Ποίηση

[JamMasterJay]

In the event of my Demise
    Dedicated 2 those curious

In the event of my Demise
when my heart can beat no more
I Hope I Die For A Principle
Or A Belief that I had Lived 4
I will die Before My Time
Because I feel the shadow's Depth
So much I wanted 2 accomplish
Before I reached my Death
I have come 2 grips with the possibility
and wiped the last tear from My eyes
I Loved All who were Positive
In the event of my Demise .

[Nuda Veritas]

'Εχουνε όλα ειπωθεί εκατό φορές
Και μάλιστα καλύτερ' από μένα.
Αν λοιπόν γράφω στίχους
Είναι γιατί μ'αρέσει
Είναι γιατί μ'αρέσει
Είναι γιατί μ'αρέσει
Να μπαίνω στο ρουθούνι σας.

Boris Vian

[Nuda Veritas]

I AM NOT A MAN by Harold Norse

I am not a man.
I can't earn a living,buy new things for my family.I have acne and a small peter.

I am not a man.
I don't like football,boxing and cars.I like to express my feelings.I even like
to put my arm around my friend's shoulder.

I am not a man.
I won't play the role assigned to me-the role created by Madison Avenue,
Playboy,Hollywood and Oliver Cromwell.
Television does not dictate my behavior.

I am not a man.
Once when I shot a squirrel I swore that I would never kill again.
I gave up meat.The sight of blood makes me sick.I like flowers.

I am not a man.
I went to prison for resisting the draft.I do not fight when real men
beat me up and call me queer.I dislike violence.

I am not a man.I have never raped a woman.I don't hate blacks.
I don't get emotional when the flag is waved.
I do not think I should love America or leave it.I think I should laugh at it.

I am not a man.I have never had the clap.

I am not a man.Playboy is not my favourite magazine.

I am not a man.I cry when I'm unhappy.

I am not a man.I do not feel superior to women.

I am not a man.I don't wear a jockstrap.

I am not a man.I write poetry.

I am not a man.I meditate on peace and love.

I am not a man.I don't want to destroy you.

[Flying.High.Dead.Angel]

Μη μου μιλάς. Δεν σ’ ακούω. Δεν μπορώ. Έκλεισα τ’ αυτιά μου. Τα έκλεισα για να μην ακούω τίποτα. Να μην ακούω κανέναν. Μη μου μιλάς. Δεν σ’ ακούω. Συγγνώμη που δεν μπορώ να σου απαντήσω, μα μη μου κάνεις ερωτήσεις. Σου λέω δεν ακούω. Μη μου ζητάς να σε κοιτάξω. Δεν βλέπω. Δεν μπορώ. Έκλεισα τα μάτια μου. Τα έκλεισα για να μην βλέπω τίποτα. Να μην βλέπω κανέναν. Μη μου ζητάς να σε κοιτάξω. Δεν σε βλέπω. Συγγνώμη που δεν μπορώ να διαβάσω το πρόσωπό σου. Μη μου ζητάς να σου μιλήσω. Δεν μπορώ. Όχι, γιατί έκλεισα το στόμα μου. Αυτό δεν θα το κάνω ποτέ. Απλά κουράστηκα. Σήμερα μίλησα πολύ. Συγγνώμη που δεν μπορώ να σου μιλήσω. Μπορώ όμως να σ’ αγγίξω. Σε νιώθω. Κρυώνεις; Τρέμεις ολόκληρος. Κλαις; Μα γιατί; Τι μου λες; Δεν σ’ ακούω. Συγγνώμη μα δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Λυπάμαι τόσο. Πρέπει να φύγω. Δεν σε νιώθω πια. Έκλεισα και την ψυχή μου. Σπαράζει η καρδιά μου να σε νιώθω να κλαις. Έκλεισα και το κεφάλι μου. Μα πόσα ν’ αντέξω; Όνειρα… Όνειρα … Όνειρα … Τόσα όνειρα που να χωρέσουν; Δεν μπορώ να ονειρευτώ. Συγγνώμη που δεν μπορώ να σε ονειρευτώ. Η καρδιά μου; Τι γίνεται μ’ αυτή; Ευθεία γραμμή σε μια παγωμένη οθόνη. Συγγνώμη που σκότωσα κάθε αλήθεια από μέσα μου. Είσαι ακόμα εδώ; Νιώθω τα δάχτυλά μου να παραλύουν. Το μολύβι γλιστράει απ’ το χέρι μου. Καμία επικοινωνία. Έφυγες ή μήπως έφυγα εγώ; Μα πώς να φύγω; Τα πόδια μου δεν με υπακούν. Πονάω. Ένας φριχτός πόνος, απροσδιόριστος. Τι να φταίει άραγε; Το πρησμένο μου, απ’ τα όνειρα, κεφάλι; Η απομονωμένη μου ψυχή; Ή απλά μου λείπεις; Δεν ξέρω… Έκλεισα την πόρτα και στη γνώση. Συγγνώμη που δεν μαθαίνω πια. Η ανάσα μου είναι βαριά. Με δυσκολία βγαίνει από μέσα μου. Έκλεισα την πόρτα και στη ζωή. Συγγνώμη, που δεν έζησα ποτέ. Πεθαίνω… Καιρός ήταν. Ζωντανή-νεκρή. Αυτό ήμουν. Συγγνώμη… Είσαι ακόμα εδώ; Μου μιλάς; Με κοιτάζεις; Μήπως μ’ αγγίζεις; Προσπαθείς να με βοηθήσεις; Άδικος κόπος. Δεν μπορείς. Τα παράτησα. Αφήνομαι… Σε ποιανού τα χέρια μη ρωτήσεις. Μη ρωτήσεις γιατί πρώτον δεν θα σ’ ακούσω και δεύτερον δεν ξέρω τι να σου απαντήσω. Συγγνώμη που δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Μα πώς να ζήσω έτσι όπως κατάντησα. Κουφή, τυφλή, άλαλη, αναίσθητη, χωρίς όνειρα, χωρίς καρδιά, χωρίς μυαλό, παράλυτη. Μια ζωντανή-νεκρή. Είσαι εδώ; Μ’ ακούς; Είναι πια πολύ αργά. Είμαι τόσο κουρασμένη. Ψιθυρίζω μια τελευταία λέξη. Αν μ’ ακούς, κράτα μόνο αυτή: «Συγγνώμη…» Δεν σ’ ακούω. Έκλεισα τα μάτια μου…

[FeetFun010]

    Σεπτέμβρης     
    
Στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Πρώτη εκτέλεση: Φοίβος Δεληβοριάς

Κάθε Σεπτέμβρη θα γυρνάς απ' το χωριό σου
και μόνο απ' τα άσπρα μέρη κάτω απ' το μαγιό
θα αναγνωρίζω το κορμάκι το δικό σου
που τους χειμώνες το κοιτάζω μόνο εγώ

Και τι έχει ο ήλιος που δεν έχω να σου δώσω....
αυτός τη νύχτα κλείνει εγώ μένω ανοικτός
κι αν καταφέρω και τον πάγο σου τον λιώσω
κάθε Σεπτέμβρη θα γεμίζουν όλα φως.....

Κάθε Σεπτέμβρη θα δαγκώνεις ένα μήλο
κι εγώ θα κάθομαι να βλέπω σαν Αδάμ
τον πειρασμό να σε τυλίγει σαν το φύλλο
και να μου κάνει την καρδιά μου γης Μαδιάμ

Και τι έχει ο ήλιος που δεν έχω να σου δώσω....
αυτός τη νύχτα κλείνει εγώ μένω ανοικτός
κι αν καταφέρω και τον πάγο σου τον λιώσω
κάθε Σεπτέμβρη θα γεμίζουν όλα φως.....

[serr]

Μανόλης Αναγνωστάκης, Το ναυάγιο

Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα
Ύστερα απ' το φριχτό ναυάγιο και το χαμό
Το πλοίο βουλιάζει τώρα μακριά
(Πού πήγαν οι άλλες βάρκες; ποιοι γλιτώσαν;)
Εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα
Ένα νησί ερημικό όπως στα βιβλία
Εκεί θα χτίσουμε τα σπίτια μας
Γύρω-γύρω απ' τη μεγάλη πλατεία
Και στη μέση μια εκκλησιά
Θα κρεμάσουμε μέσα τη φωτογραφία
Του καπετάνιου μας που χάθηκε - ψηλά-ψηλά -
Λίγο πιο χαμηλά του δεύτερου, πιο χαμηλά του τρίτου
Θ' αλλάξουμε τις γυναίκες μας και θα κάνουμε πολλά παιδιά
Κι ύστερα θα καλαφατίσουμε ένα μεγάλο καράβι
Καινούριο, ολοκαίνουριο και θα το ρίξουμε στη θάλασσα

Θα 'χουμε γεράσει μα θα μας γνωρίσουνε.

Μόνο τα παιδιά μας δε θα μοιάζουνε μ' εμάς.

[serr]

Αρκετά είδα.Το όραμα αντάμωσα σ΄όλους τους αιθέρες.
Αρκετά πήρα.Βόμβους των πόλεων, το βράδυ και στον ήλιο, και πάντα.
Αρκετά γνώρισα.Τις στάσεις της Ζωής.-Ω Βόμβοι και Οράματα!
Ξεκίνημα μέσα σε καινούργιες αγάπες και θορύβους!
Arthur Rimbaud

[Lvfemfeet]

Στιγμές

Στιγμές μικρές, στιγμές ζεστές
Στιγμές του πάθους, ώρες μονάχος
Καρδιά ανοιχτή, με μία πληγή
Ονείρου κραυγή που σπάει τη σιωπή
Νεράιδα εσύ, γλυκιά η φωνή
Το νου μου καλεί, να ρθεί να σε βρει
Σελίδα αδειανή, το αύριο κρατεί
Αλλάζει η ζωή, αλλάζει η στιγμή
Μια πόρτα ανοιχτή, στο βάθος εσύ
Μην είναι η φωνή, δική σου κραυγή;
Μια γέφυρα εκεί, συνδέει τη στιγμή
Το αύριο, το χθές, το τώρα…στιγμές
Τις θες για να ζήσεις, ξανά μη γυρίσεις
Σε λάθη παλιά, σε άδεια αγκαλιά
Προχώρα μπροστά, κεφάλι ψηλά
Στιγμές μοναξιάς, δε θα χεις ξανά
Σειρήνες πολλές, νεράιδα είναι μια
Το χτύπο της νιώσε, πριν έρθει η σκιά
Θα ψάξεις, θα δεις, κουράγιο θα βρεις
Σαν φοίνικας άλλος, ν’ αναγεννηθείς
Τις στάχτες σου αφήνεις, καινός στη στιγμή!

Δικό μου...

[strangefuck]

"Ποδαράκι ήθελα πολύ να γλείψω
  πρώτα όμως να μυρίσω"

Καβάφης

υ.γ: petrosranger πολύ καλός

[serr]

Ελάτε, ο κόσμος όλος είμαι εγώ!
μες απʼ τα χρυσοκόκκινα μαλλιά μου,
απʼ τη ματιά κιʼ από τα δάχτυλά μου
της ηδονής πετιέται το στοιχειό.
Ελάτε ο κόσμος όλος είμαι εγώ.

Όμως αγάπη μη γυρεύετʼ από μένα
Δε θα με ιδήτε μπρος σας να λυγίσω
και πάνε τα τραγούδια σας χαμένα

Μέσα μου άγριες νιώθω επιθυμιές!
και τις ερωτευμένες σας καρδιές
πως θα ʽθελα να μπόρεια να μασήσω
με τα λευκά μου δόντια τα γερά,
σα φρέσκα μυγδαλάκια τραγανά,
και τον αιμάτινο χυμό τους να ρουφήξω!

Δάκρυα δε θέλω, δάκρυα δε θέλω δε ζητώ
παρά φωτιά για τη φωτιά μου,
τα σαρκικά φιλιά μου,
στόμα που στάζει φλόγα να γευτεί

Ω! τι με νοιάζει τότες κιʼ αν κοπεί
το νήμα απʼ της Μοίρας μου τʼ αδράχτι,
αφού θα νοιώθω πως από Ηδονή
θα σκορπιστεί το είναι μου σε στάχτη ….


Μυρτιώτισσα

[mousitsa]

Ταξίδεψε ψυχή μου, ταξίδεψε
Σε όλα εκείνα που ήθελες και θέλεις να πας
Δεν υπάρχουν δράκοι, ούτε τέρατα
Παρά μόνο στη φαντασία

Ταξίδεψε ψυχή μου, ταξίδεψε
Κι αν σου φανεί κάτι ύποπτο
Ψάξε! Κάπου μέσα σου δημιουργήθηκε
Είναι δικό σου δημιούργημα

Πάρε το πρώτο μέσο που θα βρεις
Ο καιρός περνάει
Κάνε το ταξίδι που επιθυμείς
Και στην επιστροφή τα λέμε

Ταξίδεψε ψυχή μου, ταξίδεψε
Όλα τα όμορφα δεν είναι πλάι
Άλλο βρίσκεται στη δύση, άλλο στην ανατολή
Κάποιο. κάπου σε αναζητάει

Ταξίδεψε ψυχή μου, ταξίδεψε
Και μην ξεχνάς, ότι το ταξίδι είναι, που μετράει
Στη διάρκεια του θα γίνεις πιο σοφή
Και στο τέρμα του θα είσαι, εσύ...

[foot_employer]

ΒΑΟ, ΓΑΟ, ΔΑΟ του Ναπολέωντα Λαπαθιώτη

Ζινώντας αποβίδονο σαβίνι
κι απονιβώντας ερομιδαλιό,
κουμάνισα το βίρο τού λαβίνι
με σάβαλο γιδένι τού θαλιό.

Κι ανέδοντας έν' άκονο λαβίνι
που ραδαγοπαλούσε τον αλιό
σινέρωσα τον άβο τού ραβίνι,
σ' έν' άφαρο δαμένικο ραλιό.

Σούβεροδα στ' αλίκοπα σουνέκια·
μεσ' στ' άλινα που δεν εσιβονεί
βαρίλωσα σ' ακίμορα κουνέκια.

Και λαδαμποσαλώντας την ονή,
καράμπωσα το βούλινο διράνι,
σαν άλιφο τουνέσι που κιράνει...

ΥΓ:Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...

[Esostrefis]

Μερα Πειραματος 1η

Φυσαω . Φυσαω μα οι ανασες μας δεν συναντιουντε .
Φυσαω και τα μαλλια σου μενουν στην ιδια αδιαφορη θεση .
Λες , λες και εχουμε ενα τζαμι μπροστα .
Αυτο να θολωνει και εσυ να ζωγραφιζεις με το δαχτυλο σου φατσουλες .
Ετσι εκανα μικρος  .
Φυσαγα και σχεδιαζα .

Φυσαω . Φυσαω και οι ανασες μου δεν συναντουν το προσωπο σου .
Δεν χαιδευουν το δερμα σου .
Μενουν κρυες , μοναχικα περιπλανιουντε .
Το τζαμι που κρατας μπροστα σου , το βλεπω , αλλα αδυνατω να το ξεπερασω .
Φυσαω με ολη μου την δυναμη , μα το μονο που καταφερνω ειναι να το θολωνω .
Και δεν το θελω . Δεν το θελω , γιατι δεν βλεπω εσενα .
Και τοτε με πιανει μια μανια και ζωγραφιζω φατσουλες για να μην ειμαι μονη μου .
Για να μου κρατουν παρεα μολις ξαναρθεις .
Μολις εμφανιστει το προσωπο σου στην γυαλινη επιφανεια .

Και τι καναμε μια ζωη ; μια ζωη φυσαγαμε γνωριζοντας οτι καμια ανασα δεν
καμια ανασα δεν θα ερθει σε επαφη .
Παρα μονο θα κινουντε στο απειρο . Και θα κινουντε , θα συναντησουν αλλους ανθρωπους πιθανως .
Κατι που εμεις δεν καναμε .
Εμεις μειναμε πισω απο ενα τζαμι .
Φυσαγαμε , φυσαγαμε και η μονη αντιδραση που παιρναμε ηταν το θολωμα του τζαμιου .
Το οποιο μας ελεγε να συνεχισουμε .
Που να παμε ; απο πισω δεν ξερουμε τι εχει , απο πισω απο το τζαμι ,
παντα βλεπουμε την ιδια εικονα . Και αν την χασουμε για λιγο , την αναπληρωνουμε .
Δημιουργουμε γελοιες φατσες για να κοροιδεψουμε τον εαυτο μας
και να επικεντρωθουμε σε αυτες .

Tελος μερας 1ης.

[Lia]

[Onoufris]

Πληκτρολογώ στο πάτωμα, γιατί έχω πέσει χαμηλά και σκέφτομαι όλα τα δικά μας πράγματα που σε φέρνουν νοσταλγικά, ρομαντικά, αισθησιακά στο μυαλό μου. Στο μυαλό μπαινοβγαίνουν σκέψεις και αναμνήσεις, όνειρα, όνειρα που έκανα μικρός και μαζί σου τα νιώθω για πρώτη φορά. Νιώθω ότι αυτό που κάποτε ήταν για μένα φαντασία απλησίαστη, αυτό που σαν μικρό παιδί έμοιαζε αδύνατο, αυτό που θα με έκανε να νιώσω ότι όλος ο κόσμος είναι δικός μου.τότε δεν ήξερα πως λεγόταν, ήξερα απλά ότι υπήρχε. Όμως εσύ μου έδειξες τον δρόμο για να περπατήσω...

Ξεδιπλώνω τις σκέψεις μου και ήδη έχω βουρκώσει. Θυμάμαι.... Τότε που κατάλαβα ότι όλα όσα αισθανόμουν δεν ήταν ενθουσιασμός. Ήταν η ζεστασιά σου μέσα στην καρδιά μου...

Τώρα μαζί με τον χειμώνα , κρυώνει και καρδιά μου,... παγώνει και δεν διαμαρτύρεται , ... κρατάει κρυφά ένα καρβουνάκι ελπίδας ότι μια μέρα θα φουντώσει η φλόγα και θα ζεσταθεί ξανά...