Xαχαχα έλα ρε Μίλτο παλιά μου τέχνη κόσκινο τι λες τώρα. Ειδικά όταν ήμουν στο λύκειο πάθαινα τέτοια ζημιά που πολλές φορές τέλειωνα κατα τις 8 το φροντιστήριο και γύριζα μεσάνυχτα στο σπίτι μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση και να αδειάσουν οι δρόμοι. Τι μου θύμισες τώρα, τρελές εποχές φίλε, ειδικά σε αυτές που είχαν θεικά πόδια τις έπαιρνα απο πίσω μέχρι να μάθω που ακριβώς θα πάνε. Μια φορά μάλιστα είχα πάθει ζημιά με μια πιτσιρίκα, ήταν ξυπόλητη έξω απο ένα μαγαζί που ήταν της μητέρας της προφανώς και την είχα αράξει και την χαζευα και γω δεν ξέρω για πόσες ώρες... Μιλάμε είχε θεικότατο πόδι παρόλο που ήταν μικρούλα... Ενώ πόσες άλλες που τις έβλεπα στα λεωφορεία και με πήγαιναν σε κάτι άκυρες περιοχές χιλιόμετρα μακριά απο το σπίτι, και μετά όταν τέλειωνα έβρισκα στο καπάκι άλλη κοκ, μιλάμε οτι δεν παίζει να με φτάνεις γιατι το είχα κάνει πραγματικά επάγγλεμα το όλο θέμα, να είμαι με τις ώρες στους δρομους και να κυνηγάω ποδαράκια...
Τώρα δεν έχω αυτή την πολυτέλεια λόγω στρατού αλλά περιορισμένου χρόνου αλλα και πάλι όποτε ξεκλέβω λίγο χρόνο επιστρέφω στο επάγγελμα
Είμαστε καμμένοι κανονικά μου φαίνεται