πρώτη Παρασκευή που είμαι "έξω " αφού η Μαρίνα είχε δουλειά και έτσι με διέταξε να πάω Σάββατο πρωί στοσπίτι της.
Πέρασα όλες τις αργίες εκεί κάνοντας όλη μέρα δουλειές και υπηρετώντας την . Με είχε όλη μέρα φυλακισμένο πότε δεμένο και πότε όχι.
Πολλές φορές τα χαστούκια που μου έριχνε όταν νευρίαζε ξεπερνούσαν - σε δύναμη- το όριο που θα ήθελα , αλλά φυσικά τα υπέμενα και ζητούσα συγνώμη έφταιγα δεν έφταιγα ξέροντας ότι αυτό είναι το τίμημα για να την υπηρετώ.
Κάθε στιγμή της ημέρας σκεφτόμουν με λαχτάρα και περίμενα το βραδάκι όπου άραζε στον καναπέ να χαζέψει τηλεόραση και εγώ καθόμουν σαν πιστό σκυλακι στα γυμνά ή με καλτσάκια πόδια της μυρίζοντας τα και κάνοντάς της μασαζ. Πολλές φορές ακούμπαγε την πατούσα της στα δεμένα χέρια μου ακινητοποιώντας με και με το άλλο πόδι με χάιδευε στο πρόσωπο ενώ μιλούσε στο τηλέφωνο. με φίλες της.
΄Ενα πραγματικό όνειρο !
Κοιμόμουν πλέον στο κάτω μέρος του κρεβατιού της, οριζόντια , πάντοτε δεμένος εκεί, με το πρόσωπό μου στις πατούσες της .
Μόνο μια μέρα -πριν μέρες- μου ανακοίνωσε ότι αύριο θα βγούμε να πάμε σπίτι μου να το δεί .
Φτάσαμε εκεί και αφού το επιθεώρησε άραξε στον καναπέ και με διέταξενα της φέρω καφέ.
Μου κανε νόημα να καθίσω στην θέση μου στα πόδια της. Χαμήλωσα το βλέμμα στα κοντά μαύρα bikers boots της , όταν κάποια στιγμή μου ανασήκωσε το πηγούνι με το μποτάκι της.
Χαμήλωσα το βλέμμα.
-Έχεις ξανα- υπηρετήσει άλλη γυναίκα ;
-όχι Κυρία
-σε γενικές γραμμές είμαι ικανοποιημένη από σένα , αλλά θα σε βελτιώσω κι άλλο , είπε.
Από σήμερα -συνέχισε- πάμε να πάρουμε κούτες , πάμε σπίτι μου και πακετάρεις τα πράγματά μου . Θα μείνουμε εδώ που είναι πιο μεγάλο και θα ξενοικιάσω το δικό μου.
Θέλω "υπηρεσία" κάθε μέρα και όχι μόνον τα ΣΚ.
Σήκωσα το βλέμμα μου και την κοίταξα . Αν υπήρχε μέτρηση ευτυχίας εκείνη την στιγμή θάχα χτυπήσει κόκκινο. Δεν τολμούσα να πιστέψω ότι τα όνειρα που έκανα θα έπαιρναν μόνιμη βάση.
Την είχα καλομαθει , της έγινα απαραίτητος και αποφάσισε να με εκμεταλλευτεί στο έπακρο .
Τους κανόνες θα στους πω σιγά - σιγά είπε .
Καλά δεν θα αλλάξουν και πολλά μην νομίζεις, γέλασε και φωτίστηκε το όμορφο πρόσωπό της.
Θα με λες Μαρίνα για να συνηθίζεις -μην σου ξεφύγει τίποτα όταν θάμαστε έξω με άλλους.
Κατά τα άλλα όπως τα ξέρεις ξαναγέλασε δυνατά .
Φίλησα το μποτάκι της, που με κράταγε απ το πηγούνι , με λατρεία και πρέπει να κατάλαβε πόσο ευτυχισμένος και ερωτευμένος ήμουν .
Να σε δω όταν θα με παρακαλάς για έλεος, είπε σαν την τίγρη που είχε πιάσει το θύμα της.