Ηταν περυσι περιπου τετοιο καιρο τελη Απριλη...λιγο πριν ξεκινησει η εξεταστικη στη σχολη μου, μιας και για να ξελαμπικαρω λιγο, μου προτεινε μια γνωστη μου απο Χαλανδρι να ανεβω Αθηνα για κανα 3μερο, αφου ειχαμε κιολας να βρεθουμε απο το Πασχα. Χωρις να χανω χρονο, τσακωνω απο Χανια το "Ελυρος" και ξημερωματα Παρασκευης ειμαι ηδη Πειραια. Βλεπω τη γνωστη μου την Χ να με περιμενει με ταξι κιολας λες και ειχε χρονια να με δει...και ξεκιναμε για Χαλανδρι. Καπου στη μεση της διαδρομης, μου λεει η Χ οτι επειγει να κατεβουμε Νεα Φιλαδελφεια, γιατι πρεπει να κατσει για λιγο στο γραφειο που δουλευει επειδη η προισταμενη της την χρειαζοταν για κατι λογιστικα και κλαιν μαιν...Τεσπα της λεω οτι δεν εχω προβλημα και θα την περιμενω και αν θελει θα του βοηθουσα κιολας μπας και τελειωσει πιο γρηγορα. Οταν φτασαμε τελικα στο γραφειο, με το που μπαινουμε λεει η προισταμενη στη Χ "ελα ρε μικιο και πρεπει να τσεκαρουμε κατι τιμολογια με υπερτιμολογηση...σορρυ για την βιασυνη, ουτε καν το παλικαρι ειδα... αδερφος σου?". Τι να πει η Χ τωρα..."ε...οχι ενα φιλαρακι απο Κρητη, ηρθε για 3 μερες να μας δει λιγο...". Να μην σας
τα πολυλεω, βρισκομαι στη φαση να κανω και καφεδες και στις 2 τους, προισταμενη και Χρυσουλα, η μια στο λογιστηριο και η αλλη στο αναπαυτικοτατο γραφειο της, με δερματινο κοκκινο καναπε και ενα επιπλο γραφειου τυπου Σταρτρεκ-Εντερπραιζ. Καθως πηγαινω τον καφε
στην προισταμενη και μετα απο ενα ομορφο και πολυ μυστηριο "ευχαριστω" μου λεει να κατσω με την ανεση μου στον καναπε μεχρι να τελειωσουν να πηγαιναμε ολοι μαζι να τσιμπουσαμε για πρωινο. Για 30 λεπτα την ξανοιγα καθως εβαζε-εβγαζε, φαση νταγκλινκ τα απιστευτα πελματακια της με ωραια καμαρα απο τις θεικες γοβες της...Καποια στιγμη με περνει πρεφα οτι εχω καρφωθει στα ποδια της και σχεδον αιφνηδιαστικα μου προτρεπει να κλεισω την πορτα του γραφειου γιατι οπως ελεγε ειχε ρευμα και κρυωναν τα πελματα της. Αρχισαν να μπαινουν 800 διαολοι μεσα μου να καταλαβω τελικα... που θα καταληξει αυτο...οσπου καποια στιγμη θετει το θεμα αν μου αρεσουν οι γοβες και τα ποδια της...Παιδια αυτο αρκουσε...δεν κολλωσα και απαντησα πως αν δεν την πειραζε, θα μπορουσα να γινω το υποποδιο της κατω απο το γραφειο της για να της δειξω ποσο αξιολατρευτα και υπεροχα ειναι, απλα χρειαζομουν την αδεια της ως γνησιος σκλαβακος που ημουν. Αν και διστασε λιγο...ωστοσο μου λεει "εχεις 10λεπτα να τα χαρεις και να αποδειξεις ποσο λαγνα ειναι, μετα μπορει να μπουκαρει η Χ και να τρεχουμε...". Αυτο μου αρκουσε, αν και το ειχα ξανακανει αρκετες φορες και με ξεπετες αγνωστες 'η φιλες απο γνωστες μου, ωστοσο τωρα μου φανηκε ακομα πιο ιδιαιτερο και πιο ποθυτο ως πραξη. Ξεκινησα με ενα χαλαρωτικο μασαζ σε αστραγαλο, κουτεπιε και καμαρα...οι παλμοι απο την ηδονη
χτυπησανε κοκκινο...αυτη γουσταρε που με εβλεπε ετσι και μετα απο καθε μαλαξεις μου εβαζε και τα δακτυλακια της στο προσωπο μου να τα μυριζω, καθως το κεφαλι μου ηταν ηδη πανω στο ξυλινο σκαλιστο υποποδιο. Η μυρωδια του δερματος της γοβας της μαζι με την μυρωδια του καλσον της, συνδυασμενη με το δερμα της καμαρας με ξετρελαναν, δεν μπορουσα καν να κρατηθω για να μην τελειωσω...οσο η αλλη μου ελεγε να μην διανοηθω καν να φανταστω να τελειωνω σωματικα. Αυτο το 10λεπτο μου φανηκε οσο αιωνας, απλα μονο και μονο στην σκεψη και στο αγχος μην ανοιξει η φιλη μου η Χ την πορτα και μπουκαρει. Με το που ακουει η προισταμενη βηματα στο διαδρομο εξω απο την πορτα
με ποιανει απο τα μαλλια και με τραβαει να σηκωθω να κατσω στον καναπε σαν να μην συνεβει τπτ. Με το που ανοιγει την πορτα η Χ λεει πως ολα τελειωσαν με αυτα που ηταν να κανει και ηταν ωρα να την κανουμε σιγα σιγα. Βλεποντας και την προισταμενη ελαφρα αγχωμενη της προτεινε να παμε ολοι μαζι να τσιμπησουμε καμια σφολιατα για πρωινο. Πηγαμε με το αμαξι της προισταμενης, μια μερσεντες τζιπ ΜΛ 55 ΑΜΓΚ, καθισα μπροστα εγω και πισω η Χ, με την ελπιδα οτι εστω για το λιγο της διαδρομης να χορταινα να την εβλεπα καθως πατουσε τα πενταλ γκαζιου και φρενου και θα μου ηταν σαν χαριστικη βολη απλετης ηδονης. Δυστυχως μετα το πρωινο, αποχαιρετιστικαμε και μαζι με την Χ πηγαμε
προς το σπιτι της για να κανονισουμε να περασουμε τις 2 μερες που εμειναν. Τι να το κανεις ομως που το μυαλο μου ηταν στα θεικα ποδια της προισταμενης της...τεσπα...τουλαχιστον μου εδωσε ελπιδες το γεγονος οτι αυτη η τυπισσα σε καποια στιγμη μου ειπε..."μπορεις να με βρεις στο
χχχχχχχχχχ@χχχχχ.χχχ εμαιλ και ειμαι η Σερεν...
, κατεβαινω 1 φορα το μηνα Κρητη...γιατι οχι να μην παμε για ενα ποτακι Νεωρια"...
