Aν είσαι τυχερός μπορεί να βρεις σε κάποιο session μιαν αληθινή Αφέντρα. Η οποία, εκτός απο το να σου πάρει τα λεφτά, θα ξέρει πως πρέπει να παρακαλέσεις, να ικετέψεις για ό,τι σου προσφέρει.
Να την παρακαλέσεις κλαίγοντας να σε φτύσει μέσα στο στόμα: "Σας ικετεύω Κυρία φτύστε με"
Να συρθείς στο πάτωμα, ούτε καν στα τέσσερα, για να γλύψεις τις σόλες Της. Γιατί δεν είσαι καν ζώο. Είσαι χειρότερο, είσαι σκουλήκι.
Να την ικετέψεις δακρυσμένος να σε κατουρήσει.
"Σας παρακαλώ, Κυρία κατουρήστε με",
Νομίζω επίσης πως τα όρια είναι για να ξεπερνώνται. Με εξαίρεση τα όρια που τίθενται για την σωματική βία, τα άλλα δεν υπάρχουν. Φυσικά θα πρέπει και η Κυρία να ξέρει πως να τα διαχειριστεί και εκεί ξεχωρίζει η "αφέντρα" της σειράς απο την "Κυρία".
Κάποια φορά, σε ένα session*, έτυχε να είναι στο "σπίτι" κι ένας φίλος της Κυρίας.
Θυμάμαι πως η Κυρία δεν με ρώτησε αν θέλω να συμμετάσχει.
Πριν ξεκινήσουμε με υποχρέωσε να του πάρω πίπα. Το έκανα. Του έγλειψα τα αρχίδια. Ύστερα Εκείνη γαμήθηκε μαζί του, με εμένα γονατιστό να βλέπω. Ο φίλος Της, πριν τελειώσει τραβήχτηκε και με έχυσε στο πρόσωπο. Ύστερα με υποχρέωσε να του τον καθαρίσω και μετά να καθαρίσω και το μουνί της Κυρίας. Κι όταν όλα αυτά τελείωσαν τότε η Κυρία ασχολήθηκε μαζί μου.
Φυσικά έπρεπε να την παρακαλέσω για όλα. Έπρεπε να την παρακαλέσω να φτύσει στο φαγητό μου. Συνηθως έπαιρνα μια μερίδα γύρο, απο ένα ψητοπωλείο στην Πλατεία Βικτωρίας που τις άρεσε κι Εκείνης. Κρατούσε τον περισσότερο κι έβαζε σε ένα μπολάκι σκύλου ένα μέρος για μένα. Δεν μπορούσα να φάω αν πρώτα δεν έφτυνε τρεις-τέσσερις φορές μέσα σε αυτόν.
Έπρεπε να την ικετέψω να με κατουρήσει. Μια φορά μου είχε πει πως δεν θα με κατούραγε αν δεν έβαζα τα κλαματα. "Παρακάλα ρε μούλε. Κλάψε, ρε σκουπίδι".
Πάσχιζα κάμποση ώρα, αλλά στο τέλος τα κατάφερα. Έκλαιγα και παρακάλαγα: "Σας παρακαλώ Κυρία, λυπηθείτε με. Κατουρήστε με...". Και μόνο τότε άνοιγε τα πόδια και μου πρόσφερε το νέκταρ Της.
Κι έπρεπε να την ευχαριστήσω όταν με κλωτσούσε κι όταν με χαστούκιζε. Πάντοτε με το ένα χέρι. Μία με την παλάμη και μία με την ανάστροφη, όπου συνήθως φορούσε ένα δαχτυλίδι που μου έσκιζε το μάγουλο. Δεν μπορώ να καταλάβω τις υρίες που σε σκαμπιλίζουν με τα δύο χέρια. Το χαστούκι με την αναστροφη του χεριού, ειδικά αν έχει και κάποιο χοντρό δαχτυλίδι είναι ΥΜΝΟΣ!
*με την συγκεκριμένη είχα κάνει πολλά session, οπότε με ήξερε καλά και απο πολλές απόψεις
** Με ρωτούν κάποιοι ποια είναι η Κυρία. Δυστυχώς έχω χάσει τα ίχνη Της. Μιλάμε για δεκαετία του 90, σχεόν 20 χρόνια πριν. Είχε ένα διαμέρισμα στην Καλλιθέα...
