Greekfoot.com

Ωραίος Γιάννη συμφωνώ απόλυτα. Underherfeet φυσικά αναφέρεται στην υπόθεση με τον Γ. Σακελλαρίδη που "αποκάλυψε" ο επαγγελματίας ρουφιάνος και εκβιαστής Ζούγκλας.

Ίσως θα βοηθούσε αν έκανες μια μικρή παρουσίαση του βιβλίου, αν έγραφες δυο λόγια γενικά και τη γνώμη σου για αυτό. Εγώ μπήκα στο  link κι έριξα μια ματιά. Ενδιαφέρον φαίνεται. Αλλά δεν πολυκατάλαβα αν το αγοράσεις κατεβάζεις το pdf ή στο στέλνουν τυπωμένο;

Α ξέχασα ουρολαγνεία όχι.

Παίζω trampling.

Γιώργο συμφωνώ κι εγώ ότι σημασία δεν έχει πόσα δίνεις αλλά αν το ευχαριστιέσαι. Κατά τα άλλα σε σχέση με την αποδοχή που έχει η ποδολογνεία και πώς μπορεί ο καθένας να το φέρει στη σύντροφό του, είναι μια μεγάλη συζήτηση, έχω πει τη γνώμη μου σε άλλα threads. Αστερένια σ' ευχαριστώ πολύ

Έρχεται κάποια στιγμή που συνειδητοποιείς τη διαφορετικότητά σου. Αυτό που νιώθεις δεν είναι ένα κατάλοιπο των παιδικών σου χρόνων, δεν είναι κάτι παροδικό. Το πάθος που νιώθεις για τα γυναικεία πόδια είναι κομμάτι του εαυτού σου. Είσαι διαφορετικός. Είσαι φετιχιστής. Μαθαίνεις ότι πολλοί άλλοι έχουν το ίδιο φετίχ με σένα, σε όλο τον κόσμο. Και κάποτε σταματάς να βολεύεσαι με φαντασιώσεις και κάποιες σκηνές στην τηλεόραση. Αποφασίζεις να ζήσεις όλα αυτά που υπήρχαν μόνο στη φαντασία σου. Να ικανοποιήσεις το πάθος σου, το φετίχ σου. Παίρνεις μια εφημερίδα, κλείνεσαι στο δωμάτιό σου και ψάχνεις στις μικρές αγγελίες. Στην κατηγορία με τις αφέντρες. Δεν είσαι υποτακτικός αλλά ξέρεις, έχεις ακούσει, ότι αυτές μπορούν να ικανοποιήσουν το πάθος σου. Κυκλώνεις μια δυο αγγελίες μ' ένα στυλό και περιμένεις μέχρι να είσαι μόνος στο σπίτι. Πηγαίνεις στο πιο απομονωμένο δωμάτιο και με τρεμάμενα χέρια τηλεφωνείς. Περιμένεις με αγωνία να απαντήσει. Όταν επιτέλους απαντάει λες ψιθυριστά ότι τηλεφωνείς για την αγγελία.

Όταν μιλάς για το πάθος σου εκείνη κάνει σου ειρωνικές ερωτήσεις και γελάει, παρόλο που δηλώνει αφέντρα που ικανοποιεί το φετίχ. Κλείνεις ντροπιασμένος το τηλέφωνο. Ξεκίνησες άσχημα, διστάζεις τώρα ακόμα πιο πολύ, αλλά δεν θες να σταματήσεις. Τηλεφωνείς στο δεύτερο τηλέφωνο που έχεις κυκλώσει στην εφημερίδα. Μετά από λίγο απ' την άλλη άκρη της γραμμής ακούς μια γυναικεία φωνή. Λες ανοιχτά αυτό που θες και ζητάς πληροφορίες. Αυτή τη φορά είσαι τυχερός. Έχεις πέσει σε σωστή επαγγελματία. Δεν σε αποπαίρνει και δείχνει να σέβεται το πάθος σου. Η τιμή είναι λίγο υψηλή αλλά είναι κάτι που δεν κάνεις κάθε μέρα. Η περιοχή που δέχεται είναι αρκετά μακριά απ' τη δική σου, αλλά δεν έχεις την πολυτέλεια να ψάχνεις κοντά στο σπίτι σου. Άσε που αυτό σε βολεύει γιατί ελαχιστοποιείς τις πιθανότητες να σε δει κάποιος γνωστός. Κλείνεις ραντεβού σε τρεις ώρες. Ξυρίζεσαι, κάνεις μπάνιο και φεύγεις. Φτάνοντας διαπιστώνεις ότι πρόκειται για μια κακόφημη περιοχή απ΄την οποία δεν υπήρχε περίπτωση να περάσεις αν δεν είχες αυτό το φετίχ. Αισθάνεσαι σαν τοξικομανής που πάει όπου του πει ο ντίλερ.

Έχεις φτάσει νωρίτερα. Κάθεσαι να πιεις έναν καφέ. Καπνίζεις το ένα τσιγάρο πίσω απ' το άλλο, αλλά η ώρα δεν λέει να περάσει με τίποτα. Δέκα λεπτά πριν το ραντεβού σηκώνεσαι με αργές κινήσεις. Φτάνεις μπροστά στην πολυκατοικία που έχεις ραντεβού. Κοιτάς τα κουδούνια για να βεβαιωθείς ότι δεν έχεις κάνει λάθος. Είσαι στη σωστή πολυκατοικία. Καπνίζεις νευρικά άλλο ένα τσιγάρο και χτυπάς το κουδούνι. Ανοίγει την πόρτα της εισόδου. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά βλέπεις μια πόρτα στο ισόγειο να ανοίγει δειλά. Μπαίνεις μέσα. Κάθεστε σ' έναν καναπέ για να μιλήσετε λίγο. Ξαφνικά η γλώσσα σου δένεται κόμπος. Ακόμα και τώρα, ακόμα και σ' αυτήν διστάζεις να μιλήσεις για το πάθος σου. Αναφέρεσαι σ' αυτό με μια λέξη, ενώ θα μπορούσες να μιλάς για ώρες. Εκείνη παίρνει την πρωτοβουλία και σε ρωτάει διάφορα πράγματα. Απαντάς με σκυμένο το κεφάλι μονολεκτικά στις ερωτήσεις της. Καταλαβαίνει τι θες. Σου λέει να γδυθείς και να περιμένεις λίγο.

Γδύνεσαι βιαστικά. Τα λεπτά σου φαίνονται αιώνες. Επιτέλους μπαίνει στο δωμάτιο και η εμπειρία που περίμενες καιρό ξεκινάει. Όλα είναι διαφορετικά απ' ό,τι φανταζόσουν. Όχι χειρότερα, ούτε καλύτερα. Απλώς διαφορετικά. Η υφή του καλσόν, η αίσθηση του πέλματος πάνω στο σώμα σου, η αίσθηση απ' τα δάχτυλα των ποδιών στο στόμα σου. Η ώρα περνάει χωρίς να το καταλάβεις. Λες ότι θα ξαναπάς, αλλά λες ψέματα. Θες να σε ξεχάσει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Όσο λιγότεροι άνθρωποι ξέρουν για το φετίχ σου, τόσο το καλύτερο.

Φεύγεις με ανάμεικτα συναισθήματα. Απ' τη μία χαρά και ικανοποίηση, απ' την άλλη ντροπή και ενοχές. Στον δρόμο νομίζεις ότι όλοι σε κοιτάνε περίεργα, ότι ξέρουν το μυστικό σου. Γυρνάς στο σπίτι και φέρνεις συνέχεια τις στιγμές που έζησες στο μυαλό σου. Μισή ώρα που σημάδεψε τη ζωή σου και θα μείνει στη μνήμη σου για πάντα. Η φαντασία έγινε πραγματικότητα. Ο καιρός περνάει κι έχεις κι άλλες εμπειρίες. Και η κάθε φορά θυμίζει την πρώτη φορά. Το ίδιο άγχος, η ίδια νευρικότητα, η ίδια περιέργεια, η ίδια ανυπομονησία. Κάθε φορά οι ίδιες ενοχές και η ίδια προσπάθεια να συμφιλιωθείς με μια πλευρά του εαυτού σου που δεν ξέρει κανείς. Μέσα σου είσαι πάντα ο πιτσιρικάς που πήγε για πρώτη φορά σε επαγγελματία για να ικανοποιήσει το φετίχ του. Κάθε φορά γυρνάς σ' εκείνη την εποχή. Κάθε φορά είναι η πρώτη φορά.

Γιώργο αυτό με το ταξί είναι τόσο σπάνια περίπτωση που θα έλεγα να παίξεις κανένα Τζόκερ. Τώρα σε σχέση με την αμηχανία και την πρώτη αντίδραση κατάλαβα ότι πιο πολύ φοβάσαι τον εαυτό σου παρά τη συμπεριφορά της επαγγελματία. Και όσο παρατηρητική και να είναι η γυναίκα που έχεις δίπλα σου, αν είσαι ψύχραιμος δεν θα δώσει πολύ σημασία.

Σίγουρα είναι άτακτος ο γάτος όπως οι περισσότεροι. mia σ' ευχαριστώ πολύ.