Άκουγα τον ήχο της ντουζιέρας και πόρτες που ανοιγόκλειναν αλλά δεν ήμουν σε θέση να ανοίξω τα μάτια μου.
Ένοιωθα εξαντλημένος.
Ήταν οι ατελείωτες ώρες αναμονής της προηγούμενης μέρας και φυσικά η εξουθένωση από τη γλυκιά ταλαιπωρία της νύχτας με τις έντονες συγκινήσεις.
Είχε μεσημεριάσει πια και η Έλενα πήρε την κατάσταση στα χέρια της.
Για την ακρίβεια στα πόδια της…
Η αλήθεια είναι ότι έβλεπα κάποια ευχάριστα όνειρα ακαθόριστου περιεχομένου, ώσπου κάποια στιγμή ένοιωσα να πνίγομαι.
Άνοιξα τα μάτια μου και συνειδητοποίησα ότι δύο δάχτυλα από το πόδι της Έλενας έσφιγγαν ανεπαίσθητα τη μύτη μου και έκλειναν τα ρουθούνια μου με επιδεξιότητα.
Τινάχτηκα βίαια και η επόμενη εικόνα που αντίκρισα ήταν η Έλενα να έχει λυθεί στα γέλια.
Ε: Καλημέρα υπναρά! Μόνο με κλοτσιές σηκώνεσαι εσύ;
Έτσι όπως ήμουν από τον ύπνο δεν βρήκα κάποια ατάκα της προκοπής για να απαντήσω.
Της άφησα ένα χαμόγελο και τεντώθηκα.
Είχα καυλώσει με το καλημέρα…
Εκείνη μόλις είχε κάνει μπάνιο και φορούσε το μπουρνούζι μου.
Ήταν φρέσκια και αναζωογονημένη και στο φως της μέρας φαινόταν ακόμα ομορφότερη.
Σηκώθηκε από το κρεβάτι και πήγε στο μικρό τραπεζάκι απέναντι.
Πάνω υπήρχε ένας δίσκος με πρωινό που δεν είχα προσέξει ως τότε.
Μ: Πότε ήρθε αυτό;
Ε: Όσο κοιμόσουν. Μια καλή αεροσυνοδός δεν αφήνει κάτι τέτοια στην τύχη.
Μ: Θα με σερβίρετε παρακαλώ;
Ε: Αμέσως κύριε! Πως θα θέλατε τον καφέ σας;
Μ: Σκέτο παρακαλώ.
Σκάσαμε στα γέλια. Ο διάλογος θύμισε και στους δυο μας το ίδιο πράγμα.
Την επική ποδομαλακία της Έλενας από το προηγούμενο βράδυ με εκείνες τις θανατηφόρες ατάκες πληρώματος καμπίνας.
Έφερε τον δίσκο στο κρεβάτι και ξάπλωσε.
Καφές, κρουασάν, κέικ και μπισκότα.
Βάλαμε από μια κούπα καφέ και συνεχίσαμε τη συζήτηση.
Μ: Έχουμε κανένα νέο από την πτήση;
Ε: Ακόμα τίποτα συγκεκριμένο. Εδώ στην Κρήτη τα προβλήματα είναι λίγα αλλά στην Αθήνα γίνεται χαμός.
Μ: Ας πάρουμε το πρωινό μας τότε και μετά βλέπουμε.
Όσο έτρωγα το πρωινό μου η Έλενα με κοίταζε πονηρά.
Μου ήταν πλέον γνώριμο αυτό το βλέμμα και σήμαινε ότι πάλι κάτι πανούργο είχε βάλει στο μυαλό της.
Και δεν θα αργούσα να το διαπιστώσω…
Μόλις έβαλα ένα μπισκότο στο στόμα μου η Έλενα άπλωσε το πόδι της και με τη φτέρνα με πάτησε πάνω στον πούτσο.
Δεν της έδωσα σημασία και συνέχισα να μασάω δήθεν ατάραχος.
Φορούσα ένα εφαρμοστό μποξεράκι που προς το παρόν μου έδινε μια προστασία απέναντι στις ύπουλες κινήσεις των ποδιών της.
Η Έλενα ήταν μεγάλο πειραχτήρι αλλά και άκρως ανταγωνιστική από τη φύση της.
Μόλις κατάλαβε ότι προσπαθούσα να την αγνοήσω πήρε το πράγμα στα σοβαρά.
E: Από σένα δεν το περίμενα!
Μ: Τι εννοείς;
Ε: Δεν έχω συνηθίσει να αγνοούν τα πόδια μου.
Μ: Θα τελειώσω πρώτα το πρωινό μου και μετά όλος δικός σου.
Ε: Θα τελειώσεις μωρό μου. Όχι το πρωινό σου όμως…
Πλέον τα πόδια της δεν είχαν απλά πρόθεση να με πειράξουν.
Δέκα υπέροχα δαχτυλάκια έκαναν καυλωτικές μαλάξεις στο ερεθισμένο περιεχόμενο του εσώρουχού μου.
Η Έλενα χαμογελούσε αυτάρεσκα αλλά και εγώ ήμουν αποφασισμένος να την δυσκολέψω όσο μπορούσα.
Είχα ανακτήσει δυνάμεις από τον ξεκούραστο ύπνο και ένοιωθα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση απέναντί της.
Σε αυτό το ιδιαίτερο στοίχημα όμως κάποιος θα κέρδιζε και κάποιος θα έχανε.
Εγώ έπρεπε να τελειώσω το πρωινό μου πριν προλάβει να με τελειώσει η Έλενα με τα πόδια της.
Παραδόξως άντεχα.
Η Έλενα με μια αριστοτεχνική κίνηση των δαχτύλων της κατέβασε το μποξεράκι μου χαμηλά στα γόνατα και συνέχισε την ποδομαλακία απερίσπαστη.
Έβλεπε όμως ότι κρατούσα και πείσμωνε.
Πλησίασε περισσότερο και χρησιμοποίησε το μαξιλάρι πίσω από τη μέση της για την καλύτερη δυνατή στήριξη.
Πλέον δεν σπαταλούσε την ενέργειά της για άσκοπα βλέμματα και χαχανητά.
Είχε αφοσιωθεί απόλυτα στην τεχνική της και κάρφωνε τα μάτια της στο καυλί μου που στεκόταν αγέρωχο ανάμεσα στα αήττητα μέχρι τότε πατουσάκια της.
Έλεγχα πλήρως την κατάσταση.
Ήμουν καυλωμένος μέχρι το θεό όμως κρατιόμουν με ευκολία.
Στο δίσκο είχε μείνει μόνο μία λεπτή φέτα κέικ και δύο γουλιές από τον καφέ φίλτρου.
Έκανα ένα διάλειμμα και έβαλα τα χέρια μου πίσω από το κεφάλι.
Με έναν αναστεναγμό απόλαυσης αλλά και σιγουριάς έριξα το βλέμμα μου πάνω της.
Η άνεση μου την είχε αγχώσει.
Δοκίμασε και τις δύο στάσεις από το πλάι.
Πρώτα μοστράροντας τις πατούσες της με τον πούτσο μου ανάμεσα και μετά με το μπροστινό μέρος των ποδιών της ενώ τα δαχτυλάκια της θηλύκωναν το κρέας μου μέσα τους.
Εγώ το πήρα πάνω μου και κάπου εκεί, ίσως από υπερβολική σιγουριά, έκανα το μοιραίο λάθος.
Μ: Μωρό μου είσαι καταπληκτική. Αλλά αυτό το στοίχημα θα το χάσεις.
Ε: Αυτό δεν παίζει. Έχουν χύσει ολόκληρα αεροδρόμια για αυτά τα πόδια. Θα σε καταφέρω.
Η αυτοπεποίθησή μου σκορπίστηκε με μιας στο άκουσμα αυτής της απάντησης.
Ασφαλώς υπερέβαλε αλλά εγώ ταράχτηκα κάνοντας και μόνο εικόνα αυτού που είπε.
Η Έλενα ήταν τετραπέρατη.
Κατάλαβε κατευθείαν το ευάλωτο σημείο μου και συνέχισε απτόητη.
Ε: Ναι μωρό μου. Ολόκληρα αεροδρόμια! Και εγώ ούτε που γυρίζω να κοιτάξω!
Στο mind game ήταν μεγάλη μαστόρισσα.
Πλέον με κοίταζε εκείνη με σιγουριά και δεν υπήρχε καμία περίπτωση να με λυπηθεί και να με αφήσει να κερδίσω.
Πήρε μια ευκολότερη και πιο ξεκούραστη στάση και επιτάχυνε.
Πλέον το έτοιμο να εκραγεί καυλί μου βρισκόταν ξαπλωμένο πάνω στη χούφτα που σχημάτιζαν τα δάχτυλα του ενός ποδιού της και στο πέλμα του άλλου που βίαια έσπρωχνε μπρός – πίσω.
Εγώ σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κλέψω το στοίχημα στο 90’ έφερα βιαστικά την κούπα με τον καφέ στο στόμα μου.
Ε: Περίμενε μωρό μου να βάλεις και γαλατάκι. Τώρα στο ετοιμάζω!
Άφησα την κούπα στο δίσκο πριν προλάβω να πιω και έκλεισα τα μάτια μου για να συγκεντρωθώ.
Έσφιξα τα δόντια και με όσο κουράγιο μου είχε απομείνει άπλωσα το χέρι μου στο κέικ.
Ε: Μην το φας σκέτο. Άφησε με να στο γλασάρω πρώτα. Όπως εχθές έκανα στα μούτρα σου!
Με μία άγαρμπη κίνηση τα χέρια μου γκρέμισαν τον δίσκο και η Έλενα κέρδισε.
Ποτάμια σπέρματος έλουσαν την ποδοχούφτα της όσο εκείνη γελούσε χαιρέκακα με τα χάλια μου.
Σήκωσε τα χυμένα ποδαράκια της και τα κάρφωσε θριαμβευτικά πάνω στο στήθος μου.
Όταν συνήλθα κάπως από την αναστάτωση πήρα το μουσκεμένο πόδι της και το φίλησα.
Μ: Τι μου έχεις για μετά;
Ε: Πρώτα θα ξεπλύνω τους διαδόχους σου από τα πόδια μου και μετά θα δεις.
Χαμογέλασε, σηκώθηκε από το κρεβάτι και με ένα άκρως καυλωτικό περπάτημα μπήκε στο μπάνιο.
Δεν είχε προλάβει να ξεπλυθεί καλά καλά όταν χτύπησε το κινητό της.
Βγήκε τρέχοντας και το σήκωσε.
Ε: Έλα. Έχουμε νέα;
………..
Ε: Τι ώρα;
………..
Ε: Και οι επιβάτες από Ηράκλειο;
………..
Ε: Έγινε. Σε λίγο κατεβαίνω να μαζέψω.
Γύρισε και με κοίταξε με ένα θλιμμένο χαμόγελο χωρίς να μου μιλήσει.
Περίμενε να απαντήσει στις δικές μου ερωτήσεις.
Μ: Αυτό ήταν. Φεύγουμε;
Ε: Εγώ φεύγω. Θα πάμε οδικώς στα Χανιά και από κει το απόγευμα θα πετάξουμε για Αθήνα.
Μ: Και εμείς;
Ε: Εσείς με μεγαλύτερο αεροπλάνο θα πετάξετε από Ηράκλειο το βράδυ. Συγχωνεύτηκαν πτήσεις λόγω των καθυστερήσεων οπότε το πρόγραμμα άλλαξε για όλους.
Κατεύνασα λυπημένος.
Όσο η Έλενα ντυνόταν εγώ ξαπλωμένος στο κρεβάτι άναψα ένα τσιγάρο μήπως και ξεγελάσω την θλίψη μου.
Κάθισε μπροστά στο τραπεζάκι και φτιαχνόταν στον καθρέφτη που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το κρεβάτι.
Μ: Ούτε το κινητό σου δεν θα πάρω στο τέλος. Αν ήταν θα μου το είχες δώσει στο αεροπλάνο.
Δεν ήθελα να την πιέσω για τη συνέχεια αλλά έπρεπε έστω να υπονοήσω πως ένοιωθα για εκείνη αφού σε καμία περίπτωση δεν μου ήταν αδιάφορη.
Η Έλενα δεν απάντησε αλλά μου χαμογέλασε μέσα από τον καθρέφτη δείχνοντας ότι εκτιμούσε το τρόπο μου.
Σηκώθηκε πανέτοιμη.
Ήταν η πανέμορφη αεροσυνοδός που καψουρεύτηκα με την πρώτη ματιά.
Μου έκανε νόημα να μείνω ξαπλωμένος και ήρθε στο κρεβάτι σκύβοντας από πάνω μου.
Ε: Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.
Το είπε ψιθυρίζοντας και το επισφράγισε με ένα τρυφερό φιλί στο στόμα.
Ύστερα γύρισε την πλάτη και άρχισε να απομακρύνεται προς την έξοδο.
Αυτή τη φορά βάδιζε με σεμνό και επαγγελματικό τρόπο.
Λίγο πριν στρίψει στην τυφλή γωνία του δωματίου την σταμάτησα.
Μ: Να προσέχεις.
Είχα το χέρι πάνω στη ραγισμένη καρδιά μου και η φωνή μου είχε γίνει κομμάτια.
Έμεινε για λίγο ακίνητη και έκλεισε τα μάτια της.
Ύστερα γύρισε το βλέμμα της στην πόρτα και χάθηκε.
Η πόρτα άνοιξε και έκλεισε αλλά αυτή τη φορά η Έλενα έφυγε στ' άλήθεια.
Ήταν γραφτό αυτή η όμορφη ιστορία να τελειώσει όπως ακριβώς άρχισε.
Η Έλενα εισέβαλε στον κόσμο μου με τον χτύπο των τακουνιών της που ερχόταν πίσω από την πλάτη μου.
Τώρα ο ίδιος χτύπος έξω στο διάδρομο του ορόφου ολοένα και έσβηνε.
Ώσπου χάθηκε για πάντα.
