Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Αστερένια.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους μου αρέσουν πολύ οι νησιώτισσες.
Τα καλύτερα και τα περισσότερα ξυπόλητα σκηνικά τα έχω δει σε νησιά.
Την πρώτη φορά στην ζωή μου που συνάντησα τέτοιο σκηνικό, ήταν ένα καλοκαίρι πριν πολλά χρόνια, σε ένα νησί.
Ήμουν και μικρός τότε, και αυτό που είδα μου άρεσε τόσο πολύ που έμεινε για πάντα στην μνήμη μου σαν μια πολύ γλυκιά και αξέχαστη ανάμνηση.
Ήταν βράδυ και ήμουν σε έναν πολυσύχναστο δρόμο του συγκεκριμένου νησιού, και είδα να περνάνε από μπροστά μου δύο όμορφες ξυπόλητες κοπελίτσες.
Δεν ήταν με τα μαγιό τους. Ήταν ντυμένες κανονικά.
Δεν κρατούσαν στα χέρια τους παπούτσια ή σαγιονάρες.
Πήγαιναν βόλτα, και περπατούσαν στον δρόμο αργά και ανέμελα, μιλώντας μεταξύ τους και απολαμβάνοντας τον βραδινό τους περίπατο.
