Tην επόμενη μέρα, μπήα στην αίθουσα της πυγμαχίας αργοπορημένος κατά 20 λεπτα αλλά και καμαρωτός σαν τσολιάς.
Ήταν Παρασκευή, και το τμήμα ενόργανης ήταν κλειστό.
Εκανα την καθιερωμένημου πλάκα με τους συναθλητές μου και ξεκίνησα την προπόνηση.
Γύρω στο μισάωρο, ο΄προπονητής μου, μου έκανε νόημα να πάω κοντά του.
Τον ρώτησα χαμογελαστός τι ήθελε,και μου έδωσε μία νάυλον τσάντα.
Tι είναι αυτό ρε κόουτς;;ρώτησα με αφέλεια.
Ξέρω ΄γω ... βιντεοκασέτα μου φαίνεται...απάντησε ο προπονητής.
Τι να την κάνω;;;
Η Κα Ταμάρα πέρασε πριν από 20 λεπτά,σε ζήτησε, της είπα ότι δεν είχες έρθει ακόμα και μου είπε να σου δώσω αυτό για την ξαδελφούλα σου..
Η καρδιά μου άρχισε να ξαναχτυπάει δυνατά...
Σ...σου είπε τι έχει μέσα κόουτς;;;
Ναι, χθες βιντεοσκόπισαν τη βραδινή τους προπόνηση και θέλει να την δώσεις στην μικρή σου ξαδέλφη για να πειστεί και να γραφτεί στην ομάδα.Η Κα Ταμάρα μάλιστα μου είπε ότι η ξαδελφούλα σου, άμα τη δει , ΘΑ ΣΚΛΑΒΩΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΟΡΓΑΝΗ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ...
ΤΕΛΟΣ.