Όταν ήμουν πιτσιρίκα, σχεδόν στα 17 (δηλαδή, όταν μερικοί από εδώ πιπίλαγαν το δάκτυλο του ποδιού τους ή του χεριού τους, δεν ξέρω), ειχα ένα όνειρο. Να πάω στην Ολλανδία! Θα έλεγα καλύτερα, ότι είχε γίνει το όνειρο Μου, μέσα από αυτά που ειχα ακούσει γι αυτήν την χώρα και που με έκαναν να ταξιδεύω με το μυαλό Μου, μέρες και νύχτες. Μου είχε γίνει έμμονη ιδέα να ταξιδέψω έως εκεί το συντομότερο.
Όταν αποφάσισα να πάω, το παράδοξο ήταν ότι ήμουν χωρίς χρήματα στην τσέπη -τότε κυκλοφορούσαν δραχμές- και για να φτάσω στον προορισμό Μου το Άμστερνταμ, χρησιμοποίησα auto stop, αψηφώντας όλους τους ενδεχομένους κινδύνους, που ίσως λόγο ηλικίας, δεν υπολόγιζα.
Ταξίδεψα περίπου έξι-επτά μέρες - ευτυχώς χωρίς προβλήματα- για να πάω στην πόλη που ειχα ερωτευθεί από τις αφηγήσεις και που είχα μάθει ότι μπορώ να ζήσω ελευθέρα τα φετίχ Μου και χωρίς κανένας να με παρεξηγεί γι αυτό.
Τότε ήμουν μια απλή δεκαεφτάχρονη πιτσιρίκα!!
Όμως νοιώθω υποχρέωση μέχρι και σήμερα να νοιάζομαι πάντα γι αυτήν, την ιδιαίτερα παράξενη και ατίθαση πιτσιρίκα. Έχω ένα καθήκον απέναντι της και αυτό εκπληρώνω τόσα χρόνια!!
Εκτοτε λοιπόν έχω επιλέξει να ζω την ζωή που Μου αρέσει χωρίς να ενοχλώ κανένα, δεν υποχρεώνω κανένα να Με διαβάσει ή να Με επισκευθεί στον χώρο Μου, δεν πιέζω να γίνω αποδεκτή και αρεστή, όπως και ούτε είναι απαραίτητο ακόμα ν΄ αρέσει η ιστοσελίδα Μου, που την σχεδίασα και την έστησα μόνη Μου, έτσι όπως Εγώ ήξερα και έκανα κέφι.
Όπως δεν παίρνω λογαριασμό, έτσι και δεν δίνω λογαριασμό. Με λίγα λόγια και απλά…δεν Με επέβαλα σε κανένα και ποσώς δεν Με αγγίζουν τα όσα κακώς γράφονται κατά καιρούς για το πρόσωπό Μου. (Για τα καλά που γράφονται, σας ευχαριστώ!)
Ξέρω καλά πια Είμαι και τι θέλω από την ζωή Μου, ξέρω επίσης αν μετράω ή όχι σαν Γυναίκα και σαν άνθρωπος, όπως ξέρω αν υστερώ σε κάτι αλλά και σε τι, ή και τι κάνω καλά και τι όχι.
Αυτό που δεν έχετε καταλάβει εδώ μέσα είναι ότι ο καθένας έχει στην ζωή, το κόκκινο χαλί που του αξίζει!
Αν δεν Μου άξιζε ένα τέτοιο χαλί για να το περιπατήσω, δεν θα το περιπάταγα ποτέ!!
Η στάση Μου απέναντι στην οποιαδήποτε κριτική που δέχομαι, είναι σαφής, ξεκάθαρη και ειλικρινέστατη.
Έχοντας περίσσια νομίζω υπομονή αλλά και κατανόηση, θα ήθελα να μπορούσα να Σ/σας κάνω να αντιληφθείτε το νόημα των όσων γράφω. Έχω υπομονή στο να αντιμετωπίζω με ψυχραιμία, τις όποιες βολές καταφαίνονται εναντίων Μου. Έχω επίσης κατανόηση για την έκδηλη ανάγκη σας, στην παρουσία και άλλων Κυριών στον χώρο, είτε ως επαγγελματίες, είτε ως φίλες Σ/σας…
Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσα να κάνω κάτι, γι΄ αυτό το φαινόμενο της ανυπαρξίας Κυριών, αφού δεν ευθύνομαι Εγώ για την ύπαρξη του!
Επειδή κι Εγώ το θέλω και ειλικρινά θα Μου άρεσε, εύχομαι να υπάρξουν στο μέλλον πολλές θηλυκές υπάρξεις που θα απολαμβάνουν την ποδολατρία ή και οποιοδήποτε άλλο φετίχ ή ιδιαίτερο τρόπο ερωτικής έκφρασης, μέσα από οποιοδήποτε σχήμα σχέσης εσείς θέλετε.
Π ρ ο ε ι δ ο π ο ί η σ η που θα πρέπει κάποιοι, να λάβετε σοβαρά υπόψη:
Ακόμα και ο φόβος που εκδηλώνεται για οποιοδήποτε λόγο και Με αφορά, όπως και ο πανικός που αντιλαμβάνομαι ότι έχει πιάσει μερικά άτομα γύρω Μου για την ύπαρξη Μου, είναι μέρος της απόλαυσης Μου.
Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά, που Μου τα προσφέρετε!
Στους έχοντες άλυτο πρόβλημα, θα ευχηθώ απλά….. περαστικά!
