Η Κυρία ήθελε δυο πράγματα –εκτός από τα βασικά, υπακοή κ.λπ. Ήθελε να είμαι πάντα γυμνός. Την διασκέδαζε να βλέπει το μονίμως μικρό και ζαρωμένο τσουτσούνι μου που την έκανε να γελάει. Τις άρεσε επίσης να με βάζει να σκύβω, να ανοίγω με τα χέρια μου τον κόλο και να περιμένω να επιθεωρήσει ή να με δαχτυλoσκοπήσει.
Ήθελε επίσης να σέρνομαι, ούτε καν στα τέσσερα. Μου έλεγε πως είμαι κατώτερος των κατωτέρων, πιο κάτω και από ζώο. «Είσαι σκλάβος του Μαρξ» μου έλεγε και συχνά με απειλούσε πως θα τον βάλει να με γαμίσει. Φοβόμουν πως το εννοούσε. Ήξερα πως το είχε κάνει στην δούλα Της. Η δούλα την είχε ερωτευτεί (εδώ που τα λέμε δεν ήταν και δύσκολο να ερωτευτείς μια τέτοια θεότητα) και όταν την απείλησε να την διώξει, η δούλα για να δείξει πόσο αποφασισμένη ήταν ζήτησε από Εκείνη να τις επιβάλλει το πιο δύσκολο πράγμα: «Θα κάτσεις να σε βιάσει ο Μάρξ», τις είπε: Η δούλα τρελάθηκε, ούτε που φανταζόταν πόση διαστροφή κρύβει ένα τόσο όμορφο κεφάλι. Πάλεψε μέσα της αλλά ο φόβος να χάσει την όμορφη κυρά Της υπερίσχυσε. Μια μέρα που είχε περίοδο, η Κυρία την πρόσταξε να στηθεί στα τέσσερα και έφερε τον τρελαμένο Μαρξ που μύριζε σαν τρελός τον αέρα. Του έφτασαν λίγα μόλις λεπτά για μετατρέψει τη δούλα σε κουρέλι. Ό,τι ακριβώς τις χρειαζόταν, εδώ που τα λέμε.
Τι έλεγα; Α, ναι. Μου είχε απαγορεύσει να περπατάω έστω στα τέσσερα (εκτός από μία περίπτωση που θα σας πως σε λίγο). «Μόνο να σούρνεσαι σου αξίζει», μου έλεγε. «Υπάρχουν οι άνθρωποι, υπάρχουν τα ζώα και υπάρχεις κι εσύ. Είσαι πιο κάτω κι από ζώο, δεν αξίζεις ούτε για να σε φτύνω, δεν αξίζεις ούτε για να καθαρίζεις τις σόλες των παπουτσιών μου. Δεν αξίζεις ούτε για να καθαρίζεις την τουαλέτα, απορώ γιατί δεν σε ταΐζω στον Μαρξ».
Την διασκέδαζε να σέρνομαι και να παρακαλάω να με λυπηθεί. Να κλαψομουνεύω, όπως έλεγε. «έλα, παρακάλα να σε λυπηθώ», μου έλεγε. Κι εγώ άρχιζα να μουρμουράω: «σας παρακαλώ λυπηθείτε με, μην με δείρετε, λυπηθείτε με μην με διώξετε». «Κλάψε» πρόσταζε λίγο μετά κι εγώ έπρεπε να βάλω τα κλάματα και να παρακαλάω ανάμεσα στους λυγμούς.
Γεγονός είναι πως έπρεπε να παρακαλάω για τα πάντα. Ακόμα και για να πάω στην τουαλέτα. Είναι αμέτρητες οι φορές που μου το απαγόρευε και τα κανα πάνω μου. Με έβαζε σαν τον Μαρξ να στέκομαι στα τέσσερα (η μόνη φορά που σας έλεγα) και να σηκώνω το πίσω πόδι όπως τα αρσενικά σκυλιά. Ξελιγωνόταν στα γέλια κι ακόμα περισσότερο όταν με έβαζε να γλύψω τις βρωμιές μου από το πάτωμα.
Μια άλλη φορά, ήταν με μια φίλη της και ήθελαν να σπάσουν πλάκα. Η φούσκα μου πήγαινε να σπάσει, αλλά με έβαζε να πίνω νερό συνέχεια. Τελικά, λίγο πριν τα αμολύσω με έβαλε να ντυθώ και να σταθώ όρθιος και μετά με διέταξε να κατουρηθώ πάνω μου. Τα γέλια που κάνανε καθώς στεκόμουν βρεγμένος δεν περιγράφονται…
