Χαίρεται σε όλους!
Είναι το πρώτο μου μήνυμα στο (υπέρτατο) site!!!!
Προσωπικά όποτε γουστάρω τα πατουσάκια μίας φίλης, με το που την δω ξυπόλητη, ορμάω και τα πιάνω για μασάζ.
ΚΑΜΜΙΑ ΠΟΤΕ δεν θα πει "όχι" ή "τι κάνεις εκεί; είναι βρώμικα..."
Είναι στάνταρ αυτό!!
Όλες γουστάρουν, μηδενούς εξαιρουμένης.
Τώρα βέβαια, όταν σηκωθεί για τα καλά μέσα στο παντελόνι το φιλαράκι μας, δυσκολεύουν κάπως τα πράγματα με το να το παραδεχτούμε ευθέως μπροστά της το φετίχ μας!
Η ταπεινή μου άποψη είναι η εξής!
Στην αρχή χαβαλεδιάρικα προσεγγίζουμε, αγγίζουμε και χαϊδεύουμε με αστειάκια και ιστορία.
Δεν χρειάζεται με την μία να αρχίσουν τα ρουφήγματα στα δάχτυλα και το γείψιμο της πατούσας σαν παγωτό!
Αγάλη αγάλη θα γίνει και η αγουρίδα μέλι!
Και κάτι τελευταίο που είχε πει και ένας καλός φίλος,
"Η μόνη που δεν το γουστάρει, είναι εκείνη που δεν το έχει δοκιμάσει"