Δούλα για σπίτι

[geogou]

Η Κυρία του, του το είχε πει από το προηγούμενο βράδυ: «Αύριο το πρωί θα πας στην αδερφή μου. Χρειάζεται να κάνεις ορισμένες δουλειές στο σπίτι. Θα είσαι τύπος και υπογραμμός, όπως είσαι με μένα και καλύτερος. Αν με ντροπιάσεις, θα σε λιώσω. Και μετά θα σε διώξω. Συνεννοηθήκαμε;».
«Μάλιστα Κυρία», απάντησε.

Ήταν πολύ όμορφη η Κυρία, αλλά όταν γινόταν σκληρή ήταν ομορφότερη. Την γνώρισε πριν από έναν μήνα σε ένα μπαράκι. Ηταν μια γυναίκα με επιβλητική ομορφιά, πάνω από 1,70 αδύνατη περίπου στα εξήντα κιλά, μελαχρινή με πλούσια μακριά μαλλιά , όμορφο πλούσιο μπούστο και με μια καταπληκτική αδυναμία στα λεπτά , ψηλά τακούνια και στα μαύρα βαμμένα νύχια.

Εκείνη τον κατάλαβε τι μέρος του λόγου ήταν όταν τον είδε, από το διπλανό τραπέζι να κοιτάζει επίμονα τα πόδια της: Τις μακριές δεμένες γάμπες, τα τέλεια ολόλευκα δάχτυλα, που κατέληγαν στα πανάκριβα ψηλοτάκουνα Λουμποτιέν. Πέρασε από μπροστά του, τον κοιταξε κατάματα και κατευθύνθηκε στις τουαλέτες. Σε δυο λεπτά έφτασε κι αυτός: «Θες να γίνεις ο μαλάκας για τον οποίο θα λέω στις φίλες μου:, ήταν η μόνη κουβέντα που του είπε. «Θέλω» απάντησε κι εκείνος.

Από το πρώτο ίδιο εκείνο βράδυ έβαλε τους κανόνες. Τον οδήγησε σπίτι της κι εκεί τον μαστίγωσε μέχρι που λιποθύμησε, με ένα χοντρό κομμάτι λάστιχο ποτίσματος. Τον χτυπούσε όπου έβρισκε: στην πλάτη, στον κόλο, στο πρόσωπο, στην κοιλιά. Τον συνέφερε και τον μαστίγωσε ξανά μέχρι που ξαναλιποθύμησε. Τον συνέφερε για δεύτερη φορά και μετά τον γάμισε σκληρά. Είχε την αρχή πως πρέπει να φέρνεσαι με την απόλυτη σκληρότητα από την πρώτη στιγμή. «Έτσι ο άλλος ξέρει τι τον περιμένει. Αν μείνει, μένει για πάντα. Αν φύγει, δεν χάνεις τον χρόνο σου», του είχε πει.

Αλλά περισσότερο από όλα του άρεσε σε Αυτήν ο τρόπος που τον ταπείνωνε δημόσια. Όταν έβγαιναν έξω, δεν παράγγελνε ποτέ ο ίδιος. Παράγγελνε εκείνη για λογαριασμό του. Κάποιες φορές, όταν έβγαινε με τις φίλες της τον έπαιρνε μαζί της, «για τα θελήματα», όπως έλεγε. Καθόταν σε διαφορετικό τραπέζι από Εκείνη και τις φίλες της. Ξαφνικά τον φώναζε με ένα χτύπημα των δαχτύλων, ή απλώς καλώντας τον με το δάχτυλο και τον έστελνε για να πάρει τσιγάρα στο περίπτερο γι αυτήν ή για τις φίλες της. ή όταν τον πήγαινε να του ψωνίσει εσώρουχα –γιατί ξέχασαν να σας πω ότι στο σπίτι κυκλοφορούσε μόνο με γυναικεία εσώρουχα. Του έπαιρνε δυο τρία ακριβά, σε καλά μαγαζιά, για να απολαμβάνει κυρίως το βλέμμα των έκπληκτων πωλητριών και τα κρυφογελάκια τους. Αλλά αυτά που φορούσε συνήθως στο σπίτι, ήταν κάτι απλές γυναικείες κιλότες από τη λαική. Της άρεσε να του το λέει κιόλας: «Σιγά μην σου φοράμε και μεταξωτά. Για κιλότες είσαι και πολύ σου είναι».

Στο σπίτι έκανε όλες τις δουλειές αυτός, φυσικά. Τα πάντα. Αλλά από μίαν άποψη αποδείχτηκε λαχείο γιατί ήξερε να μαγειρεύει και πολύ καλά. Είχε λάβει μέρος μια φορά και στο Master Chef, είχε φτάσει μέχρι τα ημιτελικά. Αυτό το είχε εκτιμήσει δεόντως και το μοσχάρι ταρτάρ που τις έφτιαχνε ήταν το μόνο που την έκανε μερικές φορές να μαλακώνει.

Την αδερφή της την είχε δει μια φορά την περασμένη εβδομάδα. Η Κυρία του τον παίνευε για το ταρτάρ του και εκείνη είχε έρθει για να τον γνωρίσει από κοντά. Αποδείχτηκε εξ ίσου διεστραμμένη με την αδερφή της. Εκείνο το βράδυ θα το θυμόταν για όλη του την ζωή. Οι δυο αδερφές έπαιξαν ένα παιχνίδι. Κατούρησαν σε δυο ποτήρια κι εκείνος έπρεπε να ανακαλύψει ποιο κάτουρο ήταν της Κυρίας του. Μία στις δύο πιθανότητες είχε και απέτυχε –τόσο μαλάκας. Η Κυρά του έγινε έξαλλη. Τον σακάτεψε ξανά με το χοντρό λάστιχο ποτίσματος, ενώ η αδερφή της κυλιόταν στο πάτωμα από τα γέλια καθώς εκείνος ούρλιαζε.

(Συνεχίζεται)

[koke]

συνεχισε την απλα

[amkfootlover]

H λεπτομέρεια του ταρταρ με έκανε να κλαψω!  εκπληκτική πάντως....

[geogou]

Αυτές οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν πικάντικες τις ιστορίες

[mic]

Γαμιστερη! Συγγραφέας είσαι;

[geogou]

χαχαχα. Όχι αλλά θέλω να γίνω.

[geogou]

Το επόμενο πρωί σηκώθηκε όπως πάντα στις 6.00. Η Κυρία του θα σηκωνόταν μία ώρα αργότερα για την δουλειά της, ήταν διευθύντρια σε ένα κεντρικό υποκατάστημα της Τράπεζας Πειραιώς. Είχε την φήμη πολύ σκληρού στελέχους. Σκύλα αληθινή. Η ηδονή της ήταν όταν έφτανε η ώρα που ανακοίνωνε σε κάποιον φουκαρά ότι το αίτημά του για ρύθμιση δεν γινόταν δεκτό και ότι η Τράπεζα κινεί τις διαδικασίες για να του πάρουν το σπίτι, ή την επιχείρηση. Η στιγμή που ο άνθρωπος απέναντί της κέρωνε και έβαζε τα κλάματα την είχε κάνει να χύσει δεκάδες φορές.
Πολύ συχνά, στις συνεστιάσεις που έκανε με τις φίλες της, διηγιόταν την μέρα της. Μια φορά διηγιόταν πως είχε πει ευθέως σε κάποιον ότι θα εξέταζε ξανά το αίτημά του αν την παρακαλούσε γονατιστός. «Τι θα έκανες για να σώσεις το σπίτι σου» είχε πει σε έναν χοντρό μεσήλικα ιδιωτικό υπάλληλο που είχε μείνει άνεργος.
«Ό,τι θέλετε, ό,τι μου πείτε». 
«Έλα, λοιπόν, παρακάλεσε με. Παρακάλα για να σου δώσω παράταση. Ικέτεψε στα γόνατα. Παρακάλα. Παρακάλα. Στα γόνατα…», διηγιόταν γελώντας το ίδιο βράδυ στις φίλες της. «Έπρεπε να τον δείτε», έλεγε λιγωμένη από τα γέλια. «Με εκείνη την χοντρή ηλίθια μούρη να με κοιτάζει με τα κουταβίσια μάτια του βουρκωμένα και να λέει: σας παρακαλώ Κυρία διευθυντρια, σας παρακαλώ, λυπηθείτε με λυπηθείτε τα παιδιά μου….». Και δώστου τα κακαριστά γέλια.

Ο δούλος τα θυμόταν όλα αυτά σχεδόν κάθε πρωί, λες και ήταν ένα απαραίτητο τελετουργικό της προετοιμασίας που έκανε. Σηκώθηκε κι έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο του. Έβγαλε τα ρούχα του (η Κυρία του απαιτούσε να είναι πάντα γυμνός μέσα στο σπίτι, όταν έκανε δουλειές) και ξεκίνησε να ετοιμάζει το πρωινό της. Δύο αυγά μάτια, τοποθετημένα πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί, με δυο φέτες μπέικον και τέσσερα ντοματίνια για συνοδεία. Ένα ποτήρι φρεσκοστυμένο χυμό πορτοκάλι. Δύο φέτες αλειμμένες με βούτυρο και μαρμελάδα πορτοκάλι που είχε φτιάξει ο ίδιος. Και φυσικά, διπλό εσπρέσο. Όλα ήταν έτοιμα στις 7 παρά πέντε. Τακτοποίησε προσεκτικά τα μαχαιροπίρουνα και τα σερβίτσια και περίμενε στην άκρη.

Πέντε λεπτά αργότερα, στις 7.00 άκουσε το ξυπνητήρι να χτυπάει. Κι άρχισε το τελετουργικό. Ο δούλος τσακίστηκε να πάει στην τουαλέτα. Ξάπλωσε μπρούμυτα στο πλάι της λεκάνης, δίπλα στο καλάθι, με το κεφάλι να ακουμπά στο πάτωμα και ις παλάμες, ανοιχτές να κοιτάνε το ταβάνι. Περίμενε. Στα δύο περίπου λεπτά άκουσε το σύρσιμο από τις παντόφλες της. Εκείνη μπήκε μέσα, και στάθηκε μπροστά μου: «τσακίσου μούλε» είπε απλά. Ο Δούλος έβγαλε το κιλοτάκι της και το άφησε στην άκρη. Εκείνη άφησε το χρυσοκίτρινο ρυάκι της να πέφτει στην τουαλέτα σιγομουρμουρίζοντας. Ο δούλος αναρωτιόταν μέσα του: «Πώς θα θέλει σήμερα να καθαρίσει το μουνάκι της, με τη γλώσσα μου ή με χαρτί;». Η απορία του λύθηκε σε λίγα δευτερόλεπτα:

«Έλα εδώ μούλε. Σε προτιμώ απο το κωλόχαρτο» είπε αυστηρά και άνοιξε τα πόδια της αποκαλύπτοντας ένα μουνάκι που γυάλιζε απο τα ούρα. «Έλα μούλε, σύρσου.  Έλα στην Κυρία σου να την καθαρίσεις…». Ο δούλος πλησίασε σε απόσταση αναπνοής το ροδαλό μουνάκι και άρχισα να το γλείφει και να ρουφά τις σταγονίτσες απο το πρωϊνό Της νέκταρ: «Έτσι μωρή σκύλα. Έτσι μωρή δούλα. Έτσι μωρή βρώμα: Χαχαχα για κωλόχαρτο και για σερβιέτα κάνεις μωρή καργιόλα» είπε και συμπλήρωσε: «Βρήκες την θέση που είσαι άξιος…». Κάποιες φορές την έγλειφε με τόση αφοσίωση γύρω γύρω στο μουνάκι της ρουφώντας τα πάντα, ενώ Εκείνη τον είχε εγκλωβισμένο ανάμεσα στα γυμνασμένα της πόδια υγρή απο τον ερεθισμό. Αναστέναζε και τον έσφιγγε πάνω στο λαχταριστό της μουνάκι: «Γλύψε με γαμιόλη... Έτσι φάτα όλα...», του έλεγε πριν τελειώσει σε μια θάλασσα υγρών πάνω στην γλώσσα του.
Αλλά τούτη την φορά κράτησε για μερικά δευτερόλεπτα. Τον κλώτσησε με το πόδι και τον έριξε κάτω. Μπήκε στη ντουζιέρα και έκανε ένα γρήγορο ντους, ενώ εκείνος καθάριζε την τουαλέτα. Όταν βγήκε, τσακίστηκε να την σκουπίσει με μια μεγάλη χνουδωτή πετσέτα. Γονάτισε να τις σκουπίσει τα πόδια και να την βοηθήσει να φορέσει τα παντοφλάκια της και μετά το μαλακό μπουρνούζι. Εκείνη βγήκε από το μπάνιο κι εκείνος την ακολούθησε σέρνοντας. Του είχε απαγορέψει να περπατάει έστω και στα τέσσερα. Μόνο να σέρνεται ήταν επιτρεπτό.

(συνεχίζεται)

[koke]

η στιγμη στην Τραπεζα ηταν ολα τα λεφτα......απλα υπερτατη ταπεινωση του χοντρου

[Patousofilos]

Πολύ ωραία ιστορία!!

[geogou]

Έτσι, σέρνοντας πίσω από την Κυρά του και τις τακουνάτες παντόφλες Της, την ακολούθησε στην τραπεζαρία. Εκείνη κάθισε και άρχισε να τρώει, ξεφυλλίζοντας ένα περιοδικό που ήταν δίπλα στα πιάτα. Εκείνος στεκόταν πίσω Της, έτοιμος να Τις γεμίσει το ποτήρι νερό, ή να τσακιστεί να ικανοποιήσει κάποια επιθυμία Της. Όταν κάποια στιγμή η κυρά του τελικά τελείωσε το πρωινό Της, είχε μείνει ένα αυγό και μια φέτα μαρμελάδα. Όπως γινόταν συνήθως κάθε φορά που δεν είχε πολλή όρεξη, πήρε το πιάτο πέταξε στο πάτωμα το αυγό και την φέτα με την μαρμελάδα κι έφτυσε δυο τρεις φορές πάνω τους. «Έχεις την άδεια μου να πάρεις κι εσύ πρωινό», του είπε. Και λέγοντας αυτά απλώθηκε αναπαυτικά στην καρέκλα Της, έκανε σταυροπόδι, άναψε τσιγάρο και περίμενε χαμογελώντας σαρδόνια.

Ο δούλος αμέσως ξάπλωσε στο πάτωμα και σούρνοντας πλησίασε στα εδέσματα. Ο κρόκος είχε σπάσει και είχε αρχίσει να κυλάει στο πάτωμα. Έφαγε με το στόμα το ασπράδι, έγλυψε από το πάτωμα τον λιωμένο κρόκο ανακατεμένο με τις φτυσιές της Κυράς του και μετά, αφού έφαγε και την φέτα, έγλυψε από το πάτωμα όλα τα υπολείμματα. Σάλια, μαρμελάδες, ψίχουλα. Τα πάντα. Μετά σήκωσε το κεφάλι και περίμενε με το στόμα ανοιχτό. Η Κυρία του ήπιε τις δυο τελευταίες γουλιές καφέ, τις έφερε έναν δυο γύρους στο στόμα της και τις έφτυσε στο στόμα του δούλου Της.
"Έλα δεν έχεις παράπονο, ήπιες και τον καφέ σου", τον ειρωνεύτηκε. «Σας ευχαριστώ πολύ Κυρία», απάντησε ταπεινά και σύρθηκε προς τα πίσω για να τις κάνει χώρο να περάσει.

Με τον ίδιο τρόπο που έφτασαν στην τραπεζαρία, με τον ίδιο πήγαν ξανα στην κρεβατοκάμαρα. Μπροστά αυτή, πίσω εκείνος σερνάμενος. Ήταν η ώρα που θα την βοηθούσε να ντυθεί, μια από τις αγαπημένες του ασχολίες καθώς θα έβλεπε γυμνή την Θεά του. Εκείνη έφτασε στην ντουλάπα Της, την άνοιξε και κοίταξε τα ρούχα Της. Διάλεξε ένα κλασικό μαύρο ταγιέρ, με μεταξωτή, λευκή μπλούζα, τόσο λεπτή που ήταν σχεδόν διάφανη και τα άπλωσε όλα στο κρεβάτι. Ύστερα έβγαλε ένα ζευγάρι κόκκινα εσώρουχα και τα άπλωσε κι αυτά. Φορούσε πάντα κόκκινα ή έντονα χρωματιστά εσώρουχα, σε συνδυασμό με την λεπτή μεταξωτή μπλούζα γνωρίζοντας καλά πόσο θα αποπροσανατόλιζε τους πελάτες της η διαφάνειά τους. Τέλος διάλεξε τις κάλτσες που θα φορούσε, τις κόκκινες ζαρτιέρες κι ένα ζευγάρι μαύρα μποτάκια, με μυτερά τακούνια. Ύστερα, κροτάλισε τα δάχτυλά Της.

Ο μούλος σηκώθηκε κι έπιασε με προσοχή το μαλακό μπουρνούζι, που φορούσε όλη αυτή την ώρα η Κυρά του. Την βοήθησε να το βγάλει και το άφησε προσεχτικά στο κρεβάτι. Για άλλη μια φορά κόπηκε η ανάσα του στην θέα του άψογου γυμνασμένου κορμιού της: στους τέλειους γλουτούς, στις φιλήδονες γάμπες, στο άψογο λευκό κουτεπιέ, με τα αλαβάστρινα δαχτυλάκια, στην δεμένη μέση, στην φαρδιά πλάτη. Κι από μπροστά το άτριχο μουνάκι, που τόσες φορές είχε δει να στάζει από καύλα και ακόμα περισσότερες είχε υπηρετήσει, καθαρίζοντάς το: από κάτουρα, τους δικούς της γλυκούς χυμούς, αλλά και από το σπέρμα των γαμιάδων της. Και πάνω απ όλα το απίστευτο στήθος της. Γεμάτο. Βαρύ, αλλά στητό. Άσπρο, με σκούρες μακριές θηλές.

(Εκείνες οι θηλές τον είχαν στοιχειώσει. Κάποτε κατέληξαν άσχημα γι αυτόν. Μια φορά είχε τολμήσει να τις ακουμπήσει, δήθεν τυχαία, ενώ τις φορούσε το σουτιέν. Εκείνη σκοτείνιασε και γύρισε μην τολμώντας να πιστέψει τι έκανε. Σήκωσε το χέρι της και τον χαστούκισε μια φορά, με τόση δύναμη ώστε έπεσε κάτω: «Τι έκανες ρε μούλε, πως τόλμησες ρε σκουπίδι να με αγγίξεις; Για σένα τα έχω νομίζεις ρε ξεφτυλισμένε. Θα σε λιώσω». Τον έπιασε από το μαλλί και τον έστησε στα γόνατα. Άρχισε να τον χαστουκίζει, μία με την παλάμη Της μία με την ανάστροφη του χεριού Της. Φορούσε ένα μεγάλο χρυσό δαχτυλίδι BYZANCE από τον ΖΟLΟΤΑS με διπλά ρουμπίνια επάνω, ένα ροζ κι ένα γαλάζιο. Κόστιζε 10 χιλιάδες ευρώ και ήταν δώρο ενός πελάτη της που τον είχε εξυπηρετήσει με ένα δάνειο. Τον χτυπούσε τόσο δυνατά που οι πέτρες ξεκόλλησαν, αλλά ήταν τόσο λυσσασμένη που δεν σταμάτησε ούτε τότε. Τα χτυπήματα του έσκισαν τα χείλια, και του άνοιξαν την μύτη. Λυσσασμένη άρχισε να τον κλωτσάει όπου έβρισκε: Στην κοιλιά, στο πρόσωπο, στα αρχίδια. Και ούρλιαζε: «Μούλε, σκουπίδι, τι έκανες; Πως τόλμησες να με αγγίξεις με τα βρωμόχερά σου ρε τσόλι, ρε σίχαμα. Θα σε λιώσω. Τον έδειρε τόσο άσχημα που το πρόσωπο του πρήστηκε για μέρες. Εκείνη είχε ιδρώσει τόσο πολύ που αναγκάστηκε να μπει και πάλι για να κάνει ντους και τελικά ντύθηκε μόνη της, αφού εκείνος στεκόταν αιμόφυρτος στο πάτωμα και βογγούσε…).

(συνεχίζεται)

[geogou]

Είχε ξεχαστεί αναθυμούμενος την σοκαριστική εκείνη μέρα. Από τη νιρβάνα του τον έβγαλε η Κυρά του, που γύρισε εκνευρισμένη και τον χαστούκισε: «Τι έπαθες; Θα περιμένω πολύ να μου κουμπώσεις το σουτιέν, ηλίθιε;».
«Συγνώμη Κυρία», τις είπε. Αμέσως έπιασε την κόπιτσα και την κούμπωσε, ενώ εκείνη τοπθέτησε το πλούσιο στήθος καλύτερα μέσα στο σουτιέν. Ύστερα γονάτισε και τις φόρεσε την δαντελένια κιλότα, φτάνοντας σε απόσταση αναπνοής από το μυρωδάτο, ροδαλό μουνάκι της που μοσχοβολούσε. Ίσα που κρατήθηκε να μην το φιλήσει –γεγονός που σίγουρα θα προκαλούσε την έκρηξη της κυράς του.

Μετά εκείνη κάθισε στο κρεβάτι και τον περίμενε να τις φορέσει τις κάλτσες. Ο μούλος γονάτισε μπροστά της, έβγαλε τις τακουνάτες παντόφλες και πέρασε με προσοχή, απαλά, πρώτα την μία και ύστερα την άλλη κάλτσα στα θεσπέσια πόδια της. Τις έστρωσε όμορφα και περίμενε. Εκείνη επιθεώρησε το αποτέλεσμα και του έγνεψε να συνεχίσει ικανοποιημένη. Μόνον τότε πήρε τις καλτσοδέτες και τις κούμπωσε πάνω στις κάλτσες και το εσώρουχο.

Είχε έρθει η σειρά να τις φορέσει την φούστα. Εκείνη στάθηκε και πάλι όρθια και σήκωσε το ένα πόδι, ενώ ακουμπούσε το χέρι Της στο κεφάλι του δούλου Της για να διατηρήσει την ισορροπία Της. Εκείνος, πάντα γονατιστός, πέρασε την φούστα από το ένα πόδι και μετά περίμενε να σηκώσει η Κυρά του και το άλλο. Τελικά την πέρασε και από τα δύο πόδια και άρχισε να την σηκώνει προς τα πάνω, χωρίς ωστόσο ο ίδιος να σηκωθεί κι αυτός. Τελικά η κυρά Του γύρισε για να μπορέσει να την κουμπώσει και να τραβήξει το φερμουάρ. 

Η κυρά του ξανακάθισε τότε για να τις φορέσει τα παπούτσια. Ο μούλος πήγε στην ντουλάπα, την άνοιξε και κοίταξε ερωτηματικά την Αφέντρα του. «Τα μαύρα μποτάκια», του είπε ξερά εκείνη. Ο δούλος τα πήρε, με το στόμα και περπατώντας στα 4 σαν σκύλος τα έφερε και τα απίθωσε μπροστά της.
«Τα έχεις γυαλίσει καλά;» τον ρώτησε
«Μάλιστα Κυρία»
«Και τις σόλες;»
«Μάλιστα Κυρία»
Η Κυρία του απαιτούσε πάντα τα παπούτσια της να είναι άριστα γυαλισμένα. Όχι μόνο από πάνω αλλά και στις σόλες. Κάθε φορά που επέστρεφε σπίτι, πριν ακόμα τα βγάλει, ο δούλος γονάτιζε μπροστά της και τα γυάλιζε με την γλώσσα του. Έγλυφε και τις σόλες και δεν ήταν λίγες οι φορές που η Κυρά του, για να σπάσει πλάκα, φρόντιζε να πατάει πάνω σε σκατά σκύλων. Διασκέδαζε να τον βλέπει να γλύφει τα σκυλόσκατα χωρίς να τολμά να αντιδράσει.

Τις φόρεσε τα μποτάκια, και πλέον είχε απομείνει μόνον το μεταξωτό διάφανο πουκάμισο. Ο δούλος σηκώθηκε το ξεκρέμασε από την κρεμάστρα και το πέρασε στα χέρια της Κυράς του. Ύστερα άρχισε να κουμπώνει τα κουμπιά ένα ένα. Όταν τελείωσε έκανε μερικά βήματα πίσω ενώ εκείνη στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη για να τσεκάρει το αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά ήταν ικανοποιημένη.

Πριν φύγει από το σπίτι γύρισε και του είπε:
«Συμμάζεψε γρήγορα την κουζίνα και τα πιατικά και στις δέκα να είσαι στο σπίτι της αδερφής μου. Θα την υπακούς όπως εμενα και καλύτερα. Τις έχω δώσει απεριόριστα δικαιώματα πάνω σου. Αυτό σημαίνει πως αν γουστάρει μπορεί να σε επιστρέψει σε μένα σακατεμένο. Και πίστεψέ με θα το κάνει αν δεν είσαι αρκετά υπάκουος…».

Ο δούλος δεν μπορούσε να ξέρει τότε πόσο προφητικά θα αποδεικνύονταν αυτά τα λόγια…

[Patousofilos]

Μπράβο!!

Συνέχισε!!

[geogou]

Όταν άκουσε την πόρτα να κλείνει ο δούλος ξεκίνησε να συμμαζεύει τα πράγματα στο δωμάτιο της Κυράς του, που όπως πάντα ήταν ανάστατο. Στο πάτωμα ήταν πεταμένη η κιλότα της και σκορπισμένα δεξιά κι αριστερά τα ρούχα που φορούσε χτες. Τα μάζεψε όλα και κοντοστάθηκε για λίγο στην μεταξωτή, ροζ κιλότα. Την πήρε στο χέρι του. Την άγγιξε απαλά, την χάιδεψε και την έφερε κοντά στην μύτη του. Μύριζε έντονα μουνίλα και κάτουρα. Λίγο πιο κάτω στο σημείο που η κιλότα συναντιέται με τον κόλο υπήρχε μια σκούρα καφετιά σκιά. Ο δούλος την έτριψε στο πρόσωπό του και, με τα μάτια κλειστά, ρούφηξε τα τρία αρώματα: μουνίλα, κατρουλίλα και σκατίλα.

Ένιωσε το πέος του να μεγαλώνει. Για έναν παράξενο λόγο, η Κυρά του, αν και πραγματική σκύλα, δεν του είχε κλειδώσει ποτέ τον πούτσο. Τον άφηνε να εκτονώνεται όποτε ήθελε, αλλά ήταν και φορές που τις άρεσε να τον υποχρεώνει στην βασανιστική κατάσταση να μπορεί να τον παίξει, αλλά να του είναι απαγορευμένο. Τις άρεσε η ιδέα ότι όλο αυτό θα προέκυπτε από μια εκούσια απόφαση.
«Θα σε μαστιγώνω όσο συχνά θέλω εγώ, όσο δυνατά θέλω εγώ και για όση ώρα θέλω εγώ…», του είχε πει την πρώτη φορά που τον μαστίγωσε. «Θα χύνεις όποτε θέλω εγώ, όπως θέλω εγώ, όσο συχνά θέλω εγώ…», του είχε πει την πρώτη φορά που του επέτρεψε να χύσει. Φυσικά, και τα δύο αυτά τηρήθηκαν απαρέγκλιτα. Ο κίνδυνος να τον διώξει ήταν μεγάλος κι ο μούλος προτιμούσε να πεθανει παρά να χάσει την όμορφη Κυρά του.

Βγήκε από την ονειροπώλησή του ξαφνικά και μάζεψε τα υπόλοιπα πράγματα, ξέροντας πως δεν έπρεπε να αργήσει. Στις 10 ακριβώς έπρεπε να είναι στο σπίτι της Κυρίας Στέλλας, της αδερφής της Κυράς του. Ήξερε ότι η τιμωρία για κάθε λεπτό αργοπορίας θα ήταν ένα μαστίγωμα και ήδη ένιωθε την πλάτη του να καίει. Συμμάζεψε και την τραπεζαρία, έπλυνε τα πιάτα και ντύθηκε για να φύγει…

Το σπίτι της Κυρίας Στέλλας ήταν στην Φιλοθέη. Μία ανακαινισμένη μονοκατοικία 150 τ.μ. σε ένα οικόπεδο σχεδόν ένα στρέμμα με μεγάλο κήπο. Ο μούλος άνοιξε την αυλόπορτα και περπάτησε πάνω στον διάδρομο που έκοβε στην μέση το περιποιημένο γρασίδι. Αριστερά του εκτεινόταν μια μεγάλη πισίνα, στην άκρη της οποίας ήταν το τζακούζι. Δεξιά ήταν διάσπαρτοι οι καλοσχηματισμένοι βραχόκηποι και δύο κηπουροί περιποιόντουσαν τα λουλούδια.

Ο μούλος συνέχισε τον δρόμο του μέχρι που έφτασε στην είσοδο του σπιτιού. Χτύπησε το κουδούνι διακριτικά, μία φορά και αμέσως γονάτισε μπροστά στο μικρό χαλάκι της εισόδου. Ούτε δέκα δευτερόλεπτα αργότερα, μια υπηρέτρια άνοιξε την πόρτα.
«Α, εσύ είσαι», είπε η υπηρέτρια. «Κυρία, ήρθε ο δούλος της αδερφής σας…».
«Στείλτον μέσα», απάντησε μια βαριά βραχνή φωνή.
«Τσακίσου πέρνα μέσα. Όπως είσαι, στα τέσσερα» του είπε η υπηρέτρια με σκληρή φωνή.

Ο μούλος προχώρησε στα τέσσερα βιαστικά, αλλά μόλις μπήκε στο σπίτι κοντοστάθηκε. Δεν ήξερε προς τα πού να κατευθυνθεί. Έκανε να σηκώσει το κεφάλι για να μιλήσει στην υπηρέτρια, αλλά δέχτηκε μια κλωτσιά από εκείνη που τον βρήκε στον κρόταφο: «εδώ μέσα δεν θα σηκώνεις το κεφάλι σου, αν θες να το κρατήσεις στην θέση του. Θα το έχεις χαμηλά, ένα με το πάτωμα. Κατάλαβες;»
«Μάλιστα»
«Ωραία. Θα σε πάω τώρα στην Κυρία Στέλλα. Όταν πει να παρουσιαστείς μπροστά της θα την πλησιάσεις σούρνοντας με τα χέρια ανεστραμμένα να κοιτάνε το ταβάνι και θα φιλήσεις την άκρη του φουστανιού Της. Μόνο την άκρη, τίποτα άλλο. Στην συνέχεια με το βλέμμα μπροστά σου -ούτε πάνω ούτε κάτω, μπροστά σου- θα απλώσεις τα χέρια με την παλάμη να κοιτά προς τα πάνω, σε στάση ικετευτική και θα πεις: Αφέντρα Στέλλα Σας ικετεύω να με αποδεχτείτε για δούλο Σας. Κατάλαβες;».
«Μάλιστα»
«Ωραία! Και τώρα ακολούθησε με και να περπατάς γρήγορα».

Η υπηρέτρια κινήθηκε προς τα δεξιά με τον δούλο πίσω της να τρέχει να την προλάβει. Καθώς κινιόταν, με την άκρη του ματιού σχημάτιζε άποψη για τον χώρο και τα έπιπλα. Πέρασαν στο χολ, από το οποίο αριστερά και δεξιά άνοιγαν νέοι διάδρομοι. Πρόλαβε και είδε για λίγο το μπάνιο, που ήταν πολυτελέστατο, με μαρμάρινα είδη υγιεινής. Κατέληξαν στο σαλόνι. Εκεί η υπηρέτρια κοντοστάθηκε. Σταμάτησε κι εκείνος. Η υπηρέτρια γονάτισε κι αυτή ακούμπησε το μέτωπο της στο πάτωμα και είπε:
«Προσκυνώ το μεγαλείο Σας Κυρία. Σας έφερα τον δούλο της αδερφής Σας».
«Να παρουσιαστεί μπροστά μου».

Η υπηρέτρια σηκώθηκε κι έκανε νόημα στον δούλο. Αυτός ξεκίνησε να σέρνεται στο πάτωμα, με τα χέρια ανεστραμμένα, όπως ακριβώς του είχε πει η υπηρέτρια. Ήταν μια απόσταση περίπου 15 μέτρων μέχρι να πλησιάσει την Αφέντρα Στέλλα που καθόταν σε μια μπερζέρα. Έφτασε σε απόσταση αναπνοής από αυτήν και περίμενε. Εκείνη τότε μετακίνησε ελαφρά το δεξί της πόδι. Ο μούλος ακολούθησε το θρόισμα που έκανε το φουστάνι πάνω στο πόδι της Αφέντρας Στέλλας, έπιασε την άκρη του φουστανιού της και με σεβασμό, πολύ απαλά και προσεχτικά την έφερε στα χείλη του. Αμέσως σύρθηκε λίγο πίσω, άπλωσε τα χέρια σε στάση ικετευτική και είπε: «Αφέντρα Στέλλα Σας ικετεύω να με αποδεχτείτε για δούλο Σας». 

[geogou]

Η Κυρία Στέλλα έμεινε σιωπηλή για λίγα δευτερόλεπτα. Ύστερα είπε απλά: «Ζήτησα από την αδερφή μου να έρθεις γιατί σε χρειάζομαι το απόγευμα που θα έρθει μια φίλη μου για να μας διασκεδάσεις. Αλλά μιας και ήρθες τόσο νωρίς κάπου πρέπει να φανείς χρήσιμος. Θα αναλάβεις λοιπόν να πλύνεις τα εσώρουχά μου και να γυαλίσεις τα παπούτσια μου. Όλα τα παπούτσια μου. Θα τα καθαρίσεις με τη γλώσσα, από πάνω, από κάτω τις σόλες, θα πάρεις τσιμπούκι τα τακούνια και θα τα καθαρίσεις με τη γλώσσα κι από μέσα. Ύστερα θα πας να καθαρίσεις καλά την τουαλέτα, να λάμπει. Και τέλος θα πλύνεις στο χέρι όλα τα εσώρουχά μου. Αν μείνω ευχαριστημένη θα σε μαστιγώσω 30 φορές. Αν δεν μείνω ευχαριστημένη, θα σε μαστιγώσω μέχρι να σου ξεκολλήσω το δέρμα από τα κόκκαλα».

Ο δούλος ανατρίχιασε στην κουβέντα αυτή. Ήξερα καλά πως η Κυρία Στέλλα ήταν αληθινή σκύλα. Μικρή είχε πέσει θυμα βιασμού από δυο Αλβανούς που δούλευαν στο κτήμα του πατέρα της. Από τότε μισούσε τους άντρες παθολογικά. Όταν το κατήγγειλε στον πατέρα της και τους έπιασαν δεν τους πήγαν στην Αστυνομία. Το θέμα λύθηκε απο τους άντρες της οικογένειας και την ίδια.
Ήταν καλοκαίρι. Όταν τους έφεραν διέταξε να τους δέσουν, ολόγυμνους, ανάσκελα στο χώμα σε δυο πασάλους, μπηγμένους στην μέση του κτήματος, σε ένα σημείο που το έλουζε ο ήλιος όλη μέρα. Πήγε και φόρεσε την παντελόνα ιππασίας και τις ιππικές της μπότες. Διάλεξε τον αγαπημενο της χοντρο βούρδουλα, ειδικά κατασκευασμένο γι αυτήν απο διπλή περιπεπλεγμένη βοϊδόπουτσα.
Τους μαστίγωνε η ίδια όλη μέρα. Μία τον έναν, μία τον άλλον. Τα χτυπήματα έπεφταν βροχή και ούτε που την ένοιαζε που τους έδερνε. Στο πρόσωπο, στο στήθος και κυρίως στο πέος. Εκείνοι ούρλιαζαν και στριφογύριζαν, κάτι που έκανε ακόμα πιο επίπονη την διαδικασία γι αυτούς, αφού η πλάτη τους τριβόταν στο χώμα. Η νεαρή Κυρία συνειδητοποίησε ξαφνικά πως όλο αυτό που συνέβαινε την είχε κάνει να υγρανθεί χωρίς να το καταλάβει. Για μια στιγμή μονάχα σταμάτησε να τους δέρνει και άρχισε να χαϊδεύεται. Κατέβασε την παντελόνα της, κατέβασε την κιλότα της στάθηκε πάνω απο το πρόσωπό τους και άρχισε να τρίβει την κλειτορίδα της: "Τολμήσατε να με αγγίξετε με τα βρωμόχερά σας ρε κωλοΑλβανοί; Τολμήσαμε να σηκώσετε τα βρωμόχερά σας πάνω μου; Αυτό το μουνί θέλατε να γαμίσετε, ρε μούλοι; Αυτό το μουνί τώρα θα σας γαμίσει". Και μετα λόγια αυτά έχυσε πάνω τους, σπαρταρώντας. Αμέσως μετά άρχισε να τους κατουράει.
Όλοι όσοι ήσαν στο κτήμα υποχρεώθηκαν να περάσουν και να τους κατουρήσουν. Η νεαρή Κυρία Στέλλα υποχρέωσε ακόμα και τις αδερφές τους, και τις μανάδες τους να περάσουν και να τους κατουρήσουν. Και όλη μέρα έτσι εξελισσόταν. Οι μόνες στιγμές που δεν τους μαστίγωνε ήταν όταν τους κατουρούσαν. Και οι μόνες στιγμές που δεν τους κατουρούσαν, όταν τους μαστίγωνε. Κάποια στιγμή όταν κουράστηκε, έφυγε. Έδωσε εντολή να μην τους λύσουν ποτέ. Και δυο μέρες μετά πέθαναν.

Ως φοιτήτρια ξεφτίλιζε τους συμφοιτητές της, αλλά και τους καθηγητές της που έτρεχαν σαν σκυλάκια πίσω της. Ήταν άλλωστε πολύ όμορφη. Σαρανταπέντε χρόνων, σχεδόν 1.80, μεγαλόσωμη, γεμάτη καμπύλες. Δεν ήταν χοντρή, αλλά δεν ήταν κι αδύνατη. Είχε πολύ όμορφο πρόσωπο, βαριά χέρια και γεμάτα δάχτυλα. Όταν σε χαστούκιζε, σού ξεκολλούσε το κεφάλι. Μεγάλα πόδια, φορούσε 41 νούμερο παπούτσι. Η μεγάλη της αδυναμία ήταν η κόρη της, που ήταν φοιτήτρια στην Αγγλία και λέγεται πως ήταν ίδια και χειρότερη από τη μάνα της.
«Η Έλενα», συνέχισε η Κυρία Στέλλα «θα ελέγχει τι κάνεις και θα είναι υπεύθυνη για την απόδοση σου. Αν δεν μείνω ευχαριστημένη θα τιμωρηθεί και αυτή. Να ξέρεις πως έχει και αυτή απεριόριστα δικαιώματα πάνω σου. Και μην έχεις αμφιβολίες ότι θα τα εξασκήσει…».
Και με τα λόγια αυτά αποχώρησε.

Μόλις η Κυρία Στέλλα βγηκε από το δωμάτιο η υπηρέτρια τον πλησίασε: «Για όλη την υπόλοιπη μέρα σήμερα, το όνομά σου θα είναι “μαλάκας”. Όταν εγώ ή η Κυρία Στέλλα φωνάζουμε: “Μαλάκα τσακίσου”, θα τσακίζεσαι, κατάλαβες»;
«Μάλιστα».
«Ωραία! Και τώρα προχώρα! Όπως είσαι. Σούρνωντας»! Ξεκίνησε αλλά κοντοστάθηκε πριν κανει μισό βήμα:
«Α, και κάτι ακόμα. Όσο θα σέρνεσαι η γλώσσα σου να είναι έξω. Θέλω να γλύφεις το πάτωμα εκεί που πατάω…».
Όπως ήρθαν στο δωμάτιο έτσι βγήκαν. Μπροστά αυτή, με τα τακούνια της να γρατσουνάνε το πάτωμα, πίσω της ο μαλακας να σέρνεται με την γλώσσα έξω να το γλύφει. Ευτυχώς ήταν καθαρό, η σκόνη ελάχιστη. Κάποιες φορές γύριζε να τον κοιτάξει, καθώς σερνόταν. Χαμογελούσε ικανοποιημένη που επιτέλους είχε κάποιον να τον ξεφτιλίζει. Ο μαλάκας σκέφτηκε με βεβαιότητα πως είχε ήδη υγρανθεί.

Η υπηρέτρια τον οδήγησε στο βεστιάριο. Ήταν ένα μεγάλο δωμάτιο που είχε αξιοποιηθεί για την πλούσια συλλογή ρούχων της Κυρίας Στέλλας. Όλος ο χώρος δεξιά και μπροστά ήταν γεμάτος από ρούχα. Είχε τόσα πολλά που ήταν αδύνατον να τα είχε φορέσει περισσότερο από μια δυο φορές το καθένα. Η υπηρέτρια τον οδήγησε αριστερά εκεί που ήταν η παπουτσοθήκη. Όταν την άνοιξε τον μαλάκα τον έπιασε πονοκέφαλος. Ήταν περισσότερα από 250 παπούτσια εκεί. Όλων των ειδών: Γόβες, πέδιλα, μποτακια, μπότες, αθλητικά, πλατφόρμες, σανδάλια, παντόφλες.

«Σε περιμένει πολλή δουλειά», του είπε η υπηρέτρια μειδιώντας. «Αλλά θα στην κάνω πιο ευχάριστη». Και με τα λόγια αυτά έπιασε μια γόβα, με πολύ μακρύ και ψιλό τακούνι. Του την έδωσε και του είπε ξερά: «γλύψε το τακούνι». Ο μαλάκας ξεκίνησε να την γλύφει από τη σόλα. Τότε η υπηρέτρια τον κλώτσησε στο κεφάλι, οργισμένη: «είπα γλύψε το τακούνι, μαλάκα»!
Η κλωτσιά ήταν τόσο δυνατή που του έφυγε η γόβα από το χέρι. Την έπιασε ξανά και ξεκίνησε να ρουφάει το τακούνι: «Έτσι, σαν πούτσα να το ρουφάς, σαν καβλί. Να το απολαμβάνεις» τον ειρωνευόταν η υπηρέτρια. Ύστερα από ένα λεπτό τον σταμάτησε:
«Η ώρα της ηδονής τελείωσε. Δώστην μου και γονάτισε». Ο μαλακας έκανε ότι του είπε.
«Άνοιξε τον κόλο σου, με τα χέρια σου». Ο μαλακας υπάκουσε στην χυδαία εντολή. Τότε εκείνη έπιασε την γοβα κι έχωσε το τακούνι στον κόλο του. Ο δούλος βόγγηξε: «Σκασμός», είπε η υπηρέτρια. «Άμα βογγάς έτσι, με ένα τακούνι στον κόλο, τί θα κάνεις όταν θα σε γαμίσει η Κυρία; Το τακούνι είναι για να μην ξεχαστείς και κάθεσαι. Όλες τις δουλειές θα τις κάνεις στα τέσσερα. Και τώρα ξεκίνα. Σε μια ώρα να έχεις τελειώσει…». Και με τα λόγια αυτά έφυγε, αφήνοντάς τον να χάσκει, τα 250 τακτοποιημένα παπούτσια…

Φυσικά ήξεραν και οι δύο πως ήταν αδύνατον να γυαλίσει –και μάλιστα με τον συγκεκριμένο τρόπο- 250 ζευγάρια παπούτσια σε μια ώρα. Και φυσικά ήξεραν και οι δύο πως όλο αυτό ήταν απλώς μια αφορμή για να τιμωρηθεί. Για να του γδάρουν το τομάρι…

[koke]

οσο παει γινεται κ πιο σκληρη η ιστορια σου......ειναι υπεροχη!!!