... αποκοιμιέται ενώ εγώ κάνω μασάζ , το καταλαβάινω απο την ανάσα της , οπότε σταματάω και παίρνω την θέση μου , οριζόντια στο κάτω μέρος του διπλού κρεβατιού με το πρόσωπό μου στις πατούσες της να απολαμβάνω το άρωμα !
όποτε αλλάζει θέση ξυπνάω και ξαναπαίρνω θέση ακουμπώντας πάντοτε στα πόδια της ! ένας πραγματικά ονειρεμένος ύπνος...
Με την πρώτη ακτίδα ήλιου , ξυπνάω και σηκώνομαι ενώ αυτή χουζουρεύει ακόμη για να ετοιμάσω πρωινό, μπάνιο και αναμένω για ότι άλλο ζητήσει .
Την βοηθάω να ντυθεί -είχε πολλά ρούχα πριν έρθει σε μένα , αλλά τώρα έχει ακόμη πιο πολλά , που τα πληρώνω φυσικά εγώ - αλλά όταν δεν βρίσκει αυτό που της έχει καρφωθεί να βάλει , γίνεται χαμός.
τσαντίζεται και κατηγορεί εμένα ότι το μπέρδεψα όταν συμμάζευα.
Σκύβω το κεφάλι , ζητάω συγνώμη και ψάχνω να το βρώ . Μου την λέει ότι την καθυστερώ και εγώ φιλάω τα πόδια της ζητώντας πάλι συγνώμη .
Δεν έχει νόημα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου , ακόμη κι όταν καταλαβαίνω ότι αυτή του άλλαξε θέση γιατί εγώ το είχα βάλει κανονικά. Δεν πρόκειται έτσι κι αλλιώς να βρω δίκιο ,επομένως το συγνώμη είναι η μόνη λύση.
Συγνώμη χρειάζεται και όταν μου παραγγέλνει φαγητό και καφέ απέξω καθώς έρχομαι και της τα φέρνω.
Δεν μου ζήτησε αυτό που έφερα λέει !
- έλεος πια , όλα λάθος τα κάνεις
δεν έχει νόημα να της δείξω το SMS . Τόκανα στην αρχή και μάλιστα όταν ήταν στην πρώτη μέρα της περιόδου ! Τεράστιο λάθος ! Μου άστραψε δυο χαστούκια ένα όψη και μια ανάποδη που ζαλίστηκα !
-θα με βγάλεις και χαζή εσύ , φώναξε
Γονατίζω φιλάω τα πόδια της και ζητάω συγνώμη και μαλακώνει
-άχρηστε ! , λέει
Δεν παώ πουθενά χωρίς την άδειά της και επομένως έχω χάσει κάθε ανεξαρτησία .
Πάω -περα από την δουλειά μου - μόνον εκεί που με στέλνει αυτή ή όταν την συνοδεύω.
όλες τις άλλες ώρες κλεισμένος σπίτι , με χειροπέδες (μπροστά ) αρκετές φορές , είτε για τιμωρία , είτε γιατί της ήρθε , οπότε όλα γίνονται πιο δύσκολα.
Δουλειές και ειδικά το μασάζ (κρατώ με τους αντίχειρες το αλυσιδάκι μην την ακουμπήσει παγωμένο)γίνονται πολύ πιο δύσκολα . Ταχυδακτυλουργός έγινα.
Στην αρχή ζορίστηκα πολύ με την κατ ουσία φυλάκιση που με έχει . Το ξεπερνώ όμως γιατί ξέρω ότι αυτό είναι το τίμημα για να την υπηρετώ . Κάθε φορά που βλέπω την Θεά να μπαίνει και πέφτω στις μπότες ή τις γόβες της φιλώντα τις, λέω μέσα μου , τι μαλακίες σκεφτόμουν για την χαμένη ανεξαρτησία...
Ζω στον παράδεισο και γκρινιζω !
Πραγματικά ότι τιμωρία και να μου βάλει , λίγο θάναι , έτσι αγνώμων που είμαι.