Greekfoot.com

                                                                                                          CHAPTER 15


 
Όλα ήταν έτοιμα για το ταξίδι στη Μύκονο, η Βίκυ και η Άννα με την ψυχολογία στα ύψη τσέκαραν για τελευταία φορά τον Πάνο αν είχε τοποθετήσει όσα του ζήτησαν στις βαλίτσες τους και αναχώρησαν προς το αεροδρόμιο. Η Βίκυ συνοδηγός με τα ποδαράκια της απλωμένα στο ταμπλό του αυτοκινήτου ως συνήθως άρχισε να τον προιδεάζει για τι θα ακολουθούσε τις επόμενες μέρες στο νησί.

 
 -Βίκυ: Λοιπόν καλό μου σκλαβί δεν θέλω να σου περνάει απ' το μυαλό επειδή πηγαίνουμε διακοπές οτι θα είσαι πιο λάσκα! Ίσα ίσα τώρα που θα είσαι στη διάθεση μου όλο το 24ωρο θα δεινοπαθήσεις. Ξέρεις δεν το χω σε τίποτα να σε κάνω μαύρο στο ξύλο ανά πάσα στιγμή για το παραμικρό, για αυτό πάντα αφοσιωμένος στο τι θέλω εγώ και η Άννα φυσικά!

 -Πάνος: Μάλιστα κυρία! Πάντα στις διαταγές σας!

 -Βίκυ: Σκάσε δεν τελείωσα! Ειδα ετοίμασες βαλίτσα και για τον εαυτό σου χωρίς να ρωτήσεις. Κακώς δεν θα σου χρειαστεί, δεν γίνεται να κουβαλάς 3 βαλίτσες και για αυτό η δικιά σου θα μείνει εδώ!

 -Πάνος: Και πως....

 -Βίκυ: Πάλι πετάγεσαι ενώ μιλάω, δεν αρχίσαμε καλά! Αννα εσύ που φοράς παπούτσια βγάλε λίγο τα καλτσακια σου να του τα χώσω στο στόμα. Τα καλτσακια θα μείνουν στο στόμα σου μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο, αν χρειαστεί να μιλήσεις στο αεροδρόμιο η οπουδήποτε θα το κάνω εγώ για σένα και συ θα κάνεις το μουγγό! Τώρα στο θέμα μας μόλις παρκάρουμε θα διαλέξω απ' τη βαλίτσα σου την ενδυμασία σου για τις επόμενες μέρες.

Σταμάτησε ο Πάνος το αυτοκίνητο του έξω απ' την πύλη των αναχωρήσεων του αεροδρομίου και ανέμενε τις επόμενες εντολές.

 -Βίκυ: Λοιπόν πριν κατεβούμε δυστυχώς θα πρέπει να σου αφαιρέσω προσωρινά την ζώνη αγνότητας γιατί θα χτυπήσει στον έλεγχο το αγαπημένο σου κλουβάκι.

Ωχ το πουλάκι σου ελεύθερο μετά απο καιρό, μη χαίρεσαι όμως μόλις φτάσουμε στο νησί θα επιστρέψει στη θέση του! Άνοιξε τώρα τη βαλίτσα σου να τσεκάρω τι θα πάρεις μαζί σου γιατί δεν μου αρέσουν αυτά που φοράς.

 -Άννα: Πουκαμισακι θα φοράει το αγόρι μας;

 -Βίκυ: Όχι αυτό το υφασμάτινο παντελόνι μαζί με την μαύρη μάλλινη φούτερ θα είναι η ενδυμασία του για τις επόμενες μέρες, ξέρω οτι έχουν αρχίσει οι καυσωνε
και στην παραλία θα τον κοιτάν περίεργα αλλά ξέρεις πόσο απολαμβάνω να του κάνω τη ζωή δύσκολη!  Άκουσες; Έχεις 5 ακριβώς λεπτά να πας το αμάξι στο πάρκινγκ, να φορέσεις αυτά που είπαμε και να επιστρέψεις με τις βαλίτσες μας. Μη τυχόν και μου περάσει η υποψία οτι ασχολήθηκες με το πουλάκι σου γιατι την έβαψες.

Προσπάθησε να αποφύγει κάθε πονηρή σκέψη ο Πάνος, και έκανε αυτό που ήξερε καλύτερα, να υπηρετεί πιστά την κυρία του χωρίς δεύτερη σκέψη. Καθώς περίμεναν την ώρα της επιβίβασης τα δύο κορίτσια αραχτά στα καθίσματα με τα πόδια τους απλωμένα στις βαλίτσες και τον Πάνο όρθιο δίπλα τους αποφάσισαν να πιούν καφέ. Χτυπώντας αδιάκριτα τα δαχτυλα της η Βίκυ διέταξε τον Πάνο να φέρει δύο καφέδες.

 -Άννα: Θα του βγάλουμε τις κάλτσες απ' το στόμα για να παραγγείλει;

 -Βίκυ: 'Οχι βέβαια! Η τιμωρία ποτέ δεν αναιρείτε! Ας το γράψει αφού δεν μιλάει. Πάρε την κάρτα μου και πάνε στο έβερεστ απέναντι να σε βλέπω!


Με νοήματα και διάφορους τρόπους προσπαθούσε να παραγγείλει τους καφέδες, ενώ τα κορίτσια είχαν ξεκαρδιστεί στα γέλια βλέποντας τον να παίζει παντομίμα. Μια ακόμη μαρτυρική ιστορία για τον Πάνο είχε αρχίσει στο νησί των ανέμων.

Κατα τη διάρκεια της πτήσης τα κορίτσια πήραν ένα χαλαρό υπνάκο ο Πάνος που καθόταν στη μεσαία απ' τις τρείς θέσεις του αεροπλάνου και τα πόδια των κοριτσιών απλωμένα πάνω στα μπούτια του δεν άργησε να έρθει σε στύση νιώθοντας έτοιμος να εκραγεί. Τίποτα δεν μπορούσε να κάνει παρα μόνο να μείνει συγκεντρωμένος, ώσπου η Βίκυ άνοιξε τα μάτια της και παρατήρησε το φούσκωμα στο παντελόνι του, με διακριτικότητα έβαλε το χέρι της μέσα απο το μποξεράκι του και τον άγγιξε απαλά με τα νύχια της ρωτώντας τον πόσο θέλει να τελειώσει. Όσο τίποτα προσπάθησε να ψελλίσει  ο Πάνος. Την Κυριακή αν είσαι καλό παιδι του απάντησε η Βίκυ και άρχισε με δύναμη να του στρίβει τους ορχεις μέχρι να εξαφανιστεί το φούσκωμα και κάθε ελπίδα του Πάνου για οργασμό.

Το κλουβάκι τοποθετήθηκε στη θέση του αμέσως μόλις μπήκανε στο νοικιασμένο αμάξι με προορισμό το ξενοδοχείο όπου τους υποδέχτηκε ένας ευγενέστατος ρεσεψιονιστ που προσπαθούσε να βοηθήσει τα κορίτσια σχετικά με τις απορίες τους για τη διαμονή τους στο νησί, ενώ ο Πανος σαν να μην υπάρχει παρέμενε σιωπηλός με τις βαλίτσες στα χέρια.

  -Βίκυ: Πάνο πάρε της βαλίτσες και στο δωμάτιο να τακτοποιήσεις τα ρούχα μας! Εμείς θα πιούμε ενα κοκτέιλ στη πισίνα, μέχρι να γυρίσουμε τα θέλω όλα στην εντέλεια!


 




 

                                                                                                   CHAPTER 13


Την επόμενη μέρα μόλις σχόλασε ο Πάνος απ' τη δουλειά πέρασε να πάρει την πριγκίπισσα του και να πάνε στο σπίτι των φίλων τους,  με τα χίλια ζόρια κατάφερε ο Πάνος να βρει τα υλικά το προηγούμενο βράδυ και να ετοιμάσει το κορμό που ζήτησε η κυρία του, με εκείνη ικανοποιημένη απ' το αποτέλεσμα του γλυκού, ο Πάνος ήταν χαρούμενος και περίμενε μια ήσυχη βραδιά στην επίσκεψη τους.

Ο Νίκος και η Άννα τους υποδέχτηκαν με χαρά και άρχισαν να τρώνε τα υπέροχα φαγητά που μαγείρεψε η Άννα, ήπιανε τα κρασάκια τους, κουβέντιασαν σε όμορφο κλίμα και οι τέσσερις και στο τέλος έφαγαν τον κορμό που ετοίμασε ο Πάνος. Τα καλύτερα κοπλιμέντα άκουσε ο Πάνος για το γλυκό του και η Βίκυ δίπλα του, του χάιδευε το λαιμό περήφανη. Μετά απο περίπου 2 ώρες που διήρκησε το τραπέζι, ο Νίκος πήρε τον λόγο και έκανε μια πρόταση τον Πάνο.


 -Νίκος: Εγώ θα σας αφήσω κορίτσια, έχω κανονίσει με τα παιδιά να δούμε μπάλα. Εσύ Πάνο έλα μαζί μου, θα πάμε σε ένα καφέ στο κέντρο, έχει Champions League σήμερα και δεν χάνεται αυτό το ματς.

 -Πάνος: Να ρωτήσ..

 -Βίκυ: Μη τολμήσεις να ρωτήσεις καν! Πουθενά δεν έχεις να πας εσύ, θα κάτσεις εδώ στα αυγά σου! Να περάσεις τέλεια εσύ Νίκο μου αλλά λυπάμαι του την έχω κόψει μαχαίρι τη μπάλα και όλες αυτές τις συνήθειες.

 -Νίκος: Εσείς ξέρετε, σας χαιρετώ εγώ!

 
 -Βίκυ: Και τώρα τρείς μας! Πάνο ετοίμασε τώρα καφέ σε εμένα και την Άννα και ξεκίνα να πλένεις πιάτα κτλπ!

 -Πάνος: Αμέσως πριγκίπισσα μου.

 -Άννα: Αα σε παρακαλώ φίλη μου, σπίτι μου είστε και εγώ πρέπει να σας περιποιηθώ. Κάθισε Πάνο θα σας ετοιμάσω εγώ καφεδάκια και τα υπόλοιπα θα τα κάνω μετά.

 -Βίκυ: Εσύ πολύ ταλαιπωρήθηκες σήμερα με τις ετοιμασίες, ελα να πούμε τα νέα μας δυο μας και αυτός θα φροντίσει για τα υπόλοιπα! Γιατί στέκεσαι ακόμη εδώ Πάνο; Τσακίσου αμέσως να κάνεις όσο είπα.

 -Άννα: Πολύ παντόφλα του ρίχνεις ρε φιλενάδα, μήπως το παρακάνεις;

 -Βίκυ: Κυριολεκτικά όμως και δεν είδες τίποτα ακόμη. Να είσαι σίγουρη καθόλου δεν το παρακάνω, ίσα ίσα θέλει πολλές περισσότερες για να στρώσει.

 -Άννα: Τι εννοείς; Του τις βρέχεις κανονικά; Δεν το πιστεύω αυτο.

Εκείνη την ώρα ο Πάνος επέστρεψε απ' την κουζίνα με τους δυο γαλλικούς καφέδες και τους σέρβιρε στα κορίτσια, ξαφνικά η παλάμη της Βίκυς προσγειώθηκε με δύναμη στο μάγουλο του,  χωρίς να καταλάβει τι του έγινε έμεινε άναυδος να την κοιτάζει ώσπου δέχτηκε μια ανάποδη σφαλιάρα ακόμα πιο δυνατή.

 -Βίκυ: Η πρώτη γιατί δεν είπες ορίστε όταν άφησες τους καφέδες, και η δεύτερη επειδή δεν φίλησες το χέρι μου να με ευχαριστήσεις μετά το πρώτο χαστούκι. Κάνε αμέσως οτι πρέπει πριν προχωρήσω σε πιο επώδυνες μεθόδους.

 -Πάνος: Σας ευχαριστώ κυρία μου.

 -Βίκυ: Είδες Άννα μου πόσο απλό είναι;

 -Άννα: Ετσι λοιπόν εξηγείται όλη αυτή συμπεριφορά. Έχω μείνει άφωνη, παρόλο το σοκ οφείλω να πω οτι σε παραδέχομαι και σε ζηλεύω λιγάκι, με την καλή έννοια φυσικά. Έτσι τους αξίζει!

 -Βίκυ: Το ξέρω γλυκιά μου. Πάνο όπως είδες η Άννα είχε κάποιες απορίες και δεν γινόταν να μην πάρει ένα δείγμα. Πέσε τώρα και δώσε απο ένα φιλί στα πόδια της, να  δείξεις το σεβασμό σου στη φίλη μου.

 -Άννα: Ααχ υπέροχη αίσθηση να βλέπεις έναν άντρα υποταγμένο στα πόδια σου. Πάνο βγάλε μου και τι κάλτσες να φιλήσεις τα γυμνά μου πόδια!

 -Πάνος: Αμέσως Άννα.

 -Βίκυ: Πώς την αποκάλεσες; Άννα; Κυρία Άννα είναι για σένα απο δω και στο εξής, ζώο!  Άννα ρίχτου μερικά χαστούκια να μάθει να σε σέβεται.

 -Άννα: Με μεγάλη μου ευχαρίστηση, και κάπου ήθελα να ξεσπάσω τελευταία.

....σλαπ σλαπ σλαπ σλαπ σλαπ σλαπ

 -Άννα: Αχ το ευχαριστήθηκα.

 -Βίκυ: Δεν θα την ευχαριστήσεις άχρηστε; Άννα ρίχτου μερικές ακόμα μέχρι να μάθει να λέει ευχαριστώ!

 -Πάνος: Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ κυρία Άννα.

 
   -Άννα: Πάντος ρε Βικάκι μου ένα παράπονο έχω μόνο, έναν καφέ δεν του έμαθες να κάνει, μέτριο τον ζήτησα και αυτός με τόσο πολύ ζάχαρη που έριξε τον έκανε να μην πίνετε.

  -Βίκυ: Τι έκανες πάλι άχρηστε; πάλι με απογοητεύεις και με ντροπιάζεις μπροστά στη φίλη μου. Είναι δυνατόν να μη μπορείς να κάνεις έναν καφέ της προκοπής;

  -Πάνος: Συγγνώμη κυρία μου, θα κάνω αμέσως άλλον.

  -Αννα: Να μην κάνεις άλλον, τώρα μου χάλασες τη γεύση. Το θέμα είναι να μην επαναληφθεί.

  -Βίκυ: Να είσαι σίγουρη γλυκιά μου οτι δεν θα επαναληφθεί. Για πες Πάνο τι πρέπει να συμβεί ώστε να μην επαναληφθεί;

  -Πάνος: Να με τιμωρήσετε κυρία.

  -Βίκυ: Πολύ σωστά σκλάβε. Παρατήρησα στο μπάνιο υπάρχει μια ξύλινη βούρτσα, πάνε αμέσως να μου τη φέρεις, είμαι σίγουρη οτι η πίσω ξύλινη όψη θα κάνει το κωλαράκι σου να υποφέρει απ' τα χτυπήματα.

 -Άννα: Τέλεια ιδέα! Θα με αφήσεις και εμένα να του ρίξω μερικές;

 -Βίκυ: Εννοείται Άννα μου όσες θες! Λοιπόν σκλάβε γονάτισε μπροστά στην Αννα και με κατεβασμένο το βλέμμα παρέδωσε της την ξύλινη χτένα και ζήτα της παρακαλώντας να σου δώσει την τιμωρία που σου αξίζει!

  -Πάνος: Σας παρακαλώ κυρία Άννα τιμωρήστε με όπως μου αξίζει ώστε να πάρω το μάθημα μου και να μην επαναλάβω το λάθος μου.

  -Αννα: Με μεγάλη μου χαρά! Βίκυ πόσες λες να του ρίξω;

   -Βίκυ: Νομίζω 30 χτυπήματα είναι εντάξει.

   -Άννα: Να τα κάνουμε στρόγγυλα 50;

   -Βίκυ: Χαχα ελεύθερα! Σκλάβε κατέβασε το παντελόνι σου και γονάτισε στα 4 με τον κώλο σου μπροστά στην Αννα και το πρόσωπο στα πόδια μου με το στόμα σου σε απόσταση αναπνοής απ' τα δαχτυλάκια μου, θα μετράς δυνατά κάθε χτύπημα που θα δέχεσαι απ' την ξύλινη βούρτσα!

  -Πάνος:1 2 3 4..............25 26 27 28.......39 40 41 43

  -Βίκυ: Ωωπ! Που πήγε το 42; Κλέβεις σκουπίδι; Ξανα απ' την αρχή!

  -Πάνος: Σας εκλιπαρώ κυρία δεν αντέχω άλλο.

  -Βίκυ: Ας τα κάνουμε 60 αυτή τη φορά γιατί δεν μ' αρέσει η γκρίνια!

  -Πάνος: Μαα..

  -Βίκυ:70! Θα πεις κι άλλα;

Φυσικά και δεν είπε τίποτα και δέχτηκε ακόμα 70 χτυπήματα απο την Άννα και την Βίκυ στην συνέχεια όταν και κουράστηκε η φίλη της στα μισά. Ένιωθε οτι είχε ξεπεράσει τα όρια του για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλο βαθμό, έκλαιγε ξαπλωμένος στο πάτωμα και σκεφτόταν πόσες ακόμα αντοχές έχει να δέχεται όλο και σκληρότερες τιμωρίες απ' την πριγκίπισσα του.

 -Βίκυ: Είδες τι συμβαίνει όταν δεν είσαι συγκεντρωμένος; Τώρα είμαι σίγουρη θα κάνεις τον καλύτερο καφέ και δεν θα επαναλάβεις τόσο χαζά λάθη. Ευχαρίστησε αμέσως εμένα και την κυρία Αννα και πάνε γρήγορα να πλύνεις πιάτα και ποτήρια πριν γυρίσει ο Νίκος!

 

 


 

 

Ευχαριστώ για τα θετικά σας σχόλια! Επίσης δεκτές οι κριτικές και οι παρατηρήσεις σας. 

Να απαντήσω στον φίλο που αναρωτήθηκε που γυρνάει η άλλη τα βράδια εν καιρό καραντίνας, χρονικά βρισκόμαστε 2-3 χρόνια πριν, έχουμε δρόμο ακόμη να φτάσουμε στο σήμερα. 

                                                                                          CHAPTER 10



   -Πάνος: Ορίστε τα καφεδάκια σας, Στην υγειά σας! Θέλετε κάτι άλλο Κα Στέλλα;

   -Κα Στέλλα: Θέλω και λίγο μασάζ στα πόδια, με έχουν πεθάνει αυτές οι μπότες. Χαχα αστειεύομαι γαμπρούλη μου, κάθισε να τα πούμε που σε τρέχει η κόρη μου.

   -Βίκυ: Άκουσες Πάνο; Αφαίρεσε τις μπότες της μητέρας μου και ξεκίνα να της κάνεις μασάζ!

   -Κα Στέλλα: Τι του λες αθεόφοβη του παιδιού; Μια πλάκα έκανα. Άσε που φοράω το ίδιο καλσόν απο χθες το μεσημέρι και έχουν ιδρώσει τα πόδια μου 10 φορές, σίγουρα θα μυρίζουν τα πόδια μου.

   -Βίκυ: Μην ανησυχείς μαμά, Είναι καθήκον του να υπηρετεί την μητέρα μου όπως εμένα. Εσύ γιατί έχεις κολλήσει και με κοιτάς σαν χαμένος; Περίμενες πως θα το έκρυβα απ' τη μητέρα μου; Αν σε ένα δευτερόλεπτο δεν είσαι γονατιστός μπροστά της να κάνεις οτι σου ζήτησα, θα με αναγκάσεις να σηκωθώ και ξέρεις καλά οτι θα το μετανιώσεις.

Ο Πάνος δεν είχε άλλη επιλογή και για να γλιτώσει τα χειρότερα αμέσως γονάτισε μπροστά στην Κα Στέλλα, της αφαίρεσε τις μπότες και η μυρωδιά απ' τα πόδια της, του τρύπησε τα ρουθούνια. Εκτέλεσε και την επόμενη εντολή της Βίκυς που ήταν να βγάλει και το καλσόν και να το χώσει στο στόμα του, συνεχίζοντας να κάνει μασάζ τα γυμνά της πλέον πόδια με το στόμα του μπουκωμένο απ' το άπλυτο καλσόν. Απ΄ την άλλη η Κα Στέλλα σοκαρισμένη απολάμβανε το μασάζ της και άκουγε την κόρη της να της λέει περιληπτικά τα δεδομένα της σχέσης τους.

Τα καλλίγραμμα και ντελικάτα δακτυλάκια της Κας Στέλλας είχαν πέσει στην αντίληψη του Πάνου απο την πρώτη τους γνωριμία καιρό πριν, ποτέ όμως ο ίδιος δεν περίμενε οτι θα ερχόταν η στιγμή να τα περιποιηθεί και να τα γευτεί. Τεράστιο το αίσθημα απόλαυσης που ένιωθε αγγίζοντας τα θεϊκά της και μυρωδάτα δάχτυλα, παράλληλα και ταπείνωση απ' τη θέση που βρισκόταν και άκουγε την κυρία του να λέει ντροπιαστικές λεπτομέρειες της προσωπικής τους ζωής, χωρίς να βγάζει τσιμουδιά.


  -Βίκυ: Πως τα πάει με το μασάζ μαμά; Είσαι ευχαριστημένη η να τον τιμωρήσω;

  -Κα Στέλλα: Δεν έχω παράπονο, πέρασε ένα μισάωρο δεν έχει σταματήσει στιγμή. Απορώ πως αντέχει με τέτοια ανυπόφορη μυρωδιά

  -Βίκυ: Τόσες που έχει φάει, δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς. Τώρα θα συνεχίσει το μασάζ στα πόδια σου με τη γλώσσα του, είναι πολύ απολαυστικό μαμά. Σκλαβί βγάλε το καλσόν απ' το στόμα σου και ξεκίνα να γλύφεις με ζήλο τα πόδια της μητέρας μου, η γλώσσα σου θέλω να πάρει φωτιά και κάθε ίχνος απο χνούδι η βρωμιά που υπάρχει να καταλήξει στο στόμα σου! Αα δέσε και το καλσόν γύρω απ' το κεφάλι σου, στη μπροστινή σου όψη θέλω όλη η μύτη σου να καλυφθεί απ' το καλσόν! Έτσι θα γευτείς ολοκληρωτικά τα άπλυτα πόδια της μητέρας μου, τυχερούλη.

Η γλώσσα του Πάνου σαν σφουγγαρίστρα σε πλακάκι έγλυφε ασταμάτητα τις πατούσες της Κας Στέλλας και αφαιρούσε με προσοχή τα χνουδάκια που υπήρχαν ανάμεσα στα δαχτυλάκια της. Ένιωθε οτι θα πάθει ασφυξία απ' την έντονη μυρωδιά, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι μπορούσε να σταματήσει τον ερεθισμό του, τον ερεθισμό μπορούσε να κρύψει φυσικά μόνο η συσκευή αγνότητας που φορούσε για 14η μέρα χωρίς να έχει αποχωριστεί λεπτό και με την άκρη του ματιού του κοιτούσε το κλειδάκι που βρισκόταν κρεμασμένο σε μια αλυσιδίτσα γύρω απ' τον αστράγαλο της Βίκυς που καθόταν ακριβώς δίπλα.

 
   -Κα Στέλλα: Ααχ πραγματικά απολαυστικές οι υπηρεσίες του αγοριού σου, σ' ευχαριστώ Βίκυ μου το είχα ανάγκη. Με εξέπληξες ευχάριστα κόρη μου, είμαι περήφανη για εσένα. Οσα δεν κατάφερα σε 27 χρόνια με τον μπαμπά σου, τα κατάφερες εσύ τόσο σύντομα.

   -Βίκυ: Εγώ σ' ευχαριστώ μαμά, ο σαδισμός μου προήλθε χάρη σε σένα και το DNA σου, τον έκρυβα καιρό βαθιά μέσα μου, αλλά τώρα πλέον ανακαλύπτω στοιχεία του εαυτού μου που απολαμβάνω και με εξιτάρουν όλο και περισσότερο. Επίσης σου οφείλω και μια συγγνώμη που τα τελευταία χρόνια είχα απομακρυνθεί απο σένα, επειδή δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ήσουν πάντα τόσο αυταρχική και αυστηρή μαζί μας και δεν σήκωνες μύγα στο σπαθί σου. Τώρα όμως που έγινα ίδια εσύ, μπορεί και χειρότερη, μπορώ να σε καταλάβω και να σας δικαιολογήσω για τα πάντα μαμά.

 
   -Κα Στέλλα: Καλό μου παιδί, τον πατέρα σου τον αγαπάω και τον σέβομαι, για αυτό ήταν και ελάχιστες οι φορές που χρησιμοποίησα τη μέθοδο της σωματικής βίας, κάθε φορά που του βάζω τις φωνές, τον προσβάλω και τον μειώνω το κάνω για τον επαναφέρω σε τάξη και να παραμείνει πειθαρχημένος στα δικά μου θέλω, πίστεψε με βάζω τα δυνατά μου να είμαι όσο λιγότερο σκληρή μπορώ μαζί του. Σε ότι αφορά εσένα και την αδερφή σου μετά απο τόσο ξύλο και τιμωρίες που σας έριχνα καθημερινώς, μπορώ να δικαιολογήσω να μου κρατάτε μια κακία, αλλά να είσαι σίγουρη κάθε χαστούκι, κάθε ξυλιά με τη βίτσα και κάθε χτύπημα με την παντόφλα γινόταν με σκοπό το καλό σας ώστε να γίνεται δύο υπεύθυνα και σωστά κορίτσια, να είσαι σίγουρη πως ήταν απο αγάπη και επιτέλους δικαιώνομαι.

    -Βίκυ: Το ξέρω μαμά μου, εξαιτίας σου έγινα μια δυναμική και σκληρή γυναίκα πλέον. Αα ξέχασα να σου πω ρε μαμά, εχθές κάναμε το τραπέζι στους φίλους μου, την Άννα και τον Νίκο. Φάγαμε, ήπιαμε τα κρασιά μας και περάσαμε τέλεια.

   -Κα Στέλλα: Τι καλό φάγατε; να φανταστώ φρόντισε για όλες τις προετοιμασίες το σκλαβάκι σου;

   -Βίκυ: Άσε μαμά πάλι με εκνεύρισε, εγώ τον βοήθησα με την μαγειρική και αυτός ο ανεπρόκοπος ξέχασε να ετοιμάσει γλυκό.

   -Κα Στέλλα: Ιιι ξέχασε γλυκό; αυτό είναι το βασικό ενός τραπεζιού. Τον τιμώρησες αυστηρα;
 
   -Βίκυ: Τις επόμενες 5 ώρες που διήρκησε το τραπέζι του απαγόρεψα να πάει τουαλέτα, να πιεί η να φάει το παραμικρό. Επίσης του έδωσα προθεσμία μέχρι σήμερα να εκπαιδευτεί στο πεντικιούρ, χθες κοιμήθηκα νωρίς  και είχε πολύ χρόνο να διαβάσει και να προετοιμαστεί. Σήμερα το απόγευμα είναι η δοκιμασία του και αν δεν μείνω ευχαριστημένη, αλλοίμονο του.

   -Κα Στέλλα: Κόρη μου σε παραδέχομαι, είσαι δαιμόνια, θα μετατρέψεις το αγόρι σου σε νυχού. Πως σκέφτεσαι να τον τιμωρήσεις αν δεν τα καταφέρει;

   -Βίκυ: Σήκω όρθιος Πάνο και έλα να πεις, η μάλλον να δείξεις στη μητέρα μου πως θα τιμωρηθείς αν δεν τα καταφέρεις με το πεντικιούρ! Μη σε βλέπω διστακτικό, κατέβασε γρήγορα χωρίς ντροπές το παντελόνι σου.

Ο Πάνος δεν μπορούσε να πιστέψει οτι η Βίκυ τον διέταξε να δείξει το κλειδωμένο του πέος στη μητέρα της, και επιχείρησε να δείξει τη πίσω όψη του σώματος του μήπως και το αποφύγει και αρκεστεί η κυρία του να δείξει στη μητέρα της μόνο τον κόκκινο κώλο του απ τα χτυπήματα με την ξύλινη κουτάλα.

   -Κα Στέλλα: Ουαου, βλέπω του τις βρέχεις για τα καλά.

   -Βίκυ: Ναι αλλά και πάλι δεν βάζει μυαλό. Μόλις παρέλειψε την εντολή μου και θα του επιβληθεί η τιμωρία χωρίς να έχει την ευκαιρία να το διορθώσει με ένα πετυχημένο πεντικιούρ.

Αμέσως ο Πάνος έκανε στροφή το σώμα του 180 μοίρες φανερώνοντας το κλειδωμένο του πέος στην κυρία του και τη μητέρα της, και ζήτησε συγγνώμη προσπαθώντας να απολογηθεί, χάνοντας τα λόγια του.

    -Βίκυ: Σκασμός! Προσπάθησες να το παίξεις χαζός, οτι δεν κατάλαβες την διαταγή μου που ήταν σαφής και ξεκάθαρη. Ευτυχώς δεν είσαι και τόσο έξυπνος και μόλις πέταξα τη σπίθα καρφώθηκες. Μην με εκνευρίζεις άλλο με φθηνές δικαιολογίες. Πέσε στα πόδια μου να ζητήσεις συγγνώμη που με παράκουσες και να αναλάβεις τις ευθύνες σου!

    -Πάνος: Συγγνώμη κυρία μου. Χίλια συγγνώμη. Ένιωσα τεράστια ντροπή που μου ζητήσατε να δείξω το κλειδωμένο μου πέος μπροστά στη μητέρα σας και προσπάθησα να το αποφύγω. Δεν θα επαναληφθεί ποτέ ξανά. Σας παρακαλώ δώστε μου μια ευκαιρία δεν αντέχω άλλο κλειδωμένος, νιώθω πως θα εκραγώ.

    -Βίκυ: Εκτιμώ τη συγγνώμη, αλλά θα μείνεις και όλη την επόμενη βδομάδα κλειδωμένος. Μην ακούσω κιχ, γιατί θα αυξηθεί η τιμωρία σου. Επίσης η δοκιμασία σου με το πεντικιούρ θα πραγματοποιηθεί σήμερα. Αν μείνω ικανοποιημένη η τιμωρία ισχύει μέχρι την επόμενη Κυριακή, που σημαίνει αν είσαι τύπος και υπογραμμός για τις επόμενες 7 ημέρες σε μια βδομάδα απο σήμερα θα ξαναδείς το πουλάκι σου όρθιο. Αν όμως με απογοητεύσει το πεντικιούρ σου θα μείνεις κλειδωμένος για 15 μέρες τουλάχιστον.

    -Κα Στέλλα: Εκπληκτικό! Δηλαδή τον έχεις κλειδωμένο, και δεν μπορεί να έρθει σε οργασμό η έστω να του σηκωθεί αν δεν του το επιτρέψεις;

    -Βίκυ: Έτσι ακριβώς μαμά. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστικό ώστε να αποκτήσεις τον απόλυτο έλεγχο σε έναν άντρα. Και εγώ που ήθελα με χαρά να στο δείξω και να καμαρώσεις τον γαμπρούλη σου κλειδωμένο και ολοκληρωτικά υποταγμένο στην κόρη σου αυτός πήγε κάνει ζαβολιά.

    -Κα Στέλλα: Κοίτα τώρα πως τα δάκρυα τρέχουν απ' τα μάτια του, και πως σφίγγεται μετανιωμένος χωρίς να βγάζει αχνά δέχεται την τιμωρία του.

    -Βίκυ: Αλήθεια μαμά, πραγματικά πρώτη φορά τον έχει λυπηθεί η ψυχή μου. Ήταν ενα λάθος της στιγμης. Λες να του δώσω μια ευκαιρία; Οτι μου πεις εσυ θα κάνω, σε εμπιστεύομαι.
 
   -Κα Στέλλα: ΟΧΙ, η τιμωρία θα επιβληθεί κανονικά! Κάθε στιγμή θα σκέφτεται το λάθος του για όσο καιρό παραμείνει κλειδωμένος, έτσι θα πάρει το μάθημα του και δεν θα το επαναλάβει ποτέ ξανά.



ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.......
   
   
   

                                                                                                      CHAPTER 8

 
 -Βίκυ: Μόλις μου έστειλε η Άννα οτι ξεκίνησαν, σε μισή ώρα θα είναι εδώ. Πάνε ρίξε λίγο νερό στο πρόσωπο σου και σκούπισε τα δάκρυα σου, ξέρω πόσο πόνο προκάλεσαν στο κωλαράκι σου τα χτυπήματα απ' την κουτάλα αλλά το σημαντικό είναι οτι έμεινα ικανοποιημένη απ' το αποτέλεσμα. Μάλλον θα την καθιερώσω αυτή τη μέθοδο.

Αμέσως ο Πάνος πήγε πλύθηκε, ντύθηκε και έφερε τα ρούχα που του ζήτησε η κυρία του να της φορέσει. Πλέον έτοιμοι σαν φυσιολογικό ζευγάρι περίμεναν να υποδεχτούν τους καλεσμένους που μόλις χτύπησαν το κουδούνι. Αφού τους καλωσόρισαν και χαιρετήθηκαν και οι τέσσερις, προχώρησαν προς το τραπέζι.

  -Βίκυ: Πάνο άνοιξε ένα μπουκάλι κρασί και ξεκίνα να σερβίρεις το φαγητό!
 
  -Πάνος: Αμέσως πριγκίπισσα μου.

  -Άννα: Ρε συ Πάνο, να σε βοηθήσω με το σερβίρισμα γιατί δεν βλέπω την πριγκίπισσα σου να συγκινείται;

  -Βίκυ: Ααα σε παρακαλώ φιλενάδα μη μου τον χαλάς! Μια χαρά μπορεί και μόνος του!

  -Νίκος: Χαλάς την πιάτσα ρε Πανούλη. Αυτά βλέπει η δικιά μου και γκρινιάζει μετά.

  -Άννα: Εσύ μωρό μου ούτε ένα ποτήρι δεν ξέρεις να πλύνεις, γι' αυτό γκρινιάζω καμιά φορά.

  -Βίκυ: Και ο δικός μου έτσι ήταν στην αρχή, αλλά κοίτα τον τώρα πως έχει εξελιχθεί σε νοικοκυρούλα, και έχουμε δρόμο ακόμα.

 Ολοκλήρωσαν το χορταστικό γεύμα τους και απόλυτα ικανοποιημένοι οι καλεσμένοι απο τις υπέροχες γεύσεις άρχισαν τα θετικά σχόλια.

  -Άννα: Πραγματικά παιδιά συγχαρητήρια ήταν όλα τέλεια! Μη μου πεις Πάνο οτι τα έκανες όλα μόνος σου;

  -Βίκυ: Έβαλα και εγώ το χεράκι μου φιλενάδα. Εε Πανούλη μου;
 
  -Πάνος: Φυσικά πριγκίπισσα μου δεν θα τα είχα καταφέρει χωρίς τη βοήθεια σου.

  -Βίκυ: Άσε τα λόγια τώρα και μάζεψε όλα τα πιάτα να αδειάσει το τραπέζι και πάνε να τα πλύνεις.

  -Νίκος: Αχ ρε συ Άννα μου ξεχάσαμε να φέρουμε γλυκό, τραβάει τώρα μετά το φαγητό.

  -Βίκυ: Όχι ρε γαμώτο, εμείς είμαστε οικοδεσπότες και θα έπρεπε ο Πάνος να φροντίσει για το γλυκό.

  -Άννα: Δεν πειράζει ρε φιλενάδα, δεν θα πάθουμε και τίποτα αν δεν φάμε γλυκό.

  -Βίκυ: Εννοείται πως πειράζει, τώρα θα δεις.

 Ο Πάνος που εκείνη την ώρα έπλενε τα πιάτα στη κουζίνα άκουσε τον διάλογο, και τον έπιασε πανικός για τι θα ακολουθήσει όταν και άκουσε την Βίκυ να ουρλιάζει.

  -Βίκυ: Πανοοό έλα αμέσως εδώ!

  -Πάνος: Ορίστε πριγκίπισσα μου.

  -Βίκυ: Έφτιαξες γλυκο;

  -Πάνος: Όχι πριγκίπισσα μου.

  -Βίκυ: Βρες μου μια σοβαρή δικαιολογία να μη σου αστράψω μια ανάποδη μπροστά στα παιδιά;

  -Πάνος: Συγγνώμη πριγκίπισσα μου, δεν το σκέφτηκα.

  -Βίκυ: Σημασία έχει οτι με απογοήτευσες πάλι. Θα τα πούμε εμείς όταν μείνουμε δυο μας. Τσακίσου τώρα να φέρεις εκείνο το τέλειο προφιτερόλ απ' το ζαχαροπλαστείο στο διπλανό στενό! Αα και μην ξεχαστείς απ' τα σκαλοπάτια όπως ξέρεις.

Μια μικρή αμηχανία υπήρξε στο τραπέζι που είχαν μείνει τρείς τους, αλλά είχαν αρχίσει να συνηθίζουν πλέον και ο Νίκος με την Άννα την αυταρχική συμπεριφορά της Βίκυς προς τον σύντροφο της. Και συνέχισαν να συζητάν περί ανέμων και υδάτων μέχρι που άκουσαν τον Πάνο λαχανιασμένο να επιστρέφει στο σπίτι με ένα προφιτερόλ στο χέρι και να πηγαίνει κατευθείαν στην κουζίνα να πάρει τέσσερα καθαρά σερβίτσια.

Στη κουζίνα τον ακολούθησε η Βίκυ και εκεί δυο τους χωρίς να τους βλέπουν οι φίλοι τους, άρχισε να του τραβάει παρατεταμένα και με δύναμη το αυτί ενώ του ανακοίνωνε χαμηλόφωνα την τιμωρία της.

  -Βίκυ: Πάλι σκατά τα έκανες άχρηστε! Θα σερβίρεις το γλυκό αλλα δεν θα φας ούτε μπουκιά επίσης δεν θα πιείς άλλο νερό η κρασί, τις δύο τελευταίες γουλιές απ' το ποτήρι σου με το κρασί τις ήπια εγώ. Φρόντισε μην καταλάβουν τα παιδιά οτι έχεις τιμωρηθεί και τους φέρουμε σε δύσκολη θέση. Αν συμβεί αυτό θα σε βάλω να κατεβάσεις μπροστά τους το παντελόνι σου και να τους εξηγήσω πως ακριβώς σε βοήθησα με τη μαγειρική.

  -Πάνος: Μάλιστα κυρία μου όπως διατάξετε. Μπορώ μόνο πρώτα να πιώ ένα ποτήρι νερό και να πάω τουαλέτα; Θέλω να κατουρήσω εδω και ώρα.

  -Βίκυ: Όχι βέβαια. Ούτε τουαλέτα θα πας και ούτε θα βάλεις γουλιά η μπουκιά στο στόμα σου. Θα καθίσεις δίπλα μου στο τραπέζι, θα φροντίζεις να γεμίζεις τα ποτήρια κρασί μόλις αδειάζουν, θα μιλάς μόνο όταν σου δοθεί ο λόγος απο κάποιον της παρέας και φυσικά θα εκτελείς κάθε διαταγή μου όποτε σου ζητηθεί. Πάμε τώρα πίσω στο τραπέζι!

Τις διαταγές της Βίκυς ακολούθησε πιστά ο Πάνος για τις επόμενες 3,5 ώρες που διήρκησε το τραπέζι, βλέποντας τους τρείς της παρέας να πίνουν αρκετά κρασιά ακούγοντας μουσική και λέγοντας διάφορες ιστορίες απ' το παρελθόν, με την Βίκυ να κάνει συνεχείς αναφορές για τις πρώην σχέσεις της αναλύοντας και πικάντικες λεπτομέρειες.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....


 

 

 

                                                                                                   CHAPTER 6

Ολοκλήρωσαν τα ψώνια τους και μετακινήθηκαν προς το ταμείο, η Βίκυ πάντα μπροστά και ο Πάνος πίσω να περπατάει προσεκτικά μην πέσει κάτι απ' τα γεμάτα καλαθάκια που κρατούσε στα χέρια του η τα δύο μπουκάλια κρασί και την εξάδα νερά που είχε παραμάσχαλα, η εικόνα αυτή παραξένευε τους υπόλοιπους πελάτες απ' τους οποίους οι περισσότεροι έριχναν αδιάκριτα βλέμματα.

Σίγουρα δεν ήταν μια συνηθισμένη εικόνα για ζευγάρι ο ένας να είναι φορτωμένος σαν το γαϊδούρι και η άλλη να είναι άνετη και ωραία χωρίς να κρατάει το παραμικρό, το ήξερε καλά ο Πάνος αυτό που ήταν κόκκινος απο ντροπή και παρακαλούσε απο μέσα του να μην συναντήσει κάποιον γνωστό και ρεζιλευτεί περισσότερο. Έφτασαν στο ταμείο, γέμισε 5 σακούλες ψώνια, πλήρωσε και ακολούθησε την κυρία του προς την έξοδο. Εκεί συνάντησαν την φίλη της Άννα μαζί με το αγόρι της τον Νίκο, χαιρετήθηκαν και οι τέσσερις τους και ακολούθησε ο εξής διάλογος.

 -Άννα: Καλέ βοήθα τον λίγο με τις σακούλες, κράτησε και εσύ καμία!

 -Βίκυ: Δεν παθαίνει τίποτα αυτός, θα γυμναστεί και λίγο.

Γέλασαν κάπως αμήχανα όλοι και τον λόγο πήρε ο Νίκος.

 -Νίκος: Ρε συ Πανούλη σε χάσαμε τον τελευταίο καιρό, πίναμε κανένα ποτάκι που και πού, τώρα τελευταία όλο μόνη της έρχεται η δικιά σου.

 -Πάνος: Τρέχω πολύ με τη δουλειά τελευταία Νίκο, και δεν έχω κουράγιο για βραδινές εξόδους.

 -Βίκυ: Τι τον θες ρε Νικολάκη μου; Δεν σου αρκεί η παρέα μου; μια χαρά είναι στο σπίτι αυτός, να πλένει και κανένα πιάτο.

 -Άννα: Χαχα νομίζω σε έχει καλομάθει αρκετά φιλενάδα.

 -Βίκυ: Αυτό έλειπε. Λοιπόν τι λέτε, θα έρθετε αύριο μεσημέρι σπίτι μας να σας κάνουμε το τραπέζι;

 -Άννα: Ναι φυσικά, τι λες και συ αγάπη μου;

 -Νίκος: Εννοείται πως θα έρθουμε!

 -Βίκυ: Τέλεια! Πανούλη σφαίρα εσύ να πάρεις λίγο κρέας ακόμα γιατί αυτό δεν θα είναι αρκετό και για τους τέσσερις!

 -Πάνος: Αμέσως αγάπη μου.

 -Βίκυ: Που πας με τις σακούλες στα χέρια; Ξύπνα επιτέλους! Άσε πρώτα τις σακούλες στο αμάξι και μετά πάνε να πάρεις το κρέας!

Ντροπιασμένος ο Πάνος έκανε οτι του ζητήθηκε και ξαναμπήκε στο σούπερ μάρκετ, αφήνοντας την Βίκυ με το φιλικό ζευγάρι να συνεχίσουν τη κουβέντα τους. Γεμάτοι απορία ο Νίκος και η Άννα την περάσουν από ανάκριση γιατί έχει τόσο άσχημη συμπεριφορά απέναντι στο αγόρι της και πως είναι δυνατόν αυτός να τα δέχεται. Δικό μου θέμα αυτό, εσείς καλύτερα να κοιτάξετε τη δική σας σχέση αν θέλετε να τα πάμε καλά, ήταν η μοναδικά απάντηση της Βίκυς. Συμφώνησαν βέβαια και χαιρετήθηκαν δίνοντας ραντεβού για αύριο, εκείνη την ώρα βγήκε ο Πάνος με τα υπόλοιπα κρέατα και πήγαν προς το αμάξι και ξεκίνησαν για το σπίτι.

 -Βίκυ: Απ' οτι κατάλαβα γλυκέ μου ένιωσες πολύ άσχημα με τη συμπεριφορά μου μπροστά στα παιδιά, αλλά αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να συνηθίσεις!
Γνωστοί και φίλοι θα διαπιστώσουν οτι σε έχω σούζα, δεν θα μάθει κάποιος, προς το παρόν τουλάχιστον, το είδος σχέσης που έχουμε, αλλά να είσαι σίγουρος οι πάντες θα γνωρίζουν οτι εγώ είμαι το αφεντικό. Να φροντίσεις και συ να είσαι διπλά προσεκτικός και να μη με αναγκάσεις να σου αστράψω κανένα χαστούκι μπροστά σε άλλους. Επίσης όταν βρισκόμαστε μπροστά σε τρίτους θα με αποκαλείς πάντα Πριγκίπισσα μου!

 -Πάνος: Μάλιστα κυρία μου, όπως διατάξετε. Σας παρακαλώ όμως δείξτε λίγο κατανόηση, ξέρετε σε πόσο δύσκολη θέση έρχομαι.

 -Βίκυ: Κανείς δεν ζήτησε τη γνώμη σου, με εξοργίζει αφάνταστα το θράσος σου να μου πεις το τι θα κάνω, ακόμα και αν είχα τη διάθεση να είμαι λίγο πιο  ανεκτική σε ορισμένες περιπτώσεις, μετά από αυτό θα κάνω ακριβώς το αντίθετο. Σκασμός τώρα μέχρι να φτάσουμε σπίτι.

Άχνα δεν έβγαλε ο Πάνος και συνέχισε να οδηγεί, δίπλα του η Βίκυ έβγαλε τα παπούτσια της και αφαίρεσε τις ιδρωμένες κάλτσες της, τις έκανε μια μπάλα και τις έχωσε στο στόμα του Πάνου ενώ εκείνη άπλωσε τα γυμνά της πόδια πάνω στο ταμπλό. Έφτασαν στο σπίτι και πήγαν προς το ασανσέρ για να ανεβούν στον πέμπτο που είναι το διαμέρισμα.

 -Βίκυ: Δεν θα στριμωχτούμε τώρα, απο τα σκαλοπάτια εσύ με τις σακούλες! Αα και μην τολμήσεις να αφαιρέσεις τις κάλτσες απ' το στόμα σου, δεν θέλω να πιάσεις κουβέντα με κανέναν που θα συναντήσεις.

Αμέσως ο Πάνος άρχισε να ανεβαίνει απ' τα σκαλοπάτια, για κακή του τύχη συνάντησε μια νεαρή φοιτήτρια να βγαίνει απ' το διαμέρισμα της στον δεύτερο, έχει χαλάσει το ασανσέρ τον ρώτησε εκείνη, ο Πάνος απλά κούνησε το κεφάλι του, μα το ακούω να ανεβαίνει συμπλήρωσε η φοιτήτρια, καμία απάντηση δεν άκουσε απ' τον Πάνο, ο οποίος λαχανιασμένος και με μπουκωμένο στόμα συνέχισε να ανεβαίνει προς τα πάνω, μέχρι που έφτασε στο διαμέρισμα του βρίσκοντας την Βίκυ να τον περιμένει απ' έξω.

 -Βίκυ: Άντε άχρηστε και σε περιμένω τόση ώρα! Αφαίρεσε τις κάλτσες απ' το στόμα σου για να απολογηθείς!

 -Πάνος: Συγγνώμη κυρία, έκανα όσο πιο γρήγορα μπορούσα.

 -Βίκυ: Σημασία έχει οτι άργησες, ξεκλείδωσε αμέσως την πόρτα!

 -Πάνος: Δεν τα έχω πάνω μου τα κλειδιά κυρία, μάλλον τα ξέχασα στο αμάξι.

Εξοργισμένη η Βίκυ άρχισε να ουρλιάζει και να τον χαστουκίζει, όταν πλέον κουράστηκε τον διέταξε να τσακιστεί και να τα φέρει, κάτι που έκανε αμέσως ο Πάνος και επέστρεψε με τα κλειδιά.

 -Βίκυ: Η τιμωρία που θα σου επιβληθεί για αυτή σου την απροσεξία είναι να ανεβοκατεβείς και τους 5 ορόφους απ' τα σκαλοπάτια τρέχοντας, για 5 φορές τώρα αμέσως. Κάθε φορά που θα φτάνεις κάτω θα χτυπάς του κουδούνι απο την είσοδο της πολυκατοικίας, και όταν ανεβαίνεις πάνω θα έρχεσαι να μου φιλάς απο μια φορά το κάθε πόδι, θα τρως μία σφαλιάρα και θα συνεχίζεις.

Μετά απο μια δύσκολη μέρα ο Πάνος έπρεπε να δεχτεί και την εξαντλητική τιμωρία της Βίκυς. Προφανώς και δεν τόλμησε φέρει αντίρρηση και αμέσως ξεκίνησε με οτι κουράγιο είχε να ανεβοκατεβαίνει σαν τον τρελό 5 ορόφους για 5 φορές, μέχρι που ολοκλήρωσε τη δοκιμασία και παρουσιάστηκε για πέμπτη φορά μπροστά της.

 -Πάνος: Ολοκλήρωσα και την πέμπτη φορά κυρία μου.

 -Βίκυ: Νομίζω πήρες το μάθημα σου αλλά δεν ξέρω αν ήταν αρκετό αυτό. Για τον επόμενο μήνα δεν θα ξαναχρησιμοποιήσεις το ασανσέρ και κάθε φορά που έρχεσαι  και φεύγεις απ' το σπίτι θα ανεβοκατεβαίνεις απ' τα σκαλοπάτια. Ευχαρίστησε τώρα την κυρία σου που μέσα απο τις τιμωρίες της προσπαθεί να σε κάνει καλύτερο.

 -Πάνος: Σας ευχαριστώ κυρία μου. Το ξέρω πως είναι για το καλό μου. Γιατί το καλό μου είναι να βλέπω εσάς ευτυχισμένη.

  -Βίκυ: Αρκετά, ξεκίνα τώρα αμέσως με τις δουλειές του σπιτιού και τις προετοιμασίες για αύριο που περιμένουμε τα παιδιά, τα θέλω όλα στην εντέλεια! Απο αυτό θα εξαρτηθεί το αν θα περάσεις με επιτυχία την επιθεώρηση της Κυριακής και ελευθερωθεί το πουλάκι σου μετά απο τόσες μέρες.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...



 
 
 
 

                                                                                                 CHAPTER 4

Συγκλονισμένος ο Πάνος καθώς έβλεπε την πριγκίπισσα του να βάζει και τα τελευταία της ρούχα στη βαλίτσα της και να είναι έτοιμη να δώσει οριστικό τέλος στη σχέση τους, τιμωρώντας με αυτόν τον τρόπο για το θράσος του να σκαλίσει το κινητό της. Ο Πάνος που όλη αυτή την ώρα δεν είχε σταματήσει να κλαίει και να ζητάει συγχώρεση αντικρίζοντας μόνο αδιάφορα βλέμματα από τη Βίκυ, με τον φόβο οτι την χάνει να τον κυριεύει έπεσε στα πόδια της και φιλώντας τα με πάθος ζητούσε άλλη μια ευκαιρία με κάθε τίμημα απο πλευράς του και την υπόσχεση οτι δεν θα τολμήσει στο εξής να κάνει το παραμικρό χωρίς την άδεια της, τότε η Βίκυ τον κοίταξε με ένα βλέμμα αυταρέσκειες και του απάντησε θα σου δώσω την ευκαιρία για μια κουβέντα και αν δεχτείς τους όρους μου θα το σκεφτώ, όρθιος τώρα διέταξε και μια ανάποδη σφαλιάρα προσγειώθηκε στο μάγουλο του καθώς έκανε να σηκωθεί, αυτό γιατί φίλησες τα πόδια μου χωρίς την άδεια μου.

Προχώρησε προς το σαλόνι η Βίκυ και απο πίσω ο Πάνος τρομοκρατημένος για το τι θα ακολουθήσει με την σκληρή στάση της κοπέλας του, εκείνη κάθισε στον καναπέ της και αυτός πήγε να καθίσει στο σκαμπό δίπλα της, μη τολμήσεις του είπε. Στα γόνατα εσύ με τα χέρια απο πίσω! το βλέμμα κατεβασμένο και τσιμουδιά αν δεν σου δώσω την άδεια διέταξε η Βίκυ! Αμέσως ο Πάνος αν και σοκαρισμένος εκτέλεσε τη διαταγή της.

Β: Λοιπόν αγαπημένε μου Πάνο αρχικά το σημερινό σου παράπτωμα όσο και αν με εξόργισε, με βοήθησε να επιβεβαιώσω τις σκέψεις που είχα τον τελευταίο καιρό σχετικά με νέες πτυχές του χαρακτήρα μου που ανακαλύπτω, η σχέση μου μαζί σου με βοήθησε να ανακαλύψω τι πραγματικά με κάνει ευτυχισμένη στη ζωή μου. Και αυτό είναι η ολοκληρωτική μου κυριαρχία σε έναν άντρα. Ένιωθα οτι με τον τρόπο ζωής που ακολουθούσαμε, είχαμε βρεί και οι δύο αυτό που ψάχναμε. αλλά με αυτή σου την πράξη μάλλον έπεσα έξω.

Όχι, δεν. Πήγε να ψελλίσει ο Πάνος,  και αμέσως εισέπραξε δύο χαστούκια απο την Βίκυ.

Β: Είπα σκασμός αν δεν σου δώσω την άδεια να μιλήσεις! Για να ολοκληρώσω την κουβέντα μας, αν θες να σου δοθεί η ευκαιρία να συνεχίσεις σε αυτή τη σχέση υπάρχουν όροι σαφείς και ξεκάθαροι. Οι οποίοι είναι οι εξής: κάθε διαταγή μου θα γίνεται πράξη χωρίς την παραμικρή αντίρρηση, δεν θα κάνεις τίποτα χωρίς τη άδεια μου ακόμα και για τουαλέτα θα ρωτάς πρώτα, επίσης θα σου τοποθετήσω συσκευή αγνότητας την οποία θα αφαιρώ μόνο όταν κρίνω οτι ήσουν άψογος και σου αξίζει. Και φυσικά υπάρχουν εκατοντάδες ακόμα λεπτομέρειες που θα είμαι σίγουρη θα σε μεταμορφώσουν στο πιο υπάκουο σκλαβάκι. Το βασικότερο απ' όλα είναι ότι θα μάθεις να ζεις και να αναπνέεις για τα δικά μου θέλω! Τώρα ήρθε η ώρα να πάρεις την απόφαση σου, αν δέχεσαι τους κανόνες μου φίλησε και τα δύο μου πόδια, αν όχι σήκω όρθιος εγώ θα πάρω τη βαλίτσα μου και θα εξαφανιστώ μια για πάντα απ' τη ζωή σου.

Αμέσως ο δακρυσμένος Πάνος φίλησε τα πόδια της Βίκυς και ψέλλισε φυσικά ναι, χίλιες φορές ναι αφέντρα μου. Ωραία λοιπόν απάντησε η Βίκυ, τσακίσου τώρα να φέρεις σπ' τη τσάντα μου τη συσκευή αγνότητας που αγόρασα προχθές και ήθελα να επεξεργαστώ, ας τη δω και στη πράξη, αν και ξαφνιασμένος ο Πάνος έτρεξε να της τη φέρει, του την τοποθέτησε και έδεσε το κλειδάκι σε μια αλυσιδίτσα στο πόδι της. Και τώρα σέρβιρε μου το φαγητό σε δίσκο ήταν η επόμενη της εντολή. Αμέσως ο Πάνος έφερε τον δίσκο με τον λαχταριστό μουσακά, την σαλάτα και ένα ποτήρι νερό πήγε να τον αφήσει στο τραπέζι.

Π: Ορίστε το φαγητό σου

Β: Θα με αποκαλείς πάντα κυρία και θα μου μίλας στον πλυθηντικό!

Π: Μάλιστα κυρία μου

Β: Με απογοητεύεις που δεν ξέρεις τα βασικά, νομίζω πως η εκπαίδευση σου θα με δυσκολέψει περισσότερο απ' όσο πίστευα, θα πρέπει να γίνω αρκετά αυστηρότερη.

Π: Με συγχωρείται κυρία μου. Μπορώ να αφήσω τώρα τον δίσκο στο τραπέζι σας;

Β: Όχι. Και σένα τι σε έχω; Εσύ θα γίνεις το τραπέζι μου να φανείς και κάπου χρήσιμος. Κάθισε αμέσως στα τέσσερα σε απόλυτη ευθεία και θα τοποθετήσω τον δίσκο πάνω σου! Πρόσεχε μη τολμήσεις και κάνεις την παραμικρή κίνηση και χυθεί νερό! Θα είναι η αιτία για την πρώτη σου τιμωρία.

Αμέσως ο Πάνος ακινητοποιήθηκε και η κυρία του τοποθέτησε τον δίσκο και άρχισε να τρώει, ολοκλήρωσε το γεύμα της και τοποθέτησε τα ποδαράκια της πάνω στο σβέρκο του χαζεύοντας στη τηλεόραση, πέρασε περίπου μία ώρα με τον Πάνο ακίνητο στην ίδια στάση, ώσπου η Βίκυ τον διέταξε να πάει τον δίσκο στη κουζίνα, να τον πλύνει και να παρουσιαστεί μπροστά της. Αστραπιαία έκανε όσα του ζήτησε και παρουσιάστηκε γονατιστός μπροστά της.

Β: Έγιναν όλες οι δουλειές του σπιτιού; Είναι όλα στη εντέλεια;

Π: Ναι κυρία μου, έπλυνα τα πιάτα και σκούπισα το σπίτι είναι όλα εντάξει.

Β: Σφουγγάρισες; έπλυνες τα ρούχα; άλλαξες σεντόνια;

Π: Όχι κυρία μου δεν το θεώρησα απαραίτητο. Σφουγγαρίζω και αλλάζω σεντόνια μια φορά τη βδομάδα και τα άπλυτα ήταν εσώρουχα, κάλτσες και μερικές μπλούζες και τα θεώρησα λίγα για πλυντήριο.

Β: Κακώς, απο δω και στο εξής θα γίνονται όλα καθημερινά, και θα είμαι πολύ αυστηρή, θέλω κάθε γωνία του σπιτιού να λάμπει. Όσο αφορά τα άπλυτα να το ξεχάσεις το πλυντήριο! Θα τα κάνεις όλα στο χέρι! Γέμισε αμέσως τη λεκάνη με σαπούνι και νερό πάρε οτι άπλυτο υπάρχει και ένα ζευγάρι γόβες  έλα εδώ.

Π: Μάλιστα κυρία μου, τα φέρνω αμέσως.

Β: Τώρα λοιπόν στα  γονατιστός λύγισε μπροστά μου να γίνεις το υποπόδιο μου! Πιάσε τις γόβες με τα δόντια σου στο στόμα σου ώστε να μην μπορείς να μιλήσεις και προσοχή κακομοίρη μου μη σου πέσουν την έβαψες, και ξεκίνα να πλένεις με προσοχή εσώρουχα και κάλτσες.

Σκυμμένος με τα πόδια της κυρίας του πάνω του, προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να κρατήσει στο στόμα του τις γόβες μη πέσουν στη λεκάνη που βρισκόταν μπροστά του όπου έπλενε με ζήλο τα άπλυτα, σκεφτόταν πως η ιστορία υποδούλωσης του που τόσο τον φόβιζε αλλά και τόσο λαχταρούσε που περίμενε μια ζωή, άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά,

Συνεχίζεται