Το μορφωτικό επίπεδο των Ελλήνων έχει προφανώς βελτιωθεί, τουλάχιστον ως προς την απόκτηση τίτλων.
Ποια η άποψή σας ???
Έχει ανέβει αφού όλοι πλέον μπορούν να μπουν σε κάποιο ανώτατο ίδρυμα και να το τελειώσουν κάποια στιγμή. Το γεγονός αυτό όμως προκαλεί πολλά προβλήματα αφού πλέον τα περισσότερα πτυχία δεν έχουν αντίκρισμα στην αγορά, βγαίνουν 10.000 φιλόλογοι για να απορροφηθουν οι 500, Βγαινουν 2000-3000 δικηγόροι για να βρουν καλές δουλειές οι 500 και οι άλλοι να κάνουν τους χαμάληδες, βγαινουν χιλιάδες πληροφορικάριοι και λογω των προγραμμάτων σπουδων οι γνώσεις τους είναι γενικές και δεν εχουν καμία σχέση με αυτά που ζητάνε οι εργοδότες. Η οργάνωση της ανώτατης παιδείας στην Ελλάδα είναι γτπ. Δεν υπάρχει συνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά εργασίας, οι νέοι παίρνουν το πτυχίο τους και δεν ξέρουν τι να το κάνουν. Καποιοι καθηγητές κάνουν προσπάθειες να βρούν σε φοιτητές δουλειά αφού πάρουν το πτυχίο τους αλλά αυτό προυποθέτει ατομική πρωτοβουλία. Είμαστε πολύ πίσω σε σχέση με αυτά που γίνονται στο εξωτερικό.
Πόσο βοηθούν οι τίτλοι για επαγγελματική αποκατάσταση ???
Την ποια;;;; Δεν υπάρχει επαγγελματική αποκατάσταση. Τέλος.
Χθες λόγω της γιορτής μου συναντήθηκα ή μίλησα με τουλάχιστον 20 άτομα της ηλικίας μου (25) ή λίγο μεγαλύτερα. ΚΑΝΕΝΑΣ δεν δουλεύει πάνω σε αυτό που σπούδασε ΚΑΝΕΝΑΣ. Πρέπει να 30ρίσεις για να βρείς δουλειά αν είσαι τυχερός ή αν θέλεις από τα 18 σου να γραφτείς σε μια παράταξη να σε χώσουν μετά κάπου. Υπάρχει τεράστια απογοήτευση παντού... Δεν έχει κανένας κίνητρο να τελειώσει τη σχολή του αφού ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να βρει δουλειά (εννοείται όχι μόνιμη) πάνω από 700-750 ευρώ.
Σπουδάσατε αυτό που πραγματικά θέλατε ???
Άλλο ένα μεγάλο ερώτημα. Δεν ξέρω... Μου αρέσει η πληροφορική σαν χόμπι αλλά δεν ξέρω αν θέλω να ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα. Αν και λόγω της ιδιομορφίας της μπορώ να δουλέψω σε πολλούς τομείς και σίγουρα να βρω κάποιον που θα μου ταιριάζει περισσότερο.
Βλέποντας όμως συμφοιτητές μου ένα 50% είναι απογοητευμένο από την επιλογή του αφού όταν δήλωναν τη σχολή δεν ήξεραν τι θα σπουδάσουν. Βασίστηκαν σε απόψεις του στυλ πήγαινε πληροφορική θα βρεις δουλεια.
Άλλο ενα τεράστιο πρόβλημα της παιδείας μας. Οι νέοι δεν έχουν ενημέρωση από επαγγελματίες για τις συνθηκες δουλειας. Τόσο δύσκολο είναι 1 φορά την εβδομάδα κάποιος επαγγελματιας (δικηγόρος, πολιτικός μηχανικός) να ερθει και να μιλήσει για 1 ωρα σχετικά με το επάγγελμα του; Στο ελληνικό κράτος μάλλον είναι δύσκολο να γίνει το αυτονόητο.
Τελειώνοντας, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι η Ελληνική παιδεία είναι ενα τεράστιο μπου...λο και θα συμβούλευα όποιον έχει την οικονομική δυνατότητα να φύγει έξω να σπουδάσει, κρίμα που δεν είχα κάποιον να με ενημερώσει οταν ήμουν 18. Να επιχειρήσω να κάνω και μια σύνδεση των επεισοδίων που γίνονται με την κρίση στην παιδεία; Οι νέοι βλέπουν οτι το μέλλον τους κρίνεται ζοφερό και αυτή τους η απογοήτευση έχει αρχίσει να βγαίνει προς τα έξω. Οι παλιότερες γενιές ήξεραν ότι θα έχουν καλύτερο μέλλον από τους γονείς τους τωρα πια δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Αυτά και σορυ αν φαίνομαι πεσιμιστής αλλά έτσι έχει η κατάσταση δυστυχώς.