Σημερα δεν σκεφτομαι τιποτα.... ειμαι απλα... θλιμενη.... Χτες το βραδυ "χασαμε" τον σκυλακο μας που μας συντροφευε 18 ολοκληρα χρονια..... Καλο σου ταξιδι μωρακι μου....!!!!!
Λυπάμαι πολύ...
Έχω περάσει 3 φορές απ' αυτό το στάδιο και σε καταλαβαίνω απόλυτα. Τις δύο πόνεσα πολύ, την πρώτη όχι τόσο γιατί ήμουν στρατιώτης και σε κάποια άδεια, μου είπαν οι δικοί μου πως η σκυλίτσα μας, ένα υπέροχο πεκινουά, δεν υπάρχει πια. Έτσι δεν ένιωσα τόσο τη στιγμή του αποχωρισμού.
Τ' άλλα 2 τα έχασα σε μικρές ηλικίες, το τελευταίο, ένα καταπληκτικό κόκερ σπάνιελ σε ηλικία 7 ετών από μεταστατικό καρκίνο στη σπλήνα και το σικώτι. Έσβησε στα χέρια μου...
Το ευχάριστο στην περίπτωσή σου, αν μπορώ να το πω έτσι, είναι ότι έζησε και γέρασε το σκυλάκι σου. 18 ετών...
Κράτησε τον πόνο σου, δυστυχώς δε μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω.