- Έλα Νίτσα μου
- Έλα Κίτσα μου, τι κάνεις? Τα παιδιά? Ο Αγησίλαος?
- Καλά καλά όλοι Νίτσα μου, εσείς?
- Τα ίδια μωρέ
- Λοιπόν, άκου γιατί σε πήρα, βρήκα τρόπο να βγάλουμε λεφτά
- Για λέγε μωρ'Νίτσα, γιατί ο αχαΐρευτος δεν μου παίρνει καινούριο κινητό να παίζω κάντι κρας
- Θα γίνουμε αφέντρες
- Ε?
- Αφέντρες ντε, μαστίγια και τα ρέστα
- Αυτές τις ανωμαλίες λες?
- Ναι σου λέω!
- Τι λες μωρή? Από πού κι ως πού? Θα μου βάλει το μαστίγιο στον κώλο ο Αναξίμανδρος
- Όχι στους άντρες μας μωρή χαζή
- Αλλά?
- Σε άσχεντους ντε, που θα μας πληρώνουν
- Πουτάνες δηλαδή?
- Ε όχι και πουτάνες. Διαβασα και έμαθα. Εμείς δεν πιανόμαστε για πουτάνες γιατί δεν θα μας το μπήγουν
- Ααααααα
- Ναι ναι σου λέω
- Και τι πρέπει να κάνω δηλαδή?
- Αρχικά, να βρούμε ονόματα
- Αφού έχουμε
- Όχι τα κανονικά μας μωρ'χαζή. Κάτι βαρύγδουπο
- Εεεεεε, Περσεφόνη?
- Α μπράβο. Όχι σκέτο όμως
- Περσεφόνη Παπαδοπούλου
- Όχι ρε στούρνο, Αφέντρα Περσεφόνη, Κυρία Περσεφόνη ή Domina Persefoni
- Ααααα μάλιστα
- Και να μην ξεχνάς να τα γράφεις με κεφαλαία, όπως επίσης και ό,τι απευθύνεται σε σένα
- Γιατί? Λόρδος είμαι?
- Για να ψαρώνουν λέμε
- Μάλιστα. Αυτό μόνο?
- Όχι ντε. Θα πάρουμε και κανά ζωνάτο πλαστικοπούτσι να τους γαμάμε
- Ε? Τους άντρες θα κάνουμε?
- Όχι, αλλά πληρώνουν για να τους γαμάνε γυναίκες με δονητές στη μέση
- Α καλάααααα
- Ναι ναι σου λέω! Α, βγάλε από την ντουλάπα και τα παπούτσια που είχες φορέσει στον γάμο του ξαδέρφου σου.
- Απαπαπα, με σφίγγουνε
- Ναι αλλά αυτοί θέλουν να τα βλέπουνε
- Τα κωθώνια?
- Βίτσα σου λέω ντε!
- Μάλιστα. Τι άλλο?
- Θα βγάλεις 3-4 φωτογραφίες τα πόδια σου και μια τα βυγΓιά σου και θα βάλουμε αγγελία
- Και μετά?
- Θα ζητάς 150 ευρώ για μια ώρα
- ΠΟΣΟ?! Τόσο παίρνει το μήνα ο Γιωργάκης, της κυράΦωφώς, που δουλεύει παρτ τάιμ στον φούρνο απέναντι
- Είδες που σου λέω? Τρελά λεφτά!
- Μα θα δώσουν τόσα λεφτά για μια ώρα?
- Θα δώσουν, σιγά μην δεν δώσουν, όσο υπάρχει προσφορά, θα υπάρχει και ζήτηση, ή το ανάποδο, δεν θυμάμαι....
Ήθελα πολύ καιρό να γράψω έναν τέτοιο διάλογο. Δεν τον άκουσα κάπου, φανταστικός είναι, αλλά είμαι αρκετά σίγουρος ότι έχει ειπωθεί και στην πραγματικότητα, ουκ ολίγες φορές.
Δεν λέω ότι όλες είναι έτσι. Στις υπόλοιπες, που γνωρίζουν από το "άθλημα" δεν είναι διάλογος, είναι μονόλογος του στυλ "αφού μ'αρέσει που μ'αρέσει, αφού το κάνω που το κάνω, αφού τα σκάνε που τα σκάνε οι αγάμητοι, γιατί να μην τους τα τρώω? Γιατί να δουλεύω? Γιατί να μην πάρω σε μια βδομάδα το καινούριο άιφον?"
Και, συγγνώμη κιόλας, αλλά κατά τη δική μου άποψη, ΔΕΝ υπάρχει "επαγγελματίας" που να μην ανήκει στην πρώτη ή στην δεύτερη κατηγορία.
Τέλος, θα το λέω μέχρι να πεθάνω. Σταματήστε να αποδοκιμάζετε τον όρο "πόρνη". ΕΙΣΤΕ πόρνες, όσο κι αν δεν σας αρέσει. Λαμβάνετε χρήματα παρέχοντας ερωτικές υπηρεσίες. ΔΕΝ έχει σημασία αν σας πηδάνε ή όχι. Επί χρήμασι εκδιδόμενη λέγεται, όχι επί χρήμασι πηδώμενη.
Αυτά.
