39
« στις: Σεπτεμβρίου 12, 2010, 05:20:09 μμ »
Μέρος 20ο
Ήταν τέτοια η ένταση και το στρές που ο Μάρκος πρίν προλάβει να κάτσει στην καρέκλα λυποθήμησε. Λίγα λεπτά αργότερα Ο Μάρκος άνοιξε τα μάτια του αλλά απο την ζαλάδα τα έβλεπε λίγο θολά, μπροστά του στο τραπέζι υπήρχε ένα ποτήρι νερό και απεναντί του καθόταν ένα γκριζομάλης κύριος. Ο Μάρκος μόλις συνιδητοποίησε ότι τόση ώρα ήταν αναίσθητος πετάχτηκε απο την καρέκλα του...
«Τι ώρα είναι? Η πτήση μου... την έχασα?» είπε ο Μάρκος
Ο γκριζομάλης κύριος χαμογέλασε και τον καθησύχασε...
«Ηρεμήστε κύριε Παναγόπουλε, δεν χάσατε καμιά πτήση.Ονομάζομαι Τσακίρης Ευάγγελος, είμουνα για χρόνια ο προσωπικός πιλότος του πατέρα σας, και σήμερα είμαι και δικός σας...μας ανησυχησατε πρωί πρώι, νιώθετε καλύτερα τώρα?»
Ο Μάρκος το κοίταζε καλά καλά χωρίς να μπορεί να πιστέψει στα αυτιά του...το μόνο που έκανε ήταν να γνέψει καταφατικά το κεφάλι του.
«Με τι θα πετάξουμε?» ρώτησε ο Μάρκος
Ο πιλότος γυρνωντας το κεφάλι του προς την τζαμαρία έδειξε στον Μαρκό το τζέτ του πατέρα του, και συνέχισε..
«Με αυτό. Κύριε Παναγόπουλε ο πατέρας σας μας είχε δώσει εντολή οποτεδήποτε θα χρειαστείτε να επιστρέψετε Ελλάδα, έθεσε στην διαθεσή σας ένα απο τα 3 ιδιωτικά αεροπλάνα που διαθέτει, και εμένα φυσικά εδώ. Οι κύριοι που σας συνόδεψαν εδώ ανήκουν στην προσωπική ασφάλεια του πατέρα σας και είναι και αυτοί στην διαθεσή σας απο σήμερα»
Ξαφνικά το προσωπο το πιλότου πήρε μια θλιμένη και σοβαρή όψη και συνέχισε...
«Ο λόγος της καθυστέρησης σας δεν οφείλεται όμως σε αυτό και σας ζητώ συγνώμη.»
Στην συνέχεια έπιασε το χέρι του Μάρκου πάνω στο τραπέζι και του είπε...
«Μάρκο παιδί μου, είμαι εδώ για να σε ενημερώσω ότι και οι 2 σου οι γονείς απεβίωσαν πρίν λίγες ημέρες. Πρόκειται για ένα τραγικό γεγονός, ο πατέρας σου τον τελευταίο καιρό δεχόταν απειλιτικά τηλεφωνήματα για εσένα και για την ίδια του την ζωή. Σε ψάχναμε μέρες τώρα αλλά ήσουν εξαφανισμένος, δεν θέλαμε να μπλέξουμε την αστυνομία πουθενά και οι άνδρες της ασφαλείας του πατέρα σου σε έψαχναν παντού για να σε προστατέψουμε...»
Ο Μάρκος ξέσπασε σε κλάματα...δεν πίστευε στα αυτιά του σε αυτά που άκουγε. Ο πιλότος του έσφιξε το χέρι και του είπε...
«Πρέπει να δείξεις δύναμη τώρα, η αυτοκρατορία που έχτισε ο πατέρας σου είναι στα δικά σου χέρια τώρα...στο αεροπλάνο σε περιμένει και ο δικηγόρος σας για τα διαδικαστικά. Εμπρός πάμε..»
Ο Μάρκος σηκώθηκε απο την καρέκλα...τα αυτιά του βουίζανε απο το σοκ του θανάτου των γονιών του, και περπάτησε σαν ζόμπι μέχρι την σκάλα του αεροπλάνου. Στην συνέχεια κάθισε στο αναπαυτικό κάθισμα του αεροπλάνου έχοντας κυριολεκτικά χεσμένο τον δικηγόρο που καθόταν απεναντί του και κοιτούσε απο το παράθυρο τον αεροδιάδρομο με την σκέψη του να ταξιδεύει στους γονείς του. Λίγο παραπέρα βρισκόταν το αεροπλάνο της British airways που επιβίβαζε κόσμο...κάπου εκεί κοντά στην σκάλα είδε πάλι την μαυρή Mercedes της Victoria παρακαρισμένη και έναν άντρα που τον είχε ξαναδεί έξω απο σπίτι της να κόβει φάτσες των επιβατών.
«Φτήνα την γλίτωσα...» σκέφτηκε
«Αν δεν είχε φροντίσει ο πατέρας μου ποιός ήξερε που θα βρισκόμουνα πάλι...» Έβαζε στοίχημα ότι αυτό που του συνέβησε συσχετιζόταν άμεσα με τους γονείς του και τις απείλες, είχε δε αποφασίσει πατώντας το πόδι του στην Ελλάδα να βγεί στην αντεπίθεση... Ένιωθε ένοχος ότι έφταιγε εκείνος για όλα και αυτό δεν θα το συγχωρούσε ποτέ απο τον εαυτό του αν δεν έβγαζε μια άκρη, το καλό ήταν ότι γνώριζε πολλά πλέον... Τις σκέψεις του τις διέκοψε ο δικηγόρος.
«Κύριε Παναγόπουλε τα συλλυπιτηρια μου για τους γονείς σας. Δέν θα σας αποσχολησω πολύ, 2 υπογραφές θέλω, μια εδώ για την περιουσία του πατέρα σας και μια εδ...» ο δικηγόρος δεν προλαβε να τελειώσει...και ο Μάρκος τον διέκοψε...
«Δεν υπογράφω τίποτα τώρα...αφησέ με ήσυχο...»
«Μα η εταιρία δεν γίνεται να μείνει ακέφαλη...» είπε ο δικηγόρος
«Σου είπα να με αφήσεις ήσυχο...θα τα δω αργότερα με την ησυχία μου..» απάντησε σε έντονο τόνο ο Μάρκος.
Το αεροπλάνο είχε ήδη απογειώθει...Ο Μάρκος καθόταν μόνος του ανοίγοντας έναν έναν τους φακέλους αλληλογραφίας που μάζεψε βιαστικά φευγοντας απο το σπίτι του. Τα περισσότερα ήταν λογαριασμοί που όπως τα άνοιγε τα πέταγε ένα ένα στο καλάθι των αχρήστων. Μεταξύ αυτών υπήρχε και ένας ολόλευκος φάκελος ο οπόιος δεν είχε σφραγίδα ταχυδρομείου, ούτε όνομα αποστολέα, είχε μόνο τα αρχικά του Μ.Π. Ο Μάρκος τον άνοιξε προσεκτικά και έβγαλε ένα γράμμα απο μέσα που έγραφε με καλλιγραφικά γράμματα...
«Αγαπητέ Μάρκο,
Την ώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές σημαίνει ότι όλα πάνε όπως τα έχω προγραμματίσει. Εσύ θα βρίσκεσαι στο αεροπλάνο του πατέρα σου επιστρέφοντας Ελλάδα και εγώ λίγα μίλια μακρυά σου.Μην επαναπάυεσαι...είμαι τόσο κοντά σου που θα νίωσεις την αναπνοή μου στο αυτί σου πολύ σύντομα...είμαι τόσο κοντά σου και τόσο μακρύα σου...είμαι παντού...Η ώρα που θα συρθείς εκλιπαρόντας στα πόδια μου δεν θα αργήσει να έρθει, αυτά που πέρασες δεν είναι τίποτα μπροστα σε αυτά που θα σου κάνω εγώ. Αυτά που πέρασες δεν ήταν τίποτα παραπάνω απο μια εκπαίδευση στα γούστα μου και τις ανάγκες μου, για να με υπηρετήσεις...το παίχνιδι τώρα αρχίζει σκλάβε..ετοιμάσου...
ΑΦΕΝΤΡΑ ΚΟΡΙΝΑ
ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ
Εμφάνιση μηνυμάτων
επιβλητικότατο βλέμμα και απίστευτες ποδάρες-τακουνάρες
