Δηλαδή αυτοί που γουστάρουν υποταγή και ξεφτύλισμα από Αφέντρες, στην πλειοψηφία τους, είναι άνδρες με υψηλή αυτοπεποίθηση που πιθανότατα ως παιδιά η επιεικής μαμά τους, τους χαϊδευε και τους μιλούσε γλυκά;
Ωραία!!
Κρίνοντας με ελαφριά καρδιά λοιπόν, για όλα φταίνε οι μανάδες μας. Επίσης θα μπορούσαν να φταίνε οι πατεράδες μας, οι αδελφές, οι θείες μας, οι γειτόνισες και επί πλέον οι κυβερνήσεις, τα media και ο στρατός! Έτσι κάποιοι από εμάς που είναι φετιχιστές και που άλλοι γουστάρουν το BDSM ανακάλυψαν.....την "αρχή του κακού"!! Τώρα λοιπόν.... "Μια και βρήκαμε νεκροθάφτη, ας θάψουμε πέντε έξι!"
Ας σοβαρευτούμε λίγο! Αυτή είναι μια εύκολη και αβάσιμη εξήγηση που χρησιμοποιούν κάποιοι ελαφρόμυαλοι προκειμένου να δικαιολογήσουν κάποια συμβάντα-γεγονότα, που οι ίδιοι τα θεωρούν ανορθόδοξα ή λάθος της φύσης και μάλιστα, είτε αυτά τους αφορούν και το κάνουν για να βρουν το εξιλαστήριο θύμα που θα φορτώσουν επάνω σε αυτό τις ένοχες τους, είτε επειδή δεν μπορούν να αποδεχτούν την διαφορετικότητα-ιδιαιτερότητα άλλων. Χωρίς ενδοιασμούς όμως σας λέω ότι η εκδοχή αυτή είναι χρήσιμη, μόνο για να εμπλουτίσει το σενάριο κάποιας ταινίας, όπως αυτό της σειράς "10η Εντολή".
Δεν θέλω να υποτιμήσω το θέμα με αυτά που έγραψα. Αντίθετα πιστεύω και εγώ ότι έχει πραγματικό ενδιαφέρον η ψυχολογία των αρσενικών υποτακτικών. Όσα όμως έχουν γραφτεί πάνω σε αυτό, είναι γραμμένα μόνο από Pro Dommes ή από ανθρώπους που ασχολούνται με την σκηνή BDSM και στην ουσία περιορίζονται στα πρωτόκολλα και τους κανόνες του BDSM. Στην πραγματικότητα δεν φαίνεται να υπάρχει καμία ανεξάρτητη και τεκμηριωμένη επιστημονική έρευνα που να έχει γραφτεί από ερευνητές ψυχολόγους (επαγγελματίες της ψυχικής υγείας). Αυτό σημαίνει ότι κυκλοφορούν πολλές ανεπίσημες και ατεκμηρίωτες θεωρίες, ως προς το γιατί οι άνδρες γίνονται υποτακτικοί, αλλά πέρα από αυτές δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία, οπότε ότι και να πούμε.... είναι απλές υποθέσεις και εικασίες.
Ακόμη θεωρώ ότι και η εξήγηση που λέει ότι οι υποτακτικοί είναι το πρότυπο των ανδρών που έχουν μεγάλες ευθύνες στην εργασία και απλώς θέλουν να παραιτηθούν και να παραδώσουν τον έλεγχο σε ένα Κυρίαρχο πρόσωπο, είναι καθαρά υποθετική. Ο λόγος είναι ότι υπάρχουν πολλοί υποτακτικοί άνδρες που δεν διαθέτουν μεγάλης ισχύος σταδιοδρομία, αλλά πάραυτα εξακολουθούν να αγαπούν και να ποθούν την γυναικεία εξουσία. Όπως επίσης στην αντίπερα όχθη, υπάρχουν και πολλοί επιτυχημένοι άνδρες που έχουν μεγάλες ευθύνες, αλλά δεν έχουν την παραμικρή τάση υποταγής και δεν εισπράτουν καμία ευχαρίστηση από μια γυναίκα που θα τους έβαζε κολάρο και θα τους έσερνε με ένα λουρί στο λαιμό.
Οι περισσότεροι υποτακτικοί που έχω γνωρίσει, μου έχουν περιγράψει ότι από πολύ νωρίς στη ζωή τους είχαν καταλάβει αυτή την τάση τους..... Ακόμα πολύ πριν συμπληρώσουν την ηλικία της εφηβείας τους. Από αυτό και μόνο κρίνω, ότι η ιδέα και η τάση της υποταγής είναι έμφυτη σε ορισμένους άνδρες και πιστεύω ότι ανήκει στη φυσική εξέλιξη των ανθρώπινων σχέσεων και στην διαμόρφωση των δύο φύλων.
Η υπακοή και η παθητικότητα είναι μέρος της ανθρώπινης κατάστασης, αλλά ο τρόπος που συμβαίνουν και που εκδηλώνονται αυτά τα στοιχεία στα άτομα, είναι διαφορετικός. Σαν ένα γενικό παράδειγμα θα αναφέρω ότι τα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια, αντιδρούν πολύ διαφορετικά σε αυτά. Έχω διαβάσει κάποιες επιστημονικές μελέτες που έχουν κάνει σε παιδιά και που δείχνουν μια σαφή διαφορά στον τρόπο που τα αγόρια και τα κορίτσια αντιδρούν όταν τους δοθεί να κάνουν μια εργασία. Τα αγόρια πρέπει πρώτα να εκλέξουν έναν αρχηγό-ηγέτη, ο οποίος θα λέει στους υπόλοιπους τι να κάνουν. Αν δεν συμβεί αυτό, τότε δεν γίνεται τίποτα, επειδή εξακολουθούν να συγκρούονται μεταξύ τους. Τα κορίτσια αντίθετα επικοινωνούν και συζητούν μεταξύ τους τι πρέπει να γίνει, έχοντας πολύ λιγότερες συγκρούσεις και έτσι μπορούν να συνεργαστούν χωρίς κανένα ηγέτη. Αυτό από μόνο του δεν ξέρω αν λέει πολλά για το θέμα. Απλά σε μένα έδωσε μια κάποια εξήγηση, που την απλοποίησα και που με βόλεψε.
Ωστόσο δεν έχω δει τίποτα μέσα από τα εμπειρικά μου δεδομένα, που να τείνει να μου τα αποδείξει όλα αυτά. Η εξήγηση της ανδρικής υποταγής, εξακολουθεί να είναι ένα μυστήριο, κάτι πολύπλοκο και ανεξερεύνητο και δεν μπορεί να αποδειχθεί ούτε ακόμη μέσω εμπειριών.
