Greekfoot.com

Ήταν η πρώτη φορά που του έστελνε απευθείας στο κινητό παρά το γεγονός ότι ήξερε τον αριθμό του. Είχαν συμφωνήσει να μη χρησιμοποιούν απευθείας τρόπο επικοινωνίας.

Ένα μίγμα θλίψης και οργής τον κυρίευσε.
«Παίζει μαζί μου»

-Οδηγέ σταμάτα και γύρνα πίσω.

Κανά 2 λεπτά αργότερα ήταν πάλι έξω από την πόρτα της Λ. Πάλι η Λ αργούσε να ανοίξει. Τελικά η πόρτα άνοιξε. Η Λ με την κλασσική της εμφάνιση (ρόμπα, παντόφλες) στεκόταν στην πόρτα.

-Ήρθα. Να μπω;
-Όχι να μη μπεις. Σκύψε και φίλα την παντούφλα μου. Αυτή που ήθελες να φιλήσεις όταν ήσουν μέσα και δε σε άφησα.
-Εδώ έξω; Είναι ακόμα απόγευμα, έχει φως. Θα με δουν. Θα με δει και ο οδηγός μου.
-Δε με νοιάζει. Αν δε σκύψεις να φιλήσεις παντούφλα τώρα δεν μπαίνεις στο σπίτι. Όχι για την ώρα. Γενικά, δε θα σε ξαναδεχτώ μέσα.

Ο Γ άρχισε να τρέμει. Σιγά σιγά, τα γόνατά του λύγισαν, βρέθηκε γονατιστός,έφερε το σώμα του μπροστά και τα χείλη του ακούμπησαν την παντόφλα της Λ. Μέσα του ευχόταν να μη κοιτάει ο οδηγός του προς το κατώφλι της Λ. Με το που φίλησε την παντόφλα, η Λ έφυγε προς τα μέσα του σπιτιού αφήνοντας τον σύξυλο στα 4 μπροστά σε ένα άδειο κατώφλι να κοίταει αποβλακωμένος ένα ζευγάρι γυμνές πατούσες μέσα σε παντόφλες να απομακρύνονται. Ένα κλικ μετά επανήλθε στην πραγματικόητα. Μπήκε μόνος του βιαστικά και έκλεισε την πόρτα πίσω του.
-Τι έπαθες; Γιατί τα κάνεις αυτά;
-Σιωπή.

Η Λ κάθισε αναπαυτικά στην πολυθρόνα της με το Γ όρθιο μπροστά της.
-Παίζεις με όλους. Παίζεις με τις επιχειρήσεις, παίζεις με τους ανθρώπους, παίζεις με τις γυναίκες. Ζεις προκλητικά, εντελώς άσωτος. Είσαι ικανότατος αλλά όλη σου την ικανότητα την ξοδεύεις στο να βγάζεις χρήματα για μια τέτοια ζωή. Πότε ήταν η τελευταία πράξη καλοσύνης που έκανες;
-Εγώ δεν..
-Σουτ. Μιλάω εγώ. Η τελευταία καλή πράξη παίζει να ήταν στο λύκειο όταν άφησες τον τύπο που έμενε διαρκώς στην ίδια τάξη να αντιγράψει από σένα. Όλα τα υπόλοιπα μετά ήταν υπολογισμένα βήματα για να κερδίσεις φράγκα και δόξα για να τους εντυπωσιάσεις και να τους αγοράσεις όλους. Αλλά ξέρω, μία μόνο σε ένοιαζε να εντυπωσιάσεις, μία να αγοράσεις αλλά...
-Δυστυχώς δεν πουλιέσαι.
-Ναι δεν πουλιέμαι. Αλλά η ανάγκη με έκανε να σε αφήσω να νομίζεις ότι μπορείς να αγοράσεις έστω ένα ελάχιστο μέρος μου. Ε λοιπόν έκανες λάθος. Κοίτα πώς είσαι!
-Τι έχω;
-Τα πάντα. Αυτό είναι το πρόβλημα σου. Έχεις κυριολεκτικά τα πάντα. Το ρολόι σου κάνει όσο το σπίτι που μένω. Τα ρούχα και τα παπούτσια σου κοστίζουν όσο τα φροντιστήρια των παιδιών μου (αν καταφέρω να τα στείλω).
-Αν τα χρήματα είναι θέμα...
-Όχι δεν είναι τα χρήματα. Το θέμα είναι ο εγωισμός σου. Ευτυχώς η μοίρα μου έδωσε ένα όπλο. Και μάλιστα αντιστρόφως ανάλογης αξίας, έτσι δεν τα λέγαμε στο σχολείο στα μαθηματικά; Παντούφλες 5 ευρώ από τη λαϊκή. Σε εξουσιάζουν, σε ελέγχουν έτσι δεν είναι;
-Το ξέρεις...
-Παντούφλες-ρόλεξ σημειώσατε 1.
-Χαχ.
-Δε θα γελάς όταν τελειώσουμε. Γονάτισε και προσκύνα τις παντούφλες, χωρίς να τις ακουμπήσεις. Βάλε το κεφάλι στο πάτωμα μπροστά μου,ακριβώς μπροστά στις παντούφλες μου τώρα... Κοίτα τον πανίσχυρο επιχειρηματία. Υπάκουο σκυλάκι. Καλά δεν έχεις τσαμπουκά;
-Έχω...στους άλλους.
-Πούσαι τσαμπουκά επιχειρηματία; Σήκω όρθιος τώρα. Σπρώξε το τραπεζάκι του σαλονιού από δω να ανεβάσω τα πόδια μου.

Ο Γ της το έφερε και αυτή έβγαλε της παντόφλες και ανεβασε τα πόδια της γυμνά. Η θέα ολόκληρων των πατουσών της (για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό) του έφερε ρίγος στην πλατη.

-Χαχα. Κοίτα τα μούτρα σου. Τι βλέπεις μωρέ ξεφτιλισμένε; Ένα ζευγάρι φτέρνες. Καλά ήθελα να ήξερα, οι πιτσιρικές που ρίχνεις δεν έχουν πατούσες και μάλιστα καλύτερες από τις δικές μου; Αυτές πρέπει να κάνουν κάθε βδομάδα πεντικιούρ.
-Ναι αλλά εγώ είμαι ερωτευμένος με σένα.
-Πότε θα το καταλάβεις ρε. Από το σχολείο στο λέω. ΕΓΩ δεν είμαι μαζί σου. Για να δούμε όμως πόσο ερωτευμένος είσαι.
Άπλωσε το χέρι της στον καναπέ και τράβηξε ένα πάκο περιοδικά.
-Αυτά είναι περιοδικά που έχουν εσένα μέσα. Για κάθε ασωτεία που έχουν ότι έκανες θα σου έχω μια ταπείνωση.
Ξεφύλλισε το πρώτο περιοδικό ώσπου σταμάτησε σε μία σελίδα και διάβασε:
-«Μεγιστάνας κλέβει την καρδιά γνωστής τραγουδίστριας αλλά αυτή τον πιάνει στο κρεβάτι με την πιανίστα της». Δε σου έφτανε η μία; Έπρεπε να πάρεις όλη τη μπάντα; Ευτυχώς που οι υπόλοιποι ήταν άντρες και γλύτωσαν! Λοιπόν, επειδή εγώ δεν είμαι σαν και σένα να έχω υπηρέτρια να μου κάνει δουλειές θα βάλω εσένα. Για σφουγγάρισε όλο το σπίτι μου. Ένας μεγιστάς στην υπηρεσία μου

Ο Γ σφουγγάρισε στα 4 όλο το σπίτι για κανά μισάωρο με την οργή  να φουντώνει μέσα του.

Ο επόμενος τίτλος που διάβασε η Λ στο περιοδικό ήταν:
-«Κροίσος αγοράζει νυχτερινό κέντρο και το γκρεμίζει την ίδια μέρα για πλάκα». Καλά ρε τόσους ανθρώπους άνεργους δεν τους λυπήθηκες; Για αυτό θα πρέπει να κάνεις ερωτική εξομολόγηση στις πατούσες μου. Θα τις κοιτάς, δε θα τις ακουμπας και θα τους λες γλυκόλογα.
-Να σου πω ότι σε αγαπώ όπως στο σχολείο;
-Όχι καμάρι. Όχι σε εμένα. Σε αυτές. Σα να έχουν δική τους προσωπικότητα!

Διάβασε και άλλους τίτλους για ερωτικές και άλλες περιπετειούλες της ζωής του και οι ταπεινώσεις που τον υπέβαλλε ήταν:

-Να βάλει μπουγάδα και να σιδερώσει τα ρούχα
-Να πάει με το κουστούμι στο διπλανό σουπερ μάρκετ να της αγοράσει σερβιέτες, λέγοντας ότι είναι για την «αφεντικίνα του τη Λ».
-Να την κουβαλάει στα χέρια μέσα στο σπίτι για νερό ή τουαλέτα.
-Να του ρίχνει σκαμπίλια με την παντούφλα στο χέρι και αυτός να είναι γονατιστός μπροστά της στην πολυθρόνα και να τις λέει ευχαριστώ

Κάπου στο 4ο σκαμπίλι της μπλόκαρε το χέρι με το δικό του.

-Φτάνει δεν μπορώ.
-Τι δεν μπορείς;
-Δεν αντέχω.
-Αν φύγεις τώρα δε θα ξαναμπείς ποτέ στο σπίτι μου.
-Δε θέλω να ξαναμπώ. Με αρρωσταίνεις.
-Επιτέλους αδελφάκι μου. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το είπες.
Άφησε την παντόφλα να πέσει, τον αγκάλιασε και τον φίλησε για πρώτη φορά στο στόμα.

-Δεν είμαι εγώ για σένα ρε Γ.
-Πρέπει να προχωρήσω. Ναι το ξέρω.
-20 χρόνια σου πήρε να το καταλάβεις

…..

Μήνες πέρασαν από αυτό το γεγονός. Ο Γ είχε σταματήσει να τις πληρώνει το νοίκι και η Λ περνούσε πολύ άσχημες μέρες. Μέχρι που έλαβε η Λ ένα email

“
Ήρθε η ώρα να ξεσκονίσεις το πτυχίο σου. Σου βρήκα θέση σε ανταγωνιστική μιας θυγατρικής μου στη Γαλλία. Δεν παίζει κάποιο deal μην τρομάζεις. Δε θα συναντηθούμε ποτέ.

Υπογραφή Γ
“


….
2 χρόνια μετά ο Γ είχε παντρευτεί μια από τις όμορφες μοντέλες που γνώριζε και πέρναγε το χειμώνα μαζί της σε ένα σαλέ στην Ελβετία ένω η Λ προσπαθούσε να συνδυάσει την καριέρα με το μεγάλωμα των 2 ανήλικων παιδιών της στο εξωτερικό. Από εκείνο το mail που αντάλλαξαν δεν είχαν καμία επικοινωνία.

Μια μέρα ο Γ έλαβε από το ταχυδρομείο ένα κουτί. Το άνοιξε και αντίκρυσε τις γνώριμες, χιλιοφορεμένες παντούφλες μαζί με ένα σημείωμα με το γραφικό χαρακτήρα της Λ.

Το σημείωμα έγραφε

“Πλέον δε φοράω παντούφλες αλλά παντόφλες που κατάφερα να αγοράσω με τον ιδρώτα του προσώπου μου. Δε θέλω να συναντηθούμε ποτέ για το καλό σου αλλά θέλω πραγματικά να σε ευχαριστήσω από τα βάθη της ψυχής μου όχι γιατί βελτιώθηκε η ζωή μου αλλά γιατί μου επέτρεψες να εξασφαλίσω ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μου. Οι παντούφλες που έχεις στα χέρια σου είναι το τελευταίο πράγμα από το κοινό μας παρελθόν. Κάνε ότι νομίζεις με αυτές”

Ο Γ σήκωσε τη μία παντούφλα, τη φίλησε ευλαβικά, την ξαναέβαλε προσεκτικά στη θέση της, πήρε το κουτί και το πέταξε στο τζάκι. Η γυναίκα του μπήκε στο σαλόνι και τον ρώτησε:

(στα γαλλικά)
-Γιατί καις το κουτί; Τι είχε μέσα;
Ο Γ την αγκάλιασε, χάιδεψε την κοιλιά της (πρόσφατα το ζεύγαρι έμαθε ότι ήταν έγκυος), τη φίλησε στο στόμα και της είπε:
-Έναν παλιό λογαριασμό που μόλις έκλεισε οριστικά


Τέλος


Υπάρχει ανοικτή πρόταση σε 2 μέλη που μου μίλησαν με pm να γράψουν διαφορετικές εκδοχές της ιστορίας. Εγώ τους άκουσα και έκανα του κεφαλιού μου. Ελπίζω να σας άρεσε   . H εξέλιξη αυτή είναι το κοντινότερο πράγμα που μπορούσα να σκεφτώ σε λύτρωση

(Συνέχεια για τα παιδιά) 

Η μόνη πολυτέλεια που επέτρεπε στον εαυτό της η Λ ήταν μια επίσκεψη στο κομμωτήριο μια φορά το δίμηνο για κούρεμα και χτένισμα. Της επέτρεπε να χαλαρώνει και της άρεσε να νιώθει ότι τη φροντίζουν. Άφηνε και τα παιδιά της στη μάνα της οπότε γλύτωνε και για μερικές ώρες από τη βαβούρα. Έτσι μπορούσε να ξεχνάει τους μπελάδες της ζωής της. Το μαλάκα τον πρώην σύζυγο και τα λεφτά που δεν τη φτάνουν γιατί ήταν άνεργη.

Καθώς την χτένιζε η κομμώτρια η Λ ξεφύλλιζε ένα από τα περιοδικά gossip που διέθετε το κομμωτήριο. Το μάτι της κομμώτριας συμπτωματικά έπεσε σε μια φωτογραφία του Γ από ένα εξωτικό νησί, κλασσικά με νέα αιθέρια ύπαρξη δίπλα του.

-Ααααχ, αναστέναξε. Τι άντρας! Γεροδεμένος, έξυπνος και λεφτάς
-Ποιος καλέ; ρώτησε αδιάφορα η Λ.
-Αυτός μωρέ, της έδειξε
-Άντε βρε χαζούλα. Σιγά το κελεπούρι.
-Τι λέτε τώρα! Έναν τέτοιο περιμένει να με αγαπήσει! Να με πιάνει στα χέρια του, να με φιλάει και να λιώνω

Η Λ δάγκωσε τα χείλη της να μη γελάσει για να μην την προσβάλλει.
«Πού να ξέρες καημένη ότι αυτός ο άντρακλας που λιμπίζεσαι έρχεται μια φορά το μήνα, γονατίζει και μου φιλάει τις παντόφλες ικετεύοντας να του δείξω και λίγο φτέρνα», σκέφτηκε.

-Αλλά που να κοιτάξουν εμάς τα απλά κορίτσια τέτοιοι άντρες. Δεν τη βλέπεις την τσαπερδόνα που έχει δίπλα του; Το πόδι της πόνο είναι όσο είμαι εγώ ολόκληρη στο μπόυ, είπε η κομμώτρια

Η Λ ξαναδαγκώθηκε.«100 φορές θα προτιμούσε να μου φιλάει τις πατούσες παρά τα χείλη της», σκέφτηκε
-Άκου να σου πω, απάντησε η Λ, κάθε γυναίκα έχει τις χάρες της. Μάθε να είσαι ευχαριστημένη με αυτά που έχεις.
-Αυτό το λέτε για να μην πάθω κατάθλιψη. Καιι καλά να μην έχεις γκόμενο. Να μην έχεις και λεφτά; Να μη μας δίνει αυτός κανά κοκαλάκι;
-Καλά καλά, τελείωνε με το μαλλί μου και μετά πάθε ότι θες!! χαχαχ
-χαχαχα

Η Λ ποτέ δε μιλούσε για τη «συμφωνία» της με το Γ δημόσια. Ο Γ είχε ένα στάτους στην κοινωνία και δεν ήθελε να του το χαλάσει. Οι περισσότεροι τον φοβόντουσαν ή τον θαύμαζαν. Εξάλλου, ένιωθε υπερήφανη και χαρούμενη για αυτόν. Ο ένας από τους 2 τους πέτυχε στη ζωή του, κάτι ήταν και αυτό. Το μόνο της πρόβλημα ήταν ότι ποτέ της (όσο και αν φαινόταν λογικό σε όλους, και ειδικά στη μάνα της) δεν μπόρεσε να τον ερωτευτεί. Τον εκτιμούσε, τον σέβονταν για το μυαλό και την προσωπικότητά του αλλά δεν τις έβγαινε. Βέβαια αν τα είχαν φτιάξει μπορεί και να κατέληγε μαζί της στη μίζερη ζωή που κάνει αυτή σήμερα μόνη της. Ας είναι καλά ο άνθρωπος, τι της φταίει να τον τραβήξει στο βούρκο, σκεφτόταν.

Ο διάλογος με την κομμώτρια την έβαλε σε σκέψεις.
«Ίσως να του χρειάζεται ένα μικρό μάθημα του φιλαράκου μου του Γ. Εδώ ο κόσμος πεινάει και αυτός κάνει τη ζωάρα του με γκόμενες σε εξωτικά νησιά. Πρέπει κάπως να βρει ισορροπία! Είμαι λίγο αστεία αλλά μπορώ. Ακούγομαι σαν σουπερηρωίδα. Ξυπόλητη σουπερ-ηρωίδα που δεν είναι και πολύ κουλ αλλά αυτό ειναι το όπλο μου τι να κάνουμε»

Επεργάστηκε ένα σχέδιο που είχε στο μυαλό της καθώς επέστρεφε στο σπίτι της μετά το κομμωτήριο. Μπήκε μέσα στο σπίτι, έβγαλε τα παπούτσια και τις κάλτσες της και φόρεσε τις «παντούφλες» της. Το σύμβολο της μιζέριας και των καμμένων ονείρων της αλλά ταυτόχρονα και της απόλυτης εξουσίας που ασκούσε στο μυαλό του Γ. Φόρεσε και τη ρόμπα και κάθισε στην πολυθρόνα της δίπλα στο τηλέφωνο. Κάλεσε έναν αριθμό -εξωτερικό- και περίμενε. Μετά από κάποια λεπτά αναμονή και ένα μικρό τσακωμό με τη γραμματέα συνδέθηκε με το Γ. Ο οποίος με αγχωμένη φωνή μίλησε

-Έλα τι έγινε; Είσαι καλά; Έπαθαν τα παιδιά τίποτα;
-Όχι απλώς σε πήρα για πλάκα τηλέφωνο. Τα παιδιά είναι μια χαρά στη μάνα μου.
-Ρε συ τι πλάκα. Είμαι στη μέση μιας μπίζνας τώρα. Δεν μπορώ να είμαι στο τηλεφώνο. Θα μου κοστίσει εκατομμύρια
-Καμάρι μου, αν με ένοιαζαν τα λεφτά τώρα θα ήμουν πλούσια. Θα σου είχα κάνει deal, ένα δαχτυλάκι του ποδιού να φιλάς, 1 εκατομύριο να μου δίνεις.
-Το ξέρω
-Μη μου λες για λεφτά, μου τη δίνει.
-Εντάξει, εντάξει. Τι θες;
-Το απόγευμα σε περιμένω σπίτι
-Δεν είναι 7 του μηνός
-Το ξέρω αλλά φέρε το νοίκι καλού κακού.
-Είμαι Λονδίνο.
-Δίπλα είσαι. Πάρε αεροπλανάκι και έλα.

Πριν προλάβει να της απαντήσει του είχε κλείσει το τηλέφωνο. Ακριβώς αμέσως πήρε τηλέφωνο τη μάνα της να της πει να κρατήσει τα παιδιά μερικές ώρες παραπάνω.

...(ώρες μετά)...
Ο Γ στο κατώφλι της φτωχικής πολυκατοικίας χτυπάει το κουδούνι. Περίμενε αρκετή ώρα και αυτό του δημιουργούσε ανησυχία ώσπου η Λ του άνοιξε.

-Καλησπέρα... Ωραίο το μαλλί
-Ευχαριστώ, πάμε προς τα μέσα.

-Τι περιμένεις; Άσε το νοίκι, γονάτισε, φίλα παντούφλα και φύγε.
-Δε θα κάτσουμε να μιλήσουμε;
-Όχι δε γουστάρω. Θέλεις να φύγεις απευθείας ή θα προσκυνήσεις πρώτα γιατί βαριέμαι να περιμένω

Ο Γ δεν απάντησε, απλώς έπεσε στα γόνατα και φίλησε την παντόφλα της Λ. Έκανε μια κίνηση να φιλήσει και την άλλη παντόφλα αλλά η Λ έκανε ένα βήμα πίσω.

-Στοπ. Πλεονέκτη! Μία παντούφλα τη φορά. Δε σου έχω δώσει τέτοιο θάρρος. Άντε σήκω ,δώσε μου το νοίκι και φύγε τώρα.

Ο Γ, άφωνος σχεδόν σηκώθηκε και με σκυφτούς ώμους προχώρησε προς την έξοδο. Μπήκε στη λίμο αμίλητος αλλά δεν είπε στον οδηγό να ξεκινήσει. Μετά από λίγα λεπτά μάζεψε τον εαυτό του, μπόρεσε να συνενοηθεί με τον οδηγό και το αμάξι ξεκίνησε. Ζήτημα να είχαν διανύσει 100 μέτρα όταν το κινητό του έλαβε μήνυμα από τη Λ.

« Έλα μέσα»

Για την ώρα θα συνεχίσω με τη φίλη σου την... Άρτα από την Αλβανία.

Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις για συνέχεια και σε αυτή την ιστορία απλώς δεν μπορώ να φανταστώ κάτι. Σκεφτόμουν κάτι λυτρωτικό από τη μιζέρια που είναι αλλά πάλι δε μου έβγαινε να κολλήσω το foot fetish μέσα

Σκεφτόμουν να του βάζουν βόμβα του Γ και να τον κληρονομεί η Λ και να εξελίσσεται σε αρχι-bitch αλλά έτσι δεν είναι λυτρωτικό... Αυτός παραμένει μαλάκας και μετά θάνατον και αυτή  ίδια θα μείνει αφού από το πουθενά της ήρθε μια περιουσία
μόνο και μόνο γιατί είχε την τύχη να 'χει ωραία πέλματα και τίποτα άλλο

Δεν ξέρω αν ψήνομαι... έτσι με μίζερο φινάλε μου αρέσει.


Αν ψηθώ  να γράψω τελικά τι θα σου άρεσε να συμβεί;

Τελικά την έκανα εγώ την πρώτη κίνηση

(Πολύς ελεύθερος χρόνος τον Αύγουστο  )





«Η νύχτα που πέρασε ήταν υπέροχη» ξανασκέφτηκε ο Γ. καθώς κοίταζε τα σύννεφα από το παράθυρο του ιδιωτικού του τζετ. Ξόδεψε χιλιάδες ευρώ αλλά άξιζαν μέχρι το τελευταίο λεπτό. Το γεύμα, η σαμπάνια, η σουίτα του ξενοδοχείου του Μονακό, το δαχτυλίδι που της έκανε δώρο. Αλλά αυτό που τον διασκέδαζε περισσότερο κόστιζε τα λιγότερα:οι χειροπέδες με τι οποίες την έδεσε στο κρεβάτι τα ξημερώματα και την άφησε μόνη της στο ξενοδοχείο. Χαμογέλασε σκεπτόμενος τις αντιδράσεις του προσωπικού αλλά και τις εξηγήσεις που αναγκαζόταν να δώσει αυτή. «Δεν πρέπει να είναι παραπονεμένη», σκέφτηκε, «το σεξ ήταν δυναμικό, το δαχτυλίδι ακριβό και, ίσως, αν δεν μου γκρινιάξει πολύ στο τηλέφωνο να δώσω μια μικρή ώθηση στην καριέρα της. Τι άλλο μπορεί να θέλει μια νεαρή, πανέμορφη, ανερχόμενη μοντέλα; Εξάλλου, μπορεί να με βάλει στις κακτήσεις της όπως θα κάνω και εγώ με την ίδια»

Για μια στιγμή ένιωσε λίγο ένοχος. Μήπως έπρεπε να είχε γίνει λίγο πιο γλυκός προς το τέλος; Μήπως θα έπρεπε να προσπαθήσει να τη δει διαφορετικά; Μπα... Δε είναι η μία, η ξεχωριστή που θα το άξιζε, δε θα μπορούσε ποτέ να γίνει. Και εξάλλου δεν είχε χρόνο σήμερα το πρωί για να συνεχίσουν οτιδήποτε. Ειδικά σήμερα. Σήμερα ήταν 7 του μήνα. Και κάθε 7 έκανε κάτι πολύ συγκεκριμένο. Έβλεπε τη γυναίκα που αγαπούσε, τη μόνη γυναίκα που αγάπησε ποτέ. Πολύ καιρό πριν γίνει ο αυτοδημιούργητος, πανίσχυρος επιχειρηματίας που παίζει με τις γυναίκες, όταν ήταν ένα ανήσυχος, μελετηρός έφηβος με γυαλιά και λαδωμένο μαλλί του έκλεψε την καρδιά. Και η ειρωνία της τύχης ήταν ήταν η μόνη γυναίκα που δεν του επέστρεψε αυτό το συναίσθημα. Παρά τη δύναμη, την εξουσία και τη γοητεία που είχε πλέον στα 35 του (ανέκαθεν ήταν εμφανίσιμος αλλά μία επέμβαση λέηζερ στα μάτια και αρκετά λεφτά σε ρούχα όπως και μια έντονη προσωπικότητα το αναδείκνυαν καλύτερα) αυτή πεισματικά τον έβλεπε εντελώς ψυχρά και αδιάφορα. Δεν κατάφερε να την κάνει να τον αγαπήσει σαν εφηβός και από τότε μπροστά της πάντα γινόταν έφηβος. Η εφηβεία ήταν χειρότερη περίοδος της ζωής του.

Η ρόδες του τζετ στρίγγλισαν με το που ακούμπησε τη γη και απότομα επανήλθε στην πραγματικότητα. Οι σκέψεις του τον είχαν απορροφήσει τόσο πού παρόλο που ρέμβαζε από το πάραθυρο δεν είχε αντιληφθεί καθόλου ότι είχε φτάσει στην Αθήνα. Ένιωσε σαν να ήταν έφηβος πεταλούδες στο στομάχι του από την αγωνία της συνάντησης. Κοίταξε το ρόλεξ του, η ώρα ήταν 7.07 το πρώι. «Σα να με κυνηγάει αυτός ο αριθμός», μονολόγησε, έκανε μια προσπάθεια να διώξει την ανησυχία και σηκώθηκε αποφασιστικά. Δεν έφτασε στην κορυφή χωρίς την ικανότητα να διατηρεί την αυτοκυριαρχία του. Κάποια λεπτά της ώρας μετά βρέθηκε στο πίσω κάθισμα μιας λίμο και μετά από μια σύντομη συζήτηση με τον οδηγό για τον προορισμό το αμάξι άρχισε να κινείται διασχίζοντας γρήγορα τους δρόμους της πόλης που μεγάλωσε.

Κοιτούσε έξω από το παράθυρο χωρίς να καταλαβαίνει τι βλέπει και ξαναβυθίστηκε στις σκέψεις του. Αναπόλησε τη «συμφωνία» που είχε κάνει εδώ και 2 χρόνια με τη Λ μετά από πολλά δικά του παρακάλια. Αυτός θα την επισκεπτόταν μια φορά το μήνα, να δει τι κάνει, να τη δει απλώς, να μιλήσουν λίγο, να της φιλήσει τα πόδια και να της πληρώσει το νοίκι. Η Λ ήταν από τα λίγα άτομα που  ήξεραν τα πάντα για το πιο κρυφό φετίχ του με τα γυναικεία πόδια αλλά δεν της άρεσε. Ούτε και το εκμεταλλεύτηκε ποτέ. Η ανάγκη να μη μείνουν τα παιδιά της άστεγα λόγως της άθλιας οικονομικής της κατάστασης μετά το διαζύγιο την ανάγκασε να κάνει τη μέγιστη έκπτωση στην αξιοπρέπεια της και να δεχτεί τη βοήθεια που της πρόσφερε ο Γ με το αντάλλαγμα που της πρότεινε. Δεν ήθελε να φτάσει εκεί αλλά η κατάσταση ήταν άσχημη. Αν το επιθυμούσε, θα μπορούσε να είχε εκμαιεύσει πολλά χρήματα αλλά δεν το έκανε. Ένα κράμα σεβασμού στα χρόνια που γνωρίζονταν, αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας την εμπόδιζε. Ουσιαστικά ήταν αυτός ο οποίος πίεζε να γίνει ο ίδιος αντικείμενο εκμετάλλευσης. Με αυτές τις σκέψεις η ώρα κυλούσε και τα λίγα χιλιόμετρα διανυόνταν όσπου χτύπησε το κινητό του. Ήταν η γραμματέας του.

-Τι θες; Δε σου έχω πει ότι τέτοια μέρα δε θα με ενοχλείς;
-Ήταν η Λ κύριε.
-Ε? Και τι σου είπε
-Μου είπε ότι θέλει λεφτά και για το χαράτσι γιατί ο άντρας της δεν της πλήρωσε διατροφή και ότι αν δεν τα φέρετε δε θα φιλήσετε...παντούφλα
(Αυτό το είπε με απόλυτη σοβαρότητα γιατί φοβόταν να προκαλέσει την οργή του)
-Καλά...γεια. Οδηγέ, όπου δεις μηχάνημα τράπεζας σταμάτα να κατέβω.

Α ναι...ξανασκέφτηκε. Η Λ με τα χρόνια έγινε πιο κυνική και σκληρή. Η ζωή την έκανε έτσι. Δε θα του είχε μιλήσει ποτέ με αυτόν τον τρόπο όταν ήταν πιτσιρικάδες. Ακόμα και αν δεν τον αγαπούσε, τον σέβονταν.

Η ώρα ήταν 8.17 σύμφωνα με το ρόλεξ όταν η λίμο σταμάτησε μπροστά σε μια πολυκατοικία με σιδερένιες σκάλες σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά της Αθήνας (που πάντως δεν ήταν υποβαθμισμένη όταν αυτός πήγαινε σχολείο). Ο Γ βγήκε έξω (με λίγα περισσότερα μετρητά πάνω του καθώς είχε προηγηθεί η στάση στο ΑΤΜ) ανέβηκε στον πρώτο όροφο και χτύπησε το κουδούνι. Την πόρτα άνοιξε μια γυναίκα 35 ετών, η Λ, με το μικρό της γιο στην αγκαλιά.Ο μεγάλος γιος της μάλλον είχε ήδη φύγει για το σχολείο.

-Α ήρθες.
-Καλημέρα

Χωρίς απάντηση του γύρισε την πλάτη και προχώρησε προς το σπίτι αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή. Κοίταξε την πλάτη της καθώς προχωρούσε. Φορούσε την ίδια γνωστή ρόμπα εδώ και 2 χρόνια. Ο Γ χαμήλωσε το βλέμμα του. Η Λ φορούσε επίσης τις ίδιες γνωστές ροζ παντόφλες ευτελούς αξίας που η ίδια ονόμαζε παντούφλες από αυτοσαρκασμό που κατάντησε νοικοκυρούλα ενώ ονειρευόταν να κάνει καριέρα. Τα πόδια της ήταν γυμνά μέσα στις παντόφλες και καθώς περπατούσε φαινόταν το πίσω μέρος από τις πατούσες της. Η ίδια μεγάλη καμάρα από το χορό που έκανε κάποτε, το ίδιο λευκό δέρμα, οι ίδιες ζάρες που τον είχαν υπνωτίσει όταν είχε κάτσει πριν 20 χρόνια στο πίσω θρανίο από το δικό της. Η θέα των πελμάτων της του έφερε πάλι τις πεταλούδες στο στομάχι και του θύμισε εκείνο το μεσημέρι του Σεπτέμβρη του 1993, όταν ήταν Α Λυκείου που τις πρωτοείδε. Γαλλικά έκαναν τότε και ήταν από τις λίγες φορές που ο καλός μαθητής Γ δεν είχε προσέξει ΓΡΙ από το μάθημα. Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή του αν η Λ είχε αποφασίσει να φορέσει all star-ακια ή άλλο κλειστό παπούτσι αντί για σανδάλια;

«Πώς μπορεί με την παλιοζωή που κάνει και έχει σε τέτοια καλή κατάσταστη τα πόδια της» σκέφτηκε

Μπήκε μόνος του μέσα στο σπίτι, έκλεισε την πόρτα και κατευθύνθηκε μόνος του στην κουζίνα όπου έβραζαν όσπρια. Η Λ είχε πάει να αφήσει το μικρό στην κούνια του και μπήκε και αυτή μετά από λίγο στην κουζίνα.

-Τα έφερα όλα, είπε ο Γ ακουμπώντας χρήματα στο ψύγείο
-Οκ, απάντησε αδιάφορα. Άμα θες καφέ φτιάξε μόνος σου, εγώ έχω δουλειά να μαγειρέψω.

Έφτιαξε μόνος του ένα φραπέ και κάθισε στο τραπέζι της κουζίνας. Μίλησαν περί ανέμων και υδάτων ενώ αυτή μαγείρευε και ο Γ παρατηρούσε το «χορό» που έκαναν τα πόδια της καθώς κινούνταν στην κουζίνα της, όσπου αυτή τον διέκοψε


-Πήγε 9.30.Τελείωσα με το φαγητό, πρέπει να πάω και να ψωνίσω. Θα σε ξεπροβοδίσω
-Μπορώ να σου φιλήσω το πόδι αυτήν την φορά;
-Όχι. Το φίλησες πρόσφατα, πριν 2 μήνες όταν δανείστηκα λεφτά για το αμάξι μου που χάλασε.

«Που κατάντησες» άκουσε μια φωνή μέσα του. «Εσύ που κάνει τρομερές μπίζνες να παζαρεύεις και να παρακαλάς να φιλήσεις τα πόδια της. Εσύ που μπορείς να έχεις όποια θες».

-Ναι και τώρα είναι το χαράτσι που πληρώνω
-Επιμένω, παντούφλα και μόνο και πολύ σου είναι. Άκους εκεί θα ζητάς πέλμα κάθε μήνα. Είπαμε από την αρχή, μόνο τις παντούφλες μου θα φιλάς και αν είμαι στις καλές μου, τα πόδια. Σου φαίνεται να είμαι στις καλές μου;
-Έλα ρε, ξέρω ότι είναι μαλάκας ο πρώην σου.
-Μη μου παίρνεις εμένα puppy face.
-Θα φιλήσω μόνο το πόδι που φαίνεται, δε θα χρειαστεί να βγάλεις την παντόφλα σου
-Καλά θα το σκεφτώ μέχρι την πόρτα αλλά τελευταία φορά για αυτή τη χρονιά. Και να ξέρεις σου κάνω μεγάλη χάρη
-Σε ευχαριστώ πολύ.

Ο Γ σηκώθηκε και πήγε προς την πόρτα
-Ε πού πας; Το ποτήρι έτσι θα μου το αφήσεις κακομαθημένε; Τράβα πλύντο
Η Λ κάθισε σταυροπόδι στο τραπέζι της κουζίνας και τον περίμενε να το πλύνει.
-Έχω πάρα πολύ καιρό να πλύνω ποτήρια. Από τότε που ήμουν φοιτητητής
-Ναι ε; Ήμουν και εγώ φοιτήτρια τότε. Βέβαια εμένα το τρώνε το πτυχίο μου τα ποντίκια στο πατάρι.
Λοιπόν αποφάσισα, θα κάνεις μια δουλειά να με ξεκουράσεις και εγώ θα σου επιτρέψω να κάνεις αυτό που ζητάς. Ρίξε ένα σφουγγάρισμα στο πάτωμα εδώ, έχει στο μπαλκονάκι της κουζίνας κουβά και σφουγγαρίστρα. Άμα είσαι σβέλτος δε θα σε δει η γειτονιά. Πάω να δω το μικρό μέσα.

Λίγα λεπτά αργότερα η Λ ξαναμπήκε στην κουζίνα
-Βρε βρε... Πεντακάθαρο το έκανες, είπε χαμογελώντας.
Ήταν η πρώτη φορά που χαμογέλασε εκείνη τη μέρα. Για μια στιγμή το πρόσωπο της έλαμψε και του θύμισε την ελπιδοφόρα πιτσιρίκα που ήταν όταν πρωτογνωριστήκανε.

Μετά από αυτά οι 2 τους προχώρησαν προς την έξοδο του σπιτιού.Λίγο πριν το κατώφλι της πόρτας σταμάτησαν. Ο Γ γονάτισε μπροστά της, η Λ σήκωσε το πόδι της, ο Γ το έπιασε σα να πιάνει κάτι ιερό, στηρίζοντας το με τις 2 παλάμες του ενωμένες  και φίλησε θερμά το δέρμα λίγο κάτω από τον αστράγαλο. 5 ώρες πριν φιλούσε τα χείλη μιας πολύ όμορφης γυναίκας και δεν του έκανε καμία αίσθηση και τώρα ένιωθε κύματα ευτυχίας που τα χείλη του ακουμπούσαν το πόδι μιας ξεπεσμένης 35αρας. Η Λ τον κοιτούσε απαθής.


-Άντε γεια, είπε η Λ ψυχρά. Τον άλλο μήνα. Μου τη δίνεις με το Βερσάτσε κουστούμι. Να αλλάξεις μάρκα.
-Γεια σου, είπε πνιχτά, άνοιξε την πόρτα και έφυγε προς το αμάξι.


«Ά ρε Γ γιατί να είσαι με τόσες πολλές και όμως τόσο μόνος»σκέφτηκε αυτή μέσα της.


«Που κατάντησες»μέσα η φωνή της αυτοκριτικής  του πάλι. «Εσύ που όποια θές...»
«Ναι όποια, όχι όμως αυτήν» απάντησε μέσα του

Η πόρτα του αυτοκινήτου έκλεισε το ίδιο και η πόρτα του σπιτιού.

«Πάει και αυτό... Τώρα για να δούμε πώς θα βγάλουμε πολλά λεφτά και σήμερα». Η πρώτη σκέψη του

«Πάει και αυτό... Τώρα έχω και άλλες δουλειές και μετά θα με πάρει κλασσικά η μάνα μου τηλέφωνο να μου γκρινιάξει για αυτόν που παντρεύτηκα, γιατί δεν κάνω κατάσταση με το Γ που τον συμπαθεί και γιατί την πονάνε τα κόκαλά της». Η πρώτη σκέψη της.

Η ώρα ήταν 9.47.

Πάλι αυτό το 7.

.................................................................................................

Αφιερωμένο σε μια Λ, που αγαπώ πολύ

Ελπίζω να το βάζω στο σωστό σημείο το θέμα.

Έχω δει κανά 2 γερά «πενάκια» στο φόρουμ, δεν ξέρω αν γίνεται να στηριχθούν σε 2 δικές μου ιδέες και να γράψουν  από μια ιστορία.

1)Σαδίστρια αρχιμαφιόζα (ίσως με ψευδώνυμο τύπου Βαρώνη ή Σουλτάνα). Με σκηνές που θα της ζητάνε χάρες ή θα τιμωρεί κάποιον που δεν πλήρωσε την προστασία («συνδρομή»)/την πρόδωσε κτλ. Εννοείται ότι απαιτεί λατρεία των ποδιών της/προσκύνημα κτλ. Σκέφτομαι 2 τοποθεσίες. Ένα στο γραφείο της και ένα στο σπίτι της, στο πρώτο με business suit, γόβες κτλ, στο άλλο να είναι με τις παντόφλες. Στον τρόπο ομιλίας της τη φαντάζομαι να χρησιμοποιεί ευφημισμούς πχ «είσαι εμπόδιο στην πρόοδο μας». Για το τέλος το αν θα την «πείθει» η καλή λατρεία ή θα διατάζει τους μπράβους να δείρουν ή γενικά οτιδήποτε το αφήνω στη φαντασία του επίδοξου συγγραφέα

2)Super-επιτυχημένος businessman 35αρης με απωθημένο παλιά του συμμαθήτρια από το λύκειο που πλέον είναι χωρισμένο milf με ρόμπα και «παντούφλες» που αφήνει τις πιτσιρίκες-γκομενάκια για να τη βλέπει μια φορά το μήνα για να της φιλάει τα πόδια(ή μόνο τις παντόφλες ανάλογα πόσο ακατάδεκτη είναι) και να της πληρώνει το νοίκι. Φαντάζομαι ατάκα στη γραμματέα:


«Πες του αφεντικού σου αυτό το μήνα εκτός από το νοίκι να μου φέρει και για το χαράτσι γιατί τον αχαΐρευτο τον πρώην σύζυγο τον απέλυσαν και δε μου έστειλ διατροφή αυτό το μήνα, αλλιώς δε θα τον αφήσω ούτε την παντούφλα να μου φιλήσει»

Ελπίζω να μου επιτρέπει ο Arch να χρησιμοποιήσω τους χαρακτήρες του σε μια δική μου συνέχεια της ιστορίας του

-Όχι δεν μπορώ ρε
-Δεν υπάρχει περίπτωση ΠΡΕΠΕΙ να κάτσεις σπίτι να διαβάσεις. Τι πάει να πει επειδή καθαρίζει η Άρτα δεν μπορείς να διαβάζεις; Χρωστάς μαθήματα το θυμάσαι;
-Δε με καταλαβαίνεις ρε μάνα
-Θα της πω να κάνει και ησυχία τι άλλο θες; Πρέπει να προσπαθήσεις. Αν δεν είχες διάβασμα δε θα είχαμε πρόβλημα να έρθεις με την υπόλοιπη οικογένεια για μπάνιο.

Η Άννα μπήκε στο δωματιό της και κλείδωσε την πόρτα. Δεν ήθελε να ξαναδεί τη γυναίκα που την ταπείνωσε, δεν ήθελε καν να είναι στα ίδια τετραγωνικά του σπιτιού αλλά -που να πάρει-όντως έπρεπε να διαβάσει.

“Βαθειές αναπνοές, ψυχραιμία, αν βγάλουμε κανά εύκολο μάθημα που έχει παπαγαλία σήμερα θα είναι κέρδος!!”

Η ώρα πέρασε, η οικογένεια της είχε φύγει και η Άρτα είχε μείνει σπίτι να καθαρίζει. Ή τουλάχιστον έτσι μάντευε γιατί όντως δεν άκουγε τίποτα από μέσα στο σπίτι. Μπορεί όντως να έφευγε χωρίς να καταλάβαινε τίποτα η Άννα. Ώσπου άκουσε ξαφνικά ένα χτύπο στην πόρτα και μετά από λίγο άλλον ένα. Σηκώθηκε και ξεκλείδωσε. Είδε την Άρτα να σκουπίζει. Η Άρτα που είχε γυρίσει όταν άκουσε την κλειδαριά είδε την Άννα και αμέσως πήρε ένα υπεροπτικό ύφος σηκώνοντας ελαφριά το κεφάλι της. Φορούσε μαύρο πουκάμισο, τζιν και ήταν και πάλι ξυπόλητη

Αν. Τι θές;
Αρ. Τίποτα! Εσύ μήπως θες τίποτα από τα προηγούμενα;
Αν. Δεν είμαι για τέτοια, έχω διάβασμα. Εσύ χτυπούσες την πόρτα;
Αρ. Μάλλον ακούμπησε κατα λάθος η σκούπα
Αν. Να με αφήσεις ήσυχη

Η Άρτα χαμογέλασε με ύφος ανθρώπου που ξέρει ότι ελέγχει τα πράγματα.

Αρ. Καλά ηρέμησε

Η Άννα δεν απάντησε απλώς βρόντηξε την πόρτα του δωματίου της και μετά την κλείδωσε. Πέρασε κανά δεκάλεπτο ησυχίας ώσπου η Άννα άρχισε να ακούει τραγούδι στα Αλβανικά. Υπέθετε δηλαδή ότι είναι στα Αλβανικά γιατί δεν καταλάβαινε τη γλώσσα.

-Αν. ΑΑΑΑΑ! Δεν πάμε καλά!

Βρόντηξε τα χέρια της στο γραφείο και έκλεισε το βιβλίο με δύναμη. Ξαναβγήκε έξω και βρήκε την Άρτα να σφουγγαρίζει στα 4. Η Άρτα σηκώθηκε αμέσως

-Αν. Βρε μαλακισμένη Αλβανίδα δε σου είπα να κάνεις ησυχία;
-Αρ. Για πρόσεχε πώς μου μιλάς, ξεχάστηκα
-Αν. Τι να προσέχω μωρή;
-Αρ. Μη βρεθούν οι πατούσες μου πάλι στο στόμα σου να τις γλείφεις

Μόλις το είπε αυτό η Άρτα ξεκαρδίστηκε στα γέλια μόνη της, προκλητικά. Η Άννα δε συγκρατήθηκε και όρμησε να της ρίξει γροθιά. Η Άρτα μπλόκαρε με το ένα χέρι της και της έδωσε ένα χαστούκι με το   άλλο.
-Αρ. Τίποτα δεν έμαθες από την προηγουμένη φορά
Η Άννα απλώς είπε, ή μάλλον γρύλισε σχεδόν “γαμημένη” και ξαναόρμηξε. Αυτή τη φορά οι 2 γυναίκες πιάστηκαν στα χέρια και προσπαθούσαν να ρίξουν η μία την άλλη στον πάτωμα. Προσωρινά φαίνονταν ισοδύναμες στην προσπάθεια αλλά η Άρτα άρχισε να επικρατεί. Η Άννα πάτησε με δύναμη το γυμνό πόδι της Άρτας με τη σαγιονάρα της για να την κάνει να χάσει την ισορροπία της. Η Άρτα πόνεσε και βόγκηξε αλλά συνέχισε να την κρατάει και μετά άρχισε να τη σπρώχνει για την κολλήσει στον τοίχο, αφού την κόλλησε άρχισε να κινεί τα χέρια της έτσι ώστε να φέρει το βραχίονά της στο λαιμό της Άννας. Η Άννα προσπαθούσε να το εμποδίσει αλλά δεν της είχε απομείνει πλέον δύναμη, έτσι άργα το χέρι της Άρτας βρέθηκε στο λαιμό της και άρχισε να πιέζει για να την πνίξει.

Αρ. Παραδίνεσαι;
Αν. Δεν αντέχω μωρή
Αρ. Είμαι η καλύτερη και η δυνατότερη;
Αν. Ναι ναι.

Τότε σταμάτησαν και οι 2 και η Άννα έβαλε τα κλάμματα.

“Μην κλαις δεν τελειώσαμε ακόμα”, της είπε και άρχισε να τη σέρνει από τα μαλλιά στο σαλόνι. Με χαστούκια την ανάγκασε να γονατίσει μπροστά στον καναπέ και η ίδια έκατσε. “Τώρα θα μάθεις τη γεύση της αλβανικής φτέρνας”της είπε και μετά της έριξε 2 δυνατά ποδοχάστουκα στο πρόσωπο.  Η δυνατή, σκονισμένη από το πάτωμα πατούσα της Άρτας προσγειώθηκε στο μάγουλο της Άννας απανωτά προκαλώντας της ζαλάδα. Όταν η θολούρα πέρασε, το οπτικό της πεδίο ήταν γεμάτο από την πατούσα της Άρτας καθώς αυτή είχε σηκώσει το πόδι της στον αέρα  στο ύψος του προσώπου της Άννας

-Αρ. Άρχισε να γλείφεις ξεφτιλισμένη πουτάνα. Έχουμε μια διαφορά εμείς οι 2. ΕΓΩ είμαι νικήτρια, ΕΓΩ δε θα χρειαστεί ποτέ να κάνω κάτι τέτοιο, γλείψε, απόλαυσε το, είναι η γεύση της αποτυχίας. Αποτυχημένη, μηδενικό! Από δω και πέρα αυτό θα γίνεται. Εγώ θα έρχομαι, θα μου γλείφεις τις κουρασμένες μου πατούσες, θα κάνεις τις δουλειές ενώ εγώ θα αράζω και θα πληρώνομαι κανονικά στο τέλος. Πώς σου φαίνεται;
-Αν. Όχι
Αμέσως το άλλο πόδι της Άρτας έσκασε στο μάγουλο της Άννας.
-Αρ. Ξανασκέψου την απάντηση σου
-Αν. Όχι
Δεύτερο ποδοχάστουκο. Η Άννα άρχισε να δακρύζει.
-Αν.Εντάξει... όχι άλλο. Θα το κάνω.
-Αρ. Για επανάλαβε τι θα κάνεις:
-Αν. Θα έρχεσαι, θα σου γλείφω τα πόδια, θα κάνω τις δουλειές και θα πληρώνεσαι κανονικά
-Αρ. Γιατί θα γίνεται αυτό;
-Αν. Γιατί είσαι νικήτρια και εγώ χαμένη.
-Αρ. Μπράβο! Καλή κοπέλα

(Συνεχίζεται)