Η παρακάτω ιστορία είναι φανταστική και αποτελεί την πρώτη μου προσπάθεια στη συγγραφική
Αν σας αρέσει θα συνεχίσω περιμένω σχόλια.
Σελίδα 363 άσκηση 2 και άσκηση 3 να τις διαβάσετε καλά και όποιος θέλει εργασία να έρθει στο γραφείο μου. Αυτό ήταν, άλλη μια διάλεξη είχε φτάσει στο τέλος της. Μάζεψα τις σημειώσεις μου και αποχώρησα από την αίθουσα μαζί με την υπόλοιπη παρέα μου. Όλοι ήταν ενθουσιασμένοι. Παρασκευή απόγευμα, έξω χαρά θεού και η παρέα μου θα συνέχιζε για σινεμά. Όλοι εκτός από έμενα. Τους το είχα ξεκαθαρίσει από την αρχή, δεν έχω όρεξη για εξόδους. Ο πρόσφατος χωρισμός μου με την Αθήνα μου είχε στοιχίσει πολύ, άλλωστε 4 χρόνια είναι μια μικρή ζωή. Χαιρέτησα και σιγά σιγά πηρά το λεωφορείο και κατευθύνθηκα προς το σπίτι. Ήμουν από επαρχία, αλλά ευτυχώς οι δικοί μου είχαν κάποια Α άνεση και μπορούσαν να με έχουν χωρίς να μου λείπει τίποτα. Μετά από αρκετή ώρα και πολύ περπάτημα κατάφερα τελικά να φτάσω σπίτι. Μπήκα μέσα πέταξα την τσάντα, έβγαλα τα παπούτσια και έπεσα στον καναπέ. Η ώρα ήταν ήδη 9. Φαγητό δεν υπήρχε και εγώ ήμουν μόνος μου στο σπίτι να κλαίω για την Αθήνα. Εκεί που ήμουν χαμένος στον κόσμο μου τα τελευταία ψήγματα εγωισμού που μου είχαν μείνει με ταρακούνησαν. Δεν γίνεται να κλαίω μια ζωή. Τέλος αυτό ήταν αυτή τη ζωή της και εγώ τη δίκια μου. Παρήγγειλα μια πίτσα και όσο περίμενα έκανα ένα μπάνιο. Πηρά την πίτσα μου και μπήκα στο face book, ήμουν αποφασισμένος σήμερα θα την έπεφτα σε ότι έβρισκα μπροστά μου και θα ξεχναγα την Αθήνα. Μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπαθείς και ξεμένοντας από φαι ήμουν απογοητευμένος. Η εγώ είχα να κάνω καιρό καμάκι η οι γυναίκες δεν με έβρισκαν ωραίο πια. Ψάχνοντας σε διάφορα προφίλ έπεσα πάνω σε μια κοπέλα και το ποντίκι μου έφυγε από τα χεριά. Την έλεγαν Μαρία. Ίσιο μαύρο μαλλί, καστανοπρασινο μάτι και ένα βλέμμα που σε καθήλωνε. Η φωτογραφία προφίλ της ήταν από γνωστό νυχτερινό διασκεδαστηριο. Η κοπέλα ήταν κανονικό «σκυλί του πολέμου». Δεν έχασα χρόνο και αμέσως έστειλα αίτημα φιλίας. Μέσα σε 5 λεπτά με είχε αποδεχτεί. Λέω εδώ είμαστε η τώρα η ποτέ. Της στέλνω μήνυμα και προς έκπληξη μου απάντησε. Ήταν πολύ φιλική και ευδιάθετη. Πιάσαμε για αρκετή ώρα την κουβέντα και μέσα από τη συζήτηση έμαθα ότι ήταν 20 χρονών και σπούδαζε σε κάποιο τει, ενώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα της έλεγα ποσό θεά ήταν και ότι οι άντρες θα έπεφταν στα πόδια της. Η ώρα είχε πάει 3 χωρίς να καταλάβω πως πέρασε.
-Βρε θεά πήγε 3 η ώρα και κλείνουν τα μάτια μου λέω να πάω για ύπνο
-Να πας να πας
-Μπορώ να σε προσκυνήσω πριν φύγω?
-Χαχαχαχχααχ άκου εδώ τι λέει! Πέσε στο πάτωμα και προσκύνα! Χαχαχαχαχχα
-Μάλιστα Μαρία!
-Χαχαχαχαχ γουστάρεις ε?
-Αμέ χαχαχαχαχ.
-Μμμ μάλιστα μάλιστα, θα τα πούμε καληνύχτα
Κλείνοντας τον υπολογιστή ένα τεράστιο χαμόγελο είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπο μου. Επιτέλους είπα επιτέλους! Πήγα στην κουζίνα για να πιο λίγο νερό και επιστρέφοντας πηρά το κινητό για να χαζέψω 5 λεπτά πριν κοιμηθώ. Κοιτάζοντας βλέπω ένα μήνυμα στο messenger του facebook. Μωρέ λες λέω από μέσα μου. Ανοίγοντας το μήνυμα μου έφυγε το κινητό από τα χεριά μου. Η Μαρία μου είχε στείλει μια φωτογραφία με την πατούσα της και το ακόλουθο μήνυμα. «Εάν πιστεύεις ότι αξίζεις να προσκυνήσεις αυτό που βλέπεις έχεις 10 λεπτά από τη στιγμή που θα ανοίξεις το μήνυμα για να τσακιστείς να μου φέρεις μια κάρτα cosmote για το κινητό μου. Εάν κατάλαβα λάθος και σε προσβάλει αυτό που λεω ζητώ συγγνώμη και δεν θέλω να ενοχληθούμε ξανά.» Σάστισα! Από τη μια ήθελα να την βρίσω τόσο πολύ και να την μπλοκάρω και από την άλλη τα χεριά μου δεν μπορούσαν να το κάνουν. Σε δευτερόλεπτα ντύθηκα και ήμουν στο δρόμο τρέχοντας για το κεντρικό περίπτερο στην πλατεία κοντά στο σπίτι μου. Τα λεπτά κυλούσαν και ήξερα ότι είχα μόνο μια ευκαιρία. Δεν κατάλαβα για πότε πήρα την κάρτα και για πότε πληκτρολόγησα τον κωδικό. Τα χέρια μου έτρεμαν, η κάρδια μου χτυπάτε δυνατά και η ανάσα μου ήταν γρήγορη. Σε λίγα λεπτά το κινητό δονήθηκε. Ήξερα πως ήταν η Μαρία. « Βλέπω είσαι υπάκουος και μου αρέσει. Από εδώ και περά μου ανήκεις κοροϊδάκι. Θα σου αδειάσω ότι έχεις και δεν έχεις για αυτό ετοιμάσου για μεγάλες στιγμές δόξας. Περίμενε μήνυμα μου και μην διανοηθείς να με ενοχλήσεις!! Αντίο μαλάκα! Καθόμουν μέσα στη μέση της πλατειάς 3 και το χάραμα διαβάζοντας αυτό το μήνυμα από μια κοπέλα που δεν ήξερα καν και ο πούτσος μου βάραγε μετάνοιες για χάρη της. Κουρασμένος και χωρίς μυαλό πλέον στο κεφάλι μου κατευθύνθηκα προς το σπίτι μου.
Συνεχίζεται…..