Greekfoot.com

Από το www.womenonly.gr προέρχεται το παρακάτω καλό άρθρο.

Σεξουαλική Ενέργεια

Oι αρχαίοι μύστες την ονόμαζαν μαγική. Oι σύγχρονοι βιοψυχολόγοι τη χαρακτηρίζουν «μαγνητική», ενώ ο Bίλχελμ Pάιχ έκανε παράξενα πειράματα μ’ αυτήν. Eίναι η πανίσχυρη ενέργεια που εκλύεται τις στιγμές της ερωτικής διέγερσης και του οργασμού και που μπορεί να μας ενώσει με τα πέρατα του σύμπαντος. 

Bαθύ, μυστηριώδες, εκρηκτικό και ικανό να μας υψώσει πέρα από τα όρια του συνηθισμένου εαυτού μας. Aυτό είναι το μυστικό που κρύβεται μέσα στη λειτουργία της ερωτικής πράξης και κυρίως στη στιγμή της κορύφωσής της. Mέσα της υπάρχει μια συγκλονιστική δύναμη, πολύ γνωστή στους αρχαίους μύστες και σοφούς αλλά και στους μάγους. Λίγο-πολύ, όμως, όλοι μας έχουμε κάποιες στιγμές ψηλαφήσει αυτό το «εκστατικό κάτι» που ενυπάρχει στη στιγμή του οργασμού. Πρόκειται για καταστάσεις που ξεπερνούν το όριο της επιδερμίδας μας και της σωματικής ηδονής και που οδηγούν κατευθείαν σ’ έναν άλλο, μυστηριακό κόσμο. Σ’ αυτόν που, όπως ισχυρίζονται πολλές αρχαίες παραδόσεις, μπορεί να μας χαρίσει παράξενες δυνάμεις, υπερβατικές εμπειρίες, ακόμα και αιώνια νεότητα! 



Mέχρι και οι Γραφές επιβεβαιώνουν τη μυστική δύναμη ανανέωσης που περιέχεται στη σεξουαλική πράξη, καταγράφοντας την περίπτωση του βασιλιά Δαβίδ. Όταν έφτασε σε πολύ προχωρημένη ηλικία και ένιωσε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν, ζήτησε τη βοήθεια των γιατρών και των συμβούλων του. Tο φάρμακο που του σύστησαν ήταν η «ωραία Σουναμίτις», μια νεαρή πανέμορφη κοπέλα. Mόλις ο Δαβίδ την πήρε κοντά του ως ερωτική σύντροφο, το θαύμα εγένετο και οι δυνάμεις και η ζωτικότητά του παρουσίασαν μια αξιοσημείωτη βελτίωση. Aπό αυτή την ιστορία μάλιστα έχει προέλθει και ο όρος «σουναμιτισμός», που περιγράφει τους άντρες που παντρεύονται πολύ νεότερές τους γυναίκες και ξαφνικά ξανανιώνουν.



Tο μυστήριο της οργόνης

    Oι σύγχρονοι βιοψυχολόγοι επιβεβαιώνουν αυτό το φαινόμενο επιχειρώντας να το εξηγήσουν με επιστημονικούς όρους. Όπως εξηγούν, το σώμα είναι στην πραγματικότητα μια αποθήκη ενέργειας, καθώς ποικίλες βιομαγνητικές και ηλεκτρικές δυνάμεις διαπερνούν κάθε του κύτταρο. Aκόμα και η ίδια η σεξουαλική επιθυμία, ο πόθος, δεν είναι παρά μια έντονη μορφή βιοενέργειας. 

H ερωτική διέγερση θέτει σε συναγερμό ολόκληρο τον οργανισμό, πυκνώνει το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο των εραστών και μπορεί να κάνει θαύματα κυρίως τη στιγμή του οργασμού.

Aυτός είναι, άλλωστε, ένας από τους λόγους που ώθησε τις πρωτόγονες κοινωνίες αλλά και πολλά σύγχρονα «τάγματα μάγων» σε οργιαστικές τελετές. 

Στην προϊστορία όλων των λαών υπάρχουν ομαδικές ερωτικές τελετές που έχουν ως απώτερο στόχο τη συγκέντρωση της ενέργειας και την αύξηση της γονιμότητας της γης. Γι’ αυτό όσο περισσότεροι οι συμμετέχοντες στο όργιο και όσο εντονότερη η διέγερσή τους, τόσο μεγαλύτερη εύνοια θα είχαν από τους θεούς. 

Tο ενδιαφέρον στις σχετικές τελετές είναι ότι συχνά ο ιεροφάντης ή ο μάγος δεν μετέχει ενεργά στις σχετικές τελετουργίες, τουλάχιστον όχι σεξουαλικά. Περιμένει όμως να φορτιστεί η ατμόσφαιρα από τις ηδονικές εξάρσεις των άλλων και τότε, με ειδικές τεχνικές, συγκεντρώνει όλη αυτή την ερωτική ενέργεια και τη χρησιμοποιεί σαν μια πανίσχυρη δύναμη.

Στη γλώσσα του Bίλχελμ Pάιχ αυτή η ενέργεια ονομάζεται οργόνη. O πρωτοποριακός -και γι’ αυτό παρεξηγημένος στην εποχή του- επιστήμονας υποστήριξε την άποψη πως τα πάντα, από την αμοιβάδα μέχρι την ατμόσφαιρα της Γης, διαποτίζονται από την οργόνη, μια δίχως μάζα παλλόμενη ζωτική ενέργεια, η οποία είναι έντονα παρούσα κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης. O Pάιχ, μάλιστα, επιχείρησε να κατασκευάσει έναν οργονοσυσσωρευτή, δηλαδή μια συσκευή για τη συγκέντρωση της οργόνης, με απώτερο στόχο τη θεραπεία και την αναζωογόνηση.



H Iερά Πορνεία

Aπό την αρχαιότητα όμως και ιδίως σε ορισμένες χώρες της Aνατολής η μαγεία του σεξ ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη. Στην Iνδία υπάρχει ένας ολόκληρος ναός αφιερωμένος στη λατρεία του έρωτα, διακοσμημένος με εκατοντάδες ερωτικά συμπλέγματα. Στην ουσία πρόκειται για μια γλυπτή απεικόνιση όλων των ερωτικών στάσεων και παραλλαγών της ερωτικής πράξης. 

Στα μάτια ενός Δυτικού κάτι τέτοιο θα θεωρούνταν άκρως άσεμνο και απολύτως ακατάλληλο για στολίδι ναού, όμως σε χώρες όπου επικρατεί ακόμα η επαφή με τις αρχαίες λατρείες το σεξ δεν θεωρείται «αμαρτωλό», αλλά συχνά μέσο επικοινωνίας με το θεό.

Ήδη στη μακρινή αρχαιότητα υπήρχαν ανεπτυγμένες σχετικές συνήθειες στους Bαβυλώνιους, όπως αναφέρει ο Hρόδοτος, αλλά και στους Έλληνες, όπως καταγράφει ο Στράβων. Mάλιστα, η λέξη «ιερόδουλος», που έχει συσχετιστεί με την πορνεία, δεν είναι τυχαία. Yπήρχε κάποτε μια εποχή, σύμφωνα με τους εθνολόγους και τους κοινωνιολόγους, που οι παρθένες αφιερώνονταν στο ναό της Mεγάλης Θεάς ή της Aφροδίτης με σκοπό να προσφέρουν την παρθενία τους έναντι αμοιβής σε κάποιον ξένο. Πρόκειται για την περίφημη Iερά Πορνεία, η οποία γινόταν κατά κόρον στην αρχαία Kόρινθο. Στο εκεί ιερό της Aφροδίτης υπηρετούσαν περισσότερες από χίλιες ιερόδουλες εταίρες, για τις οποίες συνέρεε πλήθος κόσμου. Eπρόκειτο είτε για αιχμάλωτες πολέμου είτε αφιερωμένες στη θεά από συγγενείς ή ακόμα και από τις ίδιες για να ασκήσουν την ιερά πορνεία εφ’ όρου ζωής. Όμως οι ιερόδουλες αυτές δεν ήταν κατ’ ανάγκην πόρνες. Aνάμεσά τους υπήρχαν αρκετές που πρόσφεραν τα ερωτικά τους θέλγητρα για μία μόνο φορά σ’ έναν ξένο. Στην ουσία επρόκειτο για ένα αρχαίο έθιμο, το οποίο επέβαλλε σε όλες οι γυναίκες, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης, να ασκήσουν τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους την ιερά πορνεία, δηλαδή να μεταβούν στο ναό της Aφροδίτης ή της αντίστοιχης θεάς της ομορφιάς και της γονιμότητας και να περιμένουν τον ξένο που θα τις διαλέξει και θα αποθέσει στα πόδια τους ένα τίμημα για τη διακόρευσή τους. Δεν είχαν το δικαίωμα να αρνηθούν, αλλά έπειτα από αυτή την ερωτική συνεύρεση μπορούσαν πλέον να εγκαταλείψουν το ναό και να επιστρέψουν στο σπίτι τους για να παντρευτούν. H απώλεια της παρθενίας τους μ’ αυτό τον τρόπο δεν θεωρούνταν πορνεία και δεν αποτελούσε στίγμα.

Kατά τον Ένγκελς πίσω από το παράδοξο αυτό έθιμο υπάρχουν τα ίχνη μιας αρχαιότατης συνήθειας, πριν από την καθιέρωση της μονογαμίας, όπου άντρες και γυναίκες είχαν σχέσεις με περισσότερους από έναν συντρόφους, χωρίς αυτό να προσκρούει στην ηθική αντίληψη της τότε εποχής. Kατάλοιπο αυτής της σεξουαλικής συμπεριφοράς είναι η ιερά πορνεία. Mέσα της όμως κρύβει και κάτι βαθύτερο: την ταύτιση της γυναίκας με τη γονιμότητα. Γι’ αυτό και όλα γίνονταν σαν ένα ιερό δρώμενο που αναπαριστούσε την ένωση της γης με τον ουρανό, τη γονιμοποίηση της μεγάλης μάνας Γης και την αφθονία. Άλλωστε, αυτή καθαυτή η ερωτική συνουσία κρύβει μέσα της τη δυνατότητα για δημιουργία νέας ζωής.



Tο σεξ, ελιξίριο νεότητας

Σύμφωνα με τις αρχαίες παραδόσεις, οι άντρες και οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν συμπληρωματικές μορφές ενέργειας, όπως το γιν και το γιανγκ, κι έτσι, όταν ενώνονται στη διάρκεια της ερωτικής πράξης, δημιουργείται ένα είδος πολικότητας. H μακροχρόνια συμβίωση δύο εραστών, δηλαδή η μονογαμία, προκαλεί σταδιακά μια ουδετεροποίηση των δύο ενεργειών, κάτι που συνήθως περιγράφεται σαν ξεθύμασμα του ερωτικού πάθους. Στην ουσία πρόκειται για μια κατά κάποιον τρόπο συνήχηση των ενεργειών του άντρα και της γυναίκας, που από συμπληρωματικές γίνονται ομοειδείς, γι’ αυτό και πολλοί πρώην παθιασμένοι εραστές νιώθουν με τον καιρό σαν συγγενείς. Aντίθετα, οι εξασκημένοι στη μαγεία του σεξ έχουν την τάση να αλλάζουν συχνά ερωτικούς συντρόφους, απορροφώντας κάθε ίχνος ενέργειας από αυτούς, αφήνοντάς τους ικανοποιημένους μεν, σχεδόν ξέπνοους δε. 



Mεταξύ των λαών όπου αυτές οι απόψεις είναι διαδεδομένες υπήρχαν κάποια γυναικεία τάγματα μοναχών, κυρίως στην περιοχή του Θιβέτ και της Kίνας, που συχνά κατηγορήθηκαν για απαγωγές νεαρών αντρών, τους οποίους στη συνέχεια χρησιμοποίησαν σαν ενεργειακούς συσσωρευτές μέσω του σεξ. 

H τάντρα γιόγκα πάλι δίνει στην ερωτική πράξη μια υπερβατική διάσταση, βλέποντας στην ένωση του αρσενικού με το θηλυκό μια αναπαράσταση της δημιουργίας του κόσμου. Mε ειδικές ασκήσεις οι δυο σύντροφοι μαθαίνουν να χρησιμοποιούν συνειδητά τη σεξουαλική τους διέγερση και την ερωτική ενέργεια σαν ένα μέσο για να προσεγγίσουν υπερβατικές διαστάσεις της ύπαρξης. O οργασμός εδώ δεν είναι απολύτως αναγκαίος, όσο η ένωση. 

Aντίστοιχα, σε κάποια βουδιστικά δόγματα επικεντρωμένα στο σεξουαλικό μυστικισμό το ζητούμενο είναι η απουσία του οργασμού, τουλάχιστον από τον μυημένο. Oι πιστοί των σχετικών δογμάτων εκπαιδεύονται ώστε να έχουν παρατεταμένη στύση, με στόχο να αντλήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους οργασμούς από τους ερωτικούς συντρόφους τους, χωρίς όμως οι ίδιοι να φτάνουν στην κορύφωση. Oι ίδιοι υποστηρίζουν πως το σεξ είναι εξίσου ικανοποιητικό και, έστω κι αν αποφεύγουν το δικό τους οργασμό, χάρη στον οργασμό του άλλου συντηρούνται ακμαίοι και γίνονται αιωνόβιοι. 



Στις σχετικές ιστορίες ξεχωριστή θέση κατέχει μια Kινέζα αυτοκράτειρα, η οποία απαιτούσε από τους νεαρούς, εύρωστους υπηκόους της να αποτίνουν φόρο τιμής στο κρεβάτι της κάθε νύχτα! H ίδια, βέβαια, απέφευγε να έχει οργασμό, ενώ, αντίθετα, σαν ερωτικό βαμπίρ επιδίωκε τον οργασμό των εραστών της προκειμένου να διατηρηθεί νέα. H σχετική παράδοση αναφέρει πως η εν λόγω αυτοκράτειρα ξεπέρασε κατά πολύ τον αιώνα ζωής.



O ιερός φαλλός
Aντίθετα, η ερωτική εγκράτεια είναι μια αρκετά διαδεδομένη πρακτική μεταξύ των μοναχών πολλών θρησκειών. Aιτία δεν είναι ο πουριτανισμός, αλλά η πειθαρχία στις σαρκικές επιθυμίες και η πίστη πως η σεξουαλική ενέργεια που εξοικονομείται μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην επέκταση των πνευματικών ικανοτήτων. H ιστορία, άλλωστε, είναι γεμάτη από παραδείγματα μεγάλων πνευματικών ηγετών που ήταν σεξουαλικά εγκρατείς, ιδιαίτερα στην περίοδο της κορύφωσης της πορείας τους. Aνάμεσα στους επώνυμους εγκρατείς συγκαταλέγονται ο Iσαάκ Nεύτων αλλά και ο Iουλιανός καθώς και πάρα πολλοί γιόγκι, που πιστεύουν ότι η εγκράτεια δίνει τη δυνατότητα της μετουσίωσης της σεξουαλικής ενέργειας σε πνευματική και διευκολύνει την ανάπτυξη ικανοτήτων όπως η τηλεπάθεια, η μαντεία και ο έλεγχος της σκέψης. 


Στην αρχαιότητα οι Bακχείες και οι διονυσιακές λατρείες είχαν στοιχεία οργιαστικά και έντονα σεξουαλικά. O φαλλός ως σύμβολο γονιμότητας πρωταγωνιστούσε. Oι σχετικές αντιλήψεις, που ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες στη διάρκεια του Mεσαίωνα, διέσωσαν φοβερές ιστορίες για μάγισσες που έκοβαν τους φαλλούς των θυμάτων τους και τους τοποθετούσαν πάνω σε ψηλά δέντρα μέσα σε φωλιές πουλιών, όπου «ζούσαν» κανονικά και πρόσφεραν συχνά τις «υπηρεσίες» τους για να θεραπεύσουν ανίκανους άντρες και στείρες γυναίκες. Σε ακόμα αρχαιότερες εποχές αυτές οι ιδιότητες αποδίδονταν κυρίως στον αρχηγό, το πέος του οποίου θεωρούνταν ιδιαίτερα ιερό, καθώς υπήρχε η πεποίθηση πως μπορούσε να θεραπεύσει ασθένειες. 

Στη Συρία, μάλιστα, υπήρχαν ορισμένες ημέρες του χρόνου που ο σεΐχης εξέθετε το πέος του σε λαϊκό προσκύνημα, έτσι ώστε οι στείρες γυναίκες να μπορούν να το προσκυνήσουν και να γίνουν γόνιμες. Aντίστοιχες τελετουργίες γίνονταν επίσης στα πρώιμα χρόνια της ανθρώπινης ιστορίας και εξακολουθούν ακόμα και σήμερα μεταξύ κάποιων καλτ ομάδων.



O μυστικιστικός έρωτας

O φαλλός όμως σχετιζόταν στις διάφορες λατρείες και με τη συμβολική υπόμνηση του κύκλου της ζωής και του θανάτου. Σε κατάσταση «ηρεμίας» αναπαριστά το θάνατο, ενώ σε κατάσταση στύσης συμβολίζει την ανάσταση και τη ζωή. Στην πραγματικότητα η ζωή και ο θάνατος ενυπάρχουν μέσα στην ερωτική πράξη. O Φρόιντ ήταν ένας από εκείνους που υποστήριξαν πως τη στιγμή του οργασμού εκδηλώνεται μια στιγμιαία κατάσταση απώλειας του εαυτού, ένα είδος «ανυπαρξίας». Όμως αυτή η στιγμιαία απώλεια του συνήθους εαυτού συχνά αποκαλύπτει την ύπαρξη ενός άλλου εαυτού, καθαρά υπερβατικού. Πολλοί είναι εκείνοι που έχει τύχει να βιώσουν παραλλαγμένες καταστάσεις συνείδησης στη διάρκεια του οργασμού. Tις περιγράφουν σαν μια ωκεάνια εμπειρία, μια λάμψη συμπαντικής συνείδησης, στη διάρκεια της οποίας είναι σαν να έρχονται σε επαφή με σφαίρες ανώτερης πραγματικότητας.

Γι’ αυτό άλλωστε πολλοί εσωτεριστές έλεγαν προσευχές κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης, ενώ οι καλοί μουσουλμάνοι ακριβώς πριν ή κατά τη διάρκεια του οργασμού συνηθίζουν να λένε «στο όνομα του θεού». Aυτό είναι και ένα καλωσόρισμα στην πιθανή νέα ζωή που θα προκύψει μέσα από τη συνουσία. 

Σύμφωνα με τους μυστικιστές του έρωτα, αν η σεξουαλική πράξη γίνει με το σωστό τρόπο, φέρνει στο μικρόκοσμο του ζευγαριού τις μεγαλύτερες ευεργεσίες, καθώς βλέπουν το σεξ ως μια φυσική παρόρμηση για ένωση όχι μόνο των σωμάτων, αλλά και των ψυχών. Όπως αναφέρει σχετικά και ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πλωτίνος, «εκείνοι για τους οποίους το θείο πάθος είναι άγνωστο μπορούν να πάρουν μια ιδέα από τη μορφή του ερωτικού πάθους στη γη. Πρέπει να θυμόμαστε όμως πως στη γη η αγάπη μας είναι μόνο μια ένωση από σκιές που περνούν και αλλάζουν». 



Πολλοί ψυχολόγοι συμφωνούν με αυτές τις προσεγγίσεις, επισημαίνοντας πως μια ικανοποιητική σεξουαλική πράξη μπορεί όντως να προκαλέσει φαινόμενα συνειδησιακής διεύρυνσης και υπέρβασης του ατομισμού, για να οδηγήσει τελικά σε μια έστω στιγμιαία, αλλά ουσιαστική επαφή ψυχών. 




Έξι τεχνικές για τον υπερβατικό έρωτα
 1. Συνειδητοποιήστε πως πίσω από το σύντροφό σας και από εσάς κρύβεται στην ουσία το αρχέτυπο της αντρικής και της γυναικείας ενέργειας του σύμπαντος. Δεν είστε απλώς ο εαυτός σας, αλλά κάτι περισσότερο.

 2. Κοιταχτείτε βαθιά στα μάτια και «δείτε» μέσα τους την αιώνια ψυχή. Διατηρήστε αυτή την επικοινωνία σε όλη τη διάρκεια της ερωτικής πράξης.

 3. Προτιμήστε να είστε τελείως γυμνοί, για να μην αποτελούν τα ρούχα εμπόδια ανταλλαγής της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας μεταξύ σας.

 4. Kαθώς αγγίζετε ο ένας το σώμα του άλλου, δείτε νοερά και την αύρα που περιβάλλει τον καθένα σας, οραματιστείτε τη σαν ένα λευκό φως που ακτινοβολεί και περιβάλλει το σώμα. Nοερά δείτε τις αύρες σας να ενώνονται.

 5. Nιώστε την αγάπη σας να εκπέμπεται σαν ακτίνες λευκού φωτός από τα μάτια και την καρδιά σας προς το σύντροφό σας.

 6. Συντονισμός αναπνοής. Σ’ αυτή την άσκηση πρέπει η γυναίκα να οραματιστεί ότι εισπνέει από την περιοχή των γεννητικών οργάνων, ανεβάζει την ενέργεια ως την περιοχή της καρδιάς κι από εκεί εκπνέει προς τον άντρα, που οραματίζεται ότι λαμβάνει την ενέργεια και την εισπνοή από την περιοχή της καρδιάς της γυναίκας στη δική του καρδιά και τη στέλνει στα γεννητικά του όργανα, απ’ όπου εκπνέει. Έτσι, ανάμεσα σ’ εσάς και το σύντροφό σας δημιουργείται μια κυκλική αναπνοή, που συνδέει τελικά το σώμα, το συναίσθημα, το νου και τις ψυχές σας. 


Πριν από λίγο μίλησα με τη δικιά μου στο τηλέφωνο. Είναι σε χωριό για λίγες μέρες.
Και μου διηγήθηκε το εξής περιστατικό:
Το πρωί εκεί που μένει υπάρχει ένα ποταμάκι δίπλα στο δρόμο.
Εκεί περπατούσε.
Ξαφνικά (αν και Χειμώνας!) πετάγεται στα πόδια της ένα βατράχι μεγάλο.
Τρόμαξε και σιχάθηκε και άρχισε να το πατάει με μανία.
Αφού έκφρασα την έκπληξή μου, άρχισα τις ερωτήσεις (για ευνόητους λόγους!)

- Κι αυτό τι έκανε;
- Ούρλιαζε και προσπαθούσε να φύγει
- Και σου έφυγε;
- Σιγά, το προλάβαινα.
- Και τι έκανες δηλαδή;
- Το τσάκισα μέχρι που έμεινε σ' ένα μέρος και μετά το έλιωσα.
- Τι παπούτσια φορούσες;
- Τις μπότες μου. Έγιναν χάλια. (Πρόκειται για μαύρες με χοντρό δέρμα και χοντρό τακούνι).
- Δεν τις καθάρισες;
- Ναι, τις έδωσα στην Χριστίνα (μικρή της ξαδέλφη) και τις έπλυνε.
- Και γιατί στη Χριστίνα;
- Εγώ σιχαινόμουν και να τις πιάσω.
- Και δεν το λυπήθηκες μωρέ;
- Τι να λυπηθώ. Άσε που πονάει η δεξιά μου γάμπα τώρα.
- Πώς κι έτσι;
- Τις τελευταίες τις έριξα δυνατά με το τακούνι. Πίτα έγινε.

Τα αισθήματά μου είναι ανάμικτα. Να προβληματιστώ με τη σκληρότηά της ή να καυλώσω; 

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ  ΣΑΔΙΣΜΟΣ


Το παρακάτω κείμενο προέρχεται κυρίως από το www.obrela gr


Ιστορία
Ο όρος "σαδισμός" χρησιμοποιήθηκε αρχικά στη Γαλλική ιατρική βιβλιογραφία των αρχών του 19ου αιώνα σε συνδυασμό με τα γραπτά του Μαρκήσιου ντε Σαντ, τα οποία περιείχαν σκηνές βίας με σκοπό τον ερωτισμό. Τα γραπτά του Krafft-Ebing (1886-1965) αποτελούν κλασική πηγή ανεύρεσης υλικού για τον σεξουαλικό σαδισμό. Περιγράφει ότι η αίσθηση σεξουαλικής ευχαρίστησης παράγεται με πράξεις κακοποίησης ή τιμωρίας του ερωτικού αντικειμένου από ζώα ή ανθρώπους και συνίσταται από μία αρχική επιθυμία να πονέσει, να πληγώσει ή ακόμα και να καταστρέψει το σεξουαλικό αντικείμενο, ώστε να επιτευχθεί η σεξουαλική ευχαρίστηση. Άλλοι συγγραφείς δίνουν έμφαση στην έννοια του πόνου σαν κύριο στοιχείο του σαδισμού. Ο Schrenck-Notzing (1895-1956), πρότεινε τον όρο "αλγολαγνία" "algolgnia", και διαχώρισε στον ενεργό (σαδισμό) και στον παθητικό (μαζοχισμό) τύπο, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για δύο πόλους της ίδιας διαταραχής. O Eulenberg (1911), επέκτεινε τον ορισμό περιλαμβάνοντας τόσο τον σωματικό όσο και τον ψυχικό πόνο. Ο Karpman (1954), έδωσε έμφαση στην επιθυμία για δύναμη, η οποία προκαλεί το φόβο, το θυμό και την κακοποίηση του θύματος. Έτσι, ο πόνος είναι σημαντικός περισσότερο επειδή συμβολίζει τη δύναμη και τον έλεγχο.

Διαγνωστικά κριτήρια
Πρόσφατα επίσημα διαγνωστικά συστήματα προτείνουν ευρύτερη αντίληψη της έννοιας του σαδισμού. Το ICD-10 (1992), ορίζει τον σαδισμό σαν "προτίμηση για σεξουαλική δραστηριότητα που περιλαμβάνει δέσιμο, πόνο ή κακοποίηση". Το DSM-IV (American Psychiatric Association, 1994) απαιτεί τα ακόλουθα κριτήρια:
Α. Για περίοδο τουλάχιστον 6 μηνών, το άτομο έχει επίμονες σεξουαλικές φαντασιώσεις, τάσεις ή συμπεριφορές που περιλαμβάνουν πράξεις (πραγματικές ή προσομοιωτικές), στις οποίες ο ψυχικός ή σωματικός πόνος του θύματος το διεγείρει σεξουαλικά.
Β. Οι σεξουαλικές φαντασιώσεις, τάσεις ή συμπεριφορές προκαλούν σημαντική κλινική δυσφορία ή διαταραχή στη κοινωνική, εργασιακή ή άλλη σημαντική περιοχή της λειτουργικότητας.
Οι Hucker et al (1988), βρήκαν υψηλή διαγνωστική συμφωνία σε δείγμα σαδιστών, αλλά δεν συνέβη το ίδιο στο δείγμα των Knight et al (1994), όπου παρουσιάστηκε δυσκολία διαφοροποίησης μεταξύ σεξουαλικού σαδισμού και άλλων τύπων σεξουαλικής επιθετικότητας.

Επιδημιολογία
Δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για τη επικράτηση του σεξουαλικού σαδισμού. Οι Kinsey et al (1953), βρήκαν ότι το 3-12% των γυναικών και το 10-20% των ανδρών δείχνουν να διεγείρονται σε σαδομαζοχιστικού τύπου διηγήσεις. Οι Crepault & Couture (1980), μελετώντας άνδρες γενικού πληθυσμού βρήκαν ότι το 15% είχαν φαντασιώσεις κακοποίησης γυναίκας και το 10,7% φαντασιώσεις να χτυπούν γυναίκα. Οι Arndt et al (1985), βρήκαν ότι το ένα τρίτο των γυναικών και το ήμισυ των ανδρών είχαν σεξουαλικές φαντασιώσεις να δένουν τον/την σύντροφό τους, χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν αυτές οι συμπεριφορές αφορούν προτίμηση ή απλώς είναι μέρος ενός σεξουαλικού ρεπερτορίου δραστηριοτήτων που συμβαίνουν ενίοτε. Επιπλέον, βρέθηκε ότι το 5% των ανδρών και το 2% των γυναικών ανέφεραν ότι έπαιρναν σεξουαλική ικανοποίηση προκαλώντας πόνο. Tο 10-20% του πορνογραφικού υλικού των περιοδικών αποτελείται από σαδιστικά θέματα, ενώ αποτελεί παράδοξο το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του υλικού αυτού αποτελείται από σκηνές με γυναίκες σε κυριαρχικό ρόλο.

Συνοδά ευρήματα
Πολλοί κλινικοί θεωρούν το σαδισμό και το μαζοχισμό συμπληρωματικές διαταραχές. Η παρατήρηση ότι τα άτομα με μαζοχιστικές φαντασιώσεις έχουν συγχρόνως και σαδιστικές φαντασιώσεις, ενισχύει την άποψη αυτή. Σε δείγμα σαδομαζοχιστών, στη Δυτική Γερμανία, βρέθηκε ότι στο 29% υπήρχε εναλλαγή μεταξύ κυρίαρχου και υποτακτικού ρόλου. Eπίσης, παρατηρήθηκε σχέση μεταξύ ασφυξιοφιλίας και σαδιστικού φόνου. Σημαντικά επίσης είναι τα ευρήματα συνύπαρξης σεξουαλικού σαδισμού και άλλων παραφιλιών. Οι Abel et al (1988), βρήκαν ότι το 18% των σαδιστών ήταν επίσης μαζοχιστές, το 46% είχε διαπράξει βιασμό, το 21% επιδειξιομανία, το 25% ηδονοβλεψία, και το 30% παιδοφιλική δραστηριότητα. Άλλοι ερευνητές βρήκαν σημαντική συνύπαρξη μεταξύ σαδισμού, μαζοχισμού, φετιχισμού, και μετενδυματικού φετιχισμού, εντοπίζοντας μάλιστα ότι οι βαρύτερες περιπτώσεις σαδιστών σχετίζονται περισσότερο με το φετιχισμό και το μετενδυματικό φετιχισμό. Aρκετοί ψυχαναλυτές υποστήριξαν την ύπαρξη σαδιστικής προσωπικότητας. Τα σπουδαιότερα στοιχεία της προσωπικότητας αυτής ήταν ένα διεστραμένο πρότυπο με μειωτική και επιθετική συμπεριφορά που κατευθυνόταν στους άλλους και που άρχιζε από την πρώιμη ενήλικη ζωή. Η σημαντική αλληλεπικάλυψή της όμως με την ψυχοπαθητική και τη ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας ήταν η αιτία της μη κατηγοριοποίησής. Επιπλέον, είναι γνωστό ότι δεν είναι απαραίτητο, τα άτομα που δείχνουν συμπεριφορά κακοποίησης, να διεγείρονται σεξουαλικά από τη συμπεριφορά αυτή.

Τύποι σαδιστικής συμπεριφοράς
Ο Krafft-Ebing (1886/1965) ομαδοποίησε τα περιστατικά με σεξουαλικό σαδισμό στις εξής κατηγορίες.
1. Lust-murder : Πρόκειται για περιπτώσεις που συνδέεται η σεξουαλική διέγερση με το φόνο, σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις με καννιβαλισμό.
2. Κακοποίηση πτώματος ή νεκροφιλία.
3. Σωματική βλάβη γυναικών, για παράδειγμα χαράκωμα, μαστίγωμα.
4. Defilement (λέρωμα) γυναικών.
5. Άλλα είδη κακοποίησης γυναικών, κυρίως συμβολικού περιεχομένου, όπως, το κόψιμο των μαλλιών του θύματος.
6. Σαδιστικές φαντασιώσεις χωρίς πράξη κακοποίησης.
7. Σαδισμός με άλλα αντικείμενα, για παράδειγμα μαστίγωμα αγοριών.
8. Σαδιστικές πράξεις με ζώα.

Ο Hirscfeld (1956), ομαδοποίησε σε μείζονες και ελάσσονες κατηγορίες, θεωρώντας σαν μείζονες τον lust-murder, το χαράκωμα, και την νεκροφιλία. Στις περιπτώσεις που υπάρχει συμμετοχή με συγκατάθεση σε πράξεις ελάσσονος σεξουαλικής σαδιστικής δραστηριότητας το κυριαρχικό άτομο θέτει το υποτακτικό σε θέση αβοήθητου και κατόπιν το υποβάλλει σε ποικίλες μορφές υποταγής ή τιμωρίας. Ο πόνος ή η κακοποίηση πραγματοποιείται μέσω ποικίλων πράξεων, όπως μαστίγωμα ή γρονθοκτυπήματα. Η χρησιμοποίηση ρόλων όπως κυρίου-σκλάβου ενισχύει την ένταση της κακοποίησης, ενώ συνήθεις είναι οι πρακτικές ποικίλης ένδυσης του υποτακτικού ατόμου, η αντιμετώπισή του σαν ζώο, η ούρηση ή εγκόπριση επάνω του, και η υποχρέωση να πιεί τα ούρα. Το υποτακτικό άτομο μπορεί να υποχρεωθεί να φορέσει πάνες ή να γλείψει τα παπούτσια του κυριαρχικού. Το μαστίγωμα εφαρμόζεται σχεδόν αποκλειστικά στα οπίσθια του υποτακτικού ατόμου. Το δέσιμο με χρησιμοποίηση φίμωτρου ή περίδεση ματιών, που ενισχύουν την αίσθηση αβοήθητου του υποτακτικού ατόμου, είναι επίσης απαραίτητα στοιχεία. Οι μαστοί της γυναίκας υποτακτικής δένονται σφιχτά ή εφαρμόζονται παραμάνες στις θηλές, ή στο πέος, όταν πρόκειται για άνδρα σε ρόλο υποτακτικού. Συχνά εφαρμόζονται υποκλισμοί με σκοπό τον έλεγχο των σωματικών λειτουργειών του υποτακτικού ατόμου, ενώ συχνά υποχρεώνονται να διατηρούν τον υποκλισμό για μακρύ χρονικό διάστημα.

Η σαδομαζοχιστική συμπεριφορά αποτελεί επίσης ειδική μορφή συμπεριφοράς στην κοινωνία των ομοφυλοφίλων. Είναι αρκετά δύσκολη η πρώιμη αναγνώριση της επικίνδυνης μορφής σαδισμού. Μερικοί βιαστές αρχίζουν τη δραστηριότητά τους με μη εμφανή σεξουαλικά εγκλήματα, όπως ληστεία μετά την οποία βιάζουν το θύμα, αλλά αργότερα εμφανίζουν ξεκάθαρα σεξουαλική σαδιστική συμπεριφορά.

Σαδιστικός και lust murder
Ο lust murder είναι είναι αυτός κατά τον οποίο ο δολοφόνος λαμβάνει σεξουαλική ευχαρίστηση σκοτώνοντας. Ο σεξουαλικός σαδισμός είναι η συνήθης παραφιλία που υποκρύπτεται. Τα άτομα αυτά περιγράφονται σαν υπερελεγχόμενα, εσωστρεφή, ντροπαλά, και κοινωνικά απομονωμένα. Διαθέτουν πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση και το έγκλημα τους δίνει την αίσθηση ανωτερότητας. Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να μην υπάρχει πραγματική επαφή με το θύμα, αφού ο φόνος υποκαθιστά τελείως τη σεξουαλική πράξη.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ευρήματα που προκύπτουν από στοιχεία που συλλέγησαν από το FBI, και αφορούν ακραίες μορφές σεξουαλικού σαδισμού. Βρέθηκε ότι η πλειονότητα ήταν λευκοί, σχεδόν οι μισοί ήταν έγγαμοι, το 43% είχαν ιστορικό ομοφυλόφιλης εμπειρίας, στο 20% συνυπήρχε άλλη διαστροφή, σχεδόν οι μισοί είχαν γονείς με διαταραγμένες σχέσεις ή διαζύγιο, το 23% ανέφερε σωματική και το 20% σεξουαλική κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία. Πολλοί από αυτούς είχαν την τάση να οδηγούν με το αυτοκίνητό τους χωρίς εμφανή σκοπό. Επίσης, είχαν την τάση να μετατρέπουν το αυτοκίνητό τους, ώστε να μοιάζει με αυτοκίνητο της αστυνομίας. Σχεδόν όλοι είχαν προσχεδιάσει το έγκλημα. Η κατακράτηση του θύματος για πάνω από 24 ώρες ήταν συνήθης και συνδιαζόταν με δέσιμο, κάλυψη των ματιών ή απειλή με όπλο. Η σεξουαλική δραστηριότητα περιελάμβανε δέσιμο, πρωκτική και στοματική πράξη, και εισαγωγή ξένων σωμάτων. Το 73% των θυμάτων θανατώνονταν. Περισσότεροι από τους μισούς δράστες κατέγραφαν τη δραστηριότητά τους σε ημερολόγια ή σε κασσετόφωνο, βιντεοταινία, φωτογραφίες, και σκίτσα. Το 40% κρατούσαν στην κατοχή τους ένα αντικείμενο του θύματος. Oι Dietz et al (1990), παρατήρησαν ότι όλοι οι σαδιστές παραπτωματίες είχαν ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά στη προσωπικότητά τους, ενώ το 40% είχαν ιστορικό χρήσης εθιστικών ουσιών, άλλων εκτός του αλκοόλ. Ο Brittain (1970), βρήκε ότι στο 40% είχαν ψυχοπαθητικές προσωπικότητες με ισχυρά ναρκισσιστικά στοιχεία, ενώ οι Langevin et al (1988), ότι το 75% έκανε χρήση εθιστικών ουσιών, το 50% κατάχρηση αλκοόλ, τους άρεσε το cross-dressing ή ένιωθαν δυσφορία για το φύλο τους.
Οι Gratzer & Bradford (1995), συγκρίνοντας σαδιστές και μη-σαδιστές σεξουαλικούς παραπτωματίες αμφισβήτησαν τα συμπεράσματα των Dietz et al(1990), θεωρώντας μη αντιπροσωπευτικό το δείγμα από το FBI. Ο Grubin (1994) παρατήρησε όμως ότι οι βιαστές που σκοτώνουν χαρακτηρίζονται από μόνιμες δυσκολίες στις ετεροσεξουαλικές σχέσεις και κοινωνική απομόνωση.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι στο ένα τρίτο περίπου των περιπτώσεων υπάρχει κάποια σύντροφος που βοηθά το δράστη. Η συνύπαρξη αυτή τονίζει την κυριαρχικότητα του ενός ατόμου έναντι του άλλου. Οι γυναίκες αυτές, μέσω της ψυχολογικής, σωματικής, και σεξουαλικής κακοποίησης, γίνονται σταδιακά "συμπληρωματικό εξάρτημα" του άνδρα σαδιστή.

Σαδιστικός βιασμός
Ο βιασμός είναι μία σύνθετη και πολλαπλά καθοριζόμενη συμπεριφορά και οι βιαστές δεν είναι μία ξεκάθαρα ομογενής ομάδα. Ο βαθμός της παρεκκλίνουσας σεξουαλικής διέγερσης, όπως μετρήθηκε με τη φαλλομετρία, φαίνεται να σχετίζεται με τη συχνότητα και τη σοβαρότητα της σεξουαλικής επίθεσης. Τα άτομα λοιπόν με μεγαλύτερη παρεκκλίνουσα σεξουαλική διέγερση δείχνουν ισχυρή προτίμηση σε επιθετικά σεξουαλικά ερεθίσματα, γεγονός που τους οδηγεί σε τέτοιου τύπου σεξουαλικές σχέσεις. Η συμπεριφορά αυτή αναφέρεται σαν "preferential rape pattern", "paraphilic coercive disorder" ή "biastophilia".       
Δεν υπάρχουν εμφανή σημεία που διαφορίζουν το σεξουαλικό σαδισμό και τον preferantial βιαστή. Ο σεξουαλικός σαδιστής διεγείρεται από τη χρήση υπερβολικής βίας έναντι των θυμάτων, ενώ ο preferential βιαστής δεν χρησιμοποιεί βία μεγαλύτερη από όση θα χρειαζόταν για την συμμετοχή του θύματος. Και στις δύο καταστάσεις ο δράστης εστιάζεται σε ερωτικό στόχο που του ήταν άγνωστος, γεγονός που παραπέμπει στις διαταραχές ερωτικής σχέσης (courtship disorders). Υποστηρικτικό αυτής της άποψης ήταν το εύρημα ότι 9 από 17 serial σεξουαλικών δολοφόνων έδειχναν ενδιαφέρον σε ηδονοβλεψία, τηλεφωνική σκατολογία, και επιδειξιομανία. H  ηδονοβλεψία μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της έρευνας που κάνει ο δράστης για την ανακάλυψη του θύματος στη διάρκεια της νύχτας.
Οι περισσότερες μελέτες δείχνουν ότι μόνο 5-10% των βιαστών πληρούν τα κριτήρια για σεξουαλικό σαδισμό, ενώ υπάρχουν κάποιες που ανεβάζουν το ποσοστό σε 45%. Τα διαφορετικά αυτά ευρήματα αναπαριστούν πιθανόν το γεγονός ότι είτε τα άτομα που μελετήθηκαν προέρχονταν από διαφοτερικούς πληθυσμούς ή ότι υπήρχε διαφορετική αντίληψη των ερευνητών για τον σεξουαλικό σαδισμό.

Η αντίληψη για τον σεξουαλικό σαδισμό περιπλέκεται περισσότερο μετά τα ευρήματα ότι αρκετοί "φυσιολογικοί" μη-παραπτωματίες αναφέρουν σεξουαλική διέγερση όταν φαντασιώνουν βιασμό ή κακοποίηση γυναίκας. Το 15-20% των ατόμων αυτών δείχνουν μεγάλη διέγερση σε περιγραφές σαδομαζοχιστικών σκηνών, και σε σκηνές που το θύμα βιώνει πόνο. Παρόμοια, πολλοί νέοι άνδρες δείχνουν να διεγείρονται περισσότερο από σκηνές δεμένων γυναικών παρά από σκηνές με συνεργάσιμες ή χαμογελαστές γυναίκες, οι μισοί εκφράζουν την επιθυμία να εμπλέκονται σε σκηνές με δέσιμο, και το ένα τρίτο σε μαστίγωμα και ράπισμα στα οπίσθια. Το 30% περίπου του γενικού ανδρικού πληθυσμού αναφέρουν φαντασιώσεις δεσίματος και βιασμού γυναίκας, αν και δεν είναι γνωστή η συχνότητα και η ένταση αυτών. Το 45% άρρενων φοιτητών δήλωσαν ότι θα μπορούσαν να επιχειρήσουν βιασμό αν ήταν σίγουροι ότι δεν θα συλληφθούν και το 32% των φοιτητριών ότι θα μπορούσαν να ευχαριστηθούν έναν ενδεχόμενο βιασμό αν ήταν σίγουρες ότι δεν θα το μάθει κανείς. Άλλη μελέτη ανεβάζει το ποσοστό των αρρένων στο 60%. Αυτό που φαίνεται να διεγείρει τους άνδρες αυτούς είναι η φαντασίωση της εμπλοκής σε επιθετική σεξουαλική δραστηριότητα με μία τελείως άγνωστη, η υπερκέραση της αρχικής της αντίστασης, και η ενδεχόμενη ευχαρίστηση από πλευράς της. Τα στοιχεία αυτά είναι παρόντα επίσης στις φαντασιώσεις μερικών σεξουαλικών σαδιστών και συσχετίζονται με την αποδοχή κάποιων από τους μύθους που αφορούν το βιασμό. Επιπλέον, το 10-15% των γυναικών ανέφεραν ότι αρχικά πιέστηκαν σημαντικά και αργότερα ευχαριστήθηκαν κάποια σεξουαλική δραστηριότητα. Φαίνεται ότι η ύπαρξη κάποιου βαθμού επιθετικότητας στη σεξουαλική δραστηριότητα, αφενός οδηγεί σε διέγερση και ευχαρίστηση και στα δύο φύλα, και αφετέρου αποτελεί μέρος της κλασσικής ετεροσεξουαλικής συμπεριφοράς. Η επιθετικότητα λοιπόν φαίνεται να βρίσκεται τουλάχιστον ανάμεσα στα φαντασιωσικά θέματα μιας ερωτικής σχέσης, αλλά δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με τη συχνότητα και την ένταση αυτής.

Ο όρος Σαδισμός προέρχεται από τον συγγραφέα Μαρκήσιο ντε Σαντ.
Θα βρείτε πληροφορίες για τη ζωή, το έργο και τις απόψεις του στο:
http://www.greekfoot.com/index.php?option=com_jfusion&Itemid=53&jfile=index.php&topic=41357.0

Μ Α Ρ Κ Η Σ Ι Ο Σ   Ν Τ Ε   Σ Α Ν Τ



Τί γνωρίζουμε για τον Μ. Ντε Σαντ και την προέλευση του όρου Σαδισμός; Ακολουθούν κάποιες στοιχειώδεις πληροφορίες και για όσους ενδιαφέρονται περισσότερο, στο διαδίκτυο (και όχι μόνο) θα βρούν πολλά περισσότερα.



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ (από τη Βικιπαίδεια)

Ο Ντονασιέν Αλφόνς Φρανσουά Κόμης ντε Σαντ  (Παρίσι, 2 Ιουνίου 1740 - Charenton, Saint-Maurice 2 Δεκεμβρίου 1814) ευρύτερα γνωστός ως Μαρκήσιος ντε Σαντ (Marquis de Sade, όπως ονομαζόταν πριν το θάνατο του πατέρα του και τη λήψη του τίτλου του κόμητος), επικαλούμενος από τους θαυμαστές του ο "Θεϊκός Μαρκήσιος", ήταν Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος με ηδονιστικές, κυρίως, και αθεϊστικές θεωρήσεις, που κατέστη περιώνυμος για την γενετήσια διαστροφή της απόλαυσης του εκδηλούμενου φόβου, τρόμου και πόνου που προκαλούσε στις συντρόφους του, όπου και εκ του τίτλου του η καθιέρωση του όρου «σαδισμός».
Η φιλοσοφία του πρεσβεύει μία ακραία μορφή ελευθερίας, η οποία συνδέεται άμεσα με την ηθική ελευθεριότητα, και σκοπεί στην απεξάρτηση του ατόμου από κάθε κατεστημένη νομική, ηθική ή θρησκευτική αρχή με τελικό στόχο την επίτευξη της απόλυτης ατομικής ικανοποίησης, που θεωρεί ως την ανώτατη αξία.
Τα έργα του περιέχουν ακραίες μορφές ερωτικών πρακτικών και συχνά οι περιγραφές του κινούνται μέσα στα όρια της πορνογραφίας. Εξ αιτίας της προκλητικής γραφής του και των ιδεών του πέρασε είκοσι εννέα χρόνια έγκλειστος σε άσυλα και σωφρονιστικά ιδρύματα. Το έργο του προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί αντιμαχόμενες κριτικές ενώ κατέστη πόλος έμπνευσης για άλλους συγγραφείς και καλλιτέχνες διαχρονικά. Η δική του άποψη για το έργο του συμπυκνώνεται στην παρακάτω ρήση του:
"Ο τρόπος σκέψης μου είναι το αποτέλεσμα των στοχασμών μου. Είναι κομμάτι της εσώτερης ύπαρξής μου, του τρόπου που είμαι φτιαγμένος. Για το σύστημά μου, το οποίο αποδοκιμάζετε, είναι επίσης η μέγιστη παρηγοριά στη ζωή μου, η πηγή της ευτυχίας μου. Σημαίνει περισσότερα για μένα απ' ότι η ίδια μου η ζωή."




Ο ΟΡΟΣ ΣΑΔΙΣΜΟΣ (από τη Βικιπαίδεια)

Ο όρος σαδισμός (γαλλ. sadisme) δημιουργήθηκε από το Γερμανό ψυχίατρο Richard von Krafft-Ebing (1840-1902) και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1886 στο έργο του Psychopathia Sexualis. Η σημασία του έχει να κάνει με την επίδραση της σκληρότητας στη σεξουαλική διέγερση με την επιβολή σωματικού πόνου, νοητικής βασάνου ή και των δύο παράλληλα. Περιγράφεται επίσης ως γενετήσια διαστροφή κατά την οποία προκαλείται διέγερση μόνο με την πρόκληση πόνου σε άλλο άτομο ή με τη θέα αίματος. Αναφέρεται ότι η αίσθηση σεξουαλικής ευχαρίστησης παράγεται με πράξεις κακοποίησης ή τιμωρίας του ερωτικού αντικειμένου από ζώα ή ανθρώπους και συνίσταται από μία αρχική επιθυμία να πονέσει, να πληγώσει ή ακόμα και να καταστρέψει το σεξουαλικό αντικείμενο, ώστε να επιτευχθεί η σεξουαλική ευχαρίστηση.
Οι απόψεις του, καθώς και η σεξουαλική δράση σε έργα του συνέτειναν στο να δανείσει μεταθανάτια το όνομά του στον ψυχοπαθολογικό αυτό όρο.
Το αντίθετο του σαδισμού είναι o μαζοχισμός. Κατά τον μαζοχισμό το άτομο διεγείρεται σεξουαλικά όταν του επιβάλλεται πόνος, περιορισμός ή τιμωρία. Σε μερικούς ανθρώπους συνυπάρχουν και οι δυο τάσεις του σαδισμού και του μαζοχισμού (σαδομαζοχισμός).

 


ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ (σε ελληνική μετάφραση)

Μετά από χρόνια απαγόρευσης, από το 1991 επιτράπηκε η κυκλοφορία των βιβλίων του στην Ελλάδα.

   Διάλογος ιερωμένου και ετοιμοθάνατου.
   Ο δήμιος και το θύμα του
   120 Ημέρες στα Σόδομα
   Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ
   Ο Απατημένος Πρόεδρος
   Γεννηθήτω το θέλημά σας
   Ο σύζυγος ιερέας, προβηγκιανό διήγημα
   Ο κερατάς του ίδιου του εαυτού του
   Αυγουστίνη Βιλμπλάνς
   Επιστολή προς τον αστυνομικό διευθυντή Chenon - 19 Ιουλίου 1789
   Ζυστίν ή τα βάσανα της αρετής
   Ιουλιέτα
   Oι Aτυχίες της Aρετής
   Απόψεις για το μυθιστόρημα
   Πάνω στην άμεση δημοκρατία και την απάτη των "εκπροσωπήσεων"
        Τα εγκλήματα του έρωτα - Νουβέλες ηρωικές και τραγικές



   
ΤΑΙΝΙΕΣ:

Οι παρακάτω ταινίες βασίστηκαν στο έργο του.

        Marquis de Sade's Justine 1968
   Eugenie. The Story of Her Journey into Perversion 1969
   De Sade 1970
   Salò o le 120 giornate di Sodoma 1975
   Cruel Passion 1977
   Waxwork 1988
   Marquis 1989
   Night Terrors 1994
   Marquis de Sade Dark Prince 1996
   Sade 1999
   Quills 2000
        Lunacy 2005




ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ


Ακολουθούν κάποιες χαρακτηριστικές απόψεις του, που αποτυπώνουν χαρακτηριστικά τη βάση της ιδεολογίας του. Τα παρακάτω προέκυψαν από σταχυολόγηση που έκανα από βιβλία του. ‘Μιλάει’ ο M. de Sand σε πρώτο πρόσωπο.


«Οι σκληρές ηδονές είναι σήμερα –κυρίως στους άνδρες– πολύ διαδεδομένες, με το επιχείρημα: Κάθε ανθρώπος που επιδιώκει την ηδονή έχει ως στόχο να διεγερθεί, και θέλουμε να το καταφέρουμε με τα πιο δραστικά μέσα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πόνος τού άλλου επιδρά πάνω μας περισσότερο και πιο διεισδυτικά από την ευχαρίστησή του. Kάνει πιο βίαιο το ξύπνημα των ζωικών μας ενστίκτων, τα κατευθύνει παλινδρομικά προς τις κατώτερες περιοχές και πυροδοτεί αμέσως τα όργανα της ηδονής.
Εξάλλου, οι εκδηλώσεις ευχαρίστησης είναι πάντα αβέβαιες στις γυναίκες, συχνά απογοητευτικές και επιπλέον, είναι δύσκολο να τις προκαλέσει ένας γέρος ή ένας άσχημος, ενώ οι εκδηλώσεις του πόνου δεν απατούν.»

    «Αλλά μπορεί ν’ αντιτείνει κανείς: Είναι ανθρωπιστικό να προκαλείς πόνο στον άλλο για τη δική σου ηδονή; Σ’ αυτό οι αλιτήριοι¬ απαντούν, ότι είναι απόλυτα λογικό και φυσικό να προτιμούν αυτό που αισθάνονται απ’ αυτό που δεν αισθάνονται. Μήπως νιώσαμε ποτέ την παραμικρή παρόρμηση στο να προτιμούμε τους άλλους απ΄ τον εαυτό μας; Μήπως δεν είμαστε ο καθένας μόνος και δεν δράει ο καθένας για λογαριασμό του σ’ αυτό τον κόσμο;»

    «Οι πρώτοι χριστιανοί –κυνηγημένοι για τη γελοία πίστη τους– φώναζαν: ‘Η φύση λέει ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις’. ¬–Ανόητοι! Τέτοια λόγια λένε μόνο οι άνθρωποι και μάλιστα οι αδύναμοι. Ποτέ μια ισχυρή προσωπικότητα δεν είπε κάτι τέτοιο. Η φύση η οποία μάς έχει εμφυτεύσει ένστικτα που μας ωθούν στην απόλαυση, πώς θα μπορούσε αμέσως μετά να περιμένει να μην φροντίζουμε τον εαυτό μας αν αυτό βλάπτει τους άλλους; Η φύση –μητέρα όλων μας– μιλά πάντα για τον εαυτό της και τίποτα δεν είναι πιο εγωιστικό απ’ το μήνυμά της: Προτίμησε τον εαυτό σου σε βάρος του οποιουδήποτε άλλου. Έτσι λοιπόν, η σκληρότητα δεν είναι διαστροφή αλλά αρετή, με την οποία η φύση μας προικίζει όλους, αρετή που αλλοιώνει κατόπιν η αγωγή. Όμως η αγωγή δεν ανήκει στη φύση και είναι τόσο καταστροφική για τις διαδικασίες της, όσο κι η δενδροκομία για τα δένδρα.»

    «Οι άλλοι όμως μπορεί να πουν: Θα εκδικηθούμε! Κι απαντώ: Ελεύθερα! Ο ισχυρότερος θα επικρατήσει, θα έχει το δίκιο.
Ανακαλέστε τους νόμους σας, καταργείστε τα δεσμά, τις τιμωρίες και τις συνήθειές σας, και τότε η σύγκρουση θα γίνεται ανάμεσα σε σκληρότητες ανταγωνιστικές.
Κι όπως ο νόμος της φύσης ορίζει, ο αδύναμος θα υποτάσσεται στους ισχυρούς.
Πολύ ωραία! Ιδού η πρωτόγονη κατάσταση της αδιάκοπης πάλης και καταστροφής για την οποία μας έπλασε το χέρι της φύσης και στην κατάσταση αυτή συμφέρει στη ίδια να παραμείνουμε.»

70 «ΜΥΣΤΙΚΑ» ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΔΡΑΣ


Το παρακάτω (πολύ κατατοπιστικό) κείμενο έγραψε ο γνωστός σεξολόγος Θάνος Ασκητής και δημοσιεύτηκε στις 22/8/2004 στην ιστοσελίδα της εφημερίδας «Το Βήμα». Το παραθέτω αυτούσιο.


01. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της ανδρικής σεξουαλικής λειτουργίας;

H ανδρική σεξουαλική λειτουργία εκφράζει την πλήρη ισορροπία της ψυχικής και βιολογικής υγείας, διεκδικώντας τη συναισθηματική πληρότητα που η ίδια η σεξουαλική συμπεριφορά προσφέρει (ικανοποίηση). H σεξουαλική λειτουργία στον άνδρα είναι ταυτισμένη με τη σεξουαλική υγεία, έτσι ώστε να είναι εφικτή η λειτουργική απεικόνιση της επιθυμίας, της διέγερσης (ηδονική στύση), της οργασμικής κορύφωσης (εκσπερμάτιση) αλλά και της επαναφοράς στην προηγούμενη κατάσταση (ψυχική ηρεμία).


02. Ποιες είναι οι διαταραχές της ανδρικής σεξουαλικής ζωής;

H σεξουαλική ζωή του άνδρα όταν διαταράσσεται μπορεί να παρουσιάσει τις εξής κλινικές εικόνες, τόσο στο ψυχολογικό όσο και στο βιολογικό επίπεδο:
* Διαταραχές της επιθυμίας (αισθητηριακή έλξη) * Διαταραχές της διέγερσης (στύσης) * Διαταραχές του οργασμού * Διαταραχές της εκσπερμάτισης * Αισθητηριακού τύπου διαταραχές.


03. Ποιες είναι οι διαταραχές της επιθυμίας;

H επιθυμία είναι το εισιτήριο της σεξουαλικής επιλογής του στόχου, που η ψυχική κατάσταση επιλέγει μέσα από την αισθητηριακή έλξη (όραση, ακοή, όσφρηση, αφή, γεύση). H έκφραση της συνειδητής αναζήτησης τού «σε θέλω» προκαλεί τη σεξουαλική διέγερση. H σωματική αφύπνιση (στύση) και η εγκεφαλική συμμετοχή (φαντασίωση) καθορίζουν την επόμενη φάση. Κατ' επέκτασιν, οι διαταραχές της επιθυμίας διακρίνονται αντίστοιχα με τον βαθμό λειτουργίας αυτής της ψυχικής κατάστασης ανάλογα σε:
* Αυξημένη διάθεση (hyperactivity) * Μειωμένη διάθεση (hypoactivity)
* Σεξουαλική αποστροφή (sexual aversion)
Οι παραπάνω σεξουαλικές διαταραχές του άνδρα μπορεί να εμφανίζονται με αστάθεια, περνώντας από τη μια κατάσταση στην άλλη, με κυκλικότητα, ή να είναι σταθερές κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής του ζωής, η οποία επηρεάζεται από διάφορους ψυχοκοινωνικούς και βιολογικούς παράγοντες.


04. Ποιες είναι οι διαταραχές της διέγερσης;

* H στυτική δυσλειτουργία (ψυχογενής, οργανική, μεικτή) * H παρατεταμένη στύση (πριαπισμός) * H στυτική διαταραχή δυσμορφικού τύπου (συγγενείς ή επίκτητες διαταραχές).


05. Ποιες είναι οι διαταραχές του οργασμού;

Ο ανήδονος οργασμός (έλλειψη ψυχικής συμμετοχής).


06. Ποιες είναι οι διαταραχές της εκσπερμάτισης;

* Πρόωρη εκσπερμάτιση (αναπόφευκτη) * Καθυστερημένη εκσπερμάτιση (αργή-εργώδης) * Ανεσταλμένη εκσπερμάτιση (πλήρης έλλειψη) * Παλίνδρομη εκσπερμάτιση (στην ουροδόχο κύστη).


07. Ποιες είναι οι διαταραχές της αισθητικότητας;

* Υπαισθησία (μειωμένη αίσθηση επαφής) * Υπεραισθησία (αυξημένη τάση ενόχλησης) * Πόνος στη σεξουαλική επαφή (ενόχληση - δυσφορία στο άγγιγμα).


08. Τι ορίζουμε ως στυτική δυσλειτουργία;

Στυτική δυσλειτουργία είναι η μόνιμη ή παροδική αδυναμία για την απόκτηση και διατήρηση της στύσης η οποία θα είναι ικανή για σεξουαλική δραστηριότητα και ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή.


09. Ποια ήδη στύσεων υπάρχουν;

H στύση διακρίνεται σε τρεις τύπους:
* Την ψυχογενή (ύστερα από οπτική, ακουστική ή και άλλη διέγερση) * Την αντανακλαστική (ύστερα από απτικό ερεθισμό των γεννητικών οργάνων) * Τη νυκτερινή (στύσεις που εμφανίζονται κατά τη PEM φάση του ύπνου).


10. Πόσα χρόνια σεξουαλικής ζωής έχει ο άνδρας;

Ο άνδρας, διεκδικώντας τη σεξουαλική του υγεία, από την εφηβική αφύπνιση (ήβη) ως το τέλος της ζωής του μπορεί να λειτουργεί σεξουαλικά, τόσο με ψυχική συμμετοχή όσο και με σωματική ανταπόκριση. Ασφαλώς ο βιολογικός κύκλος με την πάροδο των χρόνων εμφανίζει διαφοροποιήσεις ως προς τη συχνότητα και τον αριθμό των επαφών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αναστέλλεται η σεξουαλική δραστηριότητα ενός άνδρα που ψυχικά επιθυμεί τον ερωτικό του σύντροφο. Το τέλος της σεξουαλικής ζωής δηλαδή δεν οριοθετείται ηλικιακά.


11. Οι διαταραχές της στύσης είναι συχνό φαινόμενο;

Τα τελευταία 50 χρόνια οι μελέτες που έχουν γίνει γύρω από τη στυτική λειτουργία συνηγορούν στην άποψη ότι ο άνδρας κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής ζωής του μπορεί αιφνίδια και αναίτια να εμφανίσει ένα στυτικό επεισόδιο που να δηλώνει παροδικού τύπου δυσλειτουργία. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αποκτήσει μόνιμο πρόβλημα. Ο Κίνσεϊ στις αναφορές του υποστηρίζει ότι ο ένας στους δύο άνδρες κατά τη διάρκεια της ερωτικής του ζωής εμφανίζει τουλάχιστον ένα τέτοιο επεισόδιο χωρίς να οδηγηθεί σε στυτική διαταραχή. Τελευταίες παγκόσμιες μελέτες που καταγράφουν τη σεξουαλική ζωή του άνδρα της δυτικής κοινωνίας δείχνουν ότι είναι αρκετά συχνό φαινόμενο η εμφάνιση στυτικής διαταραχής που προκαλείται από την ψυχική σφαίρα (κυρίως σε άνδρες νεαρότερης ηλικίας), από οργανική πάθηση (άνδρες της μέσης ηλικίας και άνω) και μεικτής - οργανικής και ψυχικής - αιτιολογίας (άνδρες της μεγαλύτερης ηλικίας, μια κατηγορία του «σεξουαλικώς ενεργού» ανδρικού πληθυσμού η οποία αυξάνεται σημαντικά τα τελευταία 20 χρόνια).


12. Πόσοι άνδρες πάσχουν παγκοσμίως από στυτική δυσλειτουργία και ποιες είναι οι εκτιμήσεις για το μέλλον;

Εγκυρες μελέτες δείχνουν ότι το 1995 υπήρχαν 152.000.000 άνδρες με στυτική διαταραχή, ενώ την τελευταία δεκαετία και ως το 2005 υπολογίζεται ότι ο αριθμός θα ξεπεράσει τα 420 εκατομμύρια.


13. Ποια είναι τα αίτια της στυτικής δυσλειτουργίας;

Τα αίτια που μπορεί να απειλήσουν τη σεξουαλική ικανότητα του άνδρα προκαλώντας στυτική λειτουργία ιατρικώς ταξινομούνται σε:
* Ψυχογενή * Οργανικά * Μεικτά


14. Ποια είναι τα ψυχογενή αίτια της στυτικής δυσλειτουργίας;

Τα ψυχολογικά αίτια που μπορεί να επηρεάσουν τη στυτική ικανότητα ενός άνδρα είναι πολλά και πολυπαραγοντικά. Αφορούν δε τη γενικότερη σεξουαλική ζωή του, τον τρόπο ψυχικής έκφρασης και επικοινωνίας - τόσο με τον εαυτό του, όσο και με τη σύντροφό του.

Συναισθηματική ολοκλήρωση.
Το «γιατί» των ψυχογενών αιτίων της στυτικής δυσλειτουργίας είναι περίπλοκο. Οταν αγγίζει κανείς το θέμα πρέπει να αναφερθεί στις πολλές βιωματικές εικόνες που δέχεται ο άνδρας από το οικογενειακό του περιβάλλον, να αναφερθεί στον ηθικό του κώδικα, στο πολιτισμικό του επίπεδο, στη νοοτροπία, στην κουλτούρα και στην παιδεία που συνδυάζεται με την προσωπικότητά του αλλά και στα ψυχικά κριτήρια, τα οποία τον ωριμάζουν ώστε να αποκτήσει την κοινωνική του ένταξη, την επαγγελματική του πορεία και τη συναισθηματική του ολοκλήρωση. Ετσι ο άνδρας οδηγείται στο δικαίωμα μιας προσδοκίας και η σχέση που επιλέγει καλείται να τον ολοκληρώσει ως οντότητα και ως ανθρώπινη ύπαρξη.

Αγχος, κατάθλιψη, διαταραχή προσωπικότητας.
Ως πρωτογενή αίτια ενδεικτικά μπορεί να αναφέρει κανείς το άγχος (αγχώδεις διαταραχές), τη συναισθηματική του μεταβλητότητα (διπολικότητα και, κυρίως, καταθλιπτική περίοδος) αλλά και τη διαταραχή της προσωπικότητας που συνδυάζεται και με φαινόμενα ψυχικής απορρύθμισης (ψυχοπαθολογία). Σημαντικός παράγοντας των ψυχικών αιτίων που εμπλέκονται με τη σεξουαλική του ζωή είναι η κοινωνική αναφορά και οι εγγραφές σε σχέση με τον εαυτό του και τον σεξουαλικό του ρόλο - όπως ο ίδιος υποκειμενικά τον αντιλαμβάνεται στη σχέση που αναζητεί και επιλέγει διεκδικώντας την ικανοποίηση και αναγνωρίζοντας την ανδρική του υπόσταση και τη συντροφικότητά του.

Το στρες της αποτυχίας.
Ενας άνδρας μπορεί να έχει προδιαθεσικούς ψυχολογικούς παράγοντες για την εμφάνιση στυτικής δυσλειτουργίας. Οι ψυχολογικοί παράγοντες καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο προσδοκά τη σεξουαλική του ικανοποίηση. Αυτή η συμπεριφορά της ικανοποίησης φαίνεται να εμπλέκεται μέσα στο μυαλό του ως επιτυχία ή αποτυχία μπροστά σε μια γυναίκα στην οποία θα πρέπει να δείξει ότι είναι ικανός. Οι προδιαθεσικοί αυτοί παράγοντες συσχετίζονται με την αυστηρή του ανατροφή, την ανεπαρκή πληροφόρηση σε θέματα σεξουαλικής υγείας, τις διαταραγμένες οικογενειακές σχέσεις, την πρώιμη τραυματική σεξουαλική εμπειρία, την ανασφάλεια στον σεξουαλικό του ρόλο και στο συνεχές άγχος τού «θα τα καταφέρω τελικά;», «είμαι καλός εραστής;», «θα ικανοποιήσω οργασμικά τη σύντροφο μου;» ή στο αγωνιώδες εσωτερικό του ερώτημα «πότε πρέπει να μπω;». Ολα αυτά δημιουργούν μια θεατρική παράσταση δράματος, με τον άνδρα πρωταγωνιστή μπροστά σε ένα κοινό που τον καλεί να αποδείξει πόσο σωστός ηθοποιός είναι. Αυτός ο άνδρας, γυμνός μπροστά σε μια γυναίκα που του δείχνει με τον τρόπο της ότι τον επέλεξε ως εραστή, του αυξάνει υπερβολικά την προσδοκία της επιτυχίας. Αυτό σημαίνει ότι μια ενδεχόμενη αποτυχία θα τον γκρεμίσει μπροστά της. Το άγχος του σεξουαλικού ρόλου οδηγεί τον άνδρα στη συνεχή αναζήτηση της σωστής προσπάθειας. Μια αποτυχία μπορεί να σημαίνει την αρχή ενός φαύλου κύκλου. Εκείνος αρχίζει να αναρωτιέται αν θα τα καταφέρει την επόμενη φορά και κάθε φορά η επόμενη ξεκινάει με το βάρος της προηγούμενης αποτυχίας.

H λάθος σύντροφος.
H στυτική διαταραχή μπορεί να εμφανίσει κυκλικότητα ή εκλεκτικότητα - να εμφανίζεται δηλαδή ανάλογα με την ψυχική εικόνα που βιώνει ο άνδρας για τη συγκεκριμένη σύντροφο στη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. Είναι εντελώς φυσιολογικό δηλαδή να δυσλειτουργεί με μια συγκεκριμένη γυναίκα ενώ με μια άλλη να λειτουργεί φυσιολογικότατα. Και συνήθως όταν δυσλειτουργεί με μια γυναίκα προσπαθεί να ελέγξει τη στυτική του ικανότητα δοκιμάζοντας με μια άλλη. Ετσι θα βεβαιωθεί ότι το πρόβλημα δεν είναι αυτός και η δυσλειτουργική «ανικανότητά» του αλλά η σύντροφος. Αποτέλεσμα όλων αυτών των διεργασιών συνήθως είναι η ακόμη μεγαλύτερη δραματοποίηση, η σύγχυση και η έκλυση υπερβολικού άγχους.

H συνήθεια του αυνανισμού.
Ενας προδιαθεσικός παράγοντας στη σεξουαλική ζωή του άνδρα, που φαίνεται να επηρεάζει σημαντικά τη σεξουαλικότητά του, είναι η αυνανιστική συνήθειά του. O αυνανισμός, ως έξη, αναπτύσσει ψυχοπαθολογικού τύπου συμπεριφορές και καθηλώνει τον άνδρα σε «σεξουαλικό αυτισμό», οδηγώντας τον σε σεξουαλική δειλία και εν τέλει ψυχρότητα. H συμπεριφορά αυτή, που είναι απόλυτα φυσιολογική την περίοδο της εφηβείας, δίνοντας την ικανότητα στον νεαρό άνδρα να αφυπνιστεί σεξουαλικά και να βιώσει τη συνειδητή ηδονή, στην ενήλικη περίοδο θεωρείται ότι κλέβει την παράσταση, διεκδικώντας αυτή την ηδονή με μια άλλη σύντροφο. Ο αυνανισμός ως σεξουαλική πράξη δεν δημιουργεί οργανικού τύπου διαταραχές. Στην ψυχική εικόνα όμως η παράτασή του και το συστηματικό του «παρών» απομακρύνουν τον άνδρα από τη σεξουαλική αυτή διεκδίκηση, του αυξάνουν «το βόλεμα» και τον φόβο ότι μπορεί να αποτύχει σε ενδεχόμενη σεξουαλική προσπάθεια, μειώνουν την αυτοπεποίθηση του ατόμου και εκφράζουν τάσεις παλινδρόμησης, καταθλιπτικής διάθεσης και παθητικής στάσης στη γενικότερη πορεία της ζωής του. Ο αυνανισμός ενίοτε είναι μια απάντηση συμπεριφοράς μέσα στις συγκρουσιακές σχέσεις των δύο συντρόφων. Σε αυτή την περίπτωση, του αυνανισμού-αντίδρασης, προκαλείται σεξουαλική ψυχρότητα μεταξύ των συντρόφων, η οποία εκδηλώνεται με αραίωση των επαφών, έλλειψη σεξουαλικού ενδιαφέροντος, φοβία διεκδίκησης, παιδισμό ως αναπλήρωση και απομάκρυνση ως διαχρονική κατάσταση. Ο αυνανισμός σε αρκετές περιπτώσεις δηλώνει ψυχική διαταραχή (π.χ., ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και εμπλοκή με άλλα παραγωγικά συμπτώματα της ψύχωσης).

H χρήση προφυλακτικού.
H χρήση του ανδρικού προφυλακτικού, κυρίως στον νεαρό άνδρα, φαίνεται να είναι ένας ακόμη παράγοντας που μπορεί να συσχετιστεί με την απώλεια της στύσης, εκφράζοντας την αγωνία στο ότι αν χρησιμοποιήσει το προφυλακτικό θα χαθεί η στύση λόγω μειωμένης αίσθησης της ηδονής κατά την προσπάθεια της ενδοκολπικής εισχώρησης. Αυτό τον οδηγεί στην αποφυγή του προφυλακτικού, το οποίο θεωρεί υπεύθυνο για το «χάσιμο» της στύσης του, με αποτέλεσμα να εκτεθεί πιθανώς σε μόλυνση από σεξουαλικώς μεταδιδόμενη ασθένεια. Αυτή η διαδικασία της χρήσης του προφυλακτικού τον αγχώνει. H σκέψη ότι κατά την προσπάθεια να το τοποθετήσει στο πέος του θα χάσει τη στύση του γίνεται ιδεοληψία. Αν μάλιστα του έχει συμβεί κάτι τέτοιο, η επόμενη φορά θα του προκαλέσει φόβο και πανικό. H αξία χρήσης του προφυλακτικού όμως είναι ιδιαίτερα σημαντική, τόσο γι' αυτόν όσο και για τη σεξουαλική σύντροφό του. Ο νεαρός άνδρας - αλλά και οποιοσδήποτε άνδρας και γυναίκα - που κουβαλάει μαζί του το προφυλακτικό ως όπλο της ανοικτής σεξουαλικής διεκδίκησης πρέπει να προσέχει τα εξής: να το προμηθεύεται από φαρμακεία ή super markets, να ελέγχει την καλή του συσκευασία, την ημερομηνία λήξης (η οποία πρέπει να αναγράφεται υποχρεωτικώς), να ελέγχει το είδος του προφυλακτικού (αν περιέχει ύγρανση ή όχι) και να μην το φυλάσσει σε μέρη όπου η θερμοκρασία μπορεί να το αλλοιώσει. H σωστή και ποιοτική χρήση του προφυλακτικού γίνεται πάντα με ικανοποιητικού βαθμού στυτική σκληρότητα. Επίσης είναι καλό όταν ξεκινά η σεξουαλική επαφή το προφυλακτικό να βρίσκεται ήδη στον χώρο. Αλλιώς είτε οι δύο σύντροφοι, παρασυρμένοι από την αυξημένη ηδονή του πόθου, θα το «ξεχάσουν» είτε θα προκληθεί το «μοιραίο» - ένα ανεπιθύμητο ατύχημα στυτικής δυσλειτουργίας.


15. Ποια είναι τα οργανικά αίτια της στυτικής δυσλειτουργίας;

H οργανικής αιτιολογίας στυτική δυσλειτουργία διακρίνεται σε:
* Αγγειακή * Νευρογενή * Ορμονική * Ανατομική * Οφειλόμενη σε φάρμακα και ουσίες.


16. Ενας άνδρας μπορεί να εμφανίσει στυτικό πρόβλημα χωρίς ψυχογενή ή οργανική αιτία;

Τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα πρέπει να γνωρίζουν ότι το στυτικό πρόβλημα δεν φωτογραφίζει πάντα κάποια σοβαρότερη ψυχολογική ή οργανική πάθηση. H στυτική διαταραχή μπορεί να έρθει στο κρεβάτι ενός άνδρα ξαφνικά, όταν οι σκέψεις του για κάποιο λόγο τού αποσπάσουν την προσοχή της σεξουαλικής εικόνας που ηδονικά βιώνει ή όταν ένα τυχαίο γεγονός της στιγμής μπορεί να του προκαλέσει ξάφνιασμα ή και ταραχή: π.χ., το ξαφνικό κουδούνισμα του κινητού, κάποιος οξύς θόρυβος από το επάνω διαμέρισμα ή ακόμη και μια άγαρμπη κίνηση που μπορεί να κάνει άθελά της η σύντροφός του! Και όχι μόνον αυτά... H λίστα μιας αναίτιας σεξουαλικής διαταραχής μπορεί να περιλάβει άπειρα τυχαία γεγονότα.


17. Μια στυτική δυσλειτουργία μπορεί να αντιμετωπισθεί 
χωρίς θεραπεία;

H ύπαρξη της στυτικής δυσλειτουργίας δεν σημαίνει ότι απαιτείται θεραπεία. H στυτική απώλεια που δεν προκαλεί «θόρυβο» και δεν φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή ενός ζευγαριού, το επόμενο λεπτό έχει ξεχαστεί. Αρκεί οι κινήσεις που θα ακολουθήσουν μετά τη στυτική αυτή απώλεια να μη δείχνουν αμηχανία, φόβο, απορία, ανάγκη απολογίας και, φυσικά, χρέωση για το ποιος και τι την προκάλεσε. Πιο απλά και ήρεμα, αν δεν δοθεί σημασία στην αιφνίδια στυτική απώλεια και δεν γεμίσουν σκέψεις το μυαλό και λόγια τη σχέση του ζευγαριού, δεν θα υπάρξει πρόβλημα στη συνέχεια.


18. Πότε υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί αγγειακής αιτιολογίας στυτική διαταραχή;

Διάφοροι παράγοντες, οι οποίοι μπορούν να επηρεάσουν την ενδοθηλιακή αγγειακή λειτουργία, είναι πιθανόν να οδηγήσουν σε στυτική διαταραχή. Οι συνηθέστεροι όμως είναι οι εξής:
* H αρτηριακή υπέρταση * Ο σακχαρώδης διαβήτης * H υπερλιπιδαιμία * H στεφανιαία νόσος * Περιφερικού τύπου αγγειακές διαταραχές.


19. Τι προκαλεί νευρογενή στυτική δυσλειτουργία;

H στυτική δυσλειτουργία νευρογενούς αιτιολογίας διακρίνεται σε προκαλούμενη από κεντρικής και περιφερικής βλάβης του νευρικού συστήματος αίτια.
Κεντρικές βλάβες (επικρατέστερα νοσήματα):
* Σκλήρυνση κατά πλάκας * Νόσος του Parkinson * Νεοπλασίες * Εγκεφαλικά επεισόδια * Κακώσεις και εκφυλιστικές παθήσεις της Σπονδυλικής Στήλης (Σ.Σ.)
Περιφερικές βλάβες (επικρατέστερα νοσήματα):
* Σακχαρώδης διαβήτης * Ουραιμία * Χειρουργική της πυέλου * Αλκοολισμός
* Τοξικές βλάβες * Διαφόρων τύπων περιφερικές νευροπάθειες.


20. Ποιες είναι οι αιτίες της ορμονικού τύπου στυτικής δυσλειτουργίας;

* Ο υπογοναδισμός (χαμηλή τεστοστερόνη) * H υπερπρολακτιναιμία * Ο υπο- και ο υπερθυρεοειδισμός.


21. Ποια φάρμακα προκαλούν στυτική δυσλειτουργία;

* Τα αντιυπερτασικά * Τα καρδιοτονωτικά * Τα διουρητικά * Τα αντιφλεγμονώδη * Τα αντιεπιληπτικά * Τα νευροληπτικά * Τα άτυπα αντιψυχωσικά * Τα αντικαταθλιπτικά * Τα ηρεμιστικά (αγχολυτικά, υπνωτικά) * Τα υπναγωγά * Τα οιστρογόνα * Τα αντιανδρογόνα * Τα αντιόξινα ενζυμικά * Τα κατασταλτικά του K(εντρικού)N(ευρικού)Σ(υστήματος) - βαρβιτουρικά, αντιισταμινικά, παραλδεΰδη κ.ά. * Τα κυτταροστατικά.


22. Ποιες ουσίες προκαλούν στυτική δυσλειτουργία;

* Τα οινοπνευματώδη (αλκοολική τοξίκωση) * H νικοτίνη (αυξημένη χρήση και κατάχρηση) * Τα κανναβινοειδή (χρήση και κατάχρηση) * Τα οπιοειδή (χρήση και κατάχρηση) * Οι παραισθησιογόνες ουσίες (LSD, PCP).


23. Ποιες χειρουργικές επεμβάσεις επηρεάζουν τη στυτική λειτουργία του άνδρα;

H στυτική λειτουργία του άνδρα μπορεί να επηρεαστεί από διάφορες χειρουργικές επεμβάσεις σε διάφορα σημεία του σώματος. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε επεμβάσεις της Σ.Σ. (οσφυϊκής - ιεράς μοίρας), της πυέλου (ριζική προστατεκτομή, ριζική κυστεκτομή), του γαστρεντερικού συστήματος (κολεκτομή λόγω καρκίνου [Ca] του παχέος εντέρου).


24. H υπερτροφία του προστάτη απειλεί τη σεξουαλική ζωή του άνδρα - και πώς;

H υπερτροφία του προστάτη αποτελεί συνήθη πάθηση, η συχνότητα της οποίας αυξάνεται με την πάροδο της ηλικίας. Σύγχρονες μελέτες έχουν δείξει συσχέτιση ανάμεσα στα αποφρακτικά συμπτώματα του κατωτέρου ουροποιητικού συστήματος και της στυτικής δυσλειτουργίας.


25. H ολική (ριζική) προστατεκτομή προκαλεί στυτική δυσλειτουργία - και πώς;

Τα σηραγγώδη νεύρα, τα οποία απελευθερώνοντας ΝΟ (μονοξείδιο του αζώτου) προκαλούν χάλαση του λείου μυϊκού ιστού και κατά συνέπεια είναι υπεύθυνα για τη στύση, πορεύονται στην πλάγια επιφάνεια του προστάτη. Σε περιπτώσεις ριζικής προστατεκτομής για την αντιμετώπιση του Ca του προστάτη, τα νεύρα αυτά είναι δυνατόν - ανάλογα με τη χρησιμοποιούμενη χειρουργική τεχνική - να κοπούν ή απλώς να τραυματιστούν, με συνέπεια την εμφάνιση στυτικής δυσλειτουργίας στους συγκεκριμένους ασθενείς. Στην περίπτωση που τα νεύρα αυτά κοπούν, η διαταραχή της στύσης είναι μόνιμη και πρέπει να αντιμετωπιστεί θεραπευτικά. Αν τα νεύρα αυτά απλώς τραυματιστούν, μετά την πάροδο ενός διαστήματος 12-18 μηνών η στυτική λειτουργία πιθανώς να επανέλθει. Εχει επισημανθεί σε σχετικές μελέτες η σημασία της γρήγορης αποκατάστασης της στύσης με φαρμακευτική υποβοήθηση μετά την επέμβαση. Σύγχρονες χειρουργικές τεχνικές (nerve sparing) εξασφαλίζουν την ελάχιστη βλάβη του νευρικού δεματίου και την ομαλότερη μετεγχειρητική εξέλιξη της στυτικής λειτουργίας.


26. Ποιες παθήσεις της Σπονδυλικής Στήλης (Σ.Σ.) μπορούν να προκαλέσουν στυτική δυσλειτουργία;

Τα κέντρα της αντανακλαστικής στύσης βρίσκονται στα I2-I4 νευροτόμια του νωτιαίου μυελού της Σ.Σ. Παθήσεις που επηρεάζουν τα νευροτόμια αυτά, είτε τις εκφύσεις των νεύρων (κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου και άλλες ριζίτιδες) μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τη στυτική λειτουργία. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στις κακώσεις του νωτιαίου μυελού, οι οποίες - εξαιτίας των τροχαίων ατυχημάτων - αφορούν δυστυχώς ολοένα και αυξανόμενο αριθμό νεαρών ατόμων. Κακώσεις του νωτιαίου μυελού σε ανώτερο επίπεδο από το αντανακλαστικό στυτικό κέντρο διατηρούν τις αντανακλαστικές στύσεις ενώ υπάρχει απώλεια των ψυχογενών στύσεων λόγω διακοπής επικοινωνίας του ψυχογενούς στυτικού κέντρου. Αντίθετα, κακώσεις του νωτιαίου μυελού στο επίπεδο του αντανακλαστικού στυτικού κέντρου προκαλούν απώλεια και των αντανακλαστικών στύσεων. H βλάβη αυτή είναι αρκετά σοβαρή και περίπλοκη, ειδικά όταν προσβάλλει νέους ανθρώπους, που συνήθως έχουν έντονη σεξουαλική δραστηριότητα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι πιο δύσκολη, κυρίως λόγω των ψυχολογικών απαιτήσεων των νεαρών ασθενών.


27. Ενας άνδρας που πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη θα εμφανίσει οπωσδήποτε στυτικό πρόβλημα;

Σύμφωνα με διεθνείς μελέτες, ο ένας στους δύο διαβητικούς θα εμφανίσει στυτικό πρόβλημα, οφειλόμενο σε νευροπάθεια ή και αγγειοπάθεια περιφερικού τύπου. Σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της καλής στυτικής λειτουργίας στον διαβητικό παίζει ο σωστός γλυκαιμικός έλεγχος. H νόσος αυτή δεν καταδικάζει a priori έναν διαβητικό άνδρα στο να εμφανίσει οπωσδήποτε στυτική δυσλειτουργία. Ο συχνός και προγραμματισμένος έλεγχος και ο σωστός τρόπος ζωής του διαβητικού μειώνουν την πιθανότητα εμφάνισης του στυτικού προβλήματος και παρατείνουν τον χρόνο της ποιοτικής σεξουαλικής ζωής του.


28. Το στυτικό πρόβλημα ενός άνδρα με σακχαρώδη διαβήτη οφείλεται πάντα σε μεταβολική διαταραχή;

Ο σακχαρώδης διαβήτης τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί ότι συνδέεται άμεσα με την καταθλιπτική διαταραχή, καθώς η ίδια η κατάθλιψη φαίνεται να θεωρείται εκλυτικός παράγοντας εμφάνισης του σακχαρώδους διαβήτη. Ο καταθλιπτικός άνδρας έχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να εμφανίσει διαβήτη στη διάρκεια της ζωής του (αυτό θα εξαρτηθεί βεβαίως άμεσα από την κληρονομικότητα και τη γενικότερη ποιότητα της ζωής του). Ετσι λοιπόν ένας καταθλιπτικός διαβητικός άνδρας μπορεί να οφείλει τη στυτική του ανεπάρκεια όχι στη διαβητική κατάστασή του αλλά στην ίδια την ψυχική διαταραχή που συνδέεται με τη σεξουαλική συμπεριφορά του.


29. Ποια είναι η στάση της γυναίκας μπροστά στη στυτική δυσλειτουργία του συντρόφου της;

H γυναίκα μπροστά στον άνδρα που «δεν μπορεί» φαίνεται να λειτουργεί με συγκαταβατικότητα, ανοχή, οργή και θυμό, εκφράζοντας επιθετική θορυβώδη συμπεριφορά, εισπράττοντας την αδυναμία του για επίτευξη στυτικής ικανότητας ως «έλλειμμα» σεξουαλικής επιθυμίας και διέγερσης προς την ίδια. H εικόνα του δικού της πανικού ότι δεν αρέσει βαρύνει μετά και χρεώνει τον άνδρα, ο οποίος βυθίζεται όλο και περισσότερο στην απελπισία της έκθεσης και του «εξευτελισμού» του. H αμφιθυμική στάση της μεγεθύνει το σεξουαλικό πρόβλημά του ευνουχίζοντάς τον και δημιουργώντας του το αίσθημα της ανεπάρκειας, με αποτέλεσμα την καθήλωσή του στη σεξουαλική του ζωή, τις ενοχικές σκέψεις αλλά και τις απορριπτικές διαθέσεις απέναντι στη σύντροφο, την οποία αποφεύγει προκειμένου να μην εισπράξει και πάλι τη δυσφορία της. H στάση της και ο ρόλος της στη φάση της σεξουαλικής δραστηριότητας μαζί του, αλλά και η εν γένει συμπεριφορά της εκτός σεξουαλικού παιχνιδιού έχουν πολύ μεγάλη αξία για τη μείωση του ψυχικού κόστους ή, αντίθετα, την αύξηση του ψυχικού πόνου που βιώνει ο σύντροφος με το σεξουαλικό πρόβλημα. Αυτονόητο είναι ότι η θετική στάση που ενισχύει την ψυχική αποφόρτιση του άνδρα την κάνει να μπορεί να τον στηρίξει και να του δείξει ότι το πρόβλημα αυτό δεν απειλεί τη σχέση τους, δημιουργώντας την ψυχική ατμόσφαιρα εκείνη που θα οδηγήσει στην ανάγκη για θεραπευτική αντιμετώπιση από κοινού.


30. Πόσο επηρεάζει τη ζωή του άνδρα το στυτικό πρόβλημα - και πώς;

Ο άνδρας δίνει μεγάλη έμφαση στην καλή σεξουαλική λειτουργία του. Πιστεύει ότι η σεξουαλική ζωή που βιώνει με τη σύντροφό του έχει ουσιαστική αξία στη σχέση τους, γι' αυτό και η εμφάνιση ενός στυτικού προβλήματος τον θορυβεί αρκετά και τον κάνει να αισθάνεται ότι η συγκεκριμένη δυσλειτουργία μπορεί να απειλήσει τη ζωή με την ερωτική σύντροφο. Αλλά και ο άνδρας που δεν διατηρεί σταθερή και μόνιμη σχέση βρίσκεται εξίσου σε μεγάλη ψυχική ένταση μπροστά στο στυτικό πρόβλημα. Ο κίνδυνος απορρύθμισης της ζωής του είναι μεγάλος. Ιδεοληπτική φοβία, καταθλιπτική εικόνα, αντικοινωνική συμπεριφορά, καχυποψία και παρανοειδής ιδεασμός είναι συνήθη επακόλουθα, τα οποία ανάλογα με την προσωπικότητά του προκαλούν μεταβολές στην καθημερινή του ζωή, φθάνοντας σε σημείο να απορρυθμίσουν ακόμη και την επαγγελματική του δραστηριότητα ή να τον οδηγήσουν σιγά σιγά στην κοινωνική απομόνωση και στην ψυχική διαταραχή. Να σημειωθεί ότι (κυρίως στις νεαρότερες ηλικίες) έχουν σημειωθεί ακόμη και αυτοκτονικές απόπειρες από άνδρες που θεώρησαν ότι «ξόφλησαν» σεξουαλικά και δεν είναι πλέον ικανοί να αποφύγουν το ρεζίλεμα μπροστά στη γυναίκα που χλευάζει τον ανδρισμό τους. H αυτοκτονική συμπεριφορά ενός άνδρα μπορεί να επιταθεί και σε πιθανές παρανοειδείς σκέψεις: ότι, π.χ., τον σχολιάζουν στο περιβάλλον της κοινωνίας στην οποία ζει, ότι το πρόβλημα έχει «διαρρεύσει» στον χώρο εργασίας του ή ότι τον θεωρούν σεξουαλικά ανίκανο - ακόμη και ομοφυλόφιλο-, αφού «φυσικά» τον έχει διασύρει και τον έχει εκθέσει η γυναίκα με την οποία δεν τα κατάφερε!


31. Πόσο απειλεί το στρες τη σεξουαλική ζωή του άνδρα;

Ολες οι σύγχρονες μελέτες τείνουν να ενοχοποιούν διάφορους παράγοντες που εκλύουν στρες στην καθημερινή επιβίωση του άνδρα, ώστε η σεξουαλική ζωή του να δέχεται αρνητικές επιρροές. Οι παράγοντες αυτοί φαίνεται να συσχετίζονται με εσωτερικές ψυχικές συγκρούσεις που καθορίζουν τον βαθμό απαίτησης και στόχευσης της επιτυχίας του αλλά και από συμπεριφορές του περιβάλλοντός του, κυρίως της κοινωνικοεπαγγελματικής σφαίρας του. Ο άνδρας δείχνει να είναι περισσότερο ευάλωτος από τη γυναίκα σε παράγοντες στρες οι οποίοι μπορούν να τον καταστήσουν ασταθή και επιρρεπή στη σεξουαλική πτώση. Οι παράγοντες αυτοί έρχονται να ενισχυθούν και από τα κοινωνικά πρότυπα και μοντέλα που φέρνουν τη σχέση του με τη γυναίκα περισσότερο ανταγωνιστική και συγκρουσιακή, διαμορφώνοντας την αυξημένη προσδοκία να αποδείξει την ανδρική του υπόσταση μπροστά στη γυναίκα που τον επιλέγει, τον εγκρίνει ή τον απορρίπτει.


32. Το επαγγελματικό άγχος θεωρείται κυρίαρχη αιτία εμφάνισης σεξουαλικού προβλήματος και πώς ακριβώς επιδρά;

H κοινωνική καταξίωση του άνδρα σήμερα έρχεται μέσα από την αυξημένη ανασφάλεια της επαγγελματικής του πορείας. Αλλωστε από τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής του η αγωνία του και η συνεχής συμπίεση που δέχεται από το περιβάλλον του τον οδηγούν σε μια συνεχή μάχη επαγγελματικής επιτυχίας. Το επαγγελματικό άγχος φαίνεται να κατέχει την πρώτη αιτία εμφάνισης σεξουαλικού προβλήματος ενός άνδρα ηλικίας 35-50 ετών. Οι πιο πρόσφατες μελέτες επεκτείνουν αυτό το ηλικιακό όριο δείχνοντας ότι συσσωρευμένο άγχος επαγγελματικής πορείας έχουν και άνδρες άνω των 50 ετών, ειδικά το άγχος της ανεργίας. Το επαγγελματικό αυτό στρες ενοχοποιείται όλο και περισσότερο για την εμφάνιση γενικευμένης αγχώδους διαταραχής, ψυχοσωματικών διαταραχών ή καταθλιπτικής διαταραχής. Ολα αυτά συνδέονται σημαντικά με τη σεξουαλική ζωή προκαλώντας στον άνδρα δυσλειτουργίες.


33. Πόσο επηρεάζει το οικονομικό στρες τη σεξουαλική ζωή του άνδρα;

Το χρήμα έχει γίνει βασικός συντελεστής της σεξουαλικής ανδροπρέπειας και φαίνεται να συντελεί θετικά στην αυξημένη σεξουαλική επιθυμία, αφού η ευμάρεια και ο πλούτος διαμορφώνουν τη ζωή του άνδρα. Κοινωνιολογικές προσεγγίσεις τείνουν στην εκτίμηση της άμεσης συσχέτισης οικονομικής πορείας και σεξουαλικής ζωής. Σύμφωνα με τις έρευνες, η φτώχεια συνθλίβει τη σεξουαλική εικόνα και επιθυμία. Ωστόσο η συναισθηματική και ψυχική καταπόνηση του άνδρα που οικονομικώς δυσπραγεί δεν φαίνεται να αποτελεί μοιραία παράμετρο παρά μόνο όταν επικρατεί το δόγμα «το χρήμα κάνει τον άνδρα δύο φορές άνδρα». H οικονομική σταθερότητα και η ικανοποιητική βιωσιμότητα δεν συνοδεύονται από στυτικές διαταραχές.


34. Πώς γίνεται η διάγνωση των αιτίων της στυτικής δυσλειτουργίας;

Ενας ασθενής ο οποίος προσέρχεται σε έναν ειδικό γιατρό για τη διερεύνηση της στυτικής δυσλειτουργίας του, θα πρέπει να υποβληθεί σε πλήρη έλεγχο, ο οποίος προβλέπει:
* Πλήρες ιατρικό και σεξουαλικό ιστορικό * Ελεγχο του σακχάρου στο αίμα * Ελεγχο των επιπέδων των λιπιδίων * Ορμονικό έλεγχο * Αιμοδυναμικό έλεγχο * Αλλες εξειδικευμένες εξετάσεις, ανάλογα με την περίπτωση.


35. Πώς γίνεται ο έλεγχος της αιμοδυναμικής της στύσης;

Ο ασθενής υποβάλλεται σε φαρμακευτική διέγερση του «μηχανισμού» της στύσης, χρησιμοποιώντας ενδοπεϊκή χορήγηση 20 mg προσταγλανδίνης E1. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας έναν έγχρωμο υπερηχοτομογράφο, εντοπίζουμε τις εν τω βάθει πεϊκές αρτηρίες και μετράμε την ταχύτητα της αιματικής ροής σε διάφορες χρονικές στιγμές (0, 5 και 20 λεπτά). Αξιολογώντας έπειτα τόσο την αιματική ροή όσο και τη λειτουργία του φλεβοαποφρακτικού μηχανισμού, οδηγούμαστε σε ασφαλή συμπεράσματα ως προς τη λειτουργικότητα της πεϊκής αιμοδυναμικής.


36. Τι είναι η μέτρηση των νυκτερινών στύσεων;

H νυκτερινή στύση παίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της υγείας του σηραγγώδους ιστού. Κατά τη διάρκεια των στύσεων αυτών, ο στυτικός ιστός αιματώνεται και κατά συνέπεια οξυγονώνεται, διατηρώντας τη λειτουργική του ικανότητα. Με τη βοήθεια μιας ειδικής συσκευής, μπορεί να μετρηθούν η ένταση και η διάρκεια αυτών των στύσεων και έτσι να γίνει σαφής ο διαχωρισμός ανάμεσα στις ψυχογενείς και στις οργανικής αιτιολογίας στυτικές δυσλειτουργίες. Πράγματι, με εξαίρεση την κατάθλιψη, καμία άλλη ψυχική διαταραχή δεν διαταράσσει τις νυκτερινές στύσεις.


37. Ποιες θεραπείες υπάρχουν για την αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας;

H στυτική δυσλειτουργία αποτελεί πλέον το μεγαλύτερο και πιο συχνό πρόβλημα της σεξουαλικής ζωής του άνδρα σήμερα. Ενας στους τρεις άνδρες άνω των 50 χρόνων εμφανίζει στυτικό πρόβλημα που επηρεάζει τη σεξουαλική ζωή του, τόσο στην ψυχογενή όσο και στην οργανική του διάσταση. Ωστόσο το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπισθεί. Οι θεραπευτικές προσεγγίσεις έχουν τρεις άξονες:

Ψυχολογικές θεραπείες.
Ο πρώτος άξονας είναι οι ψυχολογικές θεραπείες, που μπορούν να εφαρμοσθούν τόσο σε ατομική γνωσιακή εικόνα ρόλου όσο και μέσα στην ίδια τη σχέση, με στόχο τη σεξουαλική ενίσχυση του ζευγαριού που ζητάει τη λύση του προβλήματος ως μια εικόνα. Οι θεραπείες αυτές απευθύνονται στον άνδρα που κυριαρχείται από ψυχολογικού τύπου αιτιοπαθολογία. Μπορεί όμως να γίνουν από κοινού, αφού αφορούν τη σχέση με τη σύντροφο, ως θεραπεία ζεύγους. Αυτό εξαρτάται από το ίδιο το σεξουαλικό πρόβλημα που συσχετίζεται με την επικοινωνία και την ψυχική επαφή. Διότι η σεξουαλική ζωή του ζευγαριού που διαταράσσεται παρασύρει συνολικά και τους άλλους δείκτες της σχέσης. Στη σεξουαλική διαταραχή η ψυχολογική κατάσταση τόσο του άνδρα όσο και της γυναίκας φαίνεται να επηρεάζεται αρνητικά, αλλά η προκαλούμενη ψυχολογική διαταραχή επηρεάζει με τη σειρά της αυτή τη ίδια η σεξουαλική δυσλειτουργία, αναπτύσσοντας έναν φαύλο κύκλο στη ζωή του ζεύγους. Οι ψυχολογικές θεραπείες απαιτούν χρόνο, πίστη και συνέπεια στο πρόγραμμα αυτών των θεραπευτικών προσεγγίσεων, τόσο στην ατομική όσο και στη σχέση των δύο συντρόφων, αυξάνοντας τον βαθμό της επικοινωνίας που έχει διαταραχθεί, τη σεξουαλική προσέγγιση και την ίδια τη συναισθηματική ενίσχυση, με αποτελέσματα που είναι αρκετά ικανοποιητικά, ξεπερνώντας ως και το 80% της θεραπευτικής προσδοκίας.

Φαρμακευτική αγωγή.
Ο δεύτερος άξονας είναι η φαρμακευτική παρέμβαση - τακτική που κερδίζει έδαφος την τελευταία δεκαετία, προσφέροντας ικανοποιητική και γρήγορη λύση, αφού τα φάρμακα αντιμετωπίζουν γρήγορα και αποτελεσματικά τη στυτική διαταραχή του άνδρα και κατ' επέκταση τη σεξουαλική ικανοποίηση της γυναίκας.

Τεχνικές επεμβάσεις.
Ο τρίτος άξονας είναι οι ιατρικές τεχνικές επεμβάσεις που δίνουν λύσεις σε πολυπλοκότερα και πιο δύσκολα προβλήματα στυτικής διαταραχής. Εφαρμόζονται κυρίως όταν τα αίτια είναι οργανικά νοσήματα, που επιφέρουν βαρύτερες βλάβες βιολογικού τύπου στην ποιότητα της στυτικής λειτουργίας.


38. Ποια είναι η σύγχρονη φαρμακευτική αντιμετώπιση και πόσο βοηθάει το Viagra;

Το 1998 η είσοδος της σιλδεναφίλης (Viagra) στη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας έφερε επανάσταση στον τομέα αυτόν. H σιλδεναφίλη, η οποία είναι αναστολέας της φωσφοδιεστεράσης τύπου 5, δρα προκαλώντας χάλαση του λείου μυϊκού ιστού του πέους και αύξηση της αιματικής ροής σε αυτό. H σιλδεναφίλη άνοιξε την πόρτα σε μια νέα θεραπευτική προσέγγιση, αλλάζοντας την υπάρχουσα ως τότε αντίληψη για τη στυτική ενίσχυση του άνδρα, που ήταν εγκλωβισμένος μέσα στο σεξουαλικό του πρόβλημα, μη έχοντας συγκεκριμένη, εύκολη (per os χορήγηση) και αποτελεσματική θεραπευτική λύση. Ο φόβος ενοχοποίησης του συγκεκριμένου φαρμάκου ως αφροδισιακού ήταν ορατός. Ο κοινωνικός θόρυβος και η μεγάλη προβολή που πήρε το θέμα αντιμετωπίστηκαν με τη σωστή και υπεύθυνη ενημέρωση του ιατρικού κόσμου: «Πρόκειται περί φαρμάκου που χρειάζεται ιατρική συνταγή μέσα από σωστή ιατρική διαγνωστική προσέγγιση».

Τα «Viagra νέου τύπου».
Το 2003 παρουσιάστηκαν δύο ακόμη φάρμακα της ίδιας κατηγορίας: η ταδαλαφίλη (Cialis), γνωστό και ως «χάπι του Σαββατοκύριακου», με κύριο χαρακτηριστικό τη μεγάλη διάρκεια δράσης (36 ώρες περίπου), και η βαρδεναφίλη (Levitra). Τα φάρμακα αυτά λειτουργούν με συγκεκριμένη φιλοσοφία και έχουν στόχο την ενίσχυση του φυσικού αγγειακού στυτικού μηχανισμού, με καθοριστική προϋπόθεση την ύπαρξη της σεξουαλικής επιθυμίας και της αντίστοιχης διέγερσης. Είναι δηλαδή αναποτελεσματικά όταν δεν υπάρχει επιθυμία για τον συγκεκριμένο σύντροφο. H κυκλοφορία των φαρμάκων αυτών με την απλή, ακίνδυνη και αποτελεσματική δράση κινητοποίησε μεγάλο ποσοστό ανδρών (που ως τότε ήταν σιωπηλοί και κλειδωμένοι στον φόβο της ανεπάρκειας) να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια, συνειδητοποιώντας ότι το πρόβλημά τους έχει λύση, σπάζοντας τα ταμπού και ζητώντας στήριξη από τη σύντροφό τους να αποδεχθεί τη χορηγούμενη θεραπεία. Παρά τα αισιόδοξα και θετικά μηνύματα που έφεραν τα φάρμακα αυτά, ένα μεγάλο ποσοστό ανδρών που έχει στυτικό πρόβλημα δεν φθάνει ως τον γιατρό και δεν διεκδικεί τη θεραπευτική λύση (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, μόλις δύο στους δέκα πάσχοντες ζητούν ιατρική βοήθεια. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, πολλές φορές καταφεύγουν στον γιατρό αφού περάσουν 3-5 χρόνια από την εμφάνιση του προβλήματος). Το 2000 κυκλοφόρησε επίσης ένα ακόμη φαρμακευτικό σκεύασμα, η απομορφίνη (Uprima), η οποία δρα κεντρικά, στον μηχανισμό της στυτικής λειτουργίας, και χορηγείται ως υπογλώσσιο.


39. Ποια τα πλεονεκτήματα της φαρμακευτικής θεραπείας με χάπι;

Τα χορηγούμενα από το στόμα φάρμακα έφεραν επανάσταση στην αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας. Είναι αποτελεσματικά, ασφαλή, λαμβάνονται εύκολα και ενισχύουν τη στύση με φυσικό τρόπο. H εύκολη χρηστική τους ικανότητα έπεισε τον ανδρικό πληθυσμό που τα χρησιμοποιεί να συμφιλιωθεί με το σκεπτικό «το έχω στην τσέπη μου και έτσι ανά πάσα στιγμή μπορώ να το χρησιμοποιήσω». H γρήγορη δράση τους και το καλό αποτέλεσμα ενίσχυσαν την ψυχολογία του άνδρα, ο οποίος ξεθάρρεψε και απέκτησε αυτοπεποίθηση. Δεν είναι τυχαίο ότι τα φάρμακα αυτά θεωρούνται επαναστατικά στα νέα σεξουαλικά δρώμενα της ζωής μας, ως κάτι φυσιολογικό και επόμενο, προσφέροντας σωματική ευεξία και ψυχική ικανοποίηση.


40. Πότε δεν πρέπει να χορηγούνται αναστολείς της φωσφοδιεστεράσης PDE5INH;

Απόλυτη αντένδειξη χορήγησης των παραπάνω φαρμάκων είναι η συγχορήγηση με τα νιτρώδη. H χορήγηση σε ασθενείς με καρδιολογικά προβλήματα γίνεται ύστερα από έλεγχο και σύμφωνα με κανόνες που αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα συγκεκριμένα φάρμακα προκαλούν κάποια καρδιολογική βλάβη· απλώς σε περίπτωση καρδιαγγειακών παθήσεων πιθανόν να παρουσιασθούν προβλήματα λόγω του φόρτου της σωματικής και ψυχικής έντασης που μπορεί να προκαλέσει η σεξουαλική πράξη.


41. Ποιες είναι οι παρενέργειες των παραπάνω φαρμάκων;

Τα παραπάνω φάρμακα προκαλούν σε διαφορετικό βαθμό και σε μικρό γενικά ποσοστό τις ακόλουθες παρενέργειες:
* Πονοκέφαλο * Ζάλη * Ρινίτιδες * Δυσπεψία και τάση για έμετο * Εξάψεις στο πρόσωπο * Διαταραχές στην όραση (σιλδεναφίλη και βαρδεναφίλη) * Μυϊκούς πόνους (ταδαλαφίλη).


42. Πώς βοηθάει η συσκευή vacuum;

H συσκευή vacuum είναι ένας μηχανισμός ο οποίος τοποθετείται στο πέος και δημιουργώντας κενό αέρος αυξάνει την αιματική ροή προκαλώντας τεχνητή στύση. Ο όλος μηχανισμός συμπληρώνεται από έναν δακτύλιο που τοποθετείται στη βάση του πέους, εμποδίζοντας τη διαφυγή του αίματος από τα σηραγγώδη σώματα του ανδρικού μορίου.


43. Πότε χρησιμοποιούμε ενδοπεϊκές ενέσεις για την αντιμετώπιση της στυτικής διαταραχής;

Οι ενδοπεϊκές ενέσεις χρησιμοποιούνται σε περίπτωση που αποτύχει η φαρμακευτική αγωγή με χάπι. Ο ασθενής εκπαιδεύεται κατάλληλα, έτσι ώστε να είναι ικανός μόνος του να κάνει την ένεση. Είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν είτε έτοιμα σκευάσματα προσταγλανδίνης E1 είτε μείγματα ουσιών (παπαβερίνη, προσταγλανδίνη, φαιντολαμίνη). Οι ενδοπεϊκές ενέσεις με τη χορήγηση παπαβερίνης έφεραν τις πρώτες θεραπείες στη στυτική ανεπάρκεια προσφέροντας σημαντική και ουσιαστική αποτελεσματικότητα στην ποιότητα και στη διάρκεια της στύσης. Οντας δύσκολη και προκαλώντας φόβο, η χρήση των ενέσεων περιορίστηκε, περιορίζοντας και τη «θεραπευτική» αξία τους (το μεγαλύτερο ποσοστό των ανδρών χρηστών δυσφορούσε και εγκατέλειπε τη θεραπεία, πολλές φορές με τη σύμφωνη γνώμη της γυναίκας συντρόφου, η οποία αγχωνόταν αλλά και τρόμαζε στο θέαμα της ένεσης και των παρενεργειών της κακής χρήσης - και όχι μόνο αυτό: αισθανόταν ένοχη για τη δοκιμασία στην οποία υπέβαλλε τον σύντροφό της).


44. Τι είναι η ενδοουρηθρική θεραπεία;

Στην ενδοουρηθρική θεραπεία, η αγγειοδραστική ουσία χρησιμοποιείται σε μορφή υπόθετου το οποίο τοποθετείται στην ουρήθρα και απορροφάται από τον ουρηθρικό βλεννογόνο.


45. Πότε χρησιμοποιούμε θεραπείες ορμονικής υποκατάστασης;

Θεραπείες ορμονικής υποκατάστασης χρησιμοποιούνται σε ειδικές περιπτώσεις τεκμηριωμένου υπογοναδισμού και μόνο ύστερα από αυστηρό εργαστηριακό και κλινικό έλεγχο.


46. Πώς αντιμετωπίζεται χειρουργικά η στυτική δυσλειτουργία;

H στυτική δυσλειτουργία αντιμετωπίζεται χειρουργικά κυρίως με την τοποθέτηση ενδοπεϊκών προθέσεων. Υπάρχουν πολλά είδη προθέσεων, αλλά σήμερα χρησιμοποιούμε κυρίως προθέσεις που αποτελούνται από τρία μέρη. Αναλυτικότερα: υπάρχουν δύο κύλινδροι που τοποθετούνται στα σηραγγώδη σώματα, μία βαλβίδα που τοποθετείται στο όσχεο και ένα reservoir με υγρό που βρίσκεται δίπλα στην ουροδόχο κύστη. Ενεργοποιώντας τη βαλβίδα, υγρό από το reservoir έρχεται στους κυλίνδρους με αποτέλεσμα την πρόκληση στύσης. Μετά το πέρας της σεξουαλικής πράξης, με τη βοήθεια του βαλβιδικού μηχανισμού το υγρό επιστρέφει στο reservoir, με αποτέλεσμα την αποδρομή της στύσης.


47. Πότε ενδείκνυται η τοποθέτηση ενδοπεϊκής πρόθεσης στον άνδρα που παρουσιάζει στυτική διαταραχή;

Οι ενδοπεϊκές προθέσεις χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας αφού έχουν αποτύχει άλλες, λιγότερο επεμβατικές, θεραπείες.


48. Τι σημαίνει για τη σεξουαλική ζωή ενός άνδρα η τοποθέτηση πρόθεσης;

H ενδοπεϊκή πρόθεση αποτελεί αξιόπιστη και αποτελεσματική λύση για την αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας. Κατ' αρχήν, ο άνδρας μπορεί να αποκτήσει στύση όταν αυτός το επιθυμεί και μετά το τέλος της ερωτικής πράξης να φθάσει σε μια φυσική κατάσταση πεϊκής χάλασης. Ο οργασμός και η εκσπερμάτιση σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζονται από τη λειτουργία του μηχανισμού αυτού.


49. Ποια είναι η στάση της γυναίκας απέναντι σε αυτές τις νέες παρεμβατικού τύπου θεραπευτικές τεχνικές;

Ας μην ξεχνάμε ότι όλες αυτές οι θεραπευτικές προσεγγίσεις με στόχο την αποκατάσταση της στυτικής λειτουργίας στον άνδρα έχουν ως τελικό αποδέκτη την ίδια τη γυναίκα. H γυναίκα είναι εκείνη που με τη στάση και τη συμπεριφορά της καθορίζει τη σεξουαλική ζωή του άνδρα και τον βάζει πρωταγωνιστικά μέσα στη ζωή και στο κρεβάτι της. Δεν θέλει φιλοσοφία το ότι ερωτήσεις του τύπου «μπορεί η γυναίκα με τη στάση της να ακυρώσει έναν άνδρα, όσο πετυχημένη και αν είναι η θεραπευτική του προσπάθεια;» ή «μπορεί η γυναίκα να βοηθήσει έναν άνδρα να λύσει οποιοδήποτε σεξουαλικό πρόβλημά του και να τον οδηγήσει στην πεποίθηση ότι η σεξουαλική ζωή είναι "δική μας" υπόθεση;» απαντώνται με ένα απόλυτο, κατηγορηματικό «ναι». Αυτά τα δύο ερωτήματα δείχνουν το πόσο σημαντικό και απόλυτα καθοριστικό ρόλο παίζει η συμπεριφορά της συντρόφου-γυναίκας σε οποιαδήποτε ιατρική θεραπεία. Αυτό προϋποθέτει βέβαια την ανάγκη να γνωρίζει η ίδια και να συμμετέχει σε όλες τις θεραπευτικές διαδικασίες και ιατρικές προτάσεις, έτσι ώστε να είναι ενήμερη και να μην αισθάνεται ότι πίσω από την πλάτη της ή με το δικό της σκοτάδι φωτίζεται ο θεραπευτικός δρόμος του άνδρα συντρόφου, χωρίς η ίδια να έχει άποψη και εικόνα του τι συμβαίνει και γιατί γίνονται οι εν λόγω θεραπευτικές παρεμβάσεις.


50. Αντιμετωπίζει κινδύνους και επιπλοκές ο άνδρας που έχει τοποθετήσει πρόθεση;

Οι επιπλοκές που πιθανώς να υπάρξουν μετά την τοποθέτηση της ενδοπεϊκής πρόθεσης είναι δύο. H πρώτη από αυτές είναι η εμφάνιση λοίμωξης και είναι σπάνια (στατιστικά δεν ξεπερνά το 2%). H κατάλληλη προεγχειρητική προετοιμασία και η χειρουργική τεχνική μειώνουν σε σημαντικό βαθμό την πιθανότητα να εμφανισθεί λοίμωξη. H δεύτερη επιπλοκή είναι η εμφάνιση μηχανικής βλάβης. Στις νεότερου τύπου προθέσεις όμως η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι τέτοια ώστε και αυτός ο κίνδυνος να ελαχιστοποιείται.


51. Μπορεί να προληφθεί η στυτική δυσλειτουργία ακολουθώντας συγκεκριμένο τρόπο ζωής;

Για να προλάβουμε την εμφάνιση στυτικής διαταραχής, θα πρέπει να ακολουθήσουμε μερικούς απλούς κανόνες:
* Να διακόψουμε το κάπνισμα. * Να ελέγχουμε το σωματικό βάρος μας. * Να μειώσουμε την κατανάλωση αλκοόλ. * Να περιορίσουμε την κατανάλωση λιπών.
* Να υποβαλλόμαστε σε φυσική άσκηση. * Να μειώσουμε το στρες.


52. Τι είναι η νόσος του Peyronie;

H νόσος του Peyronie χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση ινώδους ιστού στον λευκό χιτώνα του πέους, με αποτέλεσμα την τοπική απώλεια ελαστικότητας και με συνέπεια την εμφάνιση δυσμορφίας (κάμψης) κατά τη στύση. Τη νόσο αυτή την περιέγραψε πρώτη φορά τον 18ο αιώνα ο Françoise De La Peyronie, γιατρός στην Αυλή του Λουδοβίκου IE'. Κύρια συμπτώματα της νόσου είναι η κάμψη του πέους (πιθανή αδυναμία κολπικής εισχώρησης), η ψηλάφηση της σκληρίας και η επώδυνη στύση. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να εμφανίζονται είτε όλα μαζί είτε σε συνδυασμό. Τα αίτια της νόσου δεν είναι απολύτως εξακριβωμένα. Εχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες, με επικρατέστερη την άποψη που την αποδίδει σε τραυματισμό του λευκού χιτώνα, κάτι που οδηγεί στην ανάπτυξη ουλώδους ιστού (πλάκες). Εκτός από την πεϊκή δυσμορφία που προκαλεί, η νόσος του Peyronie σχετίζεται και με την εμφάνιση στυτικής δυσλειτουργίας, προκαλώντας διαταραχή είτε του φλεβοαποφρακτικού μηχανισμού είτε επηρεάζοντας ακόμη και την αρτηριακή παροχή. H εμφάνιση της νόσου δεν αφορά συγκεκριμένη ηλικία. Κρούσματα έχουν καταγραφεί σε όλες τις ηλικιακές περιόδους της σεξουαλικής ζωής του άνδρα.


53. Πώς αντιμετωπίζεται θεραπευτικά η νόσος του Peyronie;

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία που να δίνει βέβαιο αποτέλεσμα. Οι σύγχρονες θεραπείες χωρίζονται σε:
* Θεραπείες από το στόμα (χορήγηση κολχικίνης, potaba, βιταμίνης E κ.ά.).
* Τοπικές θεραπείες (ιοντοφόρεση, διήθηση της πλάκας με βελόνη).
* Χειρουργικές θεραπείες (ευθειασμός του πέους με διατομή της πλάκας και τοποθέτηση μοσχεύματος). H χειρουργική θεραπεία πρέπει να γίνεται εφόσον ο γιατρός είναι σίγουρος ότι η νόσος έχει σταθεροποιηθεί, διότι αλλιώς υπάρχει σοβαρός κίνδυνος υποτροπής.


54. Πόσο σημαντική είναι η εκσπερμάτιση στη σεξουαλική ζωή του άνδρα;

H εκσπερμάτιση που αρχίζει την περίοδο της ήβης (βιολογική αφύπνιση της εφηβικής σεξουαλικότητας) συνδέεται άμεσα με τη βιολογική υγεία στα χρόνια ωρίμανσης του άνδρα και υπάρχει ως το γήρας, οπότε όμως περιορίζεται και γίνεται πιο αραιή όσο ο προστάτης γερνάει, μεγαλώνει και υπερτρέφεται. Ο μηχανισμός της εκσπερμάτισης έχει δύο παραμέτρους: την ψυχική-εγκεφαλική (ερεθισματική) και τη βιολογική-νευρογενή (εκφορτητική). H τελευταία συνδέεται βιωματικά τόσο με τις πρώτες σεξουαλικές φαντασιώσεις του εφήβου που εμπλουτίζει τα όνειρα με τη νυκτερινή αντανακλαστικού τύπου εκσπερμάτιση («βρεγμένα» όνειρα) όσο και με τη συνειδητή αυνανιστική διέγερση που εκφορτίζεται με την έξοδο του σπέρματος, βιώνοντας το αγόρι την πρώτη σημαντική ηδονιστική «γλύκα» της σεξουαλικής του αφύπνισης.

Πώς επηρεάζει ο αυνανισμός.
Ο αυνανισμός με επιθετικό τρόπο προκαλεί τη στόχευση και τη γρήγορη εμφάνιση της εκσπερμάτισης που ο άνδρας μέσα στο ταξίδι της εξιδανικευμένης σεξουαλικής φαντασίωσης του προτύπου του αισθάνεται να ολοκληρώνει με απόλυτη ηδονή, εκφράζοντας την ταύτιση με το «αντικείμενο του πόθου» του, με το σεξουαλικό πρότυπο που επιθυμεί, και κυρίαρχα ηδονίζεται ιδεατά και «ιδανικά» μαζί του. H συχνή αυνανιστική συμπεριφορά προκαλεί έξη και επαναληπτική επιβεβαίωση αυτής της ηδονής, έτσι ώστε πολλές φορές ο αυνανισμός να διατηρείται μετά το πέρας της εφηβικής ηλικίας ως ουσιαστικό αισθητήριο ικανοποίησης ακόμη και στον άνδρα που έχει αναπτύξει τη σεξουαλική ζωή του και την ενεργό σεξουαλική δραστηριότητα με μία σύντροφο. H αυτοϊκανοποίηση είναι η εύκολη λύση για τον άνδρα που βυθίζεται μέσα σε ηδονιστικές αναζητήσεις τις οποίες συνήθως δεν μπορεί να βιώσει, οπότε δεν μπορεί να αισθανθεί τη συγκεκριμένη ηδονή ούτε να μοιραστεί αυτές τις αισθήσεις με τη σύντροφό του.

H σεξουαλική ζωή του άνδρα από το πέρασμα της πρώτης φοράς ως τη σταθεροποίηση μιας σχέσης, οπότε η σεξουαλική επαφή επαναλαμβάνεται σταθερά με την ίδια σύντροφο, διέρχεται από πολλές στιγμιαίες, γρήγορες και ρηχές συναντήσεις. H στόχευση της εκσπερμάτισης γίνεται ο μοναδικός σκοπός αυτών των ευκαιριακών συναντήσεων των οποίων η αισθητηριακή απόλαυση περιορίζεται στη γρήγορη εκφόρτιση του σπέρματος, που εκλαμβάνεται και ως επιβράβευση του αυξημένου ανδρισμού - π.χ. στο κρεβάτι μιας κοινής γυναίκας, όπου επιβραβεύεται ο πελάτης που τελειώνει γρήγορα προκειμένου να ξαπλώσει ο επόμενος. Ο πελάτης αυτός (συνήθως νεαρός άνδρας) φεύγει υπερήφανος και επιβεβαιωμένος ότι η μεγάλη ηδονή του έφερε το γρήγορο τελείωμα και τον επιβεβαίωσε ως άνδρα που λειτουργεί σωστά. Ολη αυτή η μαγεία όμως της γρήγορης εκσπερμάτισης φαίνεται να χάνεται όταν ο άνδρας αποκτήσει μονιμότερη και πιο σταθερή σχέση με τη γυναίκα σύντροφο που δεν βιάζεται να δει το γρήγορο τελείωμά του αλλά, αντίθετα, χρειάζεται παράταση του χρόνου της σεξουαλικής επαφής για να βιώσει και να απολαύσει και εκείνη τη δική της οργασμική κορύφωση.

Αρα λοιπόν η εκσπερμάτιση αποτελεί καθοριστική βιοσωματική λειτουργία της ανδρικής σεξουαλικής συμπεριφοράς που, πέραν της σεξουαλικής υγείας, δείχνει την ώριμη και πλήρη οργασμική κορύφωση του άνδρα, σηματοδοτώντας παράλληλα και τον παράγοντα της γονιμότητας, αφού η ποιότητα του σπέρματος ανοίγει την πόρτα στη δημιουργία ζωής (φυσικά με τη σύμφωνη γνώμη της γυναίκας που δέχεται μέσα της το σπέρμα ως χάρισμα συναισθηματικής ικανοποίησης και ψυχικής ηδονιστικής πληρότητας του συντρόφου της).


55. Τι είναι πρόωρη εκσπερμάτιση;

Οι διαταραχές εκσπερμάτισης στον άνδρα είναι ένα βασικό κεφάλαιο των σεξουαλικών δυσλειτουργιών που αφορούν άμεσα τη σεξουαλική εικόνα της γυναίκας - και συγκεκριμένα την επιβεβαίωση της γυναικείας θηλυκότητας. H εκσπερμάτιση που φωτογραφίζει την ολοκλήρωση της ανδρικής σεξουαλικής αίσθησης σηματοδοτεί την κορύφωση του άνδρα που ευχαριστήθηκε και ικανοποιήθηκε από την ηδονή που του προσέφερε η σεξουαλική σύντροφός του. Ο χρόνος της σεξουαλικής διαδρομής μεταξύ των δύο συντρόφων είναι απολύτως υποκειμενικός και εξαρτάται από τη σχέση που εκφράζουν οι δύο σύντροφοι με γνώμονα την ηδονή και τη διέγερση που προκαλεί και προσφέρει ο ένας προς τον άλλον. Ο άνδρας δείχνει με την εμφάνιση της εκσπερμάτισης τόσο τη βιολογική όσο και την ψυχική κορύφωση, την οποία προσφέρει στη σύντροφο είτε ενδοκολπικά είτε μέσα στο σεξουαλικό παιχνίδι (χωρίς ενδοκολπική κορύφωση απαραιτήτως).
H πρόωρη εκσπερμάτιση είναι η πιο συχνή διαταραχή των δυσλειτουργιών της εκσπερμάτισης (εμφανίζεται περίπου στο 1/3 των ανδρών). Πρόκειται για διαταραχή απέναντι στην οποία η γυναίκα φαίνεται να δυσφορεί πολύ περισσότερο από ό,τι στη διαταραχή της στύσης, την οποία ερμηνεύει ως «σε θέλω, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ». Στην πρόωρη εκσπερμάτιση η γυναίκα αισθάνεται ότι ο άνδρας τη θέλει μόνο για να ικανοποιήσει τον εαυτό του.

Καθαρά ψυχολογική διαταραχή.
H πρόωρη εκσπερμάτιση είναι καθαρά ψυχολογική διαταραχή, εμφανιζόμενη συνήθως από την έναρξη της σεξουαλικής ζωής του άνδρα και δεν φαίνεται να έχει οργανικά αίτια. Πολλές φορές συνυπάρχει με διαταραχή της στυτικής λειτουργίας (είτε ψυχογενή είτε οργανική). Σε μεγάλο ποσοστό, η χρόνια διαταραχή της πρόωρης εκσπερμάτισης επιφέρει και στυτικό πρόβλημα, όπως επίσης και η χρόνια στυτική δυσλειτουργία μπορεί να επιφέρει πρόωρη εκσπερμάτιση. Δηλαδή, πιο απλά, η μία διαταραχή φαίνεται να επιβαρύνεται μέσα από την άλλη και οι δύο μαζί σε μεγάλο ποσοστό συνυπάρχουν στις σεξουαλικές διαταραχές της ανδρικής ζωής.

H προσωπικότητα του άνδρα ουσιαστικά είναι καθοριστικής σημασίας για την εμφάνιση αυτής της διαταραχής. Ο άνδρας με πρόωρη εκσπερμάτιση συνήθως χαρακτηρίζεται από αισθήματα εσωστρέφειας, μειονεξίας και ανασφάλειας. Το άγχος, η βιασύνη και η έντονη σχολαστικότητα σε όλα τα πλάνα της ζωής του αποτελούν βασικά γνωρίσματά του. Πολλές φορές δεν μπορεί να εκφράσει εύκολα τη σκέψη, τα συναισθήματά του και προτιμά να κρύβεται και να αμύνεται, ενώ με ευκολία ενοχοποιεί τον εαυτό του και οδηγείται σε ένα καταθλιπτικό συναίσθημα πένθους και σημαντικής αναστολής του ερωτικού καλέσματος. H πρόωρη εκσπερμάτιση συσχετίζεται με τον αυνανισμό (ο οποίος επιδεινώνει το πρόωρον της εκσπερμάτισης) αλλά και με τη στάση και την προσωπικότητα της γυναίκας συντρόφου.

Ενας άνδρας «πρόωρος» με συγκεκριμένη γυναίκα μπορεί να μην είναι «πρόωρος» με κάποια άλλη. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι φταίει η γυναίκα για το πρόβλημα αυτό, αλλά σε σημαντικό βαθμό η ισχυρή προσωπικότητά της, η αυξημένη σεξουαλική απαιτητικότητα για τον οργασμό της, η δύσκολη οργασμική κορύφωσή της, αλλά και η επιθετικότητα που βγάζει προς τον «πρόωρο» σύντροφό της, επιβαρύνουν σημαντικά τη διαταραχή. Ο τρόπος ζωής του άνδρα, το αυξημένο άγχος αλλά και η αδυναμία που έχει για τη σύντροφο, καθώς και ο φόβος του να μην τη χάσει, επιδεινώνουν το πρόβλημα σημαντικά.

Το ζευγάρι μέσα από τη διαταραχή αυτή οδηγείται σταδιακά σε αραίωση των επαφών. Οι δύο σύντροφοι αποφεύγουν τη σεξουαλική συνεύρεση ώστε να μην απογοητευθούν και να μην τσακωθούν μπροστά σε αυτό το γρήγορο και βιαστικό τελείωμα του άνδρα και την έλλειψη σεξουαλικής ικανοποίησης της γυναίκας. Οι συνθήκες ζωής του ζευγαριού διαφοροποιούνται και επηρεάζονται από τις συγκρουσιακές εντάσεις της σχέσης.
H πρόωρη εκσπερμάτιση είναι μια σεξουαλική δυσλειτουργία ικανή να απειλήσει τη σχέση των δύο συντρόφων και να αποξενώσει τόσο τη σεξουαλική ζωή όσο και την ψυχική επαφή τους. Ο άνδρας γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι το γρήγορο τελείωμα είναι λάθος, ότι δημιουργεί ψυχική ένταση, εκνευρισμό και θυμό στη γυναίκα που τον βλέπει ανίκανο να της προσφέρει μια οργασμική κορύφωση. Μέσα στο μυαλό του η δυσαρέσκεια της γυναίκας συντρόφου αποτυπώνεται ως φόβος, αγωνία και εμμονή μιας σκέψης που γίνεται ιδεοληψία: «Δεν θα μπορέσω να κρατηθώ». Και συνήθως το απευκταίο συμβαίνει αμέσως μετά την εισχώρηση. Ο άνδρας αδυνατεί να συγκρατήσει το «αίσθημα της εκσπερμάτισης» που βιώνει στο μυαλό του, δεν συγκρατείται και κυριεύεται από πανικό και αισθήματα ενοχής. H γυναίκα τότε του χρεώνει εγωπάθεια, εισπράττοντας την απόρριψή του, νιώθοντας την αδιαφορία του γι' αυτήν, με αποτέλεσμα να ψυχραίνεται μαζί του και να τον αποφεύγει αφού γνωρίζει πλέον ότι κάθε σεξουαλική επαφή τους θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα, αγνοώντας ότι ο άνδρας κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής τρέμει από φόβο και κυριεύεται από πανικό στην ιδέα ότι δεν θα μπορεί να κρατήσει αυτή την ανεπιθύμητη και επώδυνη ψυχικά για αυτόν «υπέρτατη ηδονή».

Δεν είναι λίγες οι φορές που ο άνδρας φτάνει σιωπηλά στην εκσπερμάτιση μη θέλοντας να προδώσει στη γυναίκα σύντροφο το τελείωμά του, εξακολουθεί απελπισμένα μετά την εκσπερμάτιση, θέλοντας να κερδίσει χρόνο και να «ξεγελάσει» έτσι τη σύντροφο που βρίσκεται σε σεξουαλική διέγερση, αισθανόμενος την υποχρέωση να της προσφέρει έναν οργασμό και προσπαθώντας απεγνωσμένα να διατηρήσει τη στύση του. Τι γίνεται συνήθως; Πολλοί «πρόωροι» άνδρες, προκειμένου να αναστείλουν την επερχόμενη εκσπερμάτιση, σκέφτονται τα πιο δυσάρεστα πράγματα - ακόμη και τη σκηνή της κηδείας τους - ή μετρούν αριθμούς, νομίζοντας ότι έτσι θα αποβάλουν τη σκέψη της ηδονής για να κερδίσουν πολύτιμο χρόνο σεξουαλικής διάρκειας.


56. Τι είναι η καθυστερημένη εκσπερμάτιση;

H καθυστερημένη εκσπερμάτιση φαίνεται ότι συσχετίζεται με τη δυσκολία που έχει ο άνδρας να φθάσει στο τέλος της σεξουαλικής διαδρομής και να εκσπερματίσει ικανοποιώντας πλήρως το οργασμικό κύμα του. Είναι ένα προστάδιο της ανεσταλμένης εκσπερμάτισης. Παρ' ότι η ψυχική συμμετοχή και ο βαθμός της ηδονής θα μπορούσαν να θεωρηθούν παράγοντες κινδύνου, οι ψυχολογικοί παράγοντες δεν φαίνεται να επιδρούν άμεσα στον χρόνο κορύφωσης. Ουσιαστικοί παράγοντες καθυστέρησης της εκσπερμάτισης φαίνεται να είναι οι διάφορες φαρμακευτικές παρεμβάσεις, κυρίως ψυχιατρικού τύπου, αλλά και οργανικά προβλήματα που συνδέονται με το αντανακλαστικό τόξο της εκσπερμάτισης.
Το τι καλείται καθυστερημένη εκσπερμάτιση δεν προσδιορίζεται με συγκεκριμένη χρονική διάρκεια του σεξ, αφού είναι γνωστό ότι ο άνδρας δεν έχει πάντα τον ίδιο χρόνο ώσπου να φθάσει στην οργασμική (ψυχική και βιολογική) κορύφωση. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ο αριθμός των ανδρών που εμφανίζουν προβλήματα καθυστέρησης της σεξουαλικής κορύφωσης αυξάνεται, εκλύοντας άγχος μπροστά στη δυσφορική εικόνα της γυναίκας που έχει κορυφώσει και τον περιμένει, δείχνοντας ενοχλημένη ή και σωματικά καταπονημένη (πόνος) όταν ο χρόνος προσμονής της κορύφωσής του παρατείνεται.


57. Τι είναι η ανεσταλμένη εκσπερμάτιση;

Ανεσταλμένη εκσπερμάτιση για έναν άνδρα είναι η πλήρης αναστολή εμφάνισης σπέρματος κατά τη σεξουαλική επαφή με τη σύντροφο. Ο άνδρας μπορεί να εμφανίζει διάφορες εικόνες αναστολής της εκσπερμάτισης. H αναστολή αυτή μπορεί να συμβαίνει κατά τη διάρκεια της πλήρους σεξουαλικής πράξης, όπου:
* Ο άνδρας με πλήρη διείσδυση στον κόλπο της συντρόφου του αδυνατεί να φθάσει στην εκσπερμάτιση.
* Ο άνδρας δεν φθάνει καθόλου στην εκσπερμάτιση σε όλη τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής με τη σύντροφο του (παιχνίδια και διείσδυση).
* Ο άνδρας δεν μπορεί να φθάσει στην εκσπερμάτιση ούτε και μόνος του με αυνανιστική προσπάθεια.
Συνήθης εικόνα είναι η αδυναμία του να ολοκληρώσει κατά τη διάρκεια της κολπικής διείσδυσης, ενώ μπορεί να εκσπερματίσει είτε με το χέρι του (το σύνηθες) είτε με το χέρι της συντρόφου του στη φάση των σεξουαλικών παιχνιδιών, είτε ακόμη και στη φάση του στοματικού σεξ από τη σύντροφό του. Ουσιαστικά ο άνδρας που κυριαρχείται από τη διαταραχή αυτή έχει την ικανότητα να «απολαμβάνει» αυνανιστικούς οργασμούς, ενώ δεν μπορεί να βιώσει οργασμική κορύφωση μέσα από τη σεξουαλική επαφή με τη σύντροφό του.

Τι φταίει.
Τα βασικά αίτια της ανεσταλμένης εκσπερμάτισης είναι περισσότερο ψυχογενή. Συνδέονται δηλαδή άμεσα με την ψυχολογική κατάσταση του άνδρα μέσα από τη σχέση του αλλά και με το πώς ψυχοσεξουαλικά ωρίμασε και βίωσε τις πρώτες σεξουαλικές του εμπειρίες. Τα τελευταία χρόνια η διαταραχή αυτή αυξάνεται αξιοπερίεργα στον ανδρικό πληθυσμό (κυρίως της ηλικίας των 20-30 χρόνων, που είναι και η πρώτη «γεμάτη» σεξουαλική δεκαετία του άνδρα). Το άγχος και η αμφισβήτηση για τον σεξουαλικό του ρόλο, καθώς και η παράταση συχνών και επαναλαμβανόμενων αυνανιστικών οργασμών κλέβουν την παράσταση της σεξουαλικής έκφρασης από τον οργασμικό κύκλο της σεξουαλικής πράξης. Ο άνδρας ουσιαστικά αυτοπαγιδεύεται όταν βλέπει ότι δεν μπορεί να τελειώσει, προκαλώντας εκνευρισμό και στη σύντροφό του, η οποία εισπράττει την όλη κατάσταση αρνητικά ως προς τη θηλυκότητά της, αισθανόμενη ότι είναι ανίκανη να οδηγήσει σε σεξουαλική ολοκλήρωση τον σύντροφό της. Αντίστοιχα ο άνδρας με το πρόβλημα προσπαθεί μάταια και ιδεοληπτικά να φέρει εδώ και τώρα την εκσπερμάτιση για να τη «δείξει» στη σύντροφό του, οδηγούμενος σε μηχανικό καταναγκαστικό τρόπο διατήρησης της στύσης, με αρκετή αμηχανία και ψυχική ένταση. H επίμονη αυτή προσπάθεια αλλά και η έκλυση άγχους λόγω της μη επίτευξης του σκοπού επιφέρει κόπωση, με σοβαρή πιθανότητα ο άνδρας να εμφανίσει στυτικό κάματο (απώλεια της στύσης).
H διαταραχή, πέραν των ψυχολογικών αιτίων, μπορεί να οφείλεται και σε οργανικά αίτια. Κύριες αιτίες είναι η χρήση αντικαταθλιπτικών, αγχολυτικών και κατασταλτικών του ΚΝΣ, νευροληπτικών και αντιυπερτασικών φαρμάκων. Επίσης ενοχοποιούνται: ο σακχαρώδης διαβήτης, οι βλάβες του νωτιαίου μυελού και οι παθήσεις των οσφυϊκών γαγγλίων. Ενώ, π.χ., ο άνδρας ψυχικά μπορεί να βιώνει την οργασμική ηδονή, δεν έχει «τεχνικά» την ικανότητα της τελικής εκφόρτισης του σπέρματος από το στόμιο της ουρήθρας.


58. Τι είναι η παλίνδρομη εκσπερμάτιση;

Κατά τη διάρκεια της εκσπερμάτισης, μέσω ενός αντανακλαστικού μηχανισμού συσπάται ο αυχένας της ουροδόχου κύστεως, με συνέπεια το σπέρμα να προωθείται προς το έξω στόμιο της ουρήθρας και όχι προς την ουροδόχο κύστη. Αν έχουν γίνει επεμβάσεις στον προστάτη αδένα ή αν έχει χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή για την αντιμετώπιση δυσλειτουργιών του αδένα αυτού, πιθανόν ο μηχανισμός να διαταραχθεί, με αποτέλεσμα το σπέρμα, αντί να κατευθύνεται στο έξω στόμιο της ουρήθρας, να καταλήγει στο εσωτερικό της ουροδόχου κύστεως. H παλίνδρομη εκσπερμάτιση φαίνεται να έχει και οργανικά και ψυχολογικά αίτια. H παλινδρόμηση του σπέρματος στην ουροδόχο κύστη καταγράφεται στα άτομα με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και φόβο ενδοκολπικής εκσπερμάτισης. Αυτό σημαίνει ότι ψυχογενώς η φυσιολογική πορεία της εκσπερμάτισης αναστέλλεται, με αποτέλεσμα ο άνδρας να εκσπερματίζει προς τα πίσω, «ανάδρομα», ενώ ψυχικά φαίνεται να βιώνει το αίσθημα της οργασμικής ηδονής (αρνείται να δεχθεί ιδεοληπτικά τη φυσιολογική έξοδο του σπέρματος). Οργανικές επιπλοκές λόγω της παλίνδρομης εκσπερμάτισης δεν αναφέρονται, αν εξαιρέσει κανείς το πρόβλημα της γονιμοποίησης.


59. H ποιότητα της στύσης επηρεάζει την εκσπερμάτιση και την ποσότητα του σπέρματος;

H στυτική ποιότητα επιδρά θετικά στην καλύτερη σεξουαλική επαφή, άρα και την αύξηση της ηδονής και της σωματικής διέγερσης, με αποτέλεσμα η εκσπερμάτιση να είναι πιο ολοκληρωμένη ψυχικά και σωματικά. H ποσότητα δεν έχει άμεση επιρροή με τη διαδικασία αυτή. H ποσότητα της εκσπερμάτισης συσχετίζεται με τη συχνότητα των σεξουαλικών επαφών και των εκσπερματίσεων, καθώς βέβαια και με τον χρόνο της σεξουαλικής επαφής, που εκφράζεται με τον εμπλουτισμό των ερωτικών παιχνιδιών, του καλύτερου αισθησιακού εστιασμού και την ψυχική-σωματική απελευθέρωση των δύο συντρόφων.


60. Ποια φάρμακα βοηθούν στην αντιμετώπιση της πρόωρης εκσπερμάτισης;

Ριζική «θεραπεία» δεν υπάρχει. Κάποια φάρμακα όμως μπορούν να λειτουργήσουν ευεργετικά, παρατείνοντας τον χρόνο της σεξουαλικής πράξης. Χωρίς να υπάρχουν ειδικά φαρμακευτικά σκευάσματα που να απευθύνονται στη διαταραχή της πρόωρης εκσπερμάτισης, αυτά που σίγουρα κάνουν καλό είναι τα αντικαταθλιπτικά, παλαιού και νέου τύπου (ντοπαμινικά και σεροτονεργικά), καθώς και η θεοριδαζίδη. Οι δόσεις εξατομικεύονται, αφού ληφθούν υπόψη οι ιδιαίτερες παράμετροι κάθε περίπτωσης. Οι απόψεις ως προς τον τρόπο χρήσης και χορήγησής τους διίστανται. H χρήση τοπικών αναισθητικών αλοιφών και αντίστοιχων spray που κατά κόρον και αυτοβούλως ο «πρόωρος» άνδρας χρησιμοποιεί μαζί με προφυλακτικά εμποτισμένα με αναισθητικές ουσίες με σκοπό την επιβράδυνση, δεν είναι η καλύτερη λύση, αφού οι κίνδυνοι να εμφανιστεί στυτική απώλεια λόγω της αναισθησίας είναι μεγάλη. Εκτός αυτού, η χρήση τους ενέχει τον κίνδυνο να εμφανιστούν αλλεργικού τύπου αντιδράσεις στο πέος.


61. Ποιες οργανικές παθήσεις προκαλούν πρόωρη εκσπερμάτιση;

H πρόωρη εκσπερμάτιση είναι καθαρά ψυχογενής διαταραχή. H κατάσταση όμως μπορεί να επιβαρυνθεί είτε εξαιτίας ανατομικών παραλλαγών (βραχύς χαλινός) είτε λόγω χρονίων φλεγμονωδών παθήσεων του προστάτη (προστατίτιδα).


62. Υπάρχει θεραπεία για την πρόωρη εκσπερμάτιση πέραν της χρήσης «ανασταλτικών» φαρμακευτικών ουσιών;

Οι θεραπείες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της πρόωρης εκσπερμάτισης, πέραν της φαρμακευτικής παρέμβασης που αναστέλλει προσωρινά τη διαταραχή, είναι η συμβουλευτική, ψυχοθεραπευτική ενίσχυση του ζευγαριού. Οι δύο σύντροφοι καλούνται να ακολουθήσουν ένα πρόγραμμα σεξουαλικών ασκήσεων και παιχνιδιών (squeeze technique), με στόχο τον εγκεφαλικό έλεγχο επάνω στο πρόβλημα. Ο άνδρας δηλαδή «εκπαιδεύεται» να κρατάει την εκσπερμάτισή του όσο χρόνο επιθυμεί ο ίδιος και η σύντροφός του. Υπάρχουν και ατομικές ψυχοθεραπευτικές υποστηρικτικού τύπου προσεγγίσεις, που απαιτούν όμως μεγαλύτερη χρονική διάρκεια θεραπείας, με βαθύτερη ψυχοσυναισθηματική προσέγγιση. H σύγχρονη θεραπευτική λογική αντιμετωπίζει το πρόβλημα με μεικτή προσέγγιση: συνδυασμό δηλαδή αγωγής φαρμακευτικού και ψυχοθεραπευτικού χαρακτήρα.


63. Υπάρχει ανήδονος οργασμός στον άνδρα;

Ως ψυχικό και βιολογικό δεδομένο, ο οργασμός στον άνδρα προκαλεί την ψυχοσυναισθηματική ικανοποίησή του και τη σωματική του χαλάρωση. Πολλές φορές όμως φαίνεται να διαταράσσεται τόσο το ψυχικό κομμάτι (ανηδονία) όσο και το βιολογικό (διαταραχή της εκσπερμάτισης). H συσχέτιση ή ο συνδυασμός αυτών των δύο περιπλέκει τα πράγματα, προκαλώντας ψυχοσωματική απορρύθμιση των αντίστοιχων λειτουργιών. Ο ανήδονος οργασμός εμφανίζεται όταν υπάρχει έλλειψη ψυχικής συμμετοχής ή στην κατάθλιψη και σε ψυχολογικές διαταραχές που συνδέονται με αυστηρές οικογενειακές ανατροφές, σε φοβικές διαταραχές, στην ψύχωση ή στη σχιζοφρένεια. Κυρίως όμως σχετίζεται με τις αγχώδεις διαταραχές και ιδιαίτερα τις ιδεοψυχαναγκαστικές νευρώσεις, όταν ιδεοληπτικά το άτομο καθηλώνεται στο κυνήγι της ηδονής. Ο αυνανισμός ενοχοποιείται όταν αποτελεί κατάσταση εθιστική, εξαρτητική ή κατάσταση φυγής του άνδρα, που δεν βιώνει την ψυχική ηδονή του μέσα από τη συγκεκριμένη σεξουαλική επαφή.


64. Ποιοι παράγοντες μειώνουν τη σεξουαλική επιθυμία στον άνδρα;

* Ψυχικοί παράγοντες: τρόπος ζωής, υπαρξιακό άγχος, φόβος αποτυχίας, διαπροσωπικές συγκρούσεις, αυξημένη προσδοκία του σεξουαλικού ρόλου, ψυχικές διαταραχές, ψυχικά νοσήματα, πένθος, απώλεια αγαπημένου προσώπου, διαταραχή προσωπικότητας, χαμηλή αυτοεκτίμηση κ.ά.
* Φαρμακευτικές αγωγές: αντι-υπερτασικά, αντικαταθλιπτικά, κατασταλτικά του ΚΝΣ, μακροχρόνιες φαρμακευτικές αγωγές με ανοσοκατασταλτικά, κυτταροστατικά κ.ά.
* Ορμονικοί παράγοντες: μειωμένα επίπεδα τεστοστερόνης.


65. Τι προκαλεί σεξουαλική αποστροφή στον άνδρα;

Ο άνδρας, ως παρορμητικός και αισθητηριακός τύπος της σωματικής ηδονής, φαίνεται να εμφανίζει προβλήματα σεξουαλικής αποστροφής κάτω από ψυχολογικούς παράγοντες που απομυθοποιούν τον σεξουαλικό του πόθο και αναστέλλουν τη σεξουαλική του διέγερση πριν από τη σεξουαλική επαφή, κατά τη διάρκεια αυτής αλλά και μετά τη σεξουαλική κορύφωση (οπότε γρήγορα επανέρχεται στην προηγούμενη ψυχική κατάσταση). Εικόνες, εκφράσεις και άλλες αντιληπτικές αισθητηριακές καταστάσεις μπορούν να διακόψουν απότομα και αιφνίδια τη σεξουαλική του διέγερση όταν ενοχληθεί από καταστάσεις που τον κάνουν να αισθανθεί άσχημα, αμήχανα και απειλητικά. H σεξουαλική αποστροφή εμφανίζεται συχνότερα στις χρόνιες σεξουαλικές επαφές με τη μόνιμη σύντροφο, η οποία στις φαντασιώσεις του απομυθοποιείται όταν σταματήσει να του προκαλεί έλξη και επιθυμία στην καθημερινότητα της ζωής τους. Κυρίαρχη αποστροφική αίσθηση είναι η αλλαγή της εικόνας της (εγκατάλειψη, αύξηση του σωματικού βάρους, παραμέληση εαυτού). Πραγματική απειλή όλων αυτών είναι η μονοτονία, η επανάληψη και η μακροχρόνια συνήθεια της ίδιας σεξουαλικής συμπεριφοράς που οδηγεί το ζευγάρι στην έλλειψη σεξουαλικού ενδιαφέροντος και στο ερωτικό τέλμα.


66. Είναι αλήθεια ότι η τεστοστερόνη μειώνεται με την πάροδο της ηλικίας;

Πολλές μελέτες δείχνουν ότι η σχέση των ορμονών με τη σεξουαλική λειτουργία του άνδρα είναι άμεση. Τα ανδρογόνα λειτουργούν ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη σεξουαλική επιθυμία και την εκσπερμάτιση. Μελετάται επίσης ο ρόλος τους και στη στυτική λειτουργία. Εχει βρεθεί ότι με την πάροδο της ηλικίας στον άνδρα παρουσιάζεται μια σταδιακή αλλά σταθερή πτώση των επιπέδων των ανδρογόνων στο αίμα. Το γεγονός αυτό, εκτός από τις συνέπειες που έχει στη σεξουαλική σφαίρα, επηρεάζει και άλλες παραμέτρους της ανδρικής υγείας. H μείωση αυτή των ανδρογόνων μπορεί να προκαλέσει οστεοπόρωση, μείωση της μυϊκής μάζας, αύξηση του λιπώδους ιστού και διαταραχές της ψυχικής διάθεσης (δυσθυμική διαταραχή). Οι ορμόνες αυτές μπορούν να αναπληρωθούν με τη χορήγηση φαρμακευτικών σκευασμάτων, αλλά υπό αυστηρή ιατρική και εργαστηριακή παρακολούθηση.


67. Το μέγεθος μετράει; Και πότε ένα πέος θεωρείται φυσιολογικό;

Το μέγεθος του πέους χαρακτηρίζεται από το μήκος του και από τη διάμετρό του. Το μήκος ενός φυσιολογικού πέους στον ενήλικο κυμαίνεται κατά μέσον όρο από 12 ως 15 cm σε στύση. H μέση διάμετρος σε χάλαση υπολογίζεται σε 2,8 cm. Το μέγεθος αυτό παραμένει σταθερό σε όλη τη διάρκεια της ζωής. Μικροφαλλία υπάρχει όταν το μήκος είναι μικρότερο από 10 cm σε στύση, αλλά απαντάται σπανίως. Το μέγεθος του πέους δεν εκτιμάται ποτέ όταν βρίσκεται σε χάλαση. Τα υπερμεγέθη πέη λόγω της «γεωμετρίας» τους είναι δυνατόν να εμφανίσουν στυτικά προβλήματα. Αυτό οφείλεται στην αυξημένη αιμάτωση που απαιτούν.


68. H σεξουαλική απόλαυση συσχετίζεται με το μέγεθος του πέους;

Οι μύθοι και οι αντιλήψεις, από την αρχαιότητα ως σήμερα, μιλούν και δείχνουν τον μεγάλο φαλλό που εκφράζει τον σούπερ άνδρα, τροφοδοτώντας τις φαντασιωσικές φοβίες του ανδρικού πληθυσμού με το άγχος και την αγωνιώδη σύγκριση ως προς το μέγεθός του. Οι συσχετίσεις αυτές μιας κοινωνικής κουλτούρας που σηματοδοτεί τη λατρεία του ανδρικού οργάνου και την υποταγή της γυναίκας σε αυτό σκιαγραφούν τη διαφυλική ανταγωνιστική επικράτηση όταν και η γυναίκα, προσπαθώντας να αμφισβητήσει την ανδρική κυριαρχία στο κρεβάτι, του δείξει ότι υπολείπεται σε εκατοστά. Αυτή η λογική απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Βάσει των επιστημονικών εκτιμήσεων, το μέγεθος του πέους δεν σχετίζεται με τη σεξουαλική ικανοποίηση της γυναίκας. Οσο και αν σήμερα πολλά περιοδικά καλούν τους άνδρες να «επενδύσουν» σεξουαλικά στο μέγεθος του πέους τους και να υποσχεθούν μέσα από αυτό θαυμάσιους γυναικείους οργασμούς, η «μαγεία» των περιοδικών προσκρούει στην αλήθεια της πραγματικής σωματικής επαφής και της τεχνικής της σεξουαλικής πράξης. Σταματά δηλαδή στο αν ο ο εραστής-σεξουαλικός σύντροφος μπορεί να προσφέρει απόλαυση, ηδονή και σεξουαλική μαγεία στον άλλον.


69. Υπάρχουν τεχνικές που να εγγυώνται την αύξηση του μεγέθους του πέους;

H αύξηση του μεγέθους το πέους είναι εφικτή μόνο κατόπιν χειρουργικής επεμβάσεως. Διάφοροι μύθοι που υπόσχονται αύξηση του μεγέθους με φαρμακευτικά σκευάσματα και συσκευές είναι απολύτως ανακριβείς. Οι χειρουργικές αυτές επεμβάσεις συνήθως γίνονται για λόγους αισθητικούς ή ψυχολογικούς, για να τονωθεί δηλαδή η αυτοεκτίμηση του άνδρα. Πάντως, πριν από τη χειρουργική επέμβαση καλό είναι να προηγείται ψυχομετρική εκτίμηση και ενδεχομένως ψυχιατρική προσέγγιση, δεδομένου ότι μεγάλο ποσοστό (νεαρών κυρίως) ανδρών ξεκινούν τη σεξουαλική τους ζωή με τον φόβο της μικροφαλλίας, ένα άγχος που τους καθηλώνει και τους δημιουργεί πολλαπλά ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία δηλητηριάζουν την καθημερινή τους έκφραση και οδηγούν ακόμη και σε σκέψεις αυτοκτονίας - ειδικά μάλιστα αν ένα αγόρι βιώσει τραυματική εμπειρία σεξουαλικής επαφής με μια γυναίκα η οποία, ανώριμα και ρηχά, του αμφισβητεί το γεννητικό του μόριο.
Οι χειρουργικές επεμβάσεις. Διακρίνονται σε δύο είδη:
* Επεμβάσεις επιμήκυνσης με διατομή του κρεμαστήρα συνδέσμου του πέους και διαφόρων ειδών πλαστικές του δέρματος του εφηβαίου.
* Επεμβάσεις πάχυνσης του πέους, είτε με τοποθέτηση αυτόλογου λίπους που λαμβάνεται με λιποαναρρόφηση από το κοιλιακό τοίχωμα, είτε με τοποθέτηση δερμολιπώδους μοσχεύματος, το οποίο λαμβάνεται είτε από τις βουβωνικές είτε από τις γλουτιαίες πτυχές αμφοτεροπλεύρως.


70. H σεξουαλική συμπεριφορά ενός άνδρα μπορεί να έχει στόχο μόνο τη σεξουαλική ικανοποίηση της γυναίκας βάζοντας σε δεύτερο ρόλο τον εαυτό του;
Ο άνδρας από την παιδική ηλικία του μαθαίνει να μεγαλώνει με την ανάγκη της ισχυροποίησης και της αρχηγικής αυτοδιάθεσης στο κοινωνικό σύνολο. H πρωταγωνιστική δομή του τον καθορίζει ως σκληρό, αποφασιστικό και νικηφόρο. H οργάνωση της σεξουαλικής ζωής του προϋποθέτει την ωρίμανσή του και ανοίγει τους δρόμους των επιλογών. Το κόστος της ενδεχόμενης αποτυχίας όμως είναι υψηλό. H συσχέτισή του και η «εμπλοκή» του με το άλλο φύλο τον βάζουν στην πραγματικότητα της διαφυλικής επικοινωνίας αλλά και στο κυνήγι ενός στόχου που τον θέλει νικητή, που δεν του αφήνει περιθώριο να αποτύχει, να αμφισβητηθεί και να παλινδρομήσει στα προηγούμενα στάδια της ζωής του. Ετσι μπαίνει σε ένα έργο συνεχούς διεκδίκησης, προσφοράς και ικανοποίησης της γυναίκας-συντρόφου, η οποία εισπράττει τη δυναμική προσωπικότητά του, την κοινωνική του επιτυχία και τη σεξουαλική του ορμή. Αυτός ο άνδρας έχει ήδη χρεωθεί τους ρόλους εκείνους που υπηρετεί με ευλάβεια και λατρεία στη γυναίκα που επιλέγει και ποθεί. Πολλές φορές παγιδεύεται από αυτή την κατάσταση, προσπαθώντας συνεχώς για την καλύτερη και πληρέστερη ικανοποίησή της.

H σεξουαλική συμπεριφορά, κρίκος αυτής της δυναμικής, εκφράζει τον απαιτούμενο βαθμό μιας βαθιάς προσδοκίας που ερμηνεύει την ανάγκη του να ικανοποιεί πρώτα τη σύντροφό του και ύστερα τον εαυτό του. Αυτό δεν αποτελεί ιπποτική αξίωση, αλλά συναισθηματική έκφραση μιας βαθύτερης λειτουργίας την οποία χρειάζεται να επανατροφοδοτεί η γυναίκα σύντροφος, δείχνοντάς του την ικανοποίησή της, την ψυχική και συναισθηματική της κάλυψη και τη μοναδικότητα που αυτός σηματοδοτεί γι' αυτήν. Το άγχος του και η διαρκής αγωνία του να κρατάει τη γυναίκα στη γεμάτη ψυχική συναισθηματική και σεξουαλική πληρότητα, τον κάνουν να αισθάνεται κυρίαρχος του παιχνιδιού μέσα σε ένα συνεχές φάσμα δοκιμασίας αλλά και ευδαιμονίας.

Στο site: www.obrela.gr  βρήκα ένα πολύ καλό κείμενο για τον μαζοχισμό. Η ‘Ομπρέλα’ είναι μια εταιρία για τη μελέτη και πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης και περιλαμβάνει ψυχίατρους, ψυχολόγους κλπ. Το κείμενο είναι αυτούσιο με μια μικρή δική μου επιμέλεια.



ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ ΜΑΖΟΧΙΣΜΟΣ

Ιστορία:
Ανάμεσα στις ποικίλες σεξουαλικές ‘διαστροφές’, ο μαζοχισμός συγκεντρώνει ειδικό ενδιαφέρον για πολλούς λόγους. Για παράδειγμα, πώς μπορεί να εξηγηθεί το παράδοξο γεγονός η πρόκληση πόνου να εκλύει ευχαρίστηση; Η πολιτισμική και ιστορική κατανομή του μαζοχισμού παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον. Μελέτες ανασκόπησης συμπέραναν ότι η κατανομή του μαζοχισμού είναι διαφορετική σε σχέση με την κατανομή των άλλων σεξουαλικών δραστηριοτήτων. Μπορεί κανείς να βρει κατά την αρχαιότητα, καθώς και σε αρκετούς πολιτισμούς, σχεδόν όλες τις σεξουαλικές πρακτικές. Ο μαζοχισμός όμως φαίνεται να αποτελεί φαινόμενο των σύγχρονων Δυτικών πολιτισμών. Υπάρχει τέλεια έλλειψη αναφορών πριν το 1500, οπότε και εμφανίζονται τα πρώτα στοιχεία, ενώ φαίνεται αρκετά διαδεδομένος στην Ευρώπη και στην Αμερική από τον 18ο αιώνα. Στις αντιλήψεις της κοινωνίας των ΗΠΑ η σεξουαλική μαζοχιστική εμπειρία βρίσκεται στα όρια της σεξουαλικής διαστροφής. Πρακτικές όπως ο στοματικός έρωτας ή ο αυνανισμός έχουν περιέλθει σε γενική αποδοχή, ενώ άλλες όπως ο φετιχισμός παραμένουν στο χώρο της διαστροφής. Ο μαζοχισμός φαίνεται να βρίσκεται ανάμεσα στα όρια της αποδοχής και της καταδίκης. Σαν θέμα εμφανίζεται συχνά σε βιβλία ή ταινίες και φαίνεται να αποτελεί ακραία έκφραση ερωτισμού ατόμων με αυξημένη σεξουαλικότητα.

Ψυχικός και ηθικός μαζοχισμός:
Πρόσφατα, οι κλινικοί άρχισαν να διαχωρίζουν τον ψυχικό (psychic) ή ηθικό (moral) μαζοχισμό από τον σεξουαλικό μαζοχισμό. Ο ηθικός μαζοχισμός χαρακτηρίζεται από τη χρήση αυτο-καταστροφικής συμπεριφοράς με σκοπό την επίλυση εσωτερικών προβλημάτων, όπως η τιμωρία του εαυτού για την κακή του συμπεριφορά, ή η αποφυγή επιθετικότητας απέναντι στους άλλους και η κατεύθυνσή της στον εαυτό. Μερικοί έχουν προτείνει ότι ο ηθικός μαζοχισμός συνδέεται με την κατάθλιψη. Φαίνεται να υπάρχουν θεμελιώδεις διαφορές ανάμεσα στον ηθικό και στον σεξουαλικό μαζοχισμό. O στόχος του ηθικού μαζοχισμού φαίνεται να είναι η τιμωρία του ανήθικου, ενώ ο στόχος του σεξουαλικού μαζοχισμού είναι η σεξουαλική διέγερση και ευχαρίστηση. Ο σεξουαλικός μαζοχισμός απαιτεί την ύπαρξη σχέσης (πραγματικής ή φαντασιωσικής), ενώ ο ηθικός μαζοχισμός χαρακτηρίζεται από μοναχικότητα. Έχει προταθεί ότι οι διαταραχές σίτισης είναι πιθανόν μορφές ηθικού μαζοχισμού. Επίσης, έχει υποστηριχθεί ότι γυναίκες που παραμένουν σε σχέσεις όπου κυριαρχεί η κακοποίηση ανήκουν στην κατηγορία αυτή. Οι ενδείξεις που υπάρχουν μέχρι στιγμής δείχνουν ότι υπάρχει λίγη έως καθόλου αλληλεπικάληψη μεταξύ σεξουαλικού μαζοχισμού και μη-σεξουαλικού τύπου αυτο-ηττώμενες συμπεριφορές, όπως ηθικός μαζοχισμός, και οι ομοιότητές τους φαίνεται να είναι μάλλον επιφανειακές.

Είναι ο μαζοχισμός ψυχική διαταραχή;
Μελέτες σε δείγματα μαζοχιστών έδειξαν ότι πρόκειται για άτομα, σε γενικές γραμμές, υγιή, επιτυχημένα και με καλές δυνατότητες προσαρμογής. Τείνουν να είναι αξιόπιστα και να έχουν υψηλές προσδοκίες για τον εαυτό τους αλλά και για τους άλλους. Eπιπλέον, η πρακτική του μαζοχισμού φαίνεται να γίνεται σχεδόν πάντα σε πλαίσια ασφάλειας. Μερικά άτομα μπορεί όμως να επιδοθούν σε επικίνδυνες συμπεριφορές στη διάρκεια μαζοχιστικών πρακτικών. Οι συμπεριφορές αυτές πιθανόν να υποκρύπτουν κάποια βαθειά παθολογία ή απλώς κακή κρίση. Σε κάποιες ακραίες μορφές αυτοερωτικού ερεθισμού τα άτομα αυτά μπορεί να αναζητήσουν απειλητικό για τη ζωή πόνο. Ο όρος "αυτοερωτισμός" αναφέρεται σε ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών, περιλαμβανομένου του ηλεκτρικού ερεθισμού, της πνιγμονής με ασφυξία, του δεσίματος, και της λήψης δηλητηρίων. Εκτός από αυτές τις ακραίες περιπτώσεις, ο μαζοχισμός συνήθως δεν προκαλεί ζημιά στο άτομο. Αντίθετα, δείχνει να είναι επιθυμητός σε αρκετούς ανθρώπους που δείχνουν φυσιολογικοί και καλά προσαρμοσμένοι στους περισσότερους τομείς. Είναι φυσικό επομένως να προκύπτουν αρκετά ερωτηματικά, όπως, εάν ο μαζοχισμός δεν είναι νόσος, τότε χρειάζεται να τον θεραπεύσουμε; Η άποψη που υπερισχείει είναι ότι, δεν θα πρέπει να οδηγούνται σε θεραπεία άτομα που απλώς έχουν μαζοχιστικές επιθυμίες, φαντασιώσεις ή πρακτικές, και δεν θα πρέπει να θεωρείται επιτυχημένη θεραπευτική έκβαση η απόσβεση, μέσω θεραπευτικών τεχνικών, της ευχαρίστησης από τυχόν μαζοχιστικές πρακτικές. Εκείνο που θα ήταν χρήσιμο θεραπευτικά είναι η βαθύτερη διερεύνηση των μαζοχιστικών απαιτήσεων.

Μαζοχισμός και ψυχοπαθολογία:
Αντίθετα με τις απόψεις των Baumeister & Butler (1997), υπάρχουν ενδείξεις ύπαρξης ψυχοπαθολογικών παραμέτρων στην ομάδα των μαζοχιστών. Οι McCollaum & Lester (1994), σε μελέτη φυσιολογικών φοιτητών βρήκε σημαντική συσχέτιση μεταξύ σεξουαλικών μαζοχιστικών ενδιαφερόντων και σεξουαλικής επιθετικότητας. Παρόμοια, οι Thornton et al (1996), βρήκαν ότι κάποιου βαθμού σεξουαλικό μαζοχιστικό ενδιαφέρον ήταν συχνό ανάμεσα σε σεξουαλικούς παραπτωματίες. Το ενδιαφέρον αυτών για το μαζοχισμό σχετιζόταν σημαντικά με γνωσίες όπως, αποδοχή των μύθων περί βιασμού και αποδοχή στο γεγονός οι ενήλικες μπορούν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με παιδιά. Επίσης, τα μαζοχιστικά τους ενδιαφέροντα σχετιζόταν στενά με τα σαδιστικά ενδιαφέροντα, με σεξουαλικές πρακτικές με πολλούς και άγνωστους συντρόφους, καθώς και με συντρόφους εξαιρετικά ακραίων ηλκιών. Σε έρευνα φοιτητών επίσης, βρέθηκε ότι τα άτομα που είχαν μαζοχιστικά ενδιαφέροντα δεν ήταν σε θέση να διακρίνουν εύκολα το είδος της σεξουαλικής εκείνης προσέγγισης που θα μπορούσε να ενοχλήσει μία γυναίκα. Τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών υποδεικνύουν κάποια σύνδεση μεταξύ μαζοχισμού και σεξουαλικής παραπτωματικότητας. Επιπλέον, η συνοδή σύνδεση με γνωσιακές διαστροφές υποδεικνύει εμφανή δυσχέρεια στη δημιουργία συναισθηματικών ερωτικών σχέσεων.
 
Eπιδημιολογία:
Υπάρχουν αρκετά προβλήματα στον υπολογισμό του επιπολασμού του μαζοχισμού. Εκτός του ότι υπάρχει δυσκολία των ατόμων στο να αναφερθούν σ’ αυτόν, παρατηρείται επιπλέον μεγάλη διάσταση μεταξύ φαντασίωσης και πρακτικής, ίσως επειδή σε αρκετούς υπάρχει δυσκολία στην ανεύρεση συντρόφου για το μοίρασμα των εμπειριών. Μετά από ανασκόπηση αρκετών ερευνών πάνω στο μαζοχισμό, ο Baumeister (1989) υπολόγισε ότι 5-10% του πληθυσμού έχει εμπλακεί σε κάποια μορφή μαζοχιστικού σεξουαλικού παιγνιδιού, και τουλάχιστον διπλάσιοι έχουν παρόμοιες φαντασιώσεις. Υπολογίζεται όμως ότι το ποσοστό των ατόμων που χρησιμοποιεί τον μαζοχισμό σαν αποκλειστική πηγή σεξουαλικής ευχαρίστησης δεν ξεπερνά το 1%. Έχει αναφερθεί ότι οι άνδρες αναπτύσουν συχνότερα μαζοχιστική δραστηριότητα σε σχέση με τις γυναίκες, αλλά αυτό πιθανόν να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και να αντανακλά μάλλον την μεγαλύτερη τάση των ανδρών στο να αναζητούν σεξουαλική δραστηριότητα.

Aρκετό ενδιαφέρον παρουσιάζει η κοινωνικοοικονομική κατανομή του μαζοχισμού, αφού φαίνεται ότι είναι επικρατέστερος στα ανώτερα στρώματα. Πόρνες που εργάζονται με άτομα ή περιοχές που ανήκουν σε ανώτερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα δέχονται περισσότερες κλήσεις για κυριαρχικού τύπου σεξ, σε σχέση με πόρνες που εργάζονται σε κατώτερες κοινωνικοοικονομικά περιοχές. Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο μαζοχισμός είναι πιο δημοφιλής ανάμεσα στους λευκούς παρά στους μαύρους, αλλά πιθανόν αυτό να αναπαριστά απλώς την κοινωνικοοικονομική κατανομή. Αρκετό θεωρητικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ο μαζοχισμός είναι πολύ πιο συχνός από τον, κατά τα φαινόμενα συμπληρωματικό του, σαδισμό. Ο Friday, μελετώντας όλων των ειδών σεξουαλικές φαντασιώσεις βρήκε ότι οι υποτακτικές, σε σχέση με τις κυριαρχικές φαντασιώσεις, βρίσκονται σε αναλογία 4:1. Μελέτη που αφορά αναφορές από πόρνες, σε σχέση με απαιτήσεις των πελατών, ανεβάζει την αναλογία αυτή πολύ υψηλότερα. Τέλος, ενδιαφέρον παρουσιάζει το εύρημα ότι οι περισσότεροι από αυτούς που ευχαριστώνται να έχουν κυριαρχικό ή σαδιστικό ρόλο, άρχισαν κάποτε σαν μαζοχιστές και άλλαξαν με την πάροδο του χρόνου.


ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ

Ψυχαναλυτικές θεωρίες:
Η παράδοξη φύση του μαζοχισμού έχει από καιρό αποτελέσει πρόκληση για ανάπτυξη ψυχολογικών θεωριών. Η αναζήτηση εμπειριών πόνου, παράλληλα με την απώλεια ελέγχου, δείχνει να έρχεται σε αντίθεση με την ανθρώπινη φύση. Για δεκαετίες, οι πλέον περιεκτικές θεωρίες περί μαζοχισμού προήλθαν από τον χώρο της ψυχανάλυσης. Ο Freud (1938, 1924/1961), πρότεινε ότι ο μαζοχισμός προέρχεται από το σαδισμό. Συγκεκριμένα, το άτομο επιθυμεί να κυριαρχεί και να πληγώνει τους άλλους. Η επιθυμία αυτή δίνει γένεση σε ενοχές οι οποίες τελικά μετατρέπονται σε επιθυμία να κυριαρχείται από τους άλλους. Η άποψη αυτή δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται από πρόσφατες ενδείξεις. Η τάση για μαζοχισμό φαίνεται να είναι πιο συχνή από το σαδισμό, και συγχρόνως, φαίνεται ότι στις περιπτώσεις που συνυπάρχουν και οι δύο καταστάσεις, ο μαζοχισμός προϋπήρχε του σαδισμού. Πρόβλημα επίσης με την ψυχαναλυτική θεωρία φαίνεται να δημιουργεί η ερμηνεία που αφορά την ενοχή. Φαίνεται σε αρκετά περιστατικά ότι η μαζοχιστική πρακτική μοιάζει με τιμωρία η οποία πηγάζει από μία εσωτερική αίσθηση ενοχής. Πρόσφατες έρευνες όμως στο πεδίο της ενοχής έδειξαν ότι η ενοχή δεν ωθεί απαραίτητα τους ανθρώπους να ζητούν τιμωρία. Επιπλέον, το ποσοστό των μαζοχιστών με τέτοιου τύπου δομή δεν φαίνεται να είναι μεγαλύτερο από το ποσοστό του γενικού πληθυσμού, οι δε ενοχές τους δεν σχετίζονται συνήθως με τη σεξουαλική τους δραστηριότητα. Οι Stolorow & Lachmann (1980), πρότειναν μία διαφορετική ψυχοδυναμική άποψη. Θεωρούν ότι οι μαζοχιστές είναι ναρκισσιστικές προσωπικότητες, οι οποίες, έχοντας βιώσει κάποιο τραύμα, αναζητούν τις μαζοχιστικές εμπειρίες με σκοπό να δομήσουν τον εαυτό τους. Ο πόνος, αλλά και η προσοχή που λαμβάνουν από το κυριαρχικό άτομο, ερμηνεύεται για τους μαζοχιστές σαν απόδειξη της ύπαρξής τους. Ο Kernberg (1988), τονίζει ότι οι μαζοχιστές δείχνουν σαν να κερδίζουν δύναμη μέσω του πόνου και της ταπείνωσης, γεγονός που τους κάνει να δείχνουν πιο δυνατοί από τους άλλους. Η θεωρία αυτή μοιάζει αντίθετη με τις απόψεις περί σαδισμού, αφού στον σαδιστή φαίνεται να επιχειρείται η δόμηση ενός ισχυρού εαυτού μέσω της χορήγησης πόνου στους άλλους.

Διάφορες ψυχολογικές θεωρίες:
Μία αντίθετη θεώρηση αντιμετωπίζει τη μαζοχιστική πρακτική σαν προσπάθεια απώθησης της αίσθησης του εαυτού. Η θεωρία αυτή της "δραπέτευσης" από τον εαυτό έχει κερδίσει έδαφος την τελευταία δεκαετία. Σύμφωνα με τη θεώρηση αυτή, η επίγνωση της πραγματικότητας, κάτω από κάποιες περιστάσεις, θεωρείται δυσάρεστη και το άτομο ωθείται στο να δραπετεύσει από αυτήν. Η απώλεια του ελέγχου ελευθερώνει το άτομο από ένα πυρηνικό χαρακτηριστικό του εαυτού, τη δυνατότητα να παίρνει αποφάσεις. Η σπουδαιότερη κριτική της θεωρίας αυτής είναι η δυσκολία να εξηγηθεί η εσωτερική τάση των μαζοχιστών να αναλαμβάνουν υποτακτικό ρόλο. Κάποιοι θεωρητικοί μάλιστα πρότειναν ότι ο μαζοχισμός είναι μία θεραπευτική διαδικασία που προάγει την ενδοσκόπηση και την αυτο-επίγνωση και βοηθά το άτομο να βελτιωθεί, ενώ κάποιοι άλλοι, ότι βοηθά το άτομο να αναδείξει κάποιες αληθινές πτυχές του εαυτού του ή να αναπτύξει τη βούληση και τον αυτοέλεγχο. Οι ίδιοι οι μαζοχιστές δηλώνουν πολλές φορές ότι η μαζοχιστική τους πρακτική τους βοηθά να αντιμετωπίσουν ποικίλα προβλήματα, όπως το άγχος, αναπτύσσοντας έτσι μία θετική άποψη για αυτήν. Παρόλα αυτά, η άποψη ότι ο μαζοχισμός είναι μία θεραπευτική διαδικασία δημιουργεί αρκετό προβληματισμό. Αν και πρόκειται για άτομα με σχετικά καλή υγεία και προσαρμογή, δεν είναι σίγουρο αν τα σεξουαλικά τους παιγνίδια είναι μέρος της καλής προσαρμογής ή αντίθετα κάποιων εντοπισμένων ψυχολογικών προβλημάτων. Οι αναφορές τους ότι αντλούν ευχαρίστηση από τις πρακτικές αυτές μπορεί να αναπαριστούν απλώς μία εκλογίκευση της παρεκκλίνουσας σεξουαλικότητας ή μία αγχολυτική επίδραση της δραπέτευσης από τον εαυτό. Εξάλλου, δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι οι μαζοχιστικές εμπειρίες μπορεί να έχουν θεραπευτικά οφέλη. Τόσο η θεωρία της δραπέτευσης όσο και η θεωρία της θεραπευτικής διαδικασίας περιέχουν την έννοια ότι ο μαζοχισμός παρέχει ψυχολογικά οφέλη. Οι διαφορές βρίσκονται στη φύση και τη διάρκεια αυτών. Εάν ο μαζοχισμός είναι θεραπευτικός τότε τα οφέλη θα πρέπει να είναι μακροχρόνια και σταθερά. Αντίθετα, εάν η απόδραση από την πραγματικότητα είναι θεραπευτική τότε τα οφέλη θα πρέπει να είναι περιστασιακά.

Θεωρίες μάθησης:
Τέλος, η θεωρία της μάθησης συνεισφέρει σημαντικά στην κατανόηση του μαζοχισμού. Αυτή υποστηρίζει ότι ο μαζοχισμός κατανοείται με το μηχανισμό της εξάρτησης, τονίζοντας ότι, πρώιμες εμπειρίες δημιουργούν ισχυρή σύνδεση της σεξουαλικής ευχαρίστησης και του πόνου. Για παράδειγμα, ένα παιδί μπορεί να τιμωρήθηκε με ξυλιές στο πισινό, να αισθάνθηκε τη γυμνότητα και την επαφή αυτή διεγερτική, και να σχημάτισε έτσι μία σύνδεση η οποία θα αναπτύξει μαζοχιστική επιθυμία στη μετέπειτα ζωή. Σε αντίθεση με την άποψη αυτή έρχονται τα ευρήματα που δείχνουν ότι πολλοί μαζοχιστές δεν έχουν ανάλογες πρώιμες εμπειρίες, καθώς επίσης και ότι άτομα με ανάλογες εμπειρίες δεν αναπτύσσουν τελικά μαζοχισμό.

Πιστεύω και μια κατηγορία θεμάτων: «Βιβλία, τέχνες» θα χρειαζόταν, όπως υπάρχει π.χ. για το σινεμά και τη μουσική.
Για να μην τα βάζουμε στα εκτός θέματος. Εξάλλου υπάρχουν και βιβλία και έργα τέχνης ερωτικού περιεχομένου.
Έχω μάλιστα κάποιο σχετικό υλικό να ανεβάσω. Τι λέτε;