Αρχίζει το ματς Ο Άγγελος σήκωσε τα χέρια του προς τα μπροστά, σε μια αδέξια στάση ετοιμότητας. Τα μάτια του ήταν ορθάνοιχτα και έδειχνε να περιμένει από τη Μελίτα να κάνει την πρώτη κίνηση. Η Μελίτα από την άλλη, παρ'όλη τη σιγουριά που είχε δείξει μέχρι τώρα με τη συμπεριφορά της, ήταν και εκείνη άπειρη ως προς το τι ακριβώς έπρεπε να κάνει τώρα. Το ότι ο Άγγελος σήκωσε τα χέρια, της έδειξε ένα καλό τρόπο για να ξεκινήσουν και για να μη χάσει το προβάδισμα που της είχε δώσει η αυτοπεποίθηση που είχε επιδείξει μέχρι τώρα, σήκωσε και αυτή μπροστά τα χέρια της, μείωσε την απόστασή της με τον Άγγελο και έπιασε τους ώμους του.
Ο Άγγελος έπιασε κι εκείνος τους ώμους της και άρχισαν να σπρώχνονται με νευρικότητα, ενώ η Μελίτα σχεδίαζε να δει πώς θα πάρει το πάνω χέρι και σωματικά πλέον. Ο Άγγελος την αιφνιδίασε κάνοντας ένα μεγάλο "βήμα" προς αυτήν, σπρώχνοντάς την έτσι, προς τα πίσω. Η Μελίτα ξαφνιάστηκε, αλλά δε μάσησε. Πήρε μια κοφτή ανάσα και άρχισε να σπρώχνει και αυτή με τη σειρά της. Γρήγορα όμως είδε ότι όσο ο Άγγελος ήταν ξεκούραστος, η δύναμη του θα υπερτερούσε της δικής της.
Έβλεπε ότι ο Άγγελος θα την έριχνε πίσω και ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Όπως ήταν γονατιστή, έκατσε πάνω στις πατούσες της και άνοιξε τα γόνατά της. Τα υπόλοιπα ήρθαν μόνα τους. Όντως ο Άγγελος την έσπρωξε πίσω και την έριξε την κάτω με την πλάτη στο πάτωμα. Με την ίδια κίνηση, ανέβηκε πάνω της και έτσι έπεσε στην παγίδα της. Με το που το σώμα του έπεσε πάνω στο δικό της, βρισκόταν ήδη ανάμεσα στα γυμνασμένα πόδια της. Η Μελίτα, δεν άφησε καν τον εαυτό της να χαμογελάσει. Αμέσως τον τύλιξε και έδεσε τα πέλματά της πίσω του.
Ο Άγγελος κατάλαβε την κίνηση της Μελίτας όταν ήταν πια αργά. Αμέσως η Μελίτα τέντωσε όλο της το σώμα μετατρέποντας έτσι τα πόδια της σε μια μέγγενη, μέσα στην οποία είχε κλειστεί ο αντίπαλός της. Ο Άγγελος ανέπνεε με δυσκολία από την ασφυκτική πίεση που του ασκούσαν τα πόδια της Μελίτας. Προσπάθησε να λύσει με τα χέρια του τις δεμένες της πατούσες αλλά δεν τις έφτανε, μιας και το σώμα του βρισκόταν στο ύψος των μηρών της.
Η Μελίτα δεν τον κοίταζε καν. Είχε συγκεντρωθεί στο να ρυθμίζει την αναπνοή της προκειμένου να μη χαλαρώσει τα πόδια της ούτε για μια στιγμή. Μετά από λίγο ένιωσε μερικά πολύ απαλά χαστούκια στο δεξί της μπούτι τα οποία ήταν σινιάλο για να κοιτάξει τον κοκκινισμένο αντίπαλο της...
Άγγελος: Παραδίνομαι...
Αμέσως ξεκλειδώνει τα πόδια της και τα ανοίγει. Ο Άγγελος παίρνει μια βαθιά ανάσα και απομακρύνεται από τη Μελίτα.
Άγγελος: Ουφφφ, ωραία κίνηση... διαβασμένη σε βρίσκω.
Μελίτα (γελώντας ευτυχισμένη): Ελπίζω να σε πόνεσα.
Άγγελος: Έλα πάμε; Εγώ είμαι έτοιμος.
Μελίτα: Α! κιόλας; Βλέπω βιάζεσαι να γίνει το 2-0. Έλα μου...
Αν η Μελίτα μέχρι τώρα ήταν σίγουρη για τον εαυτό της, αυτή τη στιγμή ένιωθε Ναπολέοντας. Ξαναπήρε τη γνωστή θέση στα γόνατα και με πειραξιάρικο χαμόγελο έγνεφε στον αντίπαλό της, "έλα" με το δάχτυλο, αφού πρώτα ο Άγγελος πήρε κι αυτός τη θέση του. Τώρα όμως, ο Άγγελος ήταν 2 φορές πιο προσεκτικός. Κρατούσε αποστάσεις, δεν άφηνε τη Μελίτα να τον φέρει κοντά της αρπάζοντάς του το χέρι και όποτε πιάνονταν σε κάποια αμοιβαία λαβή είχε το νου του στα ατσάλινα πόδια της αντιπάλου του.
Απολάμβανε αυτές τις αμοιβαίες λαβές. Ένοιωθε τα στήθη της Μελίτας να λιώνουν πάνω του, την ανάσα της στο λαιμό του. Ήξερε όμως ότι έπρεπε να προσέξει... δεν του άρεσε καθόλου που η πρώτη υποταγή ήταν υπέρ της. Σε κάποια στιγμή, ξαναπιάστηκαν σε μια τέτοια λαβή. Αγκαλιάστηκαν και άρχισαν και οι δύο να σφίγκουν το σώμα του άλλου. Κανονικά η Μελίτα θα έχανε σε αυτό το τεστ αντοχής, αλλά για καλή της τύχη τον είχε πιάσει αγκαλιά πριν την πιάσει αυτός. Κατά συνέπεια ο Άγγελος αγκάλιαζε και το σώμα και τα χέρια της, οπότε δε μπορούσε να την πιέσει όπως θα ήθελε. Η Μελίτα πίεζε δυνατά τον κορμό του Άγγελου, αλλά τα χέρια της δε συγκρίνονταν σε δύναμη με τα πόδια της.
Ο Άγγελος χαμήλωσε τα χέρια του και τα έδεσε μεταξύ τους, πίσω/κάτω από τον πισινό της Μελίτας. Με δύναμη, την τράβηξε πάνω απότομα και την έκανε να χάσει το σταθερό της βηματισμό. Με το που κατάλαβε ότι μόνο αυτός πατούσε καλά στο έδαφος, έσπασε τη μέση του προς τα πλάγια και ξάπλωσε τη Μελίτα κάτω με την πλάτη στο πάτωμα. Δυστυχώς για τη Μελίτα,τα σώματα τους ήταν τώρα κάθετα μεταξύ τους, οπότε δε γινόταν να βάλει τα πόδια της στη μάχη όπως πριν. Έτσι, για να μην του αφήσει ελευθερία, τον ξαναγκάλιασε σφιχτά αμέσως. Θα τον κράταγε έτσι μέχρι να κουραστεί να τη σηκώνει, να χαλαρώσει και να της δώσει την ευκαιρία να αντεπιτεθεί ή έστω να ξεφύγει αποκάτω του.
Όμως, ένας οξύς πόνος στην κοιλιά της, την έκανε να ανοίξει τα χέρια της και να τον αφήσει. Ο Άγγελος έχει ρίξει ένα σιγανό σε δύναμη αλλά αποτελεσματικό χαστούκι, πάνω στον αφαλό της κάνοντάς τη να χάσει αέρα απότομα. Αυτό έσπασε το ρυθμό και την αυτοσυγκέντρωση της τελείως. Αφαιρέθηκε, έπιασε την κοιλιά της και έδωσε την ευκαιρία στον Άγγελο να τη γυρίσει ανάποδα και να κάτσει πάνω στον πισινό της.
Ήξερε ότι δεν ύπηρχε περίπτωση να καταφέρει να τον σηκώσει. Αποφάσισε να τον πετάξει από πάνω της στριφογυρίζοντας, αλλά ο Άγγελος είχε ακουμπήσει στην πλάτη της με τις παλάμες του και ούτε αυτό την άφηνε να κάνει. Έτσι το γύρισε σε άλλα μέσα.
Μελίτα: Μπράβο σου, με έχεις κάτω. Και τι κατάλαβες; Θα κάτσουμε έτσι μέχρι να τελειώσει ο χρόνος και θα τελείωσει ο πρώτος γύρος με 1-0 υπέρ μου. Δεν παίζει να παραδωθώ αν δε με κάνεις να πονέσω.
Άγγελος: Χμ, έχεις δίκιο ρε γαμώτο, τι να κάνω, τι να κάνω...;
Ο Άγγελος έπιασε το χέρι της από τον καρπό και το τράβηξε λίγο προς τα πάνω. Η Μελίτα έσφιξε τα δόντια και δεν έβγαλε άχνα. Ο Άγγελος σήκωσε το χέρι της κι άλλο, κι άλλο, το γύρισε και λίγο μέχρι που...
Μελίτα: Άουτς, εντάξει με έπεισες, παραδίνομαι.
Αμέσως ο Άγγελος άφησε το χέρι της και κατέβηκε από πάνω της.
Άγγελος: Γιατί παραδόθηκες κιόλας; Μου άρεσε εκει πάνω...
Η Μελίτα έβραζε και ούτε καν του απάντησε. Πώς είχε γίνει αυτό; Κατά τύχη του πήρε την πρώτη υποταγή τόσο εύκολα; Θα έπρεπε να τον παλέψει ακόμα πολύ με τα πόδια της.
Κοιτώντας κάτω, πήγε απέναντί από τον ήδη γονατισμένο Άγγελο και γονάτισε με τη σειρά της.
Μελίτα: Έτοιμος;
Άγγελος: Εεε, νομίζ...
Η Μελίτα όρμησε, χωρίς να δώσει σημασία. Ο Άγγελος απάντησε στην επίθεσή της και πιάστηκαν σφιχτά, με χέρια, κεφάλια και λαιμούς σε μπλεγμένα σε ένα βάρβαρο εναγκαλισμό. Η πίεση που ασκούσαν και οι δύο αυξανόταν ολοένα και περισσότερο κυρίως από τη Μελίτα μέχρι που το δυνατό ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν του χρονομέτρου τους ξύπνησε και τους επανέφερε στην πραγματικότητα. Τα 5 πρώτα λεπτά είχαν περάσει, ο πρώτος γύρος είχε τελειώσει με μια υποταγή για τον καθένα τους. Λύθηκαν και η Μελίτα έφυγε σφαίρα για την κουζίνα με την πρόφαση να φέρει νερό, αλλά στην πραγματικότητα για να ηρεμήσει. Δεν ήταν νεύρα για την υποταγή της αυτό που αισθανόταν, ήταν ένταση. Τώρα συνειδητοποιούσε ότι η όλη εμπειρία θα ήταν τρομακτικά πιο έντονη και φορτισμένη από ό,τι είχε υπολογίσει... και ακόμα ήταν μόνο στον πρώτο γύρο.
