Το 2004 υπηρετούσα σε μια Διεύθυνση του Γενικού Επιτελείου στην Αθήνα. Στο γραφείο ήμουν προϊστάμενος ενός ακόμα στρατιωτικού και μίας υπαλλήλου (πολιτικό προσωπικό). Ο στρατιωτικός ήταν πολύ καλός φίλος, ενώ η υπάλληλος η Έλενα ήταν ένας χρυσός άνθρωπος 38 ετών, ψηλή όμορφη κοπέλα, με ωραίο σώμα αλλά ντυνόταν σαν αγοροκόριτσο. Καμία αίσθηση κομψότητας δηλαδή και την αποκαλούσα cowboy. Μέσα στο χώρο, όπως έμπαινες από την πόρτα και κοιτούσες απέναντι, τα γραφεία μας ήταν σαν ένα Π. Το δικό μου ήταν στη μέση, προς τα αριστερά ήταν του στρατιωτικού που ήταν κολλητό με το δικό μου και προς τα δεξιά ήταν της Έλενας, το οποίο είχε κάποια απόσταση μισού μέτρου και δημιουργούσε διαδρομάκι για να περνάω και να κάθομαι. Στην πλάτη μου ήταν τα παράθυρα. Με τους άλλους είχα άψογες σχέσεις και πολύ καλή συνεργασία. Τον Σεπτέμβριο προσλήφθηκε κάποια άλλη κοπέλα, η Φρύνη, η οποία τοποθετήθηκε τελικά στη θέση του στρατιωτικού, ο οποίος μετατέθηκε. Βρέθηκα λοιπόν να είμαι προϊστάμενος δύο υπαλλήλων γυναικών. Της Έλενας που ανέφερα παραπάνω και της Φρύνης, μίας κοπέλας 36 ετών, μελαχρινή με ίσιο μακρύ μαλλί, γύρω στο 1,75 ύψος, πολύ ωραίο σώμα, υπερβολικά αρχοντικό ύφος και η οποία σχεδόν πάντα ντυνόταν με παντελόνι επειδή ερχόταν στο γραφείο με μηχανή, αλλά πάντα με ψηλοτάκουνες γόβες ή μπότες με τακούνι στιλέτο.
   Με την Φρύνη είχα τυπικές σχέσεις, προσπαθώντας πάντα να βγαίνει η δουλειά κι από κει και πέρα πρόσεχα την συμπεριφορά μου απέναντι της για να μη δώσω δικαίωμα.. Βλέπετε το πάθος μου είναι τα όμορφα και καλλίγραμμα γυναικεία πόδια και τα κομψά γυναικεία παπούτσια. Και η Φρύνη διέθετε όλα τα παραπάνω σε υπερθετικό βαθμό, το οποίο με τρέλανε από την πρώτη στιγμή που άκουσα τον ήχο των τακουνιών της όταν μπήκε στο γραφείο. Οπότε πρόσεχα να μην καρφωθώ.
   Όσο περνούσε ο καιρός παρακολουθούσα την συμπεριφορά της. Με την Έλενα και τις άλλες γυναίκες ήταν φιλική αλλά με τους άντρες στρατιωτικούς ήταν πιο παγωμένη και με αυστηρό ύφος. Όταν τηλεφωνούσε άντρας μιλούσε πάντα απότομα, ενώ οποιοσδήποτε γνωστός της που ερχόταν στο γραφείο είχε συμπεριφορά υποτακτικού απέναντι της, το οποίο ήταν το καταλαβαίναμε με την Έλενα και αναρωτιόμασταν πως κάτι τόσο προσβλητικό το δέχονταν μπροστά μας. Αλλά αυτοί συνέχιζαν να έρχονται στο γραφείο και να υφίστανται τέτοια συμπεριφορά. Με μένα ήταν πάντα τυπική, ως προϊστάμενος της, αλλά η συμπεριφορά της με τους άλλους με ερέθιζε και εξίταρε την φαντασία μου. Βλέπετε ήταν κι αυτός ο ερεθιστικότατος ήχος των τακουνιών της στο πάτωμα ενώ με την Έλενα άρχισε να αποκτάει πολύ καλές σχέσεις.
   Με τον καιρό άρχισα να γίνομαι απρόσεκτος. Όλο και περισσότερο κοιτούσα τα πόδια της και κάποιες φορές με τσάκωσε αλλά έκανε την αδιάφορη. Σκεφτόμουνα ότι την γλίτωνα. Πέρασαν λοιπόν οι μήνες και τσικνοπέμπτη του 2005 μαζευτήκαμε το προσωπικό της Διεύθυνσης στο γραφείο μου και παραγγείλαμε. Φάγαμε, ήπιαμε και μείναμε στο τέλος, μισή ώρα πριν την παύση εργασίας, έξι άτομα (μαζί με την Φρύνη και την Έλενα). Η Έλενα καθόταν στο γραφείο της, κάποιος άλλος στο γραφείο της Φρύνης, εγώ στο δικό μου και η Φρύνη ήταν όρθια δίπλα μου, στο διαδρομάκι που δημιουργούσαν το γραφείο μου και της Έλενας. Η Φρύνη εκείνη την ημέρα φορούσε ένα υπέροχο γκρι ταγιέρ, με μαύρο καλσόν και υπέροχες μαύρες γόβες στιλέτο. Πάντα ήταν κομψή αλλά εκείνη την ημέρα ήταν απλά Θεά. Καθώς μιλούσαμε έβγαλε τσιγάρο να καπνίσει και της έπεσε ο αναπτήρας δίπλα στα πόδια της. Με κοίταξε και την κοίταξα. Το βλέμμα της ήταν αυστηρό.  Με κοίταξε στα μάτια κι αμέσως τον αναπτήρα σαν να με διέταζε να σκύψω στα πόδια της και να τον σηκώσω. Ασυναίσθητα κοίταξα τα πόδια της και ξανά αυτή και ερεθίστηκα από το σκηνικό, το οποίο οι υπόλοιποι δεν το κατάλαβαν. Έσκυψα όπως ήμουν καθισμένος κι όπως έπιασα τον αναπτήρα με την γόβα της μου πάτησε το χέρι στο πάτωμα με την γόβα της. Ευτυχώς ήταν το γραφείο μπροστά και δεν φαινόταν. Μου το πατούσε όμως καμιά δεκαριά δευτερόλεπτα και δεν τόλμησα ούτε να βογκήξω, ώσπου κάποιος συνάδελφος μου πέταξε «τι ψάχνεις τόση ώρα εκεί κάτω ρε Λ….». Τότε μου απελευθέρωσε το χέρι και σηκώθηκα και απάντησα ότι έψαχνα τον αναπτήρα. Όταν γύρισα το βλέμμα μου προς την Φρύνη αυτή χαμογελούσε με νόημα. Ήμουν απρόσεκτος και κατάλαβε ότι με ερέθισε το σκηνικό. Τα πόδια της ήταν υπέροχα και τα είχα μόλις 20 εκατοστά από το στόμα μου. Δεν διαμαρτυρήθηκα όταν μου πατούσε το χέρι. Άρα… με είχε καταλάβει κι αν το μαρτυρούσε ήμουν χαμένος.
   Τις επόμενες μέρες δεν ειπώθηκε τίποτα. Αλλά πλέον το ύφος της προς εμένα δεν ήταν αυτό της υφιστάμενης προς τον προϊστάμενο της. Πλέον το βλέμμα της ήταν επιτακτικό κι εγώ τσιμουδιά. Στο τέλος της επόμενης εβδομάδας μείναμε οι τρεις, εγώ, η Φρύνη κι η Έλενα. Η Φρύνη καθόταν πάνω στο γραφείο της Έλενας και συζητούσαν κι εγώ καθισμένος στο γραφείο μου τελείωνα κάποια δουλειά που είχα. Ξαφνικά
Φρύνη: Λ… δεν σε πειράζει να ακουμπήσω τα πόδια μου στο γραφείο σου? (φορούσε υπέροχες καινούριες μαύρες ψηλοτάκουνες μαύρες μπότες) Είναι καινούριες και μου χτύπησαν τα πόδια. Θα ήθελα λίγο να τα ξεκουράσω.
Έκανα ότι δεν με πείραζε και το έπαιζα αδιάφορος για την Έλενα, αλλά οι μπότες της ήταν 50 εκατοστά από το πρόσωπο μου και όντως ήταν καινούριες αφού μύριζε έντονα το δέρμα. Και συνέχιζε να συζητά με την Έλενα κι όταν κοιτούσε προς εμένα χαμογελούσε περιπαικτικά. Πλέον το επιβεβαίωσε. Γούσταρα τα πόδια της κι ήμουν όμηρος της.
   Την επόμενη εβδομάδα η Έλενα είχε άδεια, οπότε μείναμε οι δυο μας. Από την ώρα που μπήκε στο γραφείο, φορώντας ένα μαύρο πουκάμισο, μαύρη μακριά φούστα και μπορντό μπότες δεν ασχολήθηκε καθόλου με την δουλειά και μιλούσε συνεχώς στο τηλέφωνο. Πέρασαν κάποιες ώρες και:
Φρύνη:Δεν πιστεύω να σε πειράζει που σήμερα αποφάσισα να μην κάνω τίποτα
Εγώ:Εντάξει αλλά θα έπρεπε (με τρεμάμενη φωνή)
Φρύνη: Αποκλείεται να δουλέψω σήμερα. Αμέσως μετά έχω να πάω στα μαγαζιά. Θέλω να αγοράσω καινούριες γόβες. Πρέπει να είμαι ξεκούραστη. Και να ξέρεις ότι θα φύγω πιο νωρίς. Κατάλαβες προϊσταμενούλη? Ή μήπως θέλεις να στο κάνω πιο κατανοητό?
Η χροιά της φωνής της ήταν αυστηρότατη. Από προϊστάμενος της ένιωθα σκλάβος της. Το επεδίωξε και το κατάφερε. Και:
Φρύνη: Τσακίσου τώρα και πήγαινε να μου φέρεις ένα καφέ.
Εγώ:Μάλιστα Φρύνη (χαχαχα αυτή)
Πήγα και της αγόρασα τον καφέ της
Φρύνη: Πήγαινε τώρα στο διπλανό γραφείο και φέρε μου το βουρτσάκι που καθαρίζετε τα παπούτσια σας.
Πήγα και γύρισα χωρίς να πω κουβέντα.
Φρύνη: Κλείδωσε την πόρτα.
Εγώ: Τι?
Φρύνη: Είπα κλείδωσε την πόρτα. Για 2 λεπτά μόνο.
Υπάκουσα. Φοβόμουνα πάντως μην έρθει κάποιος κι άντε μετά να κρατήσεις τα προσχήματα. Κατευθύνθηκα προς αυτήν και της προέταξα το βουρτσάκι.
Φρύνη: Τιιι? Δεν πιστεύω να θέλεις να καθαρίσω εγώ τις μπότες μου? Που είναι η ευγένεια σου προς μία κυρία?
Αυτό ήταν με κατέκτησε. Το ήξερε και το ήξερα. Έσκυψα στα πόδια της, άπλωσε το ένα και το άλλο το ακούμπησε στον ώμο μου και μετά από τρία λεπτά άλλαξε πόδια. Όταν τις καθάρισα:
Φρύνη: (χαχαχα) Από δω και πέρα σε καθιστώ υπεύθυνο για τα παπούτσια μου όταν είναι να φύγω από το γραφείο. Δεν επιτρέπεται να κυκλοφορώ με βρώμικα παπούτσια.
Εγώ: Μάλιστα Φρύνη.
Κι έσκυψα να φιλήσω την μπότα της αλλά όπως ήμουν σκυμμένος με κλώτσησε στο στήθος και με σώριασε στο πάτωμα. Σηκώθηκε, ήρθε από πάνω μου κι όπως ήμουν ανάσκελα με πάτησε στο στήθος:
Φρύνη: Προϊστάμενε σου έδωσα την άδεια να φιλήσεις τις μπότες μου? Μην ξανατολμήσεις να κάνεις κάτι χωρίς την άδεια μου, αξιοθρήνητε σκλάβε.
Πήρε το πόδι της από πάνω μου, ξεκλείδωσε την πόρτα ενώ εγώ προσπαθούσα να καθαρίσω το σημάδι από την σόλα της στο πουκάμισο. Θα ήθελα να το κρατήσω για ενθύμιο αλλά δεν γινόταν για ευνόητους λόγους. Ήπιε τον καφέ της κι έφυγε χωρίς να μου ξαναπεί κουβέντα. Στο σπίτι την σκεφτόμουν συνεχώς και δεν άντεξα και μαλακίστηκα γι αυτήν.
   Την επόμενη μέρα ήρθε με μαύρο ταγιέρ, άσπρο πουκάμισο και μαύρες γόβες. Πάλι δεν έκανε τίποτα στο γραφείο, αλλά δεν μπορούσα πλέον να της κάνω παρατήρηση. Ήταν πλέον η αφέντρα μου. Όλη την ημέρα πήγαινε για καφέ σε άλλα γραφεία και ξαναερχόταν. Δεν με ενοχλούσε που δεν δούλευε. Με ενοχλούσε που έλειπε και δεν ήταν κοντά μου για να βλέπω έστω τα πόδια της και τις γόβες της. Ήταν πανέμορφη. Ήταν Θεά, όπως πρέπει να βλέπει ένας σκλάβος την αφέντρα του. Στο τέλος της ημέρας αφού φύγανε όλοι, τράβηξε με το κινητό μου φωτογραφία τα πόδια της και:
Φρύνη: Προϊσταμενούλη, πήγαινε στο σπιτάκι σου και σου επιτρέπω να τραβήξεις μαλακία για τις υπέροχες γόβες μου κι αύριο να μου πεις πόσες φορές έχυσες. Και να θυμάσαι ότι αύριο θα έρθω με τις γόβες που αγόρασα εχθές. Επίσης από δω και πέρα θα φεύγεις πάντα όταν θα φεύγω εγώ. Πήγαινε τώρα να φέρεις το βουρτσάκι για να καθαρίσεις τις γόβες μου.
Με δούλευε. Εγώ ήθελα να τις γλύψω  κι αυτή έπαιζε μαζί μου. Τέλος πάντων έκανα όπως μου είπε. Τις καθάρισα κι έφυγε.
   Στο σπίτι μαλακίστηκα γι αυτήν 4 φορές, ώσπου το βράδυ σκέφτηκα ότι πρέπει να δείξω και λίγη αξιοπρέπεια (όση έμεινε) και να σταματήσω. Έτρεμα κι υπάκουα λες και ήταν στο σπίτι και με παρακολουθούσε.
    Την επομένη (Τετάρτη) εμφανίστηκε με καφέ φόρεμα και καφέ γόβες. Ήταν οι καινούριες. Κάθισε στο γραφείο της Έλενας κι άπλωνε τα πόδια της κάτω από το γραφείο για να ξεπροβάλουν οι γόβες και να τις βλέπω. Εννοείται ότι όλη την ημέρα δεν μπορούσα να δουλέψω ενώ εκείνη χαμογελούσε περιπαικτικά, γιατί ήξερε το μαρτύριο στο οποίο με υπέβαλε και διάβαζε περιοδικό ή μιλούσε στο τηλέφωνο. Κάπου κάπου με ρωτούσε αν μου άρεσαν οι γόβες της, αν ήθελα να τις φιλήσω, αν θα ήμουν καλός σκλάβος (ποιος εγώ ο προϊστάμενος της) και γελούσε ειρωνικά. Παρακαλούσα από μέσα μου να μου επιτρέψει να την προσκυνήσω και να της φιλήσω τα πόδια και τις γόβες. Η ώρα δεν περνούσε για μένα κι ήταν μαρτύριο. Περνούσαν και γυναίκες από το γραφείο και μιλούσαν για γυναικεία παπούτσια κι αυτή με κοιτούσε με νόημα σαν να με δούλευε για το μαρτύριο μου. Τελείωσε η μέρα και μείναμε τελευταίοι στην Διεύθυνση:
Φρύνη: Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μου καθαρίσεις τις γόβες.
Σηκώθηκα να φέρω το βουρτσάκι όπως τις προηγούμενες ημέρες:
Φρύνη: Που πας?
Εγώ: Να φέρω το βουρτσάκι αφέντρα
Φρύνη: (χαχαχα) Σήμερα σου έχω ένα δωράκι προϊσταμενούλη. Σήμερα θα γίνεις το σκυλάκι μου. Θα τις γλύψεις με την γλώσσα σου και φρόντισε να τις κάνεις να αστράφτουν.
Ήμουν στον παράδεισο. Μόλις το είπε τσακίστηκα να κλείσω την πόρτα, μην περάσει κανένας τυχαία, κι έπεσα στα τέσσερα να τις γλύψω. Με παρακολουθούσε και γελούσε με την προθυμία μου. Γελούσε που της ανήκα. Ήταν η βασίλισσα μου, η αφέντρα μου, η Θεά μου. Οι γόβες άστραψαν και οι σόλες ήταν πεντακάθαρες σαν να βγήκαν μόλις από το κουτί και γεύτηκα και τα πόδια της. Ήμουν περήφανος που την ευχαρίστησα. Σηκώθηκε, πάτησε το κεφάλι μου στο πάτωμα:
Φρύνη: Κρίμα που 7 μήνες από τότε που ήρθα δεν σ’ έβαζα να μου καθαρίζεις τα παπούτσια μου προϊστάμενε της πλάκας. Εσύ έπρεπε να είσαι ο προϊστάμενος της υπηρεσίας καθαριότητας των παπουτσιών μου (χαχαχα) κι όχι του γραφείου. Που να το γνώριζαν κι υπόλοιποι.
Κι έφυγε. Ήμουν ευτυχισμένος. Επιτέλους γεύτηκα τα πόδια της που τα ποθούσα από την πρώτη μέρα. Στο σπίτι πάλι μαλακίστηκα γι αυτήν και αγωνιούσα να περάσουν οι ώρες για να την ξαναδώ. Την λάτρευα.
Την Πέμπτη εμφανίστηκε πάλι με φούστα, κόκκινη αυτή τη φορά, μαύρο πουκάμισο και μαύρες μπότες. Από κει που ερχόταν συνεχώς με παντελόνια αυτή την εβδομάδα που ήμασταν οι δυο μας ερχόταν πάντα με φούστες και φορέματα. Με τρέλαινε. Εκείνο το πρωί για να δείξω καλή διαγωγή της είχα αγοράσει ήδη τον καφέ της. Κι όταν μπήκε στο γραφείο την περίμενα όρθιος. Χαμογέλασε με την πρωτοβουλία μου:
Φρύνη: Μπράβο προϊσταμενούλη. Γίνεσαι καλός σκλάβος. Κι εγώ αμφέβαλα. Για επιβράβευση αύριο το βράδυ θα σου κάνω μένα δωράκι.
Προσπάθησα να συγκεντρωθώ στη δουλειά. Μάταια. Αυτή πήγαινε για βόλτα σε άλλα γραφεία και πλέον την δικαιολογούσα και στον Διευθυντή μου , ο οποίος κατάλαβε ότι έλειπε αρκετά. Όταν ερχόταν προς το γραφείο ξεχώριζε ο ήχος των τακουνιών της κι έτρεμα από δέος και χαρά που θα βρισκόταν κοντά μου. Ήμουν έρμαιο της διάθεσης της. Προς το μεσημέρι την άκουγα που είχε μία τηλεφωνική λογομαχία κι εκνευρίστηκε. Όταν τελείωσε το ωράριο εργασίας, πήγα να κλείσω την πόρτα και χωρίς να μου πει τίποτα την προσκύνησα και περίμενα διαταγή της. Μπροστά στα μάτια μου βρίσκονταν οι υπέροχες μπότες της. Μου σήκωσε το κεφάλι τραβώντας τα μαλλιά μου κι άρχισε να με χαστουκίζει:
Φρύνη: Μαλακισμένο εσύ θα την πληρώσεις για τον ηλίθιο τον αρχιτέκτονα. Άλλα σχέδια ήθελα να μου βγάλει για το σπίτι κι άλλα έκανε. Αλλά τι περιμένεις? Οι άντρες είστε άχρηστοι. Για το μόνο που αξίζετε είναι να σας πατάω το κεφάλι στο χώμα και να σας λιώνω σαν τα σκουλήκια.
Δεν ξέρω για τους άλλους άντρες αλλά εγώ για την Φρύνη ήθελα να είμαι το σκουλήκι που το λειώνει με τις γόβες της, το χαλάκι για να περπατάει πάνω του, το σκαμνάκι της, το σκυλάκι που θα γλύψει τα παπούτσια της κι ότι άλλο ταπεινωτικό για μένα ήθελε:
Φρύνη: Γλύψε τις γόβες μου. Πρέπει να πάω από το γραφείο του αρχιτέκτονα να του τα ψάλλω.
Με υπερβολική προθυμία, αφού αυτό περίμενα όλη την ημέρα, υπάκουσα. Κι έλαμψαν οι μπότες της
Φρύνη: Αύριο δεν θα έρθω για δουλειά. Δεν πιστεύω να έχεις πρόβλημα (πατώντας το κεφάλι μου στο πάτωμα)? Πάντως για να μην σου λείψω σου έφερα ένα καλσόν μου για να με σκέφτεσαι. Στο σπίτι σου θέλω να το πλύνεις με το στόμα σου και να φροντίσεις να μην μυρίζει από τον ιδρώτα. Αύριο το απόγευμα θα περιμένεις τηλεφώνημα μου.
Σηκώθηκε, μου’ ρίξε δύο ακόμα χαστούκια.
Φρύνη: Άχρηστοι άντρες καλά κάνω και σας έχω μόνο για σκλάβους μου. Μόνο για τα πόδια μου αξίζετε. Δεν πρέπει να περπατάτε όρθιοι ανάμεσα στις γυναίκες, αλλά πάντα να είστε στα τέσσερα και να προσκυνάτε ένα ανώτερο είδος από εσάς.
Κι έφυγε. Το απόγευμα εννοείται ότι το καλσόν της το είχα συνεχώς στο στόμα μου και μαλακιζόμουν γι αυτή. Το βράδυ το έπλυνα και το άπλωσα για να είναι έτοιμο το βράδυ της επομένης.
   Το πρωί οι ώρες δεν περνούσαν. Έλειπε κι η αφέντρα μου. Γύρισα στο σπίτι, κοιμήθηκα και περίμενα το απόγευμα το τηλεφώνημα. Στις 20:00:
Φρύνη: Γεια σου σκλάβε
Εφώ: Καλησπέρα σας
Φρύνη: Πως ήταν η μέρα σου(χαχα)? Σου έλειψα (χαχα)?
Εγώ: Μάλιστα αφέντρα. Μου λείψατε πάρα πολύ
Φρύνη: Σου έλειψαν τα πόδια μου προϊσταμενούλη (χαχα)? Μόλις βγήκα από το ντους και βάζω γαλάκτωμα. Που να τα μύριζες τώρα. Θα το ήθελες?
Εγώ: Θα το ήθελα αφέντρα μου (κι όσο μου μιλούσε μαλακιζόμουν)
Φρύνη: Ανυπομονείς προϊσταμενούλη να πέσεις στα πόδια μου και να τα γλύψεις (χαχα)?
Εγώ: Μάλιστα
Φρύνη: Είσαι ένα αξιολύπητο σκουλήκι. Για πες μου τι κάνεις τώρα? Δεν πιστεύω να μαλακίζεσαι?
Γαμώτο σκεφτόμουν πως το κατάλαβε. Με τρεμάμενη φωνή:
Εγώ: Μάλιστα αφέντρα. Συγνώμη που δεν πήρα την άδεια σας
Φρύνη: Στις 22:00 α βρίσκεσαι στο σπίτι μου. Κι επειδή έχω κέφια δεν θα σε τιμωρήσω που δεν πήρες την άδεια μου πρώτα. Μαλακίσου σκουλήκι και να σκέφτεσαι πόσο υπέροχα μυρίζουν τα πόδια μου.
Εγώ: Μάλιστα αφέντρα. Σας ευχαριστώ.
Ακόμα κι από μακριά της έτρεμα από δέος. Ήμουν πράγματι αξιολύπητος όπως είπε. Αλλά τι να κάνω. Ήταν Θεά και σε ανάγκαζε με το αυταρχικό της ύφος να είσαι σκλάβος της. Κι έχυσα.
   Έκανα ντουζάκι, ντύθηκα, πήρα το καλσόν της και ξεκίνησα για το σπίτι της. Λόγω κίνησης όμως έφτασα στις 22:05. Χτύπησα το θυροτηλέφωνο, μου άνοιξε, ανέβηκα και χτύπησα την πόρτα. Όταν την άνοιξε είδα την Θεά μου ντυμένη με μαύρο μακρύ φόρεμα και σκίσιμο στο πλάι, μαύρο καλσόν κι ήταν ξυπόλητη. Ήταν Θεά. Αλλά καθόσον σκεφτόμουν αυτό μου έριξε ένα χαστούκι μπροστά στην πόρτα
Φρύνη: Σου είπα 22:00 κι ήρθες 5 λεπτά καθυστερημένος. Τόσο άχρηστος είσαι? Ούτε τα απλά πράγματα δεν μπορείς να κάνεις?
Εγώ: Συγνώμη αφέντρα μου. Είχε πολύ κίνηση
Φρύνη: Να ξεκινούσες νωρίτερα και να περίμενες μέχρι τις 22:00 για να χτυπήσεις το κουδούνι. Άχρηστο σκουλήκι.
Μου αρπάζει τα μαλλιά μου, μου ξαναρίχνει ένα χαστούκι, κλείνει την πόρτα και με σέρνει μέχρι τον καναπέ. Κάθεται και:
Φρύνη: Γονάτισε μπροστά στα πόδια μου σκουλήκι
Γονατίζω και φέρνει το πρόσωπο της μπροστά στο δικό μου
Φρύνη: Όταν θα σε διατάζω θα εκτελείς τις διαταγές μου επακριβώς. Κατάλαβες?
Εγώ: Μάλιστα αφέντρα
Και μου ρίχνει ένα ακόμα χαστούκι
Φρύνη: Επίσης όταν θα τυχαίνει να βρισκόμαστε σε σπίτι θα είσαι πάντα στα τέσσερα όχι όπως σήμερα που στεκόσουν όρθιος μπροστά στην πόρτα μου. Μπροστά μου δεν είσαι άνθρωπος. Είσαι το σκυλάκι μου. Κατάλαβες?
Εγώ: Μάλιστα
Και πάλι ένα χαστούκι κι εγώ αμέσως στα τέσσερα όπως με διέταξε η αφέντρα μου
Φρύνη: Δώσε ένα τσιγάρο να καπνίσω και πήγαινε να μου φτιάξεις ένα ποτό. Ουίσκι με πάγο.
Τσακίστηκα να εκτελέσω τις διαταγές της και ξανά μπροστά στα πόδια της στα τέσσερα πλέον
Φρύνη: Που είναι το καλσόν μου?
Το βγάζω από μία σακουλίτσα και το μυρίζει
Φρύνη: Απ’ ότι καταλαβαίνω το έπλυνες κανονικά και δεν μυρίζει από τον ιδρώτα μου. Τουλάχιστον έκανες καλή δουλειά μ’ αυτό σκλάβε. Σαν επιβράβευση σου επιτρέπω να μου φιλήσεις τα πόδια μου από μία φορά.
Γεμάτος χαρά φίλησα τα πόδια της ενώ αυτή κάπνιζε το τσιγάρο της. Ερεθίστηκα.
Φρύνη: Λοιπόν σαν καλό σκυλάκι πήγαινε μέσα στο δωμάτιο μου και φέρε τις μαύρες γόβες που είναι εκεί. Έχεις δουλειά να κάνεις.
Πήγα στο δωμάτιο κι έφερα τις γόβες με το στόμα (μαύρες, μυτερές με 8ποντο τακούνι) και τις άφησα με θρησκευτική ευλάβεια δίπλα στα πόδια της. Η αφέντρα μου χαμογελούσε από ικανοποίηση
Φρύνη:Φέρε μου τώρα το τηλέφωνο
Το φέρνω και ξανά μπροστά στα πόδια της
Φρύνη: Όση ώρα θα μιλάω στο τηλέφωνο εσύ να καθαρίζεις τις γόβες μου σαν καλό σκυλάκι. Υπάρχει καμία απορία?
Χαϊδεύοντας το πρόσωπο μου με την Θεϊκή πατούσα του δεξιού της ποδιού. Ακόμα το γαλάκτωμα μύριζε κι αυτό με ερέθιζε ακόμα περισσότερο. Ήμουν στον παράδεισο.
Φρύνη: Έλα καλή μου. Έχω εδώ τον άχρηστο στα πόδια μου και μου καθαρίζει τις γόβες μου. Τελικά μου φαίνεται μόνο γι αυτό αξίζει.
Και μου ρίχνει μία απαλή κλωτσιά στο πρόσωπο μου
Φρύνη: Το νέο σου φόρεμα εντάξει? (παύση) Οι γόβες σου? (παύση) Άστες αν είναι λίγο σκονισμένες. Θα αναλάβει ο άχρηστος που έχω εδώ. Λοιπόν σε τρία τέταρτα θα είμαστε σπίτι σου.
Καθαρίζοντας τις γόβες της Θεάς μου και ακούγοντας αυτά που έλεγε μ’ έπιασε ιδρώτας. Κατάλαβα ότι θα βγαίναμε με την κοπέλα, που δεν ήξερα ποια ήταν, και θα της καθάριζα και τις γόβες της
Φρύνη: Για να δω τις γόβες μου σκλάβε. Τέλεια. Τελικά όντως είσαι καλός στο να γλύφεις τα παπούτσια μου. Μπορείς να φιλήσεις από μία φορά τις πατούσες μου.
Τις φίλησα, άνοιξε την τηλεόραση, άναψε τσιγάρο, τσέκαρε το μακιγιάζ της και μισή ώρα μετά φόρεσε τις γόβες της, το σακάκι της και αφού βγήκαμε από την πόρτα του σπιτιού τότε σηκώθηκα όρθιος. Πήγαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το σπίτι της κοπέλας έκπληξη. Η αφέντρα μου έμενε στην Αγ. Παρασκευή κι η φίλη της έμενε εκεί κοντά σε περιοχή που δεν κυκλοφορούσε πολύς κόσμος (για καλή μου τύχη). Αφού πάρκαρα, η αφέντρα μου τηλεφωνεί:
Φρύνη: Έλα φτάσαμε. Είσαι έτοιμη? (παύση) Ωραία. Οι γόβες σου είναι ακόμα σκονισμένες? (παύση). Ωραία έχω το κατάλληλο άτομο για να τις επιμεληθεί (χαχαχα).
Άρχισα να τρέμω. Ποια ήταν αυτή η κυρία-έκπληξη? Μετά από 2 λεπτά λύθηκε η απορία μου. Ήταν η Έλενα (η cowboy) μ’ ένα καφέ μακρύ φόρεμα, καφέ σακάκι, καφέ καλσόν και καφέ γόβες μυτερές. Έμεινα κόκαλο. Ήμουν προϊστάμενος της Φρύνης και της Έλενας στο γραφείο και τώρα θα είμαι σκλάβος τους. Ντράπηκα ώσπου η αφέντρα μου αστράφτει μία:
Φρύνη: Τι περιμένεις βρε άχρηστο σκουλήκι? Βγες έξω να ανοίξεις την πόρτα στην φίλη μου
Τσακίστηκα έξω, έφτασε η Έλενα στο αυτοκίνητο χαμογελώντας με νόημα. Της άνοιξα την πόρτα και πήγε να καθίσει στο αυτοκίνητο
Φρύνη: Έλενα μην βάλεις και τα πόδια μέσα. Πρέπει πρώτα να σου καθαρίσει τις γόβες ο προϊστάμενος, όπως είπαμε
Και σκάσανε στα γέλια.
Φρύνη:Όταν αποφασίσεις ότι σου τις καθάρισε καλά τότε θα ξεκινήσουμε. Δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούμε με βρώμικες γόβες (χαχα)
Έλενα: Σωστά Φρύνη μου. Εμπρός σκουλήκι καθάριζε.
Γονατίζω μπροστά της και μου αρπάζει τα μαλλιά και μου κατεβάζει το κεφάλι στα πόδια της. Ντρεπόμουν αλλά σε 1 λεπτό άρχισα πάλι να ερεθίζομαι και να γλύφω με περισσότερη προθυμία τις γόβες της δεύτερης αφέντρας μου. Η Έλενα κατάλαβε την διαφορά
Έλενα: Βρε συ Φρύνη του αρέσει να γλύφει γυναικεία παπούτσια. Τελικά είχες δίκιο. Και τόσο καιρό στο γραφείο δεν τον είχα να μου τα καθαρίζει. Βλακεία μου
Φρύνη: Αφού σου το είπα. Προϊσταμενούλη, για να ξέρεις, το πρωί δεν ήρθα στην δουλειά γιατί πήγαμε με την Έλενα να αγοράσει όλα αυτά που φοράει σήμερα. Για να ξέρεις πόσο σε αγαπάμε, σου κάναμε την τιμή να είσαι ο πρώτος που θα γλύψεις τις γόβες της Έλενας. Άλλωστε είσαι και ο πρώτος που υπηρετεί την Έλενα. Έχεις να πεις κάτι?
Εγώ: Σας ευχαριστώ πολύ αφέντρα μου για την τιμή. Ευχαριστώ πολύ κυρία Έλενα.
Πλέον ένιωθα ολοκληρωτικά ότι ανήκω στις αφέντρες μου. Ξεπέρασα την ντροπή μου κι έγλυφα με περισσότερη μανία. Οι αφέντρες μου γελούσαν. Οι γόβες και οι σόλες της Έλενας άστραφταν.
Έλενα: Σκλάβε έκανες καλή δουλειά. Φίλησε τις σόλες και ξεκινάμε για ποτό.
Στην διαδρομή οι αφέντρες μου μιλούσαν χωρίς να μου δίνουν σημασία. Όπως έπρεπε δηλαδή αφού εγώ ήμουν ένα τίποτα μπροστά τους. Πήγαμε για ποτό στο Κεφαλάρι. Καθίσαμε σε ένα γωνιακό τραπέζι, οι αφέντρες μου δίπλα-δίπλα με πλάτη στον τοίχο για να βλέπουν το μπαράκι κι εγώ απέναντι τους. Παραγγείλαμε και ακούμπησαν οι αφέντρες μου τα πόδια τους πάνω στους μηρούς μου κάτω από το τραπέζι. Αυτές μιλούσαν αγνοώντας με και κάπου-κάπου με κοιτούσαν χαμογελώντας ειρωνικά. Ένιωθα ταπεινωμένος και συγχρόνως τυχερός που είχα την τιμή να υπηρετώ τις αφέντρες μου. Η ώρα πήγε 02:00 και λίγο πριν φύγουμε
Φρύνη: Λοιπόν προϊστάμενε από δω και πέρα δεν θα φεύγεις ποτέ από το γραφείο πριν από μας. Πάντα πριν φύγεις θα καθαρίζεις τα παπούτσια μας με τον τρόπο που ξέρεις πολύ καλά και κάθε πρωί θα έχεις έτοιμο τον καφέ μας πάνω στα γραφεία μας. Εννοείται ότι όλη τη δουλειά στο γραφείο θα την κάνεις μόνος σου. Αν θέλουμε θα σε βοηθάμε. Επίσης όταν θέλουμε να πάμε να αγοράσουμε παπούτσια θα έρχεσαι μαζί μας και στο μαγαζί θα γονατίζεις μπροστά μας για να μας φοράς τα παπούτσια που θέλουμε να δοκιμάσουμε. Κι επειδή θα σου κάνουμε αυτή την τιμή, τα παπούτσια θα μας τα κάνεις δώρο εσύ. Άλλωστε είσαι ο προϊστάμενος της υπηρεσίας των παπουτσιών μας. Κατάλαβες προϊσταμενούλη?
Και μου τραβάει μια κλωτσιά στ αρχ…ια κάτω από το τραπέζι
Εγώ: Μάλιστα αφέντρα
Φρύνη: Ωραία. Το ευχαριστώ για την τιμή που σου κάνουμε είναι να φιλήσεις εδώ και τώρα τις σόλες μας σκουλήκι.
Πάγωσα. Γύρισα προς τα πίσω να κοιτάξω πόσο κόσμο είχε. Ήμουν τυχερός. Κάθονταν σ’ ένα τραπέζι μακριά από μας 2 κοπέλες με πλάτη σε μας και στο μπαρ η bar tender και η σερβιτόρα μιλούσαν μεταξύ τους. Χώθηκα λοιπόν κάτω από το τραπέζι και φίλησα τις σόλες τους
Εγώ: Ευχαριστώ αφέντρα Φρύνη. Ευχαριστώ αφέντρα Έλενα
Και η Φρύνη μου πατάει το κεφάλι στο πάτωμα. Ένιωθα το πιο ευτυχισμένο σκουλήκι του κόσμου κάτω από τις θεϊκές της γόβες. Οι αφέντρες ξέσπασαν σε γέλια. Κατάλαβα ποιος ΄ήταν ο σκοπός της ζωής μου. Να είμαι σκλάβος τους. Σηκώθηκα
Φρύνη: Υπόψη ότι αύριο θα χρειαστούμε νέες γόβες. Αντιληπτό?
Εγώ: Μάλιστα
Πλήρωσα τα ποτά και ξεκινήσαμε για το σπίτι της Έλενας. Στην διαδρομή πάλι με αγνοούσαν. Φτάσαμε στην πολυκατοικία της Έλενας. Βγήκα από το αυτοκίνητο για να ανοίξω την πόρτα της. Η Έλενα βγήκε και μου ρίχνει ένα χαστούκι
Έλενα: Τι περιμένεις βρε σκουλήκι να με προσκυνήσεις και να μου φιλήσεις τις γόβες? Αυτό είναι το ευχαριστώ που σου έκανα την τιμή να βγω για ποτό μαζί σου?
Αμέσως έπεσα στα πόδια της
Εγώ: Ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνατε
Έλενα: Μπράβο το σκυλάκι μου. Φρύνη αύριο κατά τις 11:00 θα περάσετε να με πάρετε?
Φρύνη: Ναι ελπίζω το σκουλήκι να μην αργήσει πάλι όπως σήμερα.
Και ξεκινήσαμε για το σπίτι της Φρύνης. Όταν φτάσαμε βγήκα πάλι έξω να της ανοίξω την πόρτα και αμέσως έπεσα στα πόδια της για να φιλήσω τις γόβες της. Η αφέντρα μου γελούσε από ικανοποίηση
Φρύνη: Μαθαίνεις γρήγορα σκουλήκι. Μάλλον θα σε κρατήσω για αρκετό καιρό σαν σκλάβο μου(χαχαχα). Και τώρα τσακίσου από μπροστά μου κι αύριο φρόντισε στις 10:45 να είσαι εδώ. Α! και μην τολμήσεις να τραβήξεις μαλακία στο σπίτι σου. Κατάλαβες?
Ρίχνοντας μου μια κλωτσιά στο πρόσωπο
Εγώ: Μάλιστα αφένρα. Καληνύχτα σας
Έφυγα. Στο σπίτι ήμουν καταερεθισμένος αλλά υπάκουσα στη διαταγή της αφέντρας μου.
   Το επόμενο πρωί κανόνισα να φτάσω νωρίς στην Φρύνη. Έφτασα στις 10:30 και περίμενα ένα 15λεπτο μέχρι να χτυπήσω το θυροτηλέφωνο. Η αφέντρα μου κατέβηκε φορώντας μαύρε μπότες ψηλοτάκουνες (ψιχάλιζε από το πρωί), μαύρη midi φούστα, κόκκινο πουκάμισο και μαύρο ημίπαλτο. Χωρίς να μου πει κουβέντα πήγαμε προς το αυτοκίνητο, της άνοιξα την πόρτα και ξεκινήσαμε για την Έλενα. Αυτή φορούσε ένα φορεματάκι μαύρο και μαύρες μπότες (flat)) και μαύρο παλτό. Μπήκε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για την Ερμού όπως μου είπε η Φρύνη. Στην διαδρομή σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να φοράω εγώ στις αφέντρες μου τα παπούτσια που θα δοκιμάζουν κι αγωνιούσα. Σκεφτόμουν τι ντροπή θα ήταν αυτή μπροστά σε τόσο κόσμο. Αλλά θα είχα και την τιμή να βρίσκομαι κοντά στα πόδια τους. Βρήκα να παρκάρω κοντά στην Ερμού και ξεκινήσαμε. Αυτές μπροστά κι εγώ από πίσω. Αφού είδαν τις βιτρίνες κάποιων μαγαζιών μπήκαμε τελικά σ’ ένα. Η Φρύνη έψαχνε για κόκκινες γόβες και η Έλενα για μαύρες. Το μαγαζί είχε μέσα 3 γυναίκες πελάτισσες, 2 γυναίκες υπαλλήλους και μία κυρία στο ταμείο. Οι αφέντρες μου επέλεξαν τις γόβες που θα δοκίμαζαν κι όταν τις έφεραν γονάτισα μπροστά τους έβγαλα τις μπότες τους και φόρεσα τις γόβες στα θεϊκά πόδια τους. Όλες οι κυρίες στο μαγαζί το πρόσεξαν και καρφώθηκαν πάνω μου. Οι αφέντρες μου σηκώθηκαν να τις προβάρουν στον καθρέπτη κι εγώ παρέμεινα γονατιστός στη θέση μου. Ζήτησαν από ένα ζευγάρι δεύτερο και πάλι τα ίδια. Για καλή μου τύχη στο μαγαζί μπήκαν 2 άλλες γυναίκες αλλά κανένας γνωστός. Οι κυρίες που ήταν από την αρχή στο μαγαζί άρχισαν πλέον να καταλαβαίνουν και να χαμογελάνε. Μία από αυτές δοκίμαζε καφέ μπότες χωρίς φερμουάρ και δυσκολευότανε να τις βγάλει και:
Κυρία: Συγνώμη. Μήπως θα μπορούσα να έχω κάποια βοήθεια από τον νεαρό φίλος σας? Δυσκολεύομαι να τις βγάλω.
Φρύνη: Φυσικά. Πήγαινε παιδί μου να βοηθήσεις την όμορφη κυρία να βγάλει τις μπότες της.
Όλες οι κυρίες του μαγαζιού μείνανε κάγκελο στην αρχή και μετά άρχισαν πάλι να γελάνε. Ήμουν η ντροπή του μαγαζιού αλλά αυτό ήταν το τίμημα για να είμαι ο σκλάβος τους. Πήγα λοιπόν να βοηθήσω την κυρία ( 25χρονη ξανθιά και πανέμορφη με καταπληκτικά πόδια). Έβγαλα την μπότα από το ένα πόδι και καθώς έβγαζα την δεύτερη επίτηδες με κλώτσησε και έπεσα κάτω.
Κυρία: Ουπς. Συγνώμη δεν το ήθελα να χτυπήσω τον φίλο σας.
Φρύνη: Δεν πειράζει. Άλλωστε δεν νομίζω να ενοχλήθηκε από το «ατύχημα» (χαχα). Ενοχλήθηκες Λ….?
Εγώ: Όχι.
Κυρία: Ευχαριστώ πολύ (χαχαχα)
Η κυρία γελούσε πιο έντονα όπως και το υπόλοιπο μαγαζί. Σηκώθηκα και φύγαμε. Μπήκαμε σε άλλα 2 μαγαζιά στα οποία υπήρχαν μέσα και άντρες. Τότε ντρεπόμουν πιο πολύ. Τελικά χωρίς άλλα «ατυχήματα» επέλεξαν οι αφέντρες μου τις γόβες που τις άρεσαν και φυσικά τις πλήρωσα εγώ. Ήταν το δώρο μου προς αυτές. Ήταν το ευχαριστώ που μου επέτρεπαν να τις υπηρετώ. Πήγαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το σπίτι της Έλενας. Ανεβήκαμε πάνω και μόλις η Έλενα άνοιξε την πόρτα
Φρύνη: Έλενα μην μπεις ακόμα μέσα. Προϊσταμενούλη οι σόλες μας είναι βρώμικες λόγω βροχής κι αν μπούμε μέσα θα λερώσουμε το σπίτι. Δεν πρέπει να κάνουμε κάτι γι αυτό?
Πάλι καλά που ήταν οροφοδιαμέρισμα και δεν θα με έβλεπε κάποιος. Έπεσα λοιπόν στα τέσσερα και άρχισα να γλύφω τις σόλες από τις μπότες. Τις γυάλισα κι οι αφέντρες μου μπήκαν μέσα. Κι εγώ στα τέσσερα όπως με είχε διατάξει η Φρύνη. Κάθισαν στον καναπέ
Έλενα: Φρύνη θέλεις να βγάλεις τις μπότες να ξεκουραστούν τα πόδια σου
Φρύνη: Δίκιο έχεις. Σκουλήκι τι περιμένεις?
Αμέσως έβγαλα τις μπότες τους
Έλενα: Καφέ θέλεις?
Φρύνη: Βεβαίως
Έλενα: Προϊσταμενούλη ξέρεις τι καφέ πίνουμε. Η κουζίνα είναι εκεί. Τσακίσου
Έφτιαξα τους καφέδες, τους σέρβιρα και ξαναέπεσα στα τέσσερα μπροστά στα πόδια τους. Οι αφέντρες γελούσαν που ήμουν τόσο υποταγμένος σ’ αυτές. Ο προϊστάμενος τους ήταν σκλάβος τους κι αυτό αύξανε την διάθεση τους να με εξουσιάζουν και να με ταπεινώνουν
Φρύνη: Σκουλήκι τα πόδια μας είναι κουρασμένα και ξέρεις ποιος φταίει γι αυτό? Εσύ. Για να σου κάνουμε την τιμή να μας αγοράσεις γόβες, ξεποδαριαστήκαμε. Εμπρός λοιπόν κάνε μασάζ στα θεϊκά μας πόδια. Δείξε μας πόσο τα λατρεύεις.
Κι αμέσως έπιασα δουλειά. Έκανα μασάζ στην μία πατούσα της Φρύνης και φιλούσα την άλλη Κι εναλλάξ. Το ίδιο έκανα και με την Έλενα. Οι αφέντρες μου γελούσαν και με κορόιδευαν, λέγοντας ότι είμαι ο προϊστάμενος της υπηρεσίας για την ευχαρίστηση των ποδιών τους κι ότι μόνο γι αυτό αξίζω. Εννοείται ότι ήμουν ερεθισμένος κι ήταν ευδιάκριτο κι αυτό τις ευχαριστούσε ακόμα περισσότερο. Ανήκα σ’ αυτές κι ήμουν ευτυχισμένος. Και το έδειχνα ότι ήμουν ευτυχισμένος. Για την Φρύνη αυτό ήταν κάτι το συνηθισμένο. Η Έλενα όμως δεν είχε παρόμοια εμπειρία και φαινόταν ο ενθουσιασμός της. Το λάτρευε που είχε ένα σκλάβο στα πόδια της. Οι αφέντρες μου συνέχιζαν να μιλάνε για διάφορα θέματα, πίνοντας τον καφέ τους κι εγώ έκανα αυτό που διατάχθηκα. Μετά από είκοσι λεπτά
Φρύνη: Έλενα εντάξει με το μασάζ?
Έλενα: Ναι Φρύνη μου. Τελικά αυτό το σκουλήκι ξέρει να φροντίζει τα γυναικεία πόδια. Όποτε θα αισθάνομαι κουρασμένη ξέρω ποιον θα φωνάζω (χαχαχα)
Φρύνη: Λοιπόν σκλάβε πήγαινε φέρε τις καινούριες μας γόβες.
Τις φέρνω και τις φοράω στα πόδια τους. Η Έλενα πλέον από κει που ήταν ένας cowboy είχε μεταβληθεί σε μία κομψή Θεά δίπλα στην Φρύνη. Τις είχα ερωτευτεί και τις δύο.
Φρύνη: Θέλεις να τις φιλήσεις σκουλήκι? Τι ρωτάω (χαχαχα)? Θα σκότωνες για να τις φιλήσεις. Η ζωή σου πλέον απέκτησε νόημα. Σωστά?
Εγώ: Μάλιστα αφέντρα
Φρύνη: Κρίμα ακόμα δεν ήρθε η ώρα. Γδύσου και ξάπλωσε μπροστά στον καναπέ.
Γδύθηκα και ξάπλωσα μπροστά στον καναπέ με το κεφάλι μου κάτω από τα πόδια της Φρύνης και τους μηρούς μου κάτω από τα πόδια της Έλενας. Μύριζα τις σόλες της Φρύνης αλλά δεν μου επιτρεπόταν να τις φιλήσω. Η Έλενα πατούσε μία τους μηρούς μου, μία το στομάχι μου και μία δίπλα στον ερεθισμένο πούτσο μου. Ήμουν ερεθισμένος. Ήθελα να γλύψω τις σόλες της Φρύνης και να χύσω. Αλλά οι αφέντρες μου από την ώρα που ξάπλωσα με αγνοούσαν κι εγώ τραβούσα το μαρτύριο μου. Άρχισα να ιδρώνω. Μετά από μισή ώρα η Έλενα σηκώθηκε και άρχισε να δοκιμάζει διάφορα ρούχα με τα δύο νέα ζευγάρια γόβες που αγόρασε. Όσο την έβλεπα με τα φορέματα και τις φούστες τόσο πιο πολύ την λάτρευα. Αδικούσε τον εαυτό της που ντυνόταν σαν cowboy.Ήταν πλέον μια κομψή Θεά κι εγώ ο τυχερός πρώτος σκλάβος της. Αφού δοκίμασε για μισή ώρα διάφορα ρούχα, ήρθε και ξανακάθισε όπως πριν. Ο πούτσος μου ήταν κατακόκκινος κι εγώ καταϊδρωμένος. Η Έλενα ως πρωτάρα αφέντρα ήταν ενθουσιασμένη που έκανε έναν άντρα να αισθάνεται έτσι μόνο με τα πόδια της. Αισθανόταν ενθουσιασμένη με την εξουσία που ασκούσε πάνω μου. Κι αυτό με ερέθιζε ακόμα πιο πολύ. Πλέον σπαρταρούσα σαν το ψάρι. Κι αυτές φελούσαν
Έλενα: Φρύνη, ο προϊσταμενούλης ήταν καλός σκλάβος σήμερα. Τι λες, δεν αξίζει μία επιβράβευση?
Με λυπήθηκε
Φρύνη: Ότι θέλεις εσύ Έλενα μου. Χατήρι δε σου χαλάω
Έλενα: Για να δούμε λοιπόν προϊσταμενούλη. Πόση ώρα θα κάνεις για να τελειώσεις για τις αφέντρες σου. Σου επιτρέπω να γλύφεις τις σόλες της Φρύνης κι εγώ θα σε μαλακίζω
Σε δύο λέπτα δεν άντεξα. Ήμουν ερεθισμένος από το πρωί που τις πήρα από το σπίτι τους
Εγώ:Τε.. Τε.. Τελειώωωωνωωω. Σαααας ανήκωωωωωωωωω αφέεεεεεντρεεεεεες μου.
Και τελείωσα. Οι αφέντρες μου γελούσαν
Έλενα: Είσαι αξιολύπητος. Αξιοθρήνητος. Μόνο γι αυτό αξίζεις. Για να βρίσκεσαι κάτω από τα πόδια μας. Σήκω να σκουπιστείς.
Μου ρίχνει μια κλωτσιά στο στομάχι. Σηκώθηκα, σκουπίστηκα και ντύθηκα όπως με διέταξε η Φρύνη για να φύγουμε. Φόρεσα τις μπότες στην Φρύνη, προσκύνησα την Έλενα φιλώντας τις γόβες της και φύγαμε. Άφησα την Φρύνη στο σπίτι της και πήγα στο δικό μου. Ήμουν ευτυχισμένος.
   Την Δευτέρα όπως με διέταξαν πήγα πριν απ’ αυτές στην δουλειά, αγόρασα τους καφέδες τους για να τους βρούν έτοιμος. Δεν με βοήθησαν στην δουλειά καθόλου. Το μεσημέρι τις προσκύνησα και έγλυψα τις γόβες τους (η Έλενα πλέον άρχισε να έρχεται ντυμένη κομψότατα), με έφτυσαν, τις ευχαρίστησα για την τιμή που μου κάνανε να φροντίζω εγώ και μόνο εγώ τα παπούτσια τους κι έφυγαν γελώντας με μένα. Αυτή ήταν η νέα μου ζωή κάτω από τα πόδια τους. Ήταν οι αφέντρες μου. Τις ανήκα 
       
         

 Τέλη Μαΐου 93 και επέστρεφα από το φροντιστήριο με την Ειρήνη, μία κοπέλα καστανή, 1,70 ύψος, καλλίγραμμα πόδια, πολύ ωραίο σώμα, πανέμορφη και κυρίως μία κοπέλα της οποίας της άρεσε το κομψό ντύσιμο (ξέρετε φούστες, φορέματα, ψηλοτάκουνες μπότες, γόβες, πέδιλα). Πηγαίναμε στο ίδιο γυμνάσιο και λύκειο, αλλά ποτέ δεν είχαμε ιδιαίτερες σχέσεις παρόλο που οι πολυκατοικίες μας ήταν στα 100 μέτρα. Αρχίσαμε να μιλάμε όταν τη σχολική περίοδο 92-93 ήμασταν στο ίδιο φροντιστήριο και προετοιμαζόμασταν για τις πανελλήνιες για 2η φορά (πάλι καλά που αποφάσισα να δώσω για 2η φορά και να μην συνεχίσω στην σχολή που πέρασα με την 1η και θα καταλάβετε γιατί).Στη διαδρομή φροντιστήριο- σπίτι της λέγαμε διάφορες βλακείες και συνεχίσαμε να συζητάμε και στην είσοδο της πολυκατοικίας της (γύρω στις 22:30), οπότε σε κάποια ανύποπτη στιγμή μου λέει ότι ζεσταίνεται και ασυναίσθητα με ένα τετράδιο της κάνω αέρα:
Ειρήνη: Μπράβο σκλάβε έτσι πρέπει να φροντίζεις μία υψηλοτάτη
μου πέταξε αιφνιδιάζοντας με (δεν ξέρω θετικά ή αρνητικά) και χαμογέλασα λέγοντας:
Εγώ: Μάλιστα υψηλοτάτη.
Δεν έδωσα συνέχεια μετά τη δήλωση μου αποδοχής αυτού που είπε και αφού μιλήσαμε για λίγο ακόμη, έφυγα. Μετά απ’ αυτό δεν αναφέραμε ξανά κάτι σχετικά στο άμεσο μέλλον.
   Αφού δώσαμε πανελλήνιες, αποφασίσαμε τα άτομα του τμήματος του φροντιστηρίου να βγούμε για ποτό για το τέλος του σχολικού έτους. Κανονίσαμε να πάω με το αυτοκίνητο να την πάρω και να πάμε στο σπίτι μίας άλλης κοπέλας, της Τίνας, για να πάμε οι τρεις στο κέντρο της Θεσ/νίκης να συναντήσουμε τους υπόλοιπους. Αφού χτύπησα το θυροτηλέφωνο μου είπε να ανέβουμε πάνω γιατί δεν ήταν έτοιμη. Ανεβήκαμε λοιπόν πάνω, μας έβαλε ποτό και μας άφησε στο σαλόνι για να πάει να ετοιμαστεί. Η Ειρήνη μ’ ένα υπέροχο μαύρο φόρεμα και γόβες καθόταν απέναντι μου σταυροπόδι, κάνοντας dangling την γόβα της και αναπόφευκτα το μάτι μου έπεσε πολλές φορές στα πόδια της, το οποίο το κατάλαβε. Περιμέναμε 15 λεπτά ήδη στο σαλόνι, όσο ετοιμαζόταν η Τίνα στο δωμάτιο της λέγοντας διάφορα και ξαφνικά:
Ειρήνη: Κοίτα να δεις, οι γόβες μου είναι βρώμικες και δεν το συνηθίζω να βγαίνω έτσι έξω. Σαν καλός σκλάβος που είπαμε ότι είσαι, πάρε τη χαρτοπετσέτα, σάλιωσε τη, γονάτισε μπροστά μου και καθάρισε τες.
Κώλωσα όταν το είπε αυτό, γιατί φοβήθηκα μήπως ακουστεί, αλλά ξετρελάθηκα με τον τόνο της φωνής της και παρόλο που φοβόμουνα μήπως η Τίνα βγει από το δωμάτιο της, υπάκουσα. Καθάρισα τις γόβες της και η επιβράβευση μου ήταν ένα υπέροχο χάδι με τις σόλες της στα χείλη μου. Αμέσως μόλις σηκώθηκα από μπροστά της εμφανίστηκε και η Τίνα. Όλο το βράδυ με αγνοούσε, επιδεικνύοντας τα πόδια της, πράγμα που με ερέθιζε. Ήμουν πρωτάρης σε τέτοια σκηνικά, δεν ήξερα πώς να συμπεριφερθώ, αλλά αυτό που γνώριζα σίγουρα ήταν ότι το φετίχ μου ήταν τα καλλίγραμμα γυναικεία πόδια.
   Παρήλθαν οι μήνες και τελικά πέρασα σε στρατιωτική σχολή, οπότε Οκτώβριο του 93 με Σεπτέμβριο του 95 ήμουν στην σχολή και μετά τοποθετήθηκα σε μονάδα της Αθήνας. Μέχρι την παραμονή πρωτοχρονιάς του 98 δεν βλεπόμασταν με την Ειρήνη, γιατί ανέβαινα στη Θες/νίκη πολύ αραιά, αλλά εκείνο το βράδυ βρεθήκαμε στο ίδιο μπαρ στο κέντρο της πόλης. Ήμασταν σε διαφορετικές παρέες αλλά τα stand που είχαμε τα ποτά μας ήταν δίπλα-δίπλα. Φορούσε ένα midi καφέ φόρεμα με ψηλοτάκουνες καφέ μπότες και καθόταν στο σκαμνί σταυροπόδι. Τα μάτια μου πάλι έπεσαν στα πόδια της αρκετές φορές, πράγμα το οποίο το κατάλαβε και χαμογελούσε κάνοντας επίδειξη, κρυφά από τους άλλους, αλλά αναστατώνοντας με. Αφού πήγε 4:00 το ξημερώματα κι ενώ έπινα το ποτό μου, αυτή ετοιμάστηκε να φύγει και μου έκανε νόημα να την ακολουθήσω. Δεν το σκέφτηκα και πολύ, χαιρέτησα την παρέα μου και βγήκα έξω όπου με περίμενε. Πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητο μου, με ρώτησε αν το μεθεπόμενο Σαββατοκύριακο θα βρίσκομαι στην Αθήνα, αφού αυτή θα κατέβαινε για κάποιο γάμο. Της απάντησα καταφατικά και μετά:
Ειρήνη: Θα κατέβω από την Πέμπτη. Θέλεις να σου κάνω την τιμή να με φιλοξενήσεις ή να πάω σε συγγενείς μου?
Εγώ: Φυσικά και θα σε φιλοξενήσω.
Ειρήνη: Για να έρθω θα πρέπει να σου κάνω ένα τεστ. Θέλεις? Πρόσεξε την απάντηση σου.
Εγώ: (αφού σκέφτηκα την πονηρή ερώτηση της για 2-3 δευτερόλεπτα) Θα το ήθελα.
Ειρήνη: Φίλησε τις μπότες τώρα αμέσως (ΠΟΥ??? ΣΤΗΝ ΠΛ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ???)
Έπαθα την πλάκα μου. Ποτέ μου δεν έπαιξα το ρόλο του σκλάβου, αλλά τα πόδια της ήταν υπέροχα όπως και οι μπότες της. Στην μόδα τότε δεν ήταν ακόμη ευρέως διαδεδομένο το τακούνι στιλέτο αλλά η κυρία φορούσε τέτοιες (όπως και όλες οι επόμενες που θα αναφερθούν). Κομψότητα στο μεγαλείο της. Αφού γύρισα το κεφάλι μου δεξιά-αριστερά και δεν ήταν κανένας, έπεσα στα πόδια της και φίλησα τις μπότες της. Αφού σηκώθηκα:
Ειρήνη: Από δω και πέρα θα είσαι σκλάβος μου.
Εγώ: Εντάξει Ειρήνη.
(Σπλατς το σκαμπίλι στο μάγουλο μου)
Ειρήνη: Όταν θα μου απαντάς θα λες «μάλιστα υψηλοτάτη». Το κατάλαβες σκλάβε?
Εγώ: Μάλιστα υψηλοτάτη.
Πήγαμε στο αυτοκίνητο, οδήγησα μέχρι το σπίτι της και:
Ειρήνη: Πάρκαρε και έλα στην είσοδο. Θα σε περιμένω.
Πάρκαρα το αυτοκίνητο και πήγα στην είσοδο της πολυκατοικίας. Είχε μια εσοχή κι εκεί υπήρχαν δύο καρέκλες κι ένα τραπεζάκι που δεν  φαίνονταν από την πόρτα. Ήταν καθισμένη εκεί:
Ειρήνη: Γονάτισε μπροστά μου και γλείψε τις μπότες μέχρι να καθαρίσουν. Να τελειώσεις μέχρι να καπνίσω το τσιγάρο μου.
Εγώ: (υπακούοντας) Μάλιστα υψηλοτάτη.
Έγλειφα λαίμαργα για έξι-επτά λεπτά με όλο το σάλιο μου κι όταν τελείωσε το τσιγάρο της:
Εγώ: Νομίζω ότι είναι καθαρές υψηλοτάτη.
Σπλατς, σπλουτς και στα δύο μάγουλα που μου ήρθε ο ουρανός σφοντήλι:
Ειρήνη: Όταν σου λέω να τις καθαρίσεις εννοώ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΟΛΕΣ μαλακισμένο (σπλατς και πάλι)
Σαν καλό σκυλάκι έγλειψα και τις σόλες. Αφού έμεινε ευχαριστημένη, όπως ήμουν στα τέσσερα, μου πάτησε το κεφάλι στο πάτωμα με την καθαρή σόλα από τις πιο υπέροχες μπότες που είχα δει μέχρι τότε στη ζωή μου:
Ειρήνη: Να γνωρίζεις ότι η θέση σου από δω και πέρα είναι να είσαι στα τέσσερα , κάτω από τις σόλες των παπουτσιών μου. Το μυαλό σου και η σκέψη σου μου ανήκουν και αξίζουν όσο οι βρωμιές που κολλάνε στις σόλες μου.
Αυτό ήταν. Αν υποθέσουμε ότι το «ανώτερο» σημείο ενός ανθρώπου είναι ο εγκέφαλος στο κεφάλι, το οποίο ελέγχει τις πράξεις άρα και την εν γένει συμπεριφορά, τότε το δικό μου ανώτερο σημείο αξίζει όσο οι βρωμιές κι όχι οι σόλες που είναι κολλημένες σ’ αυτές. Δηλαδή το κατώτερο σημείο, χωροταξικά, μίας αφέντρας.
Ειρήνη: Φύγε και θα σου τηλεφωνήσω στο κινητό για να κανονίσουμε να με πάρεις από το σταθμό.
Εγώ: Μάλιστα υψηλοτάτη.
Κι έφυγα. Εννοείται ότι στο σπίτι τράβηξα μαλακία λόγω του σκηνικού.
Αφού πέρασαν οι μέρες την Τετάρτη πριν έρθει στην Αθήνα μου τηλεφώνησε ότι θα έφτανε την επομένη με το λεωφορείο στις 21:00. Πέμπτη βράδυ λοιπόν την περίμενα στο σταθμό, την παρέλαβα, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πηγαίναμε προς το διαμέρισμα μου χωρίς να πούμε κουβέντα. Φτάνοντας στην πόρτα του διαμερίσματος την άνοιξα και της είπα να περάσει. Αλλά:
Ειρήνη: Πέρνα μέσα, πέσε στα τέσσερα και υποδέξου με όπως αρμόζει σε μία υψηλοτάτη.
 Έτσι λοιπόν μπροστά στην ανοιχτή πόρτα (και υπήρχαν στον όροφο άλλα 2 διαμερίσματα) έπεσα στα τέσσερα και έγλειψα και φίλησα τις μπότες της. Μπήκε μέσα, σηκώθηκα να μεταφέρω τη βαλίτσα της και της έδειξα το δωμάτιο της. Καθισμένη στο κρεβάτι με διέταξε να ανοίξω τη βαλίτσα της για να βγάλω τις παντόφλες της (κάτι υπέροχες κόκκινες με τακούνι και φουντίτσα από πάνω. Κοινώς τέλειες και σέξι) και να τις φορέσω στα υπέροχα πόδια της. Στη συνέχεια με διέταξε να φορέσω τη στολή μου (παντελόνι πουκάμισο) και ξαπλωμένος ανάσκελα μπροστά στην πολυθρόνα του σαλονιού να την περιμένω μέχρι να έρθει. Φυσικά υπάκουσα. Ήρθε , λοιπόν, κάθισε στην πολυθρόνα  και τοποθέτησε τα θεϊκά της πόδια πάνω στο στήθος μου. Εννοείται ότι καταερεθίστηκα και με διέταξε να καθαρίσω τις μαύρες μπότες με τις οποίες ταξίδεψε. Φυσικά τις έκανα λαμπίκο κι αυτή τη φορά δεν ξέχασα τις σόλες. Αυτή κοιτώντας με σα να είμαι το σκυλάκι της κάπνιζε το τσιγάρο της. Αφού τελείωσα με τις μπότες της με διέταξε να κάνω μασάζ στα πόδια της μην επιτρέποντας να τα φιλήσω. Είχα σκάσει να βλέπω, να αγγίζω, να μυρίζω τα θεϊκά της πόδια, τα υπέροχα δαχτυλάκια της και να μην μπορώ να γευτώ το θεϊκό τους ιδρώτα. Όσο εγώ της έκανα μασάζ, αυτή μιλούσε με κάποια φίλη της, της οποίας το όνομα δεν ανέφερε εξιστορώντας της ότι μου έκανε από την ώρα που ήρθε και πόσο pathetic ήμουν με την στολή στα πόδια της, υπακούοντας σε κάθε εντολή της. Ήμουν έτοιμος να τελειώσω. Στην συνέχεια της περιέγραφε το φόρεμα που θα φορούσε το Σάββατο το βράδυ στο γάμο κι ότι χρειαζόταν καινούριες γόβες. Καθώς μιλούσε με διέταξε να σταματήσω το μασάζ και ακούμπησε το ένα της πόδι στο στόμα μου και το άλλο στον π….ο μου. Δεν άντεξα και μόλις μου τον ακούμπησε έχυσα (πάει η στολή). Αμέσως το κατάλαβε και:
Ειρήνη: (προς την φίλη της) Ο μαλάκας μόλις ακούμπησα τον ελεεινό του π…..ο  τελείωσε. Κλείνω και θα μιλήσουμε αύριο. (Προς εμένα) Ποιος σου έδωσε την άδεια να τελειώσεις μαλακισμένο? (σπλατς με το πόδι της στο πρόσωπο μου) Πες μου ποιος σου έδωσε την άδεια? Γδύσου και περίμενε με στα τέσσερα.
Έφυγε προς το δωμάτιο της, γδύθηκα και την περίμενα με αγωνία. Γύρισε μετά από λίγη ώρα φορώντας ένα μαύρο κομπινεζόν με μαύρες ζαρτιέρες και καλσόν και μαύρες γόβες στιλέτο, κρατώντας ένα μαστίγιο (ευτυχώς μικρό). Το κορμί της φαινόταν υπέροχο και τα πόδια της (αδυναμία μου) ακόμα πιο τέλεια.
Ειρήνη: Η τιμωρία σου θα είναι να σε μαστιγώσω 10 φορές στον κώλο. Αν ξανασυμβεί στο υπόσχομαι ότι θα φας τόσες που δεν θα μπορείς να καθίσεις για ένα μήνα.
Μου τις έριχνε και πονούσα, αλλά δεν με ένοιαζε. Φτάνει που ήμουν σκλάβος της και ήταν τιμή μου.
Όταν τελείωσε το μαστίγωμα πατώντας το κεφάλι μου με τις γόβες της στο πάτωμα με πολύ δύναμη που κόντευε να μου το διαλύσει:
Ειρήνη: Να ξέρεις ότι μου ανήκεις σκουλήκι. Δεν επιτρέπεται να κάνεις τίποτα χωρίς να σου δώσω την άδεια. Το κατάλαβες? (πατώντας το κεφάλι με την γόβα της με περισσότερη δύναμη)
Εγώ: Μάλιστα υψηλοτάτη.
Ειρήνη: Γλείψε τις γόβες μου
Φυσικά τις έκανα λαμπίκο όπως και τις μπότες της.
Ειρήνη: Αύριο το πρωί θα έχεις την τιμή να μου κάνεις δώρο κόκκινες γόβες για να τις φορέσω στο γάμο. Τι λες σκουλήκι ? Δεν αξίζουν αυτά τα υπέροχα πόδια καινούριες γόβες? (χα.χα,χα ειρωνικά)
Στην συνέχεια παρήγγειλα για να φάει (για τιμωρία εγώ έμεινα νηστικός) έκανα το σκαμνάκι της για να ακουμπάει τα πόδια της, βλέποντας τηλεόραση, μη δίνοντας μου σημασία, παρά μόνο όταν ήταν να με κλοτσήσει στο πρόσωπο ή το στομάχι. Αφού έφαγε:
Ειρήνη: Πάω να κάνω ντους. Εσύ να πάρεις τις καφέ μπότες μου και με το πουκάμισο της στολής σου να τις καθαρίσεις. Όταν τελειώσω να φροντίσεις να λάμπουν. Αύριο το βράδυ που θα βγω θέλω να είναι καθαρές.
Το πουκάμισο (γαλάζιο) έγινε μαύρο όταν τελείωσα (ελέω σολών), αλλά το μοναδικό που σκεφτόμουν ήταν ότι θα ήθελα μία τέτοια αφέντρα να με ταπεινώνει και στη δουλειά μου και να διατάζει όλο το στράτευμα και να υπερηφανεύομαι ότι είναι η υψηλοτάτη μου. Αφού τις τσέκαρε με τράβηξε από τα μαλλιά και σαν σκυλάκι με πήγε μέχρι το δωμάτιο της, πέρασε χειροπέδες στο ένα μου χέρι και τον άλλο κρίκο στο πόδι του κρεβατιού προς τα πόδια της και έβαλε τα 2 ζευγάρια τις μπότες της και το 1 τις γόβες της στο πάτωμα πάνω από το υπηρεσιακό μου πουκάμισο, λέγοντας:
Ειρήνη: Αν ήμουν προϊσταμένη σου θα βρισκόσουν πάντα κάτω από το γραφείο μου σαν σκαλοπατάκι για να ακουμπάω τις γόβες μου όπως η στολή σου και θα μου έγλειφες τα πόδια. Αύριο το πρωί σου επιτρέπω να μου φιλήσεις τα πόδια για να με ξυπνήσεις στις 09:00. Και πρόσεχε από μία φορά το κάθε πόδι μου.
Και ξάπλωσε στο κρεβάτι κι εγώ στο πάτωμα ευτυχισμένος που ήμουν σκλάβος της.
Το πρωί στις 09:00 την ξύπνησα όπως μου είπε. Της φόρεσα τις παντόφλες της, μου έλυσε τις χειροπέδες και πατώντας το πρόσωπο μου στο πάτωμα με καλημέρισε περιπαικτικά. Αφού μου επέτρεψε να κάνω ντουζάκι (απαγορευόταν το βράδυ λόγω τιμωρίας) με διέταξε να της φτιάξω καφέ πηγαίνοντας πάντα στα τέσσερα και να πάω να αγοράσω τυρόπιτες, μία γι αυτήν και μία για μένα. Τα έκανα όλα γρήγορα για να επιστρέψω όσο γινόταν πιο σύντομα στη θέση που άξιζα να βρίσκομαι, δηλαδή στα πόδια της. Όταν επέστρεψα ήταν ήδη ντυμένη μ’ ένα μαύρο παντελόνι και κόκκινο πουκάμισο και της πήγα την τυρόπιτα (πάντα στα τέσσερα). Έκανα πάλι το σκαμνάκι για τα πόδια της, και περίμενα εκεί μέχρι να πιει τον καφέ της και να φάει. Στην συνέχεια με διάταξε να φέρω με το στόμα μου τις μαύρες μπότες της. Τις έφερα, τις φόρεσε ενώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και πατούσε πάνω μου και με διέταξε μετά να φέρω ένα πιάτο και να το ακουμπήσω μπροστά στα πόδια της. Υπάκουσα, έχοντας την απορία γιατί:
Ειρήνη: Σήμερα θα έχεις την τιμή να σε ταΐσει μία υψηλοτάτη σκλάβε.
Έβαλε την τυρόπιτα που προοριζόταν για μένα στο πιάτο που βρισκόταν στο πάτωμα και την πατούσε με τις μπότες της κι ότι κολλούσε στις σόλες το έτρωγα. Μου λύθηκε η απορία για το πιάτο στο πάτωμα. Ήταν το πιο νόστιμο φαγητό που είχα φάει μέχρι τότε στη ζωή μου. Αφού έφαγα και καθάρισα σαν καλό σκυλάκι τις μπότες της από τα λάδια, πήγαμε στην Ερμού για να της αγοράσω τις κόκκινες γόβες. Περιττό να σας πω ότι δοκίμασε γόβες σε καμιά δεκαριά μαγαζιά κι όσο δοκίμαζε πόζαρε προκλητικά τα πόδια της κι ήμουν στο τσακ να πέσω στα πόδια της μπροστά στον κόσμο και να τις φιλήσω. Αυτή το καταλάβαινε και χαμογελούσε ειρωνικά. Αφού επέλεξε, γυρίσαμε σπίτι. Με διέταξε να ξαπλώσω ανάσκελα μπροστά στα πόδια της, έβαλε τις γόβες στο στήθος μου για να τις βλέπω και να μυρίζω το δέρμα (το άτιμο δεν είχε ποτέ πιο έντονο άρωμα, μάλλον επειδή ήταν της υψηλοτάτης μου κι ήθελα να τις φάω), παρήγγειλε απ’ ‘έξω για μεσημέρι και τηλεφώνησε στη φίλη της που μιλούσε και το προηγούμενο βράδυ. Της περιέγραψε τι έγινε όταν κλείσανε, που βρισκόμουν εκείνη τη στιγμή και το δώρο που της έκανα. Κάπου-κάπου θυμόταν ότι ήμουν ανυπάκουος και μου κλωτσούσε το πρόσωπο και το πατούσε με την θεϊκή καμάρα του ποδιού της. Ήδη ήταν 16:30, ήρθε το φαγητό, έφαγε, εγώ πάντα στα πόδια της ανάσκελα με τις γόβες στο στήθος μου και να τρώω τα αποφάγια της, σηκώθηκε να κάνει ντους και με διέταξε όση ώρα ήταν στο μπάνιο να είμαι στα τέσσερα και να τις μυρίζω μόνο. Έκανε το ντουζάκι της, φόρεσε τις πιτζάμες της και αφού μου έριξε μια κλωτσιά στο πρόσωπο, με έσυρε από τα μαλλιά μέχρι το δωμάτιο. Φυσικά εγώ κρατούσα στο στόμα μου το καινούριο ζευγάρι γόβες, όπως με διέταξε. Ξάπλωσε στο κρεβάτι κι εγώ στο πάτωμα με τις γόβες στο στήθος μου. Είχε πάει 17:30 κι ήμουν ερεθισμένος εδώ και μιάμιση ώρα. Ήθελα να τελειώσω αλλά έτρεμα χωρίς την άδεια της και φοβόμουν να το ζητήσω. Την ξύπνησα στις 19:30, φιλώντας τα πόδια της (πάντα ερεθισμένος και πρησμένος), της έφτιαξα τον καφέ της και σαν σκαμνάκι στο σαλόνι την άκουγα που έδινε ραντεβού με μία φίλη της στην Μητρόπολη στην Πλάκα, λέγοντας της ότι θα την έφερνε ένας σκλάβος της. Αφού ετοιμάστηκε φορώντας έκανε καφέ midi φόρεμα και τις καφέ μπότες της που γυάλισα το προηγούμενο βράδυ, μου επέτρεψε να τις φιλήσω για ακόμη μία φορά και φύγαμε. Φτάσαμε κατά τις 23:00, βγήκα από το αυτοκίνητο να της ανοίξω την πόρτα και κατευθυνθήκαμε προς την φίλη της. Αυτή μπροστά κι εγώ από πίσω. Σαν σκλάβος δεν άξιζα να περπατάω δίπλα της, πόσο μάλλον να βγω μαζί της. Αφού φτάσαμε στην Νανά, αυτή είπε γεια κι εγώ απάντησα χαιρετώντας την. Τι το ήθελα. Μπροστά στον κόσμο και την Νανά, μου αστράφτει μία και βγάζει τα κλειδιά από την τσάντα της και τα πετάει στα πόδια της. Κοιτώντας προς εμέ με νόημα, έσκυψα να τα μαζέψω και τότε μου πάτησε το χέρι με δύναμη (πάντα μπροστά στον κόσμο) και:
Ειρήνη: Σου έδωσα την άδεια να χαιρετήσεις την φίλη μου, σκουλήκι? (χαμηλόφωνα στο αυτί μου, πατώντας πάντα το χέρι μου) Πιστεύεις ότι είσαι άξιος να μιλάς σε ανώτερα όντα από σένα? Πήγαινε στο αυτοκίνητο και να περιμένεις εκεί μέχρι να πιούμε το ποτό μας. Κι είσαι τυχερός που δεν σε ταπεινώνω περισσότερο μπροστά στον κόσμο.
Φυσικά κάποιοι το κατάλαβαν και χασκογελούσαν, όμως ήμουν τυχερός που δεν πέτυχα κάποιο γνωστό. Περίμενα λοιπόν στο αυτοκίνητο μέχρι που επέστρεψαν κατά τις 01:00. Πηγαίναμε πρώτα την Νανά στο σπίτι της. Εννοείται ότι γελούσαν μαζί μου στην διαδρομή και η Νανά ήταν περίεργη να μάθει για το πώς είναι να είσαι αφέντρα και να έχεις σκλάβο, επειδή δεν είχε τέτοιες εμπειρίες. Η υψηλοτάτη μου της εξιστορούσε διάφορες φάσεις με τους κατά καιρούς σκλάβους της. ¨Όσο άκουγα τόσο ερεθιζόμουν. ¨Ήμουν πρησμένος από το μεσημέρι και κόντευε να εκραγεί ο π…..ς μου. Τότε η Νανά (μία κοπέλα ξανθή, γύρω στο 1,70 κι αυτή με υπέροχο σώμα), όπως καθόταν στο πίσω κάθισμα έβγαλε την γόβα της και μου έφερε την σόλα στο στόμα μου. Κι εγώ σαν βλάκας την έγλειψα. Τι το ήθελα. Σπλατς από την υψηλοτάτη μου
Ειρήνη: Σου έδωσα την άδεια να γλείψεις την σόλα? Δεν φταίει η κυρία Νανά, εσύ φταις. Ζήτα της συγνώμη που έγλειψες την σόλα χωρίς την άδεια μας
Εγώ: Κυρία Νανά σας ζητώ ταπεινά συγνώμη που έγλειψα την σόλα σας χωρίς την άδεια σας
Νανά: (Είχε σκάσει από τα γέλια και γούσταρε που με ταπείνωνε η υψηλοτάτη μου) Ρε συ Ειρήνη έχει πολύ φάση. Γλείψε σκλάβε την σόλα ΤΩΡΑ.
Σαν καλό σκυλάκι υπάκουσα και στην υπόλοιπη διαδρομή μιλούσαν οι δυο τους καθόσον η κυρία Νανά είχε απλώσει το γυμνό της πόδι από το πίσω κάθισμα πάνω στον π….ο μου. Παρακαλούσα κι έτρεμα μην κάνει καμία κίνηση να μου τον χαϊδέψει κι έχυνα και τότε ποιος γλίτωνε από την υψηλοτάτη μου. Τελικά την γλίτωσα. Φτάσαμε στην είσοδο της πολυκατοικίας της και:
Ειρήνη: Όσο θα μιλάω με την κυρία Νανά να της γλείφεις τις γόβες
Η κυρία Νανά ξετρελάθηκε από το σκηνικό και γελούσε μαζί μου που ήμουν γονατιστός στα πόδια της και την άκουγα που ζητούσε από την υψηλοτάτη μου την επόμενη φορά που θα έρθει στην Αθήνα να πάει στο σπίτι της για να της δείξει πως πρέπει να συμπεριφέρεται μ’ ένα σκλάβο. Μιλούσαν για ένα 10λεπτο, εγώ έγλειφα τις γόβες μέσα στην είσοδο και η θεϊκή μπότα της υψηλοτάτης μου πατούσε το κεφάλι μου. Την χαιρέτησε,  φτάσαμε στο διαμέρισμα μου, άνοιξα την πόρτα και με ανοιχτή πόρτα έπεσα στα τέσσερα για να υποδεχτώ την υψηλοτάτη μου όπως της άρμοζε. Κάθισε στην πολυθρόνα και με διέταξε να της φέρω ένα μπουκάλι με νερό. Υπάκουσα. Στη συνέχεια με διέταξε να γλείψω τις μπότες της κι αφού εκτέλεσα τη διαταγή της, με διέταξε να ξαπλώσω ανάσκελα με το κεφάλι μου ανάμεσα στα πόδια της:
Ειρήνη: Σκουλήκι, σου έδωσα την άδεια να χαιρετήσεις την φίλη μου? (σπλατς-σπλουτς οι σφαλιάρες στο πρόσωπο μου). Νομίζεις ότι ξέχασα αυτό που έκανες μαλακισμένο? Και πως τολμάς να γλείψεις σόλες παπουτσιών εκτός από τις δικές μου χωρίς την άδεια μου?
Πρέπει εκείνο το βράδυ να έφαγα γύρω στις 50 σφαλιάρες. Τα μάγουλα μου ήταν κόκκινα και καίγανε. Δεν με ένοιαζε. Πάλι ερεθισμένος ήμουν. Είχα αποκτήσει ψύχωση σε δύο μέρες. Φοβερό. Την χρειαζόμουν. Το χρειαζόμουν να με ταπεινώνει και να της ανήκω. ¨Ήθελα να είμαι το ρομπότ που υπακούει σε κάθετι που με διάταζε. Μετά τις σφαλιάρες, άρχισε με το μπουκάλι να μου ρίχνει νερό στα μάγουλα που καίγανε. Στην συνέχεια με ρώτησε αν διψούσα και απάντησα «ναι». Έπινε νερό κι από το στόμα της το έριχνε στο δικό μου και στο τέλος με έφτυνε στο πρόσωπο. Και μ’ αυτόν το ταπεινωτικό τρόπο με ξεδίψασε. Πλέον αισθανόμουν ότι την λάτρευα. Ήταν η Θεά μίας θρησκείας που μόλις ανακάλυψα. Δεν μπορούσα να σκεφτώ, αλλά μάλλον αυτό ήταν το σωστό. Να λατρεύω χωρίς περιστροφές και δικαιολογίες την υψηλότατη μου. Με διέταξε να πάω να σκουπίσω το πρόσωπο μου και να πάω γυμνός στο δωμάτιο να την περιμένω όσο αυτή θα κατουρούσε. Γύρισε, γδύθηκε μένοντας με τα εσώρουχα και με διέταξε να γλείψω το μ…ι  της μέχρι να καθαρίσει από τα ούρα της. Φυσικά υπάκουσα. Αυτή γελούσε με το άβουλο σκουλήκι που της ανήκε. Και με κορόιδευε ότι χρειάστηκε μόλις δύο βράδια για να με κατακτήσει έτσι ολοκληρωτικά. Τελικά το είχα μέσα μου τόσα χρόνια και δεν το γνώριζα. Στη συνέχεια μου είπε ότι αν την ικανοποιήσω και την κάνω να χύσει με γλειφομ….ι θα με επιβραβεύσει. Θεέ μου σκέφτηκα είμαι πρησμένος και πονάω. Πρέπει να τα καταφέρω. Έβαλα τα δυνατά μου, αλλά τελικά δεν δυσκολεύτηκα. Τελείωσε. Την λάτρευα σαν Θεά κι αυτό με ώθησε. Αφού σηκώθηκε, πήγε στο μπάνιο, σκουπίστηκε, γύρισε και κάθισε στο κρεβάτι. Με διέταξε , όπως ήμουν γονατιστός μπροστά της, με τα δύο μου χέρια να κρατάω και να μυρίζω τις κόκκινες γόβες (ακόμα δεν μου επέτρεπε να τις φιλήσω) και με το πόδι της θα με χάιδευε. Επιτέλους τελείωνε το μαρτύριο μου. Αλλά δεν νομίζω να με χάιδεψε παραπάνω από 10 δευτερόλεπτα κι έχυσα. Τόσο άντεξα? Παραξενεύτηκε και η υψηλοτάτη μου:
Ειρήνη: Ωχ μωρέ το άχρηστο σκουλήκι μου (με νάζι που σκότωνε). Τόσο μόνο αντέχεις? Είσαι άχρηστος. Πως θα ικανοποιήσεις εσύ μία γυναίκα? Καλά κατάλαβα ότι είσαι μόνο για να γλείφεις τα παπούτσια μου. Αξίζεις μόνο για τις σόλες μου.
Δεν το είχα ξαναπάθει αυτό (και κυρίως δύο συνεχόμενα βράδια), αλλά με είχε ξετρελάνει όλη την ημέρα. Ήταν απλά Θεά. Κοιμηθήκαμε. Εγώ πάλι με τις χειροπέδες και τις κόκκινες γόβες στο στήθος μου. Την ξύπνησα στις 12:00, της έφτιαξα καφέ, τον ήπιε, της έφτιαξα φαγητό (μακαρονάδα, όντας γυμνός με μία ποδιά δεμένη) και της σέρβιρα. Έβαλε και για μένα μακαρόνια σ’ ένα πιάτο κάτω από το τραπέζι κι έβαλε τα πόδια της μέσα. Έτρωγα τα μακαρόνια γλείφοντας τα θεϊκά της πόδια. Όταν τελείωσε ξαναμίλησε στη φίλη της, της οποίας το όνομα δεν το ανέφερε και της περιέγραφε τα χθεσινοβραδινά με την κυρία Νανά. Και της είπε ότι θα συναντηθούν το επόμενο Σάββατο. Κατά τις 17:00 έκανε το ντουζάκι της και ετοιμάστηκε. Είχε πάει 18:30 κι είχε πει σ’ ένα συγγενή της να περάσει να την πάρει από την είσοδο της πολυκατοικίας. Δεν ήθελε να με εμφανίσει. Φορούσε το υπέροχο μαύρο μακρύ φόρεμα της, ένα βελούδινο μαύρο σακάκι, κόκκινο κολιέ, λεπτή κόκκινη ζώνη και τις κόκκινες γόβες:
Ειρήνη: Σκλάβε ήρθε η ώρα να καθαρίσεις τις γόβες. Πρόσεχε θέλω καλή δουλειά. Δεν μπορώ να εμφανιστώ στο γάμο με γόβες που δεν αστράφτουν.
Υπάκουσα προθυμότατα. Είχα σκάσει, να τις μυρίζω και να μην τις έχω γλείψει. Έκανα τέλεια δουλειά. Τότε:
Ειρήνη: Βγάλε την ποδιά σου και περίμενε στο σαλόνι στα τέσσερα. Υπάκουσα και την είδα να επιστρέφει με το μαστίγιο.
Ειρήνη: Δεν ξέρω πως θα το κανονίσεις αλλά το επόμενο Σάββατο στις 21:00 θα βρίσκεσαι στην πολυκατοικία μου και θα με περιμένεις στην είσοδο όση ώρα κι αν χρειαστεί. Θα φροντίσεις να με σκέφτεσαι και να είσαι πρησμένος όλη την εβδομάδα. Δεν θα μαλακιστείς ούτε μία φορά  Και για να είμαι σίγουρη ότι δεν θα πας με καμία γυναίκα σου έχω μία έκπληξη.
Κακώς χάρηκα. Αφού έβαλε το καλσόν της στο στόμα μου (μύριζε τον υπέροχο ιδρώτα των ποδιών της), άρχισε να με μαστιγώνει στην πλάτη με δύναμη. Βογκούσα από τον πόνο, ενώ αυτή γελούσε ειρωνικά. Με μαστίγωνε και πατούσε με τις γόβες τις πληγές μου και με έτσουζε ακόμα περισσότερο. Έκλαιγα. Τελικά η πλάτη μου μάτωσε και σημαδεύτηκε κι αφού ήταν σίγουρη για το έργο της:
Ειρήνη: Τώρα σκλάβε αν μπορείς να δικαιολογήσεις τα σημάδια πήγαινε με άλλη . Και να θυμάσαι ότι μου ανήκεις για όσο θέλω εγώ. Σταμάτα να μυξοκλαίς σαν γκομενούλα και γλείψε τα τακούνια και τις σόλες που τις βρώμισα πατώντας την άθλια πλάτη σου. Ελπίζω η υπογραφή που σου άφησα στην πλάτη να σου άρεσε σαν έκπληξη..
Προτάσσοντας τα πόδια της που φαίνονταν μέχρι τον αστράγαλο, έβγαλα το καλσόν από το στόμα, κλαίγοντας ασταμάτητα από τον πόνο και άρχισα να γλείφω τα τακούνια και τις σόλες της. Παρόλο που έκλαιγα, γλείφοντας πάλι ερεθίστηκα. Πόσο πιο pathetic θα μπορούσα να γίνω για την υψηλοτάτη μου. Με σάπισε στο ξύλο, γελούσε με τον πόνο μου σαν καλή σαδίστρια κι εγώ πάλι ερεθίστηκα. ΓΙ ΑΥΤΗΝ. ΑΞΙΖΑ ΝΑ ΓΛΕΙΦΩ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΓΟΒΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΠΟΤΕΣ ΤΗΣ.
Έφυγε για τον γάμο κι εγώ στο πάτωμα συνέχισα να κλαίω από τον πόνο αλλά και να γλείφω τις μπότες και τις γόβες της όπως με διέταξε. Πρέπει να έμεινα εκεί για καμιά ώρα μέχρι να σταματήσει και το αίμα. Πάλι καλά που είχα άδεια την επόμενη βδομάδα γιατί πως θα πήγαινα στη δουλειά. Σηκώθηκα προσπάθησα να καθαρίσω τα αίματα κι έκανα ένα ντουζάκι. Οι πληγές έτσουζαν. Κοιτούσα τα σημάδια στον καθρέπτη και σκεφτόμουν παρά τον πόνο ότι μου τα έκανε η υψηλοτάτη μου. Και παρηγορήθηκα γιατί μου άφησε κάτι για να την σκέφτομαι όλη την εβδομάδα.
Γύρισε στις 04:30. Έτρεξα αμέσως να την υποδεχτώ γυμνός στα τέσσερα μπροστά στην ανοιχτή πόρτα και φίλησα τις γόβες της:
Ειρήνη: Τελικά μου φαίνεται ότι γίνεσαι καλός σκλάβος. Μαθαίνεις γρήγορα σκουλήκι.
Και μου πάτησε το πρόσωπο εκεί μπροστά στην ανοιχτή πόρτα του διαμερίσματος (ήμουν τυχερός που έλειπαν όλοι). Με ξάπλωσε στο πάτωμα, σκούπισε τις σόλες της στην τραυματισμένη πλάτη μου, γελώντας σαρκαστικά. Έτρεξε πάλι αίμα. Κάθισε στην πολυθρόνα και με διέταξε να καθαρίσω τις γόβες της και να κάνω μασάζ στα πόδια της γιατί πονούσαν από τα τακούνια λόγω χορού. Σηκώθηκε, πήγε στο μπάνιο, κατούρησε, με έσυρε από τα μαλλιά μέχρι το δωμάτιο, γδύθηκε και :
Ειρήνη: Ευχαρίστησε την υψηλοτάτη σου σκυλάκι.
Της έκανα γλειφομ…ι και τελείωσε ευχαριστημένη. Μου έβαλε το καλσόν που φορούσε στο γάμο στο στόμα και με έδεσε με τις χειροπέδες. Το επόμενο πρωί την ξύπνησα στις 10:00, της έφτιαξα καφέ και ξάπλωσα ανάσκελα για να μην πατάει τα θεϊκά γυμνά πόδια της στο κρύο πάτωμα. Η πλάτη μου έτσουζε και το ήξερε. Ετοιμάστηκε, έφτιαξε την βαλίτσα της και την πήγα στο Σταθμό Λαρίσης. Το δώρο που μου έκανε ήταν το καλσόν που φορούσε στο γάμο, το έβαλε στο στόμα μου και με διέταξε όσο θα μεταφέρω την βαλίτσα της και μέχρι να γυρίσω στο σπίτι να μην το βγάλω.
Το επόμενο Σάββατο, στην Θες/νίκη, ήμουν στην είσοδο της με το αυτοκίνητο στις 21:00. Περίμενα μέχρι τις 21:30. Κατέβηκε φορώντας κόκκινο μίνι φόρεμα, μακρύ δερμάτινο παλτό και μαύρες γόβες τις οποίες δεν τις είχα ξαναδεί. Έβρεχε και την έβλεπα που πατούσε επίτηδες σε λακκούβες με νερό. Μου είπε την διεύθυνση που θα πάμε. Στην διαδρομή δεν μου μιλούσε. Φτάσαμε, της άνοιξα την πόρτα, χτύπησε το θυροτηλέφωνο χωρίς να κοιτάξω το επίθετο και ανεβήκαμε πάνω. Στην πόρτα του διαμερίσματος μου έκλεισε τα μάτια και με πήγε σ’ ένα δωμάτιο χαιρετώντας κάποια, η οποία δεν απάντησε. Έκλεισε την πόρτα:
Ειρήνη: Σκλάβε βλέπεις όλες αυτές τις χειμερινές μπότες και γόβες?
Εγώ: Μάλιστα υψηλοτάτη.
Ειρήνη: Αυτό το μαύρο ζευγάρι θα φορέσει σήμερα η φίλη μου. Μέσα σε μισή ώρα θέλω να λάμπουν όπως και τα υπόλοιπα παπούτσια. Θέλεις να σου επιτρέψω να καθαρίσεις τις γόβες μου? Αν θέλεις στρώσου και κάνε καλή δουλειά.
Εγώ: Μάλιστα υψηλοτάτη.
Πρέπει να ήταν γύρω στα 25 ζευγάρια μπότες και γόβες και άλλα τόσα καλοκαιρινά πέδιλα και mule. Δεν φανταζόμουν ότι θα είχα τόση δουλειά. Στρώθηκα και τα κατάφερα. Μετά από μισή ώρα άνοιξε η πόρτα του δωματίου που βρισκόμουν, από το οποίο λόγω της δυνατής μουσικής δεν τις άκουγα να μιλάνε, οπότε δεν κατάλαβα ποια ήταν η φίλη της. Η υψηλοτάτη μου επιθεώρησε τα παπούτσια κι αφού έμεινε ευχαριστημένη από το αποτέλεσμα μου έδεσε τα μάτια, μου έδωσε τις γόβες στο στόμα και με έσυρε από τα μαλλιά μέχρι το σαλόνι:
Ειρήνη: Πάρε στα χέρια σου τις γόβες και φόρεσε τες στα πόδια της φίλης μου
Πάντα με κλειστά μάτια υπάκουσα
Ειρήνη: Φίλησε τρυφερά τα πόδια της φίλης μου κι αν την ευχαριστήσεις θα σου δώσω την άδεια να καθαρίσεις και τις δικές μου λασπωμένες γόβες (γι αυτό πατούσε στα νερά)
Εγώ: Μάλιστα υψηλοτάτη.
Για κάνα 10λεπτο φιλούσα τα πόδια της φίλης της, τα οποία μύριζαν υπέροχα από το γαλάκτωμα με άρωμα καρύδα.
Φίλη: Φτάνει σκλάβε. Ειρήνη οφείλω να ομολογήσω ότι ξέρει να σέβεται τα πόδια μίας κυρίας.
Γαμώτο. Την φωνή την ήξερα αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ.
Ειρήνη: Βγάλε το φουλάρι από τα μάτια σκλάβε.
Σήκωσα το βλέμμα και ήταν η Τίνα από το φροντιστήριο. Μετακόμισε γι αυτό δεν ήξερα που βρισκόμουν και θυμήθηκα ότι στην Αθήνα μιλούσε η υψηλοτάτη μου με κάποια φίλη της με την οποία θα συναντιόταν αυτό το Σάββατο. Ξαφνικά σπλατς:
Ειρήνη: Ποιος σου έδωσε την άδεια να κοιτάξεις την φίλη μου στα μάτια σκουλήκι.
Σπλατς ξανά
Ειρήνη: Ζήτησε συγνώμη από την κυρία Τίνα αμέσως.
Εγώ: Μάλιστα υψηλοτάτη.
Φιλώντας τα πόδια της κυρίας Τίνας:
Εγώ: Σας ζητώ ταπεινά συγνώμη κυρία Τίνα που τόλμησα, εγώ ένα σκουλήκι, να σας κοιτάξω στα μάτια
Ειρήνη: Τι λες Τίνα, έχει λίγη δουλειά ακόμη, αλλά καλά τα πάει.
Τίνα: Συμφωνώ και φιλάει ωραία τα πόδια σαν να είναι γεννημένος γι αυτό.
Ερεθιζόμουν όλο και πιο πολύ κι ήμουν πρησμένος επειδή δεν μαλακίστηκα ούτε μία φορά από τότε που έφυγε η υψηλοτάτη μου από την Αθήνα. Παρά μόνο γευόμουν το καλσόν της. Σπλατς από την κυρία Τίνα στο μάγουλο
Τίνα: Και για να μην ξεχνιόμαστε σκλάβε……
Και μου πατάει το πρόσωπο στο πάτωμα. Μου αρπάζει τα μαλλιά και σέρνοντας με πηγαίνει στο δωμάτιο με τα παπούτσια.
Τίνα: Για να δω κι εγώ αν θα μείνω ικανοποιημένη από την δουλειά που σου ανέθεσε η Ειρήνη.
Επιθεωρεί τα παπούτσια της:
Τίνα: Τελικά Λ……. δεν περίμενα ότι θα ήσουν τόσο καλός σκλάβος. Δεν σου φαινόταν στο φροντιστήριο (γελώντας ειρωνικά). Ειρήνη εντάξει, μπορεί να σου γυαλίσει τις γόβες.
Και καθισμένη στην πλάτη μου σαν να είμαι το πόνι της με καθοδηγεί μπροστά στα πόδια της υψηλοτάτης μου. Τραβώντας τα μαλλιά μου καθοδηγεί την γλώσσα μου στην προτεταμένη σόλα της για να την γλείψω. Ξεκαρδίστηκαν από τα γέλια. Ήμουν ταπεινωμένος όσο δεν πήγαινε άλλο, αλλά και ευτυχισμένος γιατί γευόμουν πάλι τα παπούτσια της Θεάς μου. Όταν τελείωσα τη δουλειά μου σηκώθηκαν να φύγουν:
Ειρήνη: Θα πας μέσα στο δωμάτιο και θα γυαλίσεις όλα τα καλοκαιρινά παπούτσια της κυρίας Τίνας. Όταν θα γυρίσουμε θέλω να λάμπουν. Μην τολμήσεις να με προσβάλλεις με την ανικανότητα σου. Άνοιξε το στόμα σου (φτύνει μέσα στο στόμα μου). Κι αυτό για να σε βοηθήσω να’ χεις αρκετό σάλιο (χα, χα, χα και οι δύο)
Τίνα: Περίμενε να βγάλουμε καμιά φωτογραφία για ενθύμιο. Αν τολμήσει να παρακούσει ποτέ, να ξέρουν οι φίλοι του για τι άτομο πρόκειται.
Ειρήνη: Δίκιο έχεις. Συμφωνείς σκυλάκι μου? (ναζιάρικα)
Κλικ μια φωτογραφία πεσμένος στα τέσσερα να γλείφω τις γόβες της υψηλοτάτης μου με τα πρόσωπα προς την φωτογραφική μηχανή. Κλικ δεύτερη φωτογραφία να γλείφω τις γόβες της κυρίας Τίνας. Και φύγανε κλειδώνοντας με μέσα. Εννοείται ότι τα καλοκαιρινά παπούτσια της κυρίας Τίνας μετά από λίγη ώρα έλαμπαν. Κατά τις 03:00 γυρίσανε. Πήγα στην πόρτα να υποδεχτώ την υψηλοτάτη μου, όπως όφειλα.
Τίνα: Καλέ τι καλό σκυλάκι είναι αυτό? (χα,χα,χα)
Ειρήνη: Μπράβο σκουλήκι. Έτσι θέλω να με κάνεις περήφανη που έδωσα την ευκαιρία να γίνεις σκλάβος μου.
Μπήκαν μέσα χωρίς να σκουπίσουν τις γόβες τους στο πατάκι, αφήνοντας σημάδια στο πάτωμα μέχρι τον καναπέ, όπου κάθισαν:
Ειρήνη: Τα βλέπεις τα σημάδια στο πάτωμα?
Εγώ: Μάλιστα υψηλοτάτη.
Ειρήνη:Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις?
Εγώ: Να σφουγγαρίσω υψηλοτάτη?
Σπλατς στο μάγουλο.
Ειρήνη:Είσαι και ηλίθιος. Δεν σου κόβει καθόλου. Να τα γλείψεις με τη γλώσσα σου μαλακισμένο.
Σπλατς στο άλλο μάγουλο. Όσο αυτές συζητούσαν ξεκινώντας από την πόρτα έγλειφα το πάτωμα φτάνοντας μέχρι τα πόδια τους. Τα σηκώσανε κι έγλειψα μέχρι και το τελευταίο σημάδι:
Ειρήνη:Γλείψε τις σόλες της κυρίας Τίνας.
Τίνα: (καθώς έγλειφα) Ειρήνη μου θα μου τον δανείζεις όταν θα είναι να κάνω καθαριότητα (χα,χα,χα). Η γλώσσα του είναι καταπληκτική.
Ειρήνη:Μόνο η γλώσσα του και το στόμα του. Θα καταλάβεις σε λίγο τι εννοώ. (χα,χα,χα)
Υπάκουσα και καθάρισα τις σόλες της κυρίας Τίνας.
Ειρήνη: Τώρα καθάρισε και τις δικές μου. Τι περιμένεις μαλακισμένο? (σπλατς και χα,χα,χα αυτές).
Υπάκουσα και σε λίγο:
Ειρήνη: Πάνω στο τραπέζι της κουζίνας έχει ένα μπουκαλάκι με σιρόπι φράουλα. Πήγαινε να το φέρεις. Ήρθε η ώρα να σε γλυκάνω.
Εγώ: Μάλιστα υψηλοτάτη.
Το έφερα.
Ειρήνη: Γδύσου
Κώλωσα. Γαμώτο πόσο ακόμα θα ταπεινωθώ?
Τίνα: Χμ. Ωραία σημάδια (της πλάτης μου). Υποθέτω ότι είναι από σένα.
Ειρήνη: Φυσικά. Τώρα θα σου αποδείξω Τίνα γιατί αξίζει μόνο η γλώσσα του. (Προς εμένα) Άπλωσε το σιρόπι στη μία σόλα μου. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται η άλλη σόλα σιρόπι.
Υπάκουσα.
Ειρήνη: Στάσου τώρα μπροστά μου σαν καλό σκυλάκι και γλείψ’ την.
Άρχισα να γλείφω τη σόλα της και με το τακούνι της άλλης γόβας χάιδεψε τον π….ο μου. Πάλι τα ίδια. Σε 10 δευτερόλεπτα έχυσα.
Η κυρία Τίνα έπαθε την πλάκα της και ξεκαρδίστηκε από τα γέλια.
Ειρήνη: Κατάλαβες γιατί σου λέω ότι αξίζει μόνο η γλώσσα του. Είναι ένα άχρηστο σκουλήκι που αξίζει μόνο να καθαρίζει γυναικεία παπούτσια. Φαντάσου τον αξιοθρήνητο να πάει με γυναίκα. Πώς να την ικανοποιήσει. Είναι Α-Χ-Ρ-Η-Σ-Τ-Ο-Σ. Τι είσαι?
Εγώ: Άχρηστος υψηλοτάτη μου.
Η κυρία Τίνα ξεκαρδιζόταν από τα γέλια.
Τίνα: Γι αυτό δεν χρειαζόταν η άλλη σόλα σιρόπι? (χα,χα,χα) Και παραξενεύτηκα προς στιγμή.(χα,χα,χα) Είσαι τόσο άχρηστος? Δεν αξίζεις να πηγαίνεις με γυναίκα. Πρέπει να σου απαγορευτεί. (χα,χα,χα)
Ήμουν ταπεινωμένος. Η υπέρτατη ταπείνωση. Όσες φορές με άγγιζε η υψηλοτάτη μου έχυνα σε δευτερόλεπτα. Δεν υπήρχε ίχνος ανδρισμού.
Τίνα: Αύριο το πρωί να τον δοκιμάσω εγώ?
Ειρήνη:  Ευχαρίστως.
Πήγανε για ύπνο στο ένα δωμάτιο κι εγώ στο άλλο με τα παπούτσια της κυρίας Τίνας. Το επόμενο πρωί όταν ξύπνησαν τις έφτιαξα καφέ και ξάπλωσα στα πόδια τους για να αναπαυτούν, με το κεφάλι κάτω από τα πόδια της υψηλοτάτης μου και τον π….ο μου κάτω από τα πόδια της κυρίας Τίνας.
Τίνα: Θέλω να δοκιμάσω κι εγώ αυτόν τον άχρηστο. Μου επιτρέπεις Ειρήνη?
Επιτέλους. Μπορεί να έγλειφα τις υπέροχες πατούσες της υψηλοτάτης μου, αλλά άντεξα τουλάχιστον 5 λεπτά χαϊδέματος από τα πόδια της κυρίας Τίνας μέχρι να τελειώσω.
Τίνα: Ορίστε καλέ. Μόνο με τα πόδια σου δεν αντέχει.
Ειρήνη:  Μάλλον το καλό σκυλάκι μου. Και δεδομένου ότι έγλειφε τα θεϊκά μου ποδαράκια είναι καλός χρόνος τα 5 λεπτά. Συμφωνείς σκουλήκι?
Εγώ: (ανακουφισμένος) Μάλιστα υψηλοτάτη.
Τίνα: Σκουλήκι, αρκετά τεμπέλιασες. Σήκω, σκουπίσου και γλείψε όλο το πάτωμα στο σαλόνι. Να λάμπει όταν τελειώσεις. Κρίμα που δεν είσαι στη Θες/νίκη. Θα σου ανέθετα την καθαριότητα των παπουτσιών μου και του πατώματος (χα,χα,χα)
Τρεις ώρες μιλούσαν κι εγώ έγλειφα το πάτωμα. Ταπεινωμένος, αλλά  πάντα ευτυχισμένος που είχα την τιμή να είμαι σκλάβος της Ειρήνης.