Σε όλα υπάρχουν συνήθως όρια και δεν είναι μόνο αυτά της παρανομίας. Τα λέμε ηθικά, για χάρη ευκολίας, αλλά τελικά είναι κάτι περισσότερο. Και εξηγώ: Υπάρχουν καταστάσεις, που όταν κάποιος εστιάσει στο μικρό και αγνοήσει το μεγάλο, έχουμε πολλά να του καταλογίσουμε για τον χαρακτήρα του, την ωριμότητά του, την ανθρωπιά του, την πνευματική του κατάσταση, τα συμπλέγματά του, αναλόγως την περίπτωση.
Ας φέρω παραδείγματα:
Κάποιος διαπράττει μια μεγάλη αδικία και ο άλλος προσέχει το ντύσιμο αυτού που αδικεί.
Κάποια χαροπαλεύει και ο άλλος προσέχει τα ωραία της οπίσθια.
Κάποιος προσέφερε μια μεγάλη βοήθεια σε κάποιον που έμεινε να προσέχει μόνο κάτι ελκυστικό πάνω σ' αυτόν που τον βοήθησε.
Κάποιος 'πούλησε' τον καλύτερό του φίλο για μια σαχλαμάρα.
Κάποιος προσπέρασε με ευκολία αυτό που σημαίνει 'η Μάνα του' και είδε πάνω της την γκόμενα.
Φυσικά, ο κάποιος μπορεί να θέλει απλώς να προκαλέσει, να σπάσει πλάκα, κ.λπ. γι αυτό δεν στέκομαι στο συγκεκριμένο thread, αλλά μιλάω γενικά για τα όρια, που ο καθένας μας βάζει, ανάλογα με το πόσο του κόβει. Αυτά....