Λοιπόν δεν έχω διάθεση να την πω αλλά επειδή με τρώει, sorry κιόλας, δεν μου πέφτει λόγος -σαφέστατα- αλλά στα πλαίσια του "κουβέντα να γίνεται"...
Αυτό με τις οικογένειες δεν μπορώ να το καταλάβω. Κατά καιρούς ζητάνε άτομα συμβουλές για το πώς θα προσεγγίσουν την ξαδέρφη, την θεία κλπ. Ειλικρινά, από τόσες γυναίκες που υπάρχουν, το αντικείμενο του ενδιαφέροντος είναι ένα συγγενικό πρόσωπο; Άντε να δεχτώ ότι αντικειμενικά έχει ωραία πόδια. Θα πάω να γλύψω τα πόδια της πρώτης ξαδέρφης μου ή ξέρω γω της θείας ή της γιαγιάς μου για να μην το χοντρύνω και μιλήσω για αδερφή και μάνα...
Πού ακριβώς σταματάει κάτι και αρχίζει να ξεφεύγει από τα όρια του "αποδεκτού" για εσάς; (όπως το ορίζει ο καθένας από εσάς).
Θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι δέχεστε το "Ναι είμαστε openminded αλλά όχι και την αδερφή μου ρε φίλε!!!!"
Μήπως έχει κάποιος αντίθετη άποψη;