Η πρώτη παρατιθέμενη φωτογραφία παραπάνω, δείχνει τις nylon κάλτσες, τις πρώτες, όταν ανακαλύφτηκε η πολυαμίδη (δηλαδή στην ουσία, το nylon - πολλοί λέγαν τότε, πως η ονομασία προέρχεται από το γεγονός της ιδιαίτερης αντοχής του υλικού, όταν κάποιος το τέντωνε, έτσι, μπορούσε να φτάσει από την Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, εξ' ού και ...nylon), καλούμενες, fully fashioned stockings. Υπάρχουν ακόμα εταιρίες που τις κατασκευάζουν με τον παραδοσιακό τρόπο της εν γένει ύφανσης και του δεσίματός τους, στην ραφή, αφού πρώτα βαφτούν (το μάυρο, το σχετικά έντονο, είναι το κάτι άλλο, ειδικά με την ενίσχυση που ξεκινά από την φτέρνα σε διάφορες εκφάνσεις και τελειώνει στα δάχτυλα).
Εν συνεχεία ακολούθησαν οι -από εμένα τουλάχιστον- λατρεμένες RHT (εν συντομία το reinforced heel and toe), δηλαδή αυτές που έχουν έντονη την ενίσχυση στα δάχτυλα και στην φτέρνα. Αυτές στην πορεία, η dupont νομίζω που τις έβγαλε και αυτές, έκανε πιο έντονη την ύφανση γύρω από την περιοχή της έναρξης της ενίσχυσης στα δάχτυλα, αποκαλώντας την run guard (για την αποφυγή δηλαδή του ...σκισίματος, ή αν αυτό προέκυπτε, να κατέληγε εκεί). Το ίδιο ακολούθησε και η παραγωγική διαδικασία των καλσόν, αναφορικά και μόνον με την ενίσχυση στα δάχτυλα. Θεωρητικά, ίσως και πρακτικά για ορισμένους από εμάς, αυτό το σημείο της ενίσχυσης, είναι απίστευτα σέξυ. Ακόμη κι αν δεν είναι κάποιος από εμάς, παρατηρήστε σε π.χ. ορισμένα μαγαζιά που πετάνε γόβες κλπ. για να χορέψουν στα τραπέζια, πως όλοι, μα όλοι κοιτάζουν τα πόδια, ακριβώς σε εκείνο το σημείο.
Τέλος πάντων, ιστορική αναδρομή με έπιασε, δεν ξέρω. Επιπρόσθετα, οι nylon κάλτσες, ήταν ...καθαρά nylon. Δεν γινόταν stretch, ούτε είχαν τις, εκ των βιομηχανιών υπόλοιπες εφευρέσεις, lycra κλπ. Επιπρόσθετα, σήμερα, οι ενισχύσεις τείνουν να εξαφανιστούν (ή τουλάχιστον, τείνουν να εξαφανιστούν έτσι όπως τις περιέγραψα παραπάνω) και είναι κρίμα. Φανταστείτε, δυο ζεστά μυρωδάτα ποδαράκια με ενίσχυση στα δάχτυλα και το nylon να κάνει και τις συνήθεις ζάρες...
Ψηφοφορία
