Άντε σήμερα θα σας εξομολογηθώ άλλη μια ιστορία που με είχε κάνει τότε να καρδιοχτηπήσω τόσο άσχημα που κόντεψα να πάθω καρδιακό επεισόδιο. Αυτή την φορά έχει να κάνει με ένα άλλο σπόρ που είχα παλαιότερα το upskirt!
Eν έτη 1999-2000 πιτσιρικάς εγώ όταν δεν υπήρχαν ακόμη καν κινητά με κάμερες η υπολογιστές σε κάθε χέρι και σπίτι και άρα ούτε τσοντοsait για ιδέες , είχα επινοήσει ο ανώμαλος παναθεμά με τρόπο να βλέπω κάτω απο τις φούστες. Είχα αποκτήσει θυμάμαι μια ωραία και μικρή handycam κάμερα mini dv που μου την είχαν κάνει δώρο οι γονείς μου. Την εφαρμόζω που λέτε σε ένα άσχετο κουτί μέσα με μια τρύπα στο επάνω μέρος για να βλέπει μόνο ο φακός, και μια τρύπα στα πλαινά για την διαχείριση των λειτουργιών της, όλη αυτή η πατέντα σε μια ωραία χάρτινη σακούλα επώνυμων καταστημάτων για το ξεκάρφωμα και για να έχει το απαραίτητο άνοιγμα στο επάνω μέρος χωρίς να γίνεται αντιληπτή. Τα 2 σχοινάκια της (τα χερούλια) παίζαν το ρόλο του άνοιξε κλείσε και την ρυθμιση του ύψους της σακούλας στα επίμαχα σημεία, ήταν πολύ καλή φάση.
Ξεκινάω...
Εκτός το ότι το είχα ξεσκίσει το κέντρο της πόλης τα καλοκαίρια με άσκοπες περπατητές βόλτες και γεμίζοντας άφθονο υλικό προς prive fap fap
, βρέθηκα μια εκ των ημερών σε μια έκθεση. Ρυθμίζω το όπλο του εγκλήματος και βούρ μέσα για το κυνήγι της αμαρτίας. Η βόλτα πήγαινε πολύ καλά και είχα τραβήξει άφθονο και καλό hd υλικό μιας και ήταν καλοκαίρι και φορούσαν οι περισσότερες φούστες, ώσπου σε κάποια φάση εκεί που τραβάω μια πολύ ωραία καύλα με κοντή φουστίτσα που χάζευε το κορίτσι κάποιο περίπτερο της εκθέσεως αισθάνομαι ένα χέρι στον ώμο μου. Γυρίζω να δω ποιός είναι και ω θεέ μου βλέπω έναν σεκιουριτά της εκθέσεως να μου λέει <<συγνώμη κύριε μπορείτε λίγο να με ακολουθήσετε;>>
Παιδιά μόνο που δεν έπαθα καρδιακή προσβολή, λέω τώρα την γαμήσαμε για τα καλά.
Λέω και καλά με άνετο ύφος <<ναι παρακαλώ τι θέλετε;>>
Μου λέει: Ελάτε λίγο μαζί μου στο γραφείο.
Εγώ: Μάλιστα γιατί όχι αλλά τι συμβαίνει;
Αυτός: Θα σας πω εκεί!
Ωχ λέω ρε πούστη μου την γάμησα για τα καλά.
Με οδηγεί στο γραφείο των σεκιούριτι εγώ έχω αλλάξει 10 χρώματα. τρέμω ολόκληρος και μου λέει κάτσε λίγο εδώ. Κοντοστέκεται και με κοιτάει σαν βόδι μερικά δευτερόλεπτα και μου λέει:
Δεν με θυμάσαι ρε μικρέ;
Λέω όχι...
Και μου θυμίζει ότι είναι ένας γείτονας απο την παλιά μου γειτονιά που με ήξερε απο μικρό παιδί και τα σχετικά και ερωτήσεις σχετικά με το τι κάνει ο πατέρας σου, που μένετε τώρα και διάφορα τέτοια. Επίσης παρατήρησε το ότι έγινα σαν πανί και του είπα
ότι μάλλον απο την ζέστη και τον πολύ κόσμο... Μου έδωσε να πιω ένα νερό να ηρεμήσω και τους σχετικούς χαιρετισμούς προς τον πατέρα μου κ.τ.λ.. Προσπάθησα να το παίξω όσο πιο φυσιολογικός μπορούσα.
Όταν αποχαιρετηθήκαμε και έφυγα τρέμαν ακόμη τα γόνατα μου απο την αδρεναλίνη. Άλλο υλικό εκείνη την ημέρα δεν τράβηξα... Πήγα σπίτι και απόλαυσα το υλικό και έλεγα απο μέσα μου <<ούτε στον παπά μεγάλε φθηνά την γλύτωσες>>...