Σκέφτομαι πόσο ξενέρωσα με το πεντικιούρ που έκανα, και εξηγούμαι:
γενικά το πεντικιούρ και ό,τι έχει να κάνει με βάψιμο νυχιών, κέντρα αισθητικής, ψεύτικες βλεφαρίδες, κομμωτήρια κάθε τρεις και λίγο τα θεωρώ περιττή πολυτέλεια εφόσον μπορείς να τα κάνεις και μόνη σου και δεν είχα κάνει ποτέ - πλην μασάζ σώματος και καθαρισμό προσώπου μια στο τόσο, τα άλλα σπίτι μου μόνη, κρεμούλες και τέτοια.
Παρόλα αυτά, επηρεασμένη κι από το site κι επειδή έπρεπε και για λόγους υγείας να μου φροντίσει τα πόδια κάποτε μια ειδικός, πήγα πρόσφατα.
Είχα καραφτιαχτεί μιλάμε, το φαντάστηκα τελείως διαφορετικά, η τύπισσα κι εγώ σε ένα δωμάτιο με χαλαρή μουσική, να μου περιποιηθεί τα πόδια και να μου κάνει κι ένα μίνι μασαζάκι! Το ινστιτούτο που πήγα ήταν ένας ενιαίος χώρος, είχε έντονη (αποπνικτική) μυρωδιά βερνικιού, με έβαλε να κάτσω σε μια πολυθρόνα στον ίδιο χώρο με άλλες ηλίθιες πελάτισσες (αυτές τις άθλιες με τη louis vuitton και την υφάρα λες και έχουν πιάσει τον παπά από τα @@), δίπλα μου καθόταν μια κυρία που από την ώρα που έκατσε μέχρι που έφυγε ΔΕΝ το βούλωσε καθόλου, τηλέφωνα χτυπούσαν με παράτησε για να τα σηκώσει .. απαπα.
Εγώ φανταζόμουν έναν άντρα υπάλληλο (λέμε τώρα) σε ένα μικρό δωματιάκι που θα δει τα πόδια μου με έκπληξη, θα τα χαϊδέψει απαλά, θα τον κοιτάξω με νόημα, και λοιπά και λοιπά και λοιπά .. απογοήτευση
