ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΤΑΙ... ΠΟΛΥ

[PTRS]

Μια υγρή φθινοπωρινή βραδιά, πολλά χρόνια πριν, συνέβη ένα από τα πιο συναρπαστικά γεγονότα της σεξουαλικής μου ζωής.  Με την τότε κοπέλα μου είμασταν μαζί περί τους τρείς μήνες βρισκόμασταν στο σπίτι της και ετοιμαζόμασταν για βραδυνή έξοδο με φίλους. Εγώ περίπου 25 και αυτή 22 ή 23. Ήταν μελαχρινή, περίπου 1.72 μ. , μάλλον ζουμερή, την εποχή μάλιστα που περιγράφω είχε βάλει μερικά επιπλέον κιλά, τα οποία και  αποτέλεσαν την αιτία του επεισοδίου που θα σας περιγράψω.

Τη συγκεκριμένη παρέα την ψιλοβαριόμουν αλλά ήταν δικοί της φίλοι και έπρεπε να πάμε. Internet δεν υπήρχε ακόμη και η εποχή απαιτούσε και βραδυνές εξόδους. Εγώ -για να είμαι απόλυτα ειλικρινής- ήθελα να κάτσω μέσα, να παίξω ένα καινούργιο παιχνίδι στο PC και το πολύ πολύ να έριχνα και ένα φυστίκι, έτσι για την υποχρέωση. Ως γνωστόν όμως σε αυτή τη ζωή δεν έρχονται τα πράγματα όπως θέλεις. Ή μήπως έρχονται?

Εγώ –όπως όλως περιέργως συμβαίνει στους άντρες- είχα κάνει ντουζ, είχα ντυθεί, έβαλα λίγο τζελ στα μαλλιά και περίμενα. Η – ας την πούμε Μαρία – αφού έκανε μισή ώρα αφρόλουτρο, έφτιαξε μαλλί, βάφτηκε και ετοιμάστηκε να βάλει τα ρούχα της εξόδου. Αφού της είχα κάνει δέκα παρατηρήσεις για την ώρα, φόρεσε μια ελαστική μπλούζα με πούλιες και πήγε να μπει στο παντελόνι. Το παντελόνι ήταν σφιχτό και έμπαινε με δυσκολία, ενώ όταν έφτασε πάνω από τους μηρούς και κάτω από το γλουτό (μπούτια και πωπός αντίστοιχα) το κρέας μαζεύτηκε με τρόπο που μου φάνηκε αστείος. Τότε ήμουν μικρός και δεν είχα ούτε εμπειρία ούτε μυαλό. Γέλασα αυθόρμητα και μάλιστα με τρόπο επιδεικτικό.

Αυτό ήταν. Το πρόσωπό της σκοτείνιασε και αν κάποτε στη ζωή μου μπορώ να πω ότι είδα μάτια να βγάζουν σπίθες ήταν εκείνη ακριβώς η ώρα. Έβγαλε το παντελόνι, το πέταξε με δύναμη και κινήθηκε σβέλτα προς το μέρος μου. Είμαι 1.84 και 95 κιλά, έχω βρεθεί εν μέσω γηπεδικών επεισοδίων, ανάμεσα σε πυροβολισμούς αστυνομικών και ληστών, αλλά εκείνη τη στιγμή πάγωσε όχι μόνο το χαμόγελο μου αλλά όλο μου το σώμα. Έφαγα ένα χαστούκι τόσο δυνατό που ζαλίστηκα.
«Ξέρεις ότι έχω θέμα με τα κιλά μου και δεν το σέβεσαι.»
«Συγνώμη» ψέλισσα.
«Αυτό θα λυθεί τώρα, μια και καλή» συνέχισε.
Έφαγα και το δέυτερο χαστούκι, με άρπαξε από τα μαλλιά και με έριξε κάτω.
«Τι κάνεις, έισαι καλά?» πρόλαβα να ξεστομίσω.
«Είμαι άσχημα και εσύ θα γίνεις χειρότερα» απάντησε και έφερε το γυμνό πόδι της στον λαιμό μου. Γενικά έχω ένα σχετικό φετίχ με τα γυναικεία πόδια, αλλά εκείνη την ώρα μου είχε φύγει η μαγκιά.
«Γιατί ρε γέλασες? Σου φάνηκε αστείος ο κώλος μου? Όταν γαμάς σου φαίνεται ωραίος όμως, έ?» Ούρλιαξε στα μούτρα μου.
Δεν τόλμησα να μιλήσω γιατί θεώρησα ότι έπαθε κάποιου είδους αμόκ. Γύρισε απότομα και πρόταξε την κωλάρα της στο πρόσωπό μου.
«Φίλησέ τον, ΤΩΡΑ»
Άγγιξα τα χείλη μου στον πωπό της θεωρώντας ότι έτσι θα ηρεμούσε. Αμ δε...

[PTRS]

συνέχεια...

Ξαναγύρισε με λύσσα και με ξαναχαστούκισε.
«Αυτό το λες φιλί? Βάλε και γλώσσα ρε αλήτη» ήταν εκτός εαυτού.
Μου έστρεψε ξανά τα οπίσθια και τα έφερε μπροστά μου. Αυτή τη φορά τον φίλησα κανονικά.
Γύρισε με ένα σαρδόνιο χαμόγελο.
«Μήπως είσαι χαζός? Τι δεν καταλαβαίνεις? Θα μου φιλήσεις την κωλάρα και θα το εννοείς.»
Αν και σε κάποιους θα φανεί παράξενο –όχι όμως σ΄εσάς που βρίσκεστε στο συγκεκριμένο φόρουμ- κάτι άρχισε να σαλεύει στο παντελόνι μου. Πάρα ταύτα μάζεψα τα τελευταία ψήγματα αξιοπρέπειας και είπα
«Εντάξει είσαι τώρα? Να πηγαίνουμε σιγά σιγά γιατί αργήσαμε»
Έχω κάνει άπειρα λάθη στη ζωή μου με γυνάικες και τα περισσότερα τα έχω πληρώσει. Αυτό δεν ήταν ένα από αυτά.
Ήταν η σειρά της να γελάσει.¨
«Όχι τόσο εύκολα PTRS»
Με βούτηξε από το πουκάμισο –που θυμάμαι ότι ήταν δικό της δώρο- και με έσυρε στον καναπέ. Έκατσα μουρμουρίζοντας κάτι για τσαλάκωμα. Το επόμενο δευτερόλεπτο έπεσε πάνω μου με μια γροθιά στον ώμο και ανεβαίνοντας στον καναπέ με κλώτσησε στο στήθος.
«Στο πάτωμα ρε. Εκεί είναι η θέση σου»
«Μωρό μου ηρέμησε» για να ανεβαίνει πάνω στον καναπέ της φαινόταν ότι ότι η κατάσταση είναι σοβαρή. Μπορεί να σας φαίνεται αστείο -τώρα κι εμένα μου φαίνεται- αλλά  για ένα κορίτσι που μέχρι τότε η παρατηρήσεις της ήταν, για τα ποτά εκτός σουβέρ και τα πόδια πάνω στο τραπεζάκι, φαινόταν ότι μάλλον είχε ζοριστεί.
Έκατσα λοιπόν οκλαδόν στο πάτωμα με αυτή μπροστά μου, ξυπόλητη με το δαντελένιο εσώρουχο και την μπλούζα με τις πούλιες. Εκείνη την ώρα, σκεφτόμουν ότι έπρεπε να την ηρεμήσω με κάθε τρόπο, γιατί δεν είχα ξαναδεί γυναίκα σε τόσο έξαλλη κατάσταση (είπαμε ότι ήμουν μικρός τότε).
«Νομίζεις ότι είσαι καλύτερος από μένα? Νομίζεις ότι είμαι ευκολάκι? Πως τολμάς να γελάς μαζί μου?» αυτά ήταν όσα συγκράτησα, από τα πολλά που είπε. Κατά τη διάρκεια του μονολόγου της μου έριχνε και ελάφρές κλωτσιές.
Κανονικά έπρεπε να πω ότι συμπεριφέρθηκα ανώριμα και ότι φυσικά και την θεωρούσα όχι μόνο ισάξια μου αλλά και ανώτερη. Είπαμε όμως ότι τότε ήμουν νέος και από το στόμα μου βγήκαν αυτά που μου ήρθαν πρώτα: 
«Δεν έχει σημασία τι νομίζω και γελάω όποτε θέλω»
«Κι εγώ νομίζω ότι θα σου βγει ξυνό το γέλιο» και με έσπρωξε πίσω με το πόδι της.
 «Ούτε τα πόδια μου δεν είσαι άξιος να φιλήσεις ρε, κατάλαβες?» και μου άπλωσε την πατουσάρα της μπροστά στο πρόσωπο. Νούμερο 39-40, μάλλον πλατύ, με μακριά δάχτυλα. Κατά τη διάρκεια του σεξ μέχρι τότε, τα έφερνα μπροστά μου και μερικές φορές τα φιλούσα. Όμως τώρα η κατάσταση ήταν διαφορετική και ήδη είχα υποστεί ανατομική αλλαγή. Όταν το κατάλαβε –δεν ήταν και δύσκολο- ήμουν πλέον στο έλεός της.

συνεχίζεται   

[facestanding]

Φαίνεται να αποκτά ωραίο ενδιαφέρον η συνέχεια!

[PTRS]

«Γουστάρεις πόδια ρε? Το κατάλαβε η φίλη μου η Ρένα όταν καθόμασταν στην καφετέρια και χάζευες τα πόδια μας» έσκυψε πάνω μου και με κοίταξε με μοχθηρία. Ήταν αλήθεια ότι κοίταζα αλλά ήμουν σίγουρος ότι ήμουν διακριτικός. Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη, είχα κοκκινήσει και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.
 «Και το χειρότερο ήταν που σε δικαιολόγησα και μόνο τρελλή δεν την έβγαλα. Που να ‘ξερα η χαζή...» συνέχισε.

Φάνηκε να ηρεμεί λίγο, με χάιδεψε με το πέλμα της, μου έδωσε ένα ελαφρύ μπατσάκι στο μάγουλο και έκατσε σταυροπόδι στον καναπέ.
«πλησίασε» είπε μετά από μερικά βασανιστικά δευτερόλεπτα.
Επέλεξα να καλψω τα 1-2 μέτρα που μας χώριζαν με ένα ημιόρθιο ημιγονατιστό στυλ, που θεώρησα ότι συνδύαζε –έστω και ελάχιστη- αξιοπρέπεια με ταπεινοφροσύνη και μετάνοια. Η αλήθεια είναι αν αποπειραθώ να το κάνω σήμερα θα πάθω κάκωση στους μισούς μύες του σώματός μου. Όσο και να βοηθούσε στην περιγραφή της ιστορίας πρέπει να πω ότι δεν σύρθηκα (ή είμαστε άντρες ή δεν είμαστε) ή τουλάχιστον όχι ακόμη...


συνεχίζεται (αν θέλετε φυσικά)

[Passenger]

Εννοείται συνέχισε!

[PTRS]

συνέχεια...

Με αργό τρόπο σήκωσε το πόδι της και το έφερε στο ύψος του προσώπου μου.
«Φίλησέ το πόδι μου» είπε με σταθερή φωνή.
Δεν αρνούμαι ότι ήθελα όχι απλώς να τα φιλήσω αλλά να κάτσω εκεί και να ασχολούμαι μόνο με αυτά. Όμως ήμουν μεγαλύτερος σε ηλικία ώστε να ντρέπομαι να το κάνω αυτό σε ένα –όπως μέχρι τότε νόμιζα- σχεδόν άβγαλτο κοριτσάκι. Επιπλέον πάντα είχα μια αίσθηση ανωτερότητας στις μέχρι τότε σχέσεις μου, καθώς ή εμφάνισή μου ήταν συμπαθεστάτη (τουλάχιστον) και επιπλέον δεν αντιμετώπιζα προβλήματα στο να τις κάνω να αισθάνονται ευχάριστα στο κρεββάτι.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών, ήταν να πιάσω το πόδι της και να δώσω ένα φιλάκι στο πάνω μέρος του ποδιού ( το ξέρω ότι νοερά με μουτζώνετε, αλλά προς υπεράσπιση μου και εγώ αισθάνθηκα ξενέρωτος ακρίβώς το ίδιο δευτερόλεπτο).

«Είμαστε ΟΚ τώρα και πρέπει να φύγουμε» είπα, με βαριά καρδιά γιατί πέταγα μια τέτοια ευκαιρία στα σκουπίδια.
«Ελά εδώ ρε μούργο» μου είπε γατζώνοντας το σβέρκο μου με τα πόδια της και τραβώντας με κοντά της «μου αρέσει που κρατάς χαρακτήρα» συνέχισε χαμογελώντας ευοίωνα για πρώτη φορά μετά από το ξέσπασμά της. Τέλος συναγερμού σκέφτηκα, αλλά αυτό κράτησε ελάχιστα δευτερόλεπτα, γιατί αμέσως το πρόσωπό της σοβάρεψε.

Συνεχίζεται...

[PTRS]

...συνέχεια

«Λοιπόν, άκουσε τι θα γίνει:» είπε αποφασιστικά. «Μου αξίζει ένα καλό γλύψιμο ΠΑΝΤΟΥ. Μετά θα αποφασίσω τι θα γίνει.»
Αυτή τη φορά αποφάσισα ότι θα έπαιζα το παιχνίδι της όσο άβολο κι αν το θεωρούσα για την αξιοπρέπειά μου. Πήρα θέση λοιπόν, στα γόνατα και πάω να της βγάλω το βρακάκι.
«Με τα δόντια» είπε, κοιτάζοντάς με ειρωνικά. Κανένα πρόβλημα δεν υπήρχε, καθώς ήδη το ήξερα το κόλπο. Το βούτηξα λίγο λίγο από τις πλευρές και σε μερικά δευτερόλεπτα το είχα βγάλει. Ξεκίνησα να φιλάω λίγο πάνω από τα γόνατα και να σέρνω τη γλώσσα μου στο εσωτερικό των μηρών κινούμενος προς τα πάνω.
«Ξεκίνα από χαμηλά» με πρόσταξε «αφού σου αρέσει». Βούτηξα το δεξί της πόδι και το φίλησα στην πάνω πλευρά. Συνέχισα με ελαφρά φιλάκια ως την περιοχή του εσωτερικού αστραγάλου. Σήκωσε το αριστερό της πόδι και μου βούτηξε τη μύτη με τα δύο μεγάλα δάχτυλα. «Γλύψε ρε, μη φοβάσαι» είπε γελώντας. Έκατσε πίσω νωχελικά και μου μόστραρισε την δεξιά πατουσάρα της μέσα στη μούρη. Δίστασα λίγο για το πέλμα, αλλά μετά σκέφτηκα ότι ήδη είχε κάνει μπάνιο και ξυπόλητη είχε κάνει λίγα βήματα σε ένα πεντακάθαρο δωμάτιο (Ναι, εκτός από τα θετικά που περιγράφω, ήταν και καλή νοικοκυρά). Επιπλέον το πέλμα είναι και το μέρος του γυναικείου ποδιού που με εξιτάρει.
Ήδη όμως έγραψα πολλά για να δικαιολογήσω μια απόφαση που είχα ήδη πάρει.

Άρχισα να γλύφω επιφυλακτικά στην αρχή και με ενθουσιασμό στη συνέχεια. Αφού της έγλυψα την καμάρα και τη φτέρνα, έπιασα ένα ένα τα δάχτυλά της και έφερα τα δάχτυλά της στο στόμα μου. Ήταν βαμένα σε ένα χρώμα σκούρο κόκκινο, πιθανόν να ήταν βυσινί.

«Ωραίο νύχι,» σχολιάσα. «ελπίζω να μην ξεβάφει, ή τουλάχιστον αν ξεβάψει να μην έχει βαριά χημικά το βερνίκι»  συνέχισα προσπαθώντας να το παίξω άνετος.
 «Αν ξεβάψει είναι η ευκαιρία σου να μάθεις να βάφεις νύχια» ανταπάντησε. «Τώρα σκάσε και γλύφε...» και μετά από μια μικρή παύση τέλειωσε την πρόταση «...δουλάκο». Ταυτόχρονα έσκασε στα γέλια και μου έτριψε και την αριστερή πατούσα της στο πρόσωπο.

Περιτό να σας πω ότι μου είχε γίνει κάγκελο. Το κακό ήταν ότι φορούσα ένα τζιν το οποίο είχε φουσκώσει και άρχισε να με πιέζει ενοχλητικά. Και τα δύο έγιναν αντιληπτά από την Μαρία «Σήκω βγάλε το παντελόνι και το πουκάμισο και ξανακάτσε» (γιατί πλέον δεν ζητούσε, αλλά διέταζε) και σηκώθηκε πηγαίνοντας στο τηλέφωνο.

Συνεχίζεται (αλλά για τους ανυπόμονους θα κάνω σπόιλερ, καθώς δεν κάλεσε κανέναν. Και μεταξύ μας -από την μέχρι τώρα εμπειρία μου- οι γυναίκες δεν μοιράζονται ούτε τον πυρετό τους με άλλες γυναίκες)

[PTRS]

«Ρένα δεν θα καταφέρουμε να έρθουμε απόψε γιατί προέκυψε κάτι έκτακτο. Θα τα πούμε αύριο.»
Έκλεισε το τηλέφωνο και αφού πήρε μια μεγάλη πετσέτα μπάνιου πλησίασε προς το μέρος μου, βγάζοντας τη μπλούζα με τις πούλιες.
«Κανόνισε να περάσω καλά απόψε, γιατί θα με κανεις να θυμώσω πολύ».
Θεώρησα ότι είχαμε περάσει τις στιγμές έντασης και προσπάθησα να χαριτολογήσω
«Γιατί αλλιώς θα με πλακώσεις στα χαστούκια?» είπα χαμογελόντας.΄
Ξεκαρδίστηκε και μου χάρισε το όμορφο γαργαριστό γέλιο της που την έκανε να μοιάζει τόσο παιδούλα.
«Ακριβώς» δήλωσε σταματώντας απότομα το γέλιο. Και θεώρησε μάλιστα σωστό να μου ρίξει και μια ξεγυρισμένη, υποθέτω για προκαταβολή.
Ήμουν σε μάλλον αξιολύπητη κατάσταση, φορώντας μόνο ένα  μποξεράκι με τον Ντόναλντ Ντακ, και αισθανόμουν περισσότερο σοκαρισμένος παρά εξιταρισμένος.

Βρεθήκαμε  λοιπόν αντικρυστά, αλλά καθόλου ισότιμα, η Μαρία καθισμένη γυμνή στον καναπέ (στον οποίο είχε τοποθετήσει επιμελώς την πετσέτα) και εγώ μισό μέτρο μακριά της, καθιστός στο χαλί.

«Αντε λοιπόν, τι κάθεσαι?» είπε προτείνοντας το πόδι της προς το μέρος μου. Αφού έδωσα μερικά φιλάκια στα νυχάκια της, ξεκίνησα το κυρίως έργο μου. Άρχισα να γλύφω από την πάνω μεριά των δαχτύλων και συνέχισα από την κάτω. Το σαγόνι μου ήταν στη φτέρνα της, η γλώσσα μου στην καμάρα της η μύτη μου λίγο κάτω από τα δάχτυλά της και εγώ την έβλεπα πάνω ή και ανάμεσα από αυτά. Ήταν φανερό ότι το απολάμβανε. Είχε αφεθεί πίσω, με μισοκλεισμένα μάτια, με τα οποία -όταν τα άνοιγε- με κοίταζε ή χαμογελαστά ή – το πιθανότερο- ειρωνικά και με τα χέρια πάνω στην πλάτη του καναπέ.
Πήρα το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού της στο στόμα μου και την έκουσα να βαριανασένει. Άρχισε να χαιδεύει το στήθος της ελαφρά στην αρχή και μετά πιο έντονα. Θεώρησα ότι επιτελούσα το έργο μου σωστά, γιατί όχι μόνο αναστέναζε, αλλά και κατέβασε το ένα χέρι της χαμηλότερα.
«Τι μου κάνεις παλιομαλάκα?» κατάφερε να πει, την ώρα που έφερνα ένα ένα τα υπόλοιπα δαχτυλάκια της (μάλλον δαχτυλάρες) στο στόμα μου. Όπως φάινεται ισχύει ότι αν κάτι το κάνεις με κέφι το κάνεις καλά. Και εκείνη την ώρα έιχα μεγάλη διάθεση. Πλέον άρχισε να χαιδεύεται και την ρώτησα μήπως ήθελε να συνεχίσω το γλέιψιμο στο μουνάκι της.
 
Εκείνο το βράδυ έμαθα πολλά πράγματα. Ένα από αυτά είναι να μην διακόπτεις κάτι που κάνεις επιτυχημένα. Το κατάλαβα με άσχημο τρόπο, όταν σταμάτησε αυτό που έκανε, κούνησε το κεφάλι της  μουρμουρίζοντας «όχι ρε πούστη», όπως κάνουμε στο γήπεδο όταν ο επιθετικός της ομάδας μας χάνει άχαστο γκολ πάνω στη γραμμή στο ντέρμπι με τον αιώνιο αντίπαλο (με συγχωρείτε για την γλαφυρή περιγραφή αλλά ήθελα να είμαι όσο παραστατικός γίνεται) και μου τράβηξε άλλο ένα χαστούκι.
«Σου είπε κανείς να σταματήσεις?» ξανααγρίεψε. Πλέον τα είχα χαμένα.
«Συνέχισε αυτό που έκανες» είπε και έχωσε δύο τρία δάχτυλα από το πόδι της στο στόμα μου. Δεν συνέχισα τα λάθη. Από εκείνο το σημείο και μετά εκτελούσα εντολές.

Συνεχίζεται ... 

[Patousofilos]

Υπέροχη ιστορία!!

Περιμένουμε με αγωνία τη συνέχεια!!

[PTRS]

Συνέχεια και (ίσως) τέλος?

Κοιτάζοντάς με πλαγίως, να έχω τρεις από τις δαχτυλάρες της μέσα στο στόμα μου, άρχισε πάλι να χαϊδεύεται. Όσο πλησίαζε στην κορύφωση, τόσο ανεξέλεγκτα έκαναν βόλτες τα δαχτυλά της στον ουρανίσκο, πάνω και κάτω από τη γλώσσα. Μάλιστα πρέπει με το νύχι της να μου προκάλεσε μια αμυχή (όχι βαθιά αλλά για αρκετές μέρες ενοχλητική).

Σήκωσε και το άλλο πόδι (αν θυμάμαι καλά –που θυμάμαι- το δεξί) και άνοιξε τα δάχτυλά της λέγοντας:
«θέλω να δω τη γλώσσα σου ανάμεσα στα δάχτυλά μου» είπε ασθμαίνοντας.
Δεν έχασα στιγμή. Ξεκίνησα με αργές κινήσεις να περνάω τη γλώσσα μου ανάμεσα στα χωρίσματα. Όλη αυτή η κατάσταση προκάλεσε μια από τις εντυπωσιακότερες στύσεις της ζωής μου. Είχε βγει εκτός μπόξερ και είχε φτάσει στον αφαλό. Για να μην δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις όταν είσαι 25 και χωρίς κοιλάρα, το κεφάλι (το κάτω) φτάνει ψηλά χωρίς να πρόκειται για βόα (σαν τάξη μεγέθους, μετρούμενο από την ίδια κοπέλα σε ανάλογη κατοπινή περίπτωση, έφτανε τους 17-18 πόντους).

«Μμμμμμμμμ» μουρμούρισε ευχαριστημένη τόσο για το θέαμα της γλώσσας όσο και της πούτσας. «Παίξε κι εσύ» ψιθύρισε, επιταχύνοντας τις κινήσεις του χεριού της. Άρχισε να δαγκώνει το κάτω χείλος της και να λυγίζει το κορμί της. Έβγαλε ένα μουγκρητό, μάζεψε απότομα το πόδι της και στάθηκε ακίνητη, σε εμβρυακή κατάσταση.
Πέρασαν περίπου 15-20 δευτερόλεπτα και γύρισε προς το μέρος μου.
 
«Αμάν, τι ήταν αυτό!» μονολόγησε. Γύρισε λίγο να με κοιτάξει χαμηλά και ρώτησε μάλλον αφελώς:
«Εσύ τίποτα?»
«Εεεμ, όχι» απάντησα. Τι να έλεγα? Αφενός δεν πρόλαβα και από την άλλη δεν μου άρεσε να την παίζω όταν έχω μπροστά μου μια γυναικάρα. Ήθελα πολύ να της τον καρφώσω αλλά με πρόφτασε.
«Άσε με λίγη ώρα να ηρεμήσω και τα λέμε» είπε και μετά από 1-2 λεπτά αφού τεντώθηκε σηκώθηκε και έφυγε για το μπάνιο, αφήνοντάς με μόνο, παρέα με την πονεμένη μου στύση.


Ότι συνέβη στη συνέχεια της βραδυάς ήταν μάλλον φυσιολογικό και δεν αφορά το παρόν φόρουμ, αλλά ποιητική αδεία, σκέφτομαι να επικολλήσω ένα άλλο συμβάν με τη συγκεκριμένη κοπέλα που αν και πιο ταιριαστό απέχει χρονικά.

 Σε λίγες μέρες πιθανόν να επανέλθω. Προς το παρόν σας ευχαριστώ που μοιραστήκατε την εμπειρία μου, που υπομείνατε τυχόν συντακτικά ή ορθογραφικά λάθη και για τα ευγενικά σας σχόλια.

[Patousofilos]

Ωραίος!!