Η ηθική του ανθρώπου ξεθωριάζει εύκολα,όπως οι λαμπρές πινελιές από τους πίνακες με τον καιρό.Εκείνο που με ερέθιζε πάντα και μου προκαλούσε περιέργεια ήταν το πόσο εύκολο είναι να διαφθείρεις την αγνότητα μιας νέας γυναίκας και να τη δείς να μεταμορφώνεται.
Ξημέρωνε Σάββατο πρωϊ.Το κεφάλι μου ήταν ακόμα κουδούνι από τα ουϊσκι που είχαμε ανοίξει στη βραδυνή βάρδια'Εφταιγε και η κούραση΄και η ολονύκτια αϋπνία.Γιατί τα κάνουμε όλα αυτά?Ένιωθα ένα σωματικό και ψυχολογικό ράκος.Ο πονοκέφαλος δεν είχε περάσει ακόμα.Ο κρύος αέρας,καθώς περπατούσα προς το parking βοηθούσε κάπως.Άνοιξα το αυτοκίνητο και μόλις κάθησα στη θέση του οδηγού χάθηκα.Δέν το πίστευα,πρώτη φορά είχα σουρώσει έτσι σε βάρδια.Έβαλα όπισθεν να φύγω,μέχρι που χωρίς να το καταλάβω ένας απαίσιος ήχος της λαμαρίνας μου έκοψε το αίμα.Τί είχε συμβεί?Βγήκα έξω να δώ και πάγωσα.Είχα κρεμάσει τον προφυλακτήρα του αυτοκινήτου που ήτα σταθμευμένο πίσω μου.Με έκπληξη είδα οτι ήταν το αυτοκίνητο της προϊσταμένης!Δέν πίστευα στα μάτια μου,είχα τσαλακώσει το αυτοκίνητο της προϊσταμένης.Α μέσως έφυγε τόσο η νύστα όσο και η κούραση.''Τί κάνουμε τώρα??''''Φίλε γάμησέ το'' σκέφτηκα κάποια στιγμή.Έβαλα μπρος ξανά και εξαφανίστηκα. Όλη τη μέρα και τη νύχτα που ακολούθησε δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου την προϊσταμένη΄άχ! η προϊσταμένη¨ένα τόσο όμορφο και συνεσταλμένο κορίτσι που πάντοτε με σεβόταν και με υπάκουγε.'Ημουν ο αναπληρωτής διευθυντής της και έτσι με αντιμετώπιζε, ωστόσο ποτέ δεν την είχα βγάλει απο το μυαλό μου΄με εκείνο όμως που έγινε,η σκέψη της επανήλθε και με κυρίευσε. Ένα παράξενο μείγμα σεξουαλικής διέγερσης και μετάνοιας-συντριβής,μία ανάγκη για υποταγή σε αυτή με έδεσε χειροπόραδαρα.Θα μπορούσε άραγε να χάσει το σεβασμό προς εμένα?Να με κάνει υποτελή δούλο της?Ήθελα να τη δώ να διαφθείρεται και να αλλοιώνεται.Ήθελα να τη δώ να μεταμορφώνεται και από θέση υφισταμένου να παίρνει η θέση διεστραμένης αφέντρας.Ήθελα να αλλοιωθώ και γώ,να υποβιβασθώ και να εξευτελιστώ,έστω για λίγο,παρόλο που γνώριζα τις συνέπειες που θα είχε όλο αυτό στη δουλειά και τη θέση μου,όλο το γαμημένο μου μέλλον.
Τό άλλο πρωϊ πήγα στη δουλειά.Το είχα πάρει απόφαση,θα της μιλούσα,θα της το έλεγα.Θα έπεφτα στα πόδια της και θα γινόμουνα ένα τίποτα.
Προχώρησα προς τα μέσα βαδίζοντας μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας.Ρώτησα τα κορίτσια που είναι και μου είπαν να κοιτάξω στο γραφείο της.
Άνοιξα την πόρτα με χέρια που έτρεμαν απο συγκίνηση και διέγερση.-Καλώς τον κ. Διευθυντή,φώναξε ζωηρά και με χιούμορ,με μάτια που έλαμπαν.Φορούσε ένα άσπρο ξεθωριασμένο ιδρωμένο σαμπώ.Κάτι βρώμικες μισολιωμένες παντόφλες που πάντα με ερέθιζαν,και απο μέσα ξυπόλητη.Ο στενός χώρος είχε ποτίσει με μια ελαφριά μυρωδιά ιδρώτα και ποδαρίλας,απ'την εντατική δουλειά και το τρέξιμο που είχε.Η φωνή μου είχε παραλύσει ενώ το μποξεράκι μου κόντευε να σπάσει.
-Θέλω να σου μιλήσω,της είπα με λιωμένη φωνή,θέλω να σου μιλήσω προσωπικά...-Ναί, κ. Διευθυντά,πείτε μου.
Άρχισαν μερικά δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια μου.-Ξεσπάστε,ξεσπάστε,κλάψτε...με παρότρυνε.-Κάτσε να κλειδώσω την πόρτα μη μπεί κανάς μαλάκας,ψέλλισα.Της μιλούσα ενώ με κοίταζε με μάτια τεράστια.-Τσαλάκωσα το αμάξι σου χθές.Θέλω να με τιμωρήσεις γι'αυτό που σου έκανα.-ηρεμήστε κ. Διευθυντά...-Μή με λές διευθυντή,είμαι ένας σκλάβος σου.Ξέρεις,σε φαντασιωνόμουνα πάντα.Πάντα ήθελα να ξεφτιλιστώ και να υποταχθώ σε σένα.Άσε με να φιλήσω τα πόδια σου,είπα και γονάτισα.Η μυρωδιά ποδαρίλας της με κυρίευσε (to be continued )
