Forum

Sex, Fetish & BDSM => Ερωτικές ιστορίες => Μήνυμα ξεκίνησε από: Fetixistis_ στις Απριλίου 18, 2020, 11:29:39 μμ

Τίτλος: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Fetixistis_ στις Απριλίου 18, 2020, 11:29:39 μμ

ΣΚΛΑΒΟΣ ΑΛΒΑΝΙΔΩΝ: ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΚΟΡΗ
100% φανταστική ιστορία. Επιστρέφω μετά από καιρό σε ένα στυλ ιστοριών που είχαμε ξεχάσει… Θα υπάρξει και ένα δεύτερο μέρος της ιστορίας.

Ο απογευματινός ήλιος έλουζε το πολυτελές γραφείο μου στον τελευταίο όροφο του υπουργείου. Είχε κιόλας φτάσει ο Απρίλης, με τις ευχάριστες οσμές των ανθών και τα τιτιβίσματα των πουλιών. Ωστόσο, η δουλειά ήταν αμείλικτη. Το να είσαι ειδικός γραμματέας υπουργείου, και μάλιστα υψηλά αμειβόμενος, συνεπάγεται ευθύνη και μεγάλες απαιτήσεις. Κοιτώντας έξω από την τζαμαρία του γραφείου, έβλεπα πιάτο όλη την Αθήνα, με τον Παρθενώνα, αιώνιο σύμβολο του δυτικού πολιτισμού να δεσπόζει επιβλητικός κάτω από τον πεντακάθαρο αττικό ουρανό. Αναστέναξα. Χαλάρωσα τη γραβάτα μου. Και χύθηκα ξανά στην πολυθρόνα. Από τη στιγμή που τελείωσε η σχέση μου με τη Μαίρη, δεν είχα συνέλθει τελείως. Ένιωθα ακόμη μουδιασμένος. Αλλά η καύλα καύλα. Ήμουν 35 ετών, εμφανίσιμος, εύπορος, με διαμέρισμα στο Κολωνάκι και μια θέση εργασίας που πολλοί θα ζήλευαν. Γιάπης σωστός. Θεωρητικά θα μπορούσα να είχα όποια θέλω, αλλά οι γυναίκες απαιτούν χρόνο. Εγώ δεν διέθετα δυστυχώς. Ήμουν δεξί χέρι του υπουργού, όφειλα να τιμήσω την εμπιστοσύνη του…

Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου. Ανακάλεσα τα γεγονότα τις περασμένης βραδιάς , που επαναλαμβάνονταν σταθερά το τελευταίο  διάστημα. Όταν νύχτωνε ξεμύτιζα. Μπορεί να ήμουν αποκαμωμένος από τη δουλειά, αλλά η καύλα μου με παρακινούσε να κινηθώ στις κακόφημες γειτονιές του κέντρου, στα κωλόμπαρα της Αχαρνών.. Εκεί, μέσα στην καλτίλα και την παρακμή ενός συγκεκριμένου πορνοχώρου της συμφοράς, μου έτρωγε τα λεφτά μια κορασίδα, καυλάκι σωστό, πουτανάκι από τα λίγα, αλβανικής καταγωγής. Πίσω από έναν μεγάλο φίκο, σε μια καβάτζα του μαγαζιού, την κερνούσα ποτά, τις άνοιγα μπουκάλια, και εκείνη μου τον έπαιζε με τις ποδάρες της. Είχε αντιληφθεί εξ αρχής το άρρωστο φετίχ μου και το εκμεταλλευόταν δεόντως για να αποσπά κεράσματα.  Και η άτιμη ήταν εξπερ στην ποδομαλακία. Ούτε επαγγελματίας αφέντρα να ήταν! Μέσα σε μερικές εβδομάδες είχα χύσει μεγάλες ποσότητες σπέρματος στις πατουσάρες της, ενώ είχα ξοδέψει μερικές χιλιάδες ευρώ.. Τα λεφτά που θα μπορούσα να αποταμιεύω, να επενδύω ή στην τελική να χαλάω σε συνοδούς πολυτελείας (σε πιο value for money σκηνικά), μου τα έτρωγε ένα πουτανάκι που έκανε κονσομασιόν, αλλά ήξερε πολύ καλά πώς να σου παίξει την πούτσα με τις πατούσες της… και να σε τελειώσει μέσα σε δευτερόλεπτα…

Τις σκέψεις μου διέκοψε ο χτύπος στην πόρτα.
-Κύριε Σκλαβούνο, έχω τελειώσει με τον υπόλοιπο όροφο, μπορώ να καθαρίσω και το γραφείο σας να πάω σπίτι?
Ήταν η κυρά Μαρτέλλα. Αλβανίδα καθαρίστρια ηλικίας 58 χρονών. Μια γυναίκα από το Τεπελένι, εύσωμη σχετικά αλλά με συμμετρικό σώμα, με τραχιά, ρυτιδιασμένη όψη, εμφανώς ταλαιπωρημένη από τη σκληρή δουλειά. Τη γυναίκα αυτή την έβλεπα με κάποια συμπάθεια αλλά και με θαυμασμό για όσα είχε περάσει. Ο άντρας της είχε πεθάνει πριν χρόνια. Η ίδια καθάριζε σπίτια ξιπασμένων πλουσίων κυριών, προκειμένου να μεγαλώσει την κόρη της που κοντοζύγωνε τα 22. Άτυχη γυναίκα, φτωχή…  Αλλά πολύ καλή στη δουλειά της. Προσελήφθη προ μηνών στο υπουργείο και καθάριζε το δικό μου όροφο απογευματινές ώρες, κατά τις οποίες δεν υπήρχε ψυχή στο κτίριο πλην εμού…

-   Πέρνα κυρά Μαρτέλλα, ξεκίνα το καθάρισμα, εγώ δεν σε ενοχλώ, τελειώνω τη δουλειά μου και φεύγω σε λίγο.
-   Μην ανησυχείτε κύριε Σκλαβούνο, με την άνεσή σας, εγώ θα ξεσκονίσω λίγο τα ράφια και μετά θα σφουγγαρίσω το πάτωμα.
Η ώριμη καθαρίστρια ξεκίνησε να ξεσκονίζει με το φτερό τα ράφια της βιβλιοθήκης, ανασηκωμένη στις μύτες των ποδιών της. Φορούσε την κλασική μπλε στολή εργασίας των καθαριστριών του Δημοσίου, και τα γυμνά της πόδια περιέβαλαν κάτι ξύλινα τσόκαρα με ελαφρύ τακούνι, τα οποία ομολογουμένως πρώτη φορά έβλεπα να φορά. Συνήθως φορούσε σαμπώ. Το θέαμα, για κάποιον λόγο, ήταν ερεθιστικό. Λίγο η απριλιάτικη ζέστη, λίγο οι καύλες μου, λίγο η θύμηση της νεαρής αλβανίδας κωλομπαρούς,  ε δεν ήθελε και πολύ… Παρατηρούσα τα πόδια της. Σφιχτές γάμπες, δουλεμένες από τη σωματική δραστηριότητα. Λεπτοί αστράγαλοι, δυσανάλογοι με το λοιπό «νταρντανέ» στυλ. Και πατούσες σκληρές, ζαρωμένες και ξηρές. Ώριμες πατούσες μια γυναίκας του μόχθου. Τα νύχια της ήταν βαμμένα κόκκινα. Τα δάχτυλά της κοντά αλλά αρμονικά…  Μια ελαφρά δυσφορία με κυρίευσε καθώς τη χάζευα. Μια ανεπαίσθητη κίνηση μέσα στο παντελόνι μου…
Στη συνέχεια αρχίνησε το σφουγγάρισμα. Είχε αφαιρέσει τα τσόκαρα και πατούσε ξυπόλυτη στο πάτωμα. Οι φτέρνες της είχαν σκονιστεί. Σε κάθε της βήμα πατούσε αποφασιστικά τα πλακάκια. Εγώ τη χάζευα…

-   Κύριε Σκλαβούνο, σας βλέπω αφηρημένο. Μήπως σας ενοχλώ? Μήπως να διακόψω μέχρι να τελειώσετε?
-   Όχι όχι κυρά Μαρτέλλα. Κάνε τη δουλειά σου. Κάτι σκεπτόμουν..
-   Αχ κύριε Σκλαβούνο, δουλεύετε και εσείς πολύ, σαν εμένα..
-   Τι να κάνουμε κυρά Μαρτέλλα, αγαθά κόποις κτώνται.
-   Να, μόνο που εσείς είστε αγάς εδώ μέσα, διευθυντής. Και τα κονομάτε καλά. Ενώ εγώ η καημένη. Έναν μισθουλάκο της συμφοράς παίρνω που ενέκρινε ο υπουργός σας.. Και πάω και σε σπίτια να καθαρίζω... Αφήστε ζόρικο πράγμα τα μεροκάματα.. Αλλά τι σας λέω και εσάς. Μπορείτε εσείς να καταλάβετε εμάς, τη φτωχολογιά??
Τα λόγια της υπέκρυπταν ένα παράπονο, μια δυσαρέσκεια, ίσως και φθόνο.. Φθόνο ταξικό. Είχε κοντοσταθεί μπροστά στο γραφείο μου και είχε αφήσει τη σφουγγαρίστρα παράμερα. Ήταν εμφανές ότι είχε διάθεση για κουβέντα. Πριν προλάβω να της απαντήσω, έκατσε απρόσκλητα σε μια πολυθρόνα μπροστά στο γραφείο.
-Μα κυρά Μαρτέλλα, έτσι είναι η ζωή, δύσκολη. Εσύ το ξέρεις καλά αυτό. Μη νομίζεις, όμως, ότι και εμένα μου χαρίστηκε κάτι. Σπούδασα πολλά χρόνια, μετεκπαιδεύτηκα, στερήθηκα απολαύσεις… Μη βλέπετε μόνο τη βυτρίνα. Δείτε από πίσω τη σκληρή δουλειά… Την ευθύνη έναντι του ελληνικού λαού…
-Αυτά είναι μπαρδάκια που μου λες. Παραμύθια!
Απάντησε ξαφνικά με πολύ θράσος και με μια ανεξήγητη επιθετικότητα στον τόνο της. Και συνέχισε.
-   Ξέρεις τι θα πει πραγματικά σκληρή δουλειά? Ξέρεις πως βγαίνει το μεροκάματο μιας καθαρίστριας? Ξέρεις πως είναι να είσαι Αλβανίδα στην Ελλάδα και να υπηρετείς ψιλομύτες Ελληνίδες? Δες εδώ!
Αμέσως ανασήκωσε τα πόδια της, εντελώς γυμνά, και τα ανέβασε με αυθάδεια πάνω στο γραφείο μου, περίπου 1 μέτρο από το πρόσωπό μου. Εγώ εξεπλάγην…
-   Κοίτα εδώ κύριε ειδικέ Γραμματέα. Κοίτα τις πατούσες μιας Αλβανίδας μεροκαματιάρας. Δες τους κάλους, τη σκλήρυνση στις φτέρνες, την ταλαιπωρία... Μύρισε το άρωμά τους. Τη μυρωδιά της σκληρής δουλειάς!

Εγώ είχα παγώσει. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Δεν μπορεί να συνέβαινε στα αλήθεια αυτό?! Η Αλβανίδα καθαρίστρια του υπουργείου καθόταν αναπαυτικά στην αντικρινή πολυθρόνα, μπροστά στον προϊστάμενό της, με τα πόδια πάνω στο γραφείο του! Φάτσα κάρτα μπροστά στο πρόσωπό του! Τα ύστερα του κόσμου!!
-   Το παράκανες κυρά Μαρτέλλα, υπερέβης τα εσκαμμένα. Κατέβασε αμέσως τα πόδια και φύγε από το γραφείο μου. Δεν φταίω εγώ που εσύ έχεις παράπονα από τη ζωή σου!
Έκανα κίνηση να ανασηκωθώ, αλλά το μυστηριώδες βλέμμα της με καθήλωσε.
-   Άκου νεαρέ. Μπορεί να είσαι σπουδαγμένος και τρανός. Εδώ μέσα όμως, μπροστά μου, μπροστά στις κουρασμένες αρχοντοπατουσάρες μου, είσαι ένα τίποτα. Και μπορώ να σου το αποδείξω αυτό ανά πάσα στιγμή..
Την άκουγα προσεκτικά και την παρατηρούσα. Οι πατούσες της με κοιτούσαν καταπρόσωπο. Ήταν σκληρές μεν, πολύ διεγερτικές δε. Μεγάλες, ξηρές, με βαθιές ζάρες και πολλά σκληρά σημεία που τις έκαναν ακόμη πιο θελκτικές στα μάτια μου. Από πού αντλούσε όμως αυτήν την αυτοπεποίθηση, αυτό το υπερβολικό και ανεξήγητο θράσος απέναντί μου? Τι συνέβαινε? Τι παιζόταν πίσω από όλο αυτό το αλλόκοτο συμβάν? Το μυαλό μου δούλευε πυρετωδώς. Είχα ιδρώσει. Η ήδη χαλαρωμένη γραβάτα μου με έσφιγγε. Με κόπο διατηρούσα ψήγματα της αυτοκυριαρχίας μου…
-   Τι εννοείς? Μίλα ξεκάθαρα Μαρτέλλα. Δεν σε πιάνω. Το ξέρεις ότι ρισκάρεις πολλά με αυτήν την ανάρμοστη συμπεριφορά, έτσι δεν είναι?
Εκείνη χαμογέλασε υπεροπτικά. Κούνησε επιδεικτικά τα δάχτυλα των ποδιών της, απελευθερώνοντας μια ανεπαίσθητη ποδαρίλα προς το μέρος μου. Παρά την ταραχή και το θυμό μου την εισέπνευσα διακριτικά. Το άρωμα αυτό μου ήταν πολύ οικείο, πολύ ευχάριστο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή πληθώρα γυναικείων ποδιών είχε αναπαυθεί στο πρόσωπό μου. Ποδολάγνος από κούνια που λένε! Μην σου τύχει! Συνέχισε να με κοιτάζει βαθιά στα μάτια. Έδειχνε τόσο σίγουρη για τις κινήσεις της..
-Θα μάθεις μικρέ. Πρώτα όμως θα μου φιλήσεις τις πατούσες και θα με ευχαριστήσεις για τις υπηρεσίες μου εδώ μέσα!
- Αυτό, αυτό, αυτό είναι άνω ποταμών! Τι θες κυρά μου? Πώς ΤΟΛΜΑΣ? Στην τελική μια Αλβανίδα είσαι! Άντε μη σε στείλω πίσω στο Τεπελένι να θυμηθείς το Χότζα!
- Εντάξει νεαρέ. Στείλε με στο Τεπελένι. Αλβανίδα είμαι. Και μάλιστα περήφανη για την καταγωγή μου. Αλλά δεν μου λες κύριε Ειδικέ Γραμματέα. Πώς καταδέχεται η αφεντιά σου, εσύ ένας Ελληναράς φραγκάτος, κάθε βράδυ, να πετά εκατοντάδες ευρώ στα πόδια μιας Αλβανίδας, ικετεύοντας να τα γλείψει??
Ταυτόχρονα, έβγαλε το κινητό από την τσέπη της ποδιάς της και άνοιξε την οθόνη. Την έστρεψε αμέσως προς το μέρος μου. Η εικόνα που είδα ήταν σοκαριστική. Εγώ. Ολόγυμνος. Ξαπλωμένος σε έναν κόκκινο καναπέ πίσω από έναν τεράστιο φίκο. Μια μελαχρινή καυλίτσα με εσώρουχα. Το ένα της πόδι χωμένο βαθιά στο στόμα μου. Το άλλο να πατά με δύναμη τον πρησμένο πούτσο μου. Απίστευτο… Δηλαδή πως, τι, γιατί..
-Βλέπω κατάπιες τη γλώσσα σου. Καλά κάνεις μικρέ. Γιατί σε λίγο θα καταπιεις και τη σκόνη από τις πατούσες μου! Άκου μαλάκα. Τόσο καιρό τα σκας στα πόδια μιας νεαρής Αλβανίδας. Έχεις γίνει ο μαλάκας της. Περίγελος στο κωλόμπαρο που δουλεύει. Ξέχασες όμως να ρωτήσεις το όνομά της. Τη λένε Ιλόνα βλάκα. Και είναι η κόρη μου!
Στο άκουσμα της φράσης αυτής κατέρρευσα ψυχολογικά. Ήταν αδιανόητο. Η πουτανίτσα στο κονσομασιόν που μου έπαιζε ποδομαλακία, ήταν η κόρη της καθαρίστριας από το Τεπελένι που καθάριζε στο Υπουργείο και τη συναντούσα καθημερινά! Δεν γίνονται αυτά ρε πούστη μου! Και όχι μόνο αυτό, αλλά τώρα αυτή η καριόλα η μάνα της είχε και μια φωτογραφία που αποδείκνυε την ξεφτίλα μου! Χειρότερο δεν γινόταν..
-   Στάθηκες άτυχος φλώρε. Ένα απόγευμα που σχολούσα, ήρθε να με πάρει η κόρη μου. Συμπτωματικά, την ίδια ακριβώς στιγμή έφευγες και εσύ από το γραφείο. Η μικρή σε είδε και σε αναγνώρισε. Με ρώτησε για σένα. Της είπα ποιος είσαι. Και εκείνη φυσικά μου είπε ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΣΑΙ! Ένας μαλάκας ποδογλείφτης. Σκλάβος των γυναικών. Σκλάβος των Αλβανίδων. Και άκου και αυτό ξεφτίλα. Μόλις το έμαθα αυτό σκέφτηκα κάτι. Συμβούλευσα την κόρη μου να σε καταγράψει με κρυφή κάμερα. Αυτό που βλέπεις είναι μόνο ένα μικρό στιγμιότυπο του καυτού υλικού που έχω στα χέρια μου. Και καταλαβαίνεις φυσικά τι θα πάθεις αν δεν είσαι καλό παιδί… Ο υπουργός σου θα λάβει ένα μέιλ. Και θα τα δει όλα! Θα δει τον ειδικό γραμματέα του σε μεγάλα γλέντια. Ο ευυπόληπτος κύριος Σκλαβούνος να ταπεινώνεται, να σέρνεται στα πόδια μιας Αλβανίδας πουτάνας. Τέλειωσες αρχίδι. Και μετά, το καυτό υλικό θα φτάσει σε όλες τις σκανδαλοθηρικές εκπομπές. Θα παίξει και σε τσοντοσαιτ, γιατί όχι? Κοινώς την πούτσισες μαλάκα, εκτός αν κάνεις ό, τι σου πω!
Κάθε της λόγος, κάθε της λέξη, ήταν μια μαχαιριά. Τα είχα χάσει τελείως. Είχα σκύψει το κεφάλι. Ένα δάκρυ πάσχιζε να βγει από τους οφθαλμούς μου και να κυλήσει στα αναψοκοκκινισμένα μου μάγουλα. Με τρεμάμενη φωνή της μίλησα ξέπνοα:
-   Τι θες από μένα.. Θα κάνω ό, τι ζητήσεις. Μη με καταστρέψεις. Δεν σου έχω κάνει κάτι κακό…
-   Το ξέρω ότι δεν με έβλαψες. Αντιθέτως ήσουν πάντα ευγενικός μαζί μου. Αλλά τι να κάνουμε? Δεν γίνεται μια ζωή να καθαρίζω σκάλες, ούτε η κόρη μου να αφήνει τον κάθε μεθύστακα Ελληναρά να τη χουφτώνει τα βράδια. Η ζωή μας θα αλλάξει. Και εσύ θα είσαι το όχημα. Από σήμερα, αν δεν θες να σε καταστρέψω, θα μου δίνεις 5.000 ευρώ τον μήνα. Ξέρω ότι τα έχεις. Ταυτόχρονα, θα πληρώνεις το νοίκι μας, θα ψωνίζεις για την μικρή, θα της κάνεις όλα τα καπρίτσια και γενικά θα είσαι ο μαλάκας μας. Αν τολμήσεις να σηκώσεις κεφάλι και να πας στην αστυνομία, θα σε τελειώσω. Έχεις καμία αντίρρηση μαλάκα?
Εγώ την άκουγα εμβρόντητος και ηττημένος. Με είχε στο χέρι. Αντιλαμβανόμουν ότι έπεφτα θύμα εκβίασης που θα μπορούσα να καταγγείλω στις αρχές, αλλά το ρίσκο ήταν πολύ μεγάλο. Επιπλέον, εκείνη την ώρα δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά. Ανασήκωσα το βλέμμα. Την κοίταξα ντροπιασμένος. Οι πατούσες της έστεκαν πάντα εκεί, απλωμένες στο γραφείο μου, αντίκρυ στο πρόσωπό μου. Της απάντησα ταπεινά, με χαμηλή φωνή.
-Όχι..
- Έτσι μπράβο το αγόρι μου. Τώρα, έτσι για να επισφραγίσουμε τη συμφωνία, φίλα μου τις πατούσες και μύρισέ τες καλά!
Προς στιγμήν δίστασα. Εκείνη με κοίταξε άγρια και μου έδειξε το κινητό με νόημα. Τότε, χωρίς να ελέγχω τις κινήσεις μου απόλυτα, ανασηκώθηκα, στάθηκα στα τρεμάμενα πόδια μου και έσκυψα πάνω στο γραφείο. Σχεδόν ξάπλωσα μπρούμυτα. Οι αρχοντικές πατούσες της Αλβανίδας καθαρίστριας απείχαν τώρα μόλις μερικά εκατοστά από τη μύτη και το στόμα μου. Γαμώτο ήταν καλές, καυλοπατουσάρες. Η υποτακτική πλευρά του εαυτού μου σκιρτούσε. Το ίδιο και ο άρτι καυλωμένος πούτσος μου. Πλησίασα ακόμη περισσότερο. Τα ρουθούνια μου άγγιξαν το σκληρό πέλμα και ρούφηξαν τη μυρωδιά. Ακολούθησαν και άλλες ρουφηξιές, άπληστες. Έσυρα τη μύτη μου σε όλη την επιφάνεια της πατούσας της. Κατέληξα ανάμεσα στα ώριμα, καλοσχηματισμένα  δάχτυλα. Εκεί εισέπνευσα βαθιά, πολύ βαθιά… Η ώριμη καθαρίστρια γέλασε σαρκαστικά με το άκουσμα του ήχου. Εγώ ανατρίχιασα. Ήμουν σε άλλη διάσταση. Σαν σε έκσταση, λοιπόν, άρχισα με πάθος να φιλάω τις πατούσες της εκβιάστριάς μου. Σε λίγο έβγαλα και τη γλώσσα μου. Άρχισα με φοβερή ένταση να τσιμπουκώνω τις δαχτυλάρες της σαν πουτάνα. Εκείνη όλη την ώρα γελούσε κοροιδευτικά και έκανε υποτιμητικά σχόλια σε βάρος μου. Με αποκαλούσε ποδογλείφτη, τσιμπουκλού ποδοδαχτύλων, σκλάβο των Αλβανίδων  κτλ.
Μετά από λίγο τράβηξε απότομα τα πόδια της από το τραπέζι, αφού πρώτα με απώθησε με μια κλωτσίτσα στο πρόσωπο.
-   Ώρα να φύγω δούλε. Το υπόλοιπο καθάρισμα θα το κάνεις εσύ. Το βράδυ σε θέλω απίκο στο κωλόμπαρο της κόρης μου να ξοδέψεις για πάρτη της τουλάχιστον 1000 ευρώ, για να γιορτάσουμε τη νέα μας ζωή. Να ξεκαυλώσεις κιόλας, γιατί βλέπω ότι το πουλάκι μεγάλωσε εκεί μέσα.
Περιπαικτικά έδειξε προς την κατεύθυνση του όλορθου πούτσου μου που ασφυκτιούσε μέσα στο παντελόνι. Μου έκανε νεύμα να την πλησιάσω. Είχε πια σηκωθεί όρθια. Φόρεσε τα τσόκαρά της. Εγώ βάδισα αργά προς το μέρος της, ζαλισμένος από την ένσταση του όλου σκηνικού. Με καρφωμένα τα μάτια στο δάπεδο στάθηκα μπροστά της. Εκείνη με μια απότομη κίνηση έπιασε τον πάνσκληρο πούτσο μου πάνω από το παντελόνι. Τον πίεσε ανάμεσα στα δάχτυλά της. Τον μάλαξε για λίγα δευτερόλεπτα. Τα ψωλόζουμα έρρεαν άφθονα και λέρωναν το πανάκριβο εσώρουχό μου. Ήμουν στο τσακ να χύσω. Στο σημείο αυτό, όμως, το έκοψε…
-Αποχαιρέτα την αφέντρα σου όπως της αξίζει Έλληνα δούλε!
Η φωνή της ήταν σκληρή και αυταρχική. Εγώ αμέσως μπήκα στο νόημα. Έσκυψα. Έσκυψα πολύ. Λύγισα τα γόνατα. Έπεσα στα 4 και ταπεινά, σχεδόν με απόλυτη ευλάβεια, της φίλησα τα ξύλινα τσόκαρα. Την ίδια στιγμή με πάτησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Η μύτη μου ακουμπούσε στα δάχτυλα του ενός ποδιού της. Το άλλο με πίεζε με δύναμη από πίσω. Το πρόσωπό μου είχε γίνει ένα με το κουντουπιέ της. Ο ιδρώτας του προσώπου μου έραινε τώρα το πάνω μέρος της πατούσας της.
-Έτσι μαλάκα. Αυτή είναι η θέση σου. Από αύριο θα δεις πως είναι να υπηρετείς 2 Αλβανίδες, μάνα και κόρη!
Γέλασε ξανά. Και συνέχισε να μου πιέζει το κεφάλι. Μάλιστα απέσυρε το κάτω πόδι της και η μάπα μου έγινε ένα με το πάτωμα. Σύρθηκε στα απορρυπαντικά… Ξεφτίλα. Έκλαιγα γοερά. Ήμουν αδύναμος. Ώσπου ξάφνου, η πίεση χαλάρωσε και άκουσα τον χτύπο από τα τακούνια της πάνω στα πλακάκια, καθώς απομακρυνόταν. Η πόρτα έκλεισε βίαια. Εγώ είχα το πρόσωπο ακόμα κολλημένο στο δάπεδο. Δεν είχα το κουράγιο να το σηκώσω…

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: alex 14 στις Απριλίου 18, 2020, 11:48:29 μμ

Την Συνέχεια απο την αθωα σχεση περιμενουμε...

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Fetixistis_ στις Απριλίου 19, 2020, 01:42:43 πμ

Υπομονή. Η «αθώα σχέση» ειναι το magnum opus μου, οπότε θα τελειώσει στην ώρα του...

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: alex 14 στις Απριλίου 19, 2020, 01:09:57 μμ

Χρόνια πολλά!!

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Fetixistis_ στις Απριλίου 19, 2020, 01:10:44 μμ

Επίσης, Χριστός Ανέστη! Υγεία σε όλους!

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: amkfootlover στις Απριλίου 19, 2020, 04:57:11 μμ

Παράθεση από: alex 14 στις Απριλίου 18, 2020, 11:48:29 μμ

Την Συνέχεια απο την αθωα σχεση περιμενουμε...

ακριβώς αυτή περιμένουμε.

Η τωρινή σου ιστορία μέτρια

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Fetixistis_ στις Απριλίου 19, 2020, 10:34:58 μμ

Οι υπόλοιπες ώρες της ημέρας, μέχρι τα μεσάνυχτα, κύλησαν αργά και βασανιστικά. Αποκαμωμένος από τη δουλειά, χάζευα τα φώτα του Λυκαβηττού από το μπαλκόνι του διαμερίσματός μου… Και σκεφτόμουν. Προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί, και σε τι περιπέτεια είχα μπλέξει. Κάπως έπρεπε να αντιδράσω. Δεν γινόταν να ενδώσω άνευ όρων στον εκβιασμό των Αλβανίδων.. Από την άλλη όμως το οπτικοακουστικό υλικό με έκαιγε. Οπωσδήποτε θα μου κόστιζε τη θέση και την καριέρα μου, αν διέρρεε. Και όχι μόνο. Θα με εξέθετε ανεπανόρθωτα σε κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο. Φευγαλέα μου πέρασε από το μυαλό η ιδέα να παραιτηθώ από τη δουλειά μου. Έτσι, μπορεί να έπαυα να είμαι εκβιάσιμος. Ίσως ήταν μια κάποια λύση.. Οπωσδήποτε όμως, έστω αυτήν τη φορά, έπρεπε να υπακούσω την καθαρίστρια. Έπρεπε να πάω στο επίμαχο κωλόμπαρο στην Αχαρνών και να συναντήσω την Ιλόνα, την κόρη της. Έπειτα θα έβλεπα πως θα το χειριζόμουν, αναλόγως των περιστάσεων…

Το γλυκό ανοιξιάτικο δειλινό έδωσε τη θέση του στο μυστηριώδες σκοτάδι της νύχτας. Αφού ντύθηκα κάζουαλ, εξήλθα της οικοδομής, πήρα το αμάξι μου και κατευθύνθηκα προς τις αμαρτωλές συνοικίες. Λίγο μετά τις 12 έφτασα στον προορισμό μου. Ανέκφραστα μπήκα στο μαγαζί. Αμέσως, μέσα σε ένα πυκνό σύννεφο καπνού από τσιγάρα, στα σκοτάδια του κωλόμπαρου, διέκρινα την νεαρή Αλβανίδα και επίδοξη αφέντρα μου. Καθόταν σταυροπόδι στη γωνία του μπαρ. Τα μακριά μαύρα της μαλλιά χάιδευαν τους ώμους της, ενώ το πάνω μέρος του σώματός της κάλυπτε ένα πολύ κοντό και στενό «λαμέ» φορεματάκι. Στα πόδια της φορούσε γυαλιστερές ψηλοτάκουνες γόβες ιδίου χρώματος. Οι μηροί και οι γάμπες της γυάλιζαν μέσα στον χαμηλό φωτισμό του πορνοχώρου, επενδυμένα με ένα ζευγάρι διάφανες ζαρτιέρες. Το βλέμμα μου αυτόματα έπεσε χαμηλά. Μαγνητίστηκε από το dangling που επιδεικτικά ξεκίνησε μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία μου. Πάντοτε το έκανε αυτό όταν με έβλεπε, αλλά τώρα κάτι στο ύφος της πρόδιδε τις προθέσεις της. Η έντονη καμάρα του αιωρούμενου ποδιού της με καύλωσε στη στιγμή. Τι μούναρος ήταν η βρώμα! Τόσο όμορφη, μα τόσο πονηρή και αδίστακτη. Όπως και η μάνα της…

Την πλησίασα θαρρετά.
-   Γεια σου Ιλόνα.
-   Γεια σου σκλάβε.
Η απάντησή της ήταν φυσική και το ύφος της αλαζονικό. Χωρίς να χάσει χρόνο, ύψωσε το πόδι που αιωρούνταν, και το έφερε στο ύψος του πούτσου μου. Η μύτη της γόβας άγγιξε τα αρχίδια μου. Τα πίεσε ελαφρά.. υπαινικτικά… Ο πούτσος μου ηλεκτρίστηκε ακαριαία.
-Άκου.. Όπως ξέρεις, τώρα πια ξέρω και εγώ! Μου παίξατε βρώμικο παιχνίδι. Και εγώ που νόμιζα ότι εσείς οι Αλβανίδες έχετε μπέσα.
-Χχαχαχα
Γέλασε με αυθάδεια εκείνη και κλώτσησε ελαφρά τα ήδη πρησμένα μου αρχίδια.
-Έλα τώρα. Μην κάνεις πως δεν σου αρέσει αυτό που γίνεται. Από την πρώτη στιγμή που σε συνάντησα, κατάλαβα πόσο υποτακτικός είσαι. Πόσο μουνόδουλος! Ο εκβιασμός που σκέφτηκε η μάνα μου είναι βολική δικαιολογία για σένα, έτσι δεν είναι?
- Τι εννοείς?
-Εννοώ, πως οποιαδήποτε στιγμή σου ζητούσα να γίνεις σκλάβος και ΑΤΜ μου, θα γινόσουν, ακόμη και χωρίς να σε εκβιάσουμε.
- Αυτό που κάνατε είναι πολύ σοβαρό ποινικό αδίκημα. Το ξέρεις ότι μπορώ να σας κλείσω μέσα για πολλά χρόνια…
-Το ξέρω καλέ μου… Ο λόγος που συμφωνησα όμως στο σχέδιο της μητέρας μου είναι, ότι ήξερα από την αρχή πως δεν θα πήγαινες ΠΟΤΕ στην αστυνομία. Όχι γιατί φοβάσαι για τη θέση σου ή το όνομά σου. Όχι μόνο για αυτά. Αλλά γιατί, κατά βάθος, ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ αυτό που σου κάνουμε. Καυλώνεις στην ιδέα ότι 2 Αλβανίδες, μάνα και κόρη, σε εκβιάζουν, σε υποτάσσουν, σε ποδοπατούν, σε αντιμετωπίζουν σα σκυλάκι τους. Δύο φτωχές Αλβανίδες, η μία καθαρίστρια και η άλλη κωλομπαρού, να κουμαντάρουν εσένα, ολόκληρο Ειδικό Γραμματέα Υπουργείου. Το ξέρεις, ότι από την πρώτη στιγμή που έπεσες στα δίχτυα μου, δεν υπήρχε επιστροφή για σένα.
Ενώ μου έλεγε όλα αυτά, η μύτη της γόβας της συνέχισε να χαϊδεύει αργά και βασανιστικά τα αρχίδια και τον πούτσο μου. Η κίνησή της με υπνώτιζε. Στεκόμουν εκεί αμίλητος μπροστά στο ψηλό σκαμπώ που καθόταν, και την κοίταζα αποχαυνωμένος. Οι σκέψεις μου, ως δια μαγείας, έμπαιναν σε μια τάξη. Εγώ μπορεί να καταστρεφόμουν, αν διέρρεε το υλικό και έφτανε στον υπουργό. Ή τουλάχιστον, αυτό ήταν ένα ενδεχόμενο. Στο κάτω κάτω δεν είχα παρανομήσει! Δεν είχα βλάψει κάποιον άλλον. Εκείνες, όμως, σίγουρα θα κατέληγαν στη φυλακή, αν τις κατέδιδα. Το ρίσκο για τις 2 γυναίκες ήταν πολύ μεγαλύτερο. Λογικά σκεπτόμενος είχα το πάνω χέρι. Άρα, μήπως η μικρή είχε δίκιο? Μήπως, κατά βάθος, επεδίωκα και αρεσκόμουν σε αυτό που μου συνέβαινε? Μήπως, είχε φτάσει η ώρα να βιώσω την απόλυτη υποταγή σε αλλοεθνείς amateurs  αφέντρες, σε επίπεδο πια απτής, φυσικής πραγματικότητας, και όχι εικονικής- υποκριτικής, που ζούσα με τις διάφορες επαγγελματίες του χώρου?? Τις σκέψεις μου διέκοψε η φωνή της Ιλόνας.
-Την ξέρεις την απάντηση σκλάβε. Πάμε αμέσως στην καβάτζα να σε ξεκαυλώσω. Να κάνεις και αυτό που σε διέταξε η μαμά. Ελπίζω να έχεις ένα χιλιάρικο για ξόδεμα!
Λέγοντας αυτά, σηκώθηκε αποφασιστικά από τη θέση της, γράπωσε τον καυλωμένο πούτσο μου πάνω από το παντελόνι και με τράβηξε προς τα σκοτάδια, τα άδυτα του κωλόμπαρου… Εγώ σαν υπνωτισμένος την ακολούθησα πειθήνια, όπως το σκυλάκι που το σέρνει η αφεντικίνα του, χαμένος στην όψη του τουρλωτού της κώλου που κουνιόταν ρυθμικά…
   

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Fetixistis_ στις Απριλίου 19, 2020, 11:12:18 μμ

Εκεί στο γνώριμο καναπέ, πίσω από το φίκο, την είδα για πολλοστή φορά να κάθεται αυτοκρατορικά. Αυτή τη φορά, όμως, ήταν αλλιώς. Τόσο επιβλητική, τόσο σίγουρη για τον εαυτό της, τόσο αυταρχική! Μια πραγματική κυρίαρχος. Μου έγνεψε να σταθώ μπροστά της όρθιος.
-   Πέσε στα γόνατα και βγάλε μου τις γόβες!
-   Μ- Μάλιστα.
Απάντησα νευρικά εγώ. Κοιτούσα δεξιά και αριστερά μήπως μας παίρνει μάτι κανείς πυρφόρος κωλόγερος, από αυτούς που συχνάζουν στα ποταπά πορνομάγαζα του είδους. Μετά ανασήκωσα το βλέμμα προς το ταβάνι, προσπαθώντας να διακρίνω κάποια κάμερα..
-Την αφαίρεσα ηλίθιε. Ήδη παίζει να μπω φυλακή αν μου κάνεις εσύ μήνυση, να ρισκάρω να τη φάω και από άλλον πελάτη??
Η κοφτή της δήλωση μου διέλυσε τις αμφιβολίες της στιγμής. Έκανα να γονατίσω… Με σταμάτησε με μια αρκετά δυνατή κλωτσιά στο υπογάστριο.
-Θα λες, μάλιστα αφέντρα Ιλόνα! Το κατάλαβες?
-Μ- Μάλιστα αφέντρα Ιλόνα…
Η απάντησή μου ήταν ξέπνοη και ταπεινωτική. Έκανα πάλι να σκύψω. Και πάλι, όμως, με πρόλαβε. Τινάχτηκε όρθια, στάθηκε μπροστά μου, και μου άστραψε ένα πολύ δυνατό χαστούκι… Βαρούσε δυνατά η άτιμη. Ήταν λεπτεπίλεπτη φαινομενικά, αλλά το χέρι της ήταν βαρύ…
-Θα φωνάζεις δυνατά μαλάκα! Το μάλιστα αφέντρα θα το φωνάζεις περήφανα!
 Η μουσική στο κωλόμπαρο ήταν στη διαπασών. Βαριά, παρακμιακά λαϊκά τραγούδια κάλυπταν, ασφαλώς, κάθε ομιλία, κάθε ανοίκειο ήχο…
-   Μάλιστα αφέντρα Ιλόνα.
Αυτή τη φορά σχεδόν τσίριξα. Ακαριαία έπεσα στα γόνατα. Εκείνη εξακολουθούσε να στέκεται όρθια ομπρός μου.
-Φίλα μου τις γόβες!
Με διέταξε κοφτά… Εγώ αμέσως υπάκουσα. Έσκυψα υπάκουα το κεφάλι και πλημμύρισα το δέρμα από τις αστραφτερές γόβες της με δεκάδες πεταχτά φιλάκια. Ήμουν ερεθισμένος φουλ. Η πούτσα μου είχε σκληρύνει σαν το ατσάλι και πάσχιζε να σκίσει το παντελόνι και να πεταχτεί! Αυτή η καριολίτσα με έπαιζε για τα καλά. Με διαφέντευε. Μου ασκούσε επιρροή…


YΓ. Παίδες, για την ώρα δεν βλέπω ιδιαίτερα θετική ανταπόκριση στην ιστορία μου.    Μπορεί όντως να είναι μέτρια, όπως έγραψε και ένας φίλος παραπάνω. Μπορεί ακόμη να έχει αλλάξει η σύνθεση του αναγνωστικού κοινού του greekfoot σε σχέση με την τελευταία φορά που ανέβασα κάποια ιστορία και είχε διθυραμβικά σχόλια. Επειδή όμως, όποιος έχει αποπειραθεί να γράψει κάτι εδώ μέσα, γνωρίζει ότι είναι μια αρκετά επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία, σας το δηλώνω, για να είμαστε ξηγημένοι, ότι δεν θα συνεχίσω προτού δω την ελάχιστη, έστω, θετική ανταπόκριση στο έργο μου. Στο κάτω κάτω για σας τη γράφω. Αν δεν "πουλάω" πια, αποσύρομαι διακριτικά σαν τον δάσκαλο FL1 και δίνω τη θέση μου σε άλλους αξιότερους συναδέλφους! Ουδείς αναντικατάστατος στο κάτω κάτω...

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: dimjohn στις Απριλίου 19, 2020, 11:16:57 μμ

μια χαρά είναι !!! να την συνεχίσεις !!!

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: taboo στις Απριλίου 19, 2020, 11:31:09 μμ

Η ιστορία σου είναι προσεκτικά γραμμένη και αρκετά καβλωτική.Περιμένω με αγωνία την εξέλιξή της. Συνέχισε ακάθεκτα.

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: George στις Απριλίου 19, 2020, 11:46:58 μμ

Βαβαίως και να την συνεχίσεις.  :sadomazoch:

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Romeo9 στις Απριλίου 19, 2020, 11:53:25 μμ

πολυ ωραια! συνεχισε να γραφεις, το υφος ειναι απολαυστικο και τα σκηνικα που περιγραφονται καυλωτικα

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: alex 14 στις Απριλίου 20, 2020, 01:12:21 πμ

Χωρις να την εχω διαβασει απαντω και λεω οτι οι ιστοριες που ανεβαζεις κατα διαστηματα ειναι απο τα πιο γερα χαρτια εδω μεσα. Ποιος μπορεί να ξεχασει την αθωα σχεση και τον αξιοθρηνητο σύζυγό.υγ ηταν και κατι παλιοτερες πολυ καλες αλλα τις διεγραψες...κριμα... συνεχισε..

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Fetixistis_ στις Απριλίου 20, 2020, 03:15:14 πμ

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τα καλά σας λόγια. Και η καλοπροαίρετη κριτική βέβαια είναι δεκτή. Alex14 είσαι από τους παλιούς μου αναγνώστες. Δυστυχώς τις ιστορίες στις οποίες αναφέρεσαι, που ήταν και οι πρώτες μου (5 στον αριθμό), τις διέγραψα πριν χρόνια για προσωπικούς λόγους... Μετά την ενθάρρυνσή σας θα συνεχίσω ! Να είστε καλά όλοι!

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: sklavos 2004 στις Απριλίου 20, 2020, 09:57:06 πμ

τώρα που αρχίζει να έχει ενδιαφέρον μην σταματάς μεγάλε !!! αλώστε η αρχή είναι πάντα πιο δύσκολη , τώρα το ξεπέρασες αυτό ,

πάμε δυνατά στα βαθιά νερά !!! :clapping:

κανε και της εναλλαγές σου , μια hard μια soft , έτσι να μας μπερδεύεις για να έχει,  πιο μεγάλη αγωνιά το όλο ΘΕΜΑ !!!      :thinking:   

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: alex 14 στις Απριλίου 20, 2020, 11:52:49 πμ

σου εστειλα μηνυμα καλημερα!!!

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Jon_X στις Απριλίου 20, 2020, 01:57:25 μμ

 :thumbsup1: :thumbsup1: :thumbsup1:

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: George στις Απριλίου 20, 2020, 03:42:20 μμ

Φιλε ωραία και καλογραμμένη η ιστορια σου. Εχει αρχισει δυνατα. Ελπιζω απλά να μην μεινει μισοτελειωμενη οπως ενα μεγαλο μερος των ιστοριων εδώ.
Εννοειται να συνεχισεις  :clapping:

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: MistressX στις Απριλίου 20, 2020, 08:55:06 μμ

Πολύ ωραία ιστορία!

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: pppcj στις Απριλίου 20, 2020, 09:55:46 μμ

Πολύ ωραία αρχή! Συνέχισε!

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: amkfootlover στις Απριλίου 20, 2020, 11:50:27 μμ

Το μέτρια δεν το είπα για να σε αποθαρρύνει συγκριτικά με.το"αθώα σχέση " το είπα περιμένουμε συνέχεια κ εδώ κ εκει

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: feetmaniac21 στις Απριλίου 21, 2020, 12:02:58 πμ

είναι πολύ καλή..μην σταματάς!

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Fetixistis_ στις Απριλίου 21, 2020, 01:17:47 πμ

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τα καλά σχόλια!

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Fetixistis_ στις Απριλίου 21, 2020, 01:18:36 πμ

Παράθεση από: MistressX στις Απριλίου 20, 2020, 08:55:06 μμ

Πολύ ωραία ιστορία!

Ευχαριστώ πολύ MistressX!

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Fetixistis_ στις Απριλίου 21, 2020, 01:19:01 πμ

Μια κλωτσιά στο πρόσωπο διέκοψε τα φιλιά μου στα παπούτσια της. Με την άκρη της γόβας της ανασήκωσε το πιγούνι μου. Ήταν εκθαμβωτική. Τα πόδια της, μέσα στις ζαρτιέρες, έμοιαζαν φτιαγμένα από αλάβαστρο. Η κορμοστασιά της μέσα στις σκιές της καβάτζας παρέπεμπε σε αμαζόνα της μυθικής εποχής, σε πλάσμα απόκοσμα κυριαρχικό…

Έκατσε εκ νέου αναπαυτικά στον καναπέ. Με τράβηξε από τα μαλλιά και με σήκωσε…
-   Γονάτισε και βγάλε μου τις γόβες!
Με διέταξε ψυχρά.
-   Μάλιστα αφέντρα Ιλόνα.
Απάντησα εγώ με περισσή δουλικότητα. Έσκυψα ξανά.. Θα σκέβρωνα στο τέλος με τόσες γονυκλισίες… Χωρίς να διστάσει, έφερε τη γόβα της στο πρόσωπό μου. Η μυρωδιά του δέρματος ερέθιζε τα ρουθούνια μου. Με τρεμάμενα χέρια αφαίρεσα τη γόβα και αποκάλυψα την ντυμένη με νάυλον πατούσα της νεαρής Αλβανίδας. Ένα κύμα ζεστής οσμής γυναικείου ποδοϊδρώτα και παπουτσίλας μου χτύπησε το πρόσωπο…  Έπειτα ύψωσε το άλλο της πόδι μπροστά στην αποχαυνωμένη μάπα μου. Έπραξα το ίδιο. Μετά σήκωσε και τα 2 της πόδια. Κόλλησε και τις δυο της πατούσες στη μύτη μου. Άρχισε να τις τρίβει σαδιστικά στη μύτη, στο στόμα, στα μάτια, στο μέτωπο και στα μαλλιά μου. Ανατριχίλα σκέτη…
-   Γδύσου.
Με διέταξε ξανά.
Εγώ αμέσως έσπευσα να εκτελέσω την εντολή της. Τα έβγαλα όλα όπως- όπως. Στάθηκα σαν τον μαλάκα, εντελώς γυμνός, μπροστά της. Την ντροπή μου επέτεινε ένα σκαμπίλι στα κωλομέρια που δέχτηκα τη στιγμή εκείνη. Ήταν μια γριά κωλομπαρού. Πατημένα 70.. Φθηνή, ξεπεσμένη και χυδαία. Πέρασε πίσω από το φυτό για να πάει στο αποθηκάκι του μαγαζιού. Μου χαμογέλασε ειρωνικά αποκαλύπτοντας ένα χρυσό δόντι. Αποκρουστική.. Εγώ χαμήλωσα το βλέμμα.
«Έτσι, θα σέβεσαι εδώ μέσα μπέμπη..» μου εκστόμισε κατάμουτρα η γριά, μαζί με μερικά σταγονίδια σάλιου… Ακολούθως, απομακρύνθηκε μέσα στα σκοτάδια κουνώντας επιδεικτικά τους πλαδαρούς γοφούς της..
Η Ιλόνα γέλασε σαρκαστικά. Με διέταξε να αυνανιστώ μπροστά της. Το έκανα. Ξεκίνησα να τον παίζω υπό το αλαζονικό της βλέμμα. Ο πούτσος μου ήταν κατακόκκινος. Έτοιμος να εκραγεί..
«Ξάπλωσε στο πάτωμα σκλάβε! Και ανέβασε τα πόδια και τη λεκάνη σου πάνω στον καναπέ!» με πρόσταξε σκληρά.
Έκανα αμέσως αυτό που μου είπε. Ουσιαστικά στηριζόμουν με τον αυχένα μου στο πάτωμα, τα κωλομέρια μου ακουμπούσαν πάνω στον καναπέ και τα πόδια μου ακουμπούσαν στον τοίχο, πίσω από την πλάτη του καναπέ. Η στάση μου ήταν εξευτελιστική.  Ενώ πάσχιζα να κρατήσω το βάρος μου πάνω στον αυχένα μου, υποβοηθούμενος από τους αγκώνες των χεριών μου, η νεαρή εξουσιάστριά μου ανέβασε τις ποδάρες της πάνω στον καναπέ, και ανάμεσα στα μυρωδάτα της ποδοδάχτυλα έσφιξε τον πούτσο μου. Το footjob που ακολούθησε ήταν το πλέον βασανιστικό που είχα ζήσει μέχρι τότε. Η πετρωμένη ψωλή μου, γυαλιστερή μέσα στο αχνό φως του κωλόμπαρου από τα άφθονα προερωτικά υγρά που είχε ήδη απελευθερώσει, μετατράπηκε σε παιχνιδάκι στα πόδια της Αλβανίδας. Οι κινήσεις της ήταν μαεστρικές. Η επίμονη τριβή του νάυλον της ζαρτιέρας με το πουτσοκέφαλό μου, επέτεινε μεν τον πόνο αλλά αύξανε και την ταπείνωση που βίωνα. Τα επιδέξια δάχτυλά της, με βαμμένα τα νυχάκια γαλάζια, πίεζαν ασφυκτικά τη βάλανο και τραβούσαν σαδιστικά το πετσάκι προς τα κάτω, τεντώνοντας το χαλινό σε σημείο οριακό, στα πρόθυρα της ρήξης… Οι αλλεπάλληλες παλινδρομικές κινήσεις των πελμάτων της πάνω στον πούτσο μου με έκαναν να βογκάω από πόνο, ηδονή και εξευτελισμό. Είχα ιδρώσει απίστευτα. Ήταν τόσος ο ιδρώτας που έρρεε από την πλάτη μου προς το δάπεδο ώστε ο αυχένας μου γλιστρούσε.. Οριακά κρατιόμουν στη θέση που μου είχε υποδείξει η αφέντρα μου… Όλη αυτή την ώρα με κοιτούσε αφ’ υψηλού, με ένα ύφος υπεροχής. Ήξερε ότι ήμουν στο έλεός της! Όχι μόνο τη στιγμή εκείνη αλλά και γενικά! Κάθε στιγμή θα ήμουν στο έλεός της! Πιστός δούλος της, εξαρτημένος από τις ασύλληπτες  ποδάρες της…

Το γλυκό αυτό μαρτύριο διήρκεσε μόλις λίγα λεπτά. Έτσι όπως ήμουν σε εκείνη την άβολη στάση, κάθιδρος και ταλαιπωρημένος, με τον πούτσο μου έτοιμο να ματώσει από την τριβή με τις πατούσες της Ιλόνας, άρχισα να συγκεντρώνω κλιμακωτά μια μεγάλη ποσότητα σπέρματος στη σπερματοδόχο κύστη μου, έτοιμη να εκτιναχτεί βίαια από το κατακόκκινο στόμιο της ουρήθρας.. Το αναπόφευκτό συνέβη τη στιγμή που άκουσα την ξερή διαταγή της: «Χύσε σκλάβε». Αυτό ήταν. Άνοιξε ο κρουνός. Πηχτό χύσι ανέβλυσε από την ουρήθρα. Η πρώτη ριπή με πήρε στα μάτια. Το τσούξιμο αφόρητο.. Η δεύτερη στα χείλη… Η τρίτη στο δασύτριχο στήθος.. Οι υπόλοιπες, πιο αδύναμες, κατέληξαν δω και κει, στα πόδια μου, στα πόδια της… Αυτό ήταν. Γλίστρησα σαν σε τσουλήθρα πάνω στο υγρό από τον ιδρώτα μου πάτωμα. Οριζοντιώθηκα. Ημιλιπόθυμος. Με χύσια στα μάτια. Πιο ταπεινωμένος από ποτέ. Εκείνη, δίχως να πει κουβέντα, σηκώθηκε αγέρωχα, και με τις νάυλον πατούσες της περπάτησε πάνω μου. Στάθηκε με το ένα πόδι πάνω τη μάπα και το άλλο στο στήθος μου. Μου έτριψε τα χύσια στο πρόσωπο. Ο απόλυτος εξευτελισμός! Και πριν καλά καλά συνειδητοποιήσω τι συνέβαινε, μου έχωσε την πατούσα με πίεση στο στόμα. Ένιωσα τα δάχτυλά της να αγγίζουν τις αμυγδαλές.. Ένα κράμα γεύσης ιδρωμένου ποδιού, πάτου κλειστής γόβας και χυσίλας διαπέρασε τα μέσα μου! Ρούφηξα καλά, όπως μου επέβαλε η κίνησή της. Gagging σωστό με την πατούσα της! Μετά από λίγο τα  πέλματά της πάτησαν στο δάπεδο. Δεξιά και αριστερά της κεφαλής μου. Εγώ ήμουν σε άθλια κατάσταση. Μετά βίας την έβλεπα μέσα από το πηχτό ενδοφθάλμιο χύσι. Μια θολή εικόνα της να με κοιτά υποτιμητικά ήταν ό, τι μπορούσα να διακρίνω….

Μετά από λίγα λεπτά, αφού σηκώθηκα από το πάτωμα και ντύθηκα, σύρθηκα στην τουαλέτα του μαγαζιού. Η εικόνα που αντίκρισα στον καθρέφτη, σαν έσκυψα στον νιπτήρα να πλύνω το πρόσωπό μου, ήταν ντροπιαστική.  Μια μουτσούνα κατακόκκινη, ιδρωμένη, μέσα στα φλόκια. Δυο μάτια επίσης κατακόκκινα, να τσούζουν από τον ερεθισμό του σπέρματος που δέχτηκαν. Του δικού μου σπέρματος! Αηδία… Σε όλα αυτά τα υγρά προστέθηκαν και τα δάκρυά μου. Έκλαιγα από ντροπή. Δεν άντεχα να με βλέπω… Έριξα μπόλικο νερό στο πρόσωπο. Και βγήκα… Έπρεπε να της ανοίξω μπουκάλι…

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: alex 14 στις Απριλίου 21, 2020, 03:17:25 μμ

εισαι Πρυτανης.

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: gkafic στις Απριλίου 21, 2020, 04:53:49 μμ

ο καλύτερος συγγραφέας συγγραφέας φετιχιστικών ιστοριών. είσαι η αιτία που μπαίνουμε στο φόρουμ, χωρίς καμιά υπερβολή. κάθε ιστορία σου είναι και ένα νέο επεισόδιο στο μυαλό μας. συνέχισε να γράφεις.
υ.γ άνετα θα γινόσουν σεναριογράφος φετιχιστικών ταινιών.

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Fetixistis_ στις Απριλίου 21, 2020, 06:45:46 μμ

Χίλια ευχαριστω συναγωνιστές! Μείνατε συντονισμένοι!

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: sklavos 2004 στις Απριλίου 21, 2020, 08:04:49 μμ

πολύ καλή δουλειά , συνέχισε  έτσι ........ :clapping: 

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Fetixistis_ στις Απριλίου 22, 2020, 03:21:59 μμ

Όταν βγήκα από το κωλόμπαρο μερικές ώρες μετά, οι πρώτες αχτίδες της αυγής  είχαν αρχίσει να φωτίζουν την πόλη. Σαν ζόμπυ έσερνα τα πόδια μου προς το αμάξι. Η εικόνα μου παρέπεμπε σε αλκοολικό ή αλήτη του δρόμου, και όχι σε επιφανές στέλεχος υπουργείου. Σαν έφτασα στο σπίτι, έπεσα ξέπνοα στο κρεβάτι με τα ρούχα και αποκοιμήθηκα σχεδόν ακαριαία… Ο ύπνος μου ήταν βαθύς και διήρκεσε μέχρι το απόγευμα… Ήταν Σάββατο και δεν δούλευα.

Ο ήχος του κινητού μου διέκοψε βίαια τον τελευταίο εφιάλτη- με μαινάδες που με ξέσκιζαν με τα νύχια τους-  που έβλεπα. Χωρίς να  ανοίξω πλήρως τα μάτια, έπιασα το τηλέφωνο από το κομοδίνο και απάντησα. Στην άλλη άκρη της γραμμής ‘ακουσα μια γνώριμη φωνή: «Ακόμα κοιμάσαι τεμπέλη;» Ήταν η Μαρτέλλα η καθαρίστρια. Αμέσως ανασηκώθηκα και άνοιξα τα μάτια. Ξερόβηξα και της απάντησα με υπερένταση που δεν συνάδει με αγουροξυπνημένο:
«Καλησπέρα κυρά Μαρτέλλα».
«Θα με αποκαλείς Αρχιαφέντρα από δω και στο εξής! Κατάλαβες μαλάκα?» ακούστηκε η νευριασμένη της φωνή…
Πριν της απαντήσω, στάθηκα όρθιος και κατέβασα το παντελόνι και το εσώρουχό μου. Παρατήρησα ενστικτωδώς το πέος μου. Ήταν σε χαλαρή στάση, αλλά εμφανώς πρησμένο και ελαφρώς μελανιασμένο από την κακοποίηση που είχε υποστεί την προηγούμενη βραδιά από τα πόδια της Ιλόνας. Ωστόσο, αυτό δεν το εμπόδισε να αναπηδήσει στο άκουσμα της Αρχιαφέντρας…
«Το κατάλαβα… Αρχιαφέντρα..» της απάντησα ηττημένος για μια ακόμη φορά.
«Έτσι μπράβο. Καλό παιδί!» απάντησε εκείνη και συνέχισε: «Άκου. Σε μία ώρα ακριβώς σε περιμένω στο σπίτι μου. Θα είμαστε μαζί με την κόρη μου. Θα έρθεις να μας κάνεις κάποια θελήματα και να συζητήσουμε για το μέλλον της συνεργασίας μας. Συνεννοηθήκαμε?»
Προς στιγμήν δίστασα. Ήταν 4 το απόγευμα. Ένιωθα εξαντλημένος παρά τον βαθύ ύπνο που είχα ρίξει. Και κακά τα ψέματα, το ογκώδες χύσιμο μόλις λίγες ώρες πριν, με είχε ξαλαφρώσει σε μεγάλο βαθμό και με έκανε να σκέπτομαι πιο καθαρά. Της απάντησα κάπως βαριεστημένα αλλά απολογητικά: «Αρχιαφέντρα, συγγνώμη.. Αλλά να μωρέ.. Δεν νιώθω πολύ καλά. Η κόρη σας με εξάντλησε χτες. Σωματικά και οικονομικά! Να το αφήσουμε για αύριο??»
«Αν δεν έρθεις σε μία ώρα, να μας ξεχάσεις και τις 2 για πάντα! Όσο για τα βίντεο, δεν υπόσχομαι τίποτα!» μου απάντησε ξερά και αυστηρά εκείνη κλείνοντας το τηλέφωνο.
Την κάλεσα αμέσως πίσω αλλά με γείωσε. Ήταν σαφής. Και η αλήθεια είναι ότι το θέμα του εκβιασμού το είχα κάπως εξορθολογίσει. Αλλά τα άλλο? Δεν θα τις προσκυνούσα ποτέ ξανά? Δεν θα μου τον έπαιζε ποτέ ξανά με τα πόδια της η Ιλόνα? Μπορούσα να κλωτσήσω τη μοναδική ευκαιρία που μου παρουσιαζόταν στη ζωή, να υπηρετήσω μαζί Μάνα και Κόρη, και μάλιστα Αλβανίδες?? Όχι δεν γινόταν αυτό. Μου προσφερόταν απλόχερα μια εμπειρία ζωής. Άλλοι υποτακτικοί θα έδιναν τα πάντα για να βρεθούν στη θέση μου… Και εγώ που τις είχα στο πιάτο, θα ρίσκαρα να τις χάσω? Δεν έχασα χρόνο… Έτρεξα στο μπάνιο, πλύθηκα καλά, ντύθηκα πρόχειρα και αμολύθηκα στους δρόμους. Εν τω μεταξύ, είδα στο κινητό μου ένα μήνυμα με τη διεύθυνση του σπιτιού τους. Οδήγησα σαν τρελός μέχρι εκεί.

Σαν βρέθηκα στη είσοδο της παλιάς οικοδομής, κάπου στα πέριξ της πλατείας του Αγίου Παντελεήμονα, κοντοστάθηκα…  Τηλεφώνησα στην Μαρτέλλα. « Είμαι από κάτω Αρχιαφέντρα..» ανακοίνωσα, μόλις το σήκωσε.
«Ανέβα στο 5ο όροφο. 1η πόρτα δεξιά του ασανσέρ. Μόλις φτάσεις, γονάτισε στο πατάκι και περίμενε να σου ανοίξουμε…» . Η απάντησή της με άγχωσε. Τι θα γινόταν αν με έβλεπε κανένας γείτονας να στέκομαι γονατιστός στο κατώφλι των 2 Αλβανίδων?? Ο δημόσιος εξευτελισμός ήταν κάτι που με απωθούσε ανέκαθεν. Τα εν οίκω μη εν Δήμω ήταν μια αρχή που με εξέφραζε απόλυτα…  Δεν είχα άλλο χρόνο όμως. Ο ήχος του θυροτηλέφωνου ακούστηκε, και εγώ έσπρωξα την πόρτα της πολυκατοικίας. Το κλιμακοστάσιο είχε αυτή τη χαρακτηριστική και ενοχλητική μυρωδιά των παλαιών και κακοσυντηρημένων οικοδομών του κέντρου.. Έσπευσα στον ανελκυστήρα. Κάπου στα σκαλοπατάκια της εισόδου μπουρδουκλώθηκα και έπεσα, προς τέρψην ενός ηλικιωμένου Ασιάτη που εξερχόταν του κτιρίου. Σε 2- 3 λεπτά είχα φτάσει στον 5ο . Ήμουν μπροστά στο διαμέρισμα των 2 γυναικών. Αμήχανα και με έντονη την αίσθηση των καρδιακών παλμών μου, γονάτισα στο πατάκι και έκρουσα τη θύρα. Καμία απόκριση. Περίμενα υπομονετικά. Είχα ιδρώσει από την αγωνία μου. Ξάφνου, άνοιξε η πόρτα του διπλανού διαμερίσματος. Είδα να ξεπροβάλει μια γνώριμη φυσιογνωμία. Μια νεαρή κοπελίτσα από Αιθιοπία, την οποία είχα γνωρίσει σε κάποιο άλλο κωλόμπαρο της περιοχής. Μια συμπαθέστατη μαυρούλα την οποία είχα κεράσει κάποιες φορές για το καυλάντισμα. Εντούτοις, η νεαρά Αφρικανή δεν διέθετε ψήγμα αυταρχισμού, εξ ου και την έκοψα!
«Τι κάνει συ εντώ» με ρώτησε με προφανή έκπληξη. Τι να της έλεγα. Είχα γίνει σαν το παντζάρι από την ντροπή. Προτού προφτάσω να απαντήσω το ο τιδήποτε, η πόρτα των αφεντρών μου άνοιξε διάπλατα. Ήταν η Ιλόνα. Ξιπόλυτη. Φορούσε ένα πολύ κοντό σορτσάκι που αποκάλυπτε τις ποδάρες της σε όλο τους το μεγαλείο! Χωρίς να μου δώσει σημασία, στράφηκε προς την νεαρή Αιθιοπίνα. «Και σένα σε ξέρει ο άχρηστος? Δεν έχει αφήσει κωλόμπαρο για κωλόμπαρο ο μαλάκας και το παίζει και σοβαρός! ». Εγώ έσκυψα το κεφάλι όσο πιο χαμηλά μπορούσα. Ντρεπόμουν απίστευτα. Μια κλωτσιά στα πλευρά όμως, με έκανε να ανασηκωθώ εκ νέου. «Δώσε στην κοπέλα 50 ευρώ ως αποζημίωση για το άθλιο θέαμα που είδε, και γύρνα να σε περιλάβουμε εμείς!» Σαστισμένος έκανα να σηκωθώ. Η πατούσα της Ιλόνας, όμως, προσγειώθηκε αποφασιστικά στον μηρό μου και με εμπόδισε. «Μπουσουλώντας θα πας σκλάβε.»
Αμέσως υπάκουσα πειθήνια… Στα 4 κινήθηκα προς το μέρος της ανυποψίαστης Αφρικανής. Μπροστά στα πόδια της έκανα παύση, έβγαλα ένα 50ευρω από την τσέπη και της το έδωσα. Η κοπέλα είχε μείνει παγωτό. «Φίλα της τα πόδια και ευχαρίστησέ την για την τιμή να την πληρώσεις!» ακούστηκε ξανά η αυταρχική φωνή της Ιλόνας. Κατακόκκινος από ντροπή, ταπεινωμένος όσο ποτέ στη ζωή μου, έσκυψα ξανά το κεφάλι και τα χείλη μου πλησίασαν το γυμνό κουντουπιέ της εμβρόντητης Αφρικανής. Το φίλησα απαλά. «Σας ευχαριστώ» της ψιθύρισα…
Η κοπέλα δεν είπε τίποτα. Έμεινε στήλη άλατος να με κοιτάει. Αλλά το 50αρικο το τσέπωσε χωρίς δισταγμό…
«Γύρνα πίσω στα 4 μαλάκα!» ακούστηκε ξανά η φωνή της Ιλόνας. Χωρίς δεύτερη σκέψη γύρισα πίσω προς την κατεύθυνσή της, μπουσουλώντας… Μόλις έφτασα στην πόρτα της, εκείνη με τράβηξε από το αυτί και με έμπασε μέσα. Η πόρτα πίσω μου έκλεισε…

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: amkfootlover στις Απριλίου 22, 2020, 05:06:34 μμ

Περιμένουμε την ανατροπή,  να γινει αφεντρα του η αφρικανη

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: sklavos 2004 στις Απριλίου 22, 2020, 06:25:55 μμ

Αυτά   είναι , άλλα αν δεν βάλεις και Ασιατισες !!!   :clapping:  Μέσα  στην ιστορία μετά , συγνώμη άλλα θα μας πουν  ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ !!! :sadomazoch:

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Fetixistis_ στις Απριλίου 22, 2020, 06:35:12 μμ

 :lol: :lol: :lol: Βρε και Ινδιανες να βάλω αν ειναι να περάσουμε μήνυμα !  :lol:Όσο για την Αφρικανή έχω κάτι στο μυαλό μου αλλά θα δούμε πως θα βγει , γιατί δεν μου αρέσουν οι επαναλήψεις και να πλατείαζω

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Ακης παπαδοπουλος στις Απριλίου 22, 2020, 07:04:16 μμ

Δώσε πόνο .

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: alex 14 στις Απριλίου 23, 2020, 02:35:05 μμ

H ιστορια ανεβηκε level.

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Fetixistis_ στις Απριλίου 23, 2020, 03:06:00 μμ

Ευχαριστω παίδες, αναμείνατε τη συνέχεια!

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Fetixistis_ στις Απριλίου 24, 2020, 01:17:13 πμ

Εισήλθα στα 4 σε ένα μικρό, λαϊκό διαμέρισμα, από αυτά που στοιβάζονται οι αλλοδαποί στο κέντρο της Αθήνας. Σωστή τρώγλη. Ακολουθώντας την Ιλόνα και τα τουρλωτά κωλομέρια της που κινούνταν προκλητικά σε κάθε της βήμα, βρέθηκα σε ένα φτωχικό σαλονάκι. Η Μαρτέλλα, η καθαρίστρια του υπουργείου και εσχάτως «αρχιαφέντρα» μου, καθόταν αναπαυτικά στον κεντρικό καναπέ. Φορούσε ένα μπουρνούζι μπάνιου, προφανώς μόλις είχε βγει από το ντουζ, και είχε απλωμένα τα γυμνά της πόδια στο τραπεζάκι έμπροσθεν του καναπέ… Ανατριχίλα με διαπέρασε μπροστά στο θέαμα. Οι ζουμερές και σαρκώδεις πατουσάρες της 58 χρονης Αλβανίδας με κοιτούσαν με αυθάδεια. Οι ζάρες, οι κάλοι, οι σκληρύνσεις,  οι τραχιές φτέρνες… Όλα φάνταζαν αψεγάδιαστα μέσα στο θολωμένο από τα φετίχ μυαλό μου. Η έκστασή μου διεκόπη από μια σφαλιάρα της Ιλόνας στο σβέρκο μου.
«Εμπρός μαλάκα. Χαιρέτα τη Μητέρα και Αρχιαφέντρα σου!»
«Καλησπέρα Αρχιαφέντρα» κατάφερα να ψελλίσω εγώ και κατέβασα τα μάτια μου στο πάτωμα.
Μια νέα σφαλιάρα, πιο δυνατή αυτή τη φορά, στο ίδιο ακριβώς σημείο, με συνέφερε. Η Ιλόνα με άρπαξε από τα μαλλιά και με έσυρε με αγανάκτηση μπροστά στα απλωμένα πόδια της μητέρας της.
«Θα μάθεις να σέβεσαι την ιδιοκτήτριά σου βρωμόδουλε. Θα τη χαιρετάς προσκυνώντας τις πατούσες της. Κατάλαβες κόπανε?» Και βρίζοντάς με τοιουτοτρόπως, άρπαξε με βία το κεφάλι μου και το έφερε πάνω από το τραπεζάκι που η καθαρίστρια ξεκούραζε τα πόδια της.
«Εδώ μαλάκα, η μάπα σου θα γίνει ένα με τις πατούσες Της. Προσκύνα». Λέγοντας αυτά, μου κόλλησε το πρόσωπο στα σαρκώδη πέλματα της ώριμης Αλβανίδας. Εγώ ήμουν σαστισμένος. Απλώς εκτελούσα τις εντολές της, χωρίς να βγάζω μιλιά.
«Περίμενε» μου φώναξε ξανά και με τράβηξε από τα μαλλιά πίσω. Τότε έσκυψε πάνω από τα πόδια της μητέρας της και τα έφτυσε 2- 3 φορές.
«Τώρα γλείφε κόπανε.» με πρόσταξε ξανά, και μου κόλλησε πάλι το πρόσωπο στις ώριμες, και υγρές από τα σάλια της νεαρής, πατούσες της Μαρτέλλας. Χωρίς να το σκεφτώ, ωσάν άβουλο έρμαιο στις ορέξεις των 2 αλλοδαπών γυναικών, έβγαλα τη γλώσσα και ξεκίνησα να γλείφω με πάθος τις πατούσες της Μάνας, που είχαν πάνω τους τις φτυσιές της Κόρης. Έγλειφα με πάθος. Σαν να έκανα γλειφομούνι στη γυναίκα που αγαπώ! Η πρώην μου η Μαίρη, μια γυναίκα που κάποτε είχα ερωτευθεί παράφορα, απολάμβανε συχνά- πυκνά τις περιποιήσεις μου στην περιοχή του αιδοίου της. Ήμουν καλός με τη γλώσσα… Όχι πως με την ψωλή υστερούσα βέβαια. Με διέκρινε το πάθος και το ολοκληρωτικό δόσιμο σε κάθε σεξουαλική μου περίπτυξη. Έγλειφα, έγλειφα και σκεφτόμουν… Που οδηγούσε όλο αυτό? Πως θα κατέληγε αυτή η ιστορία της άνευ όρων υποταγής??
«Έτσι μπράβο σκυλάκι, γλείφε καλά τις πατούσες της Κυρίας σου» μου απηύθυνε το λόγο η Αρχιαφέντρα Μαρτέλλα. Στο άκουσμα της φωνής της ενέτεινα το γλείψιμο. Έγλειφα σας τρελός. Ήθελα να την εντυπωσιάσω με τη δουλοπρέπειά μου. Όση ώρα λάτρευα με ευλάβεια τα πόδια της Αρχιαφέντρας, η Ιλόνα μου πίεζε το κεφάλι προς τις πατούσες της μάνας της, με έβριζε, με έφτυνε και με σφαλιάριζε στο σβέρκο και τα μάγουλα.

Μετά από αρκετή ώρα αδιάλειπτης ποδολατρείας στη μητέρα  της, η Ιλόνα μου απελευθέρωσε το κεφάλι και σωριάστηκε νωχελικά στον καναπέ, δίπλα στην ώριμη αφέντρα μου. Αμέσως με διέταξε ξερά: «Κάνε μου μασάζ τις πατούσες».
«Μ- μάλιστα αφέντρα Ιλόνα» απάντησα πειθήνια εγώ και μπουσούλησα προς το μέρος της. Έπιασα με προσοχή τις αλαβάστρινες, γυμνασμένες γάμπες της και της θώπευσα.
«Φίλα τις πατούσες μου» με διέταξε ξανά, φέρνοντας στο ύψος του προσώπου μου τα σκονισμένα της πέλματα. Αμέσως τα φίλησα με πάθος, και χρησιμοποιώντας τη γλώσσα μου άρχισα να απομακρύνω τη σκόνη…
Ταυτόχρονα, Μάνα και κόρη με λοιδωρούσαν και με ταπείνωναν!
«Χχαχαχαχαχαχα κοίτα μανούλα πόσο ξεφτίλας είναι ο μαλάκας μας! Μου καθαρίζει τις βρωμιές από την πατούσα χωρίς να χρειαστεί να τον διατάξω!»
«Έτσι κόρη μου… Σκλαβάκι σωστό τον έκανες! Καυλώνει ο μαλάκας, δες το φούσκωμα στο παντελόνι του…» απάντησε η Μαρτέλλα δείχνοντας περιπαικτικά το εργαλείο μου που ήδη ασφυκτιούσε και «σάλιωνε» το εσώρουχο.
«Καυλώνεις κόπανε?» με ρώτησε φωναχτά η Ιλόνα, έσκυψε προς το μέρος μου και με έφτυσε ξανά στο πρόσωπο.
«Άνοιξε το στοματάκι!» μου είπε με μια επιτηδευμένη τρυφερότητα. Το έπραξα υπάκουα. Την αμέσως επόμενη στιγμή η χλέπα της προσγειώθηκε στο λαρύγγι μου.
«Κατάπιε τα σάλια μου μαλάκα» μου ζήτησε απλά, σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου! Φυσικά υπάκουσα. Κατάπια το σάλιο της ηχηρά. Όπως ο διψασμένος περιηγητής της ερήμου που πίνει  άπληστα από τον νερόλακκο της οάσεως, θέτοντας σε πλήρη λειτουργία τους καταπιώνες του λαιμού του, ρουφώντας το ύδωρ στον οισοφάγο και το στομάχι του…

Μετά από μερικά λεπτά εξευτελισμού, η Αρχιαφέντρα Μαρτέλλα με διέταξε να τους ψήσω καφέ. ‘Εκανα να σηκωθώ υπάκουα.
«Που πας έτσι? Βγάλε τα ρούχα σου να μας διασκεδάσεις!» με προσέταξε ξανά η Μαρτέλλα. «Γυμνός θα μας υπηρετείς εδώ μέσα σκλάβε!»
«Να τα βγάλω… ο - όλα αφέντρα??» τη ρώτησα εγώ διστακτικά. Μπροστά  στην έκφυλη κωλομπαρού κόρη της είχα γδυθεί πολλές φορές. Μπροστά Στην ίδια όμως, μια γυναίκα τόσο μεγαλύτερή μου, ντρεπόμουν να τσιτσιδωθώ.
«Όλα βλάκα. Τι δεν καταλαβαίνεις? Σε πιάσανε οι ντροπές? Δεν ντράπηκες  να γλείφεις πατούσες και σάλια, και να παίρνεις τα χύσια σου στη μάπα σου, και τώρα διστάζεις να βγάλεις το τσουτσουνάκι σου να το δω και εγώ?» Η επιθυμία της ήταν ξεκάθαρη. Συμμορφώθηκα χωρίς αντίρρηση. Τα πέταξα όλα. Και στάθηκα ολόγυμνος μπροστά τους. Βαριανασαίνοντας. Με το βλέμμα χαμηλωμένο στα πόδια τους. Και τον πούτσο μου μισοσηκωμένο. Σε κατάσταση ετοιμότητας….

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: sklavos 2004 στις Απριλίου 24, 2020, 12:12:39 μμ

καλά το πας , προβλέπω μεγάλες εξελίξεις  :clapping:

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: tob στις Απριλίου 24, 2020, 04:06:20 μμ

Πολύ καλή ιστορία φίλε περιμένουμε την συνέχεια, απίστευτα σκηνικά περιγράφεις. :stiletto:

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: ioannis στις Μαΐου 07, 2020, 09:36:03 πμ

ακομα πιο ιδανικα ειναι να πιπιλαει και ρουφαει ενα ενα τα δακτυλακια και τα πατουσακια τους ντυμενα με γυαλιστερα ανοιχτοχρωμα καλσον και να τον ξεφτελιζουν σε δημοσια θεα μαστιγωνοντας τον βαναυσα

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Sektanor στις Μαΐου 24, 2020, 05:24:26 πμ

Λόγω χρόνου είχα καιρό να μοω να διαβάσω ιστορία... Σήμερα παρά τη νύστα μου είπα να διαβάσω όσα έχεις γράψει και ελπίζω σύντομα να μας δώσεις και τη συνέχεια της ιστορίας αυτής και όχι μόνο...

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: pppcj στις Ιουνίου 17, 2020, 09:20:58 μμ

Από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες τον τελευταίο καιρό, αναμένουμε την συνέχεια!

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Patousofilos στις Ιουνίου 22, 2020, 04:11:49 μμ

Πολύ ωραία ιστορία!!

Περιμένουμε με αγωνία τη συνέχεια!!

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: amkfootlover στις Ιουλίου 08, 2020, 04:19:28 μμ

Μας ξέχασες ρε φίλε και πήγαινε τόσο καλά... >:(

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Nick στις Αυγούστου 06, 2020, 03:39:39 πμ

Διαβάζω ιστορίες στο σίτε χρόνια η ιστορία σ είναι ο λόγος που έκανα λογαριασμό για να σου πω να συνεχίσεις ότι καλύτερο η ιστορία σου πραγματικά

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: to_paidi7 στις Οκτωβρίου 14, 2020, 04:55:22 μμ

Μακάρι να συνεχιστεί κάποια στιγμή...

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: qknick στις Μαΐου 10, 2021, 10:54:44 πμ

Μακάρι να τη συνεχίσεις φίλε μου... εξαιρετική  :clapping:

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: TOD_92 στις Μαΐου 24, 2021, 11:06:45 πμ

μακαρι να εχει συνεχεια!! βαλε στο παιχνιδι και την αφρικανη!! :-* :-*

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: Παναγιώτης στις Ιουνίου 02, 2021, 04:02:32 μμ

ξεκινησε ωραια, συνεχιστηκε δυναμικα, τελικα.... :wall:

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: pppcj στις Ιανουαρίου 13, 2023, 02:01:24 πμ

Δυναμική ιστορία, μακάρι να συνεχιστεί!

Τίτλος: Απ: ΑΛΒΑΝΙΔΕΣ ΑΦΕΝΤΡΕΣ: Μάνα και κόρη
Αποστολή από: koke στις Ιανουαρίου 13, 2023, 08:09:12 μμ

Τέλεια ιστορία.... Περιμένουμε συνεχεια