσκοπικό της στριγγάκι , ανασήκωσε την ποδιάμου και κάθησε με ορμή πάνω στον πούτσο μου.
Ήταν απίστευτα στενή, πρέπει να είχε πολύ καιρό να κάνει έρωτα.
Μετά έγβαλε τις παντόφλες της και ακούμπησε τις πατουσάρες της πάνω στη μούρη μου.
Δεν ακουμπούσε καθόλου στο πάτωμα, το πάτωμα ήμουν εγώ.
Και μετά άρχισε να χορεύει μανιασμένα και να καρφώνεται όλο και πιο δυνατά στο στυλιάρι μου...
Ζούσα ένα όνειρο ηδονής και πόνου ξανά.
Δεν πρέπει να πέρασε πάνω από ενάμισι λεπτό όταν την ένιωσα να χύνει με ρίγη πάνω στην πούτσα μου.
Δεν πρόλαβα να λυτρωθώ.
Έβγαλε τα πέλματά της από το πρόσωπό μου, τα ακούμπησε στο στήθος μου και σηκώθηκε όρθια πάνω μου.
Μετά ξαναφόρεσε προσεκτικά τις παντόφλες της και ξανακάθισε βιαστικά στην καρέκλα της πετόντας μου μία πατσαβούρα για να σφουγκαρίσω και ξανάπιασε το περιοδικό της.
"Τελείωνε!..." μου φώναξε θεατρινήστικα.
Σφουγκάρισα και συνέχισα το πλήσιμο.
Όταν πλέον τελείωσα, γυρίσαμε στο σαλόνι που ήταν όλες τους μαζεμένες.
Η Κυρα Θάλια, αφού ρώτησε την Αννιώ αν όλα ήταν εντάξει, με πρόσταξε να ντυθώ.
Απόρριμένος και απογοητευμένος υπάκουσα ρωτόντας την αν ίσχυε αυτό που μου είχε πει για το βράδυ.
"Φυσικά" , μου απάντησε.
"Τώρα όμως θέλω να φύγεις γιατί πρέπει να συζητήσουμε σαν οικογέννοια κάποια σημαντικά θέματα και όπως καταλαβαίνεις εσύ δεν είσαι -ακόμα τουλάχιστον- μέλος της οικογέννοιας... Στις 23:00 να είσαι πίσω... εντάξει Κοκέ;;;"
Κούνησα συγκαταβατικά το κεφάλι μου και συνέχισα να ντύνομαι σφαδάζοντας από τους πόνους των μπλε τουμπανιασμένων αρχιδιών μου σε κάθε κίνηση που έκανα.
"Θάλια, δεν τον βλέπεις πως είναι; αν δεν τoυ δόσεις ένα "release" δεν νομίζω ότι θα έχει άντρα μέχρι το βράδυ..." της είπε η Θεία Τζέιν και προχώρησε στο μέρος μου ενώ είχα φορέσει και τα παπούτσια μου.
Η θάλια την κοίταξε απορρημένη.
Κάνε ότι καταλαβαίνεις αδελφούλα μου, απάντησε.
Η Τζέιν με πλησίασε μου άνοιξε το φερμουάρ και γράπωσε το σκληρό μου πούτσο πάνω από το σόβρακο.
Μετά άρχισε να τον μαλακίζει με βία προξενόντας μου στην αρχή πόνο και σταδιακά ηδονή.
Ξανάρχισα να βογκάω σαν παρθένα.
Και εκείνη συνέχιζε να μου τον παίζει με δύναμη όλο και πιο γρηγορα.
Σε δευτερόλεπτα τα χύσια είχαν πλημυρίσει όλο μου το σόβρακο και εκείνη τράξηξε το χέρι της και μου ξανακούμπωσε το φερμουάρ μου.
Έμεινα σα μαλάκας με μια τεράστια κοιλίδα στον καβάλο μου σα να είχα κατουρηθεί πάνω μου.
Η Θεία Τζέιν μου άνοιξε την πόρτα και βγήκα αμίλητος.
Η πόρτα βρόντηξε πίσω μου καθώς απομακρυνόμουν από το σπίτι τους σα χαμένος....
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
