Greekfoot.com

Η ουρολαγνεία μπορεί να ακούγεται εξωτική, όμως δεν είναι λίγοι εκεί έξω που απολαμβάνουν, έστω αραιά και που, ένα καλό «golden shower». Τουλάχιστον 10% των ερωτικών μου συντρόφων εξέφρασαν κατά καιρούς την επιθυμία να με κατουρήσουν ή να τους κατουρήσω. Και αν είχαν και άλλοι την ευκαιρία ή τον χρόνο να μου εκμυστηρευτούν τις φαντασιώσεις τους, σίγουρα το ποσοστό αυτό θα ανέβαινε και άλλο.
Πώς είναι άραγε να σε κατουράει κάποιος; Έχετε κατουρήσει ποτέ, ενώ κάνετε μπάνιο στην μπανιέρα σας; Όχι; Ελάτε τώρα, μεταξύ μας είμαστε. Οι περισσότεροι το έχετε κάνει και μάλιστα έχετε νιώσει τα ούρα σας να «καίνε» ευχάριστα την σάρκα σας. Άρα την αίσθηση την γνωρίζετε. Καλή δεν είναι;

Αν λατρεύεις να ξεφτιλίζεις ή να ξεφτιλίζεσαι στο σεξ, urolagnia may be your thing! Ακούγεται κουφό και όμως! Ακόμα και το να πιεις τα ούρα κάποιου είναι σχεδόν ακίνδυνο, εφόσον βέβαια πρόκειται για ούρα υγιούς ανθρώπου.

Και το καλύτερο; Μπορείς ακόμα και να αλλάξεις την γεύση τους! Καταναλώνοντας αναψυκτικά light, θα κάνεις τα ούρα σου πιο γλυκά, ενώ πίνοντας μια μπίρα και θα σου βγει πιο εύκολα το τσις αλλά και θα διασπάσει ανεπιθύμητες ουσίες που δίνουν μια μπλιαχ εσάνς. Αν, βέβαια, θέλεις να τιμωρήσεις τον έρμο παρτενέρ σου, φάε σπαράγγια ή παστουρμά πριν τον κατουρήσεις (off the record, θέλω να βροντοφωνάξω ότι καλά τα σπαράγγια και ο παστουρμάς, αλλά πλιζ! Μην τα τρώτε αν είναι να γαμηθείτε)

Καλά, καλά, δεν χρειάζεται σώνει και ντε να τα πιείτε (αυτό ούτως ή άλλως θεωρείται «ουροφαγία» και όχι «ουρολαγνεία»). Για μένα το πιο διασκεδαστικό της υπόθεσης είναι το να λούσεις κάποιον με κίτρινη, ζεστή βροχούλα... Το μόνο δύσκολο κομμάτι της υπόθεσης, είναι να μην σου έρθουν την κρίσιμη εκείνη στιγμή. Για αυτό follow my advice και πιες μπόλικα υγρά αρκετές ώρες πριν και κρατήσου μέχρι να έρθει η ώρα για το σόου.

Εμένα πάντως αυτό που μου αρέσει είναι να κατουράω πάνω μου. Στο βρακί μου. Όχι στην καθημερινότητα μου, βρε χαζά! Πάνω στο σεξουαλικό παιχνίδι. Ναι, γιατί έτσι δίνω και την αίσθηση ότι είμαι ένα μικρούλι κοριτσάκι που τα κάνει πάνω του και του αξίζει τιμωρία.

Επίσης, προς Θεού, μην αρχίσετε να κατουράτε πάνω σε καναπέδες και κρεβάτια, γιατί το δωμάτιο θα μυρίζει για καιρό σαν τα στενά της Βαρκελώνης. Αν βέβαια αυτό σας αρέσει, πάω πάσο.

Happy Fact: Εξαιτίας της υψηλής περιεκτικότητας των ούρων σε άλατα και μεταλλικά στοιχεία, η ουροποσία μπορεί να ευνοήσει τους υποτασικούς! Καλά, καλά, πλάκα κάνω, πάντως αν είστε υπερτασικοί, προσέξτε να μην το τσούξετε! Ή αν το κάνετε, πιείτε μετά νερό.
Comic Fact: Λέγεται ότι και ο Χίτλερ ήταν ουρολάγνος. (Μήπως αυτό σας δίνει τροφή για φαντασιώσεις και role playing;)
Homework: Παρακαλούνται οι άντρες της παρέας να δοκιμάσουν να κατουρήσουν ενώ είναι σε στύση και να μας πουν αν τα κατάφεραν.

πηγή:Yupi.gr

Εκ πρώτης όψεως, οι περισσότεροι άνθρωποι μοιάζουν να ασχολούνται στην καθημερινότητά τους μόνο με το vanilla sex, δηλαδή το απλό, λιτό και απέριττο σεξ, που είναι μαλακό σαν μια μπάλα παγωτό βανίλια.

Υπάρχουν, βέβαια, και εκείνοι που αντλούν ηδονή από το να προκαλούν ή να δέχονται πόνο ή από τα δυο. Δηλώνουν, έτσι, σαδιστές (top) ή μαζοχιστές (bottom) ή και τα δυο (switch).

 

Μέσα μου πάντα πίστευα ότι ο κάθε άνθρωπος έχει μια φυσική τάση προς τον σαδομαζοχισμό και ακόμα και αν δεν το καταλάβει από μόνος του, αρκεί να βρεθεί με τον σωστό άνθρωπο την σωστή στιγμή για να το διαπιστώσει.

 

Εγώ, η Αλίκη, δηλώνω switch. Μέχρι προσφάτως, βέβαια, πίστευα ότι ήμουν μια καθαρή μαζοχίστρια. Προτιμούσα να με ξεφτιλίζει ο άλλος, να με φτάνει στα όρια του πόνου, να γίνομαι δούλα του. Σε μια περίοδο κρίσης, όμως, όταν είχα σιχαθεί τους πάντες και τα πάντα και έχοντας στο πλευρό μου έναν άντρα switch, κατάλαβα ότι το να παίρνω τον ρόλο της Dominatrix, επέφερε κάθαρση και ανακούφιση στην ταραγμένη μου ψυχολογία. Σίγουρα είναι πολύ πιο απολαυστικό και οικονομικό από το να σπας όλα τα γυαλικά του σπιτιού σου για να ξεδώσεις.

 

Απαραίτητη προϋπόθεση, όπως σε όλα άλλωστε, είναι αυτός που σε συνοδεύει στο κρεβάτι σου να είναι στο ίδιο μήκος κύματος με εσένα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα νταραβέρι μου, που αν και μου έβγαζε μια βαρβατίλα και μια αντρίλα, στο σεξ ήταν απίστευτα προβλέψιμος και βαρετός. Σκεπτόμενη ότι αυτό οφειλόταν στις μέχρι τότε παρτενέρ του (που πιθανότατα ήταν λίγο ξενερουά), είπα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Έτσι όπως με είχε ανάσκελα στην κλασική -χασμουριέμαι- ιεραποστολική στάση, σηκώνομαι, στήνομαι κόντρα στον τοίχο και τον προκαλώ να με χτυπήσει. Έμεινε να με κοιτάει σαν μαλάκας. Σκεπτόμενη ότι μάλλον τον τρόμαξα (ναι, παίζει πολλές φορές και αυτό), συνέχισα στο δικό του τέμπο. Μετά, όμως, από μερικές ακόμα άκαρπες προσπάθειες, συνειδητοποίησα ότι ο τύπος πολύ απλά δεν το είχε. Ή και να το είχε, μέχρι να το συνειδητοποιούσε, θα είχα ξενερώσει πλήρως εγώ. (Ναι, χωρίσαμε).

 

Η ζωή, όμως, μου έφερε άντρες που θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν με τρομερή επιτυχία τον ρόλο του Μαρκήσιου Ντε Σαντ, όπως και άντρες που γούσταραν να γίνονται χαλί στα τακούνια μου και τα μαστίγιά μου. Με βάση όλα αυτά, λοιπόν, αλλά ΚΑΙ την δική σας συμμετοχή (που ξέρετε πόσο πολύτιμη είναι), ξεκινάμε από τώρα την εμβάθυνση στα σαδομαζοχιστικά βίτσια.

Θέλω πόνο για να τελειώνω
Από μικρή είχα μια περίεργη σχέση με τον πόνο. Εντάξει, όταν έπεφτα και τσακιζόμουν, γκρίνιαζα. Όταν, όμως, προκαλούσα από μόνη μου πόνο στον εαυτό μου, γούσταρα.

Έβαζα το δάχτυλο μου στην φλόγα του κεριού και δεν το τραβούσα, παρά μόνο όταν ένιωθα τον πόνο να μου γαμά τον εγκέφαλο. Το ίδιο κερί έχυνα πάνω σε διάφορα σημείο του σώματός μου. Το κάψιμο που ένιωθα στα πρώτα δεύτερα που παρέμενε το αχνιστό κερί στο δέρμα μου και η αίσθηση ανακούφισης και μουδιάσματος στην συνέχεια, με είχε εθίσει τόσο που είχα εξαφανίσει όλα τα κεριά του σπιτιού. Η Μπία ακόμα ψάχνεται να βρει ποιος μαγάριζε τις πολύτιμες συλλογές κεριών της.

 

Στο Δημοτικό ήταν της μόδας να μας κυνηγάνε, εμάς τα κορίτσια, τα αγόρια και είτε να μας χουφτώνουν, είτε να μας δίνουν πεταχτές ξυλιές στα οπίσθια. Και ενώ οι συμμαθήτριές μου έτρεχαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, ουρλιάζοντας, εγώ έκανα σαν το ανέκδοτο με την κότα*. Σκόνταφτα για να με φτάσουν. Ήταν, φαντάζομαι, αυτό το αίσθημα της ανήμπορης παιδούλας που έπεφτε στα χέρια των σατράπηδων βασανιστών της που με έφτιαχνε τόσο πολύ.

 

Όταν ανακάλυψα την χαρά της αυτοϊκανοποίησης, άρχισα να ψάχνω και υλικό για φαντασιώσεις. Όταν είσαι δώδεκα, μπορεί μεν να έχεις συναίσθηση του τι είναι αυτό που σε καίει ανάμεσα στα σκέλια σου, αλλά η εικόνα ενός πούτσου να μπαίνει σε ένα μουνί (αυτά ξέρεις πάνω κάτω σε εκείνη την ηλικία για το σεξ) δεν αρκεί. Μετά από κλεφτές ματιές σε αντρικά περιοδικά, μεταμεσονύκτιες τσόντες και ένα δυο τρία τέσσερα (και βάλε) τηλεφωνήματα σε 090, πέραν από αρκετό υλικό, είχα βρει επακριβώς τι ήταν αυτό που με έφτιαχνε. Δεν ήταν τα γαμήσια με πλούσιο γόη σε χλιδάτα νησιά, δεν ήταν τα «σε συνάντησα μια νύχτα σε ένα μπαρ και αμέσως παρθήκαμε», ήταν ιστορίες σαν και αυτές:

 

-         Καθηγητής γαμάει φοιτήτρια σε τραπέζι μπιλιάρδου και την κάνει τόπι στο ξύλο, χρησιμοποιώντας μια στέκα (all time classic αγαπημένο μου)

-         Νέα κοπέλα παρασύρεται από τσακαλοπαρέα σε αποθήκη και περνάει τα μύρια βασανιστήρια

-         Υδραυλικός επισκέπτεται νοικοκυρά για να της φτιάξει τον νεροχύτη και καταλήγει να την βασανίζει με τα εργαλεία του (τώρα μου ήρθε αυτό)

 

Αυτά και πολλά άλλα, οδήγησαν σε προσωπικές μου φαντασιώσεις, όπως αυτή που έχω ήδη περιγράψει στο blog μου. Κυριολεκτικά μου ήταν σχεδόν αδύνατο να φτιαχτώ με κάτι που δεν περιείχε έστω και μια μικρή δόση ξύλου.

 

Όταν ξεκίνησα να χαριεντίζομαι με την πρώτη μου γυναίκα, ενώ όλα όσα έκανα μαζί της ήταν γλυκά και ζουμερά, όλα όσα φανταζόμουν, ερήμην της, στην συνέχεια, θα έφτιαχναν σαδομαζοχιστική τσόντα πρώτης τάξεως. Ήθελα να ερχόταν μια μέρα που σε κάποια συνάντησή μας, θα με έδενε στο κρεβάτι και θα με έδερνε, βρίζοντάς με ταυτόχρονα για την ανωμαλία που με έδερνε. (Να έχω, δηλαδή, επαφές με γυναίκα, πριν καν γνωρίσω την χαρά του αντρικού μορίου) Η μέρα αυτή δεν ήρθε ποτέ (μαζί της).

 

Κάπως έτσι, λοιπόν, συνειδητοποίησα την μικρή μαζόχα που έκρυβα μέσα μου. Το πώς αυτό επηρέασε την μετέπειτα σεξουαλική μου ζωή, αλλά και το πώς ξαφνικά ξύπνησε μέσα μου και η μικρή dominatrix, θα σας τα πω την επόμενη φορά.

 

Εσείς; Τι κρύβετε μέσα σας;

 

* Τρέχει η κότα στο κοτέτσι, τρέχει και ο κόκορας από πίσω της για να την κουτουπώσει. Σκέφτεται η κότα, «Τι να κάνω τώρα; Αν τρέξω κι άλλο, θα βαρεθεί ο κόκορας και θα χάσω το πήδημα. Αν σταματήσω για να με πιάσει, θα με πούνε οι άλλες πουτάνα. Το βρήκα! Θα σκοντάψω!»


Πώς ξύπνησε η σαδιστική μου πλευρά

Η σαδιστική μου πλευρά  ξύπνησε μια νυχτιά, όταν σε ένα τρίο η σύντροφος του γκόμενου που ήθελε να με γαμήσει (και έτσι καταλήξαμε σε τρίο), έβγαλε προς τα έξω τον αληθινό της εαυτό: μια κλαψογκόμενα που, ντεμέκ, το έπαιζε προχωρημένη. Της δάγκωσα την ρώγα και άρχισε να ουρλιάζει σαν δαιμονισμένη.
"Ok, ας το πάμε από την αρχή λοιπόν", σκέφτηκα και έστειλα τον τύπο σε μια γωνιά να μας παρακολουθεί. Καναπές και πάνω του εγώ και αυτή. «Μην τολμήσεις και πλησιάσεις!», φώναξα στον καημένο επιτακτικά, όπως αρμόζει σε μια αληθινή dominatrix. Και έτσι όπως είχα την γυμνή Β. απέναντί μου, δεν ξέρω τι ξύπνησε μέσα μου, αλλά άρχισα να της ραπίζω τα κωλομέρια με τεράστια δύναμη και να βάζω τα δάχτυλα μου στον κώλο της. Άνευ σιέλου. Πονούσε πολύ, το κατάλαβα από την φάτσα της που παραμορφωνόταν από τον πόνο. Αλλά δεν με ενδιέφερε. Την είχα του χεριού μου.

 

Και κάπως έτσι ξεκίνησε η σαδιστική τάση μου απέναντι σε γκόμενες. Η φαντασίωση μου για μια γυναίκα που θα με βάλει στην θέση μου, είναι ακόμα παρούσα, όσο, όμως, νταραβερίζομαι με άβγαλτα -και υποτίθεται προχωρημένα- γκομενάκια, κάπως έτσι είναι η προσέγγισή μου απέναντί τους.

 

Και πάμε στους άντρες. Γνώρισα κάποτε κάποιον, που πριν με ρίξει στο κρεβάτι του, μου παρουσιαζόταν ως ο απόλυτος άρχοντας του σαδομαζοχισμού. Αν για κάτι είμαι σίγουρη, αυτό είναι το ότι θέλω έναν άντρα να με βάζει στην θέση μου. Αυτός ποτέ δεν με έπεισε. Έτσι, η μεταξύ μας σχέση, από εκεί που ξεκίνησε ως μαζόχα γυναίκα προς σαδιστή άντρα, κατέληξε στο ακριβές αντίθετο. Εγώ ήμουν αυτή που έριχνε το ξύλο και το γούσταρε. Είχε τρυφερά κωλομέρια - μου θύμιζε γκόμενα στο πιο σφριγηλό- και γούσταρε να ραπίζεται για ώρα. Δεν θα αναφερθώ στο μαστίγωμα που έφαγε, ούτε καν στον «εξευτελισμό» του να τον γαμήσω με strap on. Ήταν/ είναι αυτονόητο.

 

Το καλό του ήταν ότι πάθαινε και αναλαμπές: τότε το γύριζε σε άντρα και μάλιστα σαδιστή, οπότε και με είχε να σέρνομαι στα τέσσερα σε όλο το σπίτι, μαστιγώνοντας με με έναν χάρακα (δική μου ιδέα!). Και πάλι, όμως, κάτι μου έλεγε πώς απλά συμμετείχε. Δεν μου έβγαζε το μεγαλειώδες πνεύμα ενός πραγματικού σαδιστή. Για την ακρίβεια, μου θύμιζε πούστη που προσπαθούσε να καλύψει την ταυτότητά του, παίζοντάς το straight και μάλιστα «γαμάω και δέρνω».

 

Τότε, βέβαια, δεν καταλάβαινα όλα αυτά που τώρα με ύφος παντογνώστριας σας περιγράφω. Έπρεπε να περάσει αρκετός καιρός, μέχρι να έρθει στην ζωή μου το άλλο μου μισό, τουλάχιστον σε θέματα σεξουαλικών προτιμήσεων. Τότε ήταν που βρήκα αυτό που αληθινά επιζητούσα πάντα.

 

TIPS: Είσαι πραγματικός σαδιστής; Βρες έναν κώδικα επικοινωνίας με το μαζοχιστικό σου θύμα. Καμιά φορά, ακόμα και ο υπέρτατος μαζόχας δεν αντέχει την υπερβολική βια. Βρείτε έναν κώδικα που θα σημαίνει ΣΤΟΠ. Αν φωνάξει «Όχι άλλο, σε παρακαλώ», το μόνο σίγουρο είναι ότι θα καυλώσεις παραπάνω. Καλύτερα και για τους δυο είναι να καταλήξετε σε κάτι τελείως ξεκάρφωτο, όπως το «Μπεεεεεεε!». Όπου « Μπεεεεεεε!» ίσον ΣΤΟΠ.

  πηγή: Yupi.gr

Ποιο το χρώμα της αγάπης - Λουδοβίκος των Ανωγείων

Παντού ... όπου κι αν γυρίσεις να κοιτάξεις ... αν το πιστεύεις ..παντού   

ohhh yes !!! Ευχαριστώ .

                                      Ένα τσιγάρο σαν έρωτας ..


Ώρες μοναξιάς. Ο καπνός του τσιγάρου παίζει με την μπερδεμένη λογική μου.
Σχήματα , σύννεφα και φωτιά ! Ο καπνός πάντα πάει προς τα πάνω ότι σχήμα κι αν διαλέξει , το τσιγάρο όσο αργά και να καεί κάποια στιγμή θα σβήσει. Και η στάχτη ; θα την πάρει ο αέρας και θα σκορπιστεί στο πουθενά…κι ύστερα .; κι ύστερα δεν μένει τίποτα.
Ίσως μια γεύση πικρή , σίγουρα μια γεύση πικρή. Μα σε τραβάει , το θέλεις σα ναρκωτικό . Έχει μπει πια στο αίμα σου. Κυκλοφορεί ανενόχλητο στις φλέβες σου μα ενοχλητικό στα συναισθήματα σου και την πληγωμένη σου ψυχή.
Σου προσφέρει μια στιγμή απόλαυσης οπουδήποτε και οποτεδήποτε και μετά για λίγο το ξεχνάς και σε ξεχνάει. Περισσότερο σε ξεχνάει και αυτό είναι που σε πονάει πιο πολύ. Δεν σε θυμάται δεν έρχεται από μόνο του ( δεν σηκώνει το τηλέφωνο να πει μια καλημέρα) πάντα το καλείς και το ψάχνεις εσύ. Κι’αυτό πληγώνει , πληγώνει βαθιά.
Δεν σ’αφηνει να λειτουργήσεις σωστά , σε αποσυντονίζει , δεν κοιμάσαι σωστά τις νύχτες . Και το πρωί ; και το πρωί όσο κι αν δυσκολεύεσαι να ανοίξεις τα μάτια σου, όσο κι αν προσπαθείς να συνέλθεις για να αντιμετωπίσεις με κύρος την ημέρα σου το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σου είναι αυτό .( το πρόσωπο ,το χαμόγελο, όλα). Το τσιγάρο! Ένα τσιγάρο!
Μια ζεστή κούπα καφέ και ένα τσιγάρο ! (και οι σκέψεις σου για το πρόσωπο)
Μια ημέρα ακόμη , που μαζί με τα υπόλοιπα , τετριμμένα , φορτικά , δύσκολα ,χαρούμενα , εύκολα έχεις και αυτό. Ένα τσιγάρο!
Ανάγκη η εξάρτιση , ευτυχία η κόμπος στο λαιμό , διέξοδος η κακοτράχιλο δρομάκι;
Ότι και να είναι ,  είναι αυτό το ένα το μοναδικό και είναι στη ζωή μας ,είναι η ζωή μας.-…………στο άδειο μου πακέτο απόψε μπήκες δεν ξέρω τι ζητάς και αν το βρήκες , αχ να’σουνα τσιγάρο τελευταίο γουλιά, γουλιά μαζί σου να τα λέω …!!!!!!

  Δεν μπορείς να πείς ... ?