Χαρακτήρες του S/M, χωρίς καμία σχέση μεταξύ τους. Σαδομαζοχιστικά παιχνίδια της μίας φοράς. Όργια με παιχνίδια υποταγής και Κυριαρχίας , ανάμεσα σε αγνώστους. Δεν υπάρχει τίποτα το δεσμευτικό, τίποτα το σίγουρο, παρά μόνο το άρωμα φτηνής ηδονής και μεθυστικών υγρών. Η απόλαυση σε μία νύχτα παρακμής, σε μέρη σκοτεινά, παρακμιακά, κακόφημα και απομονωμένα, που ακούγονται κραυγές και μυρίζεις τα δάκρυα όπως και τον ιδρώτα.
Γυναίκες και άντρες, που δε ξέρεις τι θα φέρουν. Ένα παθητικό χαμήλωμα το βλέμματος ή μήπως πίσω από την πλάτη τους να κρύβουν ένα μαστίγιο? Άνθρωποι που θα μοιραστείς μαζί τους τα πιο κρυφά σου βίτσια και το πρωί δε θα τους ξαναδείς. Αρσενικά που γονατίζουν, σου δείχνουν τα υγρά και πεινασμένα τους μάτια, αλλά το όνομα τους δεν πρόκειται να το μάθεις ποτέ.
Όλο αυτό, μου θυμίζει κάποιες αξέχαστες νύχτες στα υπόγεια μπουντρούμια του Αmsterdam.... Μύριζαν σάρκα. Παιχνίδια εξουσίας και υποταγής μεταξύ αγνώστων, που αποζητούν την άγρια ηδονή σε σώματα ξένα. Σώματα ανθρώπων που την άλλη μέρα δεν θυμάσαι ούτε το όνομα τους. Δεν συγκρατάς ονόματα γιατί δεν σε ενδιαφέρουν. Ίσως και να μην ρώτησες να μάθεις ποτέ το όνομα. Σ’ ενδιαφέρουν πιο πολύ τα limits.
Η ηδονή για την ηδονή. Πρωτόγονη, κτηνώδης, αλλά ηδονή.
Πόσο βαθιά μπορεί να φτάσει η απόλαυση?
Άραγε αξίζει έτσι?
Έχει όλο αυτό το σκηνικό την γλύκα του?
Ποια είναι η άποψη σας για το πρόσκαιρο παιχνίδι S/M?
Είναι επικίνδυνο ή ελκυστικά αμαρτωλό?
Αφιερωμένο σε αυτούς που τις νύχτες η δίψα των επιθυμιών τους, λειτουργεί απαιτητικά και επιτακτικά τους οδηγεί να χτυπάνε το κουδούνι, σε σπίτι αγνώστων!
