Ξέχασες το κωδικό; Κάνε εγγραφή!



Αποστολέας Θέμα: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)  (Αναγνώστηκε 10863 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος JERY

  • *GF Pervert*
  • *****
  • Born Footman
  • Φύλο: Άντρας
  • Μηνύματα: 5917
    • Προφίλ
  • Χυσίματα
  • -Έριξε: 3362
  • -Έλαβε: 886
Απ: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)
« Απάντηση #15 στις: Οκτωβρίου 22, 2010, 12:33:37 πμ »
Πολυ καλη ιστορια  :thumbsup1:

Αποσυνδεδεμένος slave302000

  • Ο παλιός είναι αλλιώς
  • ***
  • Φύλο: Άντρας
  • Μηνύματα: 117
    • Προφίλ
  • Χυσίματα
  • -Έριξε: 1
  • -Έλαβε: 11
Απ: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)
« Απάντηση #16 στις: Οκτωβρίου 25, 2010, 10:40:22 μμ »
Σας παραθέτω το 3ο μέρος το οποίο είχα ήδη ανεβάσει:
Μέρος 3ο (μετά από έναν μήνα περίπου)
 «Σύρσου αγάπη μου έξω από το κλουβάκι σου. Ξημέρωσε. Φίλα την αλυσιδίτσα που φορώ στον αστράγαλο με τα κλειδάκια από τις χειροπέδες για να σε ξεκλειδώσω. Έτσι μπράβο.»
«Μήπως προσπαθείς να δεις κάτω από την νυχτικιά μου αν φοράω βρακάκι αγάπη μου; Ξέρεις ότι κάτι τέτοιο θα με εξόργιζε. Ωραία σταμάτα να μου γλείφεις τα τσόκαρα αγάπη μου. Σε πιστεύω. Το ξέρω ότι είσαι πολύ καυλωμένος που δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά αλλά γνωρίζεις ότι ο Μάριος είναι πολύ ζηλιάρης. Δεν ξέρω και εγώ τι θα γινόταν αν του το έλεγα. Σταμάτα να γλύφεις και πάλι τα τσόκαρά μου αγάπη μου, τα έχεις μουλιάσει από το γλείψιμο και πρέπει να πάρω καινούργια. Όχι δεν θα το πω στον Μάριο.»
«Έλα να σε ξεκλειδώσω τις χειροπέδες. Πάνε ετοίμασε μου ένα ωραίο πρωινό και καφέ και έλα πάλι εδώ. Τι, θέλεις και εσύ; Το ξέρεις ότι η δίαιτά σου δεν σου το επιτρέπει, τουλάχιστον μέχρι να βρω το κλειδί από το μεταλλικό σου κολάρο που ασφυκτιά στον λαιμό σου. Για να δω με την ευκαιρία τον λαιμό σου. Μμμμ, είναι πολύ καλύτερα. Ο ερεθισμός υποχώρησε και τα σημάδια που θα σου μείνουν θα σου θυμίζουν απλά και μόνο ποιος είναι το αφεντικό. Πήγαινε τώρα να ετοιμάσεις το πρωινό μου.»
«Σταμάτα να τρέχεις στο σπίτι αγάπη μου. Είπαμε να είσαι εξυπηρετικός αλλά όχι και έτσι. Αν συνεχίσεις θα αναγκαστώ να κλειδώσω στα πόδια σου εκείνες τις 12-ποντες γόβες και να σε αφήνω έτσι όλη την μέρα. Το ξέρω ότι όταν τις φορούσες σε πονούσαν, αλλά μόνο έτσι μπορείς να καταλάβεις τι περνάει μια γυναίκα που φοράει ψηλοτάκουνες γόβες. Θυμάσαι στην αρχή της σχέσης μας που συνέχεια ήθελες να φορώ γόβες; Σου έλεγα ότι τα πόδια μου πονούσαν αλλά εσύ δεν καταλάβαινες.»
«Μμμμ, ωραίο το πρωινό αγάπη μου και ο καφές όπως ακριβώς τον πίνω. Το ξέρω μετά από τόσο μαστίγωμα είναι σίγουρο ότι κάνεις τέλειο καφέ. Πάνε φέρε και το ημερολόγιο από την τσάντα μου αγάπη μου. Μην τρέχεις έτσι μέσα στο σπίτι. Εεε, λοιπόν δεν υποφέρεσαι. Φέρε και τις ψηλοτάκουνες γόβες σου, νομίζω ότι ένα μικρό μαθηματάκι σου είναι απαραίτητο για να μην προχωρήσω με πιο επώδυνες μεθόδους.»
«Ωραία, δώσε μου το ημερολόγιο και εσύ κλείδωσε τις γόβες στα πόδια σου. Μετά πέρασε το κλειδάκι στην αλυσίδα του αστραγάλου μου.»
«Πω πω!!! Πέρασε κιόλας ένας μήνας από την τελευταία φορά που έχυσες!!! Μμμ, για αυτό είσαι τόσο καυλωμένος και τόσο εξυπηρετικός. Θέλεις να χύσεις ε; Ωραία να πιω τον καφέ μου και μετά να σε βάλω να χύσεις. Σταμάτα να γλύφεις τα τσόκαρα αγάπη μου. Το ξέρω ότι είσαι πολύ χαρούμενος, τουλάχιστον προς το παρόν.»
«Ωραία, τώρα φέρε τις χειροπέδες για τα χέρια και τα πόδια σου, την μάσκα για το πρόσωπό σου, ναι την αεροστεγή που έχει μόνο ένα σωληνάκι για να παίρνεις αναπνοή από την μύτη και δέσου.»
«Για να σε δω, τέλεια, σφικτά δεμένες οι χειροπέδες στα πόδια, λίγο να σφίξω τις χειροπέδες χεριών, οι αλυσιδίτσα που τις ενώνει είναι εντάξει, η μάσκα είναι εντάξει. Έλα πλησίασε στα πόδια μου. Τι; Θέλεις να βάλω το σωληνάκι από την μάσκα σου στα τσόκαρά μου και να μυρίζεις το άρωμα των ποδιών μου; Εντάξει σε αφήνω να τα μυρίσεις. Σου αρέσει μωρό μου, σου αρέσει πολύ;»
«Λοιπόν όπως σου έχω αναφέρει και άλλες φορές, νομίζω ότι τώρα τελευταία έχεις χαλαρώσει λιγάκι. Δεν μιλάμε για ανυπακοή αλλά για ελλιπής εκπλήρωση των καθηκόντων σου. Δεν σφουγγαρίζεις καλά, δεν ξεσκονίζεις, δεν πλένεις τα ρούχα μου καλά. Γενικά δεν είμαι ικανοποιημένη με τις δουλειές του σπιτιού. Ξέρεις ότι κουράζομαι πάρα πολύ.  Ο Μάριος είναι απαιτητικός και θέλει συνέχεια να γαμιόμαστε, έχω και την δική σου φροντίδα, οπότε σκέφτηκα ότι ένα καλό μάθημα σου είναι απαραίτητο για να επανέρθεις στους κλασικούς σου ρυθμούς και να με υπηρετείς όπως πρέπει. Σταμάτα να σπαρταράς έτσι μην σου κλείσω το σωληνάκι της μάσκας που φοράς και δεν μπορείς να πάρεις αναπνοή. Συνεχίζεις έτσι; Ωραία, τι δεν κατάλαβα, δεν μπορείς να αναπνεύσεις; Θα είσαι καλό σκλαβάκι, θα με υπακούς; Εντάξει; Αυτό για να μάθεις να κάνεις έτσι άλλη φορά. Λοιπόν όπως ανέφερα και πριν ένα καλό μάθημα σου είναι απαραίτητο. Μην αρχίζεις πάλι, θα φας κλοτσιά με το τσόκαρο στο στομάχι. Πόνεσες ε; Δεν πρέπει να αντιδράς έτσι μωρό μου. Ξέρεις ότι όταν έχω αποφασίσει να σε τιμωρήσω δεν πρόκειται να μου αλλάξεις την γνώμη.»
«Θυμάσαι την Νατάσα, την γιατρό που μιλούσα πρόσφατα. Όπως θα θυμάσαι μου είπε ότι μπορώ να σε κάνω να μαλακιστείς βάζοντας ηλεκτρόδια στον κώλο σου. Ε, λοιπόν την ξαναπήρα τηλέφωνο και μου έδωσε περισσότερες πληροφορίες και αποφάσισα αυτή την φορά, ίσως και κάποιες από τις επόμενες, να σε μαλακίσω με αυτόν τον τρόπο. Μην πάς πουθενά μωρό μου, πάω να φέρω τα ηλεκτρόδια.»
«Ωραία τα τοποθέτησα σωστά, οπότε είσαι έτοιμος. Τώρα θα αρχίσω να ανοίγω σιγά σιγά την ένταση των ηλεκτροδίων. Μμμ, ενδιαφέρον. Μα εσύ σπαρταράς ολόκληρος. Τι έγινε μωρό μου σε έχει πιάσει τρέλα; Δεν ξέρεις τι να κάνεις για να ικανοποιήσεις την καύλα σου; Προσπάθησε σε παρακαλώ να συγκρατηθείς γιατί θα κάνεις σημάδια στα χέρια και τα πόδια σου από τις χειροπέδες. Προσπάθησε να ελέγχεις τις αναπνοές σου. Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να αναπνεύσεις από το σωληνάκι, αλλά ξέρεις ότι με τρελαίνει. Είναι πολύ βασανιστικά μωρό μου; Σου αρέσει; Ναι; Να σταματήσω; Μήπως δεν σου αρέσει; Όχι; Δεν κατάλαβα. Όχι ή ναι; Φοράς και το φίμωτρο στο στόμα και δεν μπορείς να μιλήσεις. Γνέψε μου αγάπη μου αν σου αρέσει. Να ξέρεις όμως ότι αν δεν σου αρέσει θα μείνεις έναν ακόμα μήνα χωρίς να χύσεις. Και κάτι ακόμα. Μετά θα γλύψεις τα χύσια σου από το πάτωμα. Εντάξει; Συνεχίζω. Μόνο μισό λεπτάκι να περάσω την αλυσίδα στο κολάρο σου και να σε δέσω κοντά στο πόδι της πολυθρόνας για να μην μπορείς να κάνεις μεγάλες κινήσεις. Και για να σε ερεθίσω ακόμα περισσότερο περίμενε λίγο για να βάλω το σωληνάκι από την μάσκα σου κοντά στο μουνάκι μου, για να παίρνεις βαθιές ρουφηξιές από το άρωμά του.»
« Δεν το πιστεύω! Άρχισαν να κατρακυλάνε μέσα από την ζώνη αγνότητας οι σταγόνες από το σπέρμα σου. Άρχισε να χύνει το μωρό μου!!! Είναι πολύ αργό και βασανιστικό το χύσιμο μωράκι μου; Δεν νοιώθεις και πολλά πράγματα ε; Τελικά ήταν όπως μου τα περιέγραψε η φίλη μου η Νατάσα. Νοιώθεις ότι θέλεις να εκραγείς, να χύσεις ασταμάτητα αλλά δεν μπορείς ε; Τρελαίνεσαι; Κρίμα μωρό μου που είσαι δεμένος χειροπόδαρα και φοράς ζώνη αγνότητας. Αλλά νομίζω ότι αυτό θα σου μείνει αξέχαστο. Κανονικά δεν θα έπρεπε να έχεις παράπονα. Σε άφησα να μυρίσεις και το μουνάκι μου, κάτι  που είχε να συμβεί πολύ καιρό. Λίγο ακόμα μωρό μου να χύσεις για να μην έχουμε προβλήματα με τον προστάτη σου και μετά έτσι καυλωμένος που θα είσαι θα γλύψεις το σπέρμα σου αφού σου βγάλω την μάσκα.»
«Ε να πάρει η ευχή πάτησα τα χύσια σου με τα ψηλοτάκουνα τσόκαρά μου, οπότε θα πρέπει να τα γλύψεις και αυτά. Άλλο που δεν θέλεις φυσικά.»
«Μωρό μου πρώτη φορά σε βλέπω να τα γλύφεις με τόση προθυμία. Εξακολουθείς να είσαι καυλωμένος ε; Νομίζω ότι θα προτιμήσω και άλλη φορά αυτή την μέθοδο για να χύσεις.» 

Αποσυνδεδεμένος Lilla

  • Νέος
  • *
  • Lilla
  • Φύλο: Άντρας
  • Μηνύματα: 18
    • Προφίλ
  • Χυσίματα
  • -Έριξε: 43
  • -Έλαβε: 0
Απ: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)
« Απάντηση #17 στις: Οκτωβρίου 28, 2010, 09:49:25 πμ »
Yπέροχη ιστορία! Ανυπομονώ για την συνέχεια...

Αποσυνδεδεμένος FeetFun010

  • *GF Pervert*
  • *****
  • Φύλο: Άντρας
  • Μηνύματα: 1092
    • Προφίλ
  • Χυσίματα
  • -Έριξε: 173
  • -Έλαβε: 85
Απ: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)
« Απάντηση #18 στις: Οκτωβρίου 28, 2010, 09:51:14 πμ »
μπραβο!!  :) ;)

Αποσυνδεδεμένος slave302000

  • Ο παλιός είναι αλλιώς
  • ***
  • Φύλο: Άντρας
  • Μηνύματα: 117
    • Προφίλ
  • Χυσίματα
  • -Έριξε: 1
  • -Έλαβε: 11
Απ: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)
« Απάντηση #19 στις: Δεκεμβρίου 07, 2017, 12:52:48 πμ »
Είχα γράψει μια ιστορία πολύ παλια που την θυμήθηκα και είπα να σας την υπενθυμίσω.

Αποσυνδεδεμένος slave302000

  • Ο παλιός είναι αλλιώς
  • ***
  • Φύλο: Άντρας
  • Μηνύματα: 117
    • Προφίλ
  • Χυσίματα
  • -Έριξε: 1
  • -Έλαβε: 11
Απ: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)
« Απάντηση #20 στις: Δεκεμβρίου 14, 2017, 10:27:07 πμ »
Και τώρα η συνέχεια.

Μέρος 4ο (Η μεταμόρφωση)
(Οι εργασίες στο σπίτι είναι πυρετώδεις. Τεχνικό προσωπικό τοποθετεί μικρές συσκευές που μοιάζουν με ανιχνευτές σε όλους τους χώρους του σπιτιού με εξαίρεση την κουζίνα όπου κάθονται κλεισμένος και βλέπω από την κλειδαρότρυπα της πόρτας φοβούμενος μην ανοίξουν τυχαία και με αντικρύσουν με το μεταλλικό κολάρο και την μεταλλική ζώνη αγνότητας. Μετά από ένα 2ωρο που μοιάζει με ατελείωτο οι εργασίες επιτέλους τελειώνουν.  Βλέπω από την κλειδαρότρυπα την αφέντρα μου να πληρώνει τον επικεφαλής του συνεργείου και να παραλαμβάνει ένα τηλεχειριστήριο και ένα βιβλιαράκι με οδηγίες. Φαντάζομαι ότι πρόκειται για κάποιο είδος συναγερμού, αν και η θέση των ανιχνευτών δεν φαίνεται να εξυπηρετεί κάτι τέτοιο. Περιμένω μέσα στην κουζίνα υπομονετικά όταν βλέπω μέσα από την κλειδαρότρυπα να πλησιάζει η αφέντρα μου. Απομακρύνομαι για να μην αντιληφθεί ότι κρυφοκοίταζα και θυμώσει. Ανοίγει την πόρτα και μου κάνει νόημα να την ακολουθήσω στο σαλόνι. Υπακούω αμέσως ρίχνοντας κρυφές ματιές στους ανιχνευτές που έχουν τοποθετηθεί σε όλο το σπίτι με εξαίρεση την κουζίνα. Πλησιάζω γονατιστός πλάι στα πόδια της. Κάθεται σταυροπόδι και κάνει dangling που έχει τρελάνει τον πούτσο μου που ασφυκτιά μέσα στην ζώνη αγνότητας. Τρίβω ασυναίσθητα, σχεδόν νωχελικά το κεφάλι μου στην γάμπα της θαρρείς και είμαι κουτάβι που τρίβεται στο αφεντικό του. Δεν αντιδρά. Της αρέσει να με βλέπει υποταγμένο να τρέμω και να σπαρταράω από καύλα. Κάποια στιγμή κάνοντας dangling ακουμπά στιγμιαία το τσόκαρο στο στόμα μου και το απομακρύνει. Ασυναίσθητα προσπαθώ να το ακολουθήσω και ανοίγω το στόμα μου για να το γλείψω. Βγάζει το πόδι της από το τσόκαρο και ακουμπάει με την άκρη του την ζώνη αγνότητας που είναι κλειδωμένος ο πούτσος μου. Σπαρταράει θέλοντας να βρει διέξοδο να εκτονωθεί. Ασυναίσθητα ανοίγω τα πόδια μου. Βλέπει την κίνησή μου αυτή και ακουμπάει με το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού της την κωλοτρυπίδα μου. Κλείνω τα πόδια μου φυλακίζοντας το πόδι της και αρχίζω να κουνιέμαι πάνω κάτω θαρρείς και κάθομαι πάνω σε πέος που μπαινοβγαίνει στον πισινό μου. Με βλέπει και βγάζει ένα κρυφό γελάκι. Έχει πετύχει τον στόχο της. Για μια ακόμα φορά κάθομαι γονατιστός στα πόδια της, σαν υπνωτισμένος έτοιμος να δεχτώ ως γνήσιος υποτακτικός όλα τα καπρίτσια της και όλες τις επιθυμίες της όσο ακραίες και αν είναι. )
 «Γλυκέ μου σκλάβε θα έχεις παρατηρήσει ότι σε όλο το σπίτι έχουν τοποθετηθεί κάποιοι ανιχνευτές. Το ξέρεις ό τι δεν ήταν δική μου επιλογή να τους τοποθετήσω αλλά του Μάριου. Όταν του ανάφερα κάποια στιγμή ότι θεωρείς πως θέλω να σε μετατρέψω σε σκύλο μου που θα κυκλοφορεί μόνο στα τέσσερα,  του φάνηκε καλή ιδέα. Γιατί του το είπα; Μα ξέρεις πάρα πολύ καλά ότι δεν κρατάω μυστικά από τον Μάριο.  Έτσι άρχισε να επεξεργάζεται το όλο σχέδιο ώστε και να σε μετατρέψει στο τετράποδο κατοικίδιό μου αλλά ταυτόχρονα και να μην περιορίζει τις κινήσεις σου ώστε να μπορείς να κάνεις της δουλειές του σπιτιού. Και βρήκε την λύση. Να τοποθετήσει ανιχνευτές σε όλο το σπίτι σε χαμηλό ύψος από το πάτωμα που σε συνδυασμό με μια συσκευή ηλεκτροσόκ που θα σου  προκαλεί ηλεκτροσόκ  κάθε φορά που θα υπερβαίνεις το ύψος των ανιχνευτών.  Προσπάθησα να τον κάνω να το ξεχάσει αλλά ήταν αδύνατο. Σταδιακά και μένα μου άρεσε ολοένα και περισσότερο η ιδέα να σε βλέπω να κυκλοφορείς στο σπίτι πεσμένος στα τέσσερα. » «Έλα πλησίασε κοντά μου. Θα πρέπει να προσαρμόσω στο κολάρο σου αυτή την συσκευή ηλεκτροσόκ. Όσο το κεφάλι σου θα βρίσκεται κάτω από το ύψος των ανιχνευτών δεν θα έχεις να φοβάσαι τίποτα. Αν ωστόσο ξεπεράσεις το ύψος τους τόπε θα σε χτυπάει ένα ηλεκτροσόκ. Μισό λεπτάκι να το προσαρμόσω στο κολάρο σου.» Ένα δυνατό κλικ ακούστηκε και κατάλαβα ότι βρισκόμουν για μια ακόμα φορά σε μπελάδες. «Ωστόσο η χρησιμότητα του δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό. Αν δοκιμάσεις και μόνο να το ακουμπήσεις θα δεχτείς απανωτά ηλεκτροσόκ μέχρι να σταματήσει η επαφή. Νομίζω ότι κατάλαβες. Έτσι δεν είναι;» «. Τι είναι αυτά που βλέπω να κυλάνε από τα μάτια σου; Δάκρυα; Οι άντρες δεν κλαίνε. Σταμάτα να παιδιαρίζεις. Θα μπορούσα να σε κρατάω αλυσοδεμένο στο υπόγειο και να σε βγάζω όποτε ήθελα να κάνεις τις δουλειές του σπιτιού. Θα πρέπει να είσαι ευχαριστημένος που σου επιτρέπω να βρίσκεσαι μαζί μου, να γλύφεις τα παπούτσια μου, να μυρίζεις τα χρησιμοποιημένα εσώρουχά μου, να περιποιείσαι τα πόδια μου  και να παίρνεις καμιά κρυφή ματιά από το μουνάκι μου. Το ξέρω ότι κρυφοκοιτάζεις, το είπα στον Μάριο και δεν του άρεσε καθόλου. Ίσως και για αυτόν τον λόγο θέλησε να σε μετατρέψει στο τετράποδο κατοικίδιό μου. Σταμάτα να αρνείσαι αυτά που σου λέω. Με εξοργίζεις αφάνταστα και ξέρεις ότι πάντα καταλήγει εις βάρος σου. Θα έπρεπε να χαίρεσαι που είμαστε τόσο καλοί μαζί σου εγώ και ο Μάριος. Έλα τώρα σταμάτα να κάνεις σαν παιδί.» «Και που να δεις και την άλλη έκπληξη που έχω κρατήσει για σένα.» «έλα ευχαρίστησε την Αφέντρα σου, γλύψε τα τσόκαρά μου γλυκέ μου. Φίλησε τα πόδια μου.» «Λοιπόν σε 30 δευτερόλεπτα το σύστημα ενεργοποιείται. Το κεφάλι σου θα πρέπει να βρίσκεται χαμηλότερα από τους αισθητήρες διαφορετικά θα νοιώσεις ένα ηλεκτροσόκ σαν αυτό.» Και πατώντας ένα κουμπί από ένα χειριστήριο που κρατούσε στα χέρια της ένοιωσα ένα πόνο αφόρητο στον λαιμό που με έκανε να σωριαστώ κάτω. «Είδες τι ωραία έκπληξη που σου ετοίμασα σκλαβάκι μου! Τι; Οι αισθητήρες τοποθετήθηκαν πολύ χαμηλά; Το ξέρω ότι οι αισθητήρες τοποθετήθηκαν αρκετά χαμηλά αλλά ήταν ιδέα του Μάριου.  Για να μην μπορείς ούτε το βλέμμα σου να σηκώνεις επάνω μου. Αν και τώρα που το βλέπω νομίζω ότι είναι καλά. Λοιπόν η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε. Σε μερικά δευτερόλεπτα θα πρέπει ο λαιμός σου να βρίσκεται κάτω από τους ανιχνευτές.» «Από δω και πέρα λοιπόν στα τέσσερα σκλαβάκι μου. Μόνο στην κουζίνα θα μπορείς να περπατάς όρθιος όταν σου το επιτρέπω όχι για τίποτα άλλο αλλά για να μου μαγειρεύεις.» «Τι πως θα κάνεις τις δουλειές του σπιτιού. Μα φυσικά στα τέσσερα. Στα τέσσερα θα σκουπίζεις, θα σφουγγαρίζεις, θα πλένεις τα εσώρουχά μου στο χέρι, θα τρως. Στα τέσσερα θα μαλακίζεται όταν σου βγάζω, αν σου βγάζω την ζώνη αγνότητας» «Τι πως θα κατουράς; Α ξέχασα να σου πω. Στο πίσω μπαλκόνι έχει κάτω στο πάτωμα ένα μπολάκι. Εκεί θα κάνεις τις ανάγκες σου. Το ξέρω ότι μπορεί να σε πάρει μάτι καμιά γειτόνισσα για αυτό πρόσεξε να βγαίνεις τα βράδια.» «Λοιπόν το σύστημα ενεργοποιήθηκε. Έλα αγάπη μου σύρσου στα πόδια μου και πες μου πόσο καλή είμαι! Μην κλαις σε παρακαλώ, αφού το ξέρεις ότι σε αγαπώ κατά κάποιον τρόπο.» «Μα πως πέρασε έτσι η ώρα, πρέπει να ετοιμαστώ γιατί έχω ραντεβού με τον Μάριο. Βοήθησε με να φορέσω τα ρούχα μου. Φέρε μου να μαύρα ψηλοτάκουνα μποτάκια. Το ξέρω ότι μου ταιριάζουν υπέροχα. Βοήθησε με να φορέσω το καλσόν μου. Δεν μπορώ να σκύβω. Λοιπόν εσύ όπως είπαμε, θα τελειώσεις τις δουλειές που σου έβαλα. Πρόσεξε να πλύνεις καλά τα εσώρουχα μου. Μετά θα δεθείς χειροπόδαρα με τα χέρια από πίσω ως συνήθως και θα μπεις στο κλουβάκι σου. Προσοχή όσο κάνεις τις δουλειές να μην σηκώσεις το κεφάλι σου πάνω από τους ανιχνευτές.»
(Μετά από λίγο και ενώ έχω ξεκινήσει τις δουλειές του σπιτιού ακούω την Αφέντρα μου να φωνάζει εξοργισμένη και ταυτόχρονα ένα ηλεκτροσόκ να ξεκινάει από τον λαιμό μου και να διαπερνάει το σώμα μου. Χάνω την ισορροπία μου αλλά κάνω όσο γρηγορότερα μπορώ για να μην υποστώ και άλλο ηλεκτροσόκ. Πηγαίνω στην κρεβατοκάμαρά της και την ακούω να παραμιλάει.)
«Άχρηστε, ανόητε, θα δεις τι θα πάθεις. Δεν σου είπα να βγάλεις το άλλο μου πανωφόρι; Μα καλά τόσο άχρηστος είσαι; Δεν μπορείς να εκτελέσεις ούτε μια εντολή σωστά. Και πατάει  και δεύτερη φορά το κουμπί από το ηλεκτροσόκ σωριάζοντάς με μπροστά στα ψηλοτάκουνα μποτάκια της. Πατάει το κεφάλι μου με τον πάτο από το μποτάκι της και μπήγει το τακούνι της στο μάγουλό μου. Δεν προλαβαίνω να σε τιμωρήσω τώρα. Μπες μέσα στο κλουβί σου τώρα και φόρα τις χειροπέδες σου. Αύριο θα τα πούμε.»
(Μπαίνω γρήγορα μέσα στο κλουβί μου κλείνω την πόρτα και φοράω τις χειροπέδες στα πόδια μου μετά στα χέρια με τα χέρια πίσω από την πλάτη και ξαπλώνω προβληματισμένος. Καθώς περνάει από δίπλα μου χτυπάει γεμάτη νεύρα με την μπότα της το σιδερένιο κλουβί μου και φεύγει από το σπίτι).
«Θα τα πούμε αύριο μου λέει» και τρομάζω απλά και μόνο με την ιδέα τι με περιμένει.   

Αποσυνδεδεμένος slave302000

  • Ο παλιός είναι αλλιώς
  • ***
  • Φύλο: Άντρας
  • Μηνύματα: 117
    • Προφίλ
  • Χυσίματα
  • -Έριξε: 1
  • -Έλαβε: 11
Απ: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)
« Απάντηση #21 στις: Μαΐου 29, 2019, 02:43:43 μμ »
Μετά από μια μεγάλη περίοδο απουσίας είπα να συνεχίσω μια ιστορία που είχα αφήσει στην μέση. Απολαύστε

Αποσυνδεδεμένος slave302000

  • Ο παλιός είναι αλλιώς
  • ***
  • Φύλο: Άντρας
  • Μηνύματα: 117
    • Προφίλ
  • Χυσίματα
  • -Έριξε: 1
  • -Έλαβε: 11
Απ: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)
« Απάντηση #22 στις: Μαΐου 29, 2019, 02:45:33 μμ »
για τυχόν εκφραστικά λάθη ζητώ συγνώμη


Μέρος 5ο (Η τιμωρία)
Το χτύπημα των τακουνιών από τα ψηλοτάκουνα τσόκαρά της στο ξύλινο πάτωμα  πρόδιδαν τον εκνευρισμό της Αφέντρας μου, καθώς πλησίαζε στο κλουβί που ήμουνα αλυσοδεμένος. Ξεκλείδωσε την πόρτα από το κλουβί μου και με ένα ηχηρό «κλικ» πέρασε μια αλυσίδα στο μεταλλικό κολάρο του λαιμού μου. Χωρίς να πει τίποτα, χωρίς να ξεκλειδώσει τις χειροπέδες από τα χέρια και τα πόδια μου με έσυρε βίαια έξω. Δεν πρόλαβα ακόμα να συνέλθω και πατώντας το κουμπί από το χειριστήριο του ηλεκτροσόκ έκανε το κορμί μου να κουλουριαστεί προσπαθώντας να προστατευτεί. Πρέπει να ήτανε το μεγαλύτερο ηλεκτροσόκ που βίωσα μέχρι εκείνη τη στιγμή. Πήρα βαθιά ανάσα προσπαθώντας να αναπνεύσω. Συνέχισε να με σέρνει βίαια οδηγώντας με στο υπόγειο του σπιτιού. Κακήν κακός κατέβηκα τα σκαλοπάτια περισσότερο κουτρουβαλώντας. Με οδήγησε σε ένα σκοτεινό μέρος του υπογείου και κλείδωσε την άλλη άκρη της αλυσίδας μου σε ένα κρίκο που ήταν γερά στερεωμένος στο τοίχο χωρίς να αφήνει πολλά περιθώρια κινήσεων. Ήρθε από πίσω μου και πέρασε ένα φίμωτρο στο στόμα μου κλειδώνοντάς το με ένα λουκέτο. Δεν αντέδρασα, εξάλλου δεν μπορούσα να αντιδράσω στην κατάσταση που βρισκόμουνα. Έπρεπε να εξασφαλίσει την σιωπή μου και το φίμωτρο ήταν ο καλύτερη λύση. Έφυγε κλείνοντας πίσω της την πόρτα του υπογείου. Πρέπει να πέρασαν πολλές επίπονες ώρες. Τα γόνατα πονούσαν αφάνταστα και κάθε φορά που προσπαθούσα λίγο να τα ξεκουράσω η αλυσίδα του κολάρου μου που δεν άφηνε πολλά περιθώρια κινήσεων τεντωνόταν πιέζοντας το λαιμό μου. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά το φίμωτρο είχε μουδιάσει το στόμα μου ενώ σάλια έτρεχαν από αυτό. Κάποια στιγμή άκουσα τον γνώριμο ήχο των τακουνιών της καθώς κατέβαινε τα σκαλοπάτια του υπογείου. Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και αναθάρρησα. Θέλησα να γυρίσω το βλέμμα μου προς το μέρος της αλλά η αλυσίδα από το κολάρου μου δεν μου το επέτρεπε. Χωρίς καμιά προειδοποίηση ένοιωσα το χτύπημα από το μαστίγιο στην πλάτη μου. Σχεδόν είχα ξεχάσει πόσο πολύ πονούσε. Πρέπει να είχε περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από την τελευταία φορά που το είχε χρησιμοποιήσει επάνω μου. Αν δεν κάνω λάθος ακόμα με εκπαίδευε όταν το χρησιμοποίησε για τελευταία φορά. Τραντάχτηκε όλο μου το κορμί από τη δύναμη που με χτυπούσε. Τα χτυπήματα ήταν τόσο δυνατά που κάποια στιγμή έχασα την ισορροπία μου και το κορμί μου ακροβατούσε στηριζόμενο από την αλυσίδα του κολάρου μου. Με έπιασε πανικός καθώς άρχισα να νιώθω σημάδια ασφυξίας αλλά εκείνη ούτε που πτοήθηκε. Συνέχισε να με χτυπά με το μαστίγιο. Τελικά κατέφερα να ισορροπήσω και πάλι συνεχίζοντας  να δέχομαι τα χτυπήματα στην πλάτη μου. «15 χτυπήματα για αρχή είναι αρκετά» είπε με ύφος ειρωνείας και έφυγε από το υπόγειο. Μετά από λίγες ώρες άκουσα και πάλι βήματα. Άνοιξε  την πόρτα του υπογείου και πλησίασε από πίσω. Τα δεσμά μου δεν μου επέτρεπαν να κινηθώ. Με την μύτη του παπουτσιού της κλώτσησε τα πόδια μου. Κατάλαβα ότι ήθελε να τα ανοίξω όπως και έκανα με πολύ δυσκολία. Έβγαλε μια σφήνα και σκύβοντας την τοποθέτησε βίαια στην κωλοτρυπίδα μου. Στην συνέχεια κλείδωσε τον μηχανισμό της σφήνας στην ζώνη αγνότητας που φορούσα και απομακρύνθηκε. Πήγα να κλείσω τα πόδια μου. «Μην τολμήσεις» μου είπε και ένοιωσα για ακόμα μια φορά το μαστίγιο στην πλάτη μου. Η σφήνα ήταν ένα πρόσθετο εξάρτημα της ζώνης αγνότητας που για να πω την αλήθεια ελάχιστα την είχε χρησιμοποιήσει η Αφέντρα επάνω μου. Μάλλον είχε έρθει η ώρα να την χρησιμοποιήσει. Μετά από αρκετή ώρα και δοκιμάζοντας τις αντοχές μου ήρθε και έλυσε την αλυσίδα του κολάρου μου από τον κρίκο του τοίχου. Σωριάστηκα κάτω μετά από τις τόσες ώρες που ήμουνα δεμένος κυριολεκτικά ακροβατώντας. Θα προτιμούσα να μου έβγαζε και τις χειροπέδες από τα πόδια και τα χέρια κάτι που ωστόσο δεν έγινε. Έτσι όπως βρισκόμουν ξαπλωμένος στο πάτωμα πλησίασε φέρνοντας κυριολεκτικά τα ψηλοτάκουνα τσόκαρά της δίπλα στην μύτη μου. Τράβηξα ρουφηξιές από το υπέροχο άρωμά τους. Ακούμπησα το μάγουλο μου επάνω τους, έτριψα την μύτη μου στα δάχτυλά των ποδιών της και προσπάθησα να τα γλείψω αλλά το φίμωτρο δεν μου το επέτρεπε. Παραδόθηκα πάνω τους, δηλώνοντας πλήρη υποταγή σε Αυτή. Τραβήχτηκε κλωτσώντας το πρόσωπό μου. Συνέχισε να κλωτσά όπου έβρισκε λέγοντας ότι αυτό που έγινε σήμερα ήταν ένα μικρό μάθημα και ότι η κάθε ανυπακοή μου από εδώ και πέρα θα τιμωρείται με ανελέητο τρόπο. Από τα λεγόμενά της ήξερα ότι είχε ήδη μαλακώσει μαζί μου, απλά δεν το έδειχνε. Ωστόσο ίσως και να έκανα λάθος. Έφυγε και πάλι από το υπόγειο. Παρά τις χειροπέδες που πονούσαν αφάνταστα, το φίμωτρο στο στόμα και την σφήνα στην κωλοτρυπίδα κοιμήθηκα εξουθενωμένος για αρκετές ώρες. Με ξύπνησε ένα χτύπημα στο πρόσωπο. Ήταν το ψηλοτάκουνο πέδιλό της. «Ξύπνα» με πρόσταξε και αμέσως άνοιξα τα μάτια μου. Έριξε ένα κουβά νερό πάνω μου. Απομακρύνθηκε αρπάζοντας το μαστίγιό της. «Έχεις την δυνατότητα να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο τιμωρίες. Να φας 50 βουρδουλιές και για ένα ολόκληρο χρόνο να κοιμάσαι το βράδυ με την σφήνα στον κώλο και το φίμωτρο στο στόμα και να μην μαλακιστείς ή για έναν ολόκληρο χρόνο να μαλακιστείς μία φορά μετά από επίσκεψη στο ιατρείο της φίλη μου Νατάσα που θα σου κάνει με την ευκαιρία και όλες τις απαραίτητες για την υγεία σου εξετάσεις. Λοιπόν διάλεξε. Αν διαλέξεις την πρώτη τιμωρία θα συρθείς και ακουμπήσεις με την μύτη σου το αριστερό πέδιλό μου διαφορετικά το δεξί.». Το να αντέξω τις 50 βουρδουλιές δεν ήταν και κάτι που με απασχολούσε. Ούτε και η σφήνα με απασχολούσε αφού πολύ συχνά η Αφέντρα μου άφηνε για αρκετές ώρες δονητές και σφήνες στον κώλο μου. Το φίμωτρο πιστεύω ότι θα το συνήθιζα. Εκείνο που δεν θα άντεχα ήταν να μην μαλακιστώ καθόλου για έναν ολόκληρο χρόνο. Βέβαια με προβλημάτιζε πως θα γινόταν η όλη φάση στο ιατρείο της φίλης της Νατάσας αλλά στην κατάσταση που βρισκόμουνα με το φίμωτρο στο στόμα δεν είχα πολλές επιλογές. Έτσι αργά σύρθηκα και ακούμπησα με την μύτη μου το δεξί της πέδιλο. «Δεν περίμενα και κάτι διαφορετικό» είπε γελώντας ειρωνικά. Τραβώντας την αλυσίδα του κολάρου μου ανασηκώθηκα στα πόδια. Έδεσε την αλυσίδα από ένα κρίκο στο ταβάνι του υπογείου με τρόπο που στην κυριολεξία ακροβατούσα στις μύτες των ποδιών μου. Στη συνέχεια πήρε ένα λάστιχο και αφού με έπλυνε με κρύο νερό με άφησε να στεγνώσω. Έλυσε την αλυσίδα και με έσυρε έξω από το υπόγειο. Αφού ενεργοποίησε το ηλεκτροσόκ στο κολάρο μου, έβγαλε το φίμωτρο από το στόμα μου και τις χειροπέδες και με διέταξε να πάω να καθαρίσω τα παπούτσια της με την γλώσσα μου.   

Αποσυνδεδεμένος slave302000

  • Ο παλιός είναι αλλιώς
  • ***
  • Φύλο: Άντρας
  • Μηνύματα: 117
    • Προφίλ
  • Χυσίματα
  • -Έριξε: 1
  • -Έλαβε: 11
Απ: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)
« Απάντηση #23 στις: Μαΐου 29, 2019, 04:52:59 μμ »
Περιμένω τα σχόλια σας. Σύντομα η συνέχεια.....

Αποσυνδεδεμένος slave302000

  • Ο παλιός είναι αλλιώς
  • ***
  • Φύλο: Άντρας
  • Μηνύματα: 117
    • Προφίλ
  • Χυσίματα
  • -Έριξε: 1
  • -Έλαβε: 11
Απ: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)
« Απάντηση #24 στις: Μαΐου 31, 2019, 02:46:05 πμ »
Μέρος 6ο (Η επίσκεψη στην γιατρό)
Μετά το περιστατικό της τιμωρίας που άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια στο σώμα μου ο χρόνος περνούσε υπηρετώντας όπως μπορούσα την Αφέντρα μου. Η ζώνη αγνότητας και το μεταλλικό κολάρο αποτελούσαν πλέον μέρος του εαυτού μου. Οι χειροπέδες έμπαιναν και έβγαιναν κατά περίπτωση. Η συνεχής καύλα μου με είχε μετατρέψει σε πειθήνιο όργανο της που έκανε τα πάντα. Έγλειφα τα πόδια της όποτε μου το ζητούσε (πολλές φορές μάλιστα το επιζητούσα απεγνωσμένα), τα περιποιούμουνα κάνοντάς τα απολέπιση και βάφοντάς τα, έγλειφα το μουνάκι της όταν μου το επέτρεπε (συνήθως όταν πήγαινε στην τουαλέτα μιας και την άρεσε να ταπεινώνει), καθάριζα τα παπούτσια της και φυσικά τα εσώρουχα της που απαιτούσε να τα πλένω στο χέρι. Η ανταμοιβή μου τις περισσότερες φορές περιοριζόταν σε ένα χάδι με το πόδι της ή την μύτη του παπουτσιού της στο εσωτερικό μέρος των μηρών μου που ομολογώ ότι με καύλωναν ακόμα περισσότερο. Επιπλέον έκανα όλες τις δουλειές του σπιτιού φροντίζοντας να βρίσκεται το κεφάλι μου χαμηλότερα από τους αισθητήρες. Μόνο το μαγείρεμα έκανα όρθιος.
Για να ικανοποιήσω την καύλα μου πολλές φορές της ζητούσα να κλειδώσει στην κωλοτρυπίδα μου την σφήνα. Στην συνέχεια λικνίζοντας την μέση και τον κώλο μου ένιωθα λίγη ηδονή που ωστόσο ποτέ δεν έφτανε στην κορύφωση. Βέβαια ακόμα και αυτό γινόταν μόνο όταν το ήθελε αυτή αν το ήθελε. Το τελευταίο διάστημα την εκλιπαρούσα ολοένα και περισσότερο να κλειδώνει την σφήνα στον κώλο μου. Την παρακαλούσα κλαίγοντας από ηδονή αλλά ακόμα και αυτό γινόταν με μέτρο και αφού πρώτα εκπλήρωνα και τις πιο ακραίες επιθυμίες της με αποκορύφωμα την ουρολαγνεία.
Μια μέρα και ενώ είχε περάσει κάμποσος καιρός από την τιμωρία που μου επιβλήθηκε που ανακοίνωσε ότι την επόμενη μέρα θα με πάει για ιατρικές εξετάσεις στην ιδιωτική κλινική που εργαζόταν η φίλη της Νατάσα. Εκείνο το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ σχεδόν καθόλου. Το πρωί ξύπνησα ως συνήθως γυμνός στο κλουβί μου δεμένος χειροπόδαρα. Ξεκλείδωσε το κλουβί μου και αφού σύρθηκα έξω έλυσε μόνο τις χειροπέδες των ποδιών μου. Απενεργοποίησε το ηλεκτροσόκ από το κολάρο μου και με διέταξε να σηκωθώ. Με σκέπασε με ένα μακρύ παλτό και ήταν έτοιμη να με οδήγησε από την αλυσίδα μου στο αυτοκίνητο.
«Κυρία μπορώ να σας μιλήσω;».
«Σε ακούω» είπε. 
«Να κυρία δεν ξέρω πως να σας το πω. Νοιώθω λίγο άβολα που θα βγω έτσι έξω. Θέλω να πω ότι θα εκτιμούσα αν μου λύνατε τις χειροπέδες και βγάζατε το κολάρο μου. Κυρία, και την ζώνη αγνότητας αν θα μπορούσατε, δεν θα κάνω τίποτα χωρίς της άδεια σας. Σας το υπόσχομαι Κυρία. Μόνο σας παρακαλώ μην με βγάλετε έτσι έξω. Νομίζω ότι θα πεθάνω από την ντροπή μου. Σας παρακαλώ Κυρία.»
«Δεν υπάρχει περίπτωση.» απάντησε και εγώ παρέμεινα σιωπηλός, ενώ δάκρυα άρχισαν να κυλάνε από τα μάτια μου.
Γράπωσε την αλυσίδα μου και ακροβατώντας στα ψηλοτάκουνά της με οδήγησε στο αυτοκίνητο. Ευτυχώς ήταν ακόμα νωρίς και δεν είχε πολύ μεγάλη κίνηση. Στον δρόμο για την κλινική και καθώς η κίνηση γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη παρατηρούσα με τις άκρες των ματιών μου τους περαστικούς φοβούμενος μην έχουν αντιληφθεί κάτι. Καθώς σταματούσαμε στα φανάρια μερικοί περαστικοί κοιτούσαν προς το μέρος μου έκπληκτοι προσπαθώντας να καταλάβουν τι γίνεται. Φτάσαμε στην κλινική και παρκάραμε στο παρκινγκ. Με έβγαλε από το αυτοκίνητο και κρατώντας την αλυσίδα μου με οδήγησε στις πληροφορίες κάτω από τα έκπληκτα μάτια των περαστικών. Οι περισσότερες γυναίκες κοιτούσαν σκάζοντας ένα μικρό χαμόγελο και έχοντας ένα ύφος υπεροψίας σαν να θέλανε να πούνε ότι καλά του κάνει αυτή. Οι άντρες κοιτούσαν με την άκρη της ματιάς τους διστακτικά και  διερευνητικά. Στις πληροφορίες μας υποδέχθηκε μια καλοστεκούμενη γυναίκα περίπου 40 ετών. Αρχικά έκανε ότι δεν κατάλαβε.
«Πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω;» είπε απευθυνόμενη στην Αφέντρα μου που προηγούνταν.
«Έχω κλείσει ραντεβού για εξετάσεις για δούλο μου.» είπε και εγώ κατακοκκίνισα μην ξέροντας που να κρυφτώ. 
«Όνομα και επίθετο σας παρακαλώ» είπε και έβγαλε ένα μικρό γελάκι παρατηρώντας με.
Αφού η Αφέντρα μου έδωσε τα στοιχεία μου η γυναίκα έψαξε στον υπολογιστή της.
«Αν ναι έχετε κανονίσει ραντεβού με την γιατρό Νατάσα ΧΧΧΧΧ. Θα σας περιμένει στον 2ο όροφο. Μπορείτε να ανεβείτε από το ασανσέρ κοινού που βρίσκεται ευθεία μπροστά σας ή να χρησιμοποιήσετε το ασανσέρ για τους ασθενείς που δεν έχει και τόση κίνηση.» είπε και με κοιτάζει χαμογελώντας πονηρά.
«Κυρία να σας ρωτήσω κάτι» είπε.
«Ναι» απάντησε η Αφέντρα μου.
«Του συμπεριφέρεστε πάντα με αυτόν τον τρόπο;» είπε και κοίταξε προς το μέρος μου.
«Ναι» απάντησε η Αφέντρα μου.
«Τρελαίνεται να του συμπεριφέρομαι έτσι και ακόμα χειρότερα. Έτσι δεν είναι;» απάντησε.
Έγνεψα θετικά προκαλώντας το ειρωνικό χαμόγελό τους.
«Κυρία να σας ρωτήσω και κάτι ακόμα;» είπε η γυναίκα της υποδοχής.
«Ναι» απάντησε η Αφέντρα μου.
«Γιατί τον έχετε σκεπασμένο με αυτό το παλτό.» ρώτησε.
«Για να καλύψω την γύμνια του. Βλέπεις δεν φοράει ρούχα, παρά μόνο το κολάρο του, μια ζώνη αγνότητας και τις χειροπέδες του. Δεν θέλω να προκαλεί τους περαστικούς. Στο σπίτι κυκλοφορεί χωρίς αυτό.» είπε.
«Τον έχετε δεμένο με χειροπέδες;» ρώτησε.
«Ναι» απάντησε η Αφέντρα μου.
«Και είναι κλειδωμένος πάντα σε ζώνη αγνότητας;» ξαναρώτησε.
«Ναι. Σχεδόν πάντα.» απάντησε η Αφέντρα μου.
«Θα ήθελα πολύ να τη δω» είπε η γυναίκα σχεδόν αυθόρμητα.
«Και βέβαια, αλλά όχι εδώ.» απάντησε η Αφέντρα μου.
«Λοιπόν είναι η γιατρός έτοιμη να μας υποδεχτεί;» ρώτησε η Αφέντρα μου.
«Ένα λεπτάκι να την ενημερώσω.» είπε και την κάλεσε στο τηλέφωνο.
Η Αφέντρα μου κρατώντας την αλυσίδα μου με οδήγησε στο ασανσέρ κοινού κάτω από τα έκπληκτα μάτια των περαστικών. Ανεβήκαμε στον 2ο όροφο και περιμέναμε στον χώρο αναμονής. Θα θελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή από το να σκύβω το κεφάλι μου και να κλείνω τα μάτια μου. Ο χώρος αναμονής ήταν γεμάτος. Μόνο μια καρέκλα ήταν άδεια. Αφού τον διασχίσαμε προκαλώντας αναστάτωση η Αφέντρα μου κάθισε στην καρέκλα και έδεσε την αλυσίδα μου στην καρέκλα διατάζοντας με να γονατίσω δίπλα στα πόδια της. 

Αποσυνδεδεμένος slave302000

  • Ο παλιός είναι αλλιώς
  • ***
  • Φύλο: Άντρας
  • Μηνύματα: 117
    • Προφίλ
  • Χυσίματα
  • -Έριξε: 1
  • -Έλαβε: 11
Απ: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)
« Απάντηση #25 στις: Μαΐου 31, 2019, 02:48:32 πμ »
Καλή διασκέδαση

johann

  • Επισκέπτης
  • Χυσίματα
  • -Έριξε:
  • -Έλαβε:
Απ: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)
« Απάντηση #26 στις: Μαΐου 31, 2019, 08:25:50 μμ »
Πολύ καλή, keep it up!

Αποσυνδεδεμένος slave302000

  • Ο παλιός είναι αλλιώς
  • ***
  • Φύλο: Άντρας
  • Μηνύματα: 117
    • Προφίλ
  • Χυσίματα
  • -Έριξε: 1
  • -Έλαβε: 11
Απ: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)
« Απάντηση #27 στις: Ιουνίου 01, 2019, 01:52:01 πμ »
Ασφαλώς και δεν μπορούσα να αρνηθώ. Κάθισα πλάι στα πόδια της και περίμενα υπομονετικά την επόμενη εντολή της. Μετά από λίγη ώρα που φάνηκαν αιώνες άκουσα την νοσοκόμα να φωνάζει το όνομά μου και να φεύγει από τον χώρο αναμονής. Η Αφέντρα μου σηκώθηκε έλυσε την αλυσίδα του κολάρου μου και με διέταξε να σηκωθώ. Τραβώντας την με οδήγησε στον χώρο που είχε εξαφανιστεί η νοσοκόμα. «Βγάλτε τα ρούχα σας» είπε με την πλάτη γυρισμένη σε εμάς. Στράφηκε προς το μέρος μας και με μια γρήγορη ματιά ζήτησε την Αφέντρα μου που εκείνη την ώρα έβγαζε το παλτό μου να αποχωρήσει.
«Τι στο καλό γίνεται εδώ!! Τι φοράς στο λαιμό σου;» αναφώνησε και ταυτόχρονα πλησίασε πιο κοντά για να δει καλύτερα.
«Είναι το κολάρο του» είπε η Αφέντρα μου που είχε βγάλει το παλτό μου και απομακρύνθηκε από κοντά μου για να το κρεμάσει αφήνοντας σε κοινή θέα εμένα με την ζώνη αγνότητας και τις χειροπέδες.
«Τι σημαίνουν όλα αυτά; Τι είναι αυτό που φοράς στην μέση σου; Γιατί τα χέρια σου είναι δεμένα;» είπε κάνοντας έναν καταιγισμό ερωτήσεων.
«Για όνομα του Θεού τι συμβαίνει;» συνέχισε.
«Από δω είναι ο σκλάβος μου και τον έφερα για εξετάσεις. Για όλα είναι ενήμερη η γιατρός Νατάσα ΧΧΧΧΧ.» είπε.
«Όταν λέτε σκλάβος τι εννοείτε;» ρώτησε η νοσοκόμα.
«Εννοώ ότι θα κάνει ότι τον διατάξω. Αν του πω να γονατίσει θα γονατίσει. Αν του πω να γλύψει τα παπούτσια μου θα το κάνει. Γενικά θα κάνει ότι του ζητήσω χωρίς δεύτερη κουβέντα γιατί γνωρίζει ότι διαφορετικά οι συνέπειες θα είναι πολύ σοβαρές.» είπε και ταυτόχρονα με το χέρι της έδειξε το παπούτσι μου. Χωρίς δεύτερη σκέψη γονάτισα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και ακούμπησα τα χείλη μου στο ψηλοτάκουνό της. Έμεινα στην στάση αυτή μέχρι να έρθει η επόμενη εντολή.
«Γλείψε» είπε η Αφέντρα μου και αμέσως έβγαλα την γλώσσα μου και άρχισα να γλείφω το παπούτσι της.
«Μόνο παπούτσι» είπε στην συνέχεια και περιορίστηκα στο να γλείφω το παπούτσι της χωρίς να γλείψω καθόλου το πόδι της.
Όση ώρα έγλειφα άκουσα αναφωνήματα θαυμασμού από την νοσοκόμα που φαινόταν να είχε εντυπωσιαστεί.
«Θα συνεχίσει να γλείφει μέχρι να του πω να σταματήσει» είπε η Αφέντρα μου.
«Όρθιος» είπε η Αφέντρα μου και αμέσως σηκώθηκα σαν ελατήριο.
«Δεν ξέρω τι να πω. Αυτό που βλέπω είναι εντυπωσιακό.» αναφώνησε η νοσοκόμα.
«Και αν του δώσω εγώ μια εντολή;» ρώτησε.
«Θα την εκτελέσει γιατί ξέρει ότι όλες οι γυναίκες είναι ανώτερες από τους άντρες. Αρκεί η εντολή να μην θίγει την Αφέντρα του. Άντε λοιπόν δοκίμασε.»
«Πλησίασε και γλύψε το τσόκαρό μου» είπε η νοσοκόμα και εγώ αμέσως πήγα προς το μέρος της έσκυψα και άρχισα να το γλείφω.
«Και την φτέρνα μου» συνέχισε και αμέσως άρχισα να γλείφω την φτέρνα της.
«Μα αυτό είναι εντυπωσιακό. Πως το κατάφερες αυτό;» ρώτησε απευθυνόμενη στην Αφέντρα μου.
«Φυλακίζοντας τον ανδρισμό του.» είπε και έδειξε την ζώνη αγνότητας που φορούσα.
«Βέβαια για να φτάσουμε σε αυτή τη ζώνη αγνότητας ξεκινήσαμε από απλά πιο απλές αλλά αυτή προσφέρει απόλυτη ασφάλεια που σημαίνει ότι δεν μπορεί να χύσει αν δεν το επιτρέψω εγώ. Και θα πρέπει να ξέρεις ότι άντρας που δεν χύνει μπορείς να τον κάνεις ότι θέλεις. Αρκούν δύο εβδομάδες το πολύ στέρησης και θα κάνει ότι του ζητήσεις. Τα υπόλοιπα είναι θέμα εκπαίδευσης. Το κολάρο και οι χειροπέδες έχουν να κάνουν περισσότερο με την ταπείνωση. Γιατί όσο περισσότερο ταπεινώνεις έναν άντρα τόσο πιο πολύ καυλωμένος είναι και όσο περισσότερο καυλωμένος είναι κάνει καλύτερα αυτό που θα του ζητήσεις.»
«Ενδιαφέρον» είπε η νοσοκόμα που συνέχιζε στο μεταξύ να δέχεται ένα καλό μασάζ με την γλώσσα μου στην φτέρνα της.
«Δεν θα σταματήσει αν δεν του το ζητήσεις» είπε η Αφέντρα μου και η νοσοκόμα φάνηκε να επιστρέφει σιγά σιγά στην πραγματικότητα.
«Σταμάτα σκλάβε και σήκω» είπε και αμέσως υπάκουσα.
«Ας τα αφήσουμε όλα αυτά και ας επιστρέψουμε στον σκοπό της επίσκεψής σας. Θα πρέπει σε πρώτη φάση να του πάρω αίμα για να κάνουμε αιματολογικές εξετάσεις. Στην συνέχεια θα εξετάσουμε μάτια, αυτιά και στόμα. Μια ακτινογραφία θώρακα και τέλος έναν έλεγχο του προστάτη και του πρωκτού. Μέχρι να πάρω εγώ αίμα θα έρθει και η γιατρός. Υπάρχει δυνατότητα να του βγάλετε τις χειροπέδες;»
«Θα ήθελα να το αποφύγω. Είναι περίπου έξι μήνες χωρίς οργασμό και φοβάμαι μην χάσει τον αυτοέλεγχό του. Σήμερα είναι η μεγάλη μέρα. Η στέρηση προέκυψε μετά από τιμωρία που του επέβαλα και προέβλεπε έναν οργασμό για τον επόμενο χρόνο. Εξάλλου είσαι πολύ όμορφη γυναίκα και σίγουρα θα θελήσει να σε χουφτώσει σε αυτή την κατάσταση που είναι αγνοώντας τις συνέπειες. Περισσότερο λοιπόν το κάνω για να τον προστατέψω από καμιά χαζομάρα που θα θελήσει να κάνει και θα έχει άμεσες επιπτώσεις στον ίδιο.» είπε η Αφέντρα μου.
«Ωραία λοιπόν θα συνεχίσουμε έτσι» είπε η νοσοκόμα και πήρε αίμα. Συνέχισε τις εξετάσεις ελέγχοντας μάτια, αυτιά και στόμα. 
«Όλα καλά μέχρι στιγμής. Για να βγάλουμε και μια ακτινογραφία θώρακα. Βγάλτε του σας παρακαλώ το κολάρο;» είπε η νοσοκόμα.
«Δεν μπορεί να βγει» είπε η Αφέντρα μου.
«Εννοείτε ότι δεν έχετε το κλειδί μαζί σας;» ρώτησε.
«Κάπου έχει χαθεί το κλειδί και φοβάμαι ότι δεν θα αφαιρεθεί ποτέ από τον λαιμό του.» είπε η Αφέντρα μου και εμένα με έπιασε πανικός.
«Ας συνεχίσουμε λοιπόν.» είπε η νοσοκόμα.
 Στο μεταξύ ήρθε στον χώρο των εξετάσεων και η φίλη της Αφέντρας μου η Νατάσα.
«Νατάσα. Πολύ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω. Πέρασε τόσος καιρός από την τελευταία συνάντησή μας και έχουν αλλάξει τόσα πολλά!!!» είπε η  Αφέντρα μου.
«Και εγώ χαίρομαι που σε βλέπω. Πολύ θα θελα να τα λέγαμε αλλά είμαι πολύ πιεσμένη. Τι θα έλεγες κατά το μεσημεράκι να τα πούμε τρώγοντας.» είπε η Νατάσα.
«Βλέπω γνωρίζεστε» είπε η νοσοκόμα.
«Είμαστε πολύ καλές φίλες, απλά χαθήκαμε.» είπε η Νατάσα.
«Ας κάνουμε τις εξετάσεις στον σκλάβο σου, για να σου πω την αλήθεια δεν το πιστεύω ότι έχεις σκλάβο, και μετά προς το μεσημεράκι πάμε για φαγητό.» είπε η Νατάσα.
«Και που θα τον αφήσουμε αυτόν; Δεν έχω πρόβλημα να τον πάρουμε μαζί μας αλλά φοβάμαι ότι θα μας καθυστερήσει.» είπε η Αφέντρα μου.
«Μην ανησυχείς, κάπου θα τον βολέψουμε.» είπε η Νατάσα.
«Δεν χρειάζεται κάτι το ιδιαίτερο. Και σε αποθήκη θα είναι μια χαρά, αρκεί να έχει κάπου να τον δέσω.» είπε η Αφέντρα μου.
«Ας συνεχίσουμε τις εξετάσεις λοιπόν και βλέπουμε» είπε η Νατάσα.
«Τι βλέπω εδώ; Χειροπέδες, μεταλλικό κολάρο, ζώνη αγνότητας!!!!. Βρε αθεόφοβη!!» είπε η Νατάσα.
«Τι να κάνω που παρακαλάει για όλα αυτά» είπε η Αφέντρα μου γελώντας ειρωνικά.
«Δεν σου είπα και το καλύτερο. Έβαλα αισθητήρες στο σπίτι. Μια συσκευή ηλεκτροσόκ κλειδώνει στο κολάρο του και στέλνει ηλεκτροσόκ κάθε φορά που το κεφάλι του βρίσκεται ψηλότερα από τους αισθητήρες.» είπε η Αφέντρα μου.
«Μα καλά δεν τα πιστεύω αυτά που μου λες. Και τι γίνεται με την ζώνη αγνότητας;» ρώτησε η Νατάσα.
«Δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ. Μόνο για καθάρισμα και για πολύ λίγη ώρα. Λειτουργεί καλύτερα έτσι. Έτσι είναι πάντα καυλωμένος και πάντα κάνει αυτό που του ζητάω. Ρώτα και την νοσοκόμα. Πριν έρθεις της έγλειφε την φτέρνα» είπε η Αφέντρα μου.
«Ενδιαφέρον. Και με τις χειροπέδες τι γίνεται; Τον έχεις συχνά δεμένο;» ρώτησε.
«Είναι πάντα δεμένος τα βράδια και κάποιες ώρες την ημέρα όταν δεν κάνει δουλείες του σπιτιού. Και φυσικά τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη του. Του κάνει καλό» είπε η Αφέντρα μου.

Αποσυνδεδεμένος slave302000

  • Ο παλιός είναι αλλιώς
  • ***
  • Φύλο: Άντρας
  • Μηνύματα: 117
    • Προφίλ
  • Χυσίματα
  • -Έριξε: 1
  • -Έλαβε: 11
Απ: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)
« Απάντηση #28 στις: Ιουνίου 01, 2019, 01:55:20 πμ »
Ελπίζω να σας αρέσει. Μπορεί να έχει πολλά στοιχεία φαντασίας αλλά περιγράφει μια κατάσταση αληθινή με εξαίρεση την δημόσια ταπείνωση. Παρακαλώ διαβάστε την συνέχεια και πείτε την γνώμη σας. Ευχαριστώ.

Αποσυνδεδεμένος slave302000

  • Ο παλιός είναι αλλιώς
  • ***
  • Φύλο: Άντρας
  • Μηνύματα: 117
    • Προφίλ
  • Χυσίματα
  • -Έριξε: 1
  • -Έλαβε: 11
Απ: Μονόλογος (Φανταστική Ιστορία)
« Απάντηση #29 στις: Νοεμβρίου 20, 2020, 01:32:27 πμ »
Μια ιστορία που είχα αφήσει στην μέση και είπα να την συνεχίσω τώρα με τον COVID.
 
Μέρος 7ο (Η επίσκεψη στην γιατρό -συνέχεια)
«Ας συνεχίσουμε τις εξετάσεις» είπε η Νατάσα. Η γιατρός έβαλε το στηθοσκόπιο στο στήθος μου για να ακούσει την καρδιά και τους πνεύμονες. «Όλα καλά. Τώρα θα ήθελα να σκύψεις με ανοιχτά τα πόδια και να ακουμπήσεις σε αυτό το κρεβάτι για να μπορέσω να εξετάσω το πρωκτό και το πέος σου.» είπε.
Στην αρχή κοντοστάθηκα λίγο αλλά είδα με την άκρη του ματιού μου το βλέμμα της Αφέντρας μου που δεν σήκωνε αντιρρήσεις. Έτσι έσκυψα και άνοιξα τα πόδια μου όσο περισσότερο μπορούσα. Η γιατρός κοντοστάθηκε λίγο.
«Συμβαίνει κάτι;» είπε η Αφέντρα μου.
«Ναι, για να μπορέσω να εξετάσω τον πρωκτό του και το πέος του θα ήθελα να του βγάλεις την ζώνη αγνότητας. Πιστεύω να έχεις τα κλειδιά μαζί σου»
«Ασφαλώς και τα έχω, αν και δεν ήταν προγραμματισμένο να βγει η ζώνη αγνότητας. Προέχει η υγεία. Σκλάβε σε θέση προσοχής» είπε και αμέσως σηκώθηκα όρθιος για να μπορέσει να ξεκλειδώσει την ζώνη αγνότητας. Έβγαλε το κλειδί από την τσάντα της και το έβαλε στην κλειδαριά. Ακούστηκε ένα δυνατό κλακ και η ζώνη αγνότητας άνοιξε χαρίζοντάς μου μια μικρή ανακούφιση. Με αργές προσεκτικές κινήσεις η Αφέντρα μου κατέβασε την ζώνη αγνότητας. Ο ανδρισμός μου ήταν πλέον ελεύθερος. Αν δεν ήταν τα χέρια μου δεμένα με χειροπέδες πίσω από την πλάτη πολύ θα ήθελα να τον πιάσω στα χέρια μου και να τον παίζω.
«Ωραία τώρα μπορείς να σκύψεις μπροστά για να σε εξετάσω.» είπε η Νατάσα. Η γιατρός έβγαλε από το συρτάρι ένα ζευγάρι χειρουργικά γάντια τα φόρεσε και ήρθε πίσω μου. Μετά ένιωσα κάτι δροσερό και υγρό να μπαίνει στον πρωκτό μου. Έκανα να σηκωθώ αλλά ένιωσα το ελεύθερο χέρι της να με σπρώχνει και πάλι στο κρεβάτι. «Χαλάρωσε. Δεν πρόκειται να συμβεί κάτι κακό.» είπε.
Έκανα ότι μου είπε. Η γιατρός έβαλε το δάχτυλο της στον πρωκτό μου. Μετακίνησε το δάχτυλό της γύρω  από τα τοιχώματα του πρωκτού και το τράβηξε έξω. Σχεδόν αμέσως μετά έβαλε δύο δάχτυλα μαζί.
«Δεν είναι η πρώτη φορά που έχεις κάτι στον πρωκτό σου, έτσι;» ρώτησε.   
«Όχι κυρία δεν είναι η πρώτη φορά» είπα.
«Αρέσει στην Αφέντρα σου το παιχνίδι από πίσω, ε; ρώτησε καθώς ένοιωσα να εισάγει στον πρωκτό μου και τρίτο δάχτυλο.
«Ναι κυρία» είπα βαριανασαίνοντας εμφανώς ερεθισμένος. Εκείνη την ώρα πλησίασε κοντά και η Αφέντρα μου που μέχρι τότε μιλούσε με την νοσοκόμα.
«Βρήκες κάτι ενδιαφέρον ψηλαφίζοντας εκεί;» είπε η Αφέντρα μου στην γιατρό.
«Όχι, όλα είναι καλά. Απλά διαπίστωσα ότι παίζετε συχνά το παιχνίδι της πίσω τρύπας» είπε η γιατρός και έβγαλε τα δάχτυλα της από το πρωκτό μου προς μεγάλη απογοήτευσή δική μου.
«Ναι, η αλήθεια είναι ότι έχει συχνά κάτι στον πρωκτό του. Ειλικρινά η όλη ιδέα με βρίσκει λίγο αντίθετη αλλά τι να κάνω που ικετεύει για να του βάλω κάποιον δονητή ή κάποια σφήνα στον πρωκτό του. Εκλιπαρεί τόσο πολύ που πολλές φορές αναγκάζονται να κάνω δεκτό το αίτημα του.» είπε η Αφέντρα μου.
Δεν πίστευα αυτά που άκουγα. Ήμουνα δεμένος με χειροπέδες και γυμνός σε ένα ιατρείο μπροστά σε τρείς γυναίκες με την μια από αυτές να εξετάζει τον πρωκτό μου και την άλλη να λέει λεπτομέρειες για την σεξουαλική μας ζωή. Η αλήθεια είναι ότι το μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολαβούσε μεταξύ των οργασμών μου με έκανε ευαίσθητο σεξουαλικά, έτοιμο να κάνει οτιδήποτε για να ικανοποιήσει την καύλα του. Η Κυρία μου εκμεταλλευόταν αυτή την αδυναμία μου και έβαζε σφήνες και δονητές για να με βλέπει να ταλαιπωρούμαι ακόμα περισσότερο.
«Απλά φρόντιζε να μη του βάζεις πολύ μεγάλες σφήνες και για μεγάλο διάστημα όσο και αν το επιζητάει για να μην χαλαρώσει ο πρωκτός του.» είπε η Νατάσα.
«Ναι Νατάσα, το ξέρω και παίρνω όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις.»
«Πολύ καλά» είπε η γιατρός.
«Σε γενικές γραμμές ο προστάτης του φαίνεται να είναι υγιής και επιπλέον δεν παρατήρησα συσσώρευση κοπράνων στον πρωκτό του» συνέχισε.
«Τέλεια.» είπε η Αφέντρα μου. «Με κάνει πολύ χαρούμενη που ακούω ότι τα κλύσματα που του κάνω μια φορά την εβδομάδα  του κάνουν καλό.» 
«Του βάζεις σφήνες για μεγάλο χρονικό διάστημα;» είπε η Νατάσα.
«Όχι μια ή δύο ημέρες την εβδομάδα, Τον κρατάνε σε φόρμα  και τον βοηθούν να με υπηρετεί καλύτερα.» είπε η Αφέντρα μου.
«Ας συνεχίσουμε εξετάζοντας το πέος και τους όρχεις» είπε η γιατρός.
«Ναι, απλά Νατάσα φρόντισε να μην τον αγγίξεις πολύ. Μετά από τόσο μακροχρόνια έλλειψη οργασμού δεν θα ήθελα να χύσει.»
«Για σήκω όρθιος να σε εξετάσω» είπε η γιατρός.
«Φαίνεται ότι είναι χαρούμενος που του βγάλαμε την ζώνη αγνότητας.» παρατήρησε η γιατρός.
«Ναι. Η αλήθεια είναι ότι δεν μένει συχνά ξεκλείδωτος. Έτσι όταν μένει ξεκλείδωτος το απολαμβάνει.» απάντησε Αφέντρα μου.     
«Από ότι βλέπω η στυτική του λειτουργία δεν έχει χαθεί παρά τον εγκλεισμό του με ζώνη αγνότητας. Πόσος καιρός έχει περάσει που είναι κλειδωμένος στην ζώνη αγνότητας;» ρώτησε η γιατρός.
«Πέρασαν τέσσερα χρόνια από τότε που άρχισε να φορά ζώνη αγνότητας. Με εξαίρεση τα διαστήματα που είναι τιμωρημένος τον αφήνω να εκτονώνεται μια φορά τον μήνα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να έχω οργασμό όσο συχνά θέλω χρησιμοποιώντας τα άλλα του ταλέντα.» είπε η Αφέντρα μου.
«Μμμ… Ανησυχώ. Θα σου το χαλάσω αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να εκτονώνεται τουλάχιστον 2 φορές τον μήνα.» είπε η γιατρός.   
Η γιατρός πήρε μια καρέκλα και κάθισε μπροστά μου για να με εξετάσει. Ψηλάφισε πρώτα τα αρχίδια μου κάνοντας ένα χαλαρό μασάζ που για μένα ήταν άκρως ερεθιστικό. Έκανα μεγάλη προσπάθεια για να μην χάσω τον έλεγχο και χύσω μπροστά της. Με συνέφερε στην πραγματικότητα η Αφέντρα μου που με μια προειδοποιητική ματιά μου έδωσε να καταλάβω τι θα ακολουθούσε αν έχυνα. Για να πω την αλήθεια δεν ήξερα αν ήθελα να συνεχίσει και να χύσω ή να σταματήσει δίνοντας τέλος στο τόσο όμορφο αυτό μαρτύριο.
«Οι άρχεις του είναι μια χαρά» αναφώνησε η γιατρός προς ανακούφιση μου και συνέχισε να ψηλαφίζει το πέος μου. Τράβηξε το πετσάκι από το πέος μου και έβγαλε το κεφάλι έξω. Ασκώντας πίεση με τα δάχτυλά της ανακάλυψε την τρύπα που είχε κάνει η Αφέντρα μου στο πέος μου.
«Μπα, μπα, τι βλέπω εδώ, έχουμε κρικάκι στο κεφαλάκι;» ρώτησε η γιατρός.
«Ναι. Βολεύει καμιά φορά για να περνάω αλυσίδα στο πέος του όταν δεν φοράει την ζώνη αγνότητας και να τον σέρνω από εκεί» είπε η Αφέντρα μου.
Στο μεταξύ η γιατρός συνέχισε να ψηλαφίζει το πέος μου και να ανεβοκατεβάζει το πετσάκι με αποτέλεσμα το πέος μου και πάλι να αποκτήσει στύση.
«Τον καημένο, λίγο ακόμα και θα μπορούσα να τον κάνω να εκσπερματώσει τόσο καυλωμένος που είσαι.» είπε η γιατρός.
Η γιατρός συνέχισε να ψηλαφίζει το πέος μου και παράλληλα να με βασανίζει. Νομίζω ότι ήθελε να με βασανίσει, να δει τα όρια μου, τις αντιδράσεις μου. Εγώ απεγνωσμένα περίμενα την Αφέντρα μου να παρέμβει και να δώσει τέλος στο τόσο γλυκό μου μαρτύριο κάτι που ωστόσο δεν έγινε ποτέ. Τελικά και ενώ ήμουνα στα πρόθυρα να φτάσω στο σημείο δίχως επιστροφή η γιατρός σηκώθηκε και ανακοίνωσε ότι όλα ήταν μια χαρά. Έσκυψα το κεφάλι μου απογοητευμένος που δεν έχυσα.
Η γιατρός γέλασε: «Φαίνεται απογοητευμένος που δεν έφτασε σε κορύφωση»
«Ειλικρινά δεν έχει καμία ντροπή» απάντησε η Αφέντρα μου. «Πιστεύω ότι αν του έδινα το ΟΚ θα έχυνε χωρίς ντροπή μέσα στον κόσμο.»   
«Θα ήθελα λίγο ακόμα να εξετάσω το δαχτυλίδι στο πέος του και τελειώνουμε» είπε η γιατρός.
«Από ότι βλέπω δεν έχει γίνει καμιά ζημιά στο πέος. Η πληγή από την οπή δεν παρουσιάζει σημάδια ερυθρότητας και το δαχτυλίδι είναι από υλικό που δεν προκαλεί μολύνσεις.» είπε η γιατρός.
«Το κέντρο που τον πήγα για να κάνουμε την τρύπα ήταν ένα από τα καλύτερα.» είπε η Κυρία μου.
«Ωραία, τελειώσαμε. Τώρα μπορείτε να τον κλειδώσετε.» είπε η γιατρός και γέλασε ειρωνικά.
Η Κυρία μου προσάρμοσε και πάλι την ζώνη αγνότητας στη μέση μου και κλείδωσε και πάλι το πέος μου.   
«Πω, πω έχει φτάσει μεσημέρι.» είπε η Κυρία μου. «Είσαι διαθέσιμη να πάμε για γεύμα που λέγαμε;» ρώτησε την γιατρό.
«Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είμαι ελεύθερη αλλά θα έκανα έτσι και αλλιώς ένα διάλειμμα οπότε θα έχουμε τον χρόνο μας να φάμε και να μιλήσουμε.» είπε η γιατρός.
«Πολύ ωραία, μόνο που θα θελα να αφήσουμε κάπου τον σκλάβο μου. Που μπορούμε να τον αφήσουμε;» είπε η Αφέντρα μου.
«Υπάρχει μια μικρή αποθήκη που μπορείτε να τον βάλετε εκεί. Είναι βέβαια πολύ μικρή και σκοτεινή. Μήπως θα θέλατε να την δείτε;» είπε η νοσοκόμα.
«Ας ρίξουμε μια ματιά» πρότεινε η Κυρία μου.
 «Ελάτε να δείτε. Να εδώ έλεγα να τον βάλετε» είπε η νοσοκόμα και είδα τις τρείς γυναίκες να φεύγουν από το δωμάτιο αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή με αποτέλεσμα να είμαι στην κοινή θέα των ασθενών που βρισκόταν στον χώρο αναμονής. Κατακοκκίνισα από την ντροπή μου αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Έσκυψα το κεφάλι και γύρισα την πλάτη μου. Μετά από λίγη ώρα άκουσα τις τρεις γυναίκες να επιστρέφουν.
«Ακριβώς εκεί που τον αφήσαμε» σχολίασε η γιατρός. «Μπράβο, τον έχεις εκπαιδεύσει τέλεια. Πως τα κατάφερες;»
«Θα τα πούμε στο γεύμα αυτά» είπε η Αφέντρα μου. «Ας τον μεταφέρουμε στην αποθήκη τώρα» συνέχισε.
«Εγώ πάω να αλλάξω. Τακτοποίησε τον εσύ για να φύγουμε» είπε η γιατρός
Είδα την γιατρό να φεύγει. Η Αφέντρα μου έβγαλε την αλυσίδα από την τσάντα της και την προσάρμοσε στο κολάρο μου. Έβαλε το παλτό μου στους ώμους.  «Ακολούθα με» είπε και αμέσως υπάκουσα. Βγήκαμε από τον χώρο εξέτασης και μπροστά στα έκπληκτα μάτια των ασθενών που περίμεναν διασχίσαμε τον χώρο και εξαφανιστήκαμε πίσω από μια άλλη πόρτα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι μου συνέβαινε αυτό. Δεμένος, σε κοινή θέα, φορώντας ζώνη αγνότητας και κολάρο στο λαιμό η Αφέντρα μου με τραβούσε με μια αλυσίδα στους χώρους της κλινικής. Γεμάτος ντροπή κατέβασα το κεφάλι μου και ακολούθησα προσπαθώντας να μη δώσω σημασία στα σχόλια και τις αντιδράσεις των ατόμων που με έβλεπαν.   
Η Κυρία μου άνοιξε μια άλλη πόρτα και με οδήγησε σε μια μικρότερη αποθήκη. Πήρε το παλτό μου και με διέταξε να γονατίσω όπως και έκανα. Πήρε την άκρη της αλυσίδα μου και την πέρασε γύρω από ένα σωλήνα που βρισκόταν στο κάτω μέρος του τοίχου αφήνοντας μικρά περιθώρια να σηκώσω το κεφάλι μου. Με ένα μικρό λουκετάκι κλείδωσε την αλυσίδα γύρω από τον σωλήνα. «Φρόνημα» είπε και βγήκε από την αποθήκη κλείνοντας τα φώτα και την πόρτα. Δοκίμασα τα περιθώρια της αλυσίδας μου. Δυστυχώς η Αφέντρα μου δεν είχε αφήσει πολύ χώρο. Η μόνη στάση που μπορούσα να έχω ήταν να είμαι γονατιστός με το κεφάλι μου να μην μπορεί να σηκωθεί περισσότερο από 30 πόντους από το πάτωμα. Δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Θα έκανα υπομονή ως ότου γυρίσει.
Πρέπει να είχε περάσει τουλάχιστον μισή ώρα και ήδη ένοιωθα δυσφορία στα γόνατα, όταν ξαφνικά άκουσα την πόρτα να ανοίγει και τα φώτα ανάβουν. Δυστυχώς δεν μπορούσα να δω καθώς έτσι όπως ήμουνα δεμένος είχα πλάτη στην πόρτα. Αρχικά χάρηκα θεωρώντας ότι η Αφέντρα μου είχε επιστρέψει για να με πάρει να φύγουμε. Πολύ γρήγορα όμως διαπίστωσα ότι δεν ήταν αυτή καθώς αντίκρισα ένα ζευγάρι άσπρα δερμάτινα νοσοκομειακά τσόκαρα με ξύλινο πάτο. Δεν μπορούσα να γυρίσω το κεφάλι μου αρκετά για να δω ποιος είναι αλλά κατάλαβα ότι ήταν η νοσοκόμα που μου είχε πάρει αίμα νωρίτερα. Μόνο που δεν ήταν μόνη της καθώς άκουγα ταυτόχρονα δύο φωνές να μιλάνε ψιθυριστά.   
«Ω θεέ μου είναι αλήθεια!» άκουσα την μια φωνή να λέει.
Έλπιζα ότι θα φύγουν και θα με αφήσουν μόνο αλλά ήταν φανερό ότι δεν είχαν αυτό στο μυαλό τους.
«Είχες δίκιο, είναι αλήθεια.» άκουσα την μια φωνή να λέει που μου ήταν εντελώς άγνωστη.
«Τα χέρια του είναι δεμένα με χειροπέδες, όπως μου τα έλεγες, και φοράει και κολάρο. Μα καλά δεν πιστεύω ότι είναι μεταλλικό. Αχ πράγματι είναι.» συνέχισε καθώς είχε πλησιάσει κοντά μου για να πάρει καλύτερη θέα και ψηλάφιζε το κολάρο μου. Δεν μπορούσα να την δω ολόκληρη αλλά έβλεπα τα πόδια της.