Αγαπημένο είδος μουσικής;

[banshee]

αν και δεν ειμαι τοσο των πιο κλασικων κομματιων, μου αρεσαν!
ευχαριστουμε watcher! 

[darkangel]

rammstein - du hast


sepultura & Pavarotti - roots bloody roots

το video clip ΔΕΝ ειναι πραγματικο αλλα το ντουετο ναι

laibach - god is god


inked in blood - Lest I Sleep The Sleep Of Death


Cradle Of Filth - Nymphetamine

απο το 2:51 μεχρι το 3:13 εχει σκηνες που μας ενδιαφερουν

[banshee]

εγω παλι εχω κολλησει ασχημα με αλλο τραγουδι των Cradle Of Filth...εχασα το μετρημα ποσες φορες το εχω ακουσει σημερα

[iceman]

37 χρόνια χωρίς τον Jim Morrison.

Eισαγωγή.

Ο Τζέημς «Τζιμ» Ντάγκλας Μόρισον (James "Jim" Douglas Morrison) (8 Δεκεμβρίου 1943 - 3 Ιουλίου 1971) ήταν ένας Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, συγγραφέας και ποιητής. Γεννήθηκε στη Μελβούρνη της Φλόριντα και ήταν ο τραγουδιστής και στιχουργός του δημοφιλούς αμερικάνικου ροκ συγκροτήματος The Doors. Θεωρείται ένας από τους πιο χαρισματικούς ερμηνευτές στην ιστορία της ροκ μουσικής. Έγραψε επίσης αρκετά βιβλία ποίησης, ένα μικρό ντοκιμαντέρ και δύο βίντεο κλιπ ("The Unknown Soldier" και "People are Strange"). Ο θάνατός του σε ηλικία 27 ετών στο Παρίσι της Γαλλίας κατέπληξε τους θαυμαστές του. Οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες πέθανε και ο μυστικός ενταφιασμός του έγιναν αφορμή για ατελείωτες φήμες και παίζουν σημαντικό ρόλο στο μυστήριο που εξακολουθεί να τον περιβάλλει.

Βιογραφία.

Ο Τζιμ Μόρισον είχε σκωτσέζικη και ιρλανδική καταγωγή και ήταν γιος του ναυάρχου Τζωρτζ Στίβεν Μόρισον και της Κλάρα Κλαρκ Μόρισον, που γνωρίστηκαν το 1941 στη Χαβάη. Ο Τζιμ Μόρισον γεννήθηκε 11 μήνες μετά, στη Μελβούρνη της Φλόριντα.

Έξι μήνες αργότερα, η Κλάρα Μόρισον μετακόμισε στο Κλιαργουότερ της Φλόριντα με το μικρό της γιο, για να ζήσει με τα πεθερικά της (τους Πωλ και Καρολάιν Μόρισον), ενώ ο σύζυγός της επέστρεψε στο μέτωπο του Ειρηνικού για όλη τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Αργότερα, θα προάγετο στον βαθμό του Ναυάρχου και θα διοικούσε τον τοπικό στόλο από την ναυαρχίδα του, USS Bon Homme Richard, κατά την διάρκεια του συμβάντος στον κόλπο Τόνκιν. Εκείνη έμεινε στην Φλόριδα με τον νέο γιο της: ο σύζυγός της δεν θα επέστρεφε για να δει την οικογένειά του, μέχρι το καλοκαίρι του 1946. Οι Μόρισον έπειτα απέκτησαν μια κόρη, την Άνν Ρόμπιν (γεννήθηκε το 1947 στην Αλμπουκέρκη του Νέου Μεξικού) και έναν γιο, τον Άντριου "Άντυ" Λι (γεννήθηκε το 1948 στο Λος Άλτος της Καλιφόρνια).

Σύμφωνα με τον Μόρισον, ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ζωή του συνέβη το 1949 κατά την διάρκεια μιας οικογενειακής εκδρομής στο Νέο Μεξικό. Περιγράφει το γεγονός όπως ακολουθεί:
    Είναι η πρώτη φορά που ανακάλυψα τον θάνατο... εγώ, η μητέρα μου, ο πατέρας μου, ο παππούς μου και η γιαγιά μου διασχίζαμε την έρημο την αυγή. Ένα φορτηγό γεμάτο Ινδιάνους είχε μάλλον χτυπήσει ένα άλλο αυτοκίνητο ή κάτι τέτοιο, υπήρχαν Ινδιάνοι σκορπισμένοι παντού στην εθνική οδό, αιμορραγώντας μέχρι θανάτου. Ήμουν μικρός τότε, οπότε έπρεπε να μείνω στο αυτοκίνητο όσο ο πατέρας μου και ο παππούς μου βγήκαν να δουν τι γινόταν. Δεν μπορούσα να δω τίποτα. Το μόνο που είδα ήταν παράξενη κόκκινη μπογιά και ανθρώπους πεσμένους ολόγυρα, αλλά ήξερα πως κάτι συνέβαινε, γιατί μπορούσα να νιώσω τις δονήσεις των ανθρώπων γύρω μου, και έτσι ξαφνικά συνειδητοποίησα πως ούτε εκείνοι μπορούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πραγματικό φόβο... και πιστεύω πως εκείνη τη στιγμή οι ψυχές εκείνων των νεκρών ινδιάνων — ίσως μια ή δυο απ αυτές — έτρεχαν έξαλλες εδώ και κει, και μπήκαν στην ψυχή μου, και εγώ ήμουν σαν σφουγγάρι, έτοιμος να κάτσω εκεί και να τις απορροφήσω.   


Ο Μόρισον αργότερα θα επισκέπτονταν ξανά αυτό το γεγονός στο πέρασμα του τραγουδιού "Peace Frog": "Ινδιάνοι σκορπισμένοι στον αυτοκινητόδρομο της αυγής αιμορραγούν/Φαντάσματα βρίθουν το εύθραυστο σαν τσόφλι μυαλό του μικρού παιδιού." Βέβαια, και οι δύο γονείς του Μόρισον ισχυρίζονται πως το γεγονός αυτό ποτέ δεν συνέβη. Στα πολλά σχόλια του γι' αυτό το επεισόδιο, ο Μόρισον είπε πως είχε αναστατωθεί τόσο από αυτό το συμβάν, που οι γονείς του τελικά του είπαν ότι απλώς είχε δει έναν εφιάλτη, με σκοπό να τον ηρεμήσουν. Ασχέτως του αν το γεγονός ήταν αληθινό, το είχε φανταστεί ή σκαρφιστεί, ο Μόρισον έκανε επανειλλημένες αναφορές σε αυτό σε διανθίσματα των τραγουδιών του, σε ποιήματα και συνεντεύξεις του.

Ο Μόρισον αποφοίτησε από το George Washington High School (τώρα George Washington Middle School) στην Aλεξάνδρεια, Βιρτζίνια τον Ιούνιο του 1961. Ο πατέρας του μετατέθηκε στην Νότια Καλιφόρνια τον Αύγουστο του ίδιου έτους. Ο Μόρισον πήγε να ζήσει με τους γονείς του πατέρα του στο Κλιαργουότερ στη Φλόριντα, όπου παρακολούθησε μαθήματα στο St. Petersburg Junior College.

Μετατέθηκε στο Florida State University (1962-1963), το οποίο διέθετε φθηνά δίδακτρα, αλλά πάλι δεν τον ικανοποίησε αρκετά. Έτσι, ο Μόρισον μετακόμισε κοντά στο κολέγιο FSU, όπου συγκατοίκησε με τον Τζορτζ Γκριρ και εμφανίστηκε σε ένα φιλμ για τη στρατολογία στο σχολείο: [1]

Τον Ιανουάριο του 1964, χάρη στη συμβουλή ενός καθηγητή του FSU, ο Μόρισον μετακόμισε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια, όπου ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές σπουδές του στο UCLA, με διάκριση στον κινηματογράφο.

Ο Τζιμ γύρισε δύο ταινίες κατά τη φοίτησή του στο UCLA. Η πρώτη, ονόματι "First Love", κυκλοφόρησε για πρώτη φορά χωρίς περικοπές στο τέλος του ντοκιμαντέρ για την ταινία "Obscura".

Η οικογένεια του Μόρισον έπρεπε να μετακομίζει συχνά, λόγω του επαγγέλματος του πατέρα του. Κατά συνέπεια, η εκπαίδευση του Μόρισον διακοπτόταν όταν ήταν μικρός, καθώς συνεχώς άλλαζε σχολείο. Παρ' όλα αυτά, ήταν ένας ευφυής και ικανός μαθητής, με ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία, την ποίηση, τη θεολογία, τη φιλοσοφία και την ψυχολογία, μεταξύ άλλων.

Οι βιογράφοι του έχουν αναφερθεί επανειλημμένα σε κάποιους συγγραφείς και φιλοσόφους που επηρέασαν τον τρόπο σκέψης και ίσως και τη συμπεριφορά του Μόρισον. Στην εφηβεία του, ο Μόρισον ανακάλυψε τα γραπτά του Φρίντριχ Νίτσε (μετά το θάνατο του Μόρισον, ο Τζον Ντένσμορ υπέθεσε ότι ο νιχιλισμός του Νίτσε σκότωσε τον Τζιμ).

Οι "σκοτεινοί" ποιητές του 18ου και του 19ου αιώνα του κίνησαν το ενδιαφέρον, και ιδιαίτερα ο Βρετανός ποιητής Γουίλιαμ Μπλέικ, καθώς και οι Γάλλοι ποιητές Σαρλ Μποντλέρ και Arthur Rimbaud. Οι συγγραφείς της Beat Generation, όπως ο Jack Kerouac, επηρέασαν τόσο τις απόψεις και τον τρόπο έκφρασης του Μόρισον, που κατέληξε να θέλει να βιώσει όσα αναφέρονται στο βιβλίο του Kerouac On The Road. Ομοίως, βρήκε ενδιαφέροντα τα γραπτά της γαλλίδας συγγραφέως Céline. Το βιβλίο της Voyage au Bout de la Nuit (Ταξίδι στο Τέλος της Νύχτας) και το βιβλίο του Μπλέικ Οι Μαντείες της Αθωότητας ήταν οι βασικές επιρροές για ένα από τα πρώτα τραγούδια του Μόρισον, "End of the Night." Τελικά, ο Μόρισον γνώρισε και έγινε φίλος με τον Michael McClure, έναν γνωστό ποιητή μπίτνικ. Ο McClure λάτρεψε τους στίχους του Μόρισον, αλλά τον εντυπωσίασαν περισσότερο τα ποιήματά του, και έτσι τον συμβούλεψε να συνεχίσει να εξασκεί το ταλέντο του.

Πηγή : wikipedia

Ακολουθεί η πορεία που χάραξε με τους Doors στην οποία έχω αναφερθεί στις πιο πίσω σελίδες.

[GreekFooTakis]

Ας βαλω κι εγω μια διασκευη που μου εκανε "κλικ" 

Orgy - Blue Monday
http://www.youtube.com/v/JjNmnG_Eppk&hl=en&fs=1

[Alejandro]

Χωρίς να θέλω να χαλάσω τον metal ειρμό του thread...και καθότι πλέον ακούω τα πάντα...ένα ξεχωριστό κομμάτι από μια ξεχωριστή μπάντα...

[iceman]

                                  Γενικές Γνώσεις Περι Ροκ Συγγροτημάτων και Τραγουδιστών
                                                                      #19 Ritchie Blackmore

Ο Richard Hugh Blackmore γεννήθηκε στις 14 Απριλίου του 1945, στο Weston-Super-Mare, Avon της Αγγλίας. Αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους μουσικούς στην ιστορία της ροκ και όχι μόνο. Είναι βιρτουόζος της κιθάρας, και έχει επηρεάσει ένα ευρύτατο φάσμα σύγχρονων καλλιτεχνών.

Το πρώτο του μουσικό συγκρότημα ονομαζόταν “Mike Dee and the Jaywalkers”. Το 1962 εντάχθηκε στους “Screaming Lord Sutch and his Savages”, ενώ λίγο αργότερα πήγε στο δημοφιλές γκρουπ “Outlaws”, όπου άρχισε να δείχνει δείγματα του τεράστιου ταλέντου του. Στη συνέχεια πέρασε από τα συγκροτήματα: “Wild boys”, “Meil Christian’s crusaders”, “The savages”, “Roman empire”. Το 1967 μετακόμισε στο Αμβούργο της Γερμανίας, αλλά την επόμενη χρονιά προσκλήθηκε από τον Jon Lord για το σχηματισμό ενός νέου μουσικού συγκροτήματος, κι έτσι επέστρεψε στο Λονδίνο. Το συγκρότημα σχηματίστηκε το 1968 και ονομάστηκε “Roundabout”. Μετά από πρόβες διάρκειας ενός μηνός στο συγκρότημα παρέμεναν μόνο οι Blackmore και Lord. Αφού προστέθηκαν οι Rod Evans στη φωνή, Nick Simper στο μπάσο, και Ian Paice στα ντραμς, το συγκρότημα μετονομάστηκε σε “Deep Purple”. Έτσι άρχισε η ιστορία αυτού του θρύλου της σκληρής ροκ μουσικής.

Ως το 1969 το συγκρότημα είχε κυκλοφορήσει τρεις δίσκους (“Shades of Deep Purple”, “The book of Taliesyn”, “Deep Purple”) χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, με εξαίρεση το single “Hush”. Η έλευση των Ian Gillan και Roger Glover το 1979 έμελλε να αλλάξει άρδην την πορεία του συγκροτήματος. Το ύφος των Deep Purple άλλαξε προς το σκληρό ροκ, δίνοντας στον Ritcie την ευκαιρία να ξεδιπλώσει όλες τις πτυχές του ταλέντου του, και να εξελιχθεί σε έναν από τους κορυφαίους κιθαρίστες. Κυκλοφόρησαν τα θρυλικά πλέον άλμπουμ “Deep Purple in rock”, “Fireball”, “Machine head”, “Who do we think we are”, ενώ το συγκρότημα πραγματοποιούσε ταυτόχρονα τεράστιες παγκόσμιες περιοδείες. Το 1973 αποχώρησαν οι Gillan και Glover και στη θέση τους ήρθαν οι David Coverdale και Glenn Hughes. Ακολούθησαν οι δίσκοι “Burn” και “Stormbringer”, στους οποίους ο Ritchie είχε τη δυνατότητα να παίξει ακόμα πιο ελεύθερα, παράγοντας ορισμένα εκπληκτικά solo.

Το 1975 ο Ritchie αποφάσισε να εγκαταλείψει τους Deep Purple και να δημιουργήσει ένα δικό του συγκρότημα. Για το σκοπό αυτό συνεργάστηκε με τους “ELF” και το νέο συγκρότημα ονομάστηκε “Rainbow”. Ως το 1978 οι Rainbow έπαιζαν επική σκληρή ροκ μουσική, κυρίως υπό την επιρροή του τραγουδιστή Ronnie Dio. Ο Ritchie αυτή την περίοδο έπαιζε μελωδικότερα από ποτέ. Κυκλοφόρησαν οι δίσκοι “Ritchie Blackmore’s Rainbow”, “Rainbow rising”, “Long live rock ‘n’ roll”. Μετά την αποχώρηση του Dio και την έλευση του Roger Glover το 1979, και αφού είχαν προηγηθεί συνεχείς αλλαγές στη σύνθεσή τους, οι Rainbow άλλαξαν ύφος, παίζοντας πλέον κλασσική ροκ, με πιο εμπορικά κομμάτια. Μέχρι το 1974 κυκλοφόρησαν τα άλμπουμ “Down to earth”, “Difficult to cure”, “Straight between the eyes”, “Bent out of shape”. Το 1984 ο Ritchie έπαυσε τους Rainbow για να επανασυγκροτήσει τους Deep Purple, μαζί με τον Glover.

Οι νέοι Deep Purple, παρότι είχαν ξανά την κλασσική σύνθεσή τους, δεν κατάφεραν να φτάσουν στα επίπεδα της προηγούμενης δεκαετίας, ήταν όμως ιδιαίτερα περιζήτητοι στις συναυλίες τους. Κυκλοφόρησαν το “Perfect strangers” το 1984 και το “The house of the blue light” το 1987. Ακολούθησε μία ακόμα αποχώρηση των Gillan και Glover, και το άλμπουμ “Slaves and masters” το 1990 με τραγουδιστή τον Joe Lynn Turner. Το 1992 επέστρεψαν οι Gillan και Glover και ακολούθησε ο δίσκος “The battle rages on…”. Όλα αυτά τα χρόνια το συγκρότημα πραγματοποίησε πολλές παγκόσμιες περιοδείες. Το 1993 ο Ritchie αποχώρησε για δεύτερη φορά από τους Deep Purple, δηλώνοντας δυσαρεστημένος από την απόδοση του Ian Gillan. Ξανασχημάτισε τους Rainbow με εντελώς καινούρια σύνθεση, και κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Stranger in us all” το οποίο τον διατήρησε ψηλά στη δημοσιότητα.

Μετά από πολλές συναυλίες με τους νέους Rainbow, και αφού είχε λάβει επτά βραβεία από ένα μουσικό περιοδικό, ο Blackmore αποφάσισε να αλλάξει ξανά πορεία δημιουργώντας το σχήμα “Blackmore’s Night” μαζί με την τραγουδίστρια και στιχουργό Candice Night το 1997. Στο σχήμα αυτό παίζει μεσαιωνική / αναγεννησιακή μουσική. Έχει κυκλοφορήσει τους δίσκους “Shadow of the moon” το ’97, “Under a violet moon” το ’99, “Fires at midnight” το 2001 και "Ghost of a rose" το 2003. Με το σχήμα αυτό ο Ritchie έχει κάνει πολλές παγκόσμιες περιοδείες και έχει παίξει και σε ιδιαίτερους χώρους, όπως εκκλησίες και κάστρα.

[GreekFooTakis]

Μπραβο ρε iceman! Θελουμε πισω τον παλιο καλο Ritchie ρε γαμωτο..κι ας εχει τα χρονακια του!!

[watcher]

Παιδια κακα τα ψεματα,ο Ritchie εχει ξενερωσει τελειως. Γι'αλλη μια φορα επαληθευεται το ρητο "Το μουνι σερνει καραβι"

[iceman]

                                                                          Strangers in the Night


Ρομαντικό ποπ τραγούδι του 1966, που έγινε επιτυχία από τον Φρανκ Σινάτρα και παραμένει κλασσικό στο είδος του.

Γράφτηκε από το κροάτη συνθέτη Ίβο Ρόμπιτς και πρωτοπαρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Τραγουδιού του Σπλιτ με τίτλο «Stranci u Noci». Ο συνθέτης το ξαναηχογράφησε αργότερα στα γερμανικά με τον τίτλο «Fremde in der Nacht».

Ο γερμανός συνθέτης Μπερτ Κέμπφερτ χρησιμοποίησε τη μουσική του στο σάουντρακ της κωμωδίας του Ρόναλντ Νιμ «A man Could Get Killed» («Κάποιος μπορούσε να πεθάνει» στα ελληνικά), με πρωταγωνιστές τον Τζέιμς Γκάρνερ και τη Μελίνα Μερκούρη. Στη συνέχεια, ετοίμασε την αγγλική εκδοχή του τραγουδιού, σε στίχους Τσαρλς Σίνγκλετον και Έντι Σνάιντερ. Με τίτλο «Strangers in the night» το τραγούδι αναφέρεται σ' έναν έρωτα με την πρώτη ματιά. Ο Σινάτρα μπήκε στο στούντιο και το ηχογράφησε στις 11 Απριλίου 1966 με την ορχήστρα του Νέλσον Ριντλ.

Το τραγούδι κυκλοφόρησε ένα μήνα αργότερα κι έγινε παγκόσμια επιτυχία. Στις 2 Ιουνίου ανέβηκε για τρεις εβδομάδες στο Νο1 του αγγλικού πίνακα επιτυχιών και στις 2 Ιουλίου για μία εβδομάδα στο Νο1 του αμερικανικού πίνακα επιτυχιών. Ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Σινάτρα από τα μέσα της δεκαετίας του '50 και μάλιστα σε μια εποχή, όπου βρισκόταν σε εξέλιξη η «βρετανική μουσική εισβολή» στις ΗΠΑ με τους Beatles και τους Rolling Stones. Το «Strangers in the night» έδωσε το όνομά του και στο άλμπουμ που κυκλοφόρησε την ίδια περίοδο και αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του Σινάτρα.

Παρά τη μεγάλη επιτυχία, ο αμερικανός «κρούνερ» μίσησε όσο κανένα το τραγούδι του αυτό. Σε συνεντεύξεις του το χαρακτήρισε «ένα κομμάτι από σκατά» και «το χειρότερο τραγούδι που έχω ακούσει ποτέ». Αντίθετα, η μουσική βιομηχανία των ΗΠΑ τον επιβράβευσε με τέσσερα Γκράμι τον επόμενο χρόνο.

Η πατρότητα του «Strangers in the Night» αμφισβητήθηκε από τον συνθέτη Ραλφ Σίκορελ, που ισχυρίστηκε ότι τα 24 από τα 32 μέτρα του τραγουδιού είναι ίδια με του δικού του τραγουδιού «You Are my Love». Η υπόθεση έφθασε στα δικαστήρια το 1966 και λύθηκε εξωδικαστικά χρόνια αργότερα. Ακόμα και σήμερα, ο Σίκορελ υποστηρίζει ότι «δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε».

Το «Strangers in the Night» έχει τραγουδηθεί από πολλούς και σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως οι: Τζέιμς Μπράουν, Σίρλεϊ Μπάσεϊ, Πετιούλα Κλαρκ, Μπάρι Μάνιλοου, Μπέτι Μίντλερ, Μελ Τορμέ, Πέγκι Λι, Ένγκελμπερτ Χάμπερντινγκ και U2.

Strangers in the Night (στίχοι)

Strangers in the night exchanging glances
Wond'ring in the night, what were the chances?
We'd be sharing love before the night was through

Something in your eyes was so inviting
Something in your smile was so exciting
Something in my heart told me I must have you

Strangers in the night, two lonely people
We were strangers in the night up to the moment
When we said our first hello
Little did we know
Love was just a glance away,
A warm, embracing dance away and

Ever since that night, we've been together
Lovers at first sight in love forever
It turned out so right
For strangers in the night

Love was just a glance away,
A warm, embracing dance away

Ever since that night, we've been together
Lovers at first sight in love forever
It turned out so right
For strangers in the night

[watcher]

Και λιγο Scorpions απο τα παλια, οπως ηταν στα 70's. Φοβερο γκρουπ και ο Uli Jon Roth καταπληκτικος κιθαριστας... 

Scorpions-"The Sails Of Charon"


Scorpions-"We'll Burn The Sky"


Scorpions-"In Trance" live στο Λονδινο το 2007 με τη συμμετοχη του Uli Jon Roth

[iceman]

                                                           Γενικές Γνώσεις περι ροκ τραγουδιστών και Συγκροτημάτων
                                                                                              #20 Τζίμης Πανούσης


Ο Τζίμης Πανούσης είναι τραγουδιστής και μουσικός, γνωστός για την σάτιρα και τον καυστικό του στίχο. Γεννήθηκε στις 12 Φλεβάρη του 1954 από μικρασιάτες πρόσφυγες γονείς - τον Θεόδωρο και τη Φωτεινή - στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Χολαργό. Το 1973 βρίσκει από αγγελία δουλειά σε περιοδεύοντα θίασο. Στη συνέχεια εγκαταλείπει τον θίασο για να δουλέψει ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα από την οποία θα παραιτηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Είναι παντρεμένος με τη Λίλη και έχει έναν γιό, τον Άρη.

Με τις Μουσικές Ταξιαρχίες

Μουσικά δηλώνει αυτοδίδακτος και παίζει λίγο απ' όλα. Πρώτες προσπάθειες στο χώρο της μουσικής έγιναν με το σχήμα Χαρούμενη Κουδουνίστρα όταν ακόμα ήταν στο Γυμνάσιο. Στα μέσα με τέλη της δεκαετίας του '70 σχηματίστηκαν οι Μουσικές Ταξιαρχίες από τον Τζίμη Πανούση (φωνή, στίχοι μουσική) και τους Σπύρο Πάζιο (κιθάρα), Γιάννη Δρόλαπα (κιθάρα), Βαγγέλη Βέκιο (τύμπανα) και Δημήτρη Δασκαλοθανάση (μπάσο, πιάνο). Η πρώτη τους εμφάνιση σε κοινό έγινε το 1980 στο "Skylab" στην Πλάκα, ενώ η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά είναι ο δίσκος Μουσικές Ταξιαρχίες που κυκλοφόρησε από την MINOS-EMI το 1982. Νωρίτερα (το 1980) είχε κυκλοφορήσει μία ανεξάρτητη παραγωγή σε κασέτα, το Disco Tsoutsouni.

Ακολούθησαν οι δίσκοι Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμαν (1984) και Hard Core (ζωντανή ηχογράφηση, 1985). Το 1983 οι Μουσικές Ταξιαρχίες καμουφλάρονται κάτω από το όνομα Alamana's Bridge και συμμετέχουν στον δίσκο-συλλογή ελληνικού ροκ Made in Greece Vol.1, παρά τις αντιρρήσεις της τότε δισκογραφικής τους εταιρείας. Από τον επόμενο δίσκο Κάγκελα Παντού (1986) ο Πανούσης αποφασίζει να συνεχίσει μόνος του.

Μετά τις Μουσικές Ταξιαρχίες

Το 1987 κυκλοφορεί ο τελευταίος δίσκος από την MINOS-EMI Χημεία και Τέρατα. Οι επόμενοι δύο δίσκοι Δουλειές του Κεφαλιού / The Greatest Kitsch Live! (1990) και Ο Ρομπέν των Χαζών (ζωντανή ηχογράφηση, 1992) κυκλοφορούν από την Music Box International, ενώ το Vivere Pericolosamente από την Warner το 1993. Η επόμενη δισκογραφική του δουλειά κυκλοφόρησε εφτά χρόνια μετά, το 2000, με τίτλο Με Λένε Πόπη (ζωντανή ηχογράφηση). Κυκλοφόρησε επίσης μαζί με το περιοδικό Μετρό το 2002 το ολιγόλεπτο CD Δείγμα Δωρεάν με ακυκλοφόρητα τραγούδια από τις τελευταίες παραστάσεις του.

Άλλες δραστηριότητες

Πέρα από τη μουσική o Τζίμης Πανούσης έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και λίγο με τον κινηματογράφο. Έχει μια δεκαπεντάχρονη ιστορία σαν ραδιοφωνικός παραγωγός στους ραδιοσταθμούς Top FM, Κανάλι 15, Ωχ FM, Flash 9.65, 88 μισό Θεσσαλονίκης και πρόσφατα στον ΣΚΑΪ 100.3FM. Στην τηλεόραση δεν ήταν ιδιαίτερα τυχερός αφού η εκπομπή του Κορίτσια ο Τζίμης που επρόκειτο να μεταδοθεί από την τότε ΕΤ2 το 1995 τελικά κόπηκε. Υπάρχουν όμως στιγμιότυπα από την εκπομπή αυτή που κατά καιρούς έχει παρουσιάσει κατά τη διάρκεια τηλεοπτικών συνεντεύξεών του. Επίσης έχει εμφανιστεί έκτακτα σε τηλεοπτικές σειρές όπως οι Δέκα Μικροί Μήτσοι του Λάκη Λαζόπουλου. Στον κινηματογράφο, έχει πρωταγωνιστήσει στην ταινία Ο Δράκουλας των Εξαρχείων (1981) του Νίκου Ζερβού μαζί με τις υπόλοιπες Μουσικές Ταξιαρχίες και έχει εμφανιστεί ως γκεστ σταρ στις ταινίες Ηνίοχος (1995) του Αλέξη Δαμιανού, Προστάτης Οικογένειας (1997) του Νίκου Περάκη και Safe Sex (1999) των Μ. Ρέππα - Θ. Παπαθανασίου.

Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής έξι βιβλία του Πανούση, κυρίως βασισμένα στις ραδιοφωνικές του εκπομπές. Πρώτο ήταν το Η Ζάλη των Τάξεων (Γνώσεις, 1989) που περιέχει 40 ιστορίες ραδιοφωνικής φαντασίας που ακούστηκαν από την εκπομπή "Δούρειος Ήχος" στον Top FM την περίοδο 1988-89, ακολούθησαν τα Πικρέ, Μικρέ Μου Αράπη (Opera, 1990) που είναι μια σαπουνόπερα 22 επεισοδίων που ακούστηκε από τον "Δούρειο Ήχο" το καλοκαίρι του 1989 και Το Κυνήγι της Γκόμενας (Opera, 1992) που αποτελείται από 30 σύντομες γυναικείες βιογραφίες. Το 1996 κυκλοφορεί το Υγιεινή Διαστροφή (Opera) - για τα 20 χρόνια της παρουσίας του - που συμπεριλαμβάνει την έκδοση σε CD του Disco Tsoutsouni και περιέχει το σύνολο των στίχων των τραγουδιών του μέχρι τότε καθώς και συνεντεύξεις, γκάλοπ κ.α. To 2005 κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα ακόμα δύο βιβλία του από τις εκδόσεις Opera με τίτλους Μικροαστική Καταστροφή και Πούστευε και Μη Ερεύνα. Ενώ ετοιμάζεται το πολύτομο έργο "Ο Στάλιν σκέφτεται για σένα στο Κρεμλίνο"

Η ιδεολογική στάση του Πανούση και η καυστική του σάτιρα τον έχει φέρει αρκετές φορές αντιμέτωπο με το δικαστήριο, αρχής γενομένης από το 1980, με μία κατηγορία από το Πλημμελειοδικείο Καρδίτσας για περιύβριση αρχής. Ακολούθησαν αρκετές δίκες με κύρια κατηγορία την αθυροστομία του Τζίμη αλλά και τον καυστικό του στίχο που έθιγε άμεσα και έμμεσα πρόσωπα και καταστάσεις. Είναι γεγονός ότι κατά την περίοδο πριν την κατάργηση της λογοκρισίας (περίπου το 1984) από τους δίσκους των Μουσικών Ταξιαρχιών λογοκρίνονταν λέξεις που "προσέβαλαν τη δημόσια αιδώ". Με το δίσκο Δουλειές του Κεφαλιού, σύρεται στα δικαστήρια για περιύβριση εθνικού συμβόλου αφού στο εξώφυλλο του δίσκου εικονιζόταν να ανοίγει τρύπες σε ελληνικές σημαίες. Παρόλα αυτά ποτέ δεν κρίθηκε ένοχος για αυτές τις κατηγορίες. Το 1997 άρχισε νέος κύκλος δικαστικών αναμετρήσεων αυτή τη φορά για συκοφαντική δυσφήμηση, με αντίδικο τον Γιώργο Νταλάρα τον οποίο ο Τζίμης Πανούσης περιέπαιζε κατά τη διάρκεια παραστάσεών εικονίζοντας τον να βγάζει λεφτά από το στόμα του, για τη στάση του σχετικά με τις, μόνο κατ'όνομα σύμφωνα με τον Τ.Π, "αφιλοκερδείς" συναυλίες του. Ο Γιώργος Νταλάρας κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του, που ίσχυσαν μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, και απαίτησε από τον Πανούση να σταματήσει να χρησιμοποιεί τη φωνή και την εικόνα του στις παραστάσεις του, με πρόστιμο αν το έκανε ενός εκατομμυρίου δραχμών για κάθε αναφορά. Αργότερα ζήτησε ποσό αποζημίωσης εκατό εκατομμυρίων δραχμών για ηθική βλάβη αλλά τελικά η υπόθεση έληξε με καταδίκη του Πανούση σε φυλάκιση πέντε μηνών με αναστολή από το τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών. Ο Πανούσης στις 27 Μαϊου 1999 κατέθεσε έφεση η οποία απορρίφθηκε από το εφετείο Αθηνών στις 21 Δεκέμβρη του 2000. Η απόφαση επικυρώθηκε ξανά από το Τριμελές Εφετείο Αθηνών το Μάη του 2002 και τελεσίδικα τον Απρίλη του 2004 από τον Άρειο Πάγο. (Ο Πανούσης πάντως συνέχισε να αναφέρεται δημόσια στον Νταλάρα, αλλά χωρίς να τον ονομάζει - έλεγε απλώς "ο ακατονόμαστος") Ένα εξώφυλλο στο περιοδικό Κλικ το 1999 πού έδειχνε τον Τζίμη ντυμένο αρχιεπίσκοπο να δαγκώνει ένα μήλο κρατώντας την κιθάρα του ήταν η αιτία για την κατηγορία αυτού και των εκδοτών του περιοδικού για καθύβριση θρησκεύματος. Οι κατηγορούμενοι έφυγαν ομόφωνα αθώοι από το ακροατήριο. Μια από τις πιο γνωστές κατηγορίες που αντιμετώπισε ο Πανούσης και αναπαράχθηκε πολύ από τα ΜΜΕ (όπως και αυτή με τον Νταλάρα) ήταν η κατηγορία για προσβολή εθνικού συμβόλου, αιτία της οποίας αυτή τη φορά ήταν η αφίσα της παράστασης Της Πατρίδας μου η Σημαία η οποία έδειχνε την ελληνική σημαία με ένα σφυροδρέπανο στη θέση του σταυρού. Μετά την αυτόφορη σύλληψη του και τη δήλωση του "εγώ, τον σκότωσα, εγώ" Αρχικά καταδικάστηκε σε εξαγοράσιμη ποινή τεσσάρων μηνών φυλάκισης αλλά τελικά αθωώθηκε δευτεροδίκως από το 5ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών.

Στις αρχές του 2005 ο Πανούσης θα καταδικαστεί, ερήμην, από το πρωτοδικείο Πάτρας για εξύβριση αστυνομικού επειδή κατά τη διάρκεια παράστασής του στην πόλη έκανε τηλεφωνική φάρσα σε συνταξιούχο αστυνομικό.

Δισκογραφία

Disco Tsoutsouni
Πρώτη κυκλοφορία: 1980 (Κασέτα)

Μουσικές Ταξιαρχίες
Πρώτη κυκλοφορία: 1982

Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμάν
Πρώτη κυκλοφορία: 1984

Hard Core
Πρώτη κυκλοφορία: 1985

Κάγκελα Παντού
Πρώτη κυκλοφορία: 1986

Χημεία και Τέρατα
Πρώτη κυκλοφορία: 1987

Δουλειές του Κεφαλιού / The Greatest Kitch Live!
Πρώτη κυκλοφορία: 1990

Ο Ρομπέν των Χαζών
Πρώτη κυκλοφορία: 1992

Vivere Pericolosamente
Πρώτη κυκλοφορία: 1993

Με Λένε Πόπη
Πρώτη κυκλοφορία: 2000

Δείγμα Δωρεάν
Πρώτη κυκλοφορία: 2002

Δούρειος Ήχος #1
Πρώτη κυκλοφορία: 2003


Συμμετοχές

Συμμετοχή στο Made in Greece
Πρώτη κυκλοφορία: 1983

Συμμετοχή στο δίσκο της Ελένης Βιτάλη
Τα λαϊκά της Ελένης
Πρώτη κυκλοφορία: 1988

Συμμετοχή στο soundtrack
Toy Story: Η ιστορία των παιχνιδιών
Πρώτη κυκλοφορία: 1995

Συμμετοχή στο 18 Tribute στον Γ. Μαρκόπουλο
Πρώτη κυκλοφορία: 2000

Συμμετοχή στο δίσκο των Βαβυλώνα
Επί Τέλους
Πρώτη κυκλοφορία: 2002

Συμμετοχή στο δίσκο του Μπάμπη Τσέρτου Ανάγλυφα Μιας Τέχνης Ταπεινής
Πρώτη κυκλοφορία: 2002

Συμμετοχή στο δίσκο του Γιάννη Λογοθέτη
Ρε γυαλάκια πονηρέ
Πρώτη κυκλοφορία: 2005

Συλλογές

ΤαπαΝτα
Πρώτη κυκλοφορία: 1989

Μουσικές Ταξιαρχίες και άλλες Αηδίες
Πρώτη κυκλοφορία: 1995 (

Ρομπέν των Χαζών (15 Greatest Kitch)
Πρώτη κυκλοφορία: 1998

Τα Χειρότερα best
Πρώτη κυκλοφορία: 2001

Πηγή:el.wikipedia.org-------/www.edu.uoc.gr/~math2172/panousis

[Υάκινθος]

Για να μαθαίνουν οι παλιοί
Οταν η μουσική γεννάει Μουσικούς
Flairck - Voorspel In Sofia (live)

[PJ]

Iceman που τα βρίσκεις;

[deko]

Ευκολο είναι.Ας είναι καλά το google!