Να απαντήσω εγώ πρώτος για να δώσω το έναυσμα:
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τα γυναικεία πόδια ήταν πάντοτε συνυφασμένα με την σεξουαλική μου φύση. Νομίζω ότι όλες οι φαντασιώσεις μου - από μικρό παιδί - είχαν ως αντικείμενο τα πόδια, μεγαλύτερων κατά κανόνα γυναικών, και τη γυναικεία κυριαρχία. Ωστόσο κατά το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής μου ηλικίας νόμιζα ότι ήμουν μια μάλλον ειδική περίπτωση, ότι οι φαντασιώσεις μου δεν αφορούσαν άλλους άνδρες.
Κατά τη διάρκεια της εφηβικής μου ηλικίας ελάχιστα και αποσπασματικά ήταν τα ερεθίσματα που με έκαναν να υποψιαστώ ότι δεν είμαι ο μοναδικός άνδρας που σκέφτεται έτσι. Την εποχή εκείνη το ίντερνετ δεν υπήρχε, ή ήταν ελάχιστα διαδεδομένο, και γενικά δεν είχαμε την ίδια έκθεση σε ενημέρωση που έχουμε σήμερα. Συνεπώς, τελειώνοντας το σχολείο, δεν είχα ακόμη πλήρως συνειδητοποιήσει ότι η περίπτωση μου δεν διαφέρει καθόλου από αυτή εκατομμυρίων άλλων ανδρών.
Θα σας φανεί ίσως περίεργο ότι η πλήρης συνειδητοποίηση δεν προήλθε μέσα από την περιήγηση στο διαδίκτυο, την ανάγνωση κάποιου σχετικού περιοδικού ή αγγελίας στην εφημερίδα, ή έστω τη συζήτηση με φίλους και συμμαθητές, αλλά όταν τυχαία ανακάλυψα σε ένα βιβλιοπωλείο μία παλιά έκδοση του κλασικού βιβλίου "Η Αφροδίτη με τις γούνες" (του Λεοπόλδου Φον Σάχερ-Μάζοχ), για τον οποίο είχα μέχρι τότε τελείως τυχαία ακούσει να μιλάνε (συγκεκριμένα ο καθηγητής μου της βιολογίας !!), αλλά δεν περίμενα ότι θα έπεφτα τυχαία πάνω του.
Με το που αγόρασα το βιβλίο, το έκρυψα καλά στην τσάντα μου μαζί με τα άλλα βιβλία της σχολής και μόλις έφτασα το βράδυ στο σπίτι, κλειδώθηκα στο δωμάτιο μου και το ρούφηξα μέσα σε μερικές ώρες. Η χαρά και η ερωτική μου διέγερση έφτασαν γρήγορα στο κατακόρυφο.
Τα επόμενα χρόνια είχα την ευκαιρία να ανακαλύψω από πολλές άλλες πλευρές και βιώματα ότι αντίστοιχες ερωτικές φαντασιώσεις με εμένα έχουν πάρα πολλοί άλλοι, ειδικά όσον αφορά τη ποδολαγνεία η οποία αφορά και άνδρες χωρίς καμία απολύτως διάθεση υποταγής στο άλλο φύλο, ούτε καν στα πλαίσια του ερωτικού παιχνιδιού (όπως ο αδελφός μου).
