Η καλύτερη ατάκα που έχω ακούσει είναι απο μια Αφέντρα απο την επάρχια (μη επαγγέλματιας) εγώ στα τέσσερα και αυτή ακουμπώντας το πόδι της στο κρεβάτι σήκωσε το μπάτζάκι απο το παντελόνι που φορούσε και αναφώνησε...
"Τσακίσ' ειδώ βρουμόσκυλο, και γλείψεμ' του πουδάρ"
και το κορυφαίο μου τράβηξε μια κλώτσια στο τέλος λεγοντάς μου...
"φτάνιει πιά, αι στουν κόρακα τώρα"
