Καθώς πλησίαζε στο σπίτι της Δήμητρας χτυπούσε η καρδιά του όλο και πιο δυνατά,δεν ήξερε τι τον περιμένει εκείνη την νύχτα και αυτό τον φόβιζε και τον καύλωνε συγχρόνως.Μόλις έφτασε στο σπίτι της η ώρα είχε πάει 22:05,εκείνη είχε την πόρτα μισάνοιχτη,προχώρησε στο διάδρομο και κατευθύνθηκε προς το σαλόνι όπου καθόταν γυμνή από πάνω έως κάτω μόνο τις ψηλοτάκουνες γόβες τις φορούσε και κάτι κάλτσες με ενίσχυση.Αυτός την κοίταζε σαν αποχαυνωμένος και το φούσκωμα στο παντελόνι του όλο και μεγάλωνε.
Δήμητρα:Άργησες,σου είπα 22:00 να είσαι εδώ.
Γιάννης:Άργησα μόνο 5 λεπτά δεν είναι εύκολο να βρεις ταξί άσε που είχε και φοβερή κίνηση στον δρόμο.
Δήμητρα:Θα μπορούσες να είχες στείλει ένα μήνυμα στο κινητό,τέλος πάντων έχω μεγάλα σχέδια για εσένα απόψε για αυτό θα σε δεχτώ.Πάω στο δωμάτιο να φέρω τα σύνεργα που θα μου χρειαστούν,εσύ γδύσου και γρήγορα.
Γιάννης:Μάλιστα Δήμητρα.
Δήμητρα:Πως με είπες;Δήμητρα;ρε ξεφτιλισμένε άντρα Αφέντρα θα με λες.
Γιάννης:Μάλιστα Αφέντρα
Ο Γιάννης άρχισε να αφαιρεί τα ρούχα του γρήγορα γρήγορα,η Δήμητρα μετά από 1 λεπτό γύρισε στο σαλόνι κρατώντας μια λεκάνη που μέσα είχε νυχοκόπτη,δονητή,χειροπέδες και ένα μαστίγιο.Εκείνος αμέσως κατάλαβε πως σήμερα θα ζήσει ξεχωριστές στιγμές μαζί της και το φούσκωμα που διαγραφόταν από το μποξεράκι του που ακόμα φορούσε έγινε αντιληπτό στην αφέντρα του...
Δήμητρα:Ακόμα δεν αρχίσαμε και καύλωσες;καημενούλη μου θα φας πολύ ξύλο του ψιθύρισε στο αυτί και έβαλε τα γέλια.
Γιάννης:λυπηθείτε με κυρία δεν θα το κάνω ξανά.
Δήμητρα:Αυτό είναι το μόνο σίγουρο πουτανίτσα,το σημερινό βράδυ θα σου μείνει τόσο αξέχαστο που και για να ανασάνεις θα ζητάς την άδεια μου.
Τα λόγια αυτά στον Γιάννη φαινόντουσαν τόσο απειλητικά κι όμως γούσταρε τρελά να το ζήσει όλο αυτό....
