Εμφάνιση μηνυμάτων
1
Ερωτικές ιστορίες / Γαμήλια περιπέτεια
« στις: Ιουνίου 07, 2022, 04:42:56 μμ »
Αρχές φθινοπώρου του 2012 και πλησιάζουν οι μέρες για το γάμο κοντινού συγγενικού μου προσώπου, ο οποίος θα γίνει σε περιοχή εκτός Αθηνών. Δεν ήξερα και πολλά πράγματα για τους καλεσμένους μιας και έφτασα τις τελευταίες μέρες Αθήνα επειδή βρισκόμουν για επαγγελματικούς λόγους εκτός. Έφτασα 2 μέρες πριν.
Φτάνει λοιπόν η μέρα του γάμου και για ένα πράγμα ήμουν σίγουρος. Ότι σίγουρα θα υπάρχουν ωραίες παρουσίες και καλίγραμμα πόδια από συγγενής και κυρίως από φίλες του ζευγαριού.
Πράγμα το οποίο και έγινε!
Φτάνει η μέρα του γάμου και το θέαμα όπως και το επίπεδο του πακέτου πόδια-δάκτυλα-καμάρα-παπούτσια είναι κάτι παραπάνω από κλασάτο. Προφανώς και προσπαθώ να μην φανώ λιγούρι και με διακριτικές κοφτές ματιές -σαν πράκτορας- γεμίζω το μυαλό μου με εικόνες.
Η τελετή λαμβάνει τέλος και φτάνει η ώρα να πάμε στο τραπέζι όπου εκεί ο (δια) χωρισμός σε τραπέζια δεν γίνεται με βάση τη συγγένεια αλλά με βάση την ηλικία!
Μπουμ! Αυτά είναι λέω.
Αυτό με φέρνει σε τραπέζι με άτομα της ηλικίας μου πάνω/κάτω (28+ τότε), ελάχιστα από τα οποία γνώριζα. Αρχικά, ήταν λίγο άβολα αλλά λίγο το κέφι, η διάθεση το free bar βοηθούσε με την ώρα το socializing. Προφανώς και είχα λοκάρει του στόχους από την πρώτη στιγμή αλλά δεν είχα πληροφορίες για το status της κάθε μιας.. μέχρι που μάθαινα κατά τη διάρκεια με αφορμή το ότι ήμουν σε ένα τραπέζι με άλλες 3 γυναίκες εκ τον οποίων οι δύο ήταν ελεύθερες.. και είχαν ποδάρες.
Αρχικά, δεν έριχνα βλέμματα, κύριος. Έπιασα κουβέντα με όλους και όλες και έκανα άριστο pr και ανάλαφρες συζητήσεις.
Δεν ήθελα να σκύβω και γενικά να κάνω άτσαλες κινήσεις για να έχω θέα. Μέχρι που η μία που ήταν δίπλα, τράβηξε τα πόδια ώστε να μην καλύπτονται από το μακρύ επίσημο τραπεζομάντιλο και τα γυμνασμένα της πόδια ξεπρόβαλαν. Δεν μπορούσα να μην τα καρφώσω με το βλέμμα μου όταν μπορούσα.Τα πράγματα έγιναν σύντομα ακόμα καλύτερα.
Με μια κίνηση βγάζει τα ψηλά της πέδιλα και ελευθερώνει τα ποδια της.. Απίστευτη κίνηση, απίστευτα πόδια-νύχια-χρώμα.. Τα έχω χάσει. Έχει παραμερίσει τα πέδιλα της και ακουμπάει με τα γυμνά της πόδια το γκαζόν.
Δεν ξέρω αν το καρφώθηκα ή αν οι ματιές ήταν διακριτικές. Δεν με ενδιέφερε και τόσο. Τα μάτια δεν μπορούσαν να μην καρφώσουν αυτό το θέαμα.
Η κουβέντα μας πότε συνεχίζει, πότε σταματάει, πότε φέρνω ποτά, στρίβω τσιγάρα..
Μου ζητάει να της στρίψω λοιπόν και με χαρά το κάνω. Κλασικά, όσοι στρίβετε θα το ξέρετε, δεν είναι κανα μυστικό, δεν είναι και δύσκολο να σου πέσουν τα χαρτάκια ή τα φιλτράκια.. Πράγμα το οποίο και έγινε.Πέφτουν τα χαρτάκια σχεδόν κάτω από το τραπέζι μας και προς το μέρος της.Και τί κάνει η τύπισσα?
Μου λέει:
- τα έχω μου λέει, και τα παίρνει με τα δάκτυλα των ποδιών και τα φέρνει προς το μέρος μου.Έμεινα χαζός.Δεν ήρθα σε επαφή με τις πατούσες της αλλά κάνοντας κίνηση να τα πιάσω ήρθα κάπως πιο κοντά. Σαν να τις κέντραρα με το βλέμμα μου.Ίσως κατάλαβε ότι το βλέμμα μου, που στάθηκε παραπάνω από το κανονικό..και λέει σε φάση αστείου
- καθαρά είναι, χε χε!
- ..και όμορφα της απαντώ.. (ενώ έχω καυλώσει απίστευτα με το σκηνικό και τη φωνή της)
- (χαμογελάει). Α σε ευχαριστώ μου απαντάει. Μου αρέσει πολύ το χρώμα τους σήμερα μου λέει, μου τα έφτιαχναν με τις ώρες..
- Τί να απαντήσω εγώ.. Λέω το γραφικό: " είναι και καλοκαίρι, είναι και η περίσταση.. "
Η κουβέντα διακόπηκε από ερώτηση για χορό..
Πήγε για χορό το κορίτσι..
Συνεχίζεται
Φτάνει λοιπόν η μέρα του γάμου και για ένα πράγμα ήμουν σίγουρος. Ότι σίγουρα θα υπάρχουν ωραίες παρουσίες και καλίγραμμα πόδια από συγγενής και κυρίως από φίλες του ζευγαριού.
Πράγμα το οποίο και έγινε!
Φτάνει η μέρα του γάμου και το θέαμα όπως και το επίπεδο του πακέτου πόδια-δάκτυλα-καμάρα-παπούτσια είναι κάτι παραπάνω από κλασάτο. Προφανώς και προσπαθώ να μην φανώ λιγούρι και με διακριτικές κοφτές ματιές -σαν πράκτορας- γεμίζω το μυαλό μου με εικόνες.
Η τελετή λαμβάνει τέλος και φτάνει η ώρα να πάμε στο τραπέζι όπου εκεί ο (δια) χωρισμός σε τραπέζια δεν γίνεται με βάση τη συγγένεια αλλά με βάση την ηλικία!
Μπουμ! Αυτά είναι λέω.
Αυτό με φέρνει σε τραπέζι με άτομα της ηλικίας μου πάνω/κάτω (28+ τότε), ελάχιστα από τα οποία γνώριζα. Αρχικά, ήταν λίγο άβολα αλλά λίγο το κέφι, η διάθεση το free bar βοηθούσε με την ώρα το socializing. Προφανώς και είχα λοκάρει του στόχους από την πρώτη στιγμή αλλά δεν είχα πληροφορίες για το status της κάθε μιας.. μέχρι που μάθαινα κατά τη διάρκεια με αφορμή το ότι ήμουν σε ένα τραπέζι με άλλες 3 γυναίκες εκ τον οποίων οι δύο ήταν ελεύθερες.. και είχαν ποδάρες.
Αρχικά, δεν έριχνα βλέμματα, κύριος. Έπιασα κουβέντα με όλους και όλες και έκανα άριστο pr και ανάλαφρες συζητήσεις.
Δεν ήθελα να σκύβω και γενικά να κάνω άτσαλες κινήσεις για να έχω θέα. Μέχρι που η μία που ήταν δίπλα, τράβηξε τα πόδια ώστε να μην καλύπτονται από το μακρύ επίσημο τραπεζομάντιλο και τα γυμνασμένα της πόδια ξεπρόβαλαν. Δεν μπορούσα να μην τα καρφώσω με το βλέμμα μου όταν μπορούσα.Τα πράγματα έγιναν σύντομα ακόμα καλύτερα.
Με μια κίνηση βγάζει τα ψηλά της πέδιλα και ελευθερώνει τα ποδια της.. Απίστευτη κίνηση, απίστευτα πόδια-νύχια-χρώμα.. Τα έχω χάσει. Έχει παραμερίσει τα πέδιλα της και ακουμπάει με τα γυμνά της πόδια το γκαζόν.
Δεν ξέρω αν το καρφώθηκα ή αν οι ματιές ήταν διακριτικές. Δεν με ενδιέφερε και τόσο. Τα μάτια δεν μπορούσαν να μην καρφώσουν αυτό το θέαμα.
Η κουβέντα μας πότε συνεχίζει, πότε σταματάει, πότε φέρνω ποτά, στρίβω τσιγάρα..
Μου ζητάει να της στρίψω λοιπόν και με χαρά το κάνω. Κλασικά, όσοι στρίβετε θα το ξέρετε, δεν είναι κανα μυστικό, δεν είναι και δύσκολο να σου πέσουν τα χαρτάκια ή τα φιλτράκια.. Πράγμα το οποίο και έγινε.Πέφτουν τα χαρτάκια σχεδόν κάτω από το τραπέζι μας και προς το μέρος της.Και τί κάνει η τύπισσα?
Μου λέει:
- τα έχω μου λέει, και τα παίρνει με τα δάκτυλα των ποδιών και τα φέρνει προς το μέρος μου.Έμεινα χαζός.Δεν ήρθα σε επαφή με τις πατούσες της αλλά κάνοντας κίνηση να τα πιάσω ήρθα κάπως πιο κοντά. Σαν να τις κέντραρα με το βλέμμα μου.Ίσως κατάλαβε ότι το βλέμμα μου, που στάθηκε παραπάνω από το κανονικό..και λέει σε φάση αστείου
- καθαρά είναι, χε χε!
- ..και όμορφα της απαντώ.. (ενώ έχω καυλώσει απίστευτα με το σκηνικό και τη φωνή της)
- (χαμογελάει). Α σε ευχαριστώ μου απαντάει. Μου αρέσει πολύ το χρώμα τους σήμερα μου λέει, μου τα έφτιαχναν με τις ώρες..
- Τί να απαντήσω εγώ.. Λέω το γραφικό: " είναι και καλοκαίρι, είναι και η περίσταση.. "
Η κουβέντα διακόπηκε από ερώτηση για χορό..
Πήγε για χορό το κορίτσι..
Συνεχίζεται
στον προορισμό μου κάθισε απέναντί μου μια συμπαθητική ύπαρξη και δεν έχασα την ευκαιρία να τραβήξω καμία φωτό, γιατί το είχα ξεχάσει το άθλημα. Έδειχνε κουρασμένη και είχε κλείσει τα μάτια..γεγονός που έκανε ως ένα βαθμό την προσπάθεια ευκολότερη ενώ έριχνα κλεφτές ματιές στην ωραία βυζοχαράδρα της.. το πήρε χαμπάρι αλλά δεν έδειχνε να ενοχλείτε. Ίσα ίσα. 
