Συνεβει σημερα το μεσημερι. Μπαινω απο Δουκισσης. Στο βαγονι ειναι δυο ζευγαρια Ισπανων που απο τι φαινεται εχουν μπει απο το αεροδρομιο. Καθομαι στο απεναντι καθισμα. Οι Ισπανιδες ... ΤΑ ΚΑΥΛΟΜΟΥΝΑ ! Η μια δεξια μου, - ΤΟ ΜΟΥΝΙ - με ολη τη σημασια της λεξης, βγαζει το πεδιλακι της, κοιταει το βρωμισμενο ποδι της, ( μεγαλο νουμερο και καλοσχηματισμενο ), το προτεινει στη φιλη της ( Αλλη Καυλα ! ), εκεινη κανει πως το μυριζει παιρνοντας μορφασμο αηδιας λες και κανει εμετο, και το πεταει στα μουτρα του γκομενου της διπλα της, ο οποιος το μυριζει δυνατα και αναστεναζει απο ευχαριστηση ! Εκεινη αρχιζει να τον χτυπα στους ωμους με τα χερια της ενω με κοιτουσε συνεχως με τα μεγαλα καυλιαρικα ματια της ! Τιναζε τα καστανα της μακρυα μαλλια που δαχτυλιδια πεφτανε στους ωμους της. Βγαζει λοιπον υγρομαντηλα απο την τσαντα της, του τα δινει και τον προσταζει να της καθαρισει τα ποδια. Ξοδεψε πανω απο τρια. Ετριβε ολη την πατουσα και με αλλο καθαρο, επεμενε στα μακρυα της δαχτυλα. Στο τελος εσκυψε, μυρισε, και φιλησε τα δυο της ποδια ενω εκεινη συνεχιζε να με κοιτα... Προτεινε ξανα το ποδι στην φιλη της που το ξαναμυρισε και χειροκροτησε με ενθουσιασμο ! Ολοι γελασανε και εγω εψαχνα γωνια να κοπανησω το κεφαλι μου...
Και του χρονου να ειμαστε καλα !
