Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω τα εξής:
Την προηγούμενη εβδομάδα είχα την τιμή να γονατίσω μπροστά σε μια θεά και να την υπηρετήσω για πρώτη φορά, την στιγμή που το έκανα όλη μου η ζώη πέρασε μπροστά μου σαν εικόνες και για πρώτη μου φορά ένιωσα ότι έπρεπε να περάσουν 34 ολόκληρα χρόνια για να την συναντήσω και να βρεθώ "κάτω απο τα πόδια της". Επειδή ξέρω ότι θα την διαβάσει κάποια στιγμή, θα ήθελα να της την αφιερώσω αυτή την ιστορία και να της "δώσω" ιδέες για το πώς μπορεί να με μεταχειριστεί απο δώ και πέρα. Επίσης νιώθω την ανάγκη να την μοιραστώ και να την αφιερώσω σε όλους εσάς που θα έχετε την υπομονή να με διαβάζετε καθημερινά μιάς και κάθε μέρα θα σας δίνω και ένα κομμάτι της ιστορίας μου.
Και επειδή συνηθίζεται στις πρεμιέρες να παίζουν διπλό το πρώτο επεισόδιο πάρτε και το δευτερο μέρος.... enjoy...
Μέρος 2ο
Το επόμενο πρώι ο Μάρκος ξεκίνησε για το μαγαζί που δουλευεί. Χθές το βράδι δεν είχε κλείσει μάτι μετά την συναντηση του με την Victoria, στο μυαλό του μέσα υπήρχε μόνο η εικόνα της. Το μαγαζί σήμερα είχε πολύ κόσμο λόγω εκπτώσεων, ο Μάρκος πήρε μια βαθειά ανάσα και μπήκε μέσα. Άρχισε γεμίζοντας τα ράφια με νέα παπούτσια και σε κάποια στιγμή αφηρημένος οπως ήταν ακούει μια φώνη να του λεεί:
"Συγνώμη μπορείτε να με εξυπηρετήσετε?"
"ορίστε πείτε μου" απαντά ο Μάρκος μες την ευγένια
"Αυτές οι μαυρές γυαλιστερές peep toe με την ελαφριά πλατφόρμα απο κάτω και το 12 ποντο γυαλιστερό τακούνι υπάρχουν σε 38?"
"Μισό λεπτό να κοιτάξω, καθήστε παρακαλώ θα σας εξυπηρετήσω αμέσως"
Ο Μάρκος έριξε μια ματιά στην κοπελίτσα. Ήταν γύρω στα 27 με κατακόκκινο καρέ μαλί με 2 τσούλουφια αριστερά και δεξιά του προσώπου να φτάνουν μέχρι τους ώμους στης. Φορούσε ένα εφαρμοστό κολλητό μπλουζάκι τονίζοντας το υπέροχο μπούστο της, μέση δαχτυλίδι με μιά μαυρή δερμάτινη ζώνη με μεγάλη αγκράφα, απο κάτω ένα εφαρμοστό τζήν παντελόνι και μαυρές μπότες. 'Υστερα απο 3 λεπτά ο Μάρκος επέστρεψε με τις γόβες...
"38 ορίστε...θέλετε βοήθεια να τις δοκιμάσετε?"
"χμμ...ναι θα το ήθελα, οι μπότες που φοράω είναι αρκετά σφιχτές επάνω μου και θα χρειαστώ κάποια βοήθεια να τις βγάλω" απάντησε η κοπέλα
Ο Μάρκος γονάτισε μπροστά της και με τα χέρια του έπιασε το δεξί της πόδι, το κολλάει πάνω στο στήθος του και ανασηκώνοντας το τζήν που φορούσε άρχισε να κατεβάζει σιγά σιγά το φερμουάρ. Κάθε εκατοστό που κατέβαζε το φερμουάρ γινότανε όλο και πιο έντονη η μυρώδιά του δέρματος της μπότας και μια άλλη μυρωδιά...περίεργή μυρώδια...Ο Μάρκος έσκυψε λίγο φέρνοντας την μύτη του πιο κοντά στο φερμουάρ λέγοντας:
"Βάζω στοίχημα ότι έχετε χρησημοποιήσει αφρόλουτρό βανίλιας.."
"Όχι" του απαντά εκείνη χαμογελώντας.... "έχεις άλλη μια ευκαιρία να το βρείς στην τρίτη καίγεσαι" του απαντά προκλητικά...
Ο Μάρκος τα έχασε λιγάκι με την αμεσότητα της απάντησης της, του άρεσαν πολύ τέτοιου είδους προκλήσεις, και ένιωθε σίγουρος ότι θα το έβρισκε με τόσα πόδια που μύριζε καθημερινά.
"Αν δεν το βρώ να καώ" της απαντά, "αν όμως το βρώ με την οσφρησή μου θα με αφησεις να το δοκιμάσω και στην γεύση με την γλώσσα μου?"
"Δέν πρόκειται να το βρείς...αλλά δέχομαι"
"Καρύδα" λέει ο Μάρκος
"'Οχι" λέει η κοπέλα. Ο Μάρκος είχε βγάλει τελείως την μπότα, και πλέον κρατούσε στα χέρια του και μύριζε το γυμνό της πόδι. Η κοπέλα είχε ένα υπέροχο καλοσχηματισμένο λεπτό πόδι με έντονο πεταχτό κουτουπιέ, μακρυά ίσια δάχτυλα βαμένα κατακόκκινα, καλοσχηματίσμένη καμάρα, και δύο βαθειά "αυλάκια" κάτω απο τους αστραγάλους που καταλήγανε σε μια υπέροχη μαλακιά φτέρνα. Ο πούτσος του κόντεβε να σκίσει το παντελόνι απο την καυλα, κυρίως με την σκέψη ότι ήταν πολύ κοντά στο να αγγίξει με την γλώσσα του το πιο θεικό πόδι που είχε δει τα τελευταία χρόνια που δούλευε στο μαγαζί, η αδρεναλίνη του είχε φτάσει στα ύψη και απο το αγχός του είχε ιδρώσει...ένιωθε όμως ότι ήταν πάρα πολύ κοντά στο να το βρεί. Βγάζει την peep toe γόβα απο το κουτί και φορόντας την στο πόδι της απαντά:
"Φράουλα!" και κοιτώντας την κρεμόταν απο τα χείλη της αν μάντεψε σωστά...Η κοπέλα στεκόταν αμίλητη και εκείνη την στιγμή σηκώνει το πόδι με την γόβα και πατάει μπροστά σε όλο το μαγαζί το κεφάλι του Μαρκου με δύναμη στο πάτωμα...
"Τελικά αυτές οι γόβες είναι υπέροχες, μου πάνε πολύ στο πόδι μου" απαντά συνεχίζοντας να πατά το κεφάλι του Μάρκου στο πάτωμα, και σκύβοντας ελαφρά ψυθιρίζει στο αυτί του, "σου είπα ότι στην τρίτη καίγεσαι και συ πιάστηκες κορόιδο στην φάκα μου, αν σου αρέσει αυτή η μίζερη ζωή που ζείς μυρίζοντας και γλύφοντας πόδια γυναικών θα σου προσφέρω κάτι που δεν το έχεις ξαναζήσει και δεν μπορεί να το χωρέσει το ηλίθιο μυαλουδάκι σου, δεν θα βγάλεις κουβέντα σε ότι πω μπροστά σε όλο το μαγαζί..και στις 5:30 που σχολάς θα με περιμένεις στην pub Gotham City, αν δεν έρθεις το κρίμα στο λαιμό σου" Ο Μάρκος τα έχασε, η ανάσα του έγινε όλο και πιο βαριά.
"Που είναι ο υπέυθυνος του μαγαζιού?" φωνάζει η νεαρή κοπέλα ενώ όλα τα βλέμματα των πελατών είχαν πέσει επάνω τους...
"Εδώ είμαι κυρία μου, τι συμβαίνει" απαντά ένας κύριος γύρω στα 50.
"Εκτός απο άθλια ποιότητα παπουτσιών έχετε και πολύ κακό προσωπικό, ο υπαλληλός σας την ώρα που με εξυπηρετούσε με παρενόχλησε σεξουαλικά, θα σας κάνω μήνυση και θα σας κλείσω το μαγαζί"
"Σας παρακαλώ κυρία μου μην εξάπτεστε, σας παρακαλώ μην κάνετε οτιδήποτε που θα μπορούσε να βλαψει το όνομα του μαγαζιού και εγώ σας υπόσχομαι ότι θα επιληφθώ προσωπικά του θέματος και ο νεαρός αυτός θα απομακρυνθεί το συντομότερό απο την επιχειρησή μας. Είναι πολιτική μας φαινόμενα σεξουαλικής παρενόχλησης και κοινωνικού ρατσισμού να τα αντιμετώπίζουμε με σοβαρότητα και συνέπεια"
"Καλώς" απαντήσε η κοπέλα βγάζοντας το πόδι της απο το κεφάλι του Μάρκου ο οποίος δεν έβγαλε τσιμουδιά, και είχε γίνει κατακόκκινος απο την ντροπή του.
Ο Μάνατζερ σύνόδεψε την κοπέλα μέχρι την έξοδο και φυσικά δεν ζήτησε ούτε λίρα για τις γόβες, κάνοντας νευμα στον Μάρκο ότι θα τα πούν όταν τελειώσει. Οι πελάτες τον κοιτούσαν με αηδία και κανένας δεν τον πλησίασε μέχρι την λήξη της βαρδιάς του. Ο ίδιος μάλιστα πήγε και κρύφτηκε στην αποθήκη, ήθελε να ανοίξει η γή να τον καταπιεί, απο την άλλη είχε καυλώσει αφάνταστα με το όλο σκηνικό που παίχτηκε. Κατά τις 4¨30 και ενώ ο περισσότερος κόσμος είχε αποχωρήσει άρχισε να σκουπίζει το μαγαζί που ετοιμαζόταν για κλέισιμο. Στο μυαλό του στριφογύρναγαν τα λόγια της νεαρής κοπέλας και το ραντεβού των 5¨30, καθώς και το τι θα του έλεγε ο Μανατζέρ του καταστήματος. Κάτι μεταλλικό πιάστηκε στην άκρη της σκούπας του και σκύβοντας το παίρνει στα χέρια του. Ήταν μια μεταλλική ασπίδα με μια γραμμή στην μέση με τα αρχικά "Μ" "V" ολόιδια με αυτήν που είδε χτές στις μπότες της Victoria. Εσπαγε το κεφάλι του και προσπαθούσε να συνδιάσει τα πράγματα μα κάτι δεν του κολούσε σωστά. Πώς βρέθηκε αυτό εδώ, αφου η victoria δεν εμφανίστηκε στο μαγαζί, μήπως η νεαρή κοκκινομάλα κοπέλα μα πώς είναι δυνατόν, δεν ήτανε οι ίδιες μπότες και δεν είχανε τίποτα στο πλάι. Τις σκεψεις του τις διέκοψε ο μανατζερ. "Μάρκο έλα λίγο στο γραφείο μου". Στο γραφείο του μανατζέρ του ανακοινώθηκε η απολυσή του. Ο Μάρκος δάκρυσε, αυτό που τόσο αγαπούσε το έχανε μέσα απο τα χέρια του σε μια στιγμή αδυναμίας του. Την πρώτη δουλειά που έπιασε ποτέ στην ζωή του μακρυά απο την ασπίδα των δικών του την είχε μόλις χάσει και μεσα σε όλα αυτά του έμεινε για πάντα χαραγμενη η εικόνα και το ρεζιλίκι που ένιωσε με τους πελάτες του μαγαζιού. Με μοναδική παρηγοριά την εικονά της κοπέλας και τον εαυτό του στο πάτωμα καθώς και τα λόγια της, χωρίς να έχει να χάσει τίποτα άλλο πλέον ξεκίνησε για το ραντευού τών 5¨30. Στο χέρι του κρατούσε σφιχτά την ασημένια ασπίδα με τα αρχικά της Victoria και προχώρησε με βήμα γοργό...
συνεχίζεται....
