Δύο φοιτητές. Ζευγάρι από παλιά. Σπουδάζουν σε διαφορετικές πόλεις. Βρίσκονται ως επί το πλείστον Σαββατοκύριακα σε μία από τις δύο. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας φυσικά οι τηλεφωνικές και μηνυματικές (αν υπάρχει η λέξη, καλώς! αν όχι τη δημιουργώ εγώ τώρα!) συζητήσεις ατελείωτες! Τα πρώτα χρόνια που ήρθαν στην Ελλάδα τα μηνύματα κειμένου στα κινητά! (Γαμώ το! Ήμουν τόσο παλιά φοιτητής;;;;;;
)
Μέσα στην εβδομάδα προέκυψε μία διαφωνία και έβαλαν ένα στοίχημα! Ο νικητής θα έδενε το χαμένο και θα τον έκανε ό,τι ήθελε! Επειδή τυγχάνει (ΔΕΝ το επιδιώκω!!!!
) να έχω πάντα δίκιο, φυσικά κέρδισα!
Μπήκα στο σπίτι της Σάββατο πρωί. Την έγδυσα κατευθείαν (τότε δε χρειαζόταν να φάω και να ξεκουραστώ πριν....
), την έδεσα ανάσκελα με άκρα της σε έκταση. Ήταν στην απόλυτη διάθεσή μου! Και έμεινε έτσι για τουλάχιστον τέσσερις ώρες! Από το κορμί της πέρασαν δάχτυλα, γλώσσα, χείλη, τριαντάφυλλα, φτερά, παγάκια, σοκολάτα, σαντιγί και ένας σωρός άλλα αντικείμενα. Τα δάχτυλα, η γλώσσα, ο δονητής, ο ... λούτσος μου και ότι άλλο μου κατέβαινε, έμπαιναν μέσα της. Άλλοτε αργά, άλλοτε γρήγορα. Απαλά, βίαια... Παραβίαζαν την τρυπούλα της ή τρέλαιναν την κλειτορίδα της, αλλά όλα αυτά μέχρι να αρχίσει να σπαρταράει και μετά σταματούσα και πήγαινα στα πόδια της, στα χέρια της, στην κοιλιά της, μακριά...
Όταν πια έκλαιγε από καύλα την έλυσα! Και της είπα όρμα...
Αυτό σας κάνει;
